بیماری تالاسمی علل، انواع، تشخیص و درمان

در این مقاله با بیماری تالاسمی آشنا خواهید شد

تالاسمی چیست؟

بیماری تالاسمی؛ از علت تا روش‌های درمانی

پوکی استخوان)

علت بروز بیماری تالاسمی

علت بیماری تالاسمی ناشی از ژن‌های معیوبی است که کودک از والدین خود به ارث می‌برد.

مولکول‌های هموگلوبین از زنجیره‌هایی به نام آلفا و بتا ساخته شده‌اند. در تالاسمی، تولید زنجیره‌های آلفا یا بتا کاهش می‌یابد که منجر به آلفا تالاسمی یا بتا تالاسمی می‌شود.

آلفا تالاسمی

چهار ژن در ساخت زنجیره هموگلوبین آلفا نقش دارند. هرکدام از ما از هر یک از والدین خود دو عدد ژن سازنده زنجیره آلفا را دریافت می‌کنیم. اگر:

• یک ژن جهش یافته داشته باشیم، هیچ علامتی از تالاسمی نخواهیم داشت. اما ناقل این بیماری هستیم و می‌توانیم آن را به فرزندان خود منتقل کنیم.
• دو ژن جهش یافته داشته باشیم، علائم ما خفیف خواهد بود.
• سه ژن جهش یافته داشته باشیم، علائم ما متوسط تا شدید خواهد بود.
• به ارث بردن چهار ژن جهش یافته نادر است و معمولاً منجر به مرده‌زایی می‌شود. نوزادانی که با این عارضه به دنیا می‌آیند اغلب مدت کوتاهی پس از تولد می‌میرند یا نیاز به تزریق خون مادام العمر دارند. در مواردی نادر، کودکی که با این عارضه متولد می‌شود، می‌تواند با تزریق خون و پیوند سلول‌های بنیادی درمان شود.

بتا تالاسمی

دو ژن در ساخت زنجیره بتا هموگلوبین نقش دارند. ما از هر یک از والدین خود یک ژن سازنده زنجیره بتا را دریافت می‌کنیم. اگر:

• یک ژن جهش یافته داشته باشیم، علائم خفیفی خواهیم داشت. این وضعیت تالاسمی مینور نامیده می‌شود.
• دو ژن جهش یافته داشته باشیم، علائم ما متوسط تا شدید خواهد بود. این بیماری تالاسمی ماژور نامیده می‌شود.

بتا تالاسمی ماژور مشکلات عمده‌ای ایجاد می‌کند و می‌تواند منجر به مرگ زودرس شود. عوارض این اختلال ممکن است شامل تاخیر در رشد، مشکلات استخوانی منجر به تغییرات شکل صورت، مشکلات کبد و کیسه صفرا، بزرگ شدن طحال، بزرگ شدن کلیه‌ها، دیابت، کم‌کاری تیروئید و مشکلات قلبی باشد.

عوامل خطر ابتلا به بیماری تالاسمی

عواملی که خطرات بیماری تالاسمی را افزایش می‌دهند سابقه خانوادگی است. تالاسمی از طریق ژن‌های جهش یافته از والدین به فرزندان منتقل می‌شود.

روش‌های تشخیصی عمومی و ژنتیکی بیماری تالاسمی چیست؟

تالاسمی را می‌توان اغلب در دوران بارداری یا بلافاصله پس از تولد تشخیص داد. همچنین می‌توان با انجام آزمایش خون در هر زمانی، احتمال ناقل بودن و داشتن فرزند مبتلا به تالاسمی را بررسی کرد. این آزمایش‌ها عبارتند از:

• بررسی کامل سلول‌های خون (CBC): این آزمایش اندازه، تعداد و بلوغ سلول‌های خونی مختلف را در حجم مشخصی از خون بررسی می‌کند.
• الکتروفورز هموگلوبین: این آزمایش انواع هموگلوبین در خون را مشخص می‌کند.

غربالگری برای بررسی احتمال ابتلای نوزاد به تالاسمی برای همه زوج‌ها توصیه می‌شود. این بررسی شامل انجام آزمایش خون برای بررسی اینکه آیا ناقل تالاسمی هستیم یا خیر، است. اگر مادر ناقل تالاسمی باشد، بررسی ناقل بودن پدر ضروری است.

آیا درمان بیماری تالاسمی امکان پذیر است؟

پزشک بر اساس موارد زیر در رابطه با بهترین درمان برای فرد تصمیم‌گیری می‌کند:

• سن، وضعیت سلامت و سابقه پزشکی فرد
• توانایی جسمی فرد برای تحمل برخی داروها یا درمان‌ها
• نظر یا ترجیح فرد

درمان ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• استفاده از اسید فولیک روزانه
• انتقال خون منظم
• داروهایی برای کاهش آهن اضافی بدن
• در صورت نیاز، جراحی برای برداشتن طحال
• جراحی برای خارج کردن کیسه صفرا
• بررسی منظم عملکرد قلب و کبد

توجه: باید از مصرف مکمل‌های آهن بدون مشورت با پزشک خودداری کنیم.

راه‌های پیشگیری از بیماری تالاسمی

از عوارض تالاسمی می‌توان به این مورد اشاره کرد که اگر مبتلا به تالاسمی هستیم، یا حامل ژن تالاسمی باشیم، و بخواهیم ازدواج کنیم یا بچه‌دار شویم، باید با مشورت با پزشک، راهنمایی لازم را در این زمینه دریافت کنیم.

تعریف بتا تالاسمی
بیماری بتا تالاسمی نوعی کم خونی ارثی یا ژنتیکی است که از طریق والدین به کودکان منتقل می شود این بیماری به دو صورت خفیف (مینور) و شدید (ماژور) دیده می شود

علائم بیماری بتا تالاسمی:
این علائم از 6 ماهگی به بعد ظاهر می شود که شامل رنگ پریدگی؛ اختلال خواب؛ ضعف و بیحالی کودک است

عوارض بیماری بتا تالاسمی:

با بزرگتر شدن کودک عوارض بیماری مانند پهن شدن استخوان چهره؛تغییر چهره بیمار؛ بزرگ شدن کبد و طحال و اختلال رشد؛ ظاهر می شود. این کودکان بخاطر کم خونی به صورت مداوم به تزریق خون نیاز دارند و چون تزریق مداوم خون باعث افزایش آهن بدن می شود لذا لازم است ماده دفع کننده آهن بنام آمپول دسفرال نیز برای این کودکان تزریق شود0

ناقلین:

کلیه مشخصات افراد مانند رنگ چشم؛ رنگ مو و غیره از والدین به ارث می رسد بطوری که برای هر خصوصیت دو عامل به نام ژن (عامل مولد صفات) وجود دارد که یکی از پدر و دیگری از مادر به ارث میرسد اگر شخصی تنها یک عامل (ژن) معیوب را از یکی از والدین خود دریافت کند بیمار نخواهد شد و به این شخص ناقل یا تالاسمی مینور یا مبتلا به نوع خفیف تالاسمی می گویند که می تواند عامل (ژن) تالاسمی خود را به فرزندان منتقل کند بدیهی است فرزند او نیز اگر فقط یک عامل (ژن) معیوب را از والدین خود (پدر یا مادر) دریافت کند تنها ناقل بوده و بیمار محسوب نمی شود. در حالیکه در تالاسمی ماژور یا شدید شخص دو عامل (ژن) معیوب را از والدین خود دریافت می کند (پدر و مادر هر دو ناقل هستند)

اگر پدر و مادر هر دو ناقل ژن تالاسمی باشند در هر حاملگی 25% احتمال وجود دارد که کودک یک ژن معیوب را از پدر و یک ژن معیوب را از مادر به ارث برده و در نتیجه دارای دو ژن معیوب شده و مبتلا به بیماری تالاسمی ماژور گردد.

راههای تشخیص بیماری بتاتالاسمی:
1-انجام آزمایش خون
2-انجام آزمایش ژنتیک در زمان جنینی (قبل از تولد)

راههای پیشگیری از بیماری بتا تالاسمی:
1- عدم ازدواج دو فرد تالاسمی مینور یا ناقل تالاسمی
2- استفاده از روشهای مطمئن تنظیم خانواده مانند بستن لوله در زنان؛ وازکتومی در مردان؛استفاده از قرص ضد بارداری؛IUD؛ کاندوم 3- انجام مشاوره ژنتیک زوج ناقل و تعیین ژن معیوب پدر و مادر قبل از بارداری زوجه و انجام مجدد مشاوره ژنتیک در هفته 12-8 بارداری و تشخیص وضعیت جنین از لحاظ ابتلا به بیماری بتا تالاسمی ماژور که در صورت تایید بیمار بودن جنین می توان اقدام به سقط نمود.

نکات قابل توجه:
1- کلیه داوطلبین ازدواج بایستی قبل از جاری شدن صیغه محرمیت یا عقد شرعی برای انجام آزمایشات تشخیصی تالاسمی مراجعه کنند در واقع این عمل باید بعنوان اولین اقدام قبل تدارک مراسم ازدواج انجام گیرد. ضروری است بدانیم در هنگام انجام آزمایش تشخیص تالاسمی قبل از ازدواج چنانچه با انجام آزمایش اول تشخیص قطعی حاصل نشود ممکن است لازم باشد زوجین داوطلب ازدواج به مدت 3 ماه تحت اهن درمانی قرار گرفته و سپس آزمایشهای تکمیلی بعمل آید بنا بر این افراد باید همه اقدامات و تصمیمات دیگر را برای مراسم ازدواج به بعد از کسب نتایج ازمایشات نهایی تشخیص تالاسمی موکول نمایند0

2-ناقل تالاسمی هیچ مشکلی ندارد اهمیت ناقل بودن زمانی است که شخص توجه داشته باشد که همسر انتخابی وی ناقل نباشد و چنانچه هردو نفر (زوج و زوجه) ناقل باشند بایستی پیش از هر اقدامی مشاوره تالاسمی در مرکز بهداشتی درمانی ویژه مشاوره تالاسمی که در هر شهرستان به این منظور اختصاص یافته انجام شده و در صورت تصمیم به ازدواج جهت انجام مشاوره ژنتیک به یکی از ازمایشگاههای معتبر کشور مراجعه شود.

3- والدین عزیزی که زوج مینور هستند و توفیق داشتن فرزند سالم را داشته اند حتماً از وقوع بارداری مجدد خودداری نمایند.

نگارش و گردآورنده: رضا رحیمی

منبع:

Mayo Clinic , Johns Hopkins Medicine , National Health Service

IR-0523-ABD-8078-AS

وب سایت داروسازی دکتر عبیدی

وب سایت دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه

بیماری پانکراتیت یا التهاب لوزالمعده چگونه تشخیص داده و درمان می شود؟

بیماری پانکراتیت یا التهاب لوزالمعده چگونه تشخیص داده و درمان می شود؟

پانکراس یا لوزالمعده یک غده‌ ی بزرگ در پشت معده و نزدیک به دوازدهه یک قسمت کوچک در ابتدای روده‌ ی باریک می‌باشد. غده‌ ی پانکراس از طریق مجرایی مخصوص، آنزیم‌های گوارشی را به ابتدای دوازدهه می‌ریزد. آنزیم‌های لوزالمعده با صفرا ماده‌ای تولید شده در کبد و ذخیره شده در کیسه‌ ی صفرا ترکیب شده و به هضم غذا می‌پردازند. لوزالمعده همچنین وظیفه‌ ی ترشح هورمون‌ های انسولین و گلوکاگون به درون خون را بر عهده دارد. این هورمون‌ ها به بدن کمک می‌کنند تا میزان گلوکوز دریافتی از غذاها برای سوخت‌ وساز را کنترل کند. معمولاً آنزیم‌ های گوارشی مترشحه از پانکراس تا قبل از رسیدن به دوازدهه غیرفعال می‌باشند؛ ولی زمانی که پانکراس ملتهب می‌شود، آنزیم‌ های درون آن فعال شده و با حمله به بافت‌ های تولیدکننده‌ی خود، به آنها آسیب می‌زنند. پانکراتیت به التهاب لوزالمعده گفته می‌شود. التهاب لوزالمعده زمانی اتفاق می‌افتد که آنزیم‌های گوارشی در حالی که هنوز در پانکراس بوده و فعال هستند، باعث تحریک سلول‌های پانکراس شما و ایجاد التهاب شوند. با تکرار وقوع التهاب لوزالمعده حاد، آسیب به پانکراس رخ می‌دهد و منجر به پانکراتیت مزمن می‌شود. بافت اسکار ممکن است در پانکراس شکل بگیرد که باعث از دست دادن عملکرد آن می‌شود. پانکراس با عملکرد ضعیف می‌تواند مشکلات هضم و دیابت را ایجاد کند.

علت پانکراتیت

شرایطی که می‌تواند علت پانکراتیت باشند، عبارت‌اند از:

• مصرف الکل
• سنگ صفرا
• جراحی شکم
• مصرف بعضی داروها
• سیگار کشیدن
• فیبروز کیستیک
• تاریخچه خانوادگی پانکراتیت
• سطح کلسیم بالا در خون (هیپرکلسمی) که ممکن است ناشی از غده پاراتیروئید بیش از حد (hyperparathyroidism) باشد
• سطوح بالای تری گلیسیرید در خون (هیپرتگریلرستی)
• عفونت
• آسیب به شکم
• سرطان پانکراس
• گاهی اوقات علت پانکراتیت هرگز پیدا نمی‌شود.

علائم پانکراتیت چیست؟

• درد قسمت بالایی شکم
• درد پشت
• کم اشتهایی
• سوءهاضمه
• نفخ شکم
• تهوع و استفراغ: بعد از خوردن غذاهای چرب
• زردی پوست و چشم‌ها (یرقان)
• مدفوع چرب و بدبو
• دیابت

عوامل خطرزای پانکراتیت

موارد زیر احتمال ابتلا به پانکراتیت را افزایش می دهد:

1. الکلیسم
2. سنگ های صفراوی (پانکراتیت صفراوی)
3. جراحی در ناحیه شکم
4. مصرف برخی داروها
5. مصرف سیگار
6. سیستیک فیبروزیس
7. سابقه خانوادگی در ابتلا به پانکراتیت
8. افزایش مقدار کلسیم در خون یا هایپرکلسمی که می تواند ناشی از هایپرتیروئیدیسم باشد.
9. افزایش مقدار تری گلیسرید در خون
10. عفونت
11. آسیب به شکم
12. سرطان پانکراس
13. انجام روش Endoscopic retrograde cholangiopancreatography (ERCP) برای درمان سنگ های صفراوی

انواع پانکراتیت

پانکراتیت حاد

پانکراتیت حاد شرایطی است که موجب بروز التهاب در پانکراس می شود. این التهاب اغلب کوتاه مدت است. پانکراتیت حاد شکل گیری دردی را به همراه دارد که شدت آن از خفیف تا ناراحتی شدید متغیر بوده و حتی به بیماری تهدیدکننده زندگی منجر می شود. در شرایطی که بیشتر افراد مبتلا به پانکراتیت حاد طی مدت کوتاهی پس از دریافت درمان بهبود می یابند، موارد شدیدی وجود دارند که می توانند به خونریزی در پانکراس، آسیب جدی بافت، عفونت و تشکیل کیست منجر شوند. در صورت عدم درمان، پانکراتیت می تواند به اندام های حیاتی دیگر مانند قلب، ریه ها و کلیه ها آسیب وارد کند.

پانکراتیت مزمن

پانکراتیت مزمن مشابه پانکراتیت حاد است، اما در این مورد التهاب بلند مدت است و شرایط بهتر نمی شود. در حقیقت، با گذشت زمان شرایط وخیم‌تر شده و می تواند به بروز آسیب دائمی منجر شود. پانکراتیت مزمن اغلب پس از یک دوره پانکراتیت حاد و احتمالاً به واسطه مصرف بیش از حد نوشیدنی های الکلی شکل می گیرد. آسیب دیدگی پانکراس ناشی از مصرف الکل ممکن است برای سال ها هیچ علائمی نداشته باشد؛ اما پس از آن، فرد ناگهان با بروز علائم شدید پانکراتیت مواجه شود.

روشهای تشخیص بیماری التهاب لوزالمعده

پزشک در هنگام معاینه فرد جهت تشخیص پانکراتیت، علائمی مثل یرقان، ضعف و وزن بسیار کم، اسهال یا مدفوع بدبو را مورد بررسی قرار می ‌دهد. بیمارانی که سابقه خانوادگی التهاب پانکراس، مصرف بیش از حد الکل و ابتلا به سایر دردهای شکمی داشته ‌اند باید از جهت ابتلا به پانکراتیت مزمن مورد آزمایش قرار گیرند.

پزشک در این موارد از یک یا چند نمونه از این آزمایشات استفاده می ‌کند:

• آزمایش خون: جهت تشخیص ناهنجاری های مربوط به پانکراتیت مزمن و کمک به شناسایی التهاب حاد.
• آزمایش مدفوع: به منظور اندازه گیری میزان چربی دفع شده. افرادی که درگیر پانکراتیت مزمن هستند، مقدار زیادی چربی از طریق مدفوع دفع می کنند؛ زیرا این چربی ها یا به درستی هضم نشده یا روده کوچک توانایی جذب آنها را نداشته است.
• سونوگرافی: سونوگرافی به شیوه آندوسکوپی تصاویر واضحی از لوزالمعده، مجاری صفراوی و پانکراس در اختیار پزشک قرار می ‌دهد که نسبت به سونوگرافی معمولی شامل جزئیات و اطلاعات بیشتری است. پزشک لوله باریک و منعطف آندوسکوپ را از طریق دهان وارد معده می کند، سپس تصاویری از فضای داخلی معده توسط دوربین متصل به آندوسکوپ بر روی نمایشگر نمایش داده می شود.
• عکسبرداری از پانکراس و مجاری صفراوی: با کمک آندوسکوپی ERCP و لوله ای که وارد دهان می ‌شود، تصاویری از پانکراس و مجاری صفراوی در اختیار پزشک قرار داده خواهد شد. با ورود یک مایع رنگی به داخل لوله آندوسکوپی، امکان عکسبرداری از فضای داخلی شکم نیز فراهم می ‌شود.
• آزمایش بررسی عملکرد پانکراس: در شرایطی که بیمار کاهش وزن چشمگیری داشته یا با مشکل اختلال در جذب مواد مغذی مواجه باشد، آزمایش بررسی عملکرد پانکراس انجام خواهد شد. طی این آزمایش چند مرحله ای وضعیت پانکراس از جهت ترشح آنزیم های گوارشی یا دیگر ترکیبات لازم برای هضم بررسی می ‌شود.

عوارض پانکراتیت

عوارض ناشی از پانکراتیت عبارت است از:

• پسودوکیست: پانکراتیت حاد می تواند سبب جمع آوری مایعات و آلودگی ها در ساختارهایی کیست مانند شود. چنین سودوکیست های بزرگی در صورت پاره شدن عوارضی مانند خونریزی داخلی و عفونت را به همراه خواهند داشت.
• عفونت: پانکراتیت حاد سبب می شود تا پانکراس نسبت به باکتری ها و عفونت آسیب پذیر شود. عفونت های پانکراس عفونت های بسیار جدی محسوب می شود که به درمان فوری و در برخی موارد به انجام جراحی نیاز خواهد داشت.
• نارسایی کلیه: پانکراتیت حاد سبب نارسایی کلیه می شود. در صورتیکه نارسایی کلیه شدید باشد نیاز به انجام دیالیز وجود خواهد داشت.
• مشکلات تنفسی: پانکراتیت حاد تغییرات شیمیایی را در بدن ایجاد می کند. این تغییرات بر عملکرد ریه ها تأثیر می گذارد و سبب افت میزان اکسیژن در خون می شود.
• دیابت: آسیب به سلول های تولید کننده انسولین در پانکراس ممکن است احتمال ابتلا به دیابت را به دنبال داشته باشد.
• سوء تغذیه: پانکراتیت مزمن و حاد سبب می شود پانکراس مقدار آنزیم کمتری را برای هضم مواد مغذی تولید کند. به همین دلیل احتمال بروز سوء تغذیه وجود خواهد داشت.
• سرطان پانکراس: التهاب طولانی مدت در پانکراس که در نتیجه پانکراتیت مزمن ایجاد می شود فاکتور خطری برای ابتلا به سرطان پانکراس می باشد.

آیا پانکراتیت کشنده است؟

پانکراتیت حاد می‌تواند باعث کمبود آب بدن و کاهش فشار خون شده و یا منجر به از کارافتادگی قلب، ریه‌ها و کلیه‌ها شود. اگر پانکراس دچار خونریزی شود، احتمال شوک و مرگ بالا خواهد بود.

سونوگرافی پانکراتیت

تشخیص مشکلات پانکراس، توسط سونوگرافی انجام می شود. ازآنجایی‌ که وجود نفخ یا گاز روده می‌تواند در ارزیابی نهایی سونوگرافی پانکراس اختلال ایجاد کند، بهتر است شب قبل از آزمایش یک وعده غذایی بدون چربی بخورید و سپس از خوردن غذا و نوشیدنی به مدت 8 ساعت خودداری کنید. در واقع باید در روز انجام سونوگرافی پانکراس ناشتا باشید. البته امکان خوردن داروهای روتین خود را با کمی آب دارید. سعی کنید روز قبل از سونوگرافی پانکراس از مصرف نوشابه‌های گازدار یا حاوی کافئین، سیگار کشیدن و مصرف الکل اجتناب کنید.

برای انجام این عمل به پشت دراز خواهید کشید. یک ژل شفاف روی شکم شما پخش می‌شود و یک دستگاه کوچک به نام مبدل در سراسر ناحیه شکم تا قفسه سینه حرکت می‌کند. مبدل، امواج صوتی ایجاد می‌کند که در هنگام برخورد با چیزی جامد مانند اندام یا تومور، بازتاب می‌یابد. یک کامپیوتر این پژواک‌ها را به تصویر متحرک تبدیل می‌کند. پروب دستگاه اولتراسوند که در انتهای لوله قرار دارد، با تولید امواج صوتی و دریافت انعکاس آنها، تصاویری از پانکراس و بافت‌های مجاور در مانیتور مقابل تولید می‌کند.

آیا لوزالمعده یا پانکراتیت قابل درمان است؟

درمان پانکراتیت حاد با هدف کمک به کنترل شرایط و مدیریت علائم انجام می شود. برای درمان پانکراتیت حاد معمولاً باید در بیمارستان بستری شوید. ممکن است مایعات از طریق داخل وریدی برای تسکین درد، تزریق مواد غذایی مایع از طریق لوله ای در شکم و اکسیژن از طریق لوله های داخل بینی به شما داده شود. اکثر مبتلایان به پانکراتیت حاد در طی یک هفته بهتر می شوند و بعد از چند روز از بیمارستان مرخص می شوند. در موارد شدید، به دلیل عوارض پانکراتیت حاد، روند بهبودی طولانی می شود. پس از کنترل التهاب در لوزالمعده، شاید شروع به نوشیدن مایعات و خوردن غذاهای رقیق کنید و با گذشت زمان، به رژیم غذایی عادی برگردید، در صورتی که التهاب لوزالمعده کنترل شود و هنوز هم هنگام غذا خوردن احساس درد دارید، پزشک ممکن است یک لوله تغذیه را توصیه کند.

درمان های اولیه در بیمارستان احتمالاً شامل موارد زیر باشد:

• داروهای ضد درد: پانکراتیت می تواند باعث درد شدید شود. تیم مراقبت های بهداشتی شما برای کنترل درد به شما دارو های ضد درد می دهند.
• مایعات داخل ورید (IV): از آنجا که بدن شما انرژی و مایعات را برای ترمیم لوزالمعده لازم دارد، ممکن است دچار کمبود آب شوید. به همین دلیل در طول مدت بستری در بیمارستان از طریق ورید در بازو مایعات اضافی دریافت خواهید کرد.

در مبتلایان به پانکراتیت حاد می تواند عوارضی ایجاد شود که نیاز به بستری در بخش مراقبت های ویژه (ICU) داشته باشد. بهبودی ممکن است در پانکراتیت شدید طول بکشد و خطر آن می تواند کشنده باشد. هنگامی که پانکراتیت شما تحت کنترل است، تیم مراقبت های بهداشتی شما می تواند علت اصلی پانکراتیت شما را درمان کند. بسته به علت لوزالمعده، درمان شامل موارد زیر می باشد:

• روش های رفع انسداد مجاری صفراوی
• پانکراتیت ناشی از مجرای صفراوی تنگ یا مسدود شده ممکن است نیاز به روش های جراحی مجرای صفراوی داشته باشد.
• روشی به نام کولانژیوپانکراتوگرافی رتروگراد
• آندوسکوپی
• (ERCP) که از یک لوله بلند با دوربین در انتهای آن استفاده می کند تا لوزالمعده و مجاری صفراوی شما را بررسی کند. لوله از گلوی شما منتقل می شود و دوربین تصاویر دستگاه گوارش شما را به مانیتور می فرستد.
• جراحی کیسه صفرا
• اگر سنگ کیسه صفرا باعث لوزالمعده شما شود، پزشک ممکن است برای از بین بردن کیسه صفرا جراحی را توصیه کند.
• جراحی لوزالمعده
• احتمال دارد عمل جراحی برای تخلیه مایعات از لوزالمعده یا از بین بردن بافت بیمار لازم باشد.
• درمان های اضافی برای پانکراتیت مزمن

بسته به وضعیت شما، پانکراتیت مزمن احتمال دارد به درمان های اضافی نیاز داشته باشد، از جمله:

مدیریت درد

پانکراتیت مزمن می تواند باعث درد مداوم شکم شود. پزشکتان ممکن است داروهایی را برای کنترل درد شما توصیه کند و شما را به یک متخصص درد ارجاع دهد. درد شدید با گزینه هایی مانند سونوگرافی، آندوسکوپی یا جراحی برای مسدود کردن اعصاب که سیگنال های درد را از لوزالمعده به مغز می فرستند، تسکین می یابد.

آنزیم ها برای بهبود هضم

مکمل های آنزیم لوزالمعده می تواند به بدن شما کمک کند تا مواد مغذی موجود در غذاهایی را که میخورید تجزیه شوند. آنزیم های لوزالمعده با هر وعده غذایی مصرف می شود.

تغییر در رژیم غذایی

پزشک ممکن است شما را به یک متخصص تغذیه ارجاع دهد که می تواند به شما در برنامه ریزی وعده های غذایی کم چرب که پر از مواد مغذی است کمک کند.

نگارش و گردآورنده: رضا رحیمی

منبع: غلامرضا سیف متخصص رادیولوژی و سونوگرافی

شایع ترین انواع بیماری های مقاربتی

در این مقاله می خواهیم در رابطه با انواع بیماری های مقاربتی و همچنین علائم بیماری های مقاربتی توضیح دهیم. به طور کلی انواع بیماری های مقاربتی در سرتاسر جهان وجود دارند که دارای علائم منحصر به فرد خود می باشند. برخی از این بیماری ها ممکن است بسیار خطرناک بوده و در عین حال برخی دیگر بدون خطر و حتی بدون علائم دردناک هستند.

به طور کلی در رابطه با بیماری های مقاربتی باید این را بدانید که بیماری از هر نفر می تواند به شخص مقابل آن انتقال پیدا کند. بیماری های مقاربتی و علائم شان ممکن است روی مقعد یا دهانه آن و روی واژن، همچنین دهان و دندان ظهور کنند؛ تنها عامل مشترکی که در بین این بیماری ها وجود دارد، این است که از طریق رابطه جنسی انتقال پیدا خواهند کرد.

در تمامی این بیماری ها ما می توانیم دو دسته ی کلی از انواع بیماری های مقاربتی را تقسیم بندی نماییم. دسته اول بیماری های مقاربتی مخصوص مردان و دسته دوم بیماری های مقاربتی مخصوص زنان است. در بیماری های مقاربتی مردان علائم زیر را بروز خواهد نمود.

1. درد در ناحیه دستگاه تناسلی
2. درد در هنگام برقراری رابطه جنسی
3. درد در هنگام ادرار و مدفوع
4. برجستگی هایی روی آلت تناسلی، بیضه ها و رانها و باسن و غیره.
5. وجود ترشحات و یا حتی خونریزی های غیر عادی از آلت تناسلی آن ها
6. داشتن بیضه های بسیار متورم و دردناک
7. و غیره.

علائمی که در بیماری های دسته دوم که مربوط به زنان بروز می شود. به شرح زیر خواهد بود:

1. درد در هنگام رابطه جنسی
2. وجود برجستگی هایی در اطراف واژن، مقعد، ران ها
3. داشتن ترشحات غیرطبیعی و خونریزی از واژن
4. داشتن خارش در واژن و اطراف آن

و غیره.

معرفی انواع بیماری های مقاربتی

به طور کلی انواع بیماری های مقاربتی به نام های زیر خواهد بود:

کلامیدیا

اولین بیماری کلامیدیا نام دارد. این بیماری بر اثر حمله نوعی باکتری خاص به نام کلامیدیا ایجاد خواهد شد. این بیماری هیچ گونه علامت خاص و منحصر به فردی ندارد اما در برخی موارد می تواند ترشحات سبز رنگ یا زرد رنگ در مردان و زنان، درد در ناحیه ی زیر شکم و درد در هنگام رابطه جنسی را ایجاد کند. اگرچه این باکتری بیماری مخصوصی را به وجود نمی آورد. اما می تواند باعث بروز برخی از بیماری های معمولی مثل عفونت های مجاری ادرار و عفونت های بیضه و تورم پروستات هم چنین انواع التهاب های لگنی و ناباروری را ایجاد نماید. اگر شخصی دچار این باکتری شده باشد و قبل از بارداری خود آن را درمان نکرده باشد، این باکتری در زمان زایمان از لوله زایمان به نوزاد انتقال پیدا کرده و می‌ تواند موجب بیماری هایی چون ذات ریه، عفونت چشم، نابینایی و غیره در نوزاد شود. راه‌ های زیادی برای درمان کلامیدیا وجود دارد اما به طور کلی استفاده از آنتی بیوتیک ها بهترین روش هست.

زگیل تناسلی

بیماری بعدی hpv نام دارد. در واقع ویروسی به نام پاپیلومای انسانی می ‌تواند باعث بیماری خطرناکی به نام زگیل تناسلی شود. این ویروس از طریق تماس پوست به پوست انتقال پیدا می ‌کند. به همین جهت اگر فردی دارای زگیل تناسلی باشد. در حین رابطه جنسی می‌ تواند آن ها را به شریک جنسی خود انتقال دهد. این بیماری بر خلاف بیماری قبلی بسیار شایع و حتی خطرناک است. در واقع پیشرفت این بیماری می تواند سرطان هایی را در ناحیه رحم و آلت تناسلی مردان ایجاد کند. پشرفت سویه های بیماری زای پاپیلومای می ‌تواند منجر به سرطان دهان، سرطان دهانه رحم، سرطان آلت تناسلی مردان، سرطان رکتوم و غیره شود. این سرطان ها در اثر مبتلا شدن به ویروس پاپیلومای سویه دار صورت می گیرد. در صورتی که فرد به ویروس پاپیلومای غیر سویه دار مبتلا شود، این ویروس ها در او نمی توانند سرطان ایجاد نمایند. در حال حاضر هیچ درمانی برای این بیماری در نظر گرفته نشده است. حتی هیچ واکسنی برای پیشگیری از این بیماری تاکنون تولید نشده به همین جهت تنها راه پیشگیری از این بیماری داشتن روابط سالم و بدون خطر است.

سیفلیس

بیماری بعدی سفلیس نام دارد. این بیماری در اثر عفونت باکتریایی به وجود خواهد آمد.

مرحله یک: ابتدا در این بیماری زخم های گرد و بسیار کوچکی ایجاد خواهند شد که دارای ترشح هستند. این زخم ها در ناحیه دستگاه تناسلی، مقعد و دهان ایجاد می شوند. اگرچه بدون درد هستند اما دارای ترشحات و عفونت های زیادی می باشند.

مرحله دو: در مرحله بعدی سفلیس علائمی چون تب، درد مفصل، ریزش مو، کاهش وزن، سردرد، خستگی و غیره ایجاد خواهد شد. راش در واقع برجستگی های سفت و زخم مانندی هستند که دیگر ترشح ندارند. راش ها در مرحله ی دوم خود را بروز می دهند.

مرحله سه: در مرحله ی آخر این بیماری از دست دادن شنوایی، بینایی، حافظه و مبتلا شدن به بیماری های روانی، قلبی و عفونت های مغزی و نخاعی و حتی مرگ اتفاق خواهد افتاد. در صورتی که افراد خیلی زود متوجه وجود این بیماری شوند، قابل درمان است. اما اگر این بیماری را دیر درمان کنند. ممکن است منجر به مرگ آن ها شود. اگر مادر بارداری بیماری سفلیس خود را درمان نکند در حین زایمان این بیماری به نوزاد انتقال پیدا کرده و موجب مرگ نوزاد خواهد شد.

سوزاک

بیماری بعدی سوزاک می ‌باشد. سوزاک نامی آشنا برای همگان است. چرا که این نوع بیماری مقاربتی بسیار رایج بوده و در ایران نیز به وفور دیده می شود. این بیماری هیچگونه علائمی ندارد. اما در برخی افراد تکرر ادرار بسیار زیاد، درد داشتن در حین رابطه جنسی، درد در زمان ادرار کردن، داشتن ترشحات به رنگ های مختلف مثل سبز، زرد، سفید و غیره دیده می شود. در موارد بسیار نادری گلودرد نیز مشاهده می‌شود. اما رایج‌ترین علائمی که این بیماری دارد، خارش در اطراف دستگاه تناسلی می باشد.

بیماری ایدز

اچ آی وی یا ایدز همان بیماری خطرناک و بسیار هولناکی است که همه از آن هراس دارند. در واقع بیماری ایدز یا ویروس اچ آی وی خیلی شایع نیست. اما به خاطر هولناک بودن آن همه ی افراد آشنایی بسیار زیادی با این بیماری دارند. در ابتدا باید بگویم که این بیماری یک بیماری ویروسی است. همان طور که می دانید بیماری های ویروسی به مراتب از بیماری های باکتریایی خطرناک تر هستند. چرا که بیماری های باکتریایی با مصرف آنتی بیوتیک از بین خواهند رفت. اما ویروس‌ها می‌توانند در بدن اختلالات بسیار زیادی را وارد کنند. حتی در برخی از افراد دیده شده است که ایدز منجر به بروز سرطان و مرگ آن ها گردیده است. این بیماری علائمی هم چون آنفولانزا دارد. اما عواقب آن بسیار خطرناک تر از یک آنفولانزای معمولی می باشد. با توجه به این که این ویروس به طور حاد یا خفیف باشد، می تواند علائمی شبیه به موارد زیر را ایجاد نمایند.

• تورم غدد لنفاوی
• تب و لرز
• درد در ناحیه گلو
• سردرد
• داشتن حالت تهوع
• احساس ضعف و خستگی
• برجستگی در مناطق مختلف بدن
• و غیره.

معمولاً در ماه اول مبتلا شدن به این بیماری این علائم ظهور خواهد کرد. با گذشت زمان این علائم تغییر نموده و به مواردی چون خستگی مکرر، مشکلات گوارشی، داشتن سردرد و تب و لرز شدید تبدیل خواهد شد. تاکنون هیچ گونه درمانی برای این بیماری در نظر گرفته نشده است. از آنجایی که این بیماری به روی سیستم ایمنی افراد تاثیر بسزایی دارد. با توجه به این که این افراد چه قدرت بدنی و مقاومتی داشته باشند می‌توانند سال های بیشتری را زنده بمانند. به طور کلی در نظر گرفته شده است که افراد مبتلا به بیماری ایدز حدود 10 سال زنده خواهند ماند، بعد از آن ممکن است که زنده بمانند. بیشتر تحقیقات نشان داده شده است که افرادی که به بیماری ایدز یا ویروس اچ آی وی مبتلا می ‌شوند، خواهند مرد.

شپش عانه

در بررسی انواع بیماری های مقاربتی ما به بیماری شپش عانه یا به اصطلاح خرچنگ برخورد می‌ کنیم. این بیماری به خاطر وجود حشرات بسیار ریزی بروز می کند. این حشره در اطراف موی دستگاه تناسلی قرار دارد. این حشرات مانند شپش های سر از خون انسان تغذیه خواهند کرد. راه های زیادی برای درمان آن وجود دارد که از مهم‌ترین آن ها می ‌توان به کندن موی دستگاه تناسلی و رعایت نکات بهداشتی اشاره نمود. زمانی که افراد به این بیماری دچار شدند، بایستی تمامی ملافه ‌ها، رختخواب ها و لباس های زیر و روی خود را بشویند و ضدعفونی کنند. از علائم مهم این بیماری می توان به خارش در دستگاه تناسلی و مقعد، وجود برجستگی های کوچک و قرمز رنگ در اطراف مقعد و دستگاه تناسلی، داشتن تب تخفیف، احساس بی حوصلگی و کم انرژی بودن و تحریک پذیری اشاره نمود. این شپش ها در ریشه مو های شرمگاهی تخم های ریز و سفید خود را می گذارند که تنها با ذره بین مشخص هستند. همانطور که گفته شد زمانی که موهای این ناحیه را توسط موم یا مو چین جدا کنند. می ‌توانند به طور کلی این بیماری را از بین ببرند.

تریکومونیازیس

بیماری دیگری که جز بیماری های مقاربتی قرار دارد، بیماری تریکومونیازیس می باشد. این بیماری از طریق ارگانیسم های تک سلولی به وجود خواهند آمد و از طریق رابطه جنسی به دیگران سرایت خواهد نمود. معمولاً افرادی که این بیماری را دارند دارای سوزش و خارش در ناحیه تناسلی خود، درد در هنگام ادرار و رابطه جنسی و حتی ترشح های مختلف خواهند بود. معمولاً زنانی که به این بیماری مبتلا می شوند، بوی نامطبوعی از دستگاه تناسلی آن ها به محیط انتشار می ‌یابد. این بو شبیه به بوی ماهی گندیده می باشد. بیماری هایی چون عفونت ادراری، التهاب لگنی و ناباروری به وسیله این بیماری شدت خواهند یافت.

تبخال

بیماری دیگر تبخال نام دارد. این بیماری توسط هرپس ویروس ها ایجاد خواهد شد. همه ما با تبخال ها آشنایی داریم. معمولاً تبخال هایی که ما مشاهده می کنیم در اطراف دهان قرار دارند. اما اگر این افراد رابطه جنسی برقرار کنند. ممکن است فرد مقابل را به تبخال هایی در ناحیه دستگاه تناسلی مبتلا گردانند. در واقع تبخال ها زخم و تاول های کوچکی می باشند که می توانند بدون ترشح و یا با ترشح باشند. این بیماری علاوه بر این که می‌ تواند از طریق رابطه جنسی انتقال پیدا کند. در زمان زایمان نیز می ‌تواند به نوزادان منتقل شود. تبخال های ناحیه تناسلی بعد از چند هفته پوسته پوسته شده و از بین خواهند رفت. اما در زمان وجود این تبخال ها افراد در ناحیه بروز تبخال، درد و ناراحتی زیادی را احساس می کنند. داروها و پماد های موضعی بسیار زیادی برای کاهش علائم تبخال های تناسلی وجود دارد.

دسته بندی انواع بیماری های مقاربتی

بیماری های مقاربتی تنها به موارد ذکر شده در بالا ختم نخواهد شد. چرا که ما می توانیم سایر بیماری ‌ها نظیر شانکرود، گرانولوم، لنفوگرانولوم، گال و غیره را نیز مشاهده کنیم. در میان تمام بیماری های مقاربتی ما بیماری هایی را داریم که از طریق رابطه دهانی به افراد منتقل خواهند شد. توجه داشته باشید تنها واژن و مقعد راه انتقال بیماری های مقاربتی نیستند. بلکه دهان نیز می‌تواند راه دیگری برای این بیماری ها باشد. برای اینکه به طور کامل با بیماری های مقاربتی آشنا گردید. آن ها را دسته بندی نموده ایم.

اولین دسته از بیماری ها، بیماری هایی می باشند که با استفاده از آنتی بیوتیک قابل درمان هستند. نام این بیماری ها به شرح زیر است:

شپش عانه

سیفلیس

کلامیدیا

تریکومونیازیس

و غیره.

دسته دوم بیماری های مقاربتی می باشند که هیچگونه درمانی برای آن ها وجود ندارد. این بیماری ‌ها به نام زیر هستند:

زگیل تناسلی

تبخال

ایدز یا اچ آی وی

اگرچه این بیماری ها قابل درمان نیستند اما می توان با پیشگیری کردن و رعایت نکات بهداشتی از مبتلا شدن به آن ها جلوگیری نمود. توجه داشته باشید مادر بارداری که دچار هر کدام از این نوع بیماری های مقاربتی باشد در زمان زایمان، شیردهی و غیره می ‌تواند آن را به کودک خود منتقل کند.

تشخیص بیماری های مقاربتی

برای تشخیص این بیماری ها کافی است که علائم خود را بررسی کنید و در صورت مشابهت به پزشک متخصص مراجعه کنید. پزشک با معاینه لگنی و موضعی شما تا حدودی می تواند وجود این بیماری ها را تشخیص دهد. اما در مواردی که بیماری هیچ گونه علائم ظاهری ندارد، تست و آزمایش خون می تواند راه مناسبی برای تشخیص باشد. خانم‌ هایی که به طور مداوم از پاپ اسمیر استفاده می‌کنند، می توانند کنترل خوبی در رابطه با انواع بیماری های مقاربتی خود داشته باشند. برای جلوگیری از بیماری های مقاربتی تنها کافی است که رابطه جنسی سالمی داشته، خود و شریک جنسی تان به عفونت جنسی دچار نباشید و نکات بهداشتی را به خوبی رعایت کنید.

نگارش و گردآورنده: رضا رحیمی

منبع: فهیمه رمضانی تهرانی، جراح و متخصص زنان، زایمان نازایی

[5/2،‏ 18:57] Yashar: سرطان پانکراس اغلب به نام “بیماری خاموش” شناخته می‌شود. زیرا نشانه‌های آن تا مراحل پیشرفته ظاهر نمی‌شوند. تجربه‌ی علائم زیر دلیل بر ابتلا به سرطان پانکراس نیست زیرا این علائم می‌تواند با بیماری‌‌های دیگری مشترک باشند. در نهایت سرطان پانکراس علائمی دارد که باید آنها را بشناسید.

[5/2،‏ 18:58] Yashar:. علائم سرطان لوزالمعده

علایم سرطان پانکراس متنوع هستند. علائم زیر می‌توانند نشان‌دهنده‌ی سرطان پانکراس باشند:

درد: به علت فشار تومور بر اعصاب، در ناحیه‌ی فوقانی شکم درد متناوبی احساس می‌شود که به پشت منتشر می‌شود و باعث کمر درد نیز می‌شود.

زردی یا یرقان: با گسترش سرطان لوزالمعده به مجرای صفراوی، مواد تشکیل‌دهنده‌ی صفرا وارد خون شده و باعث زردشدن پوست و چشم می‌شوند. این انسداد در مجرای صفراوی باعث تیره‌شدن مدفوع، تیره‌شدن ادرار و خارش می‌شود.

از‌دست‌دادن اشتها و احساس سیری زودرس

حالت تهوع و استفراغ

کاهش وزن غیرقابل توجیه

سرگیجه و ضعف

مدفوع چرب، کمرنگ یا خاکستری

لرز

اسپاسم عضلانی

اسهال

تجمع خودبه‌خودی لخته در رگ‌های خونی عمقی دست و پا یا سایر رگ‌های سطحی

افسردگی

افزایش قند خون: به علت کاهش تولید هورمون انسولین.

[5/2،‏ 18:58] Yashar: 2. علائم سرطان پانکراس پیشرفته

اگر سرطان گسترش پیدا کند یا دچار متاستاز شود، علائم جدید با توجه به ناحیه‌ی آسیب‌دیده آشکار می‌شود. برخی علائم نادر سرطان پانکراس که به محل درگیری بستگی دارد عبارت‌اند از:

انسولینوما (تولید بیش‌از‌حد انسولین): باعث علائمی مانند عرق کردن، اضطراب، سرگیجه، غش کردن و کاهش قند خون می‌شود.

گلوکاگونوما (تولید بیش‌از‌حد گلوکاگون): از علائم آن می‌توان اسهال، تشنگی بیش از حد، پر ادراری و کاهش وزن را نام برد.

گاسترینوما (تولید بیش‌از‌حد گاسترین): درد شکمی، زخم معده که می‌تواند باعث خونریزی گوارشی شود، ریفلاکس و کاهش وزن از علائم این نوع سرطان پانکراس است.

سوماتوستاتینوما (تولید بیش‌از‌حد سوماتوستاتین): باعث ایجاد اسهال، کاهش وزن، درد شکمی، مدفوع چرب و بدبو می‌شود.

ویپوما (تولید بیش‌از‌حد پپتید وازواکتیو روده): علائم آن شامل اسهال آبکی، درد شکمی، گرگرفتگی صورت است.

سرطان پانکراس اغلب به نام “بیماری خاموش” شناخته می‌شود. زیرا نشانه‌های آن تا مراحل پیشرفته ظاهر نمی‌شوند.

3. علائم سرطان پانکراس در آزمایش خون

معمولا فرد در سرطان سر پانکراس یا سرطان دم پانکراس و بدنه آن با زردی مراجعه می‌کند که همین مسئله احتمالا همراه با تست‌های آزمایشگاهی مختل‌شده همراه است. مثلا تست‌های عملکرد کبدی مختل شده و غیرطبیعی هستند. از طرفی یک فاکتور از نشانه های سرطان پانکراس است که CA 19-9 نام دارد و اندازه‌ی طبیعی آن در آزمایش خون بین 0 و 37 U/mL است. در سرطان لوزالمعده این مقدار افزایش پیدا می‌کند.

4. علائم سرطان پانکراس خوش خیم

معمولا سرطان لوزالمعده علائم ندارد و علایم سرطان پانکراس در مراحل پیشرفته و انتهایی خود را نشان می‌دهد. بیشتر تومورهای ایجاد شده در پانکراس خیلی دیر علائم سرطان پانکراس را نشان می‌دهند که دیگر کار از کار گذشته است. اگر سرطان پانکراس خوش‌خیم باشد در مراحل اولیه متوجه علائم خواهیدشد که در بالاتر به آنها اشاره کردیم و در صورت امکان با جراحی بخش سرطانی شده برداشت می‌شود.

[5/2،‏ 18:59] Yashar: 5. سرطان پانکراس بدخیم چه علایمی دارد؟

برخی از علائم سرطان پانکراس پیشرفته و مرحله آخری شامل موارد زیر هستند؛

درد

از دست دادن وزن به مقدار زیاد

کمتر خوردن و کمتر نوشیدن و بی‌اشتهایی

تهوع

تغییر رنگ مدفوع

ورم شکم

آسیت یا جمع‌شدن آب در شکم

ادرار تیره رنگ

تغییر در الگوی تنفس.

آب آوردن شکم سرطان پانکراس کبد

سرطان پانکراس متاستاز به کبد اب اوردن شکم را سبب می‌شود. در واقع زمانی که سرطان لوزالمعده به کبد متاستاز دهد و در مراحل پیشرفته باشد، می‌تواند ایجاد آسیت یا همان جمع شدن آب در شکم کند. این مورد از موارد بدخیم و کشنده است. در این موارد پانکراس سرطان بدخیمی است.

6. علائم سرطان پانکراس در زنان (علائم سرطان لوزالمعده در زنان)

سرطان لوزالمعده علائم مشابهی در زنان و مردان ایجاد می‌کند. بالا رفتن دمای بدن، زردی، خستگی، از دست دادن اشتها و کاهش وزن از علایم سرطان لوزالمعده در هر دو جنس هستند.

تشخیص سرطان پانکراس از راه های مختلفی ممکن است.

در صورت بروز علائم و نشانه‌های سرطان لوزالمعده باید سریعا به پزشک مراجعه کنید تا کلیه علائم بررسی شوند.

تصاویر سرطان پانکراس به چه شکل است؟

در ادامه می‌توانید تصویر سرطان پانکراس را مشاهده کنید. در دو تصویر زیر می‌توانید عکس پانکراس یا لوزالمعده‌ای که سرطانی شده‌است را ببنید و با یک پانکراس سالم مقایسه کنید.

[5/2،‏ 18:59] Yashar: با دیدن علائم سرطان پانکراس به چه دکتری مراجعه کنیم؟

معمولا سرطان پانکراس در مراحل پیشرفته و در مراحل آخر خود را نشان می‌دهد. بنابراین برای درمان آن، زمانی اقدام می‌شود که دیگر کار از کار گذشته است و تنها دکتری که می‌تواند به شما کمک کند، دکتر سرطان یا دکتر انکولوژی است. اما اگر در مراحل ابتدایی سرطان پانکراس باشید و برای چکاپ‌های معمول به دکتر گوارش مراجعه کنید، ممکن است که این سرطان تشخیص داده‌شود و برای درمان به دکتر انکولوژی ارجاع داده‌شوید.

[5/2،‏ 19:00] Yashar: مرتبط است.

ملانوما: ناشی از جهش در ژن p16 / CDKN2A است.

4. تأثیر سبک زندگی در ابتلا به سرطان لوزالمعده

در موارد بسیاری طول عمر بیماران مبتلا به سرطان پانکراس بستگی به سبک زندگی دارد. به نقل از cancer.org، برخی از این موارد شامل نکات زیر هستند؛

رژیم غذایی: بر اساس برخی مطالعات، سرطان لوزالمعده با رژیم غذایی حاوی گوشت قرمز و فرآوری‌شده (مانند سوسیس و گوشت گاو) و کمبود میوه‌ها و سبزیجات ارتباط دارد. این موضوع نیازمند تحقیقات وسیع‌تری است.

اضافه وزن و عدم فعالیت فیزیکی: برخی تحقیقات نشان داده‌اند که کمبود ورزش و فعالیت‌های بدنی خطر سرطان پانکراس را افزایش می‌دهد.

قهوه و الکل: برخی مطالعات نشان می‌دهد که مصرف زیاد الکل و قهوه منجر به پانکراتیت مزمن می‌شود.

سیگار کشیدن یا قرار گرفتن در معرض دود سیگار.

برای تشخیص و درمان سرطان پانکراس به درمان گروهی متشکل از متخصص گوارش و متخصص آنکولوژی نیاز دارید. در دکترتو می‌توانید با بهترین پزشکان برای درمان سرطان پانکراس در شهر خود آشنا شوید و به‌صورت اینترنتی برای دریافت نوبت اقدام کنید. علاوه‌بر‌این می‌توانید از خدمات مشاوره آنلاین و تلفنی دکترتو استفاده کنید.

[5/2،‏ 19:01] Yashar: تشخیص سرطان پانکراس چگونه انجام می شود؟

تشخیص سرطان لوزالمده در مراحل اولیه دشوار است. زیرا علائم و نشانه‌های قابل توجهی در این مراحل وجود ندارد و در صورت وجود علائم نیز، تشابه آنها با علائم بیماری‌های دیگر زیاد است. به همین دلیل پزشک برای تشخیص دقیق نیاز به غربالگری‌های مختلف دارد.

دکتر گوارش درباره‌ی علائم، سابقه‌ی خانوادگی و پیشینه‌ی پزشکی از بیمار سوالاتی خواهد پرسید و معاینه‌ی فیزیکی انجام خواهد داد که طی آن نشانه‌های زیر را ارزیابی خواهد‌کرد:

شکم درد یا کمر درد

کاهش وزن

کاهش اشتها

خستگی

تحریک‌پذیری

مشکلات گوارشی

بزرگ‌شدن کیسه‌ی صفرا

بررسی لخته‌شدن خون، ترومبوز ورید عمقی (DVT) یا آمبولی ریوی

اختلالات بافت چربی

دیابت

تورم غدد لنفاوی

اسهال

استئاتوره یا مدفوع چرب

زردی.

1. تست های آزمایشگاهی

تست‌های آزمایشگاهی برای تشخیص نشانگر تومور انجام می‌شوند. در این روش نمونه‌ای از خون، ادرار یا بافت برای اندازه‌گیری برخی موارد مانند CA 19-9 و آنتی‌ژن استفاده می‌شود. بالا بودن میزان برخی مواد در بدن می‌تواند نشانگر تومور باشد. برای تست‌های آزمایشگاهی متخصص یک یا چند روش زیر را تجویز می‌کند.

آزمایش خون: آزمایش خون می تواند ماده‌ی شیمیایی را که سلول‌های سرطانی به خون آزاد می‌کنند، شناسایی کند.

آزمایش ادرار

آزمون مدفوع

تست عملکرد کبد: برای بررسی انسداد مجاری صفراوی انجام می‌شود.

2. تست های تصویربرداری

از تست‌های تصویربرداری جهت تشخیص وجود تومور و میزان گسترش سرطان استفاده می‌شود. آزمایشات تصویربرداری رایج شامل موارد زیر است:

سونوگرافی ساده یا سونوگرافی اندوسکوپیک

سی تی اسکن (CT)

ام آر آی (MRI)

اسکن PET

عکس اشعه‌ی ایکس با بلع باریم

آنژیوگرام.

تشخیص سرطان پانکراس با سونوگرافی

تشخیص لوزالمعده سرطان با سونوگرافی اندوسکوپیک بسیار محتمل‌تر از تشخیص آن با سونوگرافی شکمی است. اما در هر دو مورد احتمال شناسایی و تشخیص سرطان وجود دارد.

3. بیوپسی یا نمونه برداری بافتی

تشخیص قطعی سرطان لوزالمعده تنها از طریق نمونه برداری بافتی (بیوپسی) میسر می‌شود. نمونه‌ی بافتی از پانکراس را می‌توان با یک سوزن از طریق پوست، طی آندوسکوپی یا طی عمل جراحی به دست آورد.

تصویربرداری از سرطان لوزالمعده برای تشخیص آن

یکی از روش‌های تشخیص سرطان لوزالمعده انجام تصویربرداری است.

مدیریت و درمان سرطان پانکراس چگونه است؟

شاید بپرسید آیا سرطان پانکراس درمان دارد؟ طبق medicalnewstoday، درمان سرطان به عوامل مختلفی از جمله نوع سرطان، مرحله‌ی سرطان،‌ سن، وضعیت سلامتی و انتخاب شخصی فرد بستگی دارد. تعیین مرحله‌ی سرطان، جهت بررسی میزان گسترش سرطان و انتخاب بهترین گزینه‌ی درمان، ضرورت دارد که به سایز و اندازه‌ی تومور اولیه، گسترش سرطان به گره‌های لنفاوی مجاور، متاستاز و یا گسترش به سایر اندام‌های بدن بستگی دارد و به 4 مرحله تقسیم می‌شود. هرچه مرحله‌ی سرطان پایین‌تر باشد، به معنای گسترش و تهاجم کمتر سلول‌‌های سرطانی به سایر قسمت‌‌‌های بدن است.

مرحله‌ی 0: سلول‌های سرطانی در لایه‌های سلولی مجرای لوزالمعده وجود دارند و به بافت‌های عمقی و خارج از پانکراس گسترش پیدا نکرده‌اند. در مرحله‌ی 0، درمان موثر امکان‌پذیر است.

مراحل اخر سرطان پانکراس

سرطان پانکراس استیج 4: سرطان در سراسر بدن گسترش یافته است. در مرحله‌ی IV، تومور به سایر اندام‌های منتقل شده‌است و جراحی تنها برای کاهش درد و یا بستن مجاری پانکراس توصیه می‌شود.

هدف از درمان بدخیمی پانکراس، حذف سرطان و تسکین علائم دردناک است و می‌تواند شامل عمل جراحی جهت برداشتن تمام لوزالمعده یا بخشی از آن، شیمی درمانی، پرتودرمانی و مراقبت‌های تسکین دهنده باشد. حذف کامل سرطان در مراحل اولیه که سرطان محدود است و به نقاط دیگری گسترش نیافته است، بیشتر میسر می‌باشد اما با گسترش سرطان حذف کامل سلول‌های سرطانی مشکل می‌شود. به همین دلیل تشخیص زود هنگام سرطان مهم‌ترین اقدام است. گروه پزشکی جهت درمان سرطان شامل متخصص خون (انکولوژیست)، متخصص انکولوژیست جراح، متخصص خون رادیولوژیست و متخصص گوارش است. درمان‌های سرطان پانکراس شامل موارد زیر است که آنها را توضیح داده‌ایم.

برای تشخیص و درمان سرطان پانکراس به درمان گروهی متشکل از متخصص گوارش و متخصص آنکولوژی نیاز دارید. در دکترتو می‌توانید با بهترین پزشکان برای درمان سرطان پانکراس در شهر خود آشنا شوید و به‌صورت اینترنتی برای دریافت نوبت اقدام کنید. علاوه‌بر‌این می‌توانید از خدمات مشاوره آنلاین و تلفنی دکترتو استفاده کنید.

[5/2،‏ 19:01] Yashar: 1. جراحی برای درمان سرطان پانکراس

روش‌های عمده‌ی جراحی که در درمان افراد مبتلا به سرطان پانکراس از آنها استفاده می‌شود عبارتند از:

جراحی ویپل: این روش جراحی زمانی که سرطان، سر غده‌ی پانکراس را درگیر کرده باشد و سرطان سر پانکراس باشد، کاربرد دارد. جراح، سر و گردن پانکراس و گاهی کل پانکراس به همراه بخشی از معده، دوازدهه، گره‌های لنفاوی و سایر بافت‌ها را خارج می‌کند. این جراحی، پیچیده و خطرناک است و دارای عوارضی شامل عفونت، خونریزی و مشکلات معده می‌باشد.

دیستال پانکراتکتومی: این روش معمولا برای درمان تومور سلول‌های عصبی یا نورواندوکرین توصیه می‌شود و سرطان دم پانکراس. طی آن جراح دم و سایر قسمت‌های پانکراس و طحال را حذف می‌کند.

پانکراتکتومی کامل: جراح کل پانکراس و طحال را خارج می‌کند. فرد بدون پانکراس می‌تواند زندگی کند، اما ممکن است به دیابت مبتلا شود زیرا بدن دیگر انسولین تولید نمی‌کند.

جراحی تسکین‌دهنده: در این روش امکان برداشتن سلول‌های سرطانی پانکراس وجود ندارد. اگر در مجرای صفراوی یا دوازدهه انسداد وجود داشته‌باشد، با ایجاد بای پس، جریان صفرا از کبد تسهیل می‌یابد تا درد و مشکلات گوارشی به حداقل برسد. راه دیگری که برای از بین بردن انسداد مجاری صفراوی استفاده می‌شود، قرار دادن یک استنت کوچک در مجرا برای باز نگه داشتن آن است. این روش کمتر تهاجمی است و با استفاده از آندوسکوپ انجام می‌گیرد.

2. شیمی درمانی سرطان پانکراس

در شیمی درمانی از نوعی دارو استفاده می‌شود که با اختلال در فرایند تقسیم سلولی مانع از رشد سلول‌های سرطانی می‌شود. درمان به صورت چرخه‌ای است تا در بین دوزهای تزریق دارو، بدن جهت ترمیم خود زمان لازم را به دست آورد. این روش عوارضی همچون ریزش مو، تهوع، استفراغ و خستگی دارد. داروی شیمی درمانی که اغلب برای درمان سرطان لوزالمعده استفاده می‌شود، جمسیتابین (Gemzar) است که به صورت هفتگی، داخل وریدی تزریق می‌شود.

شیمی درمانی پس از عمل جراحی، برای کشتن سلول‌های سرطانی باقی‌مانده استفاده می‌شود. داروهای بیولوژیک جدیدتر هستند و بخش‌های خاصی از سلول‌های سرطانی را هدف قرار می‌دهند و عوارض جانبی کمتری دارند. یکی از این داروها، ارلوتینیب (Tarceva) است که به صورت قرص مصرف می‌شود.

تعداد جلسات شیمی درمانی سرطان پانکراس

دوره‌های شیمی‌درمانی به نوع سرطان و میزان پیشرفت آن بستگی دارند اما معمولا از دوره‌ها یا سیکل‌های 2 تا 3 هفته‌ای تشکیل شده‌اند. همچنین دوره‌ها به نوع داروی مورد استفاده در شیمی درمانی موثر هستند. از طرفی به خاطر داشته‌باشید که شیمی درمانی در هر مرحله‌ای از سرطان می‌تواند شروع شود. به طور کلی ممکن است که 4 تا 8 دوره در سرطان پانکراس شیمی درمانی انجام شود.

مراحل ابتدایی سرطان لوزالمعده

عکس سرطان لوزالمعده

3. پرتو درمانی

در پرتو درمانی با متمرکز کردن پرتوهای پر انرژی بر روی سلول‌های سرطانی، آنها را از بین می‌برد. درمان سرطان پانکراس به طور معمول به مدت 5 تا 6 هفته برای 5 روز در هفته ادامه خواهدداشت. در صورت وجود انسداد مجاری صفراوی یا دوازدهه، پرتو درمانی به عنوان درمان تسکین‌دهنده می‌تواند درد و سایر مشکلات گوارشی را از بین ببرد. عوارض جانبی پرتو درمانی شامل تغییرات پوستی خفیف شبیه آفتاب سوختگی، تهوع، استفراغ، اسهال، خستگی، از‌دست‌دادن اشتها و کاهش وزن است که اکثر عوارض جانبی چند هفته پس از اتمام درمان کاهش می‌یابند.

4. درمان هدفمند

درمان هدفمند نوعی درمان است که از دارو یا مواد دیگر برای شناسایی و حمله به سلول‌های سرطانی خاص استفاده می‌شود. معمولاً درمان هدفمند نسبت به شیمی‌درمانی و پرتودرمانی آسیب کمتری به سلول‌های سالم وارد می‌کند. مهارکننده‌های تیروزین کیناز داروهای درمانی هدفمندی هستند که سیگنال‌های مربوط به رشد تومورها را مسدود می‌کنند. داروی ارلوتینیب نوعی از این مهارکننده‌ها است که برای درمان لوزالمعده استفاده می‌شود.

5. درمان برای تسکین درد سرطان پانکراس

زمانی که تومور روی اعصاب یا اعضای نزدیک به لوزالمعده فشار وارد کند، درد ایجاد می‌شود. زمانی که داروهای ضددرد بی‌تأثیر شوند، از درمان‌هایی استفاده می‌شود که روی اعصاب شکم تأثیر می‌گذارند. ممکن است پزشک دارو را به ناحیه اطراف اعصاب آسیب‌دیده تزریق کند و یا اعصاب را قطع کند. گاهی نیز پرتو درمانی به تنهایی یا همراه با شیمی‌درمانی تومور را کوچک کرده و درد را کاهش می‌دهد.

تغذیه مناسب سرطان پانکراس

شاید از خود بپرسید که بیمار مبتلا به سرطان پانکراس چه مواد غذایی باید بخورد؟ آیا تغذیه در بهبودی و یا بدتر کردن این بیماری موثر است؟ نکته‌ای که در تغذیه سرطان پانکراس وجود دارد، این است که می‌توان به تغذیه‌ی مناسب در این بیماری، درد را تسکین داد و سختی را کاهش داد. زیرا مصرف مواد غذایی نامناسب برای این بیماران می‌تواند درد آنها را بیشتر کند. یکی از اصلی‌ترین علائم در این بیماری درد است. بنابراین مصرف غذاهای مناسب می‌تواند در کار کشیدن از پانکراس بیمار، نقش داشته‌باشد. پس در ادامه به برخی از نکات تغذیه‌ای که می‌توانند به تسکین سرطان پانکراس کمک کنند پرداخته‌ایم:

کرفس، کنگر و مرزنگوش از مواد غذایی هستند که می‌توانند در کاهش سرعت تولید و رشد سلول‌های سرطانی موثر باشند.

میوه‌ها و سبزی‌ها حاوی فلاونوئیدها هستند و می‌توانند در روند بیماری سرطان نقش خوبی داشته‌باشند.

از غذاهای گوشتی که حاوی گوشت‌های مانده هستند و یا دارای مواد غذایی اکسید‌شده هستند، باید پرهیز کنید.

ترشی‌ها از مواد غذایی هستند که این بیماران نباید مصرف کنند.

6. سرطان پانکراس درمان دارد؟

نمی‌توان گفت که سرطان لوزالمعده درمان دارد اما یکی از مهم‌ترین مواردی که تعیین‌کننده‌ی درمان سرطان پانکراس است، میزان پیشرفت سرطان و تهاجم سلو‌ل‌های سرطانی است.

[5/2،‏ 19:02] Yashar:. درمان جدید سرطان پانکراس

سایبرنایف یک نوع پرتودرمانی است که جدیدا برای درمان سرطان لوزالمعده طراحی شده‌است. سایبرنایف نام دستگاهی است که پرتودرمانی برای آن انجام می‌شود. این روش نوعی استروتاکتیک یا جراحی رادیویی است.

8. درمان سرطان لوزالمعده با طب سنتی

سرطان لوزالمعده را با طب سنتی درمان نمی‌کنند و تنها می‌توان با استفاده از طب سنتی درد را کاهش داد.

تیم درمان سرطان لوزالمعده از چه دکترهایی تشکیل شده است؟

برای درمان لوزالمعده باید به دکترهای مرتبط با گوارش و سرطان مراجعه کنید. معمولا ابتدا با دیدن علائم گوارشی به دکتر گوارش مراجعه می‌کنید، اما بعد دکتر گوارش با تشخیص سرطان گوارش به دکتر انکولوژی شما را ارجاع می‌دهد. تیم درمانی سرطان پانکراس شامل دکترهای مختلفی است. اما دو دکتر گوارش و دکتر انکولوژی از اصلی‌ترین مواردی هستند که برای درمان به آنها نیاز دارید.

انواع سرطان لوزالمعده کدامند؟

پانکراس یا لوزالمعده یک ارگان با 15 سانتی‌متر طول و 5 سانتی‌متر عرض است که در پشت معده و در نزدیکی مثانه قرار دارد. پانکراس از دو بخش تشکیل شده‌است. بخش برون‌ریز (اگزوکراین) که قسمت اعظم پانکراس را شامل می‌شود، مسئول تولید آنزین‌های گوارشی است که پس از ورود به روده به هضم چربی، پروتئین و کربوهیدرات کمک می‌کند. بخش درون‌ریز (اندوکراین) که با نام جزایر لانگرهانس نیز شناخته می‌شود، هورمون‌های انسولین و گلوکاگون را به جریان خون آزاد می‌کند. این هورمون‌‌ها سطح قند خون را کنترل می‌کنند. دیابت در نتیجه‌ی اختلال در قسمت درون‌ریز پانکراس ایجاد می‌شود.

بدخیمی می‌تواند قسمت‌ درون‌ریز و برون‌ریز غده‌ی پانکراس را درگیر کند. تومورهای بخش برون‌ریز پانکراس شایع‌ترین نوع سرطان پانکراس هستند که انواع مختلفی دارند از جمله:

آدنوکارسینوما (سرطان سلول‌های مجاری لوزالمعده)

کارسینوم سلول‌های آسینار (سرطان سلول‌های تولیدکننده‌ی آنزیم در لوزالمعده)

سرطان آمپول واتر (بدخیمی در محل اتصال مجرای صفراوی و مجرای پانکراس به دوازدهه یا روده‌ی کوچک)

کارسینوم آدنواسکوآموس

کارسینوم سلول‌های سنگفرشی

سرطان سلول‌‌های غول پیکر.

تومورهای سرطانی قسمت درون‌ریز، تومور نورواندوکرین پانکراس یا تومورهای سلول‌های جزیره‌ای نامیده می‌شوند. سرطان بخش درون‌ریز پانکراس نادر است و با توجه به نوع و محل هورمونی که تولید می‌کند نامگذاری می‌شود؛

انسولینوما (سرطان سلول تولیدکننده‌ی انسولین)

گلوکاگونوما (سرطان سلول تولیدکننده‌ی گلوکاگون)

سوماتوستاتینوما (سرطان سلول تولیدکننده‌ی سوماتوستاتین)

گاسترینوما (سرطان سلول تولیدکننده‌ی گاسترین)

ویپوما (سرطان سلول تولیدکننده‌ی پپتید گشادکننده‌ی عروق روده‌ای)

سرطان پانکراس در مردان نسبت به زنان شایع‌تر است و معمولا بعد از 45 سالگی رخ می‌دهد. به گفته انجمن سرطان آمریکا، حدود 3 درصد از سرطان‌ها در ایالات متحده، سرطان پانکراس است. سرطان پانکراس به طور معمول به ارگان‌های اطراف گسترش نمی‌یابد. از عوارض سرطان پانکراس می‌توان به کاهش وزن، یرقان، درد و انسداد روده اشاره کرد که در زیر به توضیح بیشتر این موارد می‌پردازیم

[5/2،‏ 19:03] Yashar: سرطان پانکراس بدخیم

سرطان پانکراس معمولا 3 تا 3 سال و نیم مهلت زندگی به شما می‌دهد. سرطان پانکراس بدخیم سرطانی تهاجمی است و معمولا لوزالمعده را درگیر و علاوه بر آن به بافت‌های زیرین تجاوز کرده و متاستاز هم می‌دهد. طول عمر سرطان پانکراس بدخیم کم است و در زمان کوتاهی فرد را از بین می‌برد.

سرطان پانکراس خوش خیم چیست؟

سرطان پانکراس خوش خیم در زمان کوتاه‌تری علائم را نشان می‌دهد و می‌توان با جراحی آن را برطرف کرد. در مواقعی که فرد به سرطان خوش‌خیم مبتلا می‌شود شانس زنده‌ماندن در آن بیشتر می‌شود.

برای تشخیص و درمان سرطان پانکراس به درمان گروهی متشکل از متخصص گوارش و دکتر فوق تخصص سرطان پانکراس نیاز دارید. در دکترتو می‌توانید با بهترین پزشکان برای درمان سرطان پانکراس در شهر خود آشنا شوید و به‌صورت اینترنتی برای دریافت نوبت اقدام کنید. علاوه‌بر‌این می‌توانید از خدمات مشاوره آنلاین و تلفنی دکترتو استفاده کنید.

عوارض بیماری سرطان پانکراس چیست؟

برخی از عوارضی که ممکن است در فرد مبتلا به سرطان پانکراس دیده‌شود، شامل موارد زیر است:

یکی از اصلی‌ترین عوارض بیماری سرطان لوزالمعده، زردی است. زردی یا یرقان باعث تغییر رنگ پوست و رنگ ملتحمه می‌شود.

از دیگر مواردی که ممکن است در بیمار مبتلا به سرطان پانکراس دیده‌شود، می‌توان به کاهش وزن غیرطبیعی یا کاهش وزن خیلی زیاد اشاره کرد.

فردی که سرطان پانکراس داشته‌باشد، معمولا به انسداد روده هم دچار می‌شود.

عوارض سرطان پانکراس می تواند زردی باشد.

یکی از عوارضی که ممکن است در بیماران مبتلا به سرطان پانکراس دیده‌شود، زردی است.

طول عمر بیماران سرطان پانکراس چقدر است؟

مدت زنده ماندن سرطان پانکراس بستگی به پیشرفت سرطان و تهاجمی بودن یا تهاجمی نبودن آن دارد. طول عمر سرطان پانکراس به این صورت است که تقریبا از هر 100 نفری که برای این سرطان تشخیص داده شده‌اند، 25٪ از آنها بعد از یک سال از زمان تشخیص هنوز در قید حیات هستند.

آیا سرطان پانکراس کشنده است؟

متاسفانه این سرطان از ان دسته سرطان‌هایی است که می‌تواند به مرگ منجر شود. همچنین ممکن است که کسانی که به سرطان پانکراس مبتلا هستند، متوجه علائم آن نشوند و بعد از مدتی با نتایج مرگ آور آن مواجه شوند. در مواردی نیز ممکن است که در ابتدا این بیماری تشخیص داده‌شود و فرد 1 تا 3 سال شانس زنده‌ماندن داشته‌باشد. سرطان پانکراس از سرطان‌های تهاجمی و کشنده‌ی دستگاه گوارش است. شانس زنده ماندن سرطان پانکراس کم است.

علائم مرگ در سرطان پانکراس چیست؟

از علائم مرگ در سرطان پانکراس می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

وزن به طرز چشمگیری کاهش پیدا می‌کند.

فرد نمی‌تواند چیزی بخورد.

انسداد روده شدید دارد.

زردی شدید دارد.

سرطان به کبد متاستاز داده است.

سرطان پانکراس کشنده است؟

مراحل آخر سرطان پانکراس می‌تواند کشنده باشد.

پیشگیری از سرطان پانکراس امکان پذیر است؟

به گفته‌ی انجمن سرطان آمریکا، هیچ روش خاصی برای جلوگیری از سرطان پانکراس وجود ندارد. با این حال، اجتناب از عوامل خاصی مانند ترک سیگار، حفظ وزن سالم، ورزش، مصرف مقدار زیادی میوه و سبزیجات و غلات کامل و مصرف کمتر گوشت قرمز، ممکن است خطر ابتلا به سرطان را کاهش دهد. تشخیص و درمان سرطان پانکراس دشوار است زیرا نشانه‌های آن اغلب تا مراحل پیشرفته آشکار نمی‌شود. افرادی که که شانس بالایی برای ابتلا به سرطان پانکراس دارند، باید تحت نظر دکتر گوارش و کبد باشند و غربالگری شوند تا با تشخیص زودهنگام و درمان اولیه، به بهترین نتیجه برسند.

سرطان لوزالمعده را با طب سنتی درمان نمی‌کنند و تنها می‌توان با استفاده از طب سنتی درد را کاهش داد.

آیا مصرف ویتامینها در پیشگیری از سرطان موثر است؟

مطالعات نشان می‌دهند، ویتامین D خطر ابتلا به انواع مختلف سرطان از جمله سرطان پانکراس را کاهش می‌دهد. مصرف ویتامین‌های گروه B مانند B12، B6 و فولات در غذا، اما نه به صورت قرص، خطر ابتلا به سرطان پانکراس را کاهش می‌دهد. با‌این‌حال، برای تایید این موضوع، نیاز به انجام مطالعات بیشتری است.

برای تشخیص و درمان سرطان پانکراس در شیراز و شهرهای دیگر به درمان گروهی متشکل از متخصص گوارش و متخصص آنکولوژی نیاز دارید. همچنین باید به مرکز درمان سرطان پانکراس در تهران و شهرهای دیگر مراجعه کنید. برای اینکار لازم است که به دکتر گوارش یا دکتر انکولوژی مراجعه کنید. در دکترتو می‌توانید با بهترین پزشکان برای درمان سرطان پانکراس در شهر خود آشنا شوید و به‌صورت اینترنتی برای دریافت نوبت اقدام کنید

[5/2،‏ 19:03] Yashar: پرسش و پاسخ در مورد سرطان پانکراس

در ادامه به برخی از سوالات متداول و پرتکرار درباره سرطان لوزالمعده پاسخ داده‌شده‌است. با ما همراه باشید.

بیمارستان فوق تخصصی سرطان پانکراس وجود دارد؟

بله. بیمارستان‌های فوق تخصصی گوارش و بیمارستان‌های انکولوژی برای درمان سرطان پانکراس وجود دارند.

سرطان پانکراس بدخیم درمان دارد؟

معمولا نه. سرطان لوزالمعده بدخیم معمولا با مرگ فرد همراه است. زمانیکه سرطان پانکراس بدخیم باشد، باقی اعضای بدن شما نیز به سرطان دچار شوند و متاستاز آنها را درگیر کند.

آیا سرطان پانکراس قابل درمان است؟

احتمالا بخواهید بدانید که سرطان لوزالمعده درمان قطعی دارد؟ یا سرطان لوزالمعده قابل درمان است؟ در مواردی که سرطان در مراحل اولیه علائم نشان دهد می‌توان آن را درمان کرد. اما در مواردی که مراحل پیشرفته سرطان علائمی از خود نشان دهد، معمولا به درمان پاسخ نمی‌دهد.

ایا بدترین نوع سرطان پانکراس است؟

متاسفانه سرطان لوزالمعده کشنده است! یکی از کشنده‌ترین سرطان‌ها و غیرقابل درمان‌ترین سرطان‌ها سرطان لوزالمعده است.

سرطان لوزالمعده چه علائمی دارد؟

علایم سرطان لوزالمعده علائم مختلفی مانند زردی، درد، آسیت یا جمع شدن مایع در شکم، تغییر رنگ مدفوع، بی اشتهایی و بسیاری موارد دیگر هستند.

من سرطان پانکراس داشتم!

نظرات بیماران سرطان پانکراس می‌تواند کمک بسیاری به مبتلایان به این بیماری بکند. هنگامی که با این افراد صحبت می‌کنید، می‌توانید با ابعاد دیگر بیماری خود آشنا شوید. امید به زندگی در سرطان پانکراس را می‌توانید با خواندن نظرات بیماران بدانید.

ایا سرطان پانکراس درمان قطعی دارد؟

شاید بپرسید آیا سرطان لوزالمعده درمان دارد؟ بیایید از درمان قطعی درباره سرطان پانکراس صحبت نکنیم. این بیماری یک بیماری تهاجمی است و احتمال درمان آن بسیار کم است. مگر در مراحل ابتدایی تشخیص داده شود.

نتیجه گیری و راهنمای مراجعه به دکتر

اگر هرگونه علائم و نشانه‌های سرطان پانکراس را در خود مشاهده می‌کنید یا سابقه خانوادگی این بیماری را دارید، حتما باید به متخصص گوارش و کبد مراجعه کنید. متخصص با ارزیابی علائم و انجام روش‌های مختلف تشخیص سرطان، اقدامات لازم را انجام می‌دهد.

[5/3،‏ 10:53] Yashar: بیماری پارکینسون (PD) یک اختلال مزمن،طولانی مدت و پیشرونده است سلولهای تولید کننده دوپامین در ماده سیاه مغز را تحت تاثیر قرار می دهد. علایم بیماری از هر فردی به فرد دیگر کاملا متفاوت است و می توان با پارکینسون به کمک تیم طب فیزیکی و توانبخشی و نورولوژیست خبره یک زندگی با کیفیت را برای بیمار طراحی کرد. اولین با James Parkinson پزشک انگلیسی این بیماری را در سال 1817 توصیف نمود لذا بیماری با نام او شناخته شد. این بیماری به طور عمده،باعث اختلالات حرکتی و عدم تمرکز در انجام حرکات در قسمتهای مختلف بدن می گردد.لرزش کندی حرکات و سفتی اندامها سه علامت اصلی این بیماری هستند.

عوامل اصلی بروز این بیماری

عوامل پزشکی و دارویی

طرز زندگی و عادات اجتماعی غلط

آلودگی ها و عوامل سمی محیطی

عوامل ژنتیکی

[5/3،‏ 10:54] Yashar: در این راستا فاکتورهای زیر در بروز این بیماری مطرح شده اند:

کشیدن سیگار

مصرف کافیین

مصرف الکل

عدم فعالیت ورزشی

[5/3،‏ 10:54] Yashar: ویژگی های افراد مبتلا به پارکینسون

بیماری پارکینسون معمولا درسن بالای 60 سال بروز می کند و با بالا رفتن سن شیوع آن نیز افزایش می یابد. حدود 5 نفر از هر 1000 نفر در سن 60 تا 70 سالگی و حدود 40 نفر از هر 1000 نفر در سن 80 تا 90 سالگی به بیماری پارکینسون مبتلا می باشند. این بیماری زنان و مردان را تحت تاثیر قرار می دهد ولی نسبت مردان به زنان 2 به 1 است و با بالا رفتن سن شیوع آن در مردان باز هم بالا تر می رود.بروزاین بیماری در افراد زیرسن 60 سال کمتر دیده می شود و از هر 20 نفر مبتلا به پارکینسون 1 نفر در سن پایین تر لز 60 سالگی پارکینسون گرفته است که تحت عنوان young onset parkinson disease یا پارکینسون با شروع در جوانی شناخته می شود..در بیمارانی که اختلال در حس بویایی دارند بیماری پارکینسون شیوع بیشتری دارد.بیماری پارکینسون معمولا وراثتی نبوده و می تواند هر کسی را مبتلا کند. با این حال عوامل ژنتیکی (وراثتی) می توانند در ایجاد پارکینسون در افراد زیر 60 سال تاثیر گذار باشند.

دلایل و علت ها

باور اینکه در بیماری پارکینسون، به طور عمده، قسمت کوچکی از مغز به نام توده ی سیاه (substantia Nigra) تحت تاثیر قرار می گیرد بسیار دشوار است. اختلال در این نقطه کوچک مغز قادراست اختلالات وسیع حرکتی را برای بیمار بوجود آورد. این ناحیه پیام های عصبی را از مغز به درون نخاع می فرستد تا بدن به وسیله ی آن ها، ماهیچه ها را کنترل کند. این پیام ها در بین سلول های مغزی، اعصاب و ماهیچه ها توسط مواد شیمیایی به نام انتقال دهنده های عصبی، انتقال پیدا می کنند. دوپامین، انتقال دهنده ی اصلی بدن است که توسط سلول های مغزی در توده ی سیاه ساخته می شود.

بیماری پارکینسون

اختلال ماده سیاه تالاموس در بیماری پارکینسون

اگرفردی به بیماری پارکینسون مبتلا شود، تعدادی از سلول های توده ی سیاه آسیب دیده و می میرند. علت دقیق این امر هنوز به درستی معلوم نیست. با گذشت زمان، تعداد بیشتری از این سلول ها آسیب دیده و خواهند مرد. با آسیب دیدن این سلول ها، مقدار دوپامین تولید شده کاهش می یابد. کاهش تعداد سلول ها به همراه کاهش میزان دوپامین در سلول های این بخش از مغز، می تواند باعث کند و غیر طبیعی شدن پیام های عصبی فرستاده شده به سمت ماهیچه ها گردد.

علائم و نشانه ها

اختلال در ماده سیاه و اختلال در تولید دوپامین سلول های مغزی، منجر به سه علامت اصلی در پارکینسون می گردد:

کند شدن حرکت(Bradykinesia): برای مثال، راه رفتن و یا بلند شدن از روی یک صندلی می توانند دشوار تر شوند. هنگامی که این علامت برای اولین بار ظاهر می شود، ممکن است فرد به اشتباه فکر کند که فقط “پیر شده است”. تشخیص بیماری پارکینسون بدون ظهور علائم دیگر آن ممکن نیست. با مرور زمان، فرد دچار یک الگوی حرکتی می شود که در آن با حالت موج گونه و بی قرار راه رفته و شروع، پایان و یا تغییر جهت در طول راه رفتن برای او دشوار خواهد شد.

خشکی و سفتی اندامها (سفت شدن عضلات دستها و پاها limb rigidity): عضلات فرد ممکن است بی قرار شوند. همچنین به هنگام راه رفتن، دست های شما به مقدار طبیعی جلو و عقب نخواهند رفت.

لرزیدن (رعشه Tremor): این علامت بسیار شایع است ولی در همه ی موارد رخ نخواهد داد. این عامل معمولا انگشتان و کل دست را تحت تاثیر قرار می دهد ولی می تواند در دیگر نقاط بدن نیز ظاهر شود و به هنگام استراحت فرد، راحت تر می توان آن را تشخیص داد. این علامت بیماری می تواند به هنگام احساساتی یا مضطرب شدن فرد، تشدید شده و به هنگام انجام برخی از کار ها مانند برداشتن یک جسم، کاهش یابد.

اختلال در راه رفتن و تعادل وضعیتی (Gait and Balance problems):تعادل وضعیی ممکن است در پارکینسون باشد یا نباشد و جزئ علایم اصلی نیست.

اگر برنامه ای برای کنترل این علائم وجود نداشته باشد با گذشت زمان و به تدریج علایم بدتر خواهند شد.

[5/3،‏ 10:57] Yashar: جستجو....

بیماری پارکینسون: علائم و درمان

خانه/سیستم عصبی/بیماری پارکینسون: علائم و درمان

بیماری پارکینسون (PD) یک اختلال مزمن،طولانی مدت و پیشرونده است سلولهای تولید کننده دوپامین در ماده سیاه مغز را تحت تاثیر قرار می دهد. علایم بیماری از هر فردی به فرد دیگر کاملا متفاوت است و می توان با پارکینسون به کمک تیم طب فیزیکی و توانبخشی و نورولوژیست خبره یک زندگی با کیفیت را برای بیمار طراحی کرد. اولین با James Parkinson پزشک انگلیسی این بیماری را در سال 1817 توصیف نمود لذا بیماری با نام او شناخته شد. این بیماری به طور عمده،باعث اختلالات حرکتی و عدم تمرکز در انجام حرکات در قسمتهای مختلف بدن می گردد.لرزش کندی حرکات و سفتی اندامها سه علامت اصلی این بیماری هستند.

عوامل اصلی بروز این بیماری

عوامل پزشکی و دارویی

طرز زندگی و عادات اجتماعی غلط

آلودگی ها و عوامل سمی محیطی

عوامل ژنتیکی

در این راستا فاکتورهای زیر در بروز این بیماری مطرح شده اند:

کشیدن سیگار

مصرف کافیین

مصرف الکل

عدم فعالیت ورزشی

فهرست مطالب

ویژگی های افراد مبتلا به پارکینسون

دلایل و علت ها

علائم و نشانه ها

تشخیص

درمان

ویژگی های افراد مبتلا به پارکینسون

بیماری پارکینسون معمولا درسن بالای 60 سال بروز می کند و با بالا رفتن سن شیوع آن نیز افزایش می یابد. حدود 5 نفر از هر 1000 نفر در سن 60 تا 70 سالگی و حدود 40 نفر از هر 1000 نفر در سن 80 تا 90 سالگی به بیماری پارکینسون مبتلا می باشند. این بیماری زنان و مردان را تحت تاثیر قرار می دهد ولی نسبت مردان به زنان 2 به 1 است و با بالا رفتن سن شیوع آن در مردان باز هم بالا تر می رود.بروزاین بیماری در افراد زیرسن 60 سال کمتر دیده می شود و از هر 20 نفر مبتلا به پارکینسون 1 نفر در سن پایین تر لز 60 سالگی پارکینسون گرفته است که تحت عنوان young onset parkinson disease یا پارکینسون با شروع در جوانی شناخته می شود..در بیمارانی که اختلال در حس بویایی دارند بیماری پارکینسون شیوع بیشتری دارد.بیماری پارکینسون معمولا وراثتی نبوده و می تواند هر کسی را مبتلا کند. با این حال عوامل ژنتیکی (وراثتی) می توانند در ایجاد پارکینسون در افراد زیر 60 سال تاثیر گذار باشند.

دلایل و علت ها

باور اینکه در بیماری پارکینسون، به طور عمده، قسمت کوچکی از مغز به نام توده ی سیاه (substantia Nigra) تحت تاثیر قرار می گیرد بسیار دشوار است. اختلال در این نقطه کوچک مغز قادراست اختلالات وسیع حرکتی را برای بیمار بوجود آورد. این ناحیه پیام های عصبی را از مغز به درون نخاع می فرستد تا بدن به وسیله ی آن ها، ماهیچه ها را کنترل کند. این پیام ها در بین سلول های مغزی، اعصاب و ماهیچه ها توسط مواد شیمیایی به نام انتقال دهنده های عصبی، انتقال پیدا می کنند. دوپامین، انتقال دهنده ی اصلی بدن است که توسط سلول های مغزی در توده ی سیاه ساخته می شود.

بیماری پارکینسون

اختلال ماده سیاه تالاموس در بیماری پارکینسون

اگرفردی به بیماری پارکینسون مبتلا شود، تعدادی از سلول های توده ی سیاه آسیب دیده و می میرند. علت دقیق این امر هنوز به درستی معلوم نیست. با گذشت زمان، تعداد بیشتری از این سلول ها آسیب دیده و خواهند مرد. با آسیب دیدن این سلول ها، مقدار دوپامین تولید شده کاهش می یابد. کاهش تعداد سلول ها به همراه کاهش میزان دوپامین در سلول های این بخش از مغز، می تواند باعث کند و غیر طبیعی شدن پیام های عصبی فرستاده شده به سمت ماهیچه ها گردد.

علائم و نشانه ها

اختلال در ماده سیاه و اختلال در تولید دوپامین سلول های مغزی، منجر به سه علامت اصلی در پارکینسون می گردد:

کند شدن حرکت(Bradykinesia): برای مثال، راه رفتن و یا بلند شدن از روی یک صندلی می توانند دشوار تر شوند. هنگامی که این علامت برای اولین بار ظاهر می شود، ممکن است فرد به اشتباه فکر کند که فقط “پیر شده است”. تشخیص بیماری پارکینسون بدون ظهور علائم دیگر آن ممکن نیست. با مرور زمان، فرد دچار یک الگوی حرکتی می شود که در آن با حالت موج گونه و بی قرار راه رفته و شروع، پایان و یا تغییر جهت در طول راه رفتن برای او دشوار خواهد شد.

خشکی و سفتی اندامها (سفت شدن عضلات دستها و پاها limb rigidity): عضلات فرد ممکن است بی قرار شوند. همچنین به هنگام راه رفتن، دست های شما به مقدار طبیعی جلو و عقب نخواهند رفت.

لرزیدن (رعشه Tremor): این علامت بسیار شایع است ولی در همه ی موارد رخ نخواهد داد. این عامل معمولا انگشتان و کل دست را تحت تاثیر قرار می دهد ولی می تواند در دیگر نقاط بدن نیز ظاهر شود و به هنگام استراحت فرد، راحت تر می توان آن را تشخیص داد. این علامت بیماری می تواند به هنگام احساساتی یا مضطرب شدن فرد، تشدید شده و به هنگام انجام برخی از کار ها مانند برداشتن یک جسم، کاهش یابد.

اختلال در راه رفتن و تعادل وضعیتی (Gait and Balance problems):تعادل وضعیی ممکن است در پارکینسون باشد یا نباشد و جزئ علایم اصلی نیست.

اگر برنامه ای برای کنترل این علائم وجود نداشته باشد با گذشت زمان و به تدریج علایم بدتر خواهند شد.

کلینیک پروفسور فروغ این امکان را فراهم آورده است که با بهره گیری از بهترین متخصصین و بهترین روش های درمانی نورولوژِی و طب فیزیکی و توانبخشی با وجود ابتلا شما به پارکینسون زندگی با کیفیتی را برای شما رقم بزند.تلفن نوبت دهی 66572220

با این حال، می توان علایم پارکینسون را با برنامه ریزی بهتر تحت کنترل درآورد.

علائم دیگری نیز ممکن است در اثر مشکلاتی که سلول ها ی مغزی و اعصاب با کنترل عضلات دارند، ایجاد شوند. این علائم عبارت اند از:

کاهش حالات در چهره از جمله لبخند یا اخم. کاهش پلک زدن.

دشواری در انجام حرکات ظریف مانند بستن بند کفش و یا بستن دکمه های پیراهن.

دشواری در نوشتن با دست (دست خط فرد ریز تر خواهد شد).

دشواری در ایجاد تعادل و حفظ حالت مناسب بدن و همچنین افزایش احتمال زمین خوردن.

حرف زدن فرد ممکن است کند و خسته کننده و یکنواخت شود.

بلعیدن می تواند برای فرد دشوار شده و بزاق در دهان تجمع یابد.

خستگی و احساس درد.

درد کف پا

تعداد زیادی از علائم دیگر نیز در برخی از موارد و معمولا با تشدید بیماری به وجود می آیند. این علائم شامل موارد زیر می باشند:

یبوست.

مشکلات مربوط به مثانه و بعضا بی اختیاری.

توهم (دیدن، شنیدن و یا بوییدن چیز هایی که واقعا وجود ندارند).

عرق کردن.

دشواری های جنسیتی.

مشکلات مربوط به حس بویایی.

مشکلات مربوط به خواب.

کاهش وزن.

درد.

افسردگی.

اضطراب.

دشواری در کنترل انگیزه ها. برای مثال، خوردن، خریدن کردن و یا قمار اجباری. (این عارضه را می تواند به یک سری از دارو ها ارجاع داد. در زیر، بخش “چه دارو هایی برای درمان پارکینسون استفاده می شوند؟” را مشاهده کنید.)

تشخیص

هیچ آزمایشی برای اطمینان از وجود بیماری پارکینسون در فرد وجود ندارد. تشخیص این بیماری، بر اساس علایم پارکینسون که در بالا به آن ها اشاره شد انجام می شود. در مراحل اولیه ی بیماری که علائم آن هنوز خفیف بوده و به درستی مشخص نیستند، ممکن است برای پزشک تشخیص پارکینسون دشوار باشد.

بیماری پارکینسون در برخی مواقع با بعضی از عارضه های دیگر اشتباه گرفته می شود. همچنین برخی از بیماری ها حتی می توانند علائمی دقیقا مشابه بیماری پارکینسون داشته باشند که البته به دلایل دیگری ایجاد شده اند. به عنوان نمونه، برخی از دارو های استفاده شده در درمان بیماری ها، می توانند عوارض جانبی داشته باشند که علائمی دقیقا شبیه به بیماری پارکینسون ایجاد کنند. برخی از اختلالات نادر مغزی نیز می توانند علائم مشابه بیماری پارکینسون را باعث شوند.

بنابراین به منظور تشخیص صحیح بیماری پارکینسون، نیاز است که فرد به متخصص مغز و اعصاب مراجعه کند. در صورتی که همچنان در تشخیص بیماری شک و تردید وجود داشته باشد، می توان نوعی اسکن مخصوص را انجام داد. این اسکن می تواند بین بیماری پارکینسون و برخی دیگر از اختلالات با علائم مشابه تفاوت هایی را نشان دهد.

درمان

درمان پارکینسون بصورت دائمی برای بیماری پارکینسون وجود ندارد و هیچگونه روشی نمی تواند در جلوگیری از پیشرفت آن تاثیری داشته باشد. با این حال، روش هایی برای کاهش علائم بیماری وجود دارند که در زیر به آن ها می پردازیم:

در ابتدا، ممکن است با خفیف بودن علائم، فرد به هیچ گونه درمانی احتیاج نداشته باشد. یک متخصص می تواند به راحتی و به منظور زیر نظر گرفتن بیماری و نظارت بر پیشرفت آن، بیمار را تحت نظر بگیرد.

زمانی که علائم بیماری مشکل ساز می شوند، معمولا استفاده از دارو های کاهش دهنده ی این علائم شروع خواهد شد.

با پیشرفت بیماری، روش هایی مانند فیزیو تراپی، کار درمانی و گفتار درمانی می توانند کارآمد باشند.

تکنیک های خاص مانند الکترو تراپی، فراصوت و تحریک مغناطیسی مغز نیز می توانند برای کاهش علائم بیماری کارساز باشند.

در موارد شدید، جراحی نیز می تواند یکی از گزینه ها باشد.

دارو درمانی

کارآمد ترین روش درمانی برای بیماری پارکینسون، استفاده از لوودوپا می باشد. این ماده در مغز انسان به دوپامین تبدیل می شود ولی به علت عوارض جانبی ناخوشایند این ماده در اثر مصرف طولانی مدت (پاسخ کم تر به هر دوز، گرفتگی های دردناک و حرکات غیر اختیاری)، استفاده از آن تا زمانی که اختلالات حرکتی شدید شوند به تعویق می افتد.

لوودوپا معمولا همراه با ماده ی دیگری به نام کاربی دوپا تجویز می شود که می تواند از تخریب لوودوپا قبل از رسیدن به مغز جلوگیری کند. تجویز همزمان این دو دارو می تواند دوز مصرفی لوودوپا را نیز کاهش دهد و درنتیجه منجر به کاهش عوارض جانبی ناشی از آن گردد.

در مراحل اولیه ی بیماری پارکینسون، موادی که مانند دوپامین عمل می کنند (آگونیست های دوپامین) و همچنین موادی که از تخریب دوپامین جلوگیری می کنند (مهار کننده های مونو آمین اکسیداز تیپ ب یا MOA-B) می توانند در از بین بردن علائم حرکتی بیماری بسیار تاثیر گذار باشند. عوارض جانبی ناخوشایند ناشی از این مواد می توانند بسیار شایع باشند؛ از جمله این عوارض می توان به موارد رو به رو اشاره کرد: تورم ناشی از تجمع مایعات در بافت های بدن، خواب آلودگی، یبوست، سرگیجه، توهم و حالت تهوع.

فیزیو تراپی کاردرمانی و ورزش درمانی

هدف:

افزایش قدرت، استقامت، تحرک و کنترل

بهبود انعطاف پذیری، راه رفتن و تعادل بدن

درمان خشک شدن (عدم توانایی حرکت) و جلوگیری از زمین خوردن

طراحی یک برنامه ی تمرینی روزانه به منظور حفظ تحرک فرد

متخصصین طب فیزیکی و توانبخشی در کنار تیم توانبخشی مجرب می توانند برای شما تمریناتی را تجویز کرده و یک برنامه ی کاردرمانی،فیزیوتراپی و ورزش درمانی مخصوص خود شما طراحی کنند. با انجام این تمرینات در خانه می توانید مشکلات تحرکی خود را بهبود بخشیده و آثار ناشی از مشکلات احتمالی در آینده را از علائم پارکینسون از بین برده و یا آن ها را کاهش دهید.برنامه توانبخشی جامع و کامل اجازه نخواهد داد بیماری پارکینسون شما را آزرده کند

تحریک مغناطیسی مغز

تحریک مغناطیسی مغز

تحریک مغناطیسی مغز در ام اس

تحریک مغناطیسی مغز (TMS) یک روش غیر تهاجمی برای تحریک کردن مغز می باشد. یک سیم پیچ پوشیده شده با پلاستیک، مانند یک قاشق بزرگ بر روی سر قرار داده می شود. سپس هر پالس TMS یک میدان مغناطیسی ایجاد می کند که سطح مغز را در زیر سیم پیچ تحریک خواهد کرد. از آن جایی که این روش از میدان مغناطیسی استفاده می کند، فرد احساس درد نخواهد کرد.

تحریک مغناطیسی مغز یک روش درمانی مورد تایید سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) می باشد. برخی از مطالعات بالینی بر روی افراد درمان شده با تحریک مغناطیسی مغز، نشان دهنده ی بهبودی در راه رفتن، قفل شدن بدن، قدم برداشتن، بی تعادلی، خشکی بافت ها، کاهش مهارت و چالاکی و کندی در حرکت می باشند. علائم غیر تحرکی بیماری، مربوط به افسردگی می باشند (عدم وجود انگیزه).

هنگامی که از تحریک مغناطیسی مغز برای درمان بیماری پارکینسون استفاده می شود، پزشک متخصص بر روی هر بخشی از مغز که قصد تحریک آن را دارد، پالس هایی را ایجاد می کند. اعمال همزمان چندین پالس مغناطیسی، تحریک تکرار شونده مغناطیسی مغز (rTMS) گفته می شود. یک دوره ی درمانی عادی با rTMS عبارت است از جلسات روزانه (5 روز در هفته) که به مدت 2 تا 4 هفته زمان خواهند برد. هر جلسه حدود 1 ساعت زمان برده که عملیات تحریکی مغز، 30 تا 45 دقیقه از آن را اشغال خواهد کرد.

روش جدید استفاده از امواج اولتراساند با کمک دستگاه MRI

پارکینسون اولتراساند

پارکینسون اولتراساند

در این روش با کمک MRI محل دقیق هسته و جسم سیاه مشخص شده و با تاباندن امواج اولتراسوند مشکل بیمار پارکینسون مرتفع می گردد این روش در بیمارانیکه لرزش زیاد دارند بسیار موثر است.

[5/3،‏ 10:57] Yashar: جراحی

در افراد دارای علائم حرکتی پیشرفته و غیر قابل کنترل، جراحی می تواند یک گزینه ی درمانی مناسب باشد. در تحریک عمیق مغز یا Deep Brain Stimulation، جراح الکترود هایی را در مغز کار می گذارد که بخش های درگیر در حرکت را در مغز تحریک می کنند.در این روش مولد تحریک الکتریکی در قفسه سینه قرار می گیرد و از طریق یک سیم به هسته مغز وصل می شود و تحریک الکتریکی از مولد به مغز منتقل می گردد. در نوع دیگری از جراحی، مناطق خاصی از مغز که باعث علائم بیماری پارکینسون می شوند را از بین می برند.

هر آنچه درباره عفونت مجاری ادراری باید بدانید!

آنچه در این مقاله می خوانید:

عفونت مجاری ادراری چیست؟

عفونت مجاری ادراری (UTI) یک عفونت میکروبی است. اینها موجودات بسیار کوچکی هستند که بدون میکروسکوپ قابل مشاهده نیستند. بیشتر عفونت های مجاری ادراری توسط باکتری ها ایجاد می شوند، اما برخی از آنها توسط قارچ ها و در موارد نادر ویروس ها ایجاد می شوند. عفونت های ادراری یکی از شایع ترین عفونت ها در انسان است.

عفونت ادراری می تواند در هر نقطه ای از مجاری ادراری شما اتفاق بیفتد. دستگاه ادراری شما از کلیه ها، حالب، مثانه و مجرای ادرار تشکیل شده است. اکثر عفونت ها فقط مجرای ادراری و مثانه را در قسمت تحتانی درگیر می کنند. با این حال، عفونت ها می توانند حالب و کلیه ها را در قسمت فوقانی نیز درگیر کنند. اگرچه عفونت های دستگاه ادراری فوقانی نادرتر از عفونت های دستگاه ادراری تحتانی هستند، اما معمولاً شدیدتر نیز هستند.

هر کسی که تا به حال یک عفونت ادراری (UTI) را تجربه کرده باشد، به خوبی می داند که چگونه می تواند خسته کننده و ناراحت کننده باشد. حتی یک مورد خفیف ممکن است هنگام ادرار، افزایش میل به ادرار کردن و خون و یا درد در ادرار ایجاد نماید. اگر عفونت از مثانه به کلیه منتقل شود، وضعیت می تواند بدتر شود، درد شدید، تهوع، استفراغ، و در موارد نادر، آسیب کلیه ایجاد می شود.

این مشکل فقط مختص به بزرگسالان نیست و می تواند تمامی سنین را تحت تاثیر قرار دهد. نوزادان و کودکان همچنین می توانند عفونت ادراری را دریافت کنند و مواردی که در سالمندان اتفاق می افتد گاهی اوقات می توانند خطرناک باشند.

در این مقاله سعی شده است که علائم و نشانه ها، تشخیص، عوارض و درمان عفونت ادراری را برای شما عزیزان تشریح نماییم.

انواع عفونت مجاری ادراری

انواع و علایم عفونت ادراری بستگی به این دارد که کدام قسمت از دستگاه ادراری آلوده است.

عفونت های مجاری ادراری تحتانی بر مجرای ادراری و مثانه تأثیر می گذارد. عفونت مجاری ادراری که در مثانه یا مجرای ادرار اتفاق می افتد (لوله ای که از طریق آن ادرار از بدن خارج می شود) که معمولا به عنوان عفونت مثانه شناخته می شود.

عفونت های دستگاه ادراری فوقانی بر کلیه ها تأثیر می گذارد. عفونت مجاری ادراری شامل کلیه ها و مجاری ادرار (مجرایی که ادرار از طریق کلیه ها به مثانه منتقل می شود). عفونت کلیه نیز به عنوان پیلونفریت نامیده می شود. اگر باکتری ها از کلیه آلوده به خون منتقل گردند، می توانند تهدید کننده زندگی باشند. این بیماری که اوروسپسیسنامیده می شود، می تواند باعث کاهش خطرناک فشار خون، شوک و مرگ شود.

افزایش میل به ادرار کردن (تکرر ادراری)

عفونت دستگاه ادراری بالا (عفونت کلیه یا پیلونفریت)

عفونت مثانه که به کلیه ها سرایت می کند، معمولا جدی و نیاز به مراقبت های پزشکی ضروری دارد. عفونت کلیه یا پیلونفریت می تواند علائم سیستمیک (تمام بدن) را که نه تنها آشکارتر، بلکه اغلب ناتوان کننده است، ایجاد کند.

علایم عفونت دستگاه ادراری فوقانی

نشانه های پیلونفریت ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• تب بالا (بیش از 38 درجه سانتی گراد)
• لرزش بدن
• رطوبت ناشی از عرق (لرزش و عرق همراه با افزایش دما)
• حالت تهوع یا استفراغ
• درد کمر (درد که معمولا عمیق و زیاد در پشت و یا پهلو است، هرچند که در شکم فوقانی وجود دارد)

درمان عفونت ادراری

درمان عفونت ادراری بستگی به علت آن دارد. پزشک شما می تواند با استفاده از نتایج آزمایش مورد استفاده برای تأیید تشخیص تعیین کند که کدام ارگانیسم باعث عفونت می گردد.

در بیشتر موارد، علت آن باکتری است. عفونتهای ادراری ناشی از باکتری ها با آنتی بیوتیک درمان می شوند.

در برخی موارد، ویروس ها یا قارچ ها علت آن هستند. عفونت ویروسی با داروهایی به نام ضد ویروس ها درمان می شوند.

عفونتهای قارچی با داروهایی به نام ضد قارچ درمان می شوند.

آنتی بیوتیک ها برای عفونت ادراری

شکل آنتی بیوتیک مورد استفاده برای درمان عفونت ادراری باکتریایی معمولاً بستگی به این دارد که کدام قسمت از دستگاه درگیر است. عفونت های دستگاه تحتانی معمولاً با آنتی بیوتیک های خوراکی قابل درمان هستند. عفونت های دستگاه ادراری فوقانی نیاز به آنتی بیوتیک های داخل وریدی دارند. این آنتی بیوتیک ها مستقیماً در رگ های شما تزریق می گردند.

گاهی اوقات، باکتری ها در برابر آنتی بیوتیک ها مقاومت نشان می دهند. برای کاهش خطر مقاومت به آنتی بیوتیک، احتمالاً پزشک شما را در کوتاهترین دوره درمانی ممکن قرار می دهد. درمان معمولاً بیش از 1 هفته طول نمی کشد.

نتایج حاصل از کشت ادرار شما می تواند به پزشک شما در انتخاب یک داروی آنتی بیوتیک کمک کند که در برابر انواع باکتری هایی که باعث عفونت شما می شوند بهتر عمل کند.

درمانهای غیر از آنتی بیوتیک ها برای عفونت های عفونی باکتریایی در حال بررسی است. در برخی موارد، درمان عفونت ادراری بدون آنتی بیوتیک ممکن است یک گزینه برای عفونت های باکتریایی با استفاده از شیمی سلول برای تغییر تعامل بین بدن و باکتری ها باشد.

داروهای خانگی عفونت ادراری

هیچ داروی خانگی که بتواند عفونت ادراری را درمان کند وجود ندارد، اما برخی از کارها وجود دارد که می تواند به عملکرد بهتر داروهای شما کمک کند.

این داروهای خانگی برای عفونت های ادراری، مانند نوشیدن آب بیشتر، ممکن است به بدن شما کمک کند تا عفونت را سریعتر پاک کند.

در حالی که قره قات یک داروی محبوب است، تحقیقات در مورد تأثیر آنها بر عفونت های ادراری متفاوت است و مطالعات قطعی بیشتری مورد نیاز است.

آب کرن بری پس از شروع عفونت ادراری را درمان نمی کند. با این حال، یک ماده شیمیایی موجود در قره قات می تواند از جلوگیری از انواع خاصی از باکتری ها که می توانند باعث عفونت ادراری باکتریایی به پوشش مثانه شما شوند، جلوگیری کند. این ممکن است برای جلوگیری از عفونت های مجاری ادراری در آینده مفید باشد.

سپسیس می شود. این یک رویداد تهدید کننده زندگی است. در صورت مشکوک بودن به عفونت ادراری، در اسرع وقت با پزشک خود تماس بگیرید. یک معاینه ساده و آزمایش ادرار یا خون می تواند در طولانی مدت شما را از مشکلات زیادی نجات دهد.

عوارض جانبی عفونت ادراری

عوارض عفونت ادراری اغلب به علت عفونت درمان نشده یا تحت درمان است.
این خطر نیز در افراد مبتلا به اختلال کلیوی، دیابت یا بیماری هایی که باعثاختلال در سیستم ایمنی بدن می شود (مانند HIV) بالا است.

عوارض عفونت مجاری ادراری عبارتند از:

• عفونت های ادراری عود کننده حداقل دو بار در شش ماه یا چهار بار در سال رخ می دهند، بیشتر در زنان
• تنگ شدن مجرای ادرار (سفتی) در مردان مبتلا به عفونت های مکرر
• افزایش خطر ابتلا به زایمان زودرس و کاهش وزن هنگام تولد در دوران بارداری
• آسیب دائمی کلیه
• سپتیسم یا گَندخونی که نوعی التهاب است که سراسر بدن را فرا می‌گیرد و به دلیل عفونت پیش می‌آید.

هیپوترمی

سپسیس اگر درمان نشود، می تواند منجر به شوک سپتیک و در نهایت نارسایی اندام و مرگ شود.

سیستوسکوپی ، پزشک ممکن است یک تکه کوچک از بافت مثانه را برداشته و آن را آزمایش کند تا التهاب مثانه یا سرطان به عنوان علت علائم شما رد شود.

علل و عوامل خطر عفونت ادراری

هر چیزی که تخلیه مثانه را کاهش دهد یا مجاری ادراری را تحریک کند می تواند منجر به عفونت ادراری شود. همچنین عوامل زیادی وجود دارد که می تواند شما را در معرض خطر ابتلا به عفونت های ادراری قرار دهد. این عوامل عبارتند از:

• سن: افراد مسن بیشتر به عفونت مجاری ادراری مبتلا می شوند
• کاهش تحرک پس از جراحی یا استراحت طولانی مدت در تخت
• سنگ کلیه
• عفونت های ادراری قبلی
• انسداد مجاری ادراری، مانند بزرگ شدن پروستات، سنگ کلیه و انواع خاصی از سرطان
• استفاده طولانی مدت از کاتترهای ادراری، که ممکن است ورود باکتری ها به مثانه را آسان تر کند
• دیابت، به ویژه اگر به طور ضعیفی کنترل شود، که ممکن است احتمال ابتلا به عفونت را در شما افزایش دهد
• بارداری
• ساختارهای ادراری غیرطبیعی از بدو تولد
• ضعف سیستم ایمنی بدن

عوامل خطر اضافی عفونت مجاری ادراری برای مردان

بیشتر عوامل خطر ابتلا به عفونت ادراری در مردان مانند زنان است. با این حال، بزرگ شدن پروستات یکی از عوامل خطر عفونت ادراری است که مختص مردان است.

عوامل خطر اضافی عفونت مجاری ادراری برای زنان

عوامل خطر دیگری برای زنان وجود دارد. برخی از عواملی که زمانی تصور می شد که عامل عفونت ادراری در زنان هستند، از اهمیت چندانی برخوردار نیستند، مانند عدم رعایت بهداشت حمام. مطالعات اخیر نشان نداده است که پاک کردن دست ها از پشت به جلو پس از رفتن به دستشویی منجر به عفونت ادراری در زنان می شود، همانطور که قبلاً تصور می شد.

در برخی موارد، برخی از شیوه های زندگی ممکن است به کاهش خطر برخی از این عوامل کمک کند.

مجرای ادرار کوتاه تر

طول و محل پیشابراه در زنان احتمال ابتلا به عفونت ادراری را افزایش می دهد. مجرای ادرار در زنان بسیار نزدیک به واژن و مقعد است. باکتری هایی که ممکن است به طور طبیعی در اطراف واژن و مقعد ایجاد شوند می توانند منجر به عفونت در مجرای ادرار و بقیه دستگاه ادراری شوند.

مجرای ادرار زن نیز کوتاهتر از مرد است و باکتری ها فاصله کمتری برای ورود به مثانه دارند.

رابطه جنسی

فشار بر روی دستگاه ادراری زنان در هنگام مقاربت می تواند باکتری ها را از اطراف مقعد به داخل مثانه منتقل کند. اکثر زنان پس از مقاربت در ادرار خود باکتری دارند. با این حال، بدن معمولاً می تواند ظرف 24 ساعت از شر این باکتری ها خلاص شود. باکتری های روده ممکن است دارای خواصی باشند که به آنها اجازه می دهد به مثانه بچسبند.

اسپرم کش ها

اسپرم کش ها ممکن است خطر عفونت ادراری را افزایش دهند. آنها می توانند باعث تحریک پوست در برخی از زنان شوند. این امر خطر ورود باکتری ها به مثانه را افزایش می دهد.

استفاده از کاندوم در هنگام رابطه جنسی

کاندوم های لاتکس بدون روغن ممکن است اصطکاک را افزایش داده و باعث تحریک پوست زنان در هنگام رابطه جنسی شوند. این ممکن است خطر عفونت ادراری را افزایش دهد.

با این حال، کاندوم برای کاهش شیوع عفونت های مقاربتی مهم است. برای جلوگیری از اصطکاک و سوزش پوست ناشی از کاندوم، مطمئن شوید که به اندازه کافی از روان کننده ها استفاده می کنید و اغلب از آن در حین مقاربت استفاده کنید.

دیافراگم ادراری‌ تناسلی

دیافراگم ادراری‌ تناسلی ممکن است بر مجرای ادراری زنان فشار وارد کنند. این می تواند تخلیه مثانه را کاهش دهد.

کاهش سطح استروژن

پس از یائسگی، کاهش سطح استروژن باعث تغییر باکتری های طبیعی در واژن شما می شود. این می تواند خطر عفونت ادراری را افزایش دهد.

پیشگیری از عفونت ادراری

همه می توانند اقدامات زیر را برای جلوگیری از عفونت های ادراری انجام دهند:

• روزانه شش تا هشت لیوان آب بنوشید.
• ادرار را برای مدت طولانی نگه ندارید.
• در مورد مدیریت بی اختیاری ادرار یا مشکلات در تخلیه کامل مثانه با پزشک خود مشورت کنید.

با این حال، عفونت های ادراری در زنان بسیار بیشتر از مردان اتفاق می افتد. نسبت 1 به 8 معتبر است. این بدان معناست که از هر هشت زنی که عفونت مجاری ادراری دارند، فقط یک مرد مبتلا می شود.

اقدامات خاصی ممکن است به جلوگیری از عفونت های ادراری در زنان کمک کند.

برای زنان یائسه، استفاده از استروژن موضعی یا واژینال که توسط پزشک تجویز شده است می تواند در پیشگیری از عفونت ادراری تفاوت ایجاد کند. اگر پزشک شما معتقد است که مقاربت یکی از عوامل مکرر عفونت شماست، ممکن است مصرف آنتی بیوتیک های پیشگیرانه بعد از مقاربت یا طولانی مدت را توصیه کند.

برخی از مطالعات نشان داده اند که استفاده طولانی مدت از آنتی بیوتیک ها در افراد مسن خطر ابتلا به عفونت ادراری را کاهش می دهد.

مصرف مکمل های روزانه کرن بری یا استفاده از پروبیوتیک های واژینال مانند لاکتوباسیلوس نیز ممکن است در پیشگیری از عفونت های ادراری مفید باشد. برخی از مطالعات معتقدند استفاده از شیاف پروبیوتیک واژن می تواند با تغییر باکتری های موجود در واژن، وقوع و عود عفونت ادراری را کاهش دهد.

حتماً با پزشک خود مشورت کنید که برنامه پیشگیری مناسب برای شما چیست.

عفونت های ادراری در بارداری

زنانی که باردار هستند و علائم عفونت مجاری ادراری دارند باید فوراً به پزشک خود مراجعه کنند. عفونت های ادراری در دوران بارداری می تواند باعث فشار خون بالا و زایمان زودرس شود. عفونت های ادراری در دوران بارداری نیز به احتمال زیاد به کلیه ها سرایت می کند.

عفونت های مجاری ادراری مزمن

بیشتر عفونت های ادراری پس از درمان از بین می روند. عفونت ادراری مزمنپس از درمان از بین نمی رود یا عود می کند. عفونت های ادراری مکرر در بین زنان شایع است.

بسیاری از موارد عفونت مجاری ادراری ناشی از عفونت مجدد با همان نوع باکتری است. با این حال، برخی از موارد مکرر لزوماً شامل یک نوع باکتری نیست. در عوض، ناهنجاری در ساختار مجاری ادراریاحتمال عفونت ادراری را افزایش می دهد.

جمع بندی

اگرچه عفونت ادراری خفیف اغلب نیاز به درمان ندارند، اگر علائم بیش از چند روز طول بکشد، نباید از دیدن پزشک دوری کنید. اگر نشانه هایی از عفونت کلیوی، از جمله درد کمر، تهوع یا استفراغ ایجاد کنید، باید بلافاصله به پزشک مراجعه کنید. اگر باردار هستید، هرگز نباید مبتلا به عفونت ادراری گردید، به خصوص اگر مبتلا به دیابت و یا HIV هستید یا عفونت های قبلی داشته اید. حتی علائم خفیف باید در نظر گرفته شود، تحت درمان قرار گرفته و تحت نظارت قرار گیرد تا اطمینان حاصل شود که عفونت به طور کامل پاکسازی شده است. بدون استثنا، هر گونه نشانه ای از سپسیس باید به عنوان یک اورژانس پزشکی درمان شود. این خصوصا در نوزادان و سالمندان صادق می باشد.

نگارش و گردآورنده: رضا رحیمی

منبع:علی اکبر کرمی، ارولوژیست، جراح و متخصص کلیه مجاری ادراری

بیماری های مثانه چیست؟

نگه داشتن و تخلیه کردن ادرار عملکرد اصلی مثانه است. مثانه در پایین شکم قرار دارد و ادرار را از کلیه‌ها می‌گیرد و نگه می‌دارد. هنگامی که مثانه پر می‌شود، عصب‌های مثانه ضرورت تخلیه ادرار را اعلام می‌کند. بیماری مثانه عارضه‌ای دردناک است و عملکرد مثانه را مختل می‌کند.

بیماری‌ها و مشکلات مثانه عبارت است از:

• عفونت‌های مجاری ادراری (UTIs)
• عفونت مثانه
• سرطان مثانه
• بی‌اختیاری ادرار
• سنگ مثانه

عامل عفونت مجاری ادرار و مثانه باکتری است. روش‌های متعددی برای پیشگیری از عفونت مثانه وجود دارد. در صورت بروز مشکلات مثانه حتماً به پزشک مراجعه کنید. بسیاری از مشکلات مثانه قابل درمان است و علائم بدون درمان از بین نمی‌رود. بیماری‌های مثانه با توجه به نوع مشکل و علائم درمان می‌شود. پزشک برای تشخیص بیماری مثانه دستور انجام آزمایش‌هایی مانند آزمایش ادرار و عکس‌برداری را می‌دهد.

انواع بیماری‌های مثانه

دستگاه ادراری از کلیه‌ها شروع می‌شود. کلیه ها هم توسط لوله‌هایی که حالب خوانده می‌شوند به مثانه وصل می‌شوند. دستگاه ادراری به پیشابراه ختم می‌شود که لوله کوتاهی است که ادرار را به خارج از بدن می‌برد. عارضه‌های مثانه از عفونت‌های جزئی تا بیماری‌های جدی‌تر طولانی مدت و سرطان متغیر است. در ادامه شایع‌ترین بیماری‌های مثانه و علل احتمالی آنها را بررسی می‌کنیم.

عفونت مثانه

وقتی باکتری‌های موجود در روده‌ها، از راه رکتوم به پیشابراه برسند و از آنجا بالا رفته وارد مثانه شوند، عفونت به وجود می‌آید.
باکتری‌ها می‌توانند مثانه را آلوده کرده و عفونت ایجاد کنند و یا بدون آنکه علامتی ایجاد کنند، در آنجا تکثیر یابند. (عفونت های باکتریایی)
در هر یک از این موارد، باکتری‌ها ممکن است از راه حالب بالا رفته و کلیه‌ها را دچار عفونت سازند. عفونت کلیه خطرناک است و ممکن است باعت زایمان زودرس در خانم‌های باردار یا سایر عوارض گردد.
عفونت مثانه در بین خانم‌های 20 تا 50 بیشتر شایع است.

عفونت مثانه معمولاً به وسیله آزمایش هاى تشخیصى مانند آزمایش ادرار، سیستوسکوپى و سونوگرافى انجام مى گیرد. در عین حال درمان دارویى هم صورت گرفته و از آنتى بیوتیک ها و داروهاى ضداسپاسم استفاده مى شود. انتظار مى رود که با درمان به موقع، عفونت در کمتر از دو هفته خوب شود اما عود آن هم شایع است. ناکافى بودن درمان مى تواند سبب عفونت مزمن مجارى ادرار و نهایتاً نارسایى کلیه شود
بروز اغلب با عفونت‌هاى غدّه پروستات یا سنگ‌هاى مثانه همراه هستند.

علل عفونت مثانه

– میکروب‌ها از از بیرون بدن وارد پیشابراه شوند.
– این عفونت در زنان بسیار شایع است، زیرا مدخل پیشابراه با مخرج فاصله کمی دارد و عفونت به سادگی از یک نقطه به نقطه دیگر انتقال می‌یابد.
– در زنان طول پیشابراه کوتاه‌تر است و عفونت به سادگی این مسافت کم را تا مثانه طی می‌کند.
– عفونت‌های کلیه می‌تواند پخش شود و مثانه را نیز مبتلا کند.
– آسیب به پیشابراه
– استفاده از کاتتر ادراری برای تخلیه مثانه، مثلاً پس از زایمان یا جراحی
– باکتری‌هایی که از راه پوست اطراف ناحیه تناسلی و مقعدی به مجاری ادراری راه می‌یابند.
– استرس
– مصرف الکل
– افزایش فعالیت جنسی در زنان باعث آسیب رسیدن به پیشابراه می‌شود.
– عفونت در سایر بخش‌های دستگاه ادراری تناسلی
– کاهش مقاومت بدن
– پوشیدن لباس زیر تنگ و بدون تبادل هوا
– نشستن در وان پر از آبی که آلوده باشد.
– شل شدن و افتادگی اجزای دستگاه ادراری تناسلی در زنان
– نگه داشتن ادرار برای مدت خیلی طولانی

پیشگیری از عفونت ادراری

– مقدار زیادی آب بنوشید، روزانه حداقل 8 لیوان.
– هیچگاه احساس دفع ادرار را نادیده نگیرید و سعی کنید هر بار مثانه را کاملاً خالی کنید.
– بعد از اجابت مزاج، موضع را از جلو به عقب تمیز کنید تا از ورود باکتری‌های مدفوع به پیشابراه پیشگیری شود.
– پیش از مقاربت جنسی و بعد از آن ادرار کنید و دستگاه تناسلی را بشویید.
– از فرآورده‌های بهداشتی مخصوص دستگاه تناسلی (اسپری یا پودر) و صابون‌های قوی خودداری کنید، زیرا پیشابراه و دستگاه تناسلی را تحریک می‌کند و محیط کشت مناسبی برای رشد باکتری‌ها خواهد بود.
– لباس های زیر خود را از نوع نخی انتخاب کنید و از جوراب شلواری‌هایی که قسمت بالای آن نخی است استفاده کنید.
– به جای استفاده از وان حمام بهتر است دوش گرفته شود.
– از کافئین پرهیز کنید، زیرا باعث تحریک مثانه می‌شود.

بارداری و عفونت ادراری

بارداری احتمال ابتلا به عفونت هر یک از بخش‌های دستگاه ادراری را بالا می‌برد. مقدار زیاد هورمون پروژسترون، موجب شل شدن عضلات حالب و در نتیجه گشادتر شدن حالب می‌شود.
رحم در حال رشد، می‌تواند به حالب ها فشار وارد آورد و جریان ادرار را در داخل آن‌ها با اختلال مواجه کرده و سرعت آن را کند سازد.
رشد جنین موجب فشار بر روی مثانه می‌شود و در نتیجه تخلیه آن هنگام دفع کامل نخواهد بود.
در نتیجه این اختلالات باعث می‌شود که عبور ادرار در مسیر دستگاه ادراری بیشتر طول بکشد و باکتری‌ها قبل از خروج از بدن زمان بیشتری برای تکثیر در اختیار خواهند داشت.
پزشک در همان اولین نوبت معاینات دوران بارداری آزمایش ادرار درخواست می‌کند، خواه شما علائم عفونت ادراری داشته باشید یا خیر.

درمان عفونت مثانه در زن باردار

اگر شما هنگام بارداری دچار عفونت مثانه شوید، باید به مدت 7 تا 10 روز تحت نظر پزشک آنتی بیوتیک خوراکی دریافت کنید.
انجام کشت‌های مکرر ادرار با فواصل معین در تمام دوره بارداری امری الزامی است تا از عدم بازگشت عفونت اطمینان حاصل شود.
در 40 درصد خانم‌های باردار که دچار عفونت ادراری می‌شوند، عفونت تکرار می‌شود.
به منظور پیشگیری از عود عفونت، در صورت تکرار عفونت مثانه، ممکن است آنتی بیوتیک به طور دائم و با یک دوز پائین تا زمان زایمان توسط پزشک تجویز شود.
داروهای ضداسپاسم و گاهی استفاده از ضد دردهای ادراری برای تخفیف درد نیز تجویز می‌شود.
به هنگام درمان و تا دو هفته پس از رفع علایم از نزدیکی خودداری کنید تا التهاب کاملاً برطرف شود.

سرطان مثانه

سرطان مثانه‌ عبارت‌ است‌ از رشد یک‌ بافت‌ غیر طبیعی‌ در مثانه‌ که‌ در آن‌ تقسیم‌ سلول‌ها به‌ طور مهار گسیخته‌ای‌ انجام‌ می‌گیرد و کنترلی‌ بر آن‌ وجود ندارد. سرطان ممکن‌ است‌ خوش‌خیم‌ یا بدخیم‌ باشد. اگر سرطان بدخیم‌ باشد، امکان‌ دارد به‌ گره‌های‌ لنفاوی‌، استخوان‌، کبد، و ریه‌ها گسترش‌ یابد. تومورهای‌ مثانه‌ در افراد بالای‌ 50 سال‌ شایع‌تر است‌ و ضمناً شیوع‌ آن‌ در مردان‌ بیشتر از زنان‌ است‌.

علت سرطان مثانه

علت ایجاد کننده سرطان مثانه در 35- 15درصد از مردان تماس‌های شغلی می‌باشد.
همچنین در 6-1 درصد زنان نیز تماس‌های شغلی باعث بوجود آمدن سرطان مثانه می‌شود.
افرادی که شغلشان به عنوان مثال در ارتباط با صنایع چرم می‌باشد یا کارگرانی که با موادی مثل رنگ، بنزین، مواد چاپ و مواد شیمیایی سر و کار دارند، بیشتر در معرض خطر می‌باشند.
یکی دیگر از علت‌های ایجاد کننده سرطان مثانه استفاده از داروهایی مانند سیکلوفسفامید و شیرین کننده‌های مصنوعی است.عفونت و سنگ مثانه نیز خطر بدخیمی مثانه را افزایش می‌دهند. قابل ذکر است که سیگار عامل 50 درصد تومورهای مثانهمی‌باشد.

علایم سرطان مثانه

شایع‌ترین علامت سرطان مثانه وجود خون در ادرار(هماچوری) می‌باشد که در 90- 85 درصد موارد دیده می‌شود. همچنین درد مشترک (متاستاز) در پهلو و درد استخوانی (ناشی از انتشار استخوانی) از سایر علایم این بیماری‌اند.

مثانه عصبی

مثانه عصبی یکی از اختلالات عملکرد مثانه می‌باشد که بدنبال آسیب سیستم عصبی ایجاد می‌شود. براساس محل درگیری و نوع درگیری عصبی به دو نوع تقسیم می‌گردد:
– مثانه بیش فعال یا انقباضی
– مثانه شل
کسانی که مثانه بیش فعال مبتلا هستند، بسیار کم یا اصلاً کنترلی به عملکرد مثانه ندارند. مثانه بطور خودبه خود و مکرر تخلیه می‌گردد و تخلیه بطور کامل انجام نمی‌گیرد. به همین دلیل خطر ابتلا به عفونتهای ادراری در این افراد افزایش می‌یابد.
مثانه شل خصوصیات متفاوتی دارد. در این افراد قسمتی از سیستم عصبی که وظیفه خبررسانی به مغز هنگام پرشدن مثانه، را دارد، دچار اختلال شده‌است در نتیجه با افزایش اندازه و ظرفیت مثانه روبرو خواهیم شد. زمانی که فشار ادرار در مثانه به اندازه‌ای برسد که ماهیچه‌های دریچه خروجی ادرار توانایی غلبه بر آن را نداشته باشد، ادرار شروع به ریزش می‌کند. در این نوع اختلال مثانه نیز مانند مثانه انقباضی، مثانه بطور کامل تخلیه نمی‌گردد.

این مثانه ها از نظر عملکرد مختل هستند. یعنی اینکه یا مثانه دارد خوبخود منقبض می شود یا مثانه هایی که فشارشان بالا است یا مثانه هایی که خوب حجم نمی گیرند و باز نمی شوند. ما به این ها مثانه های اسپاستیس یا مثانه ها با فشار بالا می گوییم. مثانه هایی که خوب منقبض نمی شوند.مثانه ی عصبی همیشه بدنبال یک بیماری زمینه ای هستند و در بیشتر مواقع هم علت آن مشخص نیست.

مثانه های بیش فعال مثانه هایی هستند که انقباضات مهار نشده دارند و مثانه خودبخود منقبض می شود. مشخصات بالینی اینها تکرر های اداری مزمن و دفع ناگهانی ادرار است که بصورت اورژانس به کمک بیمار می آید و بیمار باید سریع خودش را به دستشویی برساند، دفع ادرار با حجم کم و دفات زیاد است.
فکر بیمار بیشتر روی دستشویی رفتن و تخلیه ی ادرار است. این افراد واقعا نمی توانند بیرون بروند و مسافرت های طولانی نمی توانند بروند زیرا احساس وابستگی به دستشویی دارند. هر کسی که اختلال تخلیه ی ادراری مزمن دارد، از او نوار مثانه گرفته می شود و سرعت پرش ادرار، ادرار باقی مانده، سالم بودن حس مثانه، سالم بودن حجم مثانه، قابلیت کش آمدن مثانه و سالم بودن موتور مثانه با نوار مثانه بدست می آید.

پزشک با این نوار مشکل بیمار را تشخیص می دهد. خیلی از بیماران با داروهای متعددی که می خورند هنوز خوب نشده اند زیرا هنوز مشکلشان مسخص نشده است. امروز تشخیص اختلالات ادراری مزمن با نوار مثانه یا تست یورودینامیک است

پایین افتادگی مثانه

پایین افتادگی مثانه (سیستوسِل؛cystocele):. پایین افتادگی مثانه(سیستوسِل) هنگامی روی می دهد که دیواره ی بین مثانه و مهبل(واژن) در جنس مؤنث ضعیف شود و در نتیجه مثانه به داخل واژن نزول نماید. این اختلال می تواند موجب ناراحتی و بروز مشکل درهنگام تخلیه مثانه شود.
* پایین افتادگی مثانه موجب نشت ناخواسته ادرار و تخلیه نشدن کامل مثانه می شود. نشت ادرار ممکن است در هنگام سرفه، عطسه،خنده،راه رفتن و دویدن روی دهد.

نگارش و گردآورنده: رضا رحیمی

منبع: هادی فلاحتی، جراح و متخصص مثانه، مجاری ادراری و آلت تناسلی

علت واریکوسل در آقایان و تاثیرات آن در میزان باروری

واریکوسل به معنای تورم وریدهای داخل کیسه بیضه است. این وریدها، به شبکه پامپینیفرم نیز معروف است. این عارضه فقط در کیسه بیضه اتفاق می افتد و بسیار شبیه به عارضه ی سیاهرگ های واریسی است که در پای افراد ایجاد می شود. واریکوسل اغلب منجر به کاهش تعداد و کیفیت اسپرم می شود که در نهایت می تواند باعث ناباروری شود. در برخی از موارد، اگر وضعیت بدتر شود، می تواند باعث کوچک شدن بیضه ها شود.

واریکوسل، عارضه ای است که هیچ نوع علائمی ایجاد نمی کند و معمولاً نیازی به درمان ندارد. اما، اگر درد دارید و با مشکلات ناباروری مواجه هستید، باید به دنبال درمان آن باشید. برای اطلاع از علت بروز واریکوسل، علائم و چگونگی درمان این عارضه، این مقاله را بخوانید.

اگر واریکوسل دارید و این عارضه موجب بروز مشکلات در باروری شما شده است، بهتر است با پزشک خود مشورت کنید تا ببیند آیا نیاز به درمان دارید یا خیر. درمان این عارضه ممکن است ساده باشد. بسیاری از مردان برای مراجعه کردن به پزشک، بیش از حد تعلل می کنند تا وقتی که برای مراجعه به پزشک، دیگر خیلی دیر شده باشد، زیرا با این تعلل ممکن است با مشکلات جدی در باروری مواجه شوند.

چه عاملی باعث ایجاد واریکوسل می شود؟

بیضه ها به بقیه نقاط بدن منتقل می کنند. سوپاپ به عنوان یک کلید روشن/خاموش عمل می کند. وقتی یک دریچه آنطور که باید کار نمی کند، ممکن است خون اضافی در داخل سیاهرگ های بیضه جمع شود و با گذشت زمان، این اختلال باعث تورم این رگ ها می شود.

در برخی از موارد، سبک زندگی فرد نیز می تواند نقش بسزایی در بروز واریکوسل داشته باشد. منظور از سبک زندگی، عوامل مختلفی مانند نوع فعالیت، شغل، رژیم غذایی، سیگار کشیدن و مصرف الکل است. سایر عواملی که احتمال ایجاد واریکوسل را افزایش می دهند، عبارتند از: سنین بین 15 تا 25 سالگی، ابتلا به سرطان کلیه، یا آسیب به بیضه یا کیسه ی بیضه.

علائم واریکوسل چیست؟

واریکوسل اغلب هیچ علائمی ندارد اما در برخی موارد ممکن است فرد علائم زیر را احساس کند:

• درد مبهم در بیضه یا کیسه ی بیضه، که اغلب با دراز کشیدن بهتر می شود.
• علائمی که پس از فعالیت‌های خاص، مانند دوچرخه‌سواری یا ساعت‌ها روی پا ماندن بدتر می‌شوند.
• تورم بیضه یا کیسه بیضه
• تغییر اندازه یا تفاوت در بیضه ها
• ناباروری مردان (ناتوانی در بچه دار شدن پس از یک سال تلاش)
• وجود توده ای کوچک بالای بیضه آسیب دیده

درجه بندی و تشخیص

واریکوسل به دلایل متعدد آناتومیک در بیضه ی سمت چپ شایع تر از بیضه ی سمت راست است و این امر در درجه اول به دلیل زاویه ای است که ورید بیضه چپ از ورید کلیوی در مقایسه با سمت راست خارج می شود. واریکوسل ممکن است از نظر اندازه متفاوت باشد و به سه گروه کوچک، متوسط ​​و بزرگ تقسیم بندی می شود.

• گرید یک: فقط با سونوگرافی قابل تشخیص است
• گرید دو: با معاینه و لمس کردن نیز قابل تشخیص است
• گرید سه: به راحتی با رویت کردن نیز قابل تشخیص است

با این حال، یادآوری این نکته مهم است که اندازه واریکوسل به میزان تغییرات اسپرم ربطی ندارد. علاوه بر این، تا 40 درصد از بسیاری از مردان نابارور، واریکوسل دو طرفه دارند. مهمتر از آن، واریکوسل یک طرفه اغلب می تواند بر روی بیضه مقابل نیز تأثیر بگذارد.

به دلیل نقش بالقوه ی این عارضه در ایجاد آسیب قابل توجه به بیضه، تشخیص واریکوسل در معاینه فیزیکی، بسیار مهم است. تنها در صورت بروز درد شدید، اختلال در عملکرد بیضه یا کاهش اندازه بیضه، جراحی باید انجام پذیرد و صرفا وجود واریکوسل به این معنی نیست که جراحی برای فرد ضروری است.

معمولاً واریکوسل، عارضه ای بدون علائم است و بیماری که به واریکوسل گرید یک مبتلاست صرفا برای ارزیابی احتمال ناباروری مردانه حین ازدواج، ویزیت می شود. با این حال، گاهی اوقات ممکن است فرد بخاطر درد یا سنگینی در کیسه بیضه خود به پزشک مراجعه کند. معاینه فیزیکی دقیق، اصلی ترین راه تشخیص واریکوسل است. بسیار مهم است که بیمار در حالت ایستاده معاینه شود و پزشک از او بخواهد مانور والسالوا (یعنی نفس عمیق بکشید و شکم خود را فشرده کنید) برای بزرگنمایی واریکوسل کوچک انجام دهد. اگر تشخیص واریکوسل کوچک بسیار دشوار باشد، می توان از روش های عینی تری مانند سونوگرافی داپلر رنگی با وضوح بالا استفاده کرد.

عوارض

تستوسترون نیز پایین رود.

درمان واریکوسل

واریکوسل در اکثر موارد نیازی به درمان ندارد. اگر درد دارید یا دچار آتروفی بیضه (کوچک شدن بیضه) شده اید یا اگر نابارور هستید، ممکن است لازم باشد یکی از چندین درمان زیر را انجام دهید:

آمبولیزاسیون واریکوسل

یکی دیگر از درمان های تهاجمی تر، آمبولیزاسیون واریکوسل است. در طی این روش به بیمار یک بی حسی موضعی داده می شود و یک کاتتر در کشاله ران قرار می گیرد. سپس پزشک کاتتر را به داخل واریکوسل منتقل می کند. پزشک این کار را با استفاده از اشعه ایکس انجام می دهد. پس از قرار دادن کاتتر، یک سیم به دور واریکوسل پیچیده می شود و سپس خون به وریدهای دیگر هدایت می شود.

دوره نقاهت این روش به طور قابل توجهی، کمتر از جراحی است و خطر عوارض به حداقل می رسد در حالی که میزان تاثیر گذاری و موثر بودن آن نیز در حد جراحی است. این روش درمانی، بلافاصله جریان خون را به وریدهای سالم باز می گرداند و شانس بارداری را بهبود می بخشد.

واریکوسلکتومی

تهاجمی ترین روش درمان، واریکوسلکتومی است. واریکوسلکتومی روشی است که در آن واریکوسل کاملاً بسته می شود. در طی این روش بیمار بیهوش می شود و سپس پزشک شکم را بریده و ورید را کاملا می بندد. این تهاجمی ترین روش است و به بیشترین زمان بهبودی نیاز دارد. این درمان در شدیدترین موارد مورد نیاز است.

ممکن است به بیمار توصیه شود تا مدتی پس از جراحی از بالا بردن اسکروتوم بوسیله شورتکس استفاده کند. که در بین روش های جراحی کمترین عوارض را دارد این روش دارای عوارض احتمالی مانند خونریزی در بافت ها، عفونت یا آسیب به بافت یا ساختار کیسه بیضه است. در عین حال در حال حاضر بهترین و استاندارد ترین روش جراحی واریکوسل،انجام جراحی به روش میکروسرجیکال می باشد.

چگونه می توان واریکوسل را در خانه درمان کرد؟

گزینه های درمان خانگی واریکوسل عبارتند از:

• بدون درمان: اگر واریکوسل شما را آزار نمی دهد یا مشکلات باروری ایجاد نمی کند، ممکن است نیازی به درمان نداشته باشید.
• تغییرات روتین روزانه: می توانید از فعالیت های خاصی که باعث ناراحتی می شوند اجتناب کنید. پوشیدن لباس زیر تنگ یا بند بند می تواند علائم ناشی از ورزش یا ایستادن طولانی مدت را کاهش دهد.
• یخ: استفاده از بسته های سرد روی کیسه بیضه ممکن است به شما کمک کند احساس بهتری داشته باشید. برای محافظت از پوست خود، یخ را مستقیماً روی پوست قرار ندهید. بسته های یخ یا بسته های ژل سرد را در یک حوله بپیچید و هر بار حدود 15 دقیقه از آن استفاده کنید.
• داروهای بدون نیاز به نسخه: مصرفاستامینوفن یا ایبوپروفن می تواند هر درد جزئی کیسه بیضه یا خود بیضه را از بین ببرد. نگارش و گردآورنده: رضا رحیمی. منبع: فرشاد نامداری، جراح و متخصص کلیه و مجاری ادراری

در این مقاله با علل تکرر ادرار و راههای درمان آن آشنا خواهید شد

علت تکرر ادرار چیست؟ درمان تکرر ادرار با روش های خانگی

تکرر ادرار به معنی احساس دفع ادرار بیشتر از مقدار طبیعی است. این موضوع می تواند زندگی طبیعی فرد را مختل کند، چرخه خواب را به هم بریزد و می تواند نشانه ای از یک مشکل زمینه ای باشد.

بسیاری از افراد با تکرر ادرار زندگی می کنند. وقتی مقدار ادرار بیشتر از 3 لیتر در روز باشد، به این حالت پلی اوری (بیش ادراری) می گویند. اغلب، یک علت ساده ای وجود دارد که می تواند با درمان تصحیح شود. تکرر ادرار شبیه بی اختیاری ادرار نیست، در بی اختیاری ادرار، ادرار ترشح می شود.

بعضی اوقات، تکرر ادرار می تواند یک مشکل جدی را نشان دهد. تشخیص ابتدایی مشکل می تواند منجر به درمان موثر و به موقع شود و از ایجاد عوارض پیشگیری کند.

تکرر ادرار چیست؟

ادرار کردن راهی برای بدن است که از مایعات زائد رهایی یابد. ادرار شامل آب، اوریک اسید، اوره و سموم و مواد زائد است که از بدن پاک شده اند. در این فرآیند کلیه نقش کلیدی بازی می کند.

ادرار در مثانه می ماند تا زمانی که به حدی از پر بودن برسد و احساس ادرار داشتن ایجاد شود. در این مرحله، ادرار از بدن دفع می شود.

تکرر ادرار همان بی اختیاری ادرار نیست، بی اختیاری ادرار به عدم کنترل روی ادرار گفته می شود. تکرر ادرار فقط به معنی احساس نیاز متعدد به رفتن به دستشویی و ادرار کردن است. این مشکل می تواند به همراه بی اختیاری ادرار رخ دهد، اما همان مشکل نیست.

بیشتر افراد در 24 ساعت 6 تا 7 بار ادرار می کنند. تکرر ادرار به معنی ادرار کردن بیش از 7 بار در 24 ساعت در هنگامی است که فرد حدود 2 لیتر مایعات نوشیده باشد. در هر حال، افراد متفاوت هستند و بیشتر افراد فقط زمانی به پزشک مراجعه می کنند که تکرر خیلی زیادی داشته باشند که آن ها احساس ناراحتی کنند.

توجه: کودکان، مثانه کوچک تری دارند، از این رو طبیعی است که به دفعات بیشتری ادرار کنند.

سرطان مثانه

سنگ کلیه یا سنگ مثانه

بی اختیاری ادرار

تنگی مجرای ادراری

تابش پرتو به لگن، مانند هنگام درمان سرطان

دیورتیکول های روده بزرگ، جایی که یک حفره برآمده کوچک در دیواره روده بزرگ ایجاد شده است.

عفونت های منتقله جنسی مانند کلامیدیا

سوزش ادرار وجود داشته باشد، ممکن است یکی دیگر از بیماری های احتمالی را نشان دهد. برای مثال شب ادراری، احساس نیاز به ادرار در شب و هنگام خواب است. این مشکل می تواند علامت دیابت بی مزه یا دیابت شیرین نیز باشد.

دیگر علامت هایی که ممکن است نیاز به توجه بیشتر داشته باشند شامل موارد زیر هستند:

درد یا ناراحتی هنگام ادرار کردن

ادراری که خونی، کدر باشد یا رنگ غیر طبیعی داشته باشد.

از دست دادن تدریجی کنترل مثانه، یا بی اختیاری ادرار

مشکل در ادرار کردن با وجود احساس نیاز به ادرار

وجود ترشحاتی از واژن یا آلت تناسلی

افزایش اشتها یا تشنگی

تب یا لرز

تهوع یا استفراغ

درد کمر یا پهلو اگر دیگر علائم وجود داشته باشند، یا اگر تکرر ادرار روی کیفیت زندگی اثر بگذارد، بهتر است به پزشک مراجعه شود.

برای مثال تکرر ادرار می تواند نشان دهنده عفونت کلیه باشد. عدم درمان این مشکل می تواند باعث آسیب دائمی به کلیه شود. به علاوه، باکتری که عفونت را ایجاد کرده است می تواند احتمالا به خون وارد شود و دیگر نواحی بدن را عفونی کند. این می تواند یک مشکل تهدید کننده حیات شود و نیاز به توجه دارد.

درمان قطعی بی اختیاری ادرار در مردان و زنان جوان

حقایقی درمورد تکرر ادرار

در اینجا چند نکته کلیدی درمورد تکرر ادرار وجود دارد.

تکرر ادرار یا به تنهایی تکرر، با بی اختیاری ادرار متفاوت است.

بیشتر افراد روزی 6 تا 7 بار ادرار می کنند. ادرار کردن بیشتر از این مقدار ممکن است تکرر ادرار خوانده شود، اما برای هر کس این مفهوم متفاوت است.

این حالت فقط زمانی به مشکل تبدیل می شود که روی کیفیت زندگی فرد تاثیر بگذارد.

تکرر ادرار اغلب می تواند با ورزش درمان شود، اما اگر یک مشکل زمینه ای مانند دیابت وجود داشته باشد، نیاز به توجه بیشتری خواهد داشت.

مثانه نوروژنیک چیست و چه علائمی دارد؟

عسل برای تکرر ادرار

درمان تکرر ادرار با عسل زمانیست که تکرر ادرار ناشی از سردی بدن باشد. ترکیبی از سیاه دانه و عسل یک داروی موثر در درمان تکرر ادرار است. برای تهیه این دارو به روش زیر عمل می کنیم

تکرر ادرار ناشی از سردی است. مخصوصا در فصل سرد و هنگامی که شام، غذای سرد و مواردی مانند سرکه و چای زیاد می‌خورند تکرر ادرار در آنها بیشتر می‌شود. کسانی که سابقه جراحی و مخصوصاً سابقه بی‌حسی موضعی در ناحیه کمر داشته‌اند و افراد سرد مزاج و کودکان بیشتر در معرض این بیماری هستند. در استانهای شمالی که مردم با رطوبت بیشتری درگیر هستند بیشتر با این بیماری مواجه می‌شوند.

آیا دیورتیکول مثانه خطرناک است؟

راه های تشخیص تکرر ادرار

پزشک یک پیشینه کامل از شما خواهد گرفت و شما را معاینه خواهد کرد، در مورد تکرر ادرار و دیگر علائم می پرسد. پزشک ممکن است موارد زیر را از شما بپرسد:

الگوی تکرر ادرار، برای مثال چه زمانی شروع شده است، چگونه تغییر می کند و چه زمانی از روز رخ می دهد.

داروهای مصرفی

مقدار مایعات مصرفی

هرگونه تغییر در رنگ، بو یا غلظت ادرار

مقدار کافئین و الکل مصرفی فرد، و این که آیا این مقدار اخیرا تغییر کرده است یا خیر

آزمایش ها ممکن است شامل موارد زیر باشند:

بررسی ادرار برای تشخیص هرگونه اختلال در ادرار

سونوگرافی، برای تصویر برداری از کلیه ها

عکس اشعه ی ایکس یا سی تی اسکن از شکم و لگن

آزمایش های عصیی (نورولوژیکی) برای تشخیص هرگونه مشکل اعصاب

آزمایش برای عفونت های منتقله از راه جنسی

ممکن است مرد یا زن به اورولوژیست ارجاع داده شود، یا ممکن است زن ها به متخصص زنان و زایمان ارجاع داده شوند.

آزمایش های اورودینامیک

آزمایش اورودینامیک برای دستیابی به موثر بودن مثانه برای ذخیره کردن و دفع ادرار است و عملکرد مثانه را بررسی خواهد کرد. مشاهده های ساده شامل موارد زیر هستند:

ثبت زمانی که تولید جریان ادرار طول می کشد.

یادداشت مقدار ادراری که تولید شده است.

سنجش توانایی متوقف کردن ادرار در میانه آن

برای دستیابی به اندازه گیری دقیق تر، پزشک ممکن است از موارد زیر استفاده کند:

تجهیزات تصویربرداری برای مشاهده پر شدن و خالی شدن مثانه

پایش مقدار فشار درون مثانه

سنسورهایی برای ثبت فعالیت عصبی عضلانی

بیمار ممکن است قبل از این آزمایش ها نیاز به تغییر دریافت مایعات داشته باشد یا مصرف داروهای خاصی را متوقف کند. ممکن است نیاز باشد بیمار با مثانه پر به کلینیک برود.

روش های درمان تکرر ادرار

درمان به علت زمینه ای وابسته است.

اگر اطلاعات سبب تشخیص دیابت شیرین شوند، درمان نیازمند کنترل کردن قند خون بالا است.

برای عفونت باکتریایی کلیه، اصلی ترین جز درمان، آنتی بیوتیک ها و مسکن ها هستند.

اگر علت، مثانه بیش فعال باشد، داروهایی که آنتی کولینرژیک نام دارند ممکن است استفاده شوند. این داورها از انقباض غیر ارادی عضلات دترسور موجود در دیواره مثانه پیشگیری می کنند.

در صورت نیاز، دارو درمانی توسط یک پزشک تجویز شده و پیگیری می شود.

همچنین ممکن است تمرین روش های رفتاری کمک کننده باشند.

تمرین دادن مثانه و ورزش ها

دیگر درمان های تکرر ادرار به جای درمان علت زمنیه ای شامل موارد زیر هستند:

ورزش ها کگل: ورزش های منظم روزانه، اغلب نزدیک بارداری انجام می شوند و می توانند عضلات لگن و مجرای ادراری را تقویت کنند و از مثانه پشتیبانی کنند. برای گرفتن بهترین نتایج، روزانه حداقل 3 نوبت و در هر نوبت 10 الی 20 بار این تمرینات را انجام دهید و حداقل 4 تا 8 هفته ادامه دهید.

بیوفیدبک: به همراه کگل آن را استفاده کنید، این باعث می شود بیماران بیشتر از چیزی که در بدنش اتفاق می افتد آگاه باشد. این افزایش آگاهی می تواند به بهبود کنترل بیمار روی عضلات لگنش کمک کند.

تمرین دادن مثانه: این شامل تمرین دادن مثانه برای حفظ طولانی تر ادرار است. تمرین دادن معمولا 2 تا 3 ماه زمان می برد.

پایش مایعات مصرفی: ممکن است این مورد نشان دهد که نوشیدن مقدار زیادی مایعات در زمانی خاص اصلی ترین علت تکرر ادرار باشد.

قرص مناسب تکرر ادرار

درمان دارویی تکرر ادرار ممکن است شامل استفاده از داروهای زیر باشد:

داریفناسین

دسموپرسین استات (نوکتیوا)

ایمی پرامین (توفرانیل)

میرابگرون (میربتریک)

اکسی بوتینین (دیتروپان)

اکسی بوتینین (اکسی ترول)

وسیکیر یا همان سولیفناسین (وزیکر)

تولترودین (دیتروم LA)

تروسپیوم (Sanctura XR)

اکسی ترول تنها داروی قابل استفاده برای بانوان است.

داریفناسین به طور خاص برای افرادی که در طی شب بیشتر از دو بار برای ادرار کردن بیدار می شوند، تجویز می شود.

پیشگیری از مبتلا شدن به تکرر ادرار

داشتن رژیم متعادل و حفظ فعالیت روزمره می تواند به تعدیل برون ده ادراری کمک کند. ممکن است این به معنی محدود کردن مصرف الکل و کافئین و حذف غذاهایی که مثانه را تحریک می کنند یا به عنوان ادرارآور عمل می کنند باشد، اینها مانند شکلات، غذاهای ادویه دار و شیرین کننده های مصنوعی هستند.

همچنین خوردن غذاهای سرشار از فیبر می تواند به کاهش یبوست کمک کند. این موضوع ممکن است به صورت غیرمسقتیم جریان ادرار در مجرای ادرار را بهتر کند، زیرا یبوست می تواند روی مثانه، مجرای ادراری یا هر دو فشار وارد کند.

نگارش و گردآورنده: رضا رحیمی

منبع: هوشنگ قوامی جراح و متخصص کلیه و مجاری ادراری و ناباروری مردان

تیروئیدیت هاشیموتو چیست؟

تیروئیدیت هاشیموتو که بیماری هاشیموتو نیز نامیده می شود یکی از شایع ترین اختلالات تیروئید است. حتی در صورت درمان با دارو، علائم آن به طور قابل توجهی بر کیفیت زندگی تأثیر می گذارد.

تحقیقات نشان می دهد ممکن است که رژیم غذایی و اصلاح سبک زندگی علاوه برمصرف داروهای رایج، علائم بیماری به خوبی بهبود می بخشد. هر فرد مبتلا به بیماری هاشیموتو واکنش متفاوتی به درمان نشان می دهد، به همین دلیل رویکرد فردی برای این بیماری بسیار مهم است.

دراین مقاله ما سعی داریم رژیم غذایی و اصلاح سبک زندگی را که برای مبتلایان به بیماری هاشیموتو مفید می باشد را توضیح دهیم.

تیروئیدیت هاشیموتو

این بیماری، یک بیماری خود ایمنی است که به تدریج از طریق لنفوسیت ها، سلول های سفید خون که بخشی از سیستم ایمنی بدن هستند، بافت تیروئید را از بین می برد.

تیروئید غده ی درون ریز پروانه ای شکل است که در قاعده گردن قرار دارد. این غده هورمون هایی ترشح می کند که بر روی اندام هایی از جمله قلب، ریه ها، اسکلت و سیستم های عصبی مرکزی و گوارشی تأثیر می گذارد. همچنین این غده متابولیسم و ​​رشد را کنترل می کند

هورمون های اصلی ترشح شده از تیروئید، تیروکسین (T4) و تری یدوتیرونین (T3) هستند

در نهایت، آسیب به این غده منجر به تولید ناکافی هورمون تیروئید می شود.

تیروئیدیت هاشیموتو

چگونه رژیم غذایی و سبک زندگی بر هاشیموتو تأثیر می گذارد؟

رژیم غذایی و شیوه زندگی نقش مهمی در کنترل بیماری هاشیموتو دارند، زیرا افراد زیادی حتی با استفاده از دارو علائمشان همچنان ادامه دارد. همچنین برای بسیاری از افرادی که مبتلا به این بیماری هستند دارو تجویز نمی شود مگر درصورتیکه بخواهند سطح هورمون را تغییر دهند.

علاوه بر این، تحقیقات نشان می دهد که التهاب یک عامل محرک در طیف گسترده ای از علائم هاشیموتو می باشد. التهاب اغلب به رژیم غذایی نیز بستگی دارد.

به همین ترتیب رژیم غذایی و اصلاح سبک زندگی در کاهش خطر ابتلا به سایر بیماری ها امر بسیار مهمی است، زیرا افراد مبتلا به بیماری هاشیموتو بیشتر در معرض ابتلا به بیماری های خود ایمنی، کلسترول بالا، چاقی و دیابت قرار دارند.

تحقیقات نشان می دهد ممکن است که قطع برخی غذاها، مصرف مکمل ها و ایجاد تغییر در سبک زندگی به طور قابل توجهی علائم و کیفیت زندگی را بهبود بخشد.

به علاوه، ممکن است این تغییرات به کاهش التهاب، کاهش سرعت یا جلوگیری از آسیب تیروئید ناشی از افزایش آنتی بادی های تیروئید و مدیریت وزن بدن، کنترل قند خون وهمچنین کنترل سطح کلسترول کمک کند.

رژیم های غذایی موثر بر تیروئیدیت هاشیموتو

برخی مواد غذایی مبتنی بر شواهد می توانند به درمان بیماری تیروئیدیت هاشیموتو کمک کنند.

در اینجا چند نوع مواد غذایی برای کمک به درمان بیماری هاشیموتو آورده شده است. این مواد غذایی عبارتند از:

رژیم های غذایی بدون گلوتن و غلات برای مبتلایان تیروئیدیت هاشیموتو

بسیاری از مطالعات نشان می دهد که مبتلایان به هاشیموتو بیشتر از عموم افراد به بیماری سلیاک مبتلا هستند. به همین ترتیب، متخصصان توصیه می کنند که افراد مبتلا به هاشیموتو از نظر بیماری سلیاک غربالگری شوند.

علاوه بر این، برخی شواهد نشان می دهد که رژیم های فاقد گلوتن و غلات برای افراد مبتلا به بیماری هاشیموتو مفید می باشد.

در یک مطالعه 6 ماهه بر روی 34 زن مبتلا به بیماری هاشیموتو نشان داد

رژیم غذایی بدون گلوتن باعث کاهش سطح آنتی بادی تیروئید شده در حالی که عملکرد تیروئید و میزان ویتامین D را نیز بهبود بخشیده بود.

بسیاری از مطالعات دیگر نشان می دهد که افراد مبتلا به بیماری هاشیموتو، یا به طور کلی بیماری های خودایمن،حتی اگر مبتلا به بیماری سلیاک نباشند، رژیم بدون گلوتن برایشان مفید می باشد.

هنگام رعایت رژیم غذایی بدون گلوتن، افراد باید از مصرف تمام محصولات گندم، جو و چاودار اجتناب نمایند. اگرچه گزینه های از این این نوع مواد غذایی فاقد گلوتن نیز وجود دارد اما به عنوان مثال، بیشتر پاستاها، نان ها و سس های سویا حاوی گلوتن هستند.

رژیم غذایی بدون حبوبات محدودیت بیشتری نسبت به رژیم بدون گلوتن دارد، زیرا تمام غلات را ممنوع می کند. اگرچه این تغییر رژیم غذایی ممکن است مزایایی نیز به همراه داشته باشد

رژیم پروتکل خود ایمنی تیروئیدیت هاشیموتو

رژیم پروتکل خود ایمنی (AIP) برای افرادی که بیماری های خود ایمنی دارند طراحی شده است. این رژیم غذایی مصرف برخی غذاهای مضر مانند غلات، لبنیات، سبزیجات (گوجه فرنگی، فلفل، بادمجان، سیب زمینی و …)، شکر، قهوه، حبوبات، تخم مرغ، الکل، آجیل، حبوبات، قندهای تصفیه شده، روغن ها و مواد افزودنی غذایی را ممنوع می کند.

در یک مطالعه 10 هفته ای بر روی 16 زن مبتلا به بیماری هاشیموتو، رژیم AIP منجر به بهبود قابل توجهی در نمرات کیفیت زندگی و به طور قابل توجهی سطح مارکر التهابی پروتئین واکنش پذیر C (CRP) را کاهش داد

اگرچه این نتایج امیدوار کننده است، اما به مطالعات طولانی تر نیاز است.

به خاطر داشته باشید ممکن است پیروی از رژیم AIP برای افراد سخت باشد، این رژیم باید توسط متخصص تغذیه توصیه شود و تحت نظارت او باشد.

اجتناب از مصرف لبنیات در بیماران تیروئیدیت هاشیموتو

عدم تحمل لاکتوز در میان افراد مبتلا به بیماری هاشیموتو بسیار شایع است

در مطالعه ای بر روی 83 زن مبتلا به بیماری هاشیموتو، 9/75 درصد با عدم تحمل لاکتوز تشخیص داده شده اند.

اگر مشکوک به عدم تحمل لاکتوز هستید، ممکن است قطع مصرف لبنیات به مشکلات گوارشی و همچنین عملکرد تیروئید و جذب دارو نیز کمک کند. به خاطر داشته باشید ممکن است این استراتژی برای همه مفید نباشد، زیرا برخی از افراد مبتلا به هاشیموتو لبنیات را به خوبی تحمل می کنند.

تمرکز روی غذاهای ضد التهاب

ممکن است التهاب نیروی محرکه بیماری هاشیموتو باشد. به همین ترتیب، یک رژیم ضد التهابی غنی از میوه و سبزیجات می تواند به طور قابل توجهی علائم را بهبود بخشد.

یک مطالعه بر روی 218 زن مبتلا به بیماری هاشیموتو نشان داد که نشانگرهای استرس اکسیداتیو وضعیتی که باعث التهاب مزمن می شود. این شرایط در افرادی که میوه و سبزیجات بیشتری مصرف می کنند، کمتر است.

سبزیجات، میوه ها، ادویه ها و ماهی های چرب تنها نمونه از مواد غذایی با خواص ضد التهابی بالا هستند.

رژیم های غذایی سرشار از مواد مغذی و کامل

پیروی از یک رژیم غذایی کم کربوهیدرات و غذاهای کاملا فرآوری شده اما سرشار از مواد مغذی و کامل، به بهبود سلامتی، کنترل وزن و کاهش علائم مربوط به هاشیموتو کمک کند

هر زمان که ممکن است، وعده های غذایی خود را در خانه با استفاده از غذاهای مغذی مانند سبزیجات، میوه ها، پروتئین ها، چربی های سالم و کربوهیدرات های غنی از فیبر تهیه کنید.

این غذاها فواید آنتی اکسیدانی و ضد التهابی قدرتمندی دارند.

سایر نکات رژیم غذایی

برخی تحقیقات نشان می دهد که برخی رژیم های کم کربوهیدرات ممکن است به کاهش وزن بدن و آنتی بادی های تیروئید در افراد مبتلا به بیماری هاشیموتو کمک کند

این رژیم های خاص 12-15٪ کالری روزانه از کربوهیدرات ها را تأمین می کنند و غذاهای گوارشی را محدود می کنند. مواد غذایی گواتروژن موادی هستند که در سبزیجات چلیپایی و محصولات سویا یافت می شوند و ممکن است در تولید هورمون تیروئید تداخل ایجاد کنند.

با این حال، سبزیجات چلیپایی بسیار مغذی هستند و پختن آن ها باعث کاهش فعالیت گوارشی می شود. بنابراین، بعید است که آنها در عملکرد تیروئید تداخل کنند، مگر اینکه به مقدار بسیار زیاد خورده شوند

برخی شواهد نشان می دهد که سویا به عملکرد تیروئید نیز آسیب می زند، بنابراین بسیاری از افراد مبتلا به هاشیموتو هستند باید از محصولات سویا خودداری کنند. با این وجود، تحقیقات بیشتری در این زمینه نیاز است.

مکمل های مفید برای هاشیموتو

ممکن است چندین مکمل به کاهش التهاب و آنتی بادی های تیروئید در افراد مبتلا به بیماری هاشیموتو کمک کند. علاوه بر این، کسانی که به این بیماری مبتلا هستند احتمالا دچار کمبود برخی مواد مغذی هستند، بنابراین ممکن است مصرف مکمل نیاز باشد.

مکمل های مفید عبارتند از:

سلنیوم

مطالعات نشان می دهد که مصرف 200 میکروگرم سلنیوم در روز ممکن است به کاهش آنتی بادی های ضد تیروئید پراکسیداز (TPO) و بهبود وضعیت افراد مبتلا به بیماری هاشیموتو کمک کند

روی

روی برای عملکرد تیروئید ضروری است. تحقیقات نشان می دهد که مصرف 30 میلی گرم از این ماده معدنی در روز به تنهایی یا در کنار سلنیوم، ممکن است باعث بهبود عملکرد تیروئید در افراد مبتلا به کم کاری تیروئید شود.

زردچوبه

مطالعات حیوانی و انسانی نشان داده است که این ترکیب ضد التهاب و آنتی اکسیدان قدرتمند ممکن است از تیروئید محافظت کند. به علاوه، ممکن است به طور کلی به درمان بیماری های خود ایمنی کمک کند

ویتامین D

مطالعات نشان داده شده است که میزان ویتامین D درمبتلایان به هاشیموتو به میزان قابل توجهی کمتر از جمعیت عمومی است. علاوه بر این سطح کم ویتامین D با بیماری هاشیموتو ارتباط دارد.

برای جذب بهتر ویتامین D بهتر است آن را در زمان های خاصی مصرف کنید. برای اطلاعات بیشتر روی مقاله ی ما راجع به بهترین زمان مصرف ویتامین Dکلیک کنید.

ویتامین های B کمپلکس

افراد مبتلا به تیروئیدیت هاشیموتومقدار کمی ازویتامین B12 را دارند.مصرف ویتامین B باعث افزایش سطح B12 و سایر ویتامین های B می شود.

منیزیم

مقادیر کم این ماده معدنی با افزایش خطر بیماری هاشیموتو و افزایش آنتی بادی های تیروئید در ارتباط است. به علاوه ممکن است اصلاح کمبود منیزی، علائم را در افراد مبتلا به بیماری تیروئید بهبود بخشد.

آهن

افراد مبتلا به بیماری هاشیموتو بیشتر در معرض کم خونی قرار دارند. ممکن است برای اصلاح کمبود به مکمل های آهن نیاز باشد

ممکن است سایر مکمل ها مانند روغن ماهی، اسید آلفا لیپوئیک(آنتی اکسیدان) واستیل سیستئین نیز به افراد مبتلا به بیماری تیروئیدیت هاشیموتو کمک کنند

توجه داشته باشید که مکمل های حاوی دوزهای بالای ید ممکن است در صورت کمبود ید منجر به عوارض جانبی در افراد مبتلا هاشیموتو شود.بیماران نباید از مکمل ید با دوز بالا مصرف نمایند. افراد در صورتی می توانند از این مکمل ها استفاده نمایند که متخصص تغذیه آن را تجویز کرده باشد.

مواد غذایی مفید برای افراد مبتلا به تیروئیدیت هاشیموتو

اگر به بیماری هاشیموتو مبتلا هستید، ممکن است یک رژیم غذایی غنی از مواد مغذی به کاهش شدت علائم و بهبود سلامت کلی شما کمک کند. این واد غذایی عبارتند از:

میوه ها: توت، گلابی، سیب، هلو، مرکبات، آناناس، موز و …

سبزیجات بدون نشاسته: کدو سبز، کنگر فرنگی، گوجه فرنگی، مارچوبه، هویج، فلفل، کلم بروکلی، ریشه، قارچ و …

سبزیجات نشاسته ای: سیب زمینی، نخود فرنگی، بلوط و کدو تنبل و…

چربی های سالم: آووکادو، روغن آووکادو، روغن نارگیل، روغن زیتون، ماست پرچرب و …

پروتئین حیوانی: ماهی آزاد، تخم مرغ، ماهی، بوقلمون، میگو، مرغ و غیره

غلات فاقد گلوتن: برنج قهوه ای، جو دوسر رول شده، کینوا، ماکارونی برنج قهوه ای و …

دانه ها، مغزها و کره های مغزها: بادام هندی، بادام، مغز ماکادمیا، تخمه آفتابگردان، دانه کدو تنبل، کره بادام زمینی طبیعی، کره بادام و …

حبوبات: نخود، لوبیای سیاه، عدس و …

جایگزین های لبنی و غیر لبنی (غنی شده با کلسیم و / یا ویتامین D): شیر نارگیل، ماست نارگیل، شیر و بادام، شیر و بادام هندی، ماست شیرین بدون چربی، پنیر بز و …

ادویه جات و گیاهان: زردچوبه، ریحان، رزماری، فلفل قرمز، زعفران، فلفل سیاه، سالسا، تاهینی، عسل، آبلیمو، سرکه سیب و غیره

نوشیدنی ها: آب، چای شیرین نشده و …

به خاطر داشته باشید که برخی از افراد مبتلا به بیماری هاشیموتو از مصرف برخی از غذاهای ذکر شده در بالا مانند غلات و لبنیات خودداری می کنند. رژیم غذایی خود را ارزیابی کنید تا متوجه شوید چه غذاهایی برای شما بهتر است.

غذاهایی که باید از آنها اجتناب کرد.

ممکن است حذف یا محدود کردن غذاهای زیر به کاهش علائم هاشیموتو و بهبود سلامت کلی بیماران کمک کندر. این غذا ها عبارتند از:

قندها و شیرینی ها: نوشابه، نوشیدنی های انرژی زا، کیک، بستنی، شیرینی، کلوچه، آب نبات، غلات شیرین، قند و …

فست فود و غذاهای سرخ شده:سیب زمینی سرخ کرده، هات داگ، مرغ سوخاری و …

دانه های تصفیه شده: ماکارونی سفید، نان سفید، تورتیلا آرد سفید، نان شیرین و غیره

غذاها و گوشت های بسیار فرآوری شده: غذا های منجمد، مارگارین، بیکن، سوسیس و …

غلات و غذاهای حاوی گلوتن:گندم، جو، چاودار، کراکر، نان و …

برخی از متخصصان تغذیه پیشنهاد می کنند که افراد مبتلا به بیماری هاشیموتو از سویا و لبنیات و حتی گاهی از همه غلات خودداری کنند.

با وجو د اینکه ممکن است این توصیه ها به افراد زیادی کمک کند، اما ارزیابی رژیم را امر مهمی است تا بهترین روش را برای خود پیدا کنید.

مراجعه به متخصص تغذیه متخصص در بیماری های خود ایمنی مانند بیماری هاشیموتو می تواند به بیماران در کاهش استفاده از غذاهای مشکل ساز و تنظیم الگوی غذایی کمک کند و همچنین می تواند بهترین شرایط را برای آن ها فراهم سازد.

سایر اصلاحات سبک زندگی را امتحان کنید

خواب کافی، کاهش استرس و تمرین خودمراقبتی برای مبتلایان به بیماری هاشیموتو بسیار مهم است.

در حقیقت، تحقیقات نشان می دهد که درگیر شدن در روش های کاهش استرس به کاهش افسردگی و اضطراب، بهبود کیفیت کلی زندگی و کاهش آنتی بادی های تیروئید در زنان مبتلا به بیماری هاشیموتو کمک می کند.

همچنین در مواقعی که احساس خستگی می کنید، به بدن خود استراحت دهید.

علاوه بر این، بیماران باید حداقل 30-60 دقیقه قبل از صبحانه یا حداقل 3-4 ساعت پس از شام برای بهترجذب شدن، داروی تیروئید را با معده خالی مصرف کنند.

قهوه و مکمل های غذایی در جذب داروی تیروئید تداخل ایجاد می کنند، بنابراین بهتر است حداقل 30 دقیقه پس از مصرف دارو، چیزی جز آب مصرف نکنید.

به خاطر داشته باشید که هنگامی که برای اولین بار دارو را شروع می کنید، ممکن است احساس بهبودی چند هفته یا بیشتر طول بکشد.در صورت بهبود نیافتن علائم در مورد سایز گزینه های درمانب با پزشک خود مشورت کنید.

با توجه به اینکه ممکن است علائم تیروئیدیت هاشیموتو به طور قابل توجهی بر کیفیت زندگی و سلامت روان بیماران تأثیر بگذارد، مراجعه ای به پزشکی که به او اطمینان داشته باشید امر مهمی است. ممکن است یافتن پزشک مورد اعتماد به زمان زیادی نیاز داشته باشد اما برای دریافت درمان مناسب ضروری است.

تشخیص و علائم بیماری تیروئیدیت هاشیموتو

به نظر می رسد که افراد به علت نقص ایمنی همراه با عوامل محیط به بیماری هاشیموتو مبتلا می شوند،اگرچه این عوامل شناخته نشده هستند.

تشخیص به علائم و نتایج آزمایشگاهی بستگی دارد.

نتایج آزمایشگاهی بیماری هاشیموتو شامل افزایش هورمون تحریک کننده تیروئید (TSH)، سطح پایین تیروکسین آزاد (FT4) و افزایش آنتی بادی های ضد تیروئید پراکسیداز (ضد TPO) است.

برخی از افراد مبتلا به بیماری هاشیموتو همچنین دارای آنتی بادی های مسدود کننده گیرنده TSH (TBII) و آنتی بادی های ضد تیروگلوبولین (ضد Tg) هستند. این آنتی بادی ها به غده تیروئید حمله می کنند.

بیماری هاشیموتو هم زنان و هم مردان را درگیر می کند، اما این بیماری در زنان 5-10 برابر بیشتر تشخیص داده می شوند. خطربیماری با بالارفتن سن افزایش می یابد و بیشتر زنان در سنین 30 تا 50 سالگی تشخیص داده می شوند.

معمولا این بیماری با هورمونهای مصنوعی یا طبیعی تیروئید درمان می شود. موارد مصنوعی شامل لووتیروکسین (Synthroid) و لیوتیرونین (Cytomel) است، در حالی که موارد طبیعی شامل Armor thyroidو Naturethroid است.

علائم بیماری تیروئیدیت هاشیموتو

از آنجایی که ممکن است بیماری هاشیموتو همه ی سیستم ارگانیسم بدن را درگیر می کند، با علائم مختلفی همراه است. این علادم عبارتند از:

• افزایش وزن
• خستگی مفرط
• تمرکز ضعیف
• نازک شدن موها
• خشکی پوست
• ضربان قلب آهسته یا نامنظم
• کاهش قدرت عضلانی
• تنگی نفس
• کاهش یافتن توان برای ورزش
• عدم تحمل سرما
• فشار خون بالا
• شکننده شدن ناخن ها
• یبوست
• گردن درد یا حساسیت تیروئید
• افسردگی و اضطراب
• بی نظمی سیکل قاعدگی
• بیخوابی
• تغییر یافتن صدا

در صورتیکه بیماری تیروئیدیت هاشیموتو درمان نشود و یا درمان نامناسب انجام شود ممکن است منجر به ایجاد عوارض جانبی جدی مانند افزایش خطر بیماری قلبی، اختلالات شناختی و حتی مرگ شود

خلاصه

بیماری تیروئیدیت هاشیموتو یک بیماری خود ایمنی شایع است که تیروئید را تحت تأثیر قرار می دهد. این بیماری دارای علائم متعددی می باشد که حتی دممکن است در صورت مصرف دارو نیز ادامه داشته باشد.

تحقیقات نشان می دهد که تغییر رژیم غذایی و سبک زندگی می تواند به طور قابل توجهی علائم بیمار را بهبود بخشد. با همه ی این تفاسیر، علائم در هر فرد مبتلا به بیماری هاشیموتو متفاوت است، بنابراین یافتن یک الگوی غذایی متناسب با نیازهای بیمار امر مهمی است و باید تحت نظارت متخصص تغذیه باشد.

متخصص تغذیه می تواند رژیم غذایی مناسب افراد مبتلا به بیماری های خود ایمنی را در اختیارشان قرار دهد و به آن ها در کنترل بیماری کمک کند.

نگارش و گردآورنده: رضا رحیمی

منبع: کورش صمدپور، متخصص تغذیه و دارای مدرک PhD از دانشگاه کوئینزلند