7 صرافی برتر بازار مشتقه در سال 2022

برترین صرافی های مشتقه در سال 2022

این روز‌ها درکنار سرمایه‌گذاری در دنیای رمز‌ارز‌‎ها معاملات مشتقه آن نیز طرفداران بسیاری پیدا کرده است. معامله‌گران بسیاری از این خدمات استفاده کرده و هر روزه درحال معامله رمز‌ارز‌ها هستند، صرافی‌های رمز‌ارزی نیز بیکار ننشسته و در حال ارائه امکانات جدید‌تر و به روز‌تر هستند. در این مقاله قصد داریم بهترین صرافی‌هایی که خدمات بازار مشتقه و آتی را ارائه می‌دهند معرفی کنیم.

1- Binance

وقتی نام صرافی رمزارزی به میان می‌آید نام بایننس همه‌جا می‌درخشد، بایننس با اختلاف بزرگترین صرافی دنیا از نظر خدمات، کاربران و حجم معاملات است. خدمات مشتقه بایننس نیز زبان زد معامله‌گران بوده و اغلب آنها از این صرافی معتبر استفاده می‌کنند.

خدمات بازار مشتقه بایننس شامل موارد زیر است:

معاملات آتی (فیوچرز) دلاری – قرداد‌های آتی که برپایه دلار یا استیبل‌ کوین‌های دلاری مانند USDT یا BUSD انجام می‌شود.معاملات آتی (فیوچرز) برپایه کوین – قرارداد‌های آتی که برپایه بیت کوین یا اتریوم انجام می‌شود.توکن‌های اهرمی – توکن‌های که مانند اسپات معامله می‌شود اما اهرمی هستند و می ‌توانند سود و ضرر معاملات را افزایش دهند. (خرید توکن‌های اهرمی امکان لیکوید شدن را از بین می‌برد، حتی اگر قیمت به صفر میل کند شما آن دارایی را خواهید داشت)معاملات آپشن (Option) – قرار داد‌های مدت دار که ممکن است به اندازه یک ماه و در یک طیف قیمتی خاص معتبر باشد.

2- Bybit

بای بیت یک صرافی معتبر است که به‌صورت اختصاصی تنها معاملات مشتقه را پشتیبانی می‌کند. این صرافی سال 2018 راه‌اندازی شد و تاکنون موفق به جذب کاربران بسیاری شده است. کارمزد پایین معاملات و مدیریت شفاف، بای بیت را خیلی زود به جایگاه که شایسته آن بود رساند، هم‌اکنون این صرافی جزو پلتفرم‌های محبوب و معتبر در زمینه ارائه خدمات مالی است.

خدمات پلتفرم معاملاتی بای بیت به شرح زیر است.

معاملات آتی (فیوچرز) دلاریمعاملات آتی (فیوچرز) برپایه کوینقرارداد‌های آتی مدت دار – قرار داد در مدت زمان مشخصی باید تسویه و تحویل داده شود.
3- FTX

صرافی FTX یکی دیگر از معتبر‌ترین صرافی‌های رمز ارزی در دنیاست. FTX یک صرافی آمریکایی است که توسط بانکمن فرید تاسیس شد. با وجود ورود دیرهنگام این صرافی به بازار رمز‌ارز‌ها، با جذب کاربران بسیار، هم‌اکنون جزو پرچمداران این عرصه است.

FTX ارائه دهنده خدمات بسیاری در معاملات مشتقه است که در زیر به معرفی آنها خواهیم پرداخت.

معاملات آتی – قرار‌داد های آتی در صرافی FTX به دو صورت انجام می‌شود. برخی از آنها مدت دار است و در بازه های 3 ماه منقضی می‌شود، نوع دیگر دائمی بوده و هیچگاه منقضی نمی‌شود اما با گذز زمان علاوه بر افزایش کارمزد فاندینگ ریت معاملات نیز تغییر می‌کند.

پیشبینی وقایع دنیای واقعی – یک بخش جذاب اما قمارگونه در صرافی FTX وجود دارد که کاربران به واسطه رمز‌ارز‌ها می‌توانند به پیشبینی اتفاقات واقعی مانند انتخاب رییس جمهور بعدی آمریکا یا قهرمان جام جهانی بعدی بپردازند، در صورت پیروزی پاداش کسب می‌‍کنند.

معاملات آپشن – قرارداد‌های اختیار معامله که باید در تاریخی خاص و قیمتی خاص معامله شود.

4- Deribit

صرافی Deribit یک صرافی معبتر که‌ به‌صورت تخصصی معاملات مشتقه را پشتیبانی می‌کند. این صرافی نسبت به صرافی‌های دیگر قدمت بیشتری داشته و از سال 2016 فعال است. هم‌اکنون صرافی Deribit به صد کشور خدمات می‌دهد، واریز موجود بدون کارمزد است و برداشت تا سقف مشخصی رایگان انجام خواهد شد.

خدمات ارائه شده توسط صرافی به شرح زیر است.

قرار داد‌های آتی دائمیقرار داد‌های آتی مدت‌دارقرار داد‌های آپشن

صرافی Deribit از ربات‌های معاملاتی پشتیبانی می‌کند و معامله‌گران می‌توانند ربات‌های خود را طراحی کنند.

5- Bitmex

صرافی بیتمکس یکی دیگر از صرافی‌های قدیمی در حوزه معاملات ارز دیجیتال است. این صرافی از سال 2014 شروع به‌کار کرده و تاکنون محبوبیت بالایی بدست آورده است. بیتمکس علاوه بر معاملات اسپات از امکانات معاملات مشتقه نیز برخوردار است. امکانات معاملات مشتقه بیتمکس نیز به شرح زیر است.

معاملات آتی مدت دار و دائمی.معاملات آتی بیتمکس تنها بر پاینه بیت کوین انجام می‌شود.تمامی واریز و برداشت نیز بر پایه بیت کوین است.

کارمزد معاملات صرافی Bitmex جزو کمترین کارمزد‌ها در بین رقبای خود است.

Gate.io -6

صرافی گیت دات آیو یک صرافی معتبر جهانی است که بخاطر خدمات منحصر به فردش مورد توجه قرار گرفته است. این صرافی همواره در لیست صرافی‌های معتبر حضور داشته و خدمات بازار مشتقه آن نیز چیزی کمتر از رقبای خود ندارد. این صرافی در سال 2013 تاسیس شد و تاکنون موفق به تثبیت جایگاه خود در بازار معامله‌‎گری رمز‌ارز‌ها شده است.

خدمات صرافی Gate.io شامل موارد زیر است.

بازار معاملات آتی – قرار داد‌‌های آتی که برپایه بیت کوین و USDT تسویه می‌شوند.معاملات آتی مدت دار – قرار داد‌هایی که طی مدت خاص منقضی می‌شوند.

7- Huobi Global

هاوبی گلوبال نیز از یکی از قدیمی‌ترین و پرچم‌داران صرافی‌ها از نظر میزان نقدینگی است. هاوبی در سال 2013 تاسیس شد، با وجود فراز و نشیب‌های فراوان برای بازار ارز دیجیتال در این سال‌ها، این صرافی همچنان و قوت خود باقی و جایگاه خود را حفظ کرده است.

صرافی‌ هاوبی شامل خدماتی مانند قرار دادهای آتی مدت‌دار، قرارداد‌های آتی دائمی، معاملات مارجین و آپشن است.

تمامی خدمات هاوبی هم برپایه تتر و هم برپایه بیت کوین ارائه می‌شود.

منبع: 7 صرافی برتر بازار مشتقه در سال 2022

مفهوم هدر بلوک(هدر بلاک) Block Header

بلاک چین یک پایگاه داده توزیع شده است که عمدتاً برای تراکنش های همزمان استفاده می شود. یکی از محبوب ترین پیاده‌سازی های بلاک چین بیت کوین است. بلاک چین دارای چندین بلوک است که گره نیز نامیده می شود و تمام بلوک ها با کمک هدر بلوک مدیریت می شوند.هدر بلوک برای شناسایی یک بلوک خاص(هدرهای بلوک تک تک بلوک ها را در یک بلاک چین شناسایی می کنند) در کل زنجیره بلاک چین استفاده می‌شود و به طور مکرر هش می‌شود تا اثبات کار برای پاداش‌های ماینینگ ایجاد شود.یک بلاک چین شامل مجموعه ای از بلوک های مختلف است (بلوک ها به صورت عمودی لایه بندی می شوند و با بلوک پیدایش شروع می شوند)که برای ذخیره اطلاعات مربوط به تراکنش هایی که در شبکه بلاک چین رخ می دهد استفاده می شود.هر یک از بلوک ها حاوی یک هدر منحصر به فرد است و هر بلوک از این قبیل با هش هدر بلوک خود به صورت جداگانه شناسایی می شود.

الزامات هدر بلوک

هدر بلوک شامل سه مجموعه عظیم داده است. هدر بلوک یک رشته به طول 80 بایت است و از موارد زیر تشکیل شده است:

4 بایت شماره نسخه‌ی بیت کوین32 بایت هش بلاک قبلی – هش هدر بلاک قبلی32 بایت ریشه مرکل (درختی برای سازماندهی تراکنش های رایج) – هش رشته از درخت مرکل در انتقال این بلاک4 بایت زمان‌سنج بلاک – زمان‌سنج بلاک در یونیکس (فیلد زمانسنج به این علت تعبیه شده است که هر فردی که در حال کار بر روی پروژه است، بتواند به اطلاعات دائمی و رمزگذاری شده ی زمان وقوع رویدادها دسترسی داشته باشد).4 بایت سختی شبکه – هدف سخت برای بلاک4 بایت عدد تصادفی نانس (nonce) – پیشخوان مورد استفاده ماینرها برای تولید هش صحیح
مولفه ها و اجزای هدر بلوک

هر یک از این مؤلفه ها برای ایجاد یک هدر دقیق و قابل اعتماد حیاتی است. شناسه اصلی هر بلوک مجزا، هش رمزنگاری موجود در آن است. این در اصل یک اثر انگشت دیجیتال است و با هش کردن هدر بلوک از طریق الگوریتم قابل اجرا دو بار ایجاد می شود.شماره نسخه بیت کوین برای پیگیری تغییرات و به روز رسانی ها در سراسر پروتکل مفید است. هش بلوک قبلی به بلوک قبلی یا بلوک والد آن پیوند می خورد و به طور مؤثر زنجیره را ایمن می کند.

اجزای هدر بلوک

مهر زمان:

مهر زمانی در زنجیره بلوکی به عنوان مدرکی استفاده می‌ شود که نشان می ‌دهد بلوک خاص در چه زمانی استفاده می ‌شود تا همه افرادی که روی پروژه کار می کنند بتوانند یک رکورد دائمی و رمزگذاری شده از زمان وقوع یک رویداد خاص را ببینند، همچنین این مهر زمانی به عنوان پارامتری برای تأیید صحت هر بلوک استفاده می ‌شود.

نسخه:

نسخه ای که بلوک خاص از آن استفاده می کند را بیان می کند، سه نوع نسخه بلاک چین وجود دارد:بلاک چین نسخه 1.0 (ارز رمزنگاری شده)، از یک دفتر کل عمومی برای ذخیره داده ها استفاده می کند، به عنوان مثال، بیت کوین.بلاک چین نسخه 2.0 (قرارداد هوشمند)، به آن قراردادهای هوشمند گفته می شود که برنامه های خود اجرا کننده هستند، به عنوان مثال، اتریوم.بلاک چین نسخه 3.0 (DAPPS)، برای ایجاد یک ساختار غیرمتمرکز، به عنوان مثال، مرورگر tor استفاده می شود.بلاک چین نسخه 4.0 (بلاک چین برای صنعت)، برای ایجاد یک شبکه بلاک چین مقیاس پذیر و مقرون به صرفه استفاده می شود تا افراد بیشتری بتوانند از آن استفاده کنند.

ریشه مرکل:

یک ریشه مرکل از فرمول های ریاضی برای بررسی اینکه آیا داده ها خراب، هک یا دستکاری نشده اند استفاده می کند، ریشه درخت مرکل از تمامی هش های تراکنش هایی که درون تراکنش ها هش شده اند تشکیل شده است و هر هش با هش بعدی جمع می شود.

سختی شبکه:

سختی شبکه، پیچیدگی و قدرت محاسباتی مورد نیاز برای استخراج شبکه را مشخص می ‌کند، اگر هدفی با دشواری بالا داریم، به این معنی است که برای استخراج آن به یک ماشین محاسباتی گران‌تر و قدرتمندتری نیاز داریم.فیلد سختی شبکه نیز پارامتری است که بیت کوین و سایر ارزهای رمزنگاری شده از آن استفاده می کنند تا با تغییر قدرت هش شبکه، میانگین زمان استخراج بلاک ها را ثابت نگه دارند.

نانس:

عدد نانس به اختصار عدد یک بار مصرف نامیده می ‌شود و عددی است که استخراج ‌کنندگان بلاک چین آن را پیدا می ‌کنند و به طور متوسط تقریباً 10 بار طول می‌ کشد تا به آن پی ببرند. یک nonce یک عدد 32 بیتی است که حداکثر مقدار آن 2^(32) است، بنابراین وظیفه استخراج کنندگان بیت کوین این است که مقدار صحیح آن را که یک عدد صحیح تصادفی بین 0 و 2^ (32) است، بیابند. بنابراین از نظر محاسباتی گران تمام می شود.یک هدر بلوک به صورت دوره‌ای توسط ماینرها با تغییر مقدار nonce به عنوان بخشی از فعالیت استخراج عادی هش می‌شود. هدف آن‌ها ایجاد مدرک اثبات کار از طریق این تمرین است که به آن‌ها اجازه می‌دهد تا برای تلاش‌هایشان برای حفظ عملکرد روان و مؤثر سیستم بلاک چین جبران شوند.

هش قبلی:

از آنجایی که بلاک چین مجموعه ای از چندین گره به هم پیوسته است که بلوک نیز نامیده می شود، بنابراین هش قبلی مقدار هش شده آدرس گره قبلی را ذخیره می کند، اولین بلوک در بلاک چین، بلوک پیدایش نامیده می شود و هیچ مقدار هش بلاک قبلی ندارد.

کلام آخر

هدرهای بلوکی برای استخراج بسیار عالی هستند، اما به دلیل اندازه کوچکشان برای مشتریان سبک نیز مفید هستند. بلاک چین بیت کوین خیلی بزرگتر از آن است که در دستگاه های تلفن همراه ذخیره شود. از سوی دیگر، هدرهای بلوک برای بلوک های یکسان، تنها 0.008 گیگابایت یا 8 مگابایت فضای ذخیره‌سازی را اشغال می کنند.می توان گفت از هدرهای بلوک برای هدف قرار دادن بلوک های خاص در یک زنجیره بلوکی استفاده می شود. آنها در ازای پرداخت های ماینینگ برای اثبات کار هش می شوند.

منبع: هدر بلوک Block Header

قراردادهای هوشمند چگونه کار می کنند:

قراردادهای هوشمند برای اولین بار در سال 1994 توسط نیک سابو (Nick Szabo)، دانشمند کامپیوتر آمریکایی که یک ارز مجازی به نام “بیت گلد” را در سال 1998 اختراع کرد(10 سال قبل از اختراع بیت کوین) پیشنهاد شد. در واقع، اغلب شایعه می شود که سابو، ساتوشی ناکاموتوی واقعی، مخترع ناشناس بیت کوین است، که او آن را رد کرده است. سابو قراردادهای هوشمند را به عنوان پروتکل های تراکنش رایانه ای تعریف کرد که شرایط یک قرارداد را اجرا می کند. او می خواست کارکرد روش های تراکنش الکترونیکی مانند POS (Point of sale) را به حوزه دیجیتال گسترش دهد.

سابو در مقاله خود همچنین اجرای قراردادی را برای دارایی های مصنوعی مانند مشتقات و اوراق قرضه پیشنهاد کرد. سابو نوشت: این اوراق بهادار جدید با ترکیب اوراق بهادار (مانند اوراق قرضه) و مشتقات (اختیارات و قراردادهای آتی) به روش‌های مختلف شکل می‌گیرند. پرداخت‌ها اکنون می‌توانند در قراردادهای استاندارد و با هزینه‌های مبادله کم معامله شوند.

بسیاری از پیش‌بینی‌های سابو در این مقاله به روش‌هایی که پیش از فناوری بلاک چین بودند، به حقیقت پیوستند. به عنوان مثال، تجارت در حال حاضر بیشتر از طریق شبکه های کامپیوتری با استفاده از ساختارهای پیچیده انجام می شود. قرارداد هوشمند (Smart Contract) یک قرارداد خود اجرا است که شرایط توافق بین خریدار و فروشنده مستقیماً به صورت کد نوشته می شود. کد و توافق نامه های موجود در سراسر یک شبکه ی بلاک چین غیرمتمرکز وجود دارد و تراکنش ها را اجرا می کنند، تراکنش ها قابل پیگیری و برگشت‌ناپذیر هستند.

اجرای قرارداد هوشمند می تواند منجر به تبادل پول، ارائه خدمات، باز کردن قفل محتوای محافظت شده توسط مدیریت حقوق دیجیتال شود. قراردادهای هوشمند همچنین می توانند برای اجرای حفاظت از حریم خصوصی استفاده شوند، به عنوان مثال، با تسهیل انتشار انتخابی داده های محافظت شده از حریم خصوصی برای پاسخگویی به یک درخواست خاص. این نوع قراردادها امکان انجام معاملات و توافقات قابل اعتماد را در بین طرف های ناشناس بدون نیاز به یک مرجع مرکزی، سیستم قانونی یا مکانیزم اجرایی می دهد و تراکنش ها را قابل ردیابی، شفاف و غیرقابل برگشت می کند.

برنامه های قرارداد هوشمند و بلاک چین:

بلاک چین به دلیل امنیت و تغییرناپذیری فناوری برای ذخیره قراردادهای هوشمند ایده آل است. داده‌های قرارداد هوشمند در یک دفتر کل مشترک رمزگذاری شده‌اند و از دست دادن اطلاعات ذخیره‌شده در بلوک‌ها عملاً غیرممکن می‌شود.

انعطاف پذیری یکی دیگر از مزایای فناوری بلاک چین است که در قراردادهای هوشمند گنجانده شده است. توسعه دهندگان می توانند تقریباً هر نوع داده ای را در یک بلاک چین ذخیره کنند و گزینه های تراکنش بسیار متنوعی برای انتخاب دارند. قراردادهای هوشمند مبتنی بر بلاک چین به امن تر، کارآمدتر و مقرون به صرفه تر شدن تراکنش ها و سایر فرآیندهای تجاری کمک می کند و در نتیجه هزینه های تراکنش را کاهش می دهد. به عنوان مثال، در سال 2016، ایلات کوک کانتی آمریکا از بلاک چین برای ایجاد پایگاه داده ای برای انتقال و ردیابی عناوین دارایی استفاده کرد. هنگامی که این تراکنش‌ها اتفاق می‌افتد، علاوه بر سند کاغذی سنتی، خریدار یک توکن دیجیتالی دریافت می‌کند که می‌تواند به عنوان مدرک مالکیت استفاده شود.

صنایع مختلفی می توانند از قراردادهای هوشمند مبتنی بر بلاک چین به عنوان بخشی از زنجیره تامین خود سود ببرند. خودکارسازی پرداخت‌ها با استفاده از قراردادهای هوشمند می‌تواند هزینه‌های اضافی را کاهش دهد و از تقلب جلوگیری کند. محبوب ترین پلتفرم قرارداد هوشمند، اتریوم است که یک پلتفرم ارز دیجیتال پرکاربرد نیز می باشد. جامعه اتریوم از زبان Solidity را برای نوشتن برنامه‌های قرارداد هوشمند استفاده می کنند. سایر محیط های برنامه نویسی محبوب عبارتند از زبان WebAssembly (WASM) و زبان مدل سازی دارایی دیجیتال (DAML). WASM به توسعه دهندگان اجازه می دهد تا قراردادهای هوشمندی ایجاد کنند که می توانند در یک مرورگر وب اجرا شوند و با استفاده از زبان های برنامه نویسی مختلف مانند C، جاوا اسکریپت، تایپ اسکریپت و Rust در بلاک چین و سایر در دفتر کل توزیع شده ادغام شوند. DAML یک زبان سازمانی متمرکز است و به اجرای حفاظت از حریم خصوصی کمک می‌کند.

مزایای قرارداد هوشمند:

بازده مالی:

قراردادهای هوشمند قول می‌دهند که فرآیندهای تجاری را که محدوده‌های سازمانی را در بر می‌گیرند، خودکار کنند. این می‌تواند بسیاری از هزینه‌های عملیاتی را حذف کند و در منابع ذخیره کند، از جمله پرسنل مورد نیاز برای نظارت بر پیشرفت یک فرآیند پیچیده که در پاسخ به شرایطی که شرکت‌ها را در بر می‌گیرد، اجرا می‌شود.

سرعت پردازش:

قراردادهای هوشمند می توانند سرعت پردازش فرآیندهای تجاری را که در چندین شرکت اجرا می شوند، بهبود بخشند.

خود مختاری:

قراردادهای هوشمند به طور خودکار توسط شبکه انجام می شود و نیاز به شخص ثالث برای مدیریت تراکنش های بین مشاغل را کاهش می دهد.

قابلیت اطمینان:

قراردادهای هوشمند همچنین می‌توانند از مزایای دفتر کل بلاک چین و سایر فناوری‌های دفتر کل توزیع‌شده برای حفظ یک رکورد قابل تأیید از تمام فعالیت‌های مربوط به اجرای فرآیندهای پیچیده استفاده کنند و پس از آن قابل تغییر نیستند. همچنین از تراکنش های خودکار پشتیبانی می کند که احتمال خطای انسانی را از بین می برد و از دقت در اجرای قراردادها اطمینان می دهد.

سه نکته کلیدی قراردادهای هوشمند که باید بخوانید و به یاد داشته باشید:

نکته اول: قرارداد هوشمند توافقی بین دو نفر در قالب کد کامپیوتری است. آنها بر روی بلاک چین اجرا می شوند، بنابراین در یک پایگاه داده عمومی ذخیره می شوند و نمی توان آنها را تغییر داد.

نکته دوم: تراکنش‌هایی که در یک قرارداد هوشمند اتفاق می‌افتند توسط بلاک چین پردازش می‌شوند، به این معنی که می‌توانند به صورت خودکار و بدون شخص ثالث ارسال شوند. این یعنی کسی نیست که به او تکیه کند!

نکته سوم: معاملات فقط زمانی اتفاق می‌افتد که شرایط قرارداد برآورده شود و هیچ شخص ثالثی وجود ندارد، بنابراین هیچ مشکلی در مورد اعتماد وجود ندارد.

مسائل و چالش های رایج در قراردادهای هوشمند:

امنیت:

قراردادهای هوشمند عناصر کلیدی خاصی را در یک فرآیند تجاری که چندین طرف را درگیر می کند، ایمن می کند. با این حال، این فناوری جدید است و هکرها همچنان سطوح حمله جدیدی را شناسایی می‌کنند که به آنها اجازه می‌دهد اهداف کسب‌ و کارهایی را که قوانین را مشخص کرده‌اند به خطر بیاندازند. در روزهای اولیه اتریوم، هکرهای قرارداد هوشمند موفق به سرقت 50 میلیون دلار ارز دیجیتال شدند. IEEE (بزرگترین سازمان فنی حرفه ای جهان) همچنین نگرانی های مربوط به ناسازگاری در ابزارهای مورد استفاده برای شناسایی آسیب پذیری های مختلف در امنیت قراردادهای هوشمند را ثبت کرده است.

یک پارچگی:

یک اوراکل (یکی از منابع داده جریانی که به‌روزرسانی‌های رویداد را ارسال می‌کند) باید در برابر هکرها که رویدادهایی را جعل می‌کنند، محافظت کند و باید برای تولید دقیق رویدادها برنامه ریزی شود، که می تواند برای سناریوهای پیچیده چالش برانگیز باشد.

هم ترازی:

قراردادهای هوشمند می‌توانند اجرای فرآیندهایی را که چندین طرف را در بر می‌گیرند، سرعت بخشند. اما این قابلیت می‌تواند تأثیر آسیب‌هایی را که در زمان خارج شدن از کنترل اتفاق بیفتد، به‌ویژه زمانی که هیچ راهی برای متوقف کردن یا رفع رفتار ناخواسته وجود ندارد، افزایش دهد. شرکت تحقیقاتی گارتنر خاطرنشان کرده است که این موضوع چالش‌هایی را در مقیاس‌ پذیری و مدیریت قراردادهای هوشمند ایجاد می‌کند که هنوز به طور کامل به آنها رسیدگی نشده است.

مدیریت:

پیاده‌سازی و مدیریت قراردادهای هوشمند پیچیده است. آنها اغلب به گونه ای پیکربندی می شوند که تغییر آنها را دشوار یا غیرممکن می کند. اگرچه این می تواند یک مزیت امنیتی در نظر گرفته شود ولی طرفین نمی توانند هیچ تغییری در قرارداد هوشمند ایجاد کنند یا جزئیات جدیدی را بدون توسعه قرارداد جدید وارد کنند.

آینده قراردادهای هوشمند:

قراردادهای هوشمند پیچیده هستند و پتانسیل آنها فراتر از انتقال ساده دارایی است. آنها می توانند معاملات را در طیف گسترده ای از زمینه ها، از فرآیندهای قانونی گرفته تا حق بیمه، قراردادهای تامین مالی جمعی و مشتقات مالی، انجام دهند. قراردادهای هوشمند این پتانسیل را دارند که زمینه های حقوقی و مالی را با ساده‌سازی و خودکارسازی فرآیندهای معمول و تکراری که مردم در حال حاضر هزینه های قابل توجهی را به بانک ها و وکلا پرداخت می کنند، از بین ببرند.

نقش وکلا نیز می‌تواند در آینده تغییر کند زیرا قراردادهای هوشمند قابلیت‌هایی مانند قضاوت قراردادهای قانونی سنتی و قالب‌های قرارداد هوشمند قابل تنظیم، را به دست می‌آورند. علاوه بر این، توانایی قراردادهای هوشمند نه تنها در خودکارسازی فرآیندها، بلکه در کنترل رفتار و همچنین پتانسیل آنها برای حسابرسی و ارزیابی ریسک در زمان واقعی، می تواند مفید باشد.

یکی دیگر از موارد استفاده، ادغام قراردادهای هوشمند با دستگاه‌های فروش خودکار است که می‌توانند کالاها را در پاسخ به پرداخت‌های ارز دیجیتال آزاد کنند.

اثبات زمان سپری شده (PoET) چیست؟

یک مکانیسم اجماع شبکه بلاکچین است که از استفاده زیاد از منابع و مصرف انرژی جلوگیری می کند. پیروی از یک سیستم قرعه کشی منصفانه، این فرآیند را کارآمدتر نگه می دارد.

این الگوریتم از یک زمان سپری شده به‌طور تصادفی برای تصمیم‌گیری درباره حقوق ماینینگ و مسدود کردن برندگان در شبکه بلاکچین استفاده می‌کند. با اجرای یک کد قابل اعتماد در یک محیط امن، همچنین با اطمینان از اینکه نتایج قرعه کشی توسط شرکت کنندگان خارجی قابل تأیید است، شفافیت را افزایش می دهد.

مکانیزم اجماع روشی است که توسط شبکه های بلاکچین برای تأیید تراکنش ها و ایجاد بلاک های بیشتر استفاده می شود. (PoET) یا همان اثبات زمان سپری شده یک مکانیسم توافقی است  که اغلب در شبکه های بلاکچین، مجاز برای تصمیم گیری درباره حقوق استخراج یا برندگان بلاک در شبکه استفاده می شود. 

مکانیسم اجماع شبکه PoET باید دو عامل مهم را تضمین کند:

تضمین می‌کند که گره‌های شرکت‌کننده واقعاً زمانی را انتخاب می‌کنند که واقعاً تصادفی است و نه مدت کوتاه‌تری که عمداً توسط شرکت‌کنندگان برای برنده شدن انتخاب شده است.مشخص می کند که برنده زمان انتظار را کامل کرده است.

 POET چگونه کار می‌کند؟

بر اساس اصل یک سیستم قرعه کشی منصفانه که در آن احتمال انتخاب هر گره به یک اندازه است، مکانیسم PoET شانس برنده شدن را در بین بیشترین تعداد ممکن از شرکت کنندگان شبکه پخش می کند.

تحت PoET، هر گره شرکت کننده در شبکه باید منتظر یک دوره انتخاب تصادفی باشد. اولین کسی که زمان انتظار تعیین شده را تکمیل کند، بلوک جدید را برنده می شود. هر گره در شبکه بلاکچین یک زمان انتظار تصادفی ایجاد می کند و برای مدت زمان مشخص می خوابد.

کسی که ابتدا بیدار می شود (یعنی کسی که کمترین زمان انتظار را دارد) بیدار می شود و یک بلوک جدید را به بلاکچین متعهد می کند و اطلاعات لازم را برای کل شبکه همتا پخش می کند. درادامه همین فرآیند برای کشف بلوک بعدی تکرار می شود.

POET چه تفاوتی با POW دارد؟

اساساً، گردش کار عملکردی مشابه مکانیزم اجماع است که توسط الگوریتم اثبات کار بیت کوین (PoW) دنبال می شود، اما بدون مصرف انرژی بالا. این اجازه می دهد تا یک گره بخوابد و به کارهای دیگر برای مدت زمان مشخص سوئیچ کند و در نتیجه کارایی شبکه را بالاتر ببرد.

درک ریشه مرکل یا مرکل روت:

مرکل روت یا ریشه مرکل، هش تمام هش های تراکنش هایی است که بخشی از یک بلوک در شبکه بلاکچین می باشد. یک بلاکچین از بلوک های مختلفی تشکیل شده است که به یکدیگر مرتبط هستند (از این رو بلاکچین نامیده می شود). درخت هش یا درخت مرکل، داده های بلاکچین را به شیوه ای کارآمد و ایمن رمزگذاری می کند. این امکان تأیید سریع داده های بلاکچین و همچنین جابجایی سریع مقادیر زیادی داده از یک گره کامپیوتری به گره دیگر در شبکه بلاکچین همتا به همتا را فراهم می کند.

هر تراکنشی که در شبکه بلاکچین انجام می شود دارای یک هش است. با این حال، این هش‌ها به ترتیب متوالی در بلوک ذخیره نمی‌شوند، بلکه به شکل ساختاری درخت‌مانند به‌طوری‌که هر هش به دنبال یک رابطه درخت مانند والد-فرزند به والد خود پیوند می‌خورد. از آنجایی که تراکنش‌های متعددی در یک بلوک خاص ذخیره می‌شوند، تمام هش‌های تراکنش در بلوک نیز هش می‌شوند که منجر به یک ریشه Merkle می‌شود. به عنوان مثال، یک بلوک هفت تراکنش را در نظر بگیرید. در پایین ترین سطح (به نام سطح برگ)، چهار هش تراکنش وجود خواهد داشت. در سطح یک بالای سطح برگ، دو هش تراکنش وجود خواهد داشت که هر کدام به دو هش در زیر آنها در سطح برگ متصل می شوند. در بالا (سطح دو)، آخرین هش تراکنش به نام root وجود خواهد داشت و به دو هش زیر آن (در سطح یک) متصل می شود.

به طور مؤثر، شما یک درخت دودویی وارونه دریافت می کنید، که هر گره درخت تنها به دو گره زیر آن متصل می شود (از این رو نام “درخت دودویی” نامیده می شود). یک هش ریشه در بالا دارد که به دو هش در سطح یک متصل می‌شود، که هر کدام دوباره به دو هش در سطح سه (سطح برگ) متصل می‌شوند و ساختار بسته به تعداد هش‌های تراکنش ادامه می‌یابد

هش کردن از گره های پایین ترین سطح (سطح برگ) شروع می شود و هر چهار هش در هش گره هایی که در سطح یک به آن پیوند داده شده اند، قرار می گیرند. به طور مشابه، هش در سطح یک ادامه می‌یابد، که منجر به رسیدن هش‌های هش به سطوح بالاتر می‌شود، تا زمانی که به هش ریشه اصلی برسد.

این هش ریشه، ریشه Merkle نامیده می شود و به دلیل پیوند درخت مانند هش ها، حاوی تمام اطلاعات مربوط به هر هش تراکنش های موجود در بلوک است. این یک مقدار هش تک نقطه ای را ارائه می دهد که اعتبار همه چیز موجود در آن بلوک را امکان‌پذیر می کند.

برای مثال، اگر کسی باید تراکنشی را تأیید کند که ادعا می‌کند از بلوک شماره 137 آمده است، فقط باید درخت مرکل بلوک را بررسی کند، بدون اینکه نگران تأیید هر بلوک دیگری در بلاک چین، مانند بلوک 136 یا بلوک # باشد.

اساساً، مکانیسم درخت Merkle و ریشه Merkle به طور قابل توجهی سطوح هش انجام شده را کاهش می دهد و امکان تأیید و تراکنش های سریع تر را فراهم می کند.

شاردینگ:

یک تکنیک پارتیشن بندی پایگاه داده است که توسط شرکت های بلاک چین با هدف مقیاس پذیری استفاده می شود و آنها را قادر می سازد تا تراکنش های بیشتری را در هر ثانیه پردازش کنند. شاردینگ کل شبکه یک شرکت بلاک چین را به پارتیشن‌های کوچک‌تری تقسیم می‌کند که به «شارد» معروف هستند. هر خرده از داده های خود تشکیل شده است، که آن را در مقایسه با سایر خرده ها متمایز و مستقل می کند.

شاردینگ می تواند به کاهش تاخیر یا کندی شبکه کمک کند زیرا شبکه بلاک چین را به قطعات جداگانه تقسیم می کند. با این حال، برخی نگرانی های امنیتی در مورد شاردینگ وجود دارد که در آن خرده ها می توانند مورد حمله قرار گیرند.

درک شاردینگ:

شبکه های بلاک چین و ارزهای رمزنگاری شده مربوط به آنها به دلیل کاربرد گسترده این فناوری که شامل مدیریت زنجیره تامین و تراکنش های مالی است، محبوبیت بیشتری پیدا می کند. با افزایش محبوبیت بلاک چین، حجم کار و حجم معاملاتی که توسط شبکه مدیریت می شود نیز افزایش می یابد. اگر بلاک چین را به عنوان یک پایگاه داده مشترک در نظر بگیریم، با افزودن داده های بیشتر و بیشتری، شبکه باید راه های جدیدی پیدا کند تا بتواند همه آن داده ها را به طور موثر و سریع پردازش کند، که در اینجا اشتراک گذاری می تواند کمک کند.

مقیاس پذیری:

با این حال، یکی از چالش‌های اصلی فناوری بلاک چین این است که با اضافه شدن رایانه‌های اضافی به شبکه و پردازش تراکنش‌های بیشتر، شبکه دچار گرفتگی می‌شود و این روند را کند می‌کند که به آن تأخیر می‌گویند. تأخیر یک مانع برای بلاک چین است که برای استفاده گسترده مورد استفاده قرار می گیرد، به ویژه در مقایسه با سیستم های پرداخت الکترونیکی فعلی که به سرعت و کارآمد عمل می کنند. به عبارت دیگر، مقیاس‌پذیری یک چالش برای بلاک چین است، زیرا شبکه‌ها ممکن است نتوانند حجم فزاینده داده و جریان تراکنش را مدیریت کنند، زیرا صنایع بیشتر و بیشتری از این فناوری استفاده می‌کنند.

گره های بلاک چین:

در حال حاضر، در بلاک چین، هر گره در یک شبکه باید تمام حجم تراکنش های درون شبکه را پردازش یا مدیریت کند. گره ها در یک بلاک چین مستقل هستند و مسئول نگهداری و ذخیره تمام داده ها در یک شبکه غیرمتمرکز هستند. به عبارت دیگر، هر گره باید اطلاعات مهمی مانند موجودی حساب و تاریخچه تراکنش را ذخیره کند. شبکه های بلاک چین به گونه ای ایجاد شدند که هر گره باید تمام عملیات، داده ها و تراکنش های شبکه را پردازش کند.

در حالی که با ذخیره کردن هر تراکنش در تمام گره ها، امنیت یک بلاک چین را تضمین می کند، این مدل پردازش تراکنش را به میزان قابل توجهی کند می کند. سرعت پایین برای پردازش تراکنش‌ها، آینده خوبی را به همراه نخواهد داشت که در آن بلاک چین مسئول میلیون‌ها تراکنش باشد. شاردینگ می تواند کمک کند زیرا بار کاری تراکنش را از یک شبکه بلاک چین تقسیم یا پخش می کند، به طوری که هر گره نیازی به مدیریت یا پردازش تمام بار کاری بلاک چین نداشته باشد. به نوعی، شاردینگ حجم کار را به پارتیشن ها یا خرده ها تقسیم می کند.

چرا اتریوم به اشتراک گذاری نیاز دارد:

شاردینگ می تواند اجرای این گره های کامل را آسان تر کند. بر اساس بلاک اکسپلورر Etherscan، گره های کامل اتریوم در حال حاضر حداقل پنج ترابایت فضا را اشغال می کنند، که تقریباً 10 برابر فضایی است که یک رایانه معمولی می تواند در خود جای دهد و گره‌ها با گذشت زمان و پیوستن کاربران بیشتری به پلتفرم، بزرگ‌تر و سخت‌تر می‌شوند.

چه زمانی شاردینگ در اتریوم فعال می شود؟

شاردینگ از زمان ظهور اتریوم در سال 2013 یک ایده بوده است. هنوز مشخص نیست که آیا کار خواهد کرد یا خیر. همچنین مشخص نیست چه زمانی به اتریوم اضافه خواهد شد.

شاردینگ بخشی برنامه ریزی شده از اتریوم 2.0 است، مجموعه ای از ارتقاء بلاک چین اتریوم که به طور رسمی در 1 دسامبر 2020 شروع به کار کرد. به دلیل خطرات و پیچیدگی احتمالی، شاردینگ به احتمال زیاد در مراحل بعدی ارتقاء گنجانده می شود.

منبع: شاردینگ (sharding) چیست؟ (کاربرد، مزایا، معایب)

مکانیسم اجماع چیست؟

مکانیسم اجماع یک مکانیسم تحمل خطا است که در سیستم‌های رایانه‌ای و بلاکچین برای دستیابی به توافق لازم بر روی یک مقدار داده واحد یا یک حالت واحد از شبکه در میان فرآیندهای توزیع شده یا سیستم‌های چند عاملی، مانند ارزهای دیجیتال استفاده می‌شود. از جمله موارد دیگر در ثبت سوابق مفید است. به عنوان مثال، در بلاکچین بیت کوین، مکانیسم اجماع به عنوان اثبات کار (PoW) شناخته می شود، که به اعمال قدرت محاسباتی برای حل یک معمای دشوار اما دلخواه برای صادق نگه داشتن تمام گره های شبکه نیاز دارد.

توضیحی کامل در خصوص مکانیزم اجماع

در هر سیستم متمرکز، مانند پایگاه داده ای که اطلاعات کلیدی در مورد گواهینامه های رانندگی در یک کشور را در اختیار دارد، یک مدیر مرکزی اختیار نگهداری و به روز رسانی پایگاه داده را دارد. وظیفه ایجاد هرگونه به‌روزرسانی – مانند افزودن/حذف/به‌روزرسانی نام افرادی که واجد شرایط مجوزهای خاص هستند- توسط یک مقام مرکزی انجام می‌شود که تنها مسئول حفظ سوابق واقعی است.

بلاکچین های عمومی که به عنوان سیستم های غیرمتمرکز و خودتنظیمی عمل می کنند در مقیاس جهانی بدون هیچ مرجع واحدی کار می کنند. آنها شامل مشارکت صدها هزار شرکت کننده هستند که روی تأیید و احراز هویت تراکنش های انجام شده در بلاکچین و فعالیت های استخراج بلاک کار می کنند.

در چنین وضعیت در حال تغییر پویا از بلاکچین، این دفتر کل به اشتراک گذاشته شده عمومی به یک مکانیسم کارآمد، منصفانه، زمان واقعی، کاربردی، قابل اعتماد و ایمن نیاز دارند تا اطمینان حاصل شود که تمام تراکنش های انجام شده در شبکه واقعی هستند و همه شرکت کنندگان بر سر یک اجماع توافق دارند. در مورد وضعیت دفتر، این وظیفه بسیار مهم توسط مکانیسم اجماع انجام می‌شود، که مجموعه‌ای از قوانین است که در مورد مشروعیت مشارکت‌های شرکت‌کنندگان مختلف (یعنی گره‌ها یا تراکنش‌کنندگان) بلاکچین تصمیم می‌گیرد.

مکانیسم های اجماع بلاک چین

الگوریتم های مکانیزم اجماع مختلفی وجود دارد که هر کدام بر اساس اصول متفاوتی کار می کنند.

اثبات کار (PoW) یک الگوریتم اجماع رایج است که توسط محبوب ترین شبکه های ارز دیجیتال مانند بیت کوین و لایت کوین استفاده می شود. این نیاز به یک گره مشارکت کننده دارد تا ثابت کند که کار انجام شده و ارائه شده توسط آنها واجد شرایط دریافت حق اضافه کردن تراکنش های جدید به بلاکچین است. با این حال، کل این مکانیسم استخراج بیت کوین به مصرف انرژی بالا و زمان پردازش طولانی تری نیاز دارد.

اثبات سهام (PoS) یکی دیگر از الگوریتم‌های اجماع رایج است که به عنوان جایگزینی کم‌هزینه و کم مصرف برای الگوریتم PoW تکامل یافته است. این شامل تخصیص مسئولیت در نگهداری دفتر کل عمومی به یک گره شرکت کننده به نسبت تعداد توکن های ارز مجازی است که توسط آن نگهداری می شود. با این حال، این با این اشکال همراه است که به جای هزینه کردن، احتکار کریپتوکوین را تشویق می کند.

در حالی که PoW و PoS بسیار رایج‌ترین در فضای بلاکچین هستند، الگوریتم‌های اجماع دیگری مانند اثبات ظرفیت (PoC) وجود دارد که امکان اشتراک فضای حافظه گره‌های مشارکت‌کننده در شبکه بلاک چین را فراهم می‌کند. هر چه یک گره حافظه یا فضای هارد دیسک بیشتری داشته باشد، حقوق بیشتری برای نگهداری دفتر کل اعطا می شود. اثبات فعالیت (PoA)، مورد استفاده در بلاکچین Decred، ترکیبی است که از جنبه‌های PoW و PoS استفاده می‌کند. Proof of Burn (PoB) یکی دیگر از مواردی است که تراکنش‌کنندگان را ملزم می‌کند تا مقادیر کمی از ارزهای دیجیتال را به آدرس‌های کیف پول غیرقابل دسترسی ارسال کنند و در واقع آنها را از بین می‌برند.

دیگری به نام اثبات تاریخ (PoH) که توسط پروژه سولانا توسعه یافته و مشابه اثبات زمان سپری شده (PoET) است، گذر زمان خود را به صورت رمزنگاری رمزگذاری می کند تا بدون صرف منابع زیاد به اجماع برسد.

نتیجه گیری:

مکانیزم اجماع به هر تعداد روشی که برای دستیابی به توافق، اعتماد و امنیت در سراسر یک شبکه کامپیوتری غیرمتمرکز استفاده می شود، اشاره دارد. در زمینه بلاک چین و ارزهای دیجیتال، اثبات کار (PoW) و اثبات سهام (PoS) دو مورد از رایج‌ترین مکانیسم‌های اجماع هستند. منتقدان ماینرهای بیت کوین استدلال کرده اند که PoW بیش از حد انرژی بر است، که باعث ایجاد مکانیسم های جدید و کارآمدتر شده است.

اثبات تاریخ یا Proof of History:

بنیانگذار سولانا، یک الگوریتم اجماع منحصربفرد برای شبکه Solana طراحی کرده است که الگوریتم اثبات تاریخ (Proof of History) نام دارد. سولانا الگوریتم اثبات سهام (POS) را با الگوریتم اثبات تاریخ (POH) ترکیب می کند و یک الگوریتم اجماع ترکیبی منحصر به فرد را می سازد. (POH) تضمین می‌کند که یک بلاکچین بسیار سریع است اما در عین حال امنیت آن را غیرمتمرکز نگه می دارد.

همه رویدادها و تراکنش های Solana با تابع هش SHA256 هش می شوند. با استفاده از این تابع، سولانا یک ورودی می گیرد و یک خروجی منحصر به فرد تولید می کند که پیش بینی آن بسیار دشوار است. سولانا خروجی یک تراکنش را می گیرد و از آن به عنوان ورودی برای هش بعدی استفاده می کند. توالی تراکنش ها اکنون در خروجی هش شده ساخته شده است.

این فرآیند هش کردن یک زنجیره طولانی و ناگسستنی از تراکنش های هش شده ایجاد می کند. این مشخصه یک توالی واضح و قابل تأیید از تراکنش‌ها را ایجاد می‌کند که اعتبارسنجی بدون نیاز به مُهر زمانی معمولی را به یک بلوک اضافه می‌کند. هش کردن نیز به زمان مشخصی برای کامل شدن نیاز دارد، به این معنی که اعتبار سنجی ها می توانند به راحتی بررسی کنند که چقدر زمان گذشته است.

نمونه اثبات تاریخ

ممکنه که تصور نحوه دقیق کار Proof of History دشوار باشه. بنابراین، با توضیح این موضوع با یک مثال به شما نشان می دهیم که چگونه کار می کند.

بنابراین، برای مثال، ما سه تراکنش A، B و C داریم. سولانا هر یک از این تراکنش ها را به ترتیب از طریق پروتکل توافقی خود، Proof of History، اجرا می کند. PoH تراکنش و ساعت داخلی را به عنوان ورودی می گیرد که به طور عینی ترتیب تراکنش ها را اندازه گیری می کند، بنابراین به شرح زیر است:

نسخه رمزگذاری شده A در زمان مُهر 0: PoH(A, time stamp 0) -> hash

نسخه رمزگذاری شده B در زمان مُهر 1: PoH(B, time stamp 1) -> hash

نسخه رمزگذاری شده C در زمان مُهر 2: PoH(C, time stamp 2) -> hash

از آنجایی که همه چیز در مهرهای زمانی ثابت است، یک اندازه گیری عینی ارائه می دهد.این شامل دیتا های واقعی از هر معامله و ترتیب آنها است. اگر قرار باشد تراکنش B در زمان مهر صفر وارد شود، کل زنجیره بلوکی تحت تأثیر قرار می‌گیرد.

به دلیل این امنیت عینی، نیازی به دخالت انسان در طول اعتبارسنجی نیست. این باعث می شود اعتبارسنجی چندین برابر سریعتر از PoW و PoS باشد. در نتیجه، سولانا به سرعت تراکنش تا 50000 تراکنش در ثانیه (TPS) دست می یابد، در حالی که بیت کوین با اثبات کار بین 5 تا 7 TPS و اتریوم با PoS حدود 30 TPS به دست می آورد. شایان ذکر است که Proof of Stake اتریوم TPS بسیار بالاتری را هدف قرار داده است و احتمالاً در آینده به این امر دست خواهد یافت.

چرا اثبات تاریخ همچنان اتفاق نظر آینده نیست؟

اثبات تاریخ پتانسیل بالایی دارد. اما مانند هر الگوریتم اجماع دیگری، اشکالاتی نیز وجود دارد، و این در مورد PoH نیز صدق می کند. اگر می‌خواهید به‌عنوان اعتبارسنجی در Solana شرکت کنید، سخت‌افزار شما باید الزامات سخت‌گیرانه را برآورده کند. اگر این الزامات را نداشته باشید، از اجماع خارج می شوید. این امر تمرکززدایی سولانا را به میزان قابل توجهی محدود می کند. از آنجایی که با نگاه کردن به اعتبارسنجی اثبات سهام، هر تجهیزات کامپیوتری استانداردی این کار را انجام می دهد و به همه اجازه شرکت کردن را می دهد.

در حالی که سرعت تراکنش مزیت اصلی سولانا است، از برخی جهات مانعی نیز محسوب می شود. ده ها هزار تراکنش حجم عظیمی از داده ها را تولید می کند. 1 تراکنش حدود 250 کیلوبایت است. 50000 TPS 250 کیلوبایتی معادل 40 پتابایت داده در سال است. این حجم فوق‌العاده بالایی از داده است و بسیاری از شرکت ها، چه رسد به افراد خصوصی، نمی توانند این مقدار داده را ذخیره کنند. پس باید در آینده راه حلی برای این موضوع اندیشیده شود.

نتیجه گیری

با این وجود، اجماع اثبات تاریخ پتانسیل عظیمی را نشان می دهد. اجماع سریع‌تر و کارآمدتر از بسیاری از الگوریتم‌های دیگر است. به لطف مهرهای زمانی، اعتبارسنجی یک بلوک نیز فوق‌العاده ایمن است، زیرا زمان مشخص است. البته Proof of History معایبی هم دارد، به عنوان مثال: در حال حاضر برای اجرای موفقیت آمیز Proof of History، قدرت محاسباتی زیادی از سخت‌افزار و ظرفیت داده اعتبارسنجی ها مورد نیاز است.

صرف نظر از این، PoH در بازار خوب عمل می کند. سرمایه گذاران به PoH اطمینان دارند، که با این واقعیت که ارزش Solana در ماه گذشته به طور قابل توجهی افزایش یافته است و توسعه دهندگان بیشتری در حال ساخت برنامه های کاربردی در شبکه Solana هستند، نشان می دهد. اینکه آیا اثبات تاریخ مبنای بسیاری از ارزهای دیگر خواهد بود یا خیر، باید دید. اگرچه ما با علاقه بالاتر از حد متوسط ​​تحولات را دنبال خواهیم کرد.

عرضه اولیه عمومی یا IPO چیست؟

به فرآیند عرضه سهام یک  شرکت خصوصی به صورت عمومی اطلاق می‌شود، اینکار به شرکت اجازه می دهد تا سرمایه خود را با سرمایه گذاران عمومی افزایش دهد. انتقال از یک شرکت خصوصی به یک شرکت دولتی می‌تواند زمان مهمی برای سرمایه‌گذاران خصوصی باشد تا به طور کامل به سود سرمایه‌گذاری خود پی ببرند، زیرا معمولاً شامل حق بیمه سهام برای سرمایه‌گذاران خصوصی فعلی می‌شود. در همین حال، به سرمایه گذاران عمومی نیز اجازه می دهد تا در عرضه شرکت کنند.

 IPO به چه صورت عمل می کند؟

قبل از IPO، یک شرکت به صورت خصوصی در نظر گرفته می شود. این تجارت با تعداد نسبتاً کمی از سهامداران از جمله سرمایه گذاران اولیه مانند بنیانگذاران، خانواده و دوستان همراه با سرمایه گذاران حرفه ای مانند سرمایه گذاران خطرپذیر شکل می گیرد.

IPO یک گام بزرگ برای این دسته از شرکت ها است، چونکه باعث جذب و افزایش سرمایه بسیار زیادی می‌شود. این به شرکت توانایی بیشتری برای رشد و گسترش می دهد.

زمانی که یک شرکت به مرحله‌ای از روند رشد خود می‌رسد؛ که معتقد است برای سخت‌گیری مقررات SEC، مزایا و مسئولیت‌های سهامداران عمومی به اندازه کافی بالغ است، شروع به تبلیغ برای عرضه عمومی یا همان IPO می‌کند.

به طور معمول، این مرحله از رشد زمانی اتفاق می‌افتد که یک شرکت به ارزش خصوصی تقریباً 1 میلیارد دلاری رسیده باشد؛ که در این صورت به عنوان وضعیت تک شاخ نیز شناخته می‌شود. با این حال، شرکت‌های خصوصی در ارزش‌گذاری‌های مختلف با پایه‌های قوی و پتانسیل سودآوری اثبات‌شده نیز می‌توانند واجد شرایط IPO باشند؛ که بسته به رقابت بازار و توانایی آنها برای برآورده کردن الزامات فهرست‌بندی دارد.

سهام یک شرکت از طریق تعهد پذیره نویسی قیمت گذاری می شود. هنگامی که یک شرکت سهامی عام می شود، مالکیت سهام خصوصی قبلی به مالکیت عمومی تبدیل می شود و سهام سهامداران خصوصی موجود ارزش قیمت معاملات عمومی را دارد. پذیره نویسی سهام همچنین می تواند شامل مقررات خاصی برای مالکیت سهام خصوصی به عمومی باشد.

در همین حال، بازار عمومی فرصت بزرگی را برای میلیون‌ها سرمایه‌گذار برای خرید سهام شرکت و مشارکت سرمایه در حقوق صاحبان سهام یک شرکت باز می‌کند. عموم شامل هر فرد یا سرمایه گذار نهادی است که علاقه مند به سرمایه گذاری در شرکت است.

فرآیند عرضه اولیه

یک IPO به طور جامع از دو بخش تشکیل شده است.

مرحله پیش از بازاریابی عرضهخود عرضه اولیه

هنگامی که یک شرکت به IPO علاقه مند است، با درخواست مناقصه های خصوصی برای پذیره نویسان تبلیغ می کند یا همچنین می تواند برای ایجاد علاقه بیانیه ای عمومی ارائه دهد.

پذیره نویسان فرآیند IPO را رهبری می کنند و توسط شرکت انتخاب می شوند. یک شرکت ممکن است یک یا چند پذیره نویس را برای مدیریت مشترک بخش های مختلف فرآیند IPO انتخاب کند. پذیره نویسان در تمام جنبه های بررسی اولیه، تهیه اسناد، تشکیل پرونده، بازاریابی، و صدور درگیر هستند.

مراحل یک IPO بدین ترتیب است:

پیشنهادات پذیره نویس تم مستندات بازاریابی و بروزرسانی هیئت و فرآیندها سهام منتشر شده ارسال IPO

هدف از عرضه اولیه عمومی چیست؟

IPO اساساً یک روش جمع‌آوری سرمایه است که توسط شرکت‌های بزرگ استفاده می‌شود و در آن شرکت سهام خود را برای اولین بار به عموم می‌فروشد. پس از IPO، سهام این شرکت در بورس اوراق بهادار معامله می شود. برخی از انگیزه های اصلی برای انجام IPO عبارتند از: افزایش سرمایه از فروش سهام، تامین نقدینگی برای بنیانگذاران شرکت و سرمایه گذاران اولیه و استفاده از ارزش گذاری بالاتر.

آیا خرید سهام IPO خوب است؟

IPO ها معمولا توجه رسانه ای زیادی را به خود جلب می کنند، که برخی از آنها به عمد توسط شرکت در معرض دید عموم قرار می گیرد. به طور کلی، IPO ها در بین سرمایه گذاران محبوب هستند زیرا تمایل به ایجاد نوسانات قیمت در روز عرضه اولیه و اندکی پس از آن دارند. این می تواند گهگاه سودهای بزرگی را به همراه داشته باشد، اگرچه می تواند زیان های زیادی را نیز به همراه داشته باشد. در نهایت، سرمایه گذاران باید هر IPO را با توجه به دفترچه شرکتی که در حال عرضه عمومی است و همچنین شرایط مالی و تحمل ریسک آنها قضاوت کنند.

اثبات فعالیت Proof of Activity:

یک مکانیسم اجماع ترکیبی است که ویژگی‌های Proof of Work و Proof of Stake را در یک رویکرد جدید برای تولید بلوک‌های جدید ترکیب می‌کند. PoA از دو مکانیسم ذکر شده در بالا استفاده می کند و سعی می کند از نقاط ضعف هر دو روش جلوگیری کند تا الگوریتم کارآمدتری ارائه دهد.

Proof of Activity تلاش می‌کند تا بهترین مکانیسم‌های اجماع اثبات کار Proof of Work و اثبات سهام Proof of Stake را برای تولید و اعتبارسنجی بلوک‌های جدید برای یک بلاکچین ترکیب کند. Proof of Activity به دنبال ترکیب بهترین مکانیسم‌های اجماع Proof of Work (PoW) و Proof of Stake (PoS) برای تولید و اعتبارسنجی بلوک‌های جدید برای یک بلاک چین است.

ارزهای رمزنگاری شده و سایر برنامه های کاربردی مبتنی بر بلاک چین تنها در صورتی کار می کنند که بتوان از یکپارچگی و قابل اعتماد بودن شبکه همیشه اطمینان حاصل کرد. بنابراین، تمام اطلاعات جدید اضافه شده به بلاک چین باید توسط شرکت کنندگان بررسی و تایید شود. برای این منظور از مکانیسم های اجماع مختلفی استفاده می شود. به عنوان مثال، اثبات کار (PoW) و اثبات سهام (PoS) به طور گسترده استفاده می شود، اولی به ویژه، اغلب به دلیل تقاضاهای غیرضروری بالای آن در مصرف انرژی و قدرت محاسباتی مورد انتقاد قرار می گیرد، اما با این وجود به عنوان یکی از پرکاربردیترین مکانیسم ها در نظر گرفته می شود. اثبات فعالیت (PoA) رویکردی است که از مزایای PoW و PoS برای ایجاد یک روش جدید و کارآمدتر برای رسیدن به اجماع استفاده می‌کند.

محلول ترکیبی POA:

Proof of Activity تلاش می کند بهترین هر دو مکانیسم اجماع را اجرا کند. این مکانیسم قبل از اینکه یک بلوک کاملاً جدید برای بلاک چین آماده شود، دو مرحله را طی می کند.

فاز اول از رویکردی استفاده می‌کند که قبلاً در Proof of Work شناخته شده بود: استخراج‌کنندگان با قدرت محاسباتی خود با یکدیگر رقابت می‌کنند و سعی می‌کنند اولین کسانی باشند که به سخت‌افزارشان اجازه می‌دهند تا یک کار پیچیده را برای ایجاد یک بلوک جدید برای بلاک چین حل کنند.

هنگامی که آن بلوک ایجاد شد، سیستم به مرحله دوم حرکت می کند: مانند اثبات سهام، شرکت کنندگان به طور تصادفی از شبکه انتخاب می شوند. شانس انتخاب شدن با تعداد کوین ‌هایی که یک شرکت‌کننده در آن شبکه دارد افزایش می‌یابد. درست مانند اثبات سهام معمولی. سپس به افراد ترسیم شده وظیفه بررسی بلوک تولید شده داده می شود. بسته به اجرا، آنها ممکن است فقط برای تأیید اعتبار بلوک، آن را تأیید کنند یا آن را امضا کنند. هنگامی که تمام اعتباردهنده های انتخاب شده بلوک را امضا یا تأیید کردند، می توان آن را تکمیل کرد. اکنون ممکن است بلوک کامل به بلاک چین متصل شود.

نکته مثبت و منفی در اثبات فعالیت:

نکته مثبت:

امنیت POA: تنها در صورتی که تعداد از پیش تعیین‌شده تأییدکننده، بلوک را معتبر تشخیص دهند، می‌توانند برای همیشه به زنجیره بلوکی اضافه شوند. به عبارت دیگر، معرفی یک بلوک دستکاری شده به سیستم چالش برانگیز است.

نکته منفی:

PoA دقیقاً از رویه‌ای استفاده می‌کند که اثبات کار قبلاً برای آن مورد انتقاد قرار گرفته است، یعنی حل فشرده محاسباتی یک کار. این بدان معنی است که این مکانیسم توافقی همچنین منجر به مصرف انرژی نسبتاً بالا و نیاز به سخت‌افزار قدرتمند دارد.