امروز چهارشنبه 09 آبان 1403
0

ارتباط کلسترول بالا با آسیب دیدگی و درد زانو، پا وتاندون آشیل

به نظر می رسد هرچیزی که برای قلب مضر باشد، برای تاندون (زردپی) ها نیز مضر است. کلسترول برای سلامتی ضروریست اما وجود بیش از حد آن در خون باعث بروز ناراحتی های قلب می شود. اکثر مردم می دانند که کلسترول بالا خطر ابتلا به بیماری های قلبی را افزایش می دهد. با این حال، آیا می دانستید که کلسترول و درد مچ پا و مشکلات تاندون پا نیز مرتبط هستند؟ با کمال تعجب، بالا بودن سطح کلسترول خون می تواند درد و آسیب دیدگی تاندون آشیل را تحریک کند.

آیا چربی خون باعث پا درد می شود؟

افرادی که کلسترول تام و یا سطح LDL بالایی دارند – نوع بدی از کلسترول – به احتمال زیاد به درد تاندون مبتلا می شوند و از آنجا که آشیل، بزرگترین تاندون بدن است و تمام وزن بدن را تحمل می کند، نسبت به سایرین آسیب پذیرتر است.

به نظر می رسد که تجمع کلسترول باعث ایجاد نوع خفیفی از التهاب مداوم می شود که با تاثیر بر تاندون ها، باعث ایجاد درد و حساسیت به ضربه می گردد.

افزایش کلسترول ممکن است مشکلاتی مانند تاندونیت آشیل، درد ساق پا و زانو ایجاد نماید، این اتفاق زمانی رخ می دهد که تاندون آشیل، ملتهب و تحریک شده باشد. علائم آن شامل موارد زیر است:

درد هنگام بالا رفتن از پله ها

درد در پاشنه پا بعد از فعالیت بدنی

تورم در پاشنه پا

ضعف در قسمت پایینی پا

ضعف تاندون در اثر بالا بودن کلسترول خونپارگی تاندون آشیل، به یک متخصص پا و مچ پا مراجعه کنید. هدف از درمان، کاهش تحریک و استرسی ست که بر تاندون تاثیر می گذارد. پزشک متخصص، برای جلوگیری از تحریک بیشتر، ممکن است از شما بخواهد تا به طور موقت فعالیت بدنی خود را کاهش دهید. بالا بردن پا و مصرف داروهای ضد التهاب نیز می تواند به کاهش تورم و کنترل درد کمک کند.

کنترل سطح کلسترول

نگه داشتن سطح کلسترول در محدوده نرمال، از قلب و تاندون های شما محافظت می کند. اگر کلسترول خونتان بالا باشد، با تغییر سبک زندگی و مصرف برخی داروها می توانید مقدار آن را کنترل نمایید. میزان مطلوب کلسترول تام کمتر از 200 mg/dl (میلی گرم بر دسی لیتر) و برای LDL کمتر از 100 mg/dl است.

بدن شما نیز توعی کلسترول خوب به شکل HDL تولید می کند که بالا بودن سطح آن برایتان مفید است. میزان HDL 60 mg/dl یا بالاتر خطر ابتلا به بیماری های قلبی را کاهش می دهد.

نگارش و گردآورنده: رضا رحیمی

0

سندروم مخروط انتهایی

مخروط انتهایی (به انگلیسی: Conus terminalis یاConus medullaris)، قسمت پایانی تنه طناب نخاعی بوده که به دلیل شکل مخروطی به این نام خوانده می‌شود.طناب نخاعی درسطح اولین (L1) یا دومین مهره کمری(L2) خاتمه می‌یابد. به مخروط انتهایی، مخروط نخاعی نیز گفته می‌شود. از برجستگی کمری به پایین، طناب نخاعی باریک شده وناحیه مخروط انتهایی که حاوی قطعات خاجی نخاع است، ایجاد می‌گرددقطعات خاجی (ساکرال) طناب نخاعی از S1 تا S5 نامگذاری می‌شوند

نشانگان مخروط انتهایی به (به انگلیسی: Conus medullaris syndrome) بیانگر مجموعه علایمی است که به علت آسیب انتهایی ترین قسمت تنه نخاع به نام مخروط انتهایی ایجاد می‌گردد. بخش پایانی تنه نخاع، حاوی قطعات خاجی (ساکرال) است

نخاع از قسمت پایینی بصل النخاع در سطح نخستین مهره گردنی بنام اطلس آغاز می‌شود و بین مهره اول و دوم کمری پایان می‌یابددر برخی از کتاب‌های کالبدشناسی اعصاب،

سطح قسمت مخروط انتهایی (بخش پایانی نخاع) نسبت به مهره‌های کمری، ممکن است تا حدی با یکدیگر تفاوت داشته باشند.در فرد بالغ، انتهای تحتانی نخاع در سطح مهره L1

یا L2 و گاهی حتی L3 است.برخی از عواملی که ممکن است باعث ایجاد سندرم مخروط انتهایی گردند عبارتند از:

فتق دیسک بین مهره‌ای در سطح مهره اول و دوم کمری

آسیب‌های شریانی

ضایعه مهره‌ای در سطح مهره اول در آسیب مخروط انتهایی(Conus terminalis)بیمار ترکیبی از نمودهای مرکزی(علایم نورون حرکتی فوقانی) و محیطی (علایم نورون حرکتی تحتانی) را نشان می‌دهد که ممکن است تنها نشانه مرکزی، وجود علامت بابنسکی و نشانه‌های محیطی به صورت عدم رفلکس(آرفلکسی) و فلج شل پاها باشد به طور کلی، ضایعه در ناحیه مخروط انتهایی ممکن

است با علایم ذیل همرا باشد:

فلج مثانه و راست‌روده- مشکلات جنسی(ضعف و ناتوانی جنسی)- ضعف یا فلج حرکتی پاها

نگارش و گردآورنده: رضا رحیمی

منبع: احمد رضا فلاح زاده متخصص طب توانبخشی

0

کیست سینه چیست و چگونه درمان می شود؟

علت به وجود آمدن کیست سینه چیست؟ علائم کیست پستان چیست؟ آیا می توان این عارضه را با زنجبیل یا داروهای گیاهی درمان کرد؟ در این مقاله از مجله درمانکده به بررسی کامل بیماری کیست سینه پرداخته‌ایم.

کیست سینه چیست؟

به کیسه‌های پر از مایع داخل سینه، کیست سینه گفته می‌شود. معمولا اغلب کیست‌ها، غیر سرطانی (خوش‌خیم) هستند. امکان وجود بیش از یک کیست در سینه وجود دارد. کیست سینه اغلب شبیه دانه انگور و یا بادکنکی پر از آب است، اما در مواردی نیز، این کیست‌ها سفت هستند.

درصورتی‌که کیست، بزرگ، دردناک و یا ناراحت‌کننده نباشد، نیازی به درمان نیست. در صورت وجود درد و ناراحتی، تخلیه مایع درون کیست می‌تواند باعث کاهش علائم شود.

علائم کیست سینه

امکان وجود کیست سینه در یک یا هر دو سینه وجود دارد. نشانه‌های کیست سینه عبارت‌اند از:

  • وجود توده نرم و قابل جابه‌جایی به شکل گرد و یا بیضی که معمولا دارای لبه‌های صافی است که این علائم معمولا، و نه همیشه، از نشانه‌های خوش‌خیم بودن کیست است.
  • ترشحات نوک سینه که ممکن است شفاف و یا به رنگ‌های زرد و یا قهوه‌ای تیره باشد.
  • احساس درد و یا حساسیت در ناحیه برآمدگی موجود در سینه.
  • افزایش اندازه توده و یا حساسیت سینه، قبل از پریود.
  • کاهش اندازه توده و رفع سایر نشانه‌ها پس از اتمام دوران پریود.

وجود کیست سینه، خطر ابتلا به سرطان سینه را افزایش نمی‌دهد. اما وجود کیست ممکن است، باعث اختلال در یافتن توده‌های جدید یا سایر تغییراتی که نیاز به ارزیابی توسط پزشک دارد، شود. همچنین برخی از افراد در هنگام قاعدگی با علائمی مانند درد و برآمدگی سینه‌ها مواجه می‌شوند؛ بنابراین مهم است که با تغییرات بدن خود در طول چرخه قاعدگی آشنا باشید، تا در صورت بروز علائم دیگر، به‌سرعت متوجه آن شوید.

انواع کیست سینه

سه نوع کیست سینه وجود دارد:

کیست سینه ساده

کیست‌هایی که کاملا مملو از مایع هستند. این کیست‌ها همیشه غیر سرطانی هستند.

کیست سینه پیشرفته

یک کیست پیشرفته حاوی قطعات جامد شناور در مایع است. در این مواقع ممکن است پزشک تشخیص دهد که باید آسپیراسیون کیست سینه و یا بیوپسی سوزنی (برداشت نمونه‌ای از مایع به‌منظور بررسی دقیق) انجام شود.

کیست سینه کمپلکس

وجود این نوع کیست نگران‌کننده است، زیرا دارای بافت جامدی است که ممکن است، سرطانی باشد. اگر دارای این نوع کیست باشید، پزشک برای تشخیص دقیق‌تر، بیوپسی سوزنی انجام می‌دهد.

همچنین می‌توان کیست‌های سینه را بر اساس اندازه دسته‌بندی کرد:

میکروکیست‌ها

ممکن است در حین انجام آزمایش‌های تصویربرداری‌ای مانند ماموگرافی یا سونوگرافی مشاهده شوند، اما اندازه آن‌ها کوچک‌تر از آن است که از طریق لمس تشخیص داده شوند.

ماکروکیست‌ها

قطری برابر با 1 تا 2 اینچ (2.5 تا 5 سانتی متر) دارند و به‌اندازه‌ای بزرگ هستند که از طریق لمس قابل تشخیص هستند.

دلایل ایجاد کیست سینه

هر یک از سینه‌ها متشکل از لوب‌هایی از بافت غده‌ای – که مانند گلبرگ‌های گل آفتاب‌گردان، در کنار یکدیگر قرار گرفته‌اند – هستند. لوب‌ها به لوبول‌های کوچک‌تر تقسیم می‌شوند که در دوران بارداری و شیردهی، مسئول تولید شیر هستند. همچنین بافت حمایتی‌ای که به سینه شکل می‌دهد، متشکل از بافت چربی و بافت همبندی فیبری است. کیست‌های سینه در نتیجه تجمع مایع در داخل غدد سینه ایجاد می‌شوند.

متخصصین زنان و زایمان نمی‌دانند که چه چیزی باعث ایجاد کیست سینه می‌شود. آن‌ها ممکن است در نتیجه تغییرات هورمونی ناشی از قاعدگی ماهانه ایجاد شوند.

استروژن

طبق تحقیقات انجام شده احتمال بروز کیست سینه در زنانی که در بدن خود استروژن اضافی دارند نیز شایع است.

افراد مستعد به کیست سینه

اگرچه امکان ایجاد کیست سینه در هر سنی در زنان وجود دارد، اما معمولا احتمال بروز کیست در زنان زیر 50 سال شایع‌تر است. امکان ایجاد کیست سینه در زنان یائسه‌ای که هورمون‌درمانی می‌کنند نیز وجود دارد.

تشخیص کیست سینه

به‌طورکلی هنگام مراجعه به پزشک، پس از صحبت در مورد علائم و پیشینه سلامتی بیمار، پزشک توده موجود در سینه را به‌صورت فیزیکی بررسی کرده و ناهنجاری‌های دیگر سینه را نیز مورد ارزیابی قرار می‌دهد. اما پزشک تنها از طریق معاینه بالینی نمی‌تواند تشخیص دهد که توده سینه، کیست است یا خیر و برای تایید و یا رد وجود کیست به انجام آزمایش‌های بیشتری نیاز است.

تشخیص کیست سینه از طریق معاینه و بررسی خود سینه انجام می‌شود. بدین منظور آزمایشاتی مانند تصویربرداری پزشکی – سونوگرافی و ماموگرافی سینه – و احتمالا آسپیراسیون با سوزن ظریف یا بیوپسی انجام می‌گیرد.

آزمایش‌های تصویربرداری

آزمایش‌های موردنیاز شامل موارد زیر است:

ماموگرافی

کیست‌های بزرگ معمولا با ماموگرافی قابل‌مشاهده هستند. اما اغلب مشاهده میکروکیست ها به این روش دشوار و یا غیرممکن است.

تشخیص کیست سینهسرطان، نیاز به برداشتن یک تا سه عدد از غدد لنفاوی زیربغل وجود داشته باشد. این غدد لنفاوی از طریق یک برش کوچک ایجاد شده در زیر بغل برداشته شده و به‌منظور بررسی بیشتر به آزمایشگاه آسیب‌شناسی فرستاده می‌شوند.

گاهی اوقات نیز یک لوله لاستیکی به‌منظور تخلیه مایع اضافی موجود در فضای تومور برداشته شده، تعبیه می‌شود. در انتها جراح محل جراحی را بخیه زده و زخم را پانسمان می‌کند.

مراقبت‌های بعد از جراحی کیست سینه

پس از جراحی لامپکتومی، به اتاق ریکاوری منتقل خواهید شد. در این قسمت کارکنان بخش مربوطه، به طور مداوم ضربان قلب، فشارخون و دمای بدن شما را کنترل خواهند کرد. پس از این عمل، احتیاجی به بستری شبانه در بیمارستان وجود ندارد. تنها درصورتی‌که غدد لنفاوی برداشته شده باشند، این احتمال وجود دارد، که نیاز به یک شب بستری در بیمارستان داشته باشید.

مراقبت‌های پس از جراحی کیست سینه در منزل عبارت‌اند از:

مصرف داروی مسکن

ممکن است در اتاق ریکاوری به شما داروی مسکن تزریق شود. همچنین هنگام ترخیص از بیمارستان، به شما نسخه‌ای داده می‌شود که شامل داروهای مسکنی است که باید فورا آن‌ها را تهیه کرده و در صورت احساس درد، مصرف کنید.

مراقبت از پانسمان روی زخم موجود در محل برش

قبل از خروج از بیمارستان اطلاعات کافی در خصوص مراقبت از پانسمان روی زخم خود را کسب کنید. احتمالا جراح از شما می‌خواهد که برای جداکردن بانداژ، در زمان مشخصی به مطب مراجعه کنید.

مراقبت از لوله تخلیه

اگر لوله تخلیه‌ای در سینه یا زیر بغل شما قرار داده شده است، احتمالا پیش از خروج از بیمارستان از بدن شما خارج خواهد شد. اما گاهی اوقات باید تا اولین مراجعه به پزشک این لوله در بدن شما وجود داشته باشد. اگر با این لوله تخلیه راهی خانه شدید، باید روزی چند مرتبه مایع درون مخزن تخلیه را خالی کنید و حتما پیش از خروج از بیمارستان دستورالعمل مراقبت از لوله تخلیه را از پزشک خود بپرسید.

بخیه‌ها

اکثر جراحان از بخیه‌های جذبی به‌منظور بستن محل برش استفاده می‌کنند که خودبه‌خود می‌افتد و نیازی به جدا کردن آن‌ها نیست. اما اگر این‌گونه نباشد، در اولین مراجعه پس از جراحی، پزشک بخیه‌ها را جدا خواهد کرد.

تمرینات بازو

ممکن است پزشک به‌منظور جلوگیری از سفتی بازو و شانه در سمتی که لامپکتومی انجام داده‌اید، یک برنامه ورزشی روتین را به شما پیشنهاد دهد. معمولا باید از صبح بعد از جراحی، تمرینات را شروع کنید. اما در صورت وجود لوله تخلیه در بدن باید از انجام برخی از تمرینات اجتناب کنید. هرگونه سوالی در خصوص انجام تمرینات ورزشی را از پزشک خود بپرسید تا در انجام این برنامه نرمشی با مشکل مواجه نشوید.

تشخیص علائم عفونت

جراح شما باید توضیحات کافی را در مورد چگونگی تشخیص عفونت به شما بدهد تا در صورت مشاهده عفونت در محل برش فورا با مطب پزشک تماس بگیرید.

پیشگیری از کیست سینه

کیست‌ها معمولا در واکنش به هورمون‌های طبیعی زنانه ایجاد می‌شوند و هیچ راه شناخته شده‌ای برای پیشگیری از آن‌ها وجود ندارد. اما برخی مسائل مانند انجام روش درمانی جایگزینی هورمون (HRT) می‌تواند خطر ایجاد کیست‌های جدید را افزایش دهد.

روش های پیشگیری از کیست سینه چیستmayoclinic

0

بیماری‌های معده

معده می‌تواند شرایط و بیماری‌های مختلفی داشته باشد که می‌تواند باعث درد، ناراحتی، مشکلات گوارشی و حتی مرگ شود.

رفلاکس معده

بیماری رفلاکس معده به مری (GERD) زمانی اتفاق می‌افتد که قسمت بالایی دستگاه گوارش به درستی کار نمی‌کند و باعث می‌شود محتویات معده به لوله عضلانی (مری) که دهان را به معده متصل می‌کند، برگردد. در هضم طبیعی، یک حلقه تخصصی ماهیچه ای در انتهای مری به نام اسفنکتر تحتانی مری (LES) باز می شود تا غذا به معده عبور کند و سپس به سرعت بسته می شود تا از برگشت به مری جلوگیری شود. LES می‌تواند عملکرد نادرستی داشته باشد و به محتویات معده، از جمله غذا و دستگاه گوارش اجازه دهد.

علائم GERD عبارت‌اند از:

تعدادی از داروها در اشکال مختلف برای تسکین علائم GERD که خفیف هستند و در هفته با حداقل تأثیر بر کیفیت زندگی بروز می‌کنند، موجود است. با این حال، همیشه قبل از شروع هر دارویی با پزشک یا داروساز مشورت کنید.

  • اشکال در بلع
  • حالت تهوع
  • سرفه
  • گلودرد
  • تنگی نفس
  • گرفتگی صدا
  • خس خس سینه
  • فرسایش دندان‌ها
  • عفونت گوش
  • سوء هاضمه (دیس پپسی)

عوامل زیر ممکن است خطر ابتلا به GERD را افزایش دهند

  • سال‌خورده
  • بارداری
  • چاقی
  • سیگار کشیدن
  • پرخوری و مصرف غذاهای تند/چرب/ گوجه‌فرنگی، شکلات، آب پرتقال، نوشیدنی‌های کافئین‌دار/ گازدار، الکل، نعناع فلفلی و پیاز
  • استفاده از برخی داروها مانند کدئین، نیفدیپین، سالبوتامول، پرازوسین، ایبوپروفن، نمک‌های آهن و آلندرونات
  • شرایط پزشکی مانند: اضطراب، افسردگی، بیماری زخم معده و سندرم روده تحریک‌پذیر
  • برگشت اسید، محتویات اسیدی معده به گلو یا دهان افزایش می‌یابد.

رفلاکس نوعی بیماری در معده انسان

زخم معده

زخم معده (Ulcers)، زخمی است که در پوشش معده ایجاد می‌شوند. هم‌چنین می‌تواند در قسمتی از روده درست فراتر از معده دچار زخم شود که به آن زخم اثنی‌عشر می‌گویند. زخم معده و زخم اثنی‌عشر علائم یکسانی دارند و درمان هر دو یکسان است.

علائم زخم معده

شایع‌ترین علامت زخم در آناتومی معده درد سوزش یا گاز گرفتن در مرکز شکم (شکم) است. اما زخم معده همیشه دردناک نیست و برخی افراد ممکن است علائم دیگری مانند: سوء هاضمه، سوزش سر دل و رفلکس اسید و احساس بیماری را تجربه کنند.

لازم به ذکر است که اگر فکر می‌کنید ممکن است زخم معده داشته باشید، باید به پزشک متخصص این حوزه درمانی خود مراجعه کنید. هم‌چنین اگر: مدفوع تیره، چسبناک و قیر مانند دارید، شما یک درد ناگهانی و شدید در شکم خود دارید که به طور پیوسته بدتر می‌شود، خون استفراغ می‌کنید، چرا که خون می‌تواند قرمز روشن به نظر برسد یا ظاهری قهوه‌ای تیره و دانه ای شبیه به تفاله قهوه داشته باشد. این موارد می‌تواند نشانه یک عارضه جدی مانند خونریزی داخلی باشد.

دلیل بروز زخم معده

زخم معده زمانی اتفاق می‌افتد که به لایه‌ای که از پوشش معده در برابر اسیدهای موجود در معده محافظت می‌کند آسیب وارد شود. این معمولاً نتیجه موارد زیر است:

  • عفونت با باکتری هلیکوباکتر پیلوری (H. pylori).
  • مصرف داروهای ضدالتهابی (NSAIDs)، مانند ایبوپروفن یا آسپرین، به ویژه اگر آن‌ها برای مدت طولانی یا در دوزهای بالا مصرف شوند.

قبلاً تصور می‌شد که استرس یا برخی غذاها ممکن است باعث زخم معده شوند، اما شواهد کمی وجود دارد که نشان دهد این مورد وجود دارد. زخم معده می‌تواند هر فردی را درگیر کند اما در افراد بالای 60 سال شایع‌تر است. جالب آن‌که مردان بیشتر از زنان تحت تاثیر قرار می‌گیرند.

نحوه درمان زخم معده

در ابتدا بهتر است بدانید درمان بستگی به علت ایجاد زخم دارد. برای اکثر افراد دارویی به‌نام مهارکننده پمپ پروتون (PPI) برای کاهش میزان اسید در معده آن‌ها تجویز می‌شود. هم‌چنین اگر زخم شما ناشی از عفونت هلیکوباکتر پیلوری باشد، به آنتی بیوتیک نیاز خواهید داشت. خبر بد این‌که زخم معده می‌تواند پس از درمان عود کند، اگرچه اگر علت زمینه‌ای برطرف شود، احتمال کمتری وجود دارد که این اتفاق بیفتد.

عوارض احتمالی عدم درمان زخم معده

عوارض زخم معده نسبتاً نادر است، اما می‌تواند بسیار جدی و بالقوه تهدید کننده زندگی باشد.

  • خونریزی در محل زخم
  • پوشش معده در محل باز شدن زخم (سوراخ شدن)
  • زخمی که حرکت غذا را از طریق دستگاه گوارش مسدود می‌کند (انسداد معده)

نگارش و گردآورنده: رضا رحیمی

0

آناتومی معده

شناخت بیشتر از آناتومی معده

آناتومی معده (Stomach)، مانند کیسه ای دستگاه گوارش، بین مری و روده کوچک؛ در اکثر مهره داران در قسمت قدامی حفره شکمی قرار دارد. معده به عنوان یک ظرف موقت برای ذخیره‌ سازی و توزیع مکانیکی غذا قبل از انتقال به روده عمل می‌کند. در حیواناتی که معده آن‌ها دارای غدد گوارشی است، برخی از فرآیند‌های شیمیایی هضم در معده نیز رخ می‌دهد.

تصویر معده

تصویری از جایگاه معده در بدن انسان

آناتومی معده

معده اولین قسمت داخل شکمی دستگاه گوارش یا دستگاه گوارش است. ساختار معده بدین صورت است که یک اندام کیسه‌ای شکل عضلانی و بسیار عروقی است که قابل انبساط است و بسته به ساختار و وضعیت بدن و وضعیت پر بودن اندام ممکن است شکل‌های مختلفی به خود بگیرد. معده در ربع فوقانی سمت چپ شکم قرار دارد. جالب است بدانید که معده وسیع‌ترین قسمت دستگاه گوارش است.

نه تنها غذا را هضم می‌کند، بلکه آن را نیز ذخیره می‌کند. به گفته بی‌بی‌سی، معده می‌تواند کمی بیش از یک لیتر (1 لیتر) غذا را در آن واحد نگه دارد. طراحی معده به فرد این امکان را می‌دهد که یک وعده غذایی بزرگ بخورد که به آرامی در طول زمان هضم شود. هم‌چنین محققین به این نتیجه رسیده‌اند که، هضم یک وعده غذایی ممکن است چهار تا شش ساعت یا بیشتر طول بکشد. هر چه میزان چربی غذا بیشتر باشد، مدت زمان بیشتری برای هضم غذا طول می‌کشد.

فوندوس معده

فوندوس معده (Stomach fundus) یکی از بخش‌های اصلی این اندام است. این انبساط فوق العاده گنبدی شکل معده است که بالاتر از سطح روزنه قلبی (که دهانه بین مری و معده است) بیرون می‌زند. این عضو از معده در تماس با گنبد سمت چپ دیافراگم قرار دارد و امکان تجمع گازهای تولید شده توسط هضم را فراهم می‌کند.

فوندوس معده

تصویر فوندوس بخشی از معده

تنه معده

تنه معده (Stomach trunk) یکی از اجزای اصلی آناتومی معده است که در قسمت بالا، میانی و پایین این عضو جای دارد، این بخش از آناتومی معده تمامی اندام‌های درونی را شامل می‌شود که از چندین پیچ و خم و خمیدگی تشکیل شده است.

تنه معده

تصویری از تنه-معده در جایگاه بدن انسان

غار معده یا آنتروپیلوریک

غار معده (Stomach or anthropiloric cave) در محلی درست در بین تنه و مجرای پیلوریک آناتومی معده جای دارد و این قسمت نیز از غدد‌هایی که از سلول‌های ترشح کننده موکوس، تشکیل شده است.

مجرای پیلوریک

پیلوریک (Pyloric duct) یک ورودی عضلانی است که در حدفاصل بین معده و روده کوچک قرار دارد، این بخش از معده که به دوازدهه یا خروج معده نیز مشهور است، موادغذایی، اسیدها و مایعات داخل معده را درون خود نگه‌ می‌دارد و سپس به روده کوچک می‌فرستد و باعث هضم و جذب مواد غذایی می‌شوند.

پیلوریک معده

تصویری از مجرای-پیلوریک در معده

مایع معده

مایع یا همان شیره معده (Gastric fluid) برای یک انسان بالغ در طول روز بین 2 – 3 تولید می‌شود و نوعی مایع اسیدی شناخته می‌شود که رقیق است و به وسیله غدد درون دیوارهای داخلی معده ترشح می‌شوند.

محل قرار گرفتن معده در بدن

ساختار معده در سمت چپ قسمت فوقانی حفره شکمی قرار دارد. مری تنها پس از سوراخ کردن دیافراگم که حفره سینه را از حفره شکمی جدا می‌کند، می‌تواند وارد آناتومی معده شود. خروجی معده از طریق اثنی عشر، بخشی از روده کوچک است. هم‌چنین قسمت پایین قفسه سینه تا حدی از معده محافظت می‌کند..

تصویر اینفوگرافیک مری

مری

اینفوگرافیکی از مری انسان

وظایف معده

معده مهره‌داران یک اندام کیسه مانند است که در قسمت فوقانی دستگاه گوارش بین مری و روده قرار دارد و تعدادی از عملکردهای مهم را برای شروع فرآیند گوارش انجام می دهد. فعالیت‌های حرکتی معده به عملکرد آن به‌عنوان اندام ذخیره‌سازی غذا، آسیاب کردن و مخلوط کردن غذا با ترشحات معده و تنظیم میزان غذای رسیدن به روده مربوط می‌شود.

ترشحات معده با دناتوره کردن اسید غذای مصرف شده و با ترویج هیدرولیز آنزیمی پروتئین‌ها هضم را آغاز می‌کند. علاوه بر نقش مستقیم آن در هضم، ماهیت شدید اسیدی شیره معده باعث کاهش تعداد میکروارگانیسم‌هایی می‌شود که از طریق دهان به بدن حمله می‌کنند و یکی از اجزای شیره به نام فاکتور ذاتی باعث جذب ویتامین B12 می‌شود. برای بلوغ طبیعی گلبول‌های قرمز ضروری است.

ترشح هورمون گاسترین

یک نوع هورمون پپتیدی (Peptide hormone) است که در غده‌های پیلوری در بخش انتهای آناتومی معده ترشح می‌شوند، لازم است بدانید که مواد پروتئینی باعث تحریک این سلول‌ها می شود و در نهایت منجر به عمل آزاد‌سازی گاسترین در خون می‌شود که به سلول‌های معده می‌روند، هم‌چنین جالب است بدانید که گاسترین از دوازدهه و لوزالمعده نیز ترشح می‌شود.

نقش معده در هضم و جذب غذا

فعالیت‌های مختلفی در زندگی هم‌چون خوردن و آشامیدن طبیعی به نظر می‌رسند. در بدن شما آن‌ها را هر روز انجام می‌دهید بدون این‌که زیاد به آن‌ها فکر کنید. با این حال، آن‌چه بعد از غذا خوردن در بدن شما اتفاق می‌افتد پیچیده است. فرآیند هضم انرژی مورد نیاز برای عملکرد را بیرون می‌کشد و سپس آن‌چه را که در پشت سرمان باقی مانده است بیرون می‌اندازد. وقتی می‌جوید و قورت می‌دهید، زنجیره‌ای از وقایع به خوبی سازماندهی شده در بدن شما رخ می‌دهد که شما از آن بی خبرید.

پریستالسیس یک عمل عضلانی غیر‌ارادی است که غذا را از طریق دستگاه گوارش شما هل می‌دهد. این بخش مهمی از فرایند گوارش است. اگر بخواهید این فرآیند را با اشعه ایکس تماشا کنید، تقریباً شبیه امواج اقیانوسی خواهد بود که غذا را از یک اندام به اندام دیگر هل می‌دهد. در اولین قدم این سفر، غذا به سمت لوله غذای شما (مری) حرکت می‌کند. این آن را از گلو به معده شما می‌برد. بهتر است بدانید که دروازه ورود به ساختار معده شما اسفنکتر تحتانی مری نامیده می‌شود. این عضله حلقه مانند مسیر بین مری و معده را در صورت نیاز باز و بسته می‌کند.

در طول فرآیند گوارش، اسفنکتر شل می‌شود و اجازه می‌دهد غذا وارد معده شما شود. این‌گونه که غذا بخش قابل توجهی از فرایند گوارش را در معده شما طی می‌کند. ممکن است شکم خود را یک کیسه ساده در نظر بگیرید. اما در واقع بسیار سخت‌تر از سایر اندام‌های بدن شما است. لازم به ذکر است که: این فرآیند برای برخی از انواع غذاها نسبت به سایرین بیشتر طول می‌کشد.

نگارش و گردآورنده: رضا رحیمی

منبع: درمانده، زهرا پارسای

0

آیا با آناتومی رحم آشنایی دارید؟ اندازه نرمال آن چقدر است؟ چه بیماری‌های رحم زنان را تهدید می‌کند؟ در این مقاله به بررسی آناتومی، بیماری‌ها و اندازه عادی رحم می‌پردازیم،

دستگاه رحم چیست؟

رحم جزو دستگاه تولید مثل زنان و اندامی توخالی و گلابی شکل در لگن زنان است که باروری تخمدان (تخمک)، لانه گزینی و رشد جنین حاصل در آن انجام می‌شوند. رحم یک اندام عضلانی است که می‌تواند به طور زیادی کشیده شود تا جنین در حال رشد را در خود جای دهد. این اندام همچنین برای بیرون فرستادن جنین در حین زایمان، منقبض می‌شود.

آناتومی رحم

رحم دارای دو بخش فوقانی و تحتانی است.

بخش فوقانی در آناتومی رحم

  • فوندوس (fundus): فوندوس ناحیه گنبدی و منحنی شکل بالای رحم است که وسیع‌ترین قسمت این اندام شناخته می‌شود و به لوله‌های فالوپ متصل می‌شود.
  • لوله‌های فالوپ: به لوله‌های فالوپ، لوله‌های رحمی نیز گفته می‌شود. هر یک از این لوله‌ها به شکل حرف J هستند. لوله‌های فالوپ دو مجرای باریک در آناتومی رحم زنانهستند که سلول‌های اسپرم مرد را به تخمک منتقل می‌کنند، محیط مناسبی را برای لقاح فراهم می‌کنند و تخمک را از تخمدان منتقل می‌کنند.
  • تخمدان‌ ها: هر زن دو تخمدان دارد. تخمدان‌ها ساختار بیضی‌شکل دارند و در دو طرف رحم در امتداد دیواره لگن قرار گرفته‌اند. تخمدان‌ها توسط رباط‌ها (لیگامان‌های) متصل به رحم در جای خود ثابت نگه داشته می‌شوند. اما به طور مستقیم به بقیه قسمت‌های دستگاه تولیدمثل زنان (همچون لوله‌های فالوپ) متصل نیستند. تخمک در تخمدان‌ها ساخته می‌شود و هورمون‌های زنانه استروژن و پروژسترون نیز در تخمدان‌ها تولید می‌شوند. این هورمون‌ها نقش مهمی در ویژگی‌های زنانه همچون رشد سینه‌ها، فرم بدن و رشد موهای بدن دارند.
  • لیگامان‌ها: لیگامان‌های دستگاه تولیدمثل زنان مجموعه‌ای از ساختارهایی هستند که از قسمت‌های داخلی اندام تناسلی در لگن پشتیبانی می‌کنند.

بخش تحتانی رحم

  • بدنه رحم (Corpus): به قسمت اصلی رحم که از زیرسطح لوله‌های فالوپ آغاز می‌شود و به سمت پایین ادامه پیدا می‌کند بدنه رحم گفته می‌شود. هر چه بدنه رحم به سمت پایین‌تر می‌رود باریک‌تر می‌شود.
  • ایستموس (Isthmus): ایستموس بخشی از رحم است که بین بدنه رحم و دهانه رحم قرار دارد. ایستموس جایی است که رحم شروع به باریک یا نازک‌تر شدن می‌کند.
  • سرویکس (دهانه رحم): سرویکس یا گردن رحم قسمت انتهایی باریک و لوله‌ای رحم است که کانالی را بین رحم و واژن تشکیل می‌دهد. سرویکس عمدتا از بافت رشته‌ای عضلانی تشکیل شده است.
  • واژن: واژن یک کانال کشسان و عضلانی با پوشش نرم و انعطاف‌پذیر است که از فرج تا سرویکس امتداد دارد. واژن قسمتی است که به‌عنوان مجرایی برای عبور جریان قاعدگی از رحم عمل می‌کند، در حین رابطه جنسی دخول در آن صورت می‌گیرد و جایی است که نوزاد در هنگام زایمان از آن خارج می‌شود.

اینفوگرافیک رحمmedicinenet

مجله پزشکی درمانده، فرزانه پاشایی

0

سنگ کیسه صفرا

بسیاری از مردم تا زمانی که مشکلی برای کیسه صفرایشان به وجود نیاید، شناخت چندانی از ساختار، کارکرد و نحوه مراقبت از کیسه صفرا ندارند. اگر کیسه صفرا دچار مشکل شود، درد شدیدی به وجود آورده و به اقدام فوری نیاز خواهد داشت. کیسه صفرا عضو کوچکی است که در سمت راست بالای شکم، درست زیر کبد شما قرار دارد. این عضوی از بدن است که صفرا را ذخیره می کند. صفرا نیز مایعی به رنگ سبز مایل به زرد است که به هضم کمک می کند. مشکلات کیسه صفرا معمولاً زمانی رخ می دهد که چیزی مجرای صفراوی خود را مسدود می کند، مانند سنگ کیسه صفرا. بیشتر سنگ های صفراوی زمانی ایجاد می شوند که موادی مانند کلسترول در صفرا یافت می شوند. سنگ کیسه صفرا بسیار شایع و به طور معمول بدون علامت است. با این حال، حدود 10 درصد از افرادی که سنگ کیسه صفرا در آنها تشخیص داده شده است، در عرض 5 سال علائم قابل توجهی پیدا می کنند. در ادامه با ما همراه باشید تا از نقطه نظر مهم ترین سرفصل ها همچون علائم، روش های درمان و عوارض بعد از سنگ کیسه صفرا آشنا گردید. همچنین به بررسی این پرسش های مهم نیز خواهیم پرداخت که آیا ابتلا به سنگ کیسه صفرا در زنان شایع تر از مردان است؟ و اینکه ارتباط این بیماری با کاهش وزن چیست.

کیسه صفرا کجاست؟

کیسه صفرا، دستگاهی به طول 10 سانتی‌متر در بالای سمت راست شکم است. این دستگاه گلابی‌ شکل است و از سه قسمت مشخص تشکیل می‌شود: بن،بدنه و گردنه. کیسه صفرا، قبل از غذا ممکن است مانند یک بادکنک خالی، صاف باشد اما پس از غذا به شکل یک گلابی دربیاید. کیسه صفرا، ظرفیت ذخیره 30 تا 50 میلی‌لیتر صفرا را دارد. لذا این سوال که کیسه صفرا در سمت راست است یا چپ و یا در کدام قسمت بدن قرار دارد باید گفت بالای سمت راست شکم قرار داد.

کیسه صفرا چیست

چه زمانی کیسه صفرا نیاز به عمل دارد؟

اینکه چه موقع کیسه صفرا را باید عمل کرد، زمانی نیاز به عمل عمدتاً دارد که بیمار علائم داشته باشد. که معمولاً به شکل علائم درد شکم در قسمت میانه یا سمت راست شکم و بالای شکم و در بعضی اوقات به سمت خلف یا ناحیه پشت هم انتشار پیدا می کند؛ می تاون گفت بیمار نیاز به عمل سنگ کیسه صفرا دارد.

سنگ کیسه صفرا کی باید عمل شود و چه اندازه سنگ صفرا نیاز به جراحی دارد باید گفت که وقتی سنگ درواقع مشاهده می شود، معمولاً براساس اینکه تعداد سنگ که چند عدد باشد و چقدر حجم کیسه صفرا را اشغال کرده باشد و در سنگ های بالای 3 سانتیمتر هستند، نیاز به عمل دارند.

آیا سنگ کیسه صفرا حتما باید عمل شود؟

سنگ کیسه صفرا براساس اینکه در سونوگرافی دیده می شود؛ اگر که مریض علائم واضح داشته باشد که مربوط به کیسه صفرا باشد، حتماً باید عمل بشود. اما در صورتی که علائم واضح نداشته باشد، ولی در سونوگرافی علائمی دیده بشود، حتماً باید توسط پزشک معاینه شود و علائم آن بررسی شود و بعد از بررسی تصمیم به این گرفته شود که آیا عمل انجام بشود یا خیر.

عوارض عمل نکردن کیسه صفرا

اگر سنگ کیسه صفرا را عمل نکنیم، به مرور در کیسه صفرا تجمع پیدا می کند، ترشحات غلیظ تر می شود و ممکن است تعداد سنگ بیشتر شود. در مواردی که کیسه صفرا خروجی صفرا در آن بسته می شود، در این مواقعه باید به شکل اورژانسی عمل کیسه صفرا انجام بشود. لذا بهتر است شرایط را به سمت اورژانسی بود پیش نبریم.

کار کیسه صفرا چیست؟

وظیفه کیسه صفرا، مسئولیت ذخیره صفرا یا زردآب را بر عهده دارد و به بدن کمک می‌کند تا چربی‌هایی را که مصرف کرده‌ایم، هضم کند. کیسه صفرا عامل تولید صفرا نیست. در واقع، هنگامی که غذا می‌خوریم، کبد، صفرا تولید کرده و آن را از طریق لوله صفرا به روده باریک منتقل می‌کند. اگر روده باریک کار خود را به‌خوبی انجام دهد، بخش عمده صفرا به کیسه صفرا منتقل شده و در آن ذخیره می‌شود.

اگر غذای پر چرب بخوریم، کیسه صفرا، زردآب را به روده باریک خواهد فرستاد تا با غذایی که هنوز به‌طور کامل هضم نشده است، ترکیب شود. صفرا، به هضم چربی کمک می‌کند اما وجود خود کیسه صفرا الزامی نیست. برداشتن کیسه صفرا پیامد منفی جدی برای سلامت فرد ندارد اما ممکن است به بروز اسهال و هضم ناقص چربی منجر شود.

فیلم جراحی کیسه صفرا (انمیشن)

در این ویدئو نحوه جراحی عمل برداشتن کیسه صفرا توضیح داده شده است. پیشنهاد می کنم این ویدئو را تا انتها ببینید تا با نحوه جراحی آن آشنا شوید.

کیسه صفرا چه علائمی دارد؟

برای درک علائم سنگ کیسه صفرا باید به بررسی ریشه‌ های این علامت با توجه به تنوع مشکلات ایجاد شده توسط سنگ کیسه صفرا پرداخته شود. در ادامه ریشه ها و علایم کیسه صفرا عبارتند از:

  • صفرای حاوی کلسترول بیش از حد است.

به طور معمول، صفرا حاوی مواد شیمیایی کافی برای حل کردن کلسترول دفع شده توسط کبد است. اما اگر کبد شما بیش از مقداری که صفرا می تواند حل کند، کلسترول دفع کند، کلسترول اضافی ممکن است به کریستال و در نهایت به سنگ تبدیل شود. این امر مخصوصاً بعد از مصرف غذا های پرچرب و سنگین بیش از پیش خود را نشان می دهد. چرا که معمولاً حدود 2 تا 3 ساعت بعد از مصرف غذا های حجیم و پرچرب، درد به صورت متناوب در ناحیه فوقانی و راست شکم تا پشت و بین کتف ها احساس می شود.

  • صفرا حاوی بیلی روبین بیش از حد است.

بیلی روبین یک ماده شیمیایی است که وقتی بدن شما گلبول های قرمز را تجزیه می کند، تولید می شود. برخی شرایط باعث می شود کبد شما بیش از حد بیلی روبین تولید کند، از جمله سیروز کبدی، عفونت مجاری صفراوی و برخی اختلالات خونی. ماده بیلی روبین اضافی باعث تشکیل سنگ کیسه صفرا می شود.

  • کیسه صفرا به درستی تخلیه نمی شود.

اگر کیسه صفرا به طور کامل یا اغلب به اندازه کافی تخلیه نشود، ممکن است صفرا بسیار غلیظ شود و به تشکیل سنگ کیسه صفرا کمک کند. در این حالت سنگ کیسه صفرا باعث عدم تخلیه شده و موجبات التهاب کیسه صفرا را فراهم می آورد که بیمار در این حالت ممکن است دردی مداوم و شدید و البته بدون وقفه را تا حتی 24 ساعت را تجربه کند. در این صورت وضعیت بیمار کاملاً اورژانسی بوده و به عمل فوری نیاز دارد. در ادامه علاوه بر موارد یاد شده، سایر علائمی که نشان از ابتلا به سنگ کیسه صفرا دارد عبارتند از:

  • حالت تهوع یا استفراغ

بیماری مزمن کیسه صفرا ممکن است باعث مشکلات گوارشی مانند رفلکس اسید و گاز شود.

  • تب یا لرز

این ممکن است نشانه عفونت باشد و باید فورا درمان شود.

  • اسهال

اسهال مزمن بیش از چهار بار مدفوع در روز به مدت حداقل 3 ماه اتفاق می افتد.

  • زردی

رنگ زرد پوست، ممکن است نشانه بلوک یا سنگ در مجرای صفراوی مشترک باشد.

  • ناهنجاری مدفوع

مدفوع با رنگ روشن تر نشانه احتمالی بلوک مجرای صفراوی مشترک است.

  • ادرار تغییر رنگ داده

ادرار تیره نشانه بالقوه بلوک مجرای صفراوی مشترک است.

علائم پر شدن کیسه صفرا چیست؟

حال با شناسایی علائم مربوط به وجود سنگ کیسه صفرا، نوبت به بررسی این پرسش می رسد که اصولاً پر شدن کیسه صفرا چگونه اتفاق افتاده و چه علائمی دارد. در ابتدای امر باید به این نکته اشاره کرد که کیسه صفرا به دو صورت توسط سنگ پر می شود. اولین مورد به تشکیل یک سنگ واحد بزرگ باز می گردد که که گاها ممکن است اندازه آن تا حدود 3 سانتی متر نیز برسد. در حالت دوم کیسه صفرا ممکن است توسط سنگ های ریز متعدد پر شود. در این وضعیت بدون توجه به اینکه یک سنگ واحد یا تعدادی سنگریزه موجبات مسدود شدن کیسه را فراهم کنند، صفرا از کیسه خارج نشده و در نتیجه جمع شدن صفرا درون کیسه، عفونت پدیدار می شود.

همچنین علاوه بر این عارضه پر شدن کیسه صفرا می تواند باعث مرگ بافت کیسه صفرا (گانگرن) شود. این عارضه شایع ترین نقیصه به ویژه در میان افراد مسن، کسانی که منتظر درمان هستند و افراد مبتلا به دیابت، است. این امر می تواند منجر به پارگی در کیسه صفرا شود یا ممکن است باعث ترکیدن کیسه صفرا شود. پس پارگی کیسه صفرا نیز ممکن است ناشی از تورم کیسه صفرا، عفونت یا مرگ بافت باشد.

علائم سنگ کیسه صفرا در زنان

آمار های جهانی نشان می ‌دهد که میزان ابتلای زنان به سنگ کیسه صفرا نسبت به مردان دو تا سه برابر بیشتر است. مخصوصاً زنان باردار بیشتر از سایر گروه ها در معرض خطر ابتلا به سنگ کیسه صفرا هستند. این امر نیز مستقیماً به میزان و نوع ترشح هورمون های زنانگی در دوران بارداری مربوط است که در نتیجه خطر ابتلا به عارضه فوق را افزایش می دهد. در خصوص علائم ابتلا به سنگ کیسه صفرا در زنان نیز باید به این نکته اشاره کرد که تفاوت چندانی میان مردان و زنان در این مورد وجود ندارد، و همچون موارد قبل چنانچه یک خانم به سنگ کیسه صفرا مبتلا شود در معرض عوارض یاد شده در قسمت های قبل نیز است.

عوارض برداشتن سنگ کیسه صفرا در زنان

همچون موارد یاد شده در بخش‌های گذشته، عوارض برداشتن سنگ کیسه صفرا در زنان نیز مشابه مردان است. بنابراین زنانی که بخواهند عمل جراحی سنگ کیسه صفرا داشته باشند باید کیسه صفرا را نیز از بدن خود خارج کنند، که باز هم با توجه به مکانیزم یکسان کیسه صفرا در زنان و مردان نمی توان عارضه خاصی را برای زنان بعد از برداشتن سنگ کیسه صفرا و خارج کردن کیسه از بدن متصور شد.

اگر کیسه صفرا داشته باشیم چه باید کرد؟

از جمله شایع ترین علائم سنگ کیسه صفرا مربوط است به درد در ناحیه مرکزی یا فوقانی راست شکم که معمولا به سمت پشت یا بین دو کتف احساس دردی نمایان شده و حالت تیر کشیدن به بیمار مبتلا به سنگ کیسه صفرا دست می دهد. در صورت مشاهده شدن هر یک علائم یا علائمی که اشاره شد باید با مراجعه به پزشک خانواده یا پزشک عمومی شروع کنید. اگر پزشک تشخیص دهد که شما مشکوک به سنگ کیسه صفرا هستید، این توصیه وجود دارد که برای انجام آزمایش سونوگرافی و و دیگر اقدامات تشخیصی اقدام کنید. از آنجایی که قرار ملاقات ها می توانند مختصر باشند، و از آنجا که اغلب اطلاعات زیادی برای پوشش دادن وجود دارد، ایده خوبی است که به خوبی برای مشورت با پزشک آماده باشید. اطلاعاتی وجود دارد که به شما کمک می کند تا آماده شوید، و اینکه از پزشک خود چه انتظاری دارید، عبارتنداز:

آنچه شما می توانید انجام دهید:

  • از هرگونه محدودیت قبل از ملاقات با پزشک مطلع باشید. حتماً از قبل بپرسید که آیا کاری وجود دارد که باید انجام دهید، مثلاً رژیم غذایی خود را محدود کنید.
  • هر علائمی را که تجربه می کنید، از جمله علائمی که ممکن است به دلیل تعیین وقت ملاقات نامرتبط به نظر برسد، با پزشک در میان بگذارید.
  • اطلاعات شخصی کلیدی، از جمله استرس های عمده یا تغییرات اخیر زندگی را با دکتر مطرح کنید.
  • فهرستی از تمام داروها، ویتامین ها یا مکمل هایی که مصرف می کنید، ارائه کنید.
  • یکی از اعضای خانواده یا دوست را با خود همراه کنید. گاهی اوقات درک تمام اطلاعات ارائه شده در یک قرار با پزشک دشوار است. همراه شما ممکن است مواردی را که احتمالا از قلم انداخته اید یا فراموش کرده اید را یادآوری کند.
  • - نگارش و گردآورنده: رضا رحیمی
  • منبع سعید شمس فوق تخصص جراحی
0

آسیب های قرنیه

قرنیه بافتی شفاف است که در جلوی چشم روی قسمت رنگی(عنبیه) ومردمک چشم قرار دارد و مانند پنجره ای است که می توان از آن به بیرون نگاه کرد. اشک و پلک زدنهای سریع در هنگام نزدیک شدن هر چیزی به چشم از آن در برابر مخاطرات محافظت می کند.

به طور معمول رفلکس پلک زدن از قرنیه در برابر اکثر آسیبها محافظت می کند. با این حال خراشیدگی و آسیب های جزیی قرنیه بسیار معمول است: مثل خراشیدگی ناشی از برخورد برس مو یا خراشیدگی با ناخن هنگام پوشیدن لنز تماسی یا برخورد شاخه درخت به چشم در هنگام پیاده روی.

درد ناشی از خراش قرنیه حتی یک خراش بسیار جزیی هم بسیار زیاد است زیرا قرنیه بسیار حساس است. در این مواقع چشمها پر از اشک می شوند و فرد قادر به باز کردن چشمانش هم نمی باشد.

ذرات معلق در هوا

اگر در هنگام کار با مته یا دیگر ابزار برقی مثل خرد کننده ها از لوازم حفاظتی چشم استفاده نکنید ممکن است به قرنیه خود آسیب بزنید. این اتفاق وقتی می افتد که ذرات کوچک معلق در هوا وارد چشم شوند. این ذرات آنقدر ریز هستند که چشم آنها را نمی بیند که در زمان نزدیک شدن آنها پلک بزند در نتیجه این ذرات به سرعت وارد چشم می شوند. این ذرات ممکن است سخت یا تیز باشند. پس از ورود این ذرات به چشم چند اتفاق محتمل است:

گاهی اوقات این ذرات در قرنیه گیر می کند و باعث دردی مشابه با خراش قرنیه می شوند. اگر ذره کوچک، فلزی باشد به سرعت شروع به زنگ زدن می کند و که باعث آسیب گسترده به قرنیه می شود.

گاهی ذرات مستقیما از از طریق قرنیه وارد قسمت عمیق تر چشم می شوند. اگر ذره کوچک باشد ممکن است دردی نداشته یا درد بسیار کمی داشته باشد. همچنین ممکن است از قسمت سفید چشم (اسکلرا) به قسمت های زیرین منتقل شود. اگر این اتفاق بیفتد ممکن است درد قابل توجهی نداشته باشد.

نفوذ ذرات در چشم خطرناک است و ممکن است منجر به عفونت داخل چشم گردد. این اتفاق باعث می شود مایع داخل چشم به بیرون نشت کند و بر بینایی شما بصورت دائمی تاثیر بگذارد. اگر در زمان کار با مته، اره، سمباده، دستگاه تراشکاری، ماشین چمن زنی و... چیزی داخل چشم شما پرید باید به سرعت به یک چشم پزشک مراجعه کنید.

آسیبهای شیمیایی

گاهی اوقات ممکن است یک ماده شیمیایی به سطح جلوی چشم برسد و موجب سوزش قرنیه شود مواد پاک کننده خانگی مانند تمیز کننده اجاق و سفید کننده ها می توانند باعث این اتفاق شوند. مواد قلیایی مانند غبار گچ نیز تحریک کننده چشم هستند. مواد شیمیایی که اغلب باعث آسیب به چشم می شوند اسیدهایی مانند اسید باتری، سرکه و مایع سفید کننده و مواد قلیایی از قبیل گچ، سود سوز آور و کودها می باشند.

در صورتی که چشم را بلافاصله پس از ورود مواد شیمیایی، نشوییم باعث آسیب جدی به قرنیه چشم می شود. بعضی از مواد شیمیایی مانند اسید هیدروفلوئوریک (که در پولیشرهای شیشه بکار می روند) و قلیایی می توانند حتی پس از خارج شدن از چشم، آسیب برسانند. اخیرا گاز کلر به عنون یک سلاح جنگی مورد استفاده قرار گرفته است. گاز کلر دارای اثرات سمی زیادی بر بدن انسان است که یکی از آنها تحریک شدید چشم همانند سوختگی شیمیایی می باشد و درمان آن هم مانند روش درمانی در سوختگی های شیمیایی است.

اسپری فلفل و گاز CS (گاز اشک آور)

اسپری های بازدارنده مثل اسپری فلفل و گاز CS (اشک آور)تحریک کننده شدید چشم هستند. گاز CS اغلب باعث آسیب جد نمی شود با این حال تحریک چشم تا چند روز طول می کشد. اگر ذرات اسپری فلفل داخل چشم بروند باعث خراش شدید قرنیه می شوند.

آسیب تابشی

شایعترین آسیب تابشی ((التهاب بر اثر اشعه ماوراءبنفش)) است. این اتفاق زمانی می افتد که چشم بدون محافظ در معرض نور شدید قرار گیرد مثل زمان جوشکاری. علائم آن شامل اشکریزش و درد شدید چشم می باشد که ممکن است تا چند ساعت اولیه پس از در معرض قرار گرفتن ایجاد نشود. چشمها آنقدر دردناک می شوند که نمی توان آنها را باز نگه داشت. علل دیگر آسیب های تابشی به چشم عبارتند از:

  • قرار گرفتن در معرض انعکاس بسیار زیاد نور خورشید(مثل کور برفی)
  • قرار گرفتن در معرض نور فرابنفش در دستگاههای برنزه کننده با نگاه کردن به چراغ دستگاه

اگرچه درد چشم زیاد است اما این حالت معمولا در عرض یک تا دو روزو بدون باقی گذاشتن هیچ عارضه ای از بین میرود.

معاینه چشم

اگر مشکوک به آسیب دیدگی قرنیه هستید بهتر است به یک چشم پزشک مراجعه کنید. اگر یک ذره کوچک معلق در هوا یا یک ماده شیمیایی باعث آسیب به چشم شما شده است باید به سرعت به اورژانس مراجعه کنید. پزشک با دستگاه میکروسکوپ چشم شما را معاینه می کند و در صورت احتمال آسیب دیدگی قرنیه، قطره رنگی مخصوص به نام فلورسئین در جلوی چشم می ریزد که اگر خراشیدگی وجود دارد و دیده نمی شود، نشان داده شود. همچنین پزشک، چشم شما را از نظر وجود آسیب های جدی تر بررسی می کند.

درمان آسیب دیدگی های قرنیه:

درمان سوختگی با مواد شیمیایی

کلیه آسیب های چشمی ناشی از مواد شیمیایی باید به سرعت درمان شوند زیرا باعث از بین رفتن شدید بینایی می شوند. اولین کار شستن چشم با مقدار زیادی آب تمیز است.

  • اگر لنز تماسی در چشمتان است آن را بیرون بیاورید
  • بلافاصله چشمتان را با مقدار زیادی آب تمیز به 10 تا 15 دقیقه بشویید.
  • بهترین راه برای انجام این کار زیر شیر آب است. پس از چک دمای آب، چشم خود را زیر شیر یا شیلنگ آب سرد بگیرید.
  • پلک های خود را با انگشتان کاملا باز کنید و داخل چشم تان آب بریزید.
  • اگر هر دو چشم شما درگیر شده است و فقط یک منبع آب (شیرآب) وجود دارد سعی کنید چشمها را به تناوب با آب بشویید. دراز کشیدن به پشت در حمام ممکن است راحت تر از گرفتن سر در سینک می باشد.
  • مواد قلیایی بسیار آسیب زننده هستند و هر ذره باقیمانده از آن مثل آهک یا گچ باید کاملا شسته شود وگرنه همچنان به چشم آسیب می رسانند. برای انجام این کار می توانید پلکهای فوقانی را به سمت بالا بیرون بکشید و کاملا پشت پلک را بشویید و همچنین پلکهای تحتانی را به سمت پایین و بیرون بکشید و کاملا با آب بشویید.
  • باید مطمئن شوید که هیچ ذره ای در چشم باقی نمانده است (اگر ذره ای در آن جا وجود داشته باشد پلک ها حساس خواهند شد هر چند ممکن است این احساس حتی پس از خارج شدن کامل ذرات وجود داشته باشد)

سپس در اسرع وقت به نزدیکترین بخش اتفاقات و اورژانس مراجعه کنید. شما باید فورا توسط یک متخصص چشم پزشک معاینه شوید.

درمان اسپری فلفل و گاز اشک آور

درمان گاز اشک آور با تبخیر کردن مواد این اسپری ها بوسیله یک سشوار حرارتی (در حالت سرد آن) انجام می شود. همچنین لباس ها را باید بیرون آورد و در معرض هوای آزاد قرار داد و فرد باید دوش آب ولرم بگیرد. در مورد اسپری های فلفل اگر به عنوان یک آسیب شیمیایی در نظر گرفته شوند می بایست بلافاصله با آب فراوان شسته شوند.

درمان خراش/ ساییدگی/اشیاء معلق/ آسیبهای تابشی قرنیه

خراش یا ساییدگی جزیی قرنیه معمولا در عرض چند روز یا بیشتر بهبود می یابد. عفونت چشم یک عارضه است که ممکن است پس از آسیب یا خراش قرنیه ایجاد شود. بنابراین معمولا تجویز قطره یا پماد های آنتی بیوتیک به مدت یک هفته برای جلوگیری از عفونت معمول است. اغلب قطره کلرامفنیکل یا فیوزیدیک اسید تجویز می شود هر چند اگر خراشیدگی ناشی از لنز تماسی باشد معمولا قطره جنتامایسین تجویز می شود. مسکن هایی مانند استامینوفن یا بروفن درد را کاهش می دهد.

گاهی اوقات یک ذره کوچک در قرنیه فرو می رود که باید بیرون آورده شود زیرا موجب عفونت یا ایجاد لک روی قرنیه می شود. پزشک معمولا جسم خارجی را با یک اپلیکاتور استریل پنبه ای بیرون می آورد اما گاهی اوقات با استفاده از یک سوزن ظریف این کار را انجام می دهد. برای انجام این کار پزشک در چشم شما قطره بی حسی موضعی می ریزد تا انجام پروسه بدون درد باشد. سطح چشم بطورشگفت آوری سخت است پس نگران نباشید پزشک به چشم شما آسیب نمی رساند. براده فلزی که در چشم پریده نیز به همین روش بیرون آورده می شود اما اگر زنگ زده باشد پزشک با استفاده از ابزار خاص دیگری آن را بیرون می آورد تا مطمئن شود که تمام نقاط زنگ زدگی را برداشته است.

آسیبهای تابشی معمولا به عنوان ساییدگی قرنیه درمان می شود. برخی از دردهای چشم قوسی ناشی از اسپاسم عضله عنبیه است. قطره سیکلوپنتلات با شل کردن عضله درد را کاهش می دهد. با این حال دید شما کمی تار خواهد بود.

جهت کنترل اولیه جراحت قرنیه یک قطره بی حسی موضعی درون چشم ریخته می شود. با این حال وسوسه استفاده از این قطره جهت بی حسی و راحتی چشم باعث تاخیر در روند بهبود قرنیه می شود بنابراین به عنوان یک روش درمانی توصیه نمی شود. اگر به طور معمول از لنزهای تماسی استفاده می کردید در زمان بهبودی قرنیه و مصرف قطره های آنتی بیوتیک از پوشیدن لنز خودداری کنید. همچنین تا 24 ساعت پس از مصرف آخرین دوز آنتی بیوتیک از لنز تماسی استفاده نکنید زیرا باعث بی رنگ شدن آنها می شود.

پوشاندن چشم با پچ چشمی پس از خراش و سایش قرنیه توصیه نمی شود. (در صورتی که قبلا توصیه می شد)به این دلیل که مطالعات نشان داده است که استفاده از پچ باعث تسریع روند بهبودی و یا کاهش درد نمی شود. علاوه بر این پوشاندن چشم باعث از بین رفتن درک عمق در دید دوچشمی می شود. استثنایی وجود دارد که اگر جهت ارزیابی یا درمان، در چشم بیمار قطره بی حسی ریخته شده باشد می توان برای چند ساعت و تازمانی که بی حسی از بین برود روی چشم را پوشاند. انجام این کار ضروری است زیرا زمانی که چشم بی حس است اگر چیزی به چشم نزدیک شود چشم قادر به پلک زدن نیست و در نتیجه ممکن است آسیب ببیند.

در صورتی که آسیب جدی و عمیق به چشم رسیده باشد بیمار به یک متخصص چشم پزشک ارجاع داده می شود تا ارزیابی و درمان تخصصی انجام شود.

نکته: رانندگی نکنید مگر اینکه بینایی هردو چشم شما نرمال باشد و اثر قطره های ریخته شده از بین رفته باشد.

جلوگیری از آسیب قرنیه

در زمان کار با اره و فعالیت هایی که باعث پرواز ذرات کوچک در هوا می شوند از لوازم حفاظتی چشم استفاده کنید. در زمان جوشکاری، اسکی، کوهنوردی و آفتاب گرفتن از لوازم حفاظتی نور ماوراءبنفش استفاده کنید.در صورت استفاده از مواد شیمیایی خطرناک مانند اسید یا قلیا مراقبت های ویژه ای را بکار گیرید، دست ها را منظم بشویید و در صورت خطر انفجار مواد، از چشم ها محافظت کنید. در زمان کار با سیمان و گچ، عینک محافظ بپوشید.

معاینات بعدی

بر اساس شدت جراحت، پزشک توصیه می کند تا 24 تا 48 ساعت بعد برای ویزیت مجدد مراجعه نمایید تا روند بهبودی را بررسی کند. با این حال در صورتی که بینایی تان بدتر شد یا دردتان بیشتر شد (دردی فراتر از بین رفتن بی حسی)و یا عدم التیام قرنیه پس از 72 ساعت، بلافاصله به پزشک مراجعه کنید.

زخم قرنیه:

افراد در معرض ابتلا به زخم قرنیه عبارتند از:
• استفاده کنندگان لنزهای تماسی
• افرادی که تبخال، آبله مرغان و یا زونا، دارند یا اخیرا داشته اند
• افرادی که قطره های استروئید چشمی را طولانی مدت مصرف می کنند
• افراد مبتلا به خشکی چشم
• افراد دارای اختلالات پلک که مانع عملکرد مناسب پلک می شوند
• افرادی که دچار آسیب یا سوختگی قرنیه می شوند
اگر از لنزهای تماسی استفاده می کنید، نحوه گذاشتن در چشم، نگهداری و تمیز کردن لنزها، مراحل اصلی در کاهش خطر ابتلا به زخم قرنیه است. ضروری است که چگونگی مراقبت از لنزهای تماسی را بلد باشید.
شما می توانید از بسیاری از علل بوجود آمدن زخم قرنیه جلوگیری نمایید. هنگام انجام هرگونه کار یا بازی که می تواند به چشم آسیب برساند، از عینک محافظ مناسب استفاده کنید.

زخم قرنیه معمولا توسط انواع عفونت های زیر ایجاد می شود:
عفونت های باکتریایی: این نوع عفونت در استفاده کننده گان لنزهای تماسی، مخصوصا در افرادی که از لنزهای طولانی مدت استفاده می کنند، رایج است.
عفونت های ویروسی: ویروسی که باعث تبخال (ویروس هرپس سیمپلکس) می شود ممکن است حملات مکرری داشته باشد (عود کند). این حملات ناشی از استرس، ضعف سیستم ایمنی یا قرار گرفتن در معرض نور خورشید است. همچنین، ویروسی که سبب بروز علائم آبله مرغان و زونا می شود می تواند باعث زخم های قرنیه شود.
عفونت های قارچی: استفاده نادرست از لنزهای تماسی یا قطره های استروئید چشمی می تواند منجر به عفونت های قارچی شده که به نوبه ی خود باعث ایجاد زخم های قرنیه می شود. همچنین آسیب دیدگی قرنیه ناشی از وارد شدن ذرات گیاه به چشم، می تواند منجر به کراتیت (التهاب عفونی) قارچی شود. این نوع عفونت در بیماران دیابتی یا نقص سیستم ایمنی بیشتر دیده می شود.
عفونت انگلی (Acanthamoeba): آکانتوموبا یک آمیب تک سلولی میکروسکوپی است که شایع ترین آمیب موجود در آب و خاک می باشد و می تواند باعث ایجاد عفونت در انسان شود. اگر آکانتوموبا وارد چشم شود، باعث ایجاد عفونت به ویژه درکاربران لنز تماسی می شود.


علل دیگر زخم های قرنیه عبارتند از:
خراش یا سوختگی قرنیه ناشی از آسیب وارده به چشم: خراش و پارگی های قرنیه ممکن است توسط باکتری عفونی شوند و منجر به ایجاد زخم قرنیه شوند. خراش با ناخن یا برس آرایشی، برش با کاغذ و وارد شدن شاخه درخت به چشم می تواند باعث ایجاد این صدمات شود. سوختگی ناشی از مواد شیمیایی خورنده در محل کار و در خانه می تواند منجر به زخم های قرنیه شود.
سندرم خشکی چشم. مثل شوگرن
فلج بل و سایر اختلالات پلک که مانع عملکرد صحیح پلک می شود: اگر پلک به درستی عمل نکند، باعث خشک شدن قرنیه و متعاقبا زخم قرنیه می شود.

تشخیص زخم قرنیه
برای مشاهده صدمات وارده به قرنیه، چشم پزشک از یک رنگ مخصوص به نام فلوروسئین استفاده می کند سپس با استفاده از اسلیت لامپ (میکروسکوپ مخصوص) چشم بیمار را معاینه کرده و در صورت وجود زخم قرنیه، آن را معین می کند. اگر چشم پزشک به این نتیجه برسد که یک عفونت باعث زخم قرنیه شده است، ممکن است جهت نمونه برداری بافت کوچکی از قرنیه را بردارد. بررسی این نمونه به شناسایی و درمان عفونت کمک می کند.


درمان زخم قرنیه
قطره های آنتی بیوتیک، ضد قارچ و ضد ویروس درمان های انتخابی هستند. گاهی اوقات چشم پزشک قرص ضد قارچ را تجویز می کند. در موارد دیگر، با تزریق دارو در نزدیکی چشم، بیمار درمان می کند.
ممکن است چشم پزشک پس از بهبود یا ازبین رفتن عفونت، قطره چشم استروئیدی یا ضد التهاب تجویز کند. این کار باعث کاهش تورم و جلوگیری از باقی ماندن جای زخم می شود. استفاده از قطره استروئید چشمی در زخم قرنیه، بحث برانگیز است. پس فقط باید تحت نظارت دقیق چشم پزشک استفاده شود.بعضی مواقع قطره استروئید چشمی ممکن است عفونت را بدتر کند.

ممکن است چشم پزشک برای کاهش درد، داروهای مسکن خوراکی تجویز کند.
اگر علائم شما به طور ناگهانی در طول درمان تغییر می کنند یا بدتر شوند، بلافاصله به پزشک مراجعه کنید.
علائم مورد نظر عبارتند از:
• درد و قرمزی چشم
• اشک ریزش و ترشح چشم
• تاری دید

درمان جراحی:

در جراحی پیوند قرنیه جهت بازگرداندن بینایی، یک قرنیه سالم اهدایی جایگزین قرنیه آسیب دیده می شود. پس از، از بین رفتن عفونت و بهبود زخم قرنیه با مصرف دارو، گاهی اسکار (جای زخم) قابل توجهی باقی می ماند. در این موارد ممکن است جراحی پیوند قرنیه برای بهبود بینایی انجام شود. همچنین اگر زخم های قرنیه با دارو درمان نشود، ممکن است جهت حفظ بینایی، جراحی پیوند قرنیه لازم باشد.

نگارش و گردآورنده: رضا رحیمی

0

در این بخش به علل عفونت گلو و راه های درمان آن خواهیم پرداخت.

عفونت گلو

عفونت گلو یا التهاب گلو، هم می تواند باکتریایی باشد و هم ویروسی که باعث التهاب بافت های گلو شده و آن نواحی را قرمز، دردناک و ملتهب می کند.

گلو یا حلق، ساختاری لوله مانند است که هم غذا را به مری و هم هوا را به نای می رساند. عوامل عفونت زا موجود در گلو اغلب از راه دهان یا بینی وارد بدن می شوند.

بسیاری از این عفونت ها ویروسی هستند در حالی که ممکن است باکتری هم عامل بروز بیماری باشد (مثل استرپتوکوک پیوژن یا استرپتوکوک های گروهی).

باکتری های استرپتوکوکی عواملی هستند که باعث ایجاد گلوی دردناک یا همان گلو درد استرپتوکوکی می شود.

نشانه های عفونت گلو

اغلب شامل درد و احساس گرما در حلق می شود. عفونت روی سایر قسمت های گلو مثل لوزه ها هم تاثیر می گذارد.

علائم از خفیف تا شدید متفاوت است و ممکن است با تب، سرفه، احتقان و بدن درد همراه باشد و یا نباشد.

همچنین احتمال دارد غدد لنفاوی کنار گردن باد کنند. اغلب عفونت های گلو علی الخصوص آن هایی که به دلیل ویروس ایجاد می شوند خود به خود خوب می شوند ولی عفونت های باکتریایی نیازمند آنتی بیوتیک هستند.

اگر نشانه هایی جدی تر و شدید تر مثل تنگی نفس شدید همراه با لب های رنگ پریده یا کبود، تپش قلب، اضطراب، تب بالا (بیش از 3/38)، داشتید حتما با اورژانس تماس بگیرید.

ورم ناگهانی زبان یا گلو، تغییر سطح هوشیاری مثل غش کردن یا عدم پاسخ به محرک ها یا تغییر در وضعیت روانی و رفتاری مثل گیجی، هذیان، فراموشی و توهم همگی علائمی خطرناک هستند که باید سریعا به آن ها رسیدگی شود.

شاید علائمی کم خطر تر داشته باشید که آن ها هم باید مورد ارزیابی قرار بگیرند. اگر در انتهای گلوی خود یا روی لوزه ها تکه های سفید رنگ دیدید حتما به پزشک مراجعه کنید.

علائم شایع عفونت گلو

بسته به شدت و علت بروز عفونت گلو، این علائم را شاهد خواهید بود. گاهی اوقات برخی از این نشانه ها شدیدتر هم می شوند:

  • بدن درد
  • سرفه و احتمالا بالا آوردن خلط شفاف زرد، قهوه ای روشن یا سبز
  • تنگی نفس (خفیف تا شدید)
  • مشکل در بلع
  • گلوی خشک و احتناق
  • لوزه ها و غدد لنفاوی بزرگ شده
  • تب و لرز
  • گرفتگی صدا
  • تکه های سفید روی لوزه ها یا دیواره گلو
  • گلو درد

علائم جدی تر که خطر مرگ دارند

اگر عفونت گلو درمان نشود، در بسیاری از موارد خطر مرگ در پی دارد مخصوصا اگر مسیر های تنفسی مسدود شوند و عفونت وارد خون شده و به تب روماتیسمی یا عفونت خون منجر شود.

اگر چرک و تکه های سفید رنگ ته حلق یا روی لوزه های خود را دارید حتما با اورژانس تماس بگیرید.

اگر هر یک از علائم خطرناک زیر را مشاهده کردید سریعا به مراکز پزشکی مراجعه کنید:

  • تغییر سطح هوشیاری
  • انسداد مسیر های تنفسی
  • از دست دادن هوشیاری حتی برای لحظه ای کوتاه
  • غش یا تغییر سطح هوشیاری
  • تب بالای 3/38 سانتی گراد
  • درد مفاصل یا لقوه
  • تنگی نفس شدید همراه با لب های رنگ پریده یا کبود و ضربان قلب بالا
  • درد شدید
  • ورم ناگهانی زبان یا بخش هایی از گلو

علل بروز

عفونت گلو عموما به علت ویروس یا عفونت باکتریایی (گلو درد استرپتوکوکی) ایجاد می شود. مثال هایی از گلو درد ویروسی شامل آنفلوامزا و مونونوکلئوز عفونی می باشد.

عفونت های گلو چه باکتریایی چه ویروسی، مسری هستند.

عفونت گلو

عوامل پر خطر

یک سری عوامل هستند که خطر بروز عفونت گلو را تشدید می کنند مثل:

  • کار در محیط های بسته یا زندگی در محیط های پر جمعیت
  • ایمنی پایین بدن
  • سن بسیار بالا یا پایین
  • کاهش ریسک ابتلا

با اتخاذ راه هایی ساده، ریسک ایجاد عفونت های گلو کاهش می یابد. کار هایی مثل:

  • اجتناب از خوردن و آشامیدن با ظروف مشترک
  • ضد عفونی تلفن همراه، کیبورد، کنترل تلویزیون و سایر سطوح مشترک
  • کار و زندگی در محیط هایی که هوا جریان دارد
  • شستن مداوم دست ها

درمان عفونت گلو

مهم ترین قدم در درمان عفونت گلو، پیشگیری است. حتی با هوشیارانه ترین تلاش ها هم ممکن است این بیماری اتفاق بیفتد.

خوشبختانه، بسیاری از عفونت های گلو خود به خود بهبود می یابند و گاها با آنتی بیوتیک های دوره ای مثل آموکسی سلین یا پنی سلین و تب بر ها حل خواهند شد.

اگر پزشک به عفونت مشکوک است، به احتمال زیاد کشت گلو تجویز خواهد کرد (برداشتن نمونه خلط برای تحلیل آزمایشگاهی) تا مشخص شود دلیل عفونت چیست.

درمان با کمک آنتی بیوتیک اصلی ترین قسمت درمان عفونت باکتریایی بوده و بسیار موثر است.

دنبال کردن برنامه درمانی و استفاده به موقع از دارو ها برای جلوگیری از بازگشت دوباره عفونت بسیار مهم است.

استفاده از آنتی بیوتیک ها

درمان با آنتی بیوتیک از اصلی ترین روند های درمانی در عفونت های باکتریایی مثل گلو درد استرپتوکوکی است و برای درمان بیماری هایی مثل تب روماتیسمی هم استفاده می شود.

آنتی بیوتیک هایی مثل:

  • پنی سلین وی (وتیپد ها)
  • آموکسی سلین (آموکسیل)

مسکّن ها هم برای درمان عفونت گلو، کاهش درد و تب و التهاب گلو تجویز می شوند. مثل:

  • استامینوفن (تایلنول)
  • ایبوپروفن (ادویل، موترین)
  • دارو های بی حس کننده موضعی
  • قرص های مکیدنی و مایعات غرغره مثل بنزوکائین (سپاکول، تروکائین، ساپلکس) به کاهش درد گلو کمک می کنند.

برای بهتر شدن چه کارهایی می شود انجام داد؟

به غیر از استفاده به موقع از دارو ها، برخی علائم گلو درد را با انجام موارد زیر بهتر کنید:

  • اجتناب از دود سیگار یا مواد شیمیایی تحریک کننده گلو در طول درمان
  • نوشیدن آب گرم و نوشیدنی های بدون کافئین ولرم
  • مکیدن آب نبات های خنک کننده که درد و سوزش گلو را از بین می برند
  • غرغره با آب نمک
  • استراحت کافی
  • بخور دادن
  • صحبت نکردن و استراحت دادن به تار های صوتی
  • درمان تب و درد

عوارض عفونت گلو

شایع ترین عارضه آبسه اطراف لوزه ها یا ته حلق است.

عوارضی که گلو درد عفونی درمان نشده ایجاد می کند بسیار جدی بوده و بیشتر در نوزادان، کهنسالان و آن هایی رخ می دهد که سیستم ایمنی بدنشان ضعیف است.

در موارد نادر، اگر درمان طی طولانی مدت نادیده گرفته شود، ریسک ایجاد عفونت خون بالا می رود. می توانید ریسک این عوارض را با دنبال کردن برنامه درمانی به حداقل برسانید.

عوارض این عفونت ها عبارتند از:

  • آبسه اطراف لوزه ها یا ته حلق
  • مسدود شدن مسیر های تنفسی
  • تب روماتیسمی
  • عفونت خون
  • نگارش و گردآورنده:- رضا رحیمی
0

ولوودینیا چیست؟

ولوودینیا درد مداوم فرج و جز بیماری های شایع زنان است. فرج ناحیه اطراف دهانه واژن است. این شامل دهانه واژن، تپه شرمگاهی، لابیای داخلی و خارجی (لب های واژن) و کلیتوریس است. ولوودینیا معمولاً برای توصیف درد مزمن فرج استفاده می شود که حداقل سه ماه طول می کشد و هیچ علت قابل شناسایی (مانند بریدگی یا عفونت) ندارد. با ما تا انتهای مقاله همراه باشید تا بیشتر در مورد ولوودینیا یا درد مزمن فرج بدانید.

ولوودینیا چیست؟

طبق تعریف، ولوودینیا درد مزمن فرج است که سه ماه یا بیشتر طول می کشد. درد ممکن است برای برخی از زنان ثابت باشد. برای دیگران، ممکن است بیاید و برود.

درد فرجدکتر زنان برای عفونت شما را به یک متخصص درد ارجاع دهد. متخصص درد ممکن است از تکنیکی به نام بیوفیدبک استفاده کند که با تحریک الکتریکی درد را تسکین می دهد.

فیزیوتراپی یا درمان کف لگن برای کمک به رفع اختلال عملکرد کف لگن ممکن است به تسکین ولوودینیا در برخی از زنان کمک کند.

جراحی ممکن است یک گزینه برای افرادی باشد که برخی از انواع درد فرج دارند. در طول جراحی، پزشک بافت ناحیه دردناک فرج را برمی دارد. جراحی برای اکثر افراد مبتلا به ولوودینیا توصیه نمی شود.

بهترین دکتر زنان در اهواز

درمان های جایگزین و مکمل

  • تعدادی گام وجود دارد که می‌توانید در خانه برای کمک به کاهش درد واژن یا فرج انجام دهید. اگر مبتلا به ولوودینیا هستید، اجتناب از محصولاتی که ممکن است برای ناحیه مورد نظر تحریک‌کننده باشند ممکن است به کاهش یا تسکین علائم کمک کند.
  • از لباس زیر تنگ، جوراب شلواری و شلوار خودداری کنید.
  • لباس زیر 100 درصد نخی بپوشید.
  • هنگام خواب لباس زیر نپوشید.
  • فرج را فقط با آب تمیز کنید (از دستمال مرطوب واژن، دئودورانت ها، حمام حباب و صابون های معطر خودداری کنید)
  • در حین رابطه جنسی از روان کننده استفاده کنید (اما از روان کننده های معطر یا آنهایی که احساس گرما/سرد شدن ایجاد می کنند خودداری کنید)
  • برای کاهش درد و خارش، کمپرس خنک را روی ناحیه فرج قرار دهید.
  • از پدها یا تامپون های معطر خودداری کنید.
  • از ورزش‌ها یا فعالیت‌هایی که مستقیماً به فرج فشار وارد می‌کنند، مانند دوچرخه‌سواری و اسب‌سواری اجتناب کنید.
  • 5 تا 10 دقیقه حمام نشسته در آب گرم بگیرید، سپس ناحیه را با یک لایه نازک مرطوب کنید
  • علاوه بر درمان های خانگی، برخی مطالعات نشان می دهد که روش های کم خطر مانند یوگا و طب سوزنی ممکن است در کاهش درد ناشی از ولوودینیا مفید باشند. در حالی که ممکن است شواهد زیادی برای نشان دادن اثربخشی وجود نداشته باشد، ممکن است ارزش آن را داشته باشد که با پزشک خود صحبت کنید که آیا این تکنیک ها برای شما منطقی هستند یا خیر.

عوارض ولوودینیا

عوارض پزشکی کمی در ارتباط با ولوودینیا وجود دارد. اما درد فرج یا واژن می تواند عوارض خاصی را از نظر احساسی یا روانی به همراه داشته باشد.

برخی از زنان مبتلا به ولوودینیا ممکن است از درمان‌های روان‌شناختی که آرام‌سازی یا تکنیک‌های مقابله با درد را آموزش می‌دهند، بهره ببرند.

سکس درمانی ممکن است به افراد یا زوج هایی که به دلیل ولوودینیا مقاربت دردناکی دارند نیز کمک کند.

چه کسانی مبتلا به ولوودینیا هستند؟

طبق گفته انجمن ملی ولوودینیا، 16 درصد از زنان ممکن است در طول زندگی خود ولوودینیا را تجربه کنند. این عارضه می تواند در زنان در هر سنی رخ دهد، اما بیشتر در زنان بین سنین 18 تا 25 سال گزارش می شود.

کلام آخر

ولوودینیا یا درد مزمن فرج عارضه شایعی است که ممکن است در هر سنی در زنان ایجاد شود. درد و ناراحتی این عارضه امروزه به خوبی با روش هایی قابل مدیریت می باشد

نگارش و گردآورنده: رضا رحیمی

منبع: شبنم سالمی متخصص زنان و زایمان