آپاندیس در کودکان راههای تشخیص و درمان آن

آپاندیسیت یا التهاب آپاندیس در کودکان

آپاندیس در کودکان

آپاندیسیت، التهاب و عفونت آپاندیس (اندام کوچک، تو خالی و انگشتی شکلی که در ابتدای روده بزرگ قرار دارد) است. آپاندیس شایع‌ترین علت جراحی اورژانسی شکم است.

این التهاب و عفونت ممکن است زمانی رخ دهد که به علت فشرده و مسدود شدن مجاری آپاندیس توسط تکه‌ای مدفوع سفت یا گره لنفاوی بزرگ، باکتری‌ها در آپاندیس گیر بیفتند.

وقتی آپاندیس عفونی شده باشد، باید برداشته شود تا از پارگی و گسترش عفونت به شکم جلوگیری شود.

علائم

علائم معمول آپاندیسیت شامل:

• درد شکم
• تب و استفراغ
• در موارد نادر می‌تواند باعث اسهال نیز بشود.
• شکم کودکان ممکن است باد کند و حساس به لمس باشد.

بچه‌های بزرگتر شاید بتوانند نشانه‌ای را که گاهی مشخص‌کننده آپاندیسیت است، توصیف کنند مثلا درد شکمی که از ناف به سمت راست قسمت تحتانی شکم حرکت می‌کند.

اما، یک کودک خردسال نمی‌تواند در فهمیدن علت ناراحتی‌اش کمک زیادی به شما بکند و نیاز به معاینه پزشک دارد.

عوامل خطرساز

طبق آمارهای موجود، مجموع موارد بروز آپاندیسیت رو به کاهش است، کارشناسان می‌گویند ممکن است به دلیل وجود فیبر بیشتر در رژیم غذایی مردم باشد که به جلوگیری از انسداد کمک می‌کند.

به‌طور کلی به نظر می‌رسد که احتمال بروز در افراد زیر بیشتر باشد:

• افراد دارای سابقه خانوادگی آپاندیسیت، بیشتر مستعد ابتلا به این بیماری باشند.
• مردان نسبت به زنان کمی مستعدتر هستند.
• اگر فرزند شما مبتلا به فیبروز کیستیک باشد نیز احتمال بیشتری برای ابتلا به آپاندیسیت دارد.

درمان آپاندیسیت

پارگی آپاندیس کودک

اگر عفونت باکتریایی شدت یابد، آپاندیس ممکن است پاره شود و باکتری‌ها را از عضو عفونی به داخل حفره شکم پخش کند. اگر این اتفاق بیفتد، کودک در بیمارستان بستری خواهد شد.

آنتی بیوتیک‌ها با تزریق درون وریدی مستقیما به جریان خون منتقل می‌شوند تا از عفونت جلوگیری کنند؛ اما در این حال هم هنوز جراحی آپاندیس برای کودک لازم است.

صحبت‌های آقای دکتر دلشاد در خصوص آپاندیسیت

آپاندیسیت در بزرگسالان بسیار شناخته شده است و برخی تصور می‌کنند که این بیماری در کودکان اتفاق نمی‌افتد، در حالی که اینطور نیست.

در صورت بروز این بیماری در کودکان و عدم توجه به آن، می‌تواند بسیار خطرناک باشد. به همین جهت افراد باید آشنایی کاملی با این بیماری داشته باشند.

آپاندیس، قسمتی از روده است که به آن لوپ بسته گفته می‌شود. از اول روده بزرگ شروع می‌شود و به صورت بسته است، همچنین به اندازه 10 تا 20 سانتی متر طول دارد. التهاب این قسمت را آپاندیسیت می‌گویند.

علت ایجاد این بیماری چیست؟

حرکات دودی شکلی که در روده وجود دارد، در آپاندیس این حرکت به صورت دو طرفه است. گاهی اوقات مواردی مانند سنگ یا هسته میوه‌ای در محتویات روده قرار دارد، وارد آپاندیکس می‌شود و موقع برگشت گیر می‌کند، به همان صورت بسته می‌شود.

گاهی اوقات سنگ‌های مدفوعی منجر به چنین عارضه‌ای می‌شود. در کودکان این مورد متفاوت است، در دیواره آپاندیس نسوج لنفاوی قرار دارد مانند غدد لنفاوی که بین روده‌ها قرار گرفته است.

هر التهابی که در هر قسمت رخ دهد، منعکس به نسوج لنفاوی شده و متورم می‌شود. زمانی که دیواره‌ها ملتهب می‌شوند، ضخامت آنها بیشتر شده و در نهایت مجرای آپاندیس بسته می‌شود.

حال محتویاتی که درون آن قرار دارد، حبس می‌شود، در حالی که باید در حال حرکت باشد. در این حالت فضایی برای رشد میکروب ایجاد خواهد شد.

از سوی دیگر ادم یا تورم به وجود می‌آید، فشار به وریدها وارد می‌کند و آنها را می‌بندد. در واقع در این حالت برگشت خون مختل می‌شود.

سپس بر عروق اصلی شریانی فشار وارد می‌کند و همینطور این اختلالات ادامه دارد تا بیماری آپاندیسیت ایجاد شود. در نتیجه التهاب این قسمت از روده را آپاندیسیت می‌گویند.

پارگی آپاندیسیت

آپاندیسیت چه علائمی دارد؟

در این بیماری دو نوع دل درد وجود دارد، دل درد اولیه در اطراف ناف شروع می‌شود، در واقع درد اطراف ناف، اولین علامت آن است. با پیشرفت بیماری آپاندیسیت، چنین دردی در قسمت راست پایین شکم ایجاد می‌شود.

بنابراین، اغلب افرادی که مراجعه می‌کنند، درد در سمت راست و پایین شکم دارند، که این درد به مرور زمان بیشتر می‌شود.

چنین دردی با دردها کولیکی و با دردهایی که مربوط به حالب، کلیه و مجاری ادراری است، تفاوت دارد. به این صورت که درد التهاب آپاندیس بدون توقف و یکسره است.

در حالی که اگر در حالب که در نزدیک آپاندیس قرار دارد، اتفاقی بیفتد، درد پی در پی رخ می‌دهد، در واقع وقفه‌ای بین درد وجود دارد و مجدد احساس می‌شود که به آن «درد کولیکی» می‌گویند.

دومین علامت در کودکان تهوع و استفراغ است، با پیشرفت بیماری علائم کودک بدتر می‌شود. سومین علائم بی‌میلی کودک به غذا است.

همانطور که گفتیم روند بیماری به این صورت است که لوب آپاندیس بسته می‌شود، در نهایت ترشحات در این قسمت جمع خواهد شد و فشار زیاد به مخاط و عروق شریانی وارد می‌کند.

آخرین عروقی که بسته می‌شود، عروق شریانی است، در نهایت کم‌کم رنگ آپاندیسیت نیز تغییر می‌کند و سیاه می‌شود.

زمانی که بیماری به این مرحله می‌رسد، تب در کودک شروع می‌شود. شدت تب بستگی به این دارد که آپاندیس گانگریت یا پاره و سوراخ شود. در نتیجه محتویات آپاندیس به داخل شکم ریخته شده و آبسه ایجاد می‌شود.

علائم آپاندیسیت

بنابراین، آپاندیسیت به عنوان یکی از انواع «شکم حاد» دیده می‌شود، شکم حاد مشکلی است که به محض تشخیص باید بیمار به بیمارستان ارجاع داده شود.

در نتیجه باید والدین در صورت مشاهده چنین علائمی هرچه سریع‌تر به پزشک مراجعه کنند تا منجر به عوارض خطرناک در کودکان نشود.

در صورتی که والدین به اینگونه علائم در کودک خود توجه نداشته باشند، انتشار درد بیشتر می‌شود و کم‌کم کل شکم را در بر می‌گیرد.

استفراغ زیاد می‌شود، تب بالا می‌رود، کودک دچار بی‌حالی می‌شود، این موارد از خطرات جسمی است که در صورت عدم اهمیت به این موارد، ایجاد می‌شود.

در صورتی که پزشکان یا والدین به آپاندیسیت شک می‌کنند، باید حتما فرزند خود را به بیمارستان ارجاع دهند؛ چراکه، سیر بیماری در کودکان برخلاف نوجوانان بسیار سریع‌تر است.

در واقع اگر سیر پاره شدن آپاندیس و وارد شدن محتویات چرکی به شکم در نوجوانان 4 روز باشد، در کودکان طی 2 روز چنین مشکلی ایجاد می‌شود.

زمانی که کل شکم را در برگرفته باشد، پزشک مجبور به باز کردن شکم از قسمت وسط است، تا شکم شسته و چرک‌ها خارج شود، در نهایت آپاندیس را خارج می‌کنند.

در حالی که قبل از مرحله پاره شدن باشد، با شکاف یک الی دو سانتی آپاندیس خارج می‌شود و کودک دو روز بعد مرخص خواهد شد.

در غیر این صورت، ممکن است نیاز به بستری شدن به مدت یک هفته تا 10 روز باشد. همچنین احتمال ایجاد عوارض پس از آن نیز در کودکان وجود خواهد داشت.

یکی از عوارض احتمالی که می‌توان از این بیماری برای دختر خانم‌ها در نظر داشت این است که در رحم دو لوله به نام فالوپ وجود دارد که در انتهای آن دو تخمدان قرار گرفته است، تخمک‌ها از این لوله‌ها وارد لوله و در نهایت وارد رحم می‌شوند، در این مواقع که این بیماری رخ می‌دهد این قسمت التهابی و بسته می‌شود.

در واقع اگر بگذاریم این بیماری پیشرفت کند، التهابی و چرکی شود، ممکن است این لوله‌ها نیز التهابی و بسته شوند.

احتمال اینکه در آینده منجر به نازایی در دختر خانمی که دچار این بیماری است، وجود دارد. به همین جهت نباید مسیر تشخیص تا درمان طولانی شود.

نحوه تشخیص آپاندیسیت

تشخیص بیماری آپاندیسیت در کودکان

برای تشخیص این بیماری در مرحله اولیه آزمایش در نظر گرفته می‌شود. در صورت بروز التهاب آپاندیس، گلبول‌های سفید افزایش پیدا کرده است.

خود گلبول‌های سفید شامل انواع دیگری مانند نوتروفیل‌هاست که این موارد نیز افزایش پیدا می‌کند و تا حدی نشان‌دهنده بیماری آپاندیسیت است.

در مرحله بعدی نیز سونوگرافی برای بیمار در نظر گرفته می‌شود، در سونوگرافی انسداد، تورم و اتساع در لوپ مشخص است.

اما گاهی اوقات این بیماری با دیگر بیماری‌ها اشتباه گرفته می‌شود و حتی گاهی با سونوگرافی مشخص نیست.

مطمئن‌ترین راهی که برای تشخیص این بیماری از سویدکتر صلاح الدین دلشاد گفته شد به این صورت که حتی پدر و مادرها می‌توانند انجام دهند (ریپانترنس):

• کودک در حالت خوابیده قرار گیرد.
• فرد معاینه‌کننده دستش را روی قسمت راست شکم کودک بگذارد.
• آهسته آهسته فشار دهد.
• به یک مرتبه دست باید برداشته شود.

در این مواقع اگر کودک مبتلا به آپاندیسیت باشد، صدای ناراحت‌کننده‌ای از او شنیده می‌شود.

تشخیص آپاندیسیت در کودکان

آیا درمان بیماری آپاندیسیت همیشه جراحی است؟

در اغلب مواقع کودکانی که به این بیماری مبتلا می‌شوند، نیاز به جراحی دارند. تنها در صورتی که در لحظات ابتدایی شروع این بیماری کودک به بیمارستان آورده شود.

در صورتی که تنها آپاندیس دچار التهاب شده باشد و مواردی مانند سنگ مدفوعی در این قسمت گیر نکرده باشد، با تجویز دارو التهاب برطرف می‌شود و مانع پیشرفت بیماری خواهد شد.

سیستم لنفاوی بدن به یکدیگر وصل است، به‌طور مثال اگر کودک دچار یک عفونت در گلو شود، به سیستم لنفاوی شکم منعکس می‌شود.

معمولا یکی از بیماری‌هایی که با آپاندیسیت اشتباه گرفته می‌شود «غدد لنفاوی پرده روده» است.

تنها اگر کودک در مراحل اولیه آپاندیسیت باشد، پزشک دارو تجویز می‌کند تا بتوان عفونت و فشار را برطرف کرد تا مسیر آپاندیکس باز شود و مانع از پیشرفت بیماری شود.

در این حالت ممکن است کودک پس از یک روز بهبودی پیدا کند. چنین درمان‌هایی نیز باید حتما در بیمارستان انجام گیرد.

گاهی ممکن است بیمار با مصرف دارو بهبود پیدا نکند و بیماری در حال پیشرفت باشد. در این مواقع قبل از اینکه بیمار به مرحله جدی برسد، جراح فوق تخصص اطفال عمل جراحی را انجام خواهد داد.

پس از جراحی با بخیه‌های زیر پوستی که برای کودک زده می‌شود جای عمل نیز دیگر قابل مشاهده نخواهد بود.

در صورتی که کودک زیر نظر جراح اطفال باشد و تشخیص پزشک مبنی بر این است که در مرحله پاره شدن آپاندیسیت قرار دارد، باید فورا عمل جراحی انجام گیرد.

در غیر این صورت اگر این مشکل در مرحله اولیه باشد، پزشک ممکن است دارو برای کودک تجویز کند تا التهاب ایجاد شده برطرف شود.

طی این مدت ممکن است 12 تا 24 ساعت کودک را تحت نظر قرار دهند تا روند بهبود را شاهد باشد و اقدامات لازم را به موقع انجام دهد.

مراقبت‌های بعد از عمل

کودک تا 24 ساعت پس از عمل نباید چیزی بخورد، پس از پایان 24 ساعت مصرف مایعات شروع می‌شود و روز بعد کودک می‌تواند غذاهای معمولی را مصرف کند.

کودکان طی دو روز از بیمارستان مرخص خواهند شد. همچنین می‌توانند پس یک هفته فعالیت‌های سابق خود را داشته باشند.

مراقبت بعد از عمل آپاندیسیت

آیا احتمال عوارض پس از عمل وجود دارد؟

در همه عمل‌ها احتمال ایجاد عوارض وجود دارد، می‌توان با دقت به برخی از نکات احتمال ایجاد عوارض را کاهش داد.

یکی از این موارد مرتبط به خانواده‌هاست، اگر آنها زودتر فرزند خود را به بیمارستان برسانند، عارضه کمتری را در کودک خود شاهد خواهند بود.

عارضه دیگر مربوط به محل زخم است که اگر چرکی شده باشد، ممکن است زخم پس از عمل نیز چرکی شود که این مورد با تجویز داروهایی از قبیل آنتی‌بیوتیک قابل کنترل خواهد بود.

زمانی که شکم باز می‌شود، عارضه احتمالی دیگر مربوط به چسبندگی روده‌ها است. احتمال ایجاد چنین مشکلی پس از مدت‌ها وجود دارد.

تنها باید مراقب بود که خود بیماری منجر به عارضه نشود تا اینکه به فکر عارضه عمل باشیم.

نگارش و گردآورنده: رضا رحیمی

منبع: بیمارستان و زایشگاه حضرت مریم کرج، گلشهر

رنال کولیک، بیماری هزار چهره

هنگام ویزیت بیمار در مطب، درمانگاه و یا اورژانس بارها با بیمارانی مواجه می‌شویم که با شکایت درد کلیه یا کلیه‌ها مراجعه می‌نمایند و در برخی موارد نیز تشخیص را دقیق تر بیان نموده و می‌ گویند که سنگ کلیه داریم! اما در ویزیت این بیماران چه نکاتی را باید مد نظر داشت تا اولاً مطمئن شویم منشاء درد آنها کلیوی است و دوم اینکه از چه اقدامات پاراکلینیکی کمک بگیریم تا به تشخیص برسیم و سوم اینکه چه مواردی نیاز به ارجاع و یا مشاوره دارند؟

علت ایجاد درد

اتیولوژی ایجاد درد در بیمارانی که دارای سنگ سیستم ادراری هستند از نظر فیزیوپاتولوژیک کمی پیچیده است ولی تئوری‌هایی که بیشتر در این زمینه قابل قبول هستند عبارتند از: التهاب، هایپرپریستالتیسم و یا اتساع حالب و سیستم پیلوکالیس و افزایش فشار داخل لومن که محصول انسداد ناشی از حرکت سنگ می‌باشند.

خصوصیات درد و علائم همراه

درد ناشی از سنگ سیستم ادراری (Renal colic) معمولاً شدیدترین دردی است که فرد در طول زندگی تجربه کرده است و عمدتاً به صورت حاد و acute onset آغاز می‌شود محل درد ارتباط مستقیمی با محل سنگ ندارد و ممکن است درد در محل زاویه costovertebral یا کوادران‌های تحتانی شکم، کشاله ران و ناحیه اینگوینال و یا بیضه‌ها یا لابیاها حس شود یا انتشار یابد.

علائم همراه به صورت حالت تهوع واستفراغ، هماچوری (میکروسکوپیک یا گروس)، سوزش ادرار، تکرر ادرار و... ممکن است وجود داشته باشند که در شرح حال باید مد نظر قرار گیرند. در سابقه پزشکی بیمار باید در مورد سابقه دردهای مشابه یا سنگ‌های ادراری، بیماری‌های زمینه‌ای (مانند بیماری‌های استخوانی، روده‌ای، متابولیک، نقرس و...)، سابقه اعمال جراحی، سابقه مصرف داروها و سابقه فامیلی سنگ‌های ادراری از بیمار سوال نمود.

معاینه بالینی

درنگاه اول بیمار دچار رنال کولیک بیقرار است و از درد به خود می‌پیچید. تمایل بیمار به بی‌حرکت بودن باید شک به مشکلات اسکلتی عضلانی و یا پریتونیت را برانگیزد. از نظر علائم حیاتی نکته بسیار حائز اهمیت گرفتن درجه حرارت بدن بیمار است که در صورت وجود تب به همراه سنگ و انسداد یک اورژانس اورولوژی مطرح است. پس از معاینه قلب و ریه‌ها، معاینه شکم دارای اهمیت فوق العاده زیادی می‌باشد.

در معاینه شکم بایستی در مشاهده وجود هرگونه اسکار جراحی، برجستگی یا غیر قرینه بودن شکم مورد توجه قرار گیرد. سمع اپیگاستر از نظر وجود بروئی ناشی از مشکلات عروق کلیوی و وجود صداهای روده ای باید مد نظر باشد. در لمس، نرم بودن شکم، وجود تندرنس و ریباند تندرینس، لمس توده به ویژه در نقطه مک بورنی و سایر معاینات مربوط به بررسی پریتوان می‌بایست انجام گردد.

در صورت وجود هرگونه تندرنس یا سایر علائم تحریک پریتوان جهت رد مسائل مهمی نظر آپاندیسیت یا پاتولوژی‌های تخمدان (که در قسمت تشخیص افتراقی ذکر شده‌اند) مشاوره جراحی عمومی باید مد نظر باشد.

تشخیص‌های افتراقی

بیماری‌هایی نظیر آپاندیسیت، آبسه آپاندیکولار، کیست‌های بزرگ تخمدان، پارگی کیست تخمدان، تورشن کیست تخمدان، حاملگی خارج رحمی، تورشن بیضه، پریتونیت، آمبولی مزانتر، دیورتیکولیت، ولولوس، سنگ‌ها ومشکلات کیسه صفرا و کبد، دردهای گوارشی با منشا معده و دئودنوم، پانکراتیت، انسداد روده، هرنی اینگوینال، اپیدیدیم ارکیت، بیماری‌های ایسکمیک قلب نظیر MI، پریکاردیت، آمبولی ریه وسایر پاتولوژی‌های مربوط به دیافراگم و پلور، مشکلات عروقی کلیه و آئورت نظیر دایسکشن، آمبولی، آنوریسم و... می‌بایست در تشخیص اقتراقی مد نظر قرار گیرند.

نگارش و گردآورنده: رضا رحیمی

منبع: پیمان صالحی، متخصص جراحی کلیه، مجاری ادراری و ناباروری مردان

سردرد یک طرفه چیست؟

حدود 50 درصد از افراد بزرگسال در سراسر دنیا به اختلال سردرد مبتلا هستند. برخی از سردردها جزئی هستند و با استفاده از درمان های خانگی برطرف می شوند، اما برخی از آن ها بسیار شدیدتر هستند و نیاز به مراقبت های پزشکی دارند. اگر سردرد همراه با تاری دید، حالت تهوع یا هر علامت دیگری که باعث نگرانی می شود رخ دهد، حتما به دنبال مراقبت های پزشکی باشید. اگر فردی دچار سردرد شدید و ناگهانی و ضعف در یک طرف بدن یا گیجی شود، نیاز به مراقبت های اورژانسی دارد.

سردرد

اما در سمت دیگری بسیاری از افراد سردرد را فقط در یک سمت سر خود تجربه می کنند. این درد ممکن است با علائم مختلفی از جمله خستگی، حالت تهوع و اختلالات بینایی همراه باشد. سردرد های یک طرفه یکی از دردناک ترین انواع سردرد ها هستند. سردرد های یک طرفهمعمولاً در نیمه‌ شب ها با درد شدید در اطراف یک چشم و در یک طرف سر، شما را بیدار می‌کند. حملات مکرر سردرد های یک طرفهمی‌تواند از هفته ‌ها تا ماه ‌ها طول بکشد و معمولاً با دوره‌ های بهبودی سردرد متوقف می‌شود، ادامه پیدا می‌کند. در طول دوره بهبودی، برای ماه ها و گاهی حتی سال ها سردرد رخ نمی دهد.

خوشبختانه سردرد های یک طرفه نادر هستند و تهدید کننده زندگی نیست. درمان ‌ها می‌توانند حملات سردرد های یک طرفه را کوتاه‌تر و کم‌تر کند. علاوه بر این، داروها می توانند تعداد سردردهای یک طرفه را تا حد بسیار زیادی کاهش دهند. این مقاله به بررسی علائم، علل و درمانسردرد یک طرفه می‌پردازد.

علائم و نشانه های رایج

سردرد یک طرفه به سرعت و معمولاً بدون هیچ گونه هشداری ظاهر می شود، اگرچه ممکن است ابتدا حالت تهوع و یک حالتی شبیه میگرن داشته باشید. علائم و نشانه های رایج در هنگامسردرد یک طرفه عبارتند از:

• درد طاقت‌آوری که عموماً فقط در پشت، یا اطراف یک چشم قرار دارد، اما ممکن است به سایر نواحی صورت، سر و گردن شما سرایت کند.
• درد فقط در پشت یک چشم، یک طرف شقیقه یا یک سمت پیشانی
• دردی که در شب شروع می شود، معمولاً 1 تا 2 ساعت پس از خواب
• گرفتگی یا آبریزش بینی در سمت آسیب دیده
• دردی که پس از گذشت 5 الی 10 دقیقه به اوج خود می رسد
• درد شدید که 30 تا 60 دقیقه طول می کشد
• علائم مرتبط ممکن است شامل موارد زیر باشد:
• مسدود شدن یا آبریزش بینی
• افتادگی پلک
• آبریزش و قرمزی در یک چشم
• صورت برافروخته یا عرق کرده
• رنگ پریدگی پوست (رنگ پریدگی) یا برافروختگی روی صورت شما
• تورم اطراف چشم در سمت آسیب دیده

سردرد

برخی از علائم سردرد یک طرفه شبیه میگرن است برای مثال حساسیت به نور و صدا ممکن است با سردرد یک طرفه رخ دهد، البته معمولاً در یک طرف سر.سردرد یک طرفه می تواند باعث درد شدید در یک طرف سر، اغلب در اطراف چشم شود. درد می تواند بسیار شدید باشد و حتی ممکن است با سوزش نیز همراه شود.

افراد جوان بسیار زیادی وجود دارند که سردرد های یک طرفه را تجربه می کنند. هنگامی کهسردرد رخ می دهد، معمولاً در چند قسمت به مدت 4 تا 12 هفته ایجاد می شود، و پس از آن متوقف می شود. این سردرد ها اغلب هر بار یک طرف را تحت تأثیر قرار می دهند.

علل سردرد یک طرفه

سردرد در یک طرف سر به دلیل عوامل مختلفی ایجاد می شود. همه چیز از یک سبک زندگی غلط گرفته تا آسیب سر می تواند یک عامل در ایجاد سردرد های یک طرفه باشد. در این بخش خلاصه ای از علل رایج سردرد یک طرفه آورده شده است.

برخی از سردرد یک طرفه به دلیل عوامل سبک زندگی ایجاد می شوند. شناخت منبع این سردرد ها می تواند راهی برای پیشگیری و به حداقل رساندن تاثیر این موضوع باشد. عوامل رایجی که می توانند این مسائل را به وجود آورند عبارتند از:

رژیم غذایی

یکی از دلایل رایج سردرد در افراد، حذف وعده های غذایی است. برخی غذاها و نوشیدنی ها می توانند حملات را تحریک کنند.

خواب: استراحت ناکافی در شب و داشتن برنامه خواب ناسازگار با میگرن و سردرد مرتبط است.

استرس: استرس و تنش محرک های میگرن هستند.

عوامل محیطی: مواردی مانند آلودگی هوا و بوها، نور شدید یا چراغ های چشمک زن، یا حتی تغییر در الگوهای آب و هوا همگی می توانند باعث سردرد شوند.

فعالیت بدنی: در حالی که ورزش منظم به پیشگیری از سردرد کمک می کند، فعالیت بیش از حد خود نیز می تواند وسیله ای برای ایجاد حملات سردرد باشد.

درباره سردرد پیشانی و چشم بیشتر بخوانید.

شرایط بهداشتی رایج

انواع بیماری های رایج می تواند باعث سردرد شوند. این بیماری ها شامل:

بیماری ها:

عفونت سینوس ها یا سینوزیت می تواند باعث التهاب در یک یا هر دو طرف سر شود. اگر فقط یک سینوس تحت تأثیر قرار گیرد، درد فقط در آن طرف سر احساس می شود. علاوه بر این، سردرد اغلب با عفونت های ویروسی مانند سرماخوردگی و آنفولانزا (آنفولانزا) همراه است. تب ناشی از این شرایط می تواند یکی دیگر از علل سردردهای یک طرفه باشد راه کار های پیشگیری از سردرد را در این مقاله بخوانید.

آلرژی:

سردرد یک طرفه سر نیز می تواند همراه با آلرژی باشد. این اتفاق زمانی می‌افتد که برخی غذاها، نوشیدنی‌ها و محرک‌های محیطی واکنش ایمنی بدن شما را تحریک ‌کنند، که همین امر سینوس‌ها را ملتهب می‌کند و باعث ایجاد درد در پیشانی و گونه‌ها می‌شود.

فشار خون بالا:

فشار خون بالا اغلب هیچ گونه نشانه خاصی ندارد. با این حال، علائم آن مانند سردرد، در برخی موارد ظاهر می شوند. این بیماری همچنین می تواند باعث سرگیجه و تنگی نفس شود.

درمان سردرد یک طرفه

درمان سردرد یک طرفه تا حد زیادی به علت آن بستگی دارد. درمان‌ های این شرایط معمولاً چندوجهی هستند و توصیه های پزشکی را با تغییرات سبک زندگی ترکیب می ‌کنند. این توصیه ها شامل استفاده از دارو های خاص پس از شروع سردرد، داروهای پیشگیرانه، تغییر شیوه زندگی و سایر درمان های پزشکی است. دربارهسردرد بعد از ترک کافئین بخوانید.

دارو های مختلف

هم داروهای بدون نسخه و هم داروهای تجویزی به درمان سردرد کمک می کنند. این دارو ها می توانند به شکل قرص یا برای تاثیر سریعتر به صورت اسپری بینی باشند. طبقات مؤثر داروها عبارتند از:

• داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs)
• کافئین و NSAID ها (به عنوان مثال Excedrin)
• تریپتان ها
• آنتاگونیست های دوپامین
• آلکالوئیدهای ارگوت
• مواد افیونی (به ندرت برای دردهای مزمن استفاده می شود)

درمان‌های خانگی برای از بین بردن سردرد

گاهی اوقات برای از بین بردن سردرد، یک درمان خانگی ساده کافی است. در اینجا با چند روش تسکین سردرد بدون نیاز به دارو آشنا می‌شویم.

کمپرس سرد

قراردادن تکه‌های یخ پیچیده شده درحوله یا یک کیسه سبزیجات یخ زده بر روی پیشانی یا حتی دوش آب سرد، ممکن است درد ناشی از سردرد میگرنی را کاهش دهد. باید کمپرس را به مدت 15 دقیقه روی سر خود نگه داشته و سپس به مدت 15 دقیقه استراحت کنیم.

کمپرس گرم

قراردادن پارچه یا حوله گرم بر روی گردن یا پشت سر به کاهش درد ناشی از سردرد تنشی کمک می‌کند. در صورتی که سردرد ما سینوسی باشد، باید پارچه یا حوله گرم را در ناحیه‌ای که درد دارد، قرار دهیم. دوش آب گرم نیز ممکن است در این زمینه کمک‌کننده باشد.

کاهش فشار روی پوست سر یا سر

«سردردهای فشاری خارجی» می‌تواند ناشی از پوشیدن کلاه، سربند یا حتی عینک شنای بیش از حد تنگ باشد. کشیدن و سفت بستن موها نیز حتی می‌تواند باعث سردرد شود.

کم کردن نور محیط

نور زیاد یا چشمک‌زن می‌تواند باعث بروز سردردهای میگرنی شود. اگر مستعد چنین سردردهایی باشیم، باید پنجره‌ها را با پرده‌های تیره و ضخیم در طول روز بپوشانیم و در فضای باز از عینک آفتابی استفاده کنیم. همچنین، استفاده از صفحه‌های ضد نور بر روی صفحه مانیتور و لامپ‌های فلورسنت با طیف نور روز در وسایل روشنایی کمک‌کننده خواهد بود.

پرهیز از جویدن

جویدن آدامس ممکن است باعث درد در ناحیه فک و سر شود. همین امر در مورد جویدن ناخن‌ها، لب‌ها، قسمت داخلی گونه‌ها یا وسایلی مانند مداد نیز صادق است. اجتناب از مصرف غذاهای ترد (مثل پفک یا پاپ‌کورن) و چسبناک (مثل آب نبات و شکلات) و نیز کوچک‌کردن لقمه‌ها کمک کننده است. در صورت دندان‌قروچه، استفاده از محافظ دهان با مشورت دندانپزشک ممکن است سردردهای صبحگاهی را کنترل کند.

روغن نعناع

روغن نعناع دارای خاصیت آرامش‌بخشی است که به تسکین درد نیز کمک می‌کند. استفاده از مقدار کمی روغن نعناع بر روی شقیقه باعث تسکین سردرد می‌شود. توجه داشته باشیم که از تماس این روغن با چشم‌ها خودداری کنیم.

روغن اسطوخودوس

رایحه‌درمانی با استفاده از روغن اسطوخودوس می‌تواند یک راه موثر و ایمن برای تسکین سردرد باشد. این کار با استفاده از پخش‌کننده اسانس در هوا یا مالیدن مقدار کمی روغن در کف دست و استنشاق رایحه امکان‌پذیر است.

آب

کم‌آبی بدن می‌تواند باعث ایجاد یا تشدید سردرد شود.
مطالعات نشان داده است که یکی از علت‌های شایع سردردهای تنشی و میگرن، کم‌آبی مزمن بدن است. علاوه بر این، کم‌آبی بدن می‌تواند با ایجاد اختلال تمرکز و تحریک‌پذیری، علائم سردردهای ما را بدتر نشان دهد. نوشیدن آب، علائم سردرد را در اکثر افراد دچار کم‌آبی، طی 30 دقیقه تا سه ساعت تسکین می‌دهد.
برای جلوگیری از سردردهای ناشی از کم‌آبی، نوشیدن آب کافی در طول روز و خوردن غذاهای آبدار کمک کننده است.

کافئین

نوشیدن کمی چای یا قهوه یا مصرف خوراکی‌های حاوی کمی کافئین در فاصله زمانی مناسب بعد از شروع درد، می‌تواند سردرد را کاهش دهد. باید به یاد داشته باشیم که مصرف بیش از اندازه کافئین هم می‌تواند منجر به سردرد شود.

زنجبیل

مطالعات نشان داده است که مصرف زنجبیل، به تنهایی یا همراه با داروهای مسکن معمولی که بدون نسخه قابل تهیه‌اند، باعث کاهش سردرد در مبتلایان به میگرن می‌شود. زنجبیل را می‌توانیم همراه با چای دم کرده یا به صورت مکمل از داروخانه تهیه کنیم.

منیزیم

منیزیم یک ماده معدنی مهم و ضروری برای عملکردهای بی‌شماری در بدن، از جمله کنترل قند خون و انتقال پیام‌های عصبی است.

شواهد نشان می‌دهد که کمبود منیزیم در افرادی که سردردهای میگرنی مکرر دارند، بیشتر از دیگران است. استفاده از منیزیم یک روش موثر برای کنترل سردرد است.

سبزیجات با برگ تیره مانند اسفناج، جزو بهترین منابع غذایی منیزیم هستند. یک فنجان اسفناج بین 38 تا 40 درصد میزان توصیه‌شده روزانه منیزیم مورد نیاز بدن ما را تامین می‌کند.

سایر مواد غذایی حاوی منیزیم عبارتند از:

• دانه‌ها، مانند تخمه کدو یا کدو
• بادام‌ها
• ماهی خال مخالی، ماهی تن و ماهی پولک
• ماست یا کفیر کم‌چرب
• لوبیا سیاه و عدس
• آووکادو
• انجیر
• شکلات تلخ

بیشتر بخوانید: علائم دیابت چیست؟

ویتامین ب کمپلکس

ویتامین‌های گروه ب، گروهی از ریز مغذی‌های محلول در آب هستند که نقش‌های مهم زیادی، از جمله ساخت انتقال دهنده‌های عصبی و تبدیل غذا به انرژی را در بدن ایفا می‌کنند./p>

برخی از ویتامین‌های گروه ب ممکن است در برابر سردرد اثری محافظتی داشته باشند. چندین مطالعه نشان داده است که مصرف مکمل‌های ویتامین ب، شامل ریبوفلاوین (B2)، فولات، ب 12 و پیریدوکسین (B6) ممکن است علائم سردرد را کاهش دهد.

تخم مرغ، گوشت بدون چربی، شیر، کلم بروکلی، نان و غلات غنی شده منابع خوبی برای ریبوفلاوین (B2) هستند.

عدس، سبزیجات با برگ سبز، تخم مرغ، کلم بروکلی، مارچوبه، طالبی و غلات غنی شده منابع خوبی برای فولات به حساب می‌آیند.

گوشت قرمز، ماهی و پرندگان، تخم مرغ، شیر و سایر محصولات لبنی حاوی ویتامین ب 12 هستند.

گوشت مرغ، ماهی، سیب زمینی و سایر سبزیجات نشاسته‌ای و میوه‌ها (به غیر از مرکبات) سرشار از ویتامین B6 هستند.

استفاده از مکمل ب کمپلکس (حاوی هر هشت ویتامین گروه ب) روشی مطمئن و مقرون به صرفه برای درمان طبیعی علائم سردرد است.

نگارش و گردآورنده: رضا رحیمی

منبع:

نوشین یمانی متخصص مغز و اعصاب و فلوشیپ سردرد

شرکت دارو سازی دکتر عبیدی

آرزوی هر دختری است که بعد از ازدواج به مقام مادر بودن برسد و فرزند خود را به سلامت به دنیا بیاورد. نقش سلامتی آناتومی بدن، رشد یافتگی جسمانی، آمادگی روانی، سلامتی غدد درون ریز، تغذیه مناسب، تنظیم دوره پریودی، سلامت تخمدان ها، و سلامت شریک جنسی، همه و همه در فرزندآوری نقش کلیدی دارند.واژه ناباروری شامل زن و مرد می شود و متخصص فقط زنان نیست.

واژه ناباروری و نازایی، اغلب به عنوان یک اصطلاح کلی برای توصیف وضعیتی بکار می‌رود که یک زن قادر به باردار شدن نیست. تعریف واقعی و پزشکی ناباروری در زنان این است که یک زن پس از 12 ماه (حداقل سه بار در هفته) انجام نزدیکی محافظت نشده و منظم، قادر به بارداری نیست. ناباروری می‌تواند مسئله عاطفی و بسیار ناراحت‌کننده برای زنان و نیز مردان باشد، از این روی، دریافت توصیه‌ها و مشاوره حرفه‌ای در این زمینه بسیار مهم است. برخی از علت‌های ناباروری و نازایی در زنان قابل رفع و درمان است. برای عوامل نازایی که قابل درمان نیستند، روش‌های کمک بارداری، رحم جایگزین و یا جانشین می‌تواند به عنوان راه‌های جایگزین برای تشکیل خانواده در نظر گرفته شود.

ذکر این نکته مهم است که وجود مشکل ناباروری ممکن است لزوماً مربوط به توان باروری زنان نباشد، بلکه می‌تواند به علت ناباروری مردان و با توجه به مشکلاتی از قبیل تعداد کم و یا کیفیت ضعیف اسپرم باشد.

چه عواملی باعث ناباروری و نازایی در زنان می‌شود؟

عوامل متعدد و مختلفی برای ناباروری زنان وجود دارد و حتی گاهی اوقات علت آن ناشناخته است. شایع‌ترین دلایل عدم توانایی زنان برای بارداری، عبارتند از:

• آزاد شدن نامنظم تخمک از تخمدان - این امر می‌تواند ناشی از عوارض مختلف فیزیکی یا پزشکی مانند امراض عمومی، اختلالات و عدم تعادل هورمونی در بدن (که شایع‌ترین آن‌ها سندرم تخمدان پلی کیستیک است)، کاهش وزن یا اضافه وزن بیش از حد باشد. نارسایی زودرس تخمدان و یا یائسگی زودرس هنگامی رخ می‌دهد که تولید تخمک در تخمدان‌ها قبل از سن 40 متوقف می‌شود و زن نیاز به انجام برخی از درمان‌های کمک باروری به منظور بارداری دارد.
• انسداد یک یا هر دو لوله رحم از طریق عفونت - شایع‌ترین عفونتی که منجر به انسداد لوله‌های رحم می‌شود، عفونت ناشی از کلامیدیا است، که یک بیماری مقاربتی می‌باشد. چسبندگی‌های لگن ناشی از عمل جراحی و یا عفونت غیر از لوله‌های رحمی (مانند آپاندیسیت، بیماری التهابی روده) هم شایع است و می‌تواند منجر به انسداد لوله‌های فالوپ (رحم) شود.
• مشکلات رحم از جمله فیبروم و عوارضی مانند اندومتریوز – فیبروئید، توده‌ای است که از دیوار عضلات رحم به نام میومتر، پدید می‌آید. فیبروئیدهایی که مخصوصاً در داخل حفره رحم جای می‌گیرند، به عنوان یکی از علت‌های ناباروری شناخته شده‌اند. اندومتریوز می‌تواند منجر به تشکیل کیست در تخمدان و لگن شود. همچنین می‌تواند باعث تغیر شکل لوله‌های فالوپ شود، که این نیز به نوبه خود، می‌تواند منجر به ناباروری گردد.
• BMI (شاخص توده بدن) بسیار کم (کم وزنی شدید) و یا بیش از حد بالا (اضافه وزن یا چاقی) می‌تواند موجب مشکلات بارداری شود. زنانی که در طول بارداری قبلی خود، عمل جراحی، خراشیدن مکرر دیواره رحم و یا هر نوع عمل جراحی در داخل رحم خود داشته‌اند، ممکن است دچار زخم و چسبندگی داخل رحم (سندرم آشرمن) شوند که می‌تواند منجر به ناباروری آن‌ها گردد.
• دلایل دیگری نیز وجود دارد، که صرفاً وابسته به بیماری‌های زنان نیست (به عنوان مثال ارتباطی به دستگاه تناسلی زنان ندارد)، اما می‌تواند منجر به ناباروری گردد، از جمله:
  • بیماری موثر بر سلامت کلی جسمی و روانی.
  • مسائلی مانند لاغری و یا چاقی بیش‌ازحد، انجام ورزش‌های سنگین و شدید، سیگار کشیدن یا نوشیدن بیش‌ازحد الکل.
  • اختلال و عدم تعادل هورمونی در بدن، مانند تولید بیش از حد پرولاکتین، هورمون‌های تیروئید و آدرنال.

این امکان وجود دارد که (پس از تحقیقات)، علت ناباروری همچنان ناشناخته باقی بماند.

علائم و نشانه‌های ناباروری در زنان چیست؟

علائم و نشانه‌های ناباروری در زنان، بستگی به بیماری‌های زمینه‌ای عامل ناباروری دارد. در زنانی که دارای سیکل قاعدگی منظم هستند، در 95٪ مواقع، یک تخمک در هر سیکل (هر ماه) آزاد می‌شود. زنانی که دارای مشکل تخمک گذاری هستند، به احتمال زیاد دچار نامنظمی و یا عدم پریود (آمنوره) هستند. سندرم تخمدان پلی کیستیک، شایع‌ترین اختلال هورمونی در زنان مبتلا به ناباروری است که منجر به دوره‌های نامنظم قاعدگی می‌شود. برخی از زنان مبتلا به این عارضه، دچار رشد موهای زائد در صورت و بدن، ریزش موی ناحیه‌ای در پوست سر (آلوپسی) و افزایش وزن بیش از حد می‌شوند. در زنان مبتلا به آندومتریوز، احتمال زیادی برای پریود دردناک و شدید، درد پایین شکم، مقاربت جنسی دردناک و یا ترکیبی از این نشانه‌ها وجود دارد.

آیا ناباروری در زنان ارثی است؟

ناباروری یک بیماری ارثی نیست. اما عوارضی که می‌تواند باعث ناباروری شود، (مانند سندرم تخمدان پلی کیستیک، اندومتریوز و نارسایی زودرس تخمدان) اغلب در تعدادی از اعضای یک خانواده رخ می‌دهد.

ناباروری در زنان چگونه تشخیص داده می‌شود؟

یک آزمایش خون معمولاً در سه تا پنج روز اول پریود برای ارزیابی سطح هورمون‌ها انجام می‌شود. این تست، یک سنجش تقریبی از ذخیره تخمدانی (یعنی تعداد تخمک باقی‌مانده در تخمدان) را ارائه می‌دهد. در برخی از بیمارستان‌ها، تست اندازه‌گیری هورمون آنتی مولرین (ضد مولر) در خون می‌تواند به عنوان شاخص ذخیره تخمدانی استفاده شود. سونوگرافی تخمدان نیز برای شمارش تعداد تخمک احتمالی در طول چند روز اول پریود، یکی دیگر از روش‌های اندازه‌گیری ذخیره تخمدانی است. این آزمایش می‌تواند به اندازه‌گیری مقدار تخمک ذخیره بدن کمک کند. یک آزمایش خون نیز در روز 21 سیکل قاعدگی انجام می‌شود که وقوع عمل آزاد شدن تخمک‌ها (تخمک‌گذاری) را نشان می‌دهد.

همچنین آزمایشاتی برای تشخیص عفونت کلامیدیایی فعلی یا قبلی در نمونه خون و ادرار و سوآب تناسلی انجام می‌شود. یک آزمایش خون نیز معمولاً به عنوان بخشی از آزمایش باروری اولیه انجام می‌شود، که راهی برای اطمینان از محافظت زنان در برابر عفونت سرخجه است. روش تست باز یا مسدود بودن لوله‌های فالوپ می‌تواند بسته به علائم، اولویت‌های شخصی و خطرات احتمالی برای هر بیمار، متفاوت باشد.

چه روش‌های درمانی برای ناباروری وجود دارد؟

اولین و مهم‌ترین درمان نازایی، ایجاد بهترین وضعیت سلامتی ممکن به منظور بارداری است. این وضعیت شامل حفظ وزن ایده‌آل (شاخص توده بدن باید 21-25 باشد)؛ انجام ورزش منظم؛ اجتناب از سیگار و محدود کردن مصرف الکل به دو تا سه واحد در هفته است.

اکثر درمان‌های خاص به علت ناباروری بستگی دارد. شرایط خاصی مانند افزایش سطح پرولاکتین در خون و نیز اصلاح عدم تعادل هورمونی می‌تواند تخمک‌گذاری را به بدن زن بازگرداند. در زنان مبتلا به سندرم تخمدان پلی‌کیستیک که اضافه‌وزن دارند، درمان اصلی شامل کاهش وزن است. بعلاوه داروهایی نیز به این منظور استفاده می‌شود که شامل متفورمین، اسپیرنولاکتون و سیپروترون است که برای غلبه بر عدم تعادل هورمونی تجویز می‌شوند.

عمل تخمک‌گذاری اغلب با استفاده از داروهایی مانند کلومیفن سیترات (به شکل قرص) و یا از طریق هورمون تحریک‌کننده فولیکول (توسط تزریق) بازگردانده می‌شود. در طول این درمان، به منظور جلوگیری از تحریک بیش‌ازحد تخمدان و یا وقوع حاملگی چند قلو (ناشی از آزاد شدن بیش از یک تخمک)، زنان باید به دقت تحت نظارت و کنترل قرار گیرند. برای گروهی منتخب از زنان، انجام عملی موسوم به "دیاترمی تخمدان" ممکن است مفید باشد. این عمل شامل ایجاد چند سوراخ کوچک در تخمدان با استفاده از لاپاروسکوپ است. این کار می‌تواند به بازگرداندن عمل تخمک گذاری کمک کند.

درمان‌های خاص برای سایر علت‌های ناباروری، مانند برداشتن و یا درمان اندومتریوز، فیبروئید رحم، پولیپ رحم یا چسبندگی‌های لگن می‌تواند به بهبود قدرت باروری زنان کمک کند.

برای زنان دارای علل غیر قابل توضیح ناباروری یا علت‌های متفرقه ناباروری، از جمله اشکال در اسپرم همسر، انجام تکنیک‌های کمک باروری مانند لقاح آزمایشگاهی (IVF)، می‌تواند بهترین گزینه باشد. تکنیک IVF شامل جمع‌آوری تخمک‌های یک زن (یا استفاده از تخمک‌های اهدایی) و بارور کردن مصنوعی آن‌ها در آزمایشگاه با استفاده از اسپرم همسر (و یا اسپرم اهدایی) است. اگر لقاح موفقیت‌آمیز باشد، جنین به رحم زن منتقل می‌شود، که امید است به دیواره رحم بچسبد و منجر به بارداری گردد.

موفقیت درمان IVF به سن زن بستگی دارد. زنان جوان دارای بیشترین میزان موفقیت هستند. زنان مسن‌تر که دارای ذخایر بسیار اندک تخمک هستند و زنان مبتلا به نارسایی زودرس تخمدان نیاز به استفاده از تخمک‌های اهدایی برای انجام تکنیک‌های کمک باروری دارند.

یکی دیگر از گزینه‌هایی که ممکن است برای بیماران بدون رحم توصیه شود، استفاده از یک رحم جانشین است. در این مورد، باروری کمکی با استفاده از تخمک‌های خود بیمار انجام می‌شود و جنین در رحم جانشین دیگری تا زمان تولد کاشته می‌شود.

بطور کلی با توجه به موارد بالا، ناباروری در زنان اجزا اصلی دستگاه تولیدمثل زنان شامل تخمدان‌ها، لوله‌های رحمی و رحم است که در فرایند باروری و بارداری نقش اصلی را بر عهده ‌دارند. مشکلات رحم و لوله‌های رحمی، تخمدان، اختلالات هورمونی و بیماری‌های زمینه‌ای منجر به ناباروری زنان می‌شود. نقش مهم تخمدان‌ها، تولید تخمک بالغ و ترشح هورمون‌های استروژن و پروژسترون است، این هورمون‌ها علاوه بر ایجاد صفات ظاهری زنانه، بافت دیواره رحم (اندومتر) را برای لانه‌گزینی و رشد جنین آماده‌ می‌کنند. اگر اختلالی در عملکرد تخمدان‌ها ایجاد شود، باروری دچار اختلال می‌شود. به‌منظور باردارشدن، تمام مراحل تخمک‌گذاری و لقاح باید به‌درستی انجام شوند. یکی از شایع‌ترین علل اختلال درروند بلوغ تخمک‌ها و ترشح هورمون‌های تولیدمثلی زنان، سندرم تخمدان پلی‌کیستیک (تنبلی تخمدان) است. از نشانه‌ی این سندرم قاعدگی نامنظم، افزایش موهای زائد، جوش و چاقی است و می‌تواند زمینه‌ساز بروز مشکلات جدی مانند مقاومت به انسولین و دیابت شود. اختلال در ذخیره تخمدان به دلیل مشکلات ژنتیک، اشعه و برخی دارو‌ها رخ می‌دهد و تخمدان‌ها زودهنگام از کار می‌افتند و دیگر تخمک‌گذاری نمی‌کنند و درنتیجه هیچ تخمکی برای بارور شدن وجود ندارد. کیفیت و تعداد تخمک‌هایی که توسط تخمدان تولید می‌شود با افزایش سن به‌طور چشمگیری افت می‌کند. امکان باروری تخمک با کیفیت پایین وجود دارد، اما ممکن است تخمک بارور نتواند به‌درستی در رحم لانه‌گزینی یا به‌اندازه کافی رشد کند. انسداد یا آسیب دیدن لوله‌های رحم مانع رسیدن اسپرم به تخمک و جنین به رحم می‌شود. اختلال در لوله‌های رحمی می‌تواند به دلیل عفونت‌های مکرر لگنی، مشکلات مادرزادی، چسبندگی ناشی از بیماری اندومتریوز یا چسبندگی ناشی از عمل جراحی باشد. در اندومتریوز بافت اندومتر که به‌طور طبیعی در دیواره رحم وجود دارد، در خارج از رحم رشد می‌کند. از نشانه‌های اندومتریوز، عادت ماهانه‌ی دردناک، درد هنگام برقراری رابطه‌ی جنسی، خونریزی شدید یا لکه‌بینی غیرطبیعی و درد در ناحیه‌ی تناسلی است. پولیپ‌های بزرگ یا چندگانه رحم و فیبروئیدهایی که بر روی حفره رحمی فشار وارد می‌کنند در توانایی اتصال و لانه‌گزینی جنین اختلال ایجاد می‌کنند و باروری را تحت تاثیر قرار می‌دهند. بیماری‌های ایمونولوژیک یا سیستمیک مثل نارسایی کلیه و کم‌کاری تیروئید علاوه بر از کار انداختن سیستم‌های دیگر بدن موجب اختلال در عملکرد سیستم تناسلی و ناباروری می‌شود. درمان ناباروری زنان عبارتند از: تحریک تخمک‌گذاری با دارو IUI (تلقیح داخل رحمی اسپرم) IVF ICSI کوتر تخمدان، لاپاروسکوپی، هیستروسکوپی و... در درمان ناباروری زنان بسته به علت ناباروری ممکن است از یک یا دو روش باهم استفاده شود. با مراجعه زودهنگام به متخصص و انتخاب روش درمانی مناسب شانس بارداری افزایش می‌یابد.

نگارش و گردآورنده: رضا رحیمی

منبع: مهرزاد غلامپور دهکی، فوق تخصص غدد درون ریز و متابولیسم و متخصص داخلی

بیمارستان و زایشگاه بخش ناباروری بیمارستان حضرت مریم کرج، گلشهر

لوسمی یا لوکمیا سرطان سلول‌های خونی است و گلبول‌های خونی انواع مختلفی دارند، از جمله گلبول‌های قرمز (RBCs)، گلبول‌های سفید (WBCs) و پلاکت‌ها. به طور کلی، به سرطان‌ های WBCs لوسمی گفته می‌شود. اختلال در روند تولید سلول‌های خونی سبب ایجادسرطان خون می‌شود. در چنین شرایطی، سلول‌ها دیگر نمی‌توانند کار طبیعی خود را انجام دهند و ممکن است تعدادشان بسیار زیاد و خارج از کنترل شود. بنابراین خون نمی‌تواند کار مربوط به خود را به‌ درستی انجام دهد. برای مثال نمی‌تواند علیه عفونت ها بجنگد یا خونریزی ناشی از یک زخم را مهار کند.

لوسمی چیست و بیماری لوکمیا چگونه است؟

WBCs بخش مهمی از سیستم ایمنی بدن است. آن‌ها بدن را در برابر تهاجم باکتری‌ها، ویروس‌ها و قارچ‌ها و همچنین سلول‌های غیرطبیعی و سایر مواد خارجی محافظت می‌ کنند. در سرطان خون، WBCs مانند WBCs معمولی عمل نمی‌ کند. همچنین سرعت تقسیم آن‌ها بسیار بالا است، تا حدی که جایی برای سلول‌های طبیعی باقی نمی‌ماند. گلبول‌های سفید بیشتر در مغز استخوانتولید می‌شود، اما انواع خاصی از آن‌ها در غدد لنفاوی،طحال و غده تیموس نیز ساخته می‌شوند. پس از تشکیل، در خون و لنف جریان یافته (مایعی که از طریق سیستم لنفاوی گردش می‌کند) و در غدد لنفاوی و طحال متمرکز می‌شوند. نام دیگر سرطان خون بیماری لوسمیاست. گاهی بیماری لوسمی حاد در افراد مبتلا دیده می‌شود.

با بیمارستان دی همراه باشید تا بدانید علائم سرطان خون و نشانه های لوکمیا و نشانه لوسمیچیست و چطور می‌توان با تشخیص زودهنگام علائم اولیه سرطان خون این بیماری را درمان کرد.

عوامل خطر لوسمی و علت سرطان خون چیست؟

علت سرطان خون مشخص نیست. با این وجود عوامل مختلفی شناسایی شده‌اند که ممکن است خطر ابتلا بهانواع سرطان خون را افزایش دهد. که شامل:

• سابقه خانوادگی سرطان خون
• سیگار کشیدن که خطر ابتلا به بیماری AML یا لوسمی حاد را افزایش می‌دهد (سرطان خون AML)
• اختلالات ژنتیکی مانند سندرم داون
• اختلالات خونی، مانند سندرم میلودیسپلاستیک که بعضا «پره لوکمیا» خوانده می‌شود
• سابقه درمان سرطان با شیمی درمانی یا پرتودرمانی
• قرار گرفتن در معرض اشعه زیاد
• قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی مانند بنزن

انواع سرطان خون چیست؟

ممکن است شروع لوسمی حاد (شروع ناگهانی) یا مزمن (شروع کند) باشد. در لوسمی حاد، سلول‌های سرطانی به سرعت تکثیر می‌شوند. در لوسمی مزمن، بیماری به آرامی پیشرفت می‌کند و علائم اولیه سرطان خون ممکن است بسیار خفیف باشد. لوسمی نیز با توجه به نوع سلول طبقه‌بندی می‌شود. لوسمی مربوط به سلول‌های میلوئیدی، لوسمی میلوژن خوانده می‌شود. سلول‌های میلوئیدی سلول‌های خونی نابالغی هستند که به طور معمول به گرانولوسیت‌ها یا مونوسیت‌ها تبدیل می‌شوند. لوسمی مربوط به لنفوسیت‌ها، لوسمی لنفوسیتی نام دارد. چهار نوع اصلی سرطان خون وجود دارد:

1. لوسمی میلوئیدی حاد (AML)
2. لوسمی میلوئیدی حاد (AML) ممکن است در کودکان و بزرگسالان رخ دهد. این شایع‌ترین نوع سرطان خون است. میزان بقای پنج ساله AML 26.9 درصد است.
3. لوسمی لنفوسیتی حاد (ALL)
4. لوسمی لنفوسیتی حاد (ALL) بیشتر در کودکان رخ می‌دهد. NCI تخمین می‌زند سالانه حدود 6000 مورد جدید ALL تشخیص داده می‌شود. بقای پنج ساله برای ALL 68.2 درصد است.
5. لوسمی میلوئیدی مزمن (CML)
6. لوسمی میلوئیدی مزمن (CML) بیشتر بزرگسالان را تحت تاثیر قرار می‌دهد. براساس NCI، سالانه حدود 9000 مورد جدید CML تشخیص داده می‌شود. میزان بقای پنج ساله برای CML 66.9 درصد است.
7. لوسمی لنفوسیتی مزمن (CLL)
8. لوسمی لنفوسیتی مزمن (CLL) به احتمال زیاد افراد بالای 55 سال را درگیر می‌کند. در کودکان بسیار نادر است. طبق NCI، سالانه حدود 20،000 مورد جدید CLL تشخیص داده می‌شود. بقای پنج ساله برای CLL 83.2 درصد است.
9. لوسمی سلول‌های مویی یک زیر گروه بسیار نادر CLL است. نام آن از ظاهر لنفوسیت‌های سرطانی در زیر میکروسکوپ گرفته شده است.

برای آنکه بدانید لوسمی چه بیماری است و علائم لوسمیچیست باید آزمایش بدهید و علائم سرطان در آزمایش را بررسی کنید. شما از طریق درمانکده می‌توانید در خانه یا محل مورد نظر خود آزمایش دهید و جواب را در مدت کوتاهی دریافت کنید.

علائم سرطان خون و نشانه لوسمی چیست؟

علائم سرطان خون در زنان و مردان شامل موارد زیر است:

• تعریق بیش از حد، به خصوص در شب (به نام«عرق شب») از علائم سرطان خون است.
• خستگی و ضعفی که با استراحت از بین نمی‌رود نیز از نشانه های لوکمیا است.
• کاهش وزن ناخواسته ممکن است علائم سرطان باشد.
• درد استخوان و حساسیت یکی از علائم سرطان است.
• غدد لنفاوی متورم بدون درد (خصوصا در گردن و زیر بغل) نیز نشانه لوسمی است
• بزرگ شدن کبد یا طحال
• لکه‌های قرمز روی پوست، به نام پتشی
• به راحتی خونریزی کرده و کبود می‌شود
• تب یا لرز
• عفونت‌های مکرر

سرطان خون معمولاً گلبول‌های سفید خون را درگیر می‌کند. گلبول‌های سفید خون مبارزان قوی عفونت هستند این سلول‌ها به‌طور طبیعی در بدن رشد کرده و تقسیم می‌شود، زیرا بدن به آنها احتیاج دارد اما در افراد مبتلا به سرطان خون، مغز استخوان مقدار زیادی گلبول سفید غیرطبیعی تولید می‌کند که عملکرد صحیحی ندارند.

درمان سرطان خون می‌تواند پیچیده باشد که بستگی به نوع سرطان خون و سایر عوامل دارد اما استراتژی‌ها و منابعی وجود دارد که می‌تواند به موفقیت درمان کمک کند.

علائم

علائم سرطان خون بسته به نوع سرطان خون متفاوت است. علائم و نشانه‌های شایع سرطان خون عبارتند از:

• تب یا لرز
• خستگی مداوم، ضعف
• عفونت‌های مکرر یا شدید
• کاهش وزن ناگهانی
• تورم غدد لنفاوی، بزرگ شدن کبد یا طحال
• خونریزی و کبودی پوست
• خونریزی مکرر از بینی
• لکه‌های کوچک قرمز در پوست
• تعریق زیاد به خصوص در شب
• استخوان درد

مراجعه به پزشک

اگر فرد علائم و نشانه‌های مداوم و نگران کننده داشته باشد باید به پزشک مراجعه کند

علائم سرطان خون غالباً مبهم است حتی ممکن است علائم اولیه لوسمی نادیده گرفته شود زیرا ممکن است شبیه علائم آنفولانزا و سایر بیماری‌های شایع باشد به نحوی که گاهی اوقات سرطان خون در طی آزمایش خون برای برخی از بیماری‌های دیگر کشف می‌شود.

علل

علت دقیق سرطان خون هنوز مشخص نیست اما به نظر می‌رسد ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محیطی در ایجاد آن نقش دارد. به طور کلی، تصور می‌شود که سرطان خون هنگامی رخ می‌دهد که برخی از سلول‌های خونی تغییراتی(جهش) در ماده ژنتیکی یا DNA خود پیدا کنند. DNA سلول حاوی دستورالعمل‌هایی است که عملکرد سلول را تعیین می‌کند. به طور معمول، DNA با سرعت تعیین شده رشد سلول را مشخص کرده و در یک زمان مشخص مرگ آن را تعیین می‌کند. در سرطان خون، جهش‌های ایجاد شده در سلول‌های خونی باعث رشد و تقسیم ادامه‌دار این سلول‌ها می‌شود و تولید سلول‌های خونی از کنترل خارج می‌شود. با گذشت زمان، سلول‌های غیر طبیعی می‌توانند سلول‌های خونی سالم را از مغز استخوان حذف کنند و منجر به کاهش تعداد گلبول‌های سفید خون، گلبول‌های قرمز خون و پلاکت‌ها شوند که باعث ایجاد علائم و نشانه‌های سرطان خون می‌شود.

طبقه‌بندی لوسمی‌ها

پزشکان سرطان خون را بر اساس سرعت پیشرفت و نوع سلول‌های درگیر طبقه‌بندی می‌کنند.

1. طبقه‌بندی بر اساس سرعت پیشرفت سرطان خون:

• سرطان خون حاد: در سرطان خون حاد، سلول‌های غیرطبیعی خون، سلول‌های خونی نابالغ (بلاست) هستند که نمی‌توانند عملکردهای طبیعی خود را انجام دهند و به سرعت تکثیر می‌شوند، بنابراین بیماری به سرعت بدتر می‌شود. سرطان خون حاد به درمان تهاجمی و به موقع نیاز دارد.
• سرطان خون مزمن: انواع مختلفی از لوسمی‌های مزمن وجود دارد که برخی از آنها سلول‌های زیادی تولید کرده و برخی دیگر سلول‌های زیادی تولید نمی‌کنند. سرطان خون مزمن سلول‌های خون بالغ‌تری را درگیر می‌کند. این سلول‌های خونی با سرعت کمتری تکثیر یا جمع می‌شوند و می‌توانند برای مدتی عملکرد طبیعی داشته باشند. برخی از انواع سرطان خون مزمن در ابتدا علائم اولیه‌ای ندارند و می‌توانند تا سال‌ها مورد توجه و تشخیص قرار نگیرند.

2. طبقه بندی براساس نوع گلبول های سفید خون:

• سرطان خون لنفوسیتی: این نوع سرطان خون سلول‌های لنفاوی(لنفوسیت‌ها) را که بافت لنفاوی را تشکیل می‌دهند، تحت تأثیر قرار می‌دهد. بافت لنفاوی سیستم ایمنی بدن را تشکیل می‌دهد.
• سرطان خون میلوئیدی: این نوع سرطان خون سلول‌های میلوئید را تحت تأثیر قرار می‌دهد. سلول‌های میلوئیدی باعث به وجود آمدن گلبول‌های قرمز، گلبول‌های سفید خون و سلول‌های تولید کننده پلاکت می‌شوند.

انواع سرطان خون

انواع عمده سرطان خون عبارتند از:

1. سرطان خون لنفوسیتی حاد (ALL): شایع‌ترین نوع سرطان خون در کودکان است اما می‌تواند در بزرگسالان نیز رخ دهد.
2. سرطان خون میلوژن حاد (AML): در کودکان و بزرگسالان رخ می‌دهد اما AML شایع‌ترین نوع سرطان خون حاد در بزرگسالان است.
3. سرطان خون لنفوسیتی مزمن (CLL): شایع‌ترین سرطان خون مزمن در بزرگسالان بوده و ممکن است سال‌ها بدون نیاز به درمان باشد.
4. سرطان خون میلوژن مزمن (CML): این نوع سرطان خون عمدتا بزرگسالان را درگیر می‌کند. فرد مبتلا به CML ممکن است قبل از اینکه وارد مرحله‌ای شود که سلول‌های لوسمی با سرعت بیشتری رشد می‌کنند، ماه‌ها یا سال‌ها علائم کمی داشته باشد و یا علائمی نداشته باشد.
5. انواع دیگر و نادرتری از لوسمی نیز وجود دارد، از جمله لوسمی سلول مویی، سندرم‌های میلودیستپلاستیک و اختلالات میلوپرولیفراتیو

عوامل خطر

عواملی که ممکن است خطر ابتلا به برخی از انواع سرطان خون را افزایش دهند عبارتند از:

• درمان قبلی سرطان: افرادی که انواع خاصی از شیمی درمانی و پرتودرمانی را برای سرطان‌های دیگر انجام داده‌اند، خطر ابتلا به انواع خاصی از سرطان خون را دارند
• اختلالات ژنتیکی: به نظر می‌رسد ناهنجاری‌های ژنتیکی در بروز سرطان خون نقش دارند. برخی اختلالات ژنتیکی مانند سندرم داون با افزایش خطر ابتلا به سرطان خون در ارتباط است.
• قرار گرفتن در معرض برخی مواد شیمیایی: قرار گرفتن در معرض برخی از مواد شیمیایی مانند بَنزن - که در بنزین و صنایع شیمیایی استفاده می‌شود - با افزایش خطر ابتلا به انواع سرطان خون مرتبط است.
• سیگار کشیدن: کشیدن سیگار خطر ابتلا به سرطان خون میلوژن حاد را افزایش می‌دهد.
• سابقه خانوادگی سرطان خون: اگر اعضای خانواده به سرطان خون مبتلا شده باشند، احتمال ابتلا به این بیماری افزایش می‌یابد.
• با این حال، اکثر افراد با عوامل خطر شناخته شده به سرطان خون مبتلا نمی‌شوند و بسیاری از افراد مبتلا به سرطان خون هیچ یک از این عوامل خطر را ندارند.

نگارش و گردآورنده: رضا رحیمی

منبع

بیمارستان دی

https://mayoclinic.org/

CRP در آزمایش خون CRP در آزمایش خون چیست؟

علت مثبت شدن آن و تفسیر آزمایش مرتبط بازنگری علمی توسط تیم اکسترنبروز شده در 10 می 2021 CRP در آزمایش خون؛ تفسیر و توضیح CRP مخفف C-Reactive-Protein است و به معنی پروتئین واکنش دهنده فاز حاد می باشد. در آزمایش خون ممکن است بصورت CRP Quantitative یا hs-CRP که مخفف High Sensitive CRP به معنی حساسیت بالا یا حتی us-CRP که مخفف Ultra Sensitive CRP به معنی حساسیت فوق العاده بالا است گزارش شود. در ادامه به بررسی این آزمایش می پردازیم و اینکه CRP در آزمایش خون چیست و چگونه تفسیر می شود، مثبت شدن آن چه معنی می دهد و اینکه آیا خطرناک است و نشان دهنده بیماری خاصی نظیر سرطان است یا خیر. CRP در آزمایش خون چیست؟ CRP یا پروتئین C واکنش دهنده فاز حاد، یک نوع پروتئین است که توسط کبد در پاسخ به التهاب ایجاد می شود. بنابراین هر زمانی که در بدن التهاب ایجاد شود،‌ این پروتئین در خون افزایش پیدا می کند. CRP مثبت نشان دهنده چه بیماری است؟ همانطور که گفته شد، مثبت شدن این آزمایش نشان از وجود التهاب در بدن است،‌ بنابراین هر عاملی که باعث ایجاد التهاب شود، از عفونت ها گرفته تا بیماری های خودایمنی، روماتیسم ها، واسکولیت ها و سرطان ها می توانند باعث مثبت شدن CRP در آزمایش خون شوند. پس CRP مثبت نشان دهنده یک نوع بیماری خاص نظیر سرطان نیست بلکه یک آزمایش بسیار غیراختصاصی است و عوامل بسیاری می توانند سطح این پروتئین را در خون بالا ببرند. بعضی از مطالعات نشان داده اند که بین سطح بالای این پروتئین و افزایش احتمال حمله قلبی یا سکته مغزی ارتباط وجود دارد، بطوری که در بین مردان بالغ سالم، افرادی که CRP بالایی دارند، سه برابر بیشتر از کسانی که CRP پایین داشتند، احتمال حمله قلبی را نشان دادند. این در بین مردانی بود که سابقه قبلی بیماری قلبی نداشتند. همچنین طبق مطالعه ای که دپارتمان بهداشت زنان هاروارد انجام داد، مشخص شد که بالا بودن سطح CRP در آزمایش خون بیشتر از بالا بودن کلسترول می تواند خطر ابتلا به بیماری های قلبی عروقی را در زنان پیش بینی کند. آزمایشات مرتبط و همراه پزشکان ممکن است این آزمایش را به همراه آزمایشات دیگر در خواست دهند تا خطر ابتلا به بیماری قلبی یا سکته مغزی فرد را ارزیابی کنند. همچنین تحقیقات جدیدی وجود دارد که نشان می دهد CRP ممکن است به عنوان پیش بینی کننده در نتایج سلامتی مرتبط با بیماری انسدادی مزمن ریوی (COPD) استفاده شود. همانطور که گفته شد این آزمایش بسیار غیراختصاصی است و صرفا نشان از وجود التهاب در بدن می دهد. اگر بدن در وضعیت التهابی باشد، میزان این پروتئین در خون بالا می رود. از طرفی وضعیت التهابی با افزایش بیماری های قلبی، عروقی و مغزی همراه است. از جمله دیگر بیماری هایی که در آن ها میزان CRP در آزمایش خون بالا می رود می توان به موارد زیر اشاره کرد: بیماری التهابی روده (IBD) روماتیسم مفصلی لوپوس در بسیاری از موارد در کنار این آزمایش، آزمایشات دیگری نظیر CBC،‌ESR و بسته به شک بالینی پزشک، آزمایشات مرتبط دیگر نیز درخواست می شوند. ارتباط با بیماری های قلبی همانطور که گفته شد بسیاری از مطالعات از ارتباط CRP با بیماری های قلبی عروقی خبر می دهند. افراد با سطح CRP بیشتر یا مساوی 2 میلی گرم در لیتر به احتمال زیاد در آینده ممکن است به بررسی و درمان بیماری های قلبی عروقی نیاز پیدا کنند. همچنین ممکن است این آزمایش نقش مهمی در شناسایی افرادی داشته باشد که ممکن است نیاز به پیگیری دقیق یا درمان فشرده تر بعد از سکته قلبی یا اقدامات قلبی داشته باشند. علاوه بر میزان CRP بالا، عوامل زیر نیز می توانند باعث افزایش خطر ابتلا به بیماری های قلبی عروقی شوند: دیابت (بالا رفتن FBS) فشار خون بالا کلسترول بالا سیگار کشیدن رژیم غذایی ناسالم فعالیت بدنی محدود مصرف الکل بیش از حد اضافه وزن و چاقی سابقه خانوادگی بیماری قلبی آمادگی های لازم برای انجام آزمایش هیچ آمادگی خاصی برای انجام این آزمایش لازم نیست. نیازی نیست ناشتا باشید یا رژیم غذایی خاصی را رعایت کرده باشید یا ساعت خاصی از روز به آزمایشگاه مراجعه کنید. در هنگام مراجعه به آزمایشگاه، پرسنل مسئول رگ گیری ابتدا پوست محل خون گیری را که معمولا در ناحیه ساعد یا آرنج است با الکل ضدعفونی می کند. در مرحله بعد، یک باند الاستیک را در اطراف بازوی شما می پیچند و باعث می شود رگ های شما کمی برجسته شود. سپس مسئول تزریقات، یک سوزن کوچک را به داخل رگ وارد کرده و خون شما را در یک ویال استریل جمع می کند. بعد از اینکه پرستار نمونه خون شما را جمع آوری کرد، باند الاستیک اطراف بازوی شما را جدا می کند و از شما می خواهد که فشار را به قسمت سوراخ سوراخ با گاز وارد کنید.همچنین ممکن است از نوار یا بانداژ برای نگه داشتن گاز در محل استفاده کنند. آیا این آزمایش خطرناک است؟ این یک آزمایش معمول با خطر پایین است، اما مانند هر عمل خونگیری دیگری ممکن است با عوارض زیر همراه باشد: خون ریزی بیش از حد سرگیجه یا سیاهی رفتن چشم ها کبودی یا عفونت در محل خون گیری تفسیر CRP در آزمایش خون واحد اندازه گیری CRP میلی گرم در لیتر است. البته بعضی از آزمیشگاه ها صرفا آن را با عنوان مثبت و منفی گزارش می کنند که دقیق نیست. به طور کلی سطح پایین CRP بهتر است، زیرا نشان از عدم وجود التهاب یا التهاب مختصر در بدن دارد. هر چه این مقدار بالاتر باشد نشان از وجود التهاب شدیدتری است. در بعضی از مطالعات نتیجه گیری شده است که مقدار CRP کمتر از 1 میلی گرم در لیتر نشان می دهد که شما در معرض خطر کم بیماری قلبی عروقی هستید. میزان بین 1 تا 2٫9 میلی گرم در لیتر به این معنی است که شما در معرض خطر متوسط ​​هستید و مقدار بیشتر از 3 میلی گرم در لیتر به معنای خطر ابتلا به بیماری های قلبی عروقی است. اگر CRP بالای 10 میلی گرم در لیتر باشد نیاز به بررسی های بیشتری در رابطه با ابتلای فرد به بیماری های دیگری می باشد. میزان CRP خیلی بالا ممکن است با بیماری های زیر در ارتباط باشد: عفونت استخوان یا استئومیلیت آرتریت های التهابی بیماری التهابی روده (IBD) بیماری سل لوپوس و سایر بیماری های روماتولوژی و خودایمنی سرطان، به خصوص لنفوم ذات الریه یا عفونت قابل توجه دیگر CRP در بارداری سطح CRP برای افرادی که قرص های ضد بارداری خوراکی (OCP) مصرف می کنند افزایش یابد. با این حال، سایر نشانگرهای التهاب نظیر ESR در این افراد طبیعی هستند. افزایش CRP در دوران بارداری ممکن است نشان از احتمال ایجاد عوارض بارداری باشد، اما برای درک کامل نقش CRP و بارداری مطالعات بیشتری لازم است. اگر باردار هستید یا به عفونت مزمن یا التهاب مزمن مبتلا هستید، این آزمایش بعید است که خطر بیماری قلبی را به طور دقیق ارزیابی کند.

نگارش و گردآورنده: رضا رحیمی

منبع: اکسترن

RBC در آزمایش خون چیست؟

RBC در آزمایش خون چیست؟ (آزمایش شمارش گلبول قرمز خون)

RBC در آزمایش خون چیست؟ شمارش گلبول های قرمز یک نوع آزمایش خون می باشد که پزشک برای تعیین تعداد گلبول های قرمز (RBC) شما از آن استفاده می نماید.
آزمایش شمارش RBC از اهمیت بالایی برخوردار می باشد چرا که گلبول قرمز حاوی هموگلوبین بوده و نقش اصلی در انتقال اکسیژن به بافت های بدن شما را بر عهده دارد.
تعداد RBC های موجود در خون می تواند بر میزان اکسیژن دریافتی سلول ها تاثیر بگذارد.
مقدار اکسیژنی که به بافت‌ های بدن شما می‌ رسد به تعداد گلبول‌ های قرمز خون و میزان عملکرد آن ها بستگی دارد.
معمولاً شمارش گلبول‌ های قرمز به عنوان بخشی از شمارش کامل سلول‌ های خون (آزمایش RBC) انجام می‌شود.
زنان اغلب تعداد گلبول‌ های قرمز کمتری نسبت به مردان دارند و سطح گلبول‌ های قرمز خون با افزایش سن کاهش می‌ یابد.

RBC در آزمایش خون چیست؟

گلبول های قرمز یا اریتروسیت ها، فراوان ترین سلول های خونی می باشند.
این سلول ها در انسان به شکل دیسک های مقعرالطرفین هستند.
گلبول قرمز بالغ، برخلاف سلول های عادی هسته و میتوکندری (کارخانه تولید انرژی برای سلول) ندارد.
این خصوصیات موجب می شود گلبول های قرمز وظیفه خود را در انتقال اکسیژن به طور موثر انجام دهند.
در حقیقت اندازه کوچک و شکل خاص این سلول ها موجب افزایش نسبت سطح به حجم و بهبود تبادل گازها می شود.

همچنین نبود هسته سبب ایجاد فضای بیشتر برای هموگلوبین (یک پروتئین اصلی در انتقال اکسیژن) می شود.
فقدان میتوکندری موجب می شود گلبول های قرمز خون از اکسیژنی که در حال حمل آن هستند، استفاده نکنند و حداکثر میزان اکسیژن را به بافت های بدن برسانند.
میتوکندری برای سوزاندن قند و تولید انرژی نیاز به اکسیژن دارد. طول عمر گلبول های قرمز حدوداً 120 روز است.
چون این سلول ها به واسطه عدم حضور میتوکندری و منبع محدود انرژی که در اختیار دارند و همچنین به علت آسیب های وارده به غشای سلول ضمن عبور از کوچکترین رگ ها (عدم وجود هسته این توانایی را به گلبول قرمز می دهد.) عمر محدودی دارند.
گلبول های قرمز قدیمی یا آسیب دیده در کبد و طحال تجزیه می شوند و سلول های جدید در مغز استخوان تولید می شوند.
تولید گلبول های قرمز توسط هورمون اریتروپویتین کنترل می شود که در پاسخ به سطح اکسیژن پایین توسط کلیه ها ترشح می شود.

چرا گلبول های قرمز خون اهمیت دارند؟

گلبول های قرمز (Red Blood Cells) از طریق گردش خون به سمت ریه ها رفته اکسیژن جذب می کنند و دوباره از طریق سیستم گردش خون، اکسیژن را به سلول های بدن می رسانند.
گلبول های قرمز همچنین نقش مهمی در انتقال دی اکسید کربن تولید شده از بافت ها به ریه دارند.
مقداری از دی اکسید کربن مستقیماً به هموگلوبین متصل می شود و مقداری از آن هم توسط آنزیمی که گلبول های قرمز حمل می کنند به بی کربنات تبدیل می شود.
بیکربنات در پلاسما حل می شود و به ریه ها منتقل می گردد و دوباره به دی اکسید کربن تبدیل شده، از طریق عمل بازدم از ریه ها خارج می شود.

علائم تغییر در تعداد گلبول های قرمز خون

با توجه به نقش اساسی RBC در بدن، کاهش یا افزایش تعداد آن از حد نرمال، علائمی را ایجاد می نماید.
این علائم باعث می شود تا پزشک متخصص تست آزمایش کامل خون که شمارش تعداد گلبول ها، هموگلوبین و هماتوکریت نیز جزئی از آن است را تجویز کند.
می دانید که این علائم امکان دارد علل دیگری داشته باشند که با انجام آزمایش خون از آن اطمینان حاصل می شود.

علائمی که در هنگام کمبود گلبول های قرمز ایجاد می شود چیست؟

1. سردرد
2. خستگی
3. تنگی نفس
4. پوست رنگ پریده
5. افزایش ضربان قلب
6. سرگیجه، ضعف یا سبکی سر

علائم افزایش تعداد گلبول های قرمز

1. خستگی
2. تنگی نفس
3. درد مفصل
4. اختلال خواب
5. ایجاد حساسیت در ناحیه کف دست یا کف پا
6. خارش پوست، به ویژه پس از دوش گرفتن یا حمام

دلایل افزایش تعداد گلبول های قرمز خون

1. کشیدن سیگار
2. بیماری قلبی مادرزادی
3. داروهایی مانند جنتامایسین و متیل دوپا
4. کم آبی بدن در اثر اسهال و سایر شرایط
5. کارسینوم سلول کلیه، نوعی سرطان کلیه
6. فیبروز ریوی، ضخیم شدن یا زخم شدن ریه ها
7. Cor pulmonale یا نارسایی سمت راست قلب
8. هیپوکسی یا سطح پایین اکسیژن خون زمانی که به ارتفاعات بالاتر می روید.
9. پلی سیتمی ورا، سرطان خون مغز استخوان که منجر به تولید بیش از حد گلبول های قرمز می شود.

درمان میزان غیر طبیعی RBC چیست؟

1. تزریق خون
2. تغییر داروی فعلی
3. در مواردی از قبیل کم خونی، امکان دارد تغییر در رژیم غذایی و استفاده از مکمل های غذایی کارساز باشد.
4. مصرف دارو برای تحریک مغز استخوان در تولید گلبول‌ های قرمز به ویژه برای افرادی که دوره شیمی درمانی یا پرتو درمانی را گذرانده‌ اند.

کلام آخر

همانطور که اشاه نمودیم تست RBC مهم است چون گلبول های قرمز خون حاوی هموگلوبین می باشند که اکسیژن را به همه بافت های بدن حمل می‌ کنند. تعداد گلبول های قرمز بر مقدار اکسیژنی که بافت ها می‌ توانند دریافت کنند، اثر می‌ گذارد. بافت های شما برای عملکرد خود نیاز به اکسیژن دارند.

نگارش و گردآورنده: رضا رحیمی

منبع: آزمایشگاه فارابی

آزمایش نیتروژن اوره خون

BUN(Blood Urea Nitrogen)

1- این تست به چه نام‌های دیگری شناخته می‌شود؟

اوره، نیتروژن اوره خون، (BUN) Blood Urea Nitrogen

2- هدف از انجام تست چیست؟

هدف از انجام این آزمایش، ارزیابی سلامت کلیه ها و کبد، تشخیص بیماری کلیوی و پایش اثربخشی دیالیز و سایر درمان های بیماری کلیوی است و نشان می دهد که کلیه ها و کبد سالم هستند یا خیر؟ آزمایش BUN میزان نیتروژن اوره خون را اندازه گیری می کند.

نحوه تولید و دفع نیتروژن اوره در بدن:

• آمونیاک (که حاوی نیتروژن است) توسط کبد تولید می شود.
• سپس نیتروژن با مواد دیگر مانند کربن، هیدروژن و اکسیژن ترکیب می شود تا اوره تشکیل شود که ماده ای زائد است.
• پس از آن، اوره از طریق جریان خون از کبد به کلیه ها میرود.
• کلیه ها اوره و سایر مواد زائد را از خون فیلتر می کنند.
• در پایان، مواد زائد فیلتر شده از طریق ادرار از بدن دفع می شوند.

3- این تست چه زمانی درخواست می‌شود؟

در موارد زیر به انجام آزمایش نیتروژن اوره خون نیاز است:

• زمانی که پزشک مشکوک به آسیب کلیوی باشد.
• اگر نیاز به ارزیابی عملکرد کلیه ها وجود داشته باشد.
• تعیین اثربخشی درمان در بیمارانی که همودیالیز یا دیالیز صفاقی دریافت می کنند.
• بعنوان بخشی از پنل آزمایش های خون که برای تشخیص بیماری هایی مانند آسیب کبدی، انسداد مجاری ادراری، نارسایی احتقانی قلب و یا خونریزی سیستم گوارشی بکار می رود. البته نتیجه غیر طبیعی آزمایش BUN به تنهایی وجود هیچ یک از این بیماری ها را تایید نمی کند.

4- تست‌های آزمایشگاهی مکمل این آزمایش کدامند؟

• Creatinine clearance
• Estimated glomerular filtration rate (eGFR)
• Albumin creatinine ratio (ACR)
• Blood urea nitrogen (BUN)
• Cystatin C
• Urine creatinine
• Serum creatinine

5- چه نوع نمونه‌ای برای این تست درخواست می‌شود؟

نمونه خون، ادرار

6- مراجعه کننده قبل از انجام آزمایش باید چه شرایطی را رعایت کند؟

معمولاً قبل از انجام این تست نیاز به رعایت شرایط خاصی از جمله ناشتایی نیست. پزشک ممکن است راهنمایی خاصی به بیمار ارائه دهد مثلا 24 ساعت قبل از انجام این آزمایش از خوردن گوشت پرهیز کند زیرا ممکن است موجب افزایش موقت BUN شود.

7- نحوه جمع‌آوری نمونه چگونه است؟

برای انجام آزمایش BUN خون در آزمایشگاه، خونگیری از ورید بازویی انجام می شود. قبل از نمونه گیری، فرد مراجعه کننده باید داروهایی که مصرف می کند به همراه آخرین زمان مصرف دارو را به اطلاع پرسنل نمونه گیر در آزمایشگاه برساند.

8- روش های انجام تست کدامند؟

برای انجام این آزمایش از روش های آنزیماتیک (اوره آز) و اسپکتروفتومتریک استفاده می شود.

9- چه عواملی باعث تداخل و ایجاد نتایج کاذب در انجام تست می‌شود؟

• تغییر در مصرف پروتئین ها ممکن است بر روی میزان BUN تاثیر بگذارد.
• در اواخر حاملگی ممکن است BUN افزایش یابد.
• افزایش یا کاهش میزان آب بدن ممکن است سبب تغییر در میزان BUN شود.
• خونریزی سیستم گوارشی می تواند موجب افزایش BUN شود.
• داروهایی که می توانند میزان BUN را افزایش دهند عبارتند از: آلوپورینول، آمینوگلیکوزیدها، سفالوسپورین ها، سیسپلاتین (داروی ضد نئوپلاسم)، فورزماید، ایندومتاسین، متوترکسات، متیل دوپا، ریفامپین، پروپانولول،اسپیرونولاکتون، تتراسایکلین، مدرهای تیازیدی و داروهایی که موجب توکسیسیتی (سمیت) کلیه می شوند مانند آمفوتریسین B، آسپیرین، کاربامازپین، کولیستین، جنتامایسین، متی سیلین، نئومایسین، پنی سیلین، پلی میکسین B و ونکومایسین.
• داروهایی که می توانند میزان BUN را کاهش دهند عبارتند از: کلرامفنیکول و استرپتومایسین.

10- نتایج این تست چگونه گزارش می‌شود؟

میزان طبیعی نیتروژن اوره خون در آزمایشگاه وحید بر حسب mg/dl بصورت ذیل می باشد، اگرچه این میزان در هر آزمایشگاه و هر سن و جنس متفاوت است.

1 – 7 Days: 3 – 12

8 – 365 Days: 5 – 18

————————————————–

1 – 13 Years: 5 – 18

14 – 19 Years: 8.4 – 21

20 – 50 Years: 7 – 21

51 – 150 Years: 7 – 20

افزایش BUN در مواد زیر مشاهده می‌شود:

• اختلال عملکرد کلیه به دلیل نارسایی احتقانی قلب، شوک، استرس و انفارکتوس قلبی (MI)
• بیماری مزمن کلیوی مانند گلومرولونفریت و پیلونفریت
• انسداد مجاری ادراری
• خونریزی سیستم گوارشی
• دیابت شیرین همراه با کتواسیدوز
• مصرف بیش از حد پروتئین
• کاتابولیسم (تجزیه) شدید پروتئین ها در شرایطی همچون سوختگی و یا سرطان
• استفاده از استروئید های آنابولیک

کاهش BUN در موارد زیر مشاهده می‌شود:

• از کار افتادن کبد در به دلایلی همچون هپاتیت، داروها و یا سمیت
• آکرومگالی
• سوء تغذیه و یا رژیم غذایی کم پروتئین
• اختلال جذب (بیماری سلیاک)
• سندروم نفروتیک
• سندروم هورمون آنتی دیورتیک (ADH) ناکافی

11- مطالب مرتبط:

آزمایش اوره ادرار 24 ساعته و راندوم:

هدف از انجام این آزمایش برای ارزیابی عملکرد کلیه در رابطه با اختلالاتی همچون دیابت، بیماری کبد و بیماری کلیوی است. قبل از انجام این تست نیاز به رعایت شرایط خاصی نیست. برای جمع آوری نمونه راندوم می توان هر زمانی از شبانه روز نمونه ادرار را در ظرف مربوطه جمع آوری و به آزمایشگاه تحویل داد. برای نمونه ادرار 24 ساعته، فرد باید در یک ساعت خاص (مثلا هشت صبح) ادرار خود را دور بریزد و از آن به بعد تمام ادرار خود را طی 24 ساعت داخل ظرف مربوطه جمع آوری کند. فردای آن روز همان ساعت (هشت صبح) تمام ادرار باقیمانده در مثانه را داخل ظرف جمع آوری کرده و به آزمایشگاه تحویل داده شود.

از جمله عوامل مداخله گر می توان به مصرف داروی فوروزماید (مدر) اشاره کرد که سبب کاهش اوره ادرار می شود.

مقادیر مرجع به صورت ذیل می باشد:

اوره ادرار 24 ساعته:

6000 – 16800 mg/24hr

اوره ادرار راندوم: محدوده مرجع تعریف نشده است.

نگارش و گردآورنده: رضا رحیمی

برگرفته از:
واحد تحقیق و توسعه (R & D)آزمایشگاه پاتوبیولوژی وحید
دکتر احسان کاکاوندی، دکتر محمد وحید دستجردی

:References

Jacobs & DeMott Laboratory Test Handbook with Key Word Index 5th Edition

آزمایش ESR

(Erythrocyte Sedimentation Rate)

1- این تست به چه نام‌های دیگری شناخته می‌شود؟

ESR, Sedimentation Rate

2- هدف از انجام تست چیست؟

هدف از انجام این آزمایش عبارتست از:

• تشخیص التهاب ناشی از عفونت، تومور یا بیماری های خود ایمنی
• تشخیص و پایش درمان روماتیسم مفصلی و واسکولیت از جمله آرتریت گیجگاهی یا temporal arteritis (التهاب عروق سر و صورت بخصوص ناحیه گیجگاه)

التهاب بخشی از پاسخ سیستم ایمنی بدن است. التهاب می تواند حاد باشد و به سرعت پس از یک تروما/جراحت/عفونت ایجاد شود، یا ممکن است مزمن باشد مثلا بعلت بیماری های خود ایمنی یا سرطان. آزمایش ESR یک تست تشخیصی نیست؛ بلکه یک آزمایش غیر اختصاصی است که ممکن است در بسیاری از شرایط افزایش یابد. این آزمایش اطلاعات کلی در مورد وجود یا عدم وجود یک بیماری التهابی ارائه می دهد.

3- این تست چه زمانی درخواست می‌شود؟

در موارد زیر به انجام این آزمایش نیاز است:

• شک بالینی به التهاب
• وجود علایم و نشانه های آرتریت گیجگاهی، واسکولیت سیستماتیک، روماتیسم مفصلی مانند سردرد، درد گردن و شانه، درد لگن، کم خونی، کاهش اشتها، کاهش وزن بدون علت و خشکی مفاصل

4- تست‌های آزمایشگاهی مکمل این آزمایش کدامند؟

C-Reactive Protein (CRP), Rheumatoid Factor (RF), Antinuclear Antibody (ANA), Protein Electrophoresis, Immunofixation Electrophoresis

5- چه نوع نمونه‌ای برای این تست درخواست می‌شود؟

نمونه خون

6- مراجعه کننده قبل از انجام آزمایش باید چه شرایطی را رعایت کند؟

معمولاً قبل از انجام این تست نیاز به رعایت شرایط خاصی از جمله ناشتایی نیست، اما خوردن غذای سنگین و پرچرب قبل از این آزمایش ممکن است با نتایج آن تداخل ایجاد کند.

7- نحوه جمع‌آوری نمونه چگونه است؟

برای این آزمایش، خونگیری از ورید بازویی انجام می شود. قبل از نمونه گیری، فرد مراجعه کننده باید داروهایی که مصرف می کند به همراه آخرین زمان مصرف دارو را به اطلاع پرسنل نمونه گیر در آزمایشگاه برساند.

8- روش انجام تست چیست؟

برای انجام این آزمایش از روش Automated Modified Westergren استفاده می شود.

9- چه عواملی باعث تداخل و ایجاد نتایج کاذب در انجام تست می‌شود؟

عوامل زیر باعث کاهش ESR می شوند:

• قند خون بالا
• آلبومین خون بالا
• مقادیر بالای فسفولیپیدها
• کاهش فیبرینوژن در نوزادان
• پلی سایتمی
• افزایش گلبول های سفید
• گلبول های قرمز با اشکال غیر طبیعی (داسی شکل، اسفروسیتوز، میکروسیتوز)
• برخی از داروها مانند استروئیدها، دوز بالای آسپیرین، کورتیکوتروپین، کورتیزون، سیکلوفسفامید، دگزامتازون، طلا، هیدروکسی کلروکین، لفلونومید، متوترکسات، مینوسیکلین، داروهای ضد التهاب غیراستروئیدی، پنی سیلامین، پردنیزولون، پردنیزون، کینین، سولفاسالازین، تاموکسیفن، تری متوپریم

عوامل زیر باعث افزایش ESR می شوند:

• فیبرینوژن، گلوبولین ها، CRP، کلسترول بالا
• از هفته دوازدهم بارداری تا حدود چهار هفته پس از زایمان
• قاعدگی
• آنمی
• سن بالای 70 سال
• برخی از داروها مانند هپارین، داروهای ضد بارداری خوراکی، ضد تشنج، آسپیرین، کاربامازپین، سفالوتین، سفاپیرین، کلوزاپین، سیکلوسپورین A، دگزامتازون، فلوواستاتین، هیدرالازین، ایندومتاسین، ایزوترتینوئین، لومفلوگزاسین، میزوپروستول، افلوکساسین، پروکائین آمید، پروپافنون، کینیدین، سولفامتوکسازول، زولپیدم

10- نتایج این تست چگونه گزارش می‌شود؟

میزان طبیعی ESR در آزمایشگاه وحید بر حسب mm/hours بصورت ذیل می باشد، اگرچه این میزان در هر آزمایشگاه و هر سن و جنس متفاوت است:

Men:

Below 50 Years: 15

Above 50 Years: 20

Above 85 Years: 30

———————————–

Women:

Below 50 Years: 20

Above 50 Years: 30

Above 85 Years: 42

افزایش ESR در موارد زیر مشاهده می‌شود:

• ماکروگلوبولینمی والدنشتروم
• افزایش گلوبولین های سرم
• نفریت، نفروزیس
• اندوکاردیت تحت حاد باکتریایی
• آنمی حاد یا مزمن
• روماتیسم مفصلی
• نقرس
• درد مفاصل
• کم کاری و پرکاری تیروئید

• بیماری های کلاژن
• بیماری لوپوس
• بیماری های التهابی
• کارسینوما، لنفوما، نئوپلاسم ها
• مسمومیت حاد با فلزات سنگین
• تخریب بافتی یا سلولی
• انفارکتوس قلبی
• توکسمی
• ماه سوم بارداری تا سه هفته پس از زایمان)

نگارش و گردآورنده: رضا رحیمی

برگرفته از:
واحد تحقیق و توسعه (R & D) آزمایشگاه پاتوبیولوژی وحید
دکتر احسان کاکاوندی، دکتر محمد وحید دستجردی

:References

Jacobs & DeMott Laboratory Test Handbook with Key Word Index 5th Edition

درد مچ دست معمولا در اثر سندرم تونل کارپال به وجود می آید. دیگر علل آن ممکن است شامل آرتروز، آسیب های(مثل شکستگی، در رفتگی و نیمه در رفتگی) و نقرس باشند.

به دلیل این که بسیاری از عوامل می توانند باعث به وجود آمدن درد مچ دست شوند، تشخیص علت دقیق آن ممکن است دشوار باشد. با این حال، تشخیص دقیق پیش نیاز یک درمان مناسب است.

علت ها و دلایل

سندرم تونل کارپال، یک عارضه ی شایع است، بهعلت سندروم تونل کارپال درون مچ دست متورم شده و این تورم باعث فشار آمدن به عصب مدیان می شود و می تواند علت درد مچ دست باشد.ورم ممکن است در موارد زیر به وجود بیاید:

• انجام دادن فعالیت های تکراری مانند تایپ کردن، طراحی یا خیاطی.
• داشتن اضافه وزن، باردار بودن و یا یائسگی.
• ابتلا به اختلالاتی مانند دیابت، آرتروز و یا تیروئید کم کار.

آسیب به مچ نیز می تواند باعث درد آن شود. آسیب های مچ عبارت اند از پیچ خوردگی، شکستن استخوان ها و یا تاندونیت. ورم کردن، کبود شدن و از شکل افتادن مفاصل همگی نشان دهنده ی آسیب به مچ دست می باشند.

نقرس، عارضه ای که طی آن بدن به تولید بیش از حد یا دفع کم تر از حد مورد نیاز اوریک اسید دچار می شود؛ این عارضه نیز می تواند باعث ایجاد درد مچ دست شود. با بالا بودن بیش از اندازه ی سطح اوریک اسید در خون، بلور های ریز آن درون مفاصل انباشته می شوند. نقرس معمولا در زانو ها، مچ پا و مچ دست به وجود می آید. نقرس کاذب نیز عارضه ای مشابه است که طی آن پیروفسفات کلسیم بدون آب (CPPD) در درون مفاصل انباشته شده و مفاصل را قرمز و متورم می کند.

علل ایجاد نقرس شامل موارد زیر می شوند:

• نوشیدن زیاد الکل
• خوردن بیش از اندازه
• جراحی
• آسیب
• دارو های به خصوص

عارضه هایی مانند فشار خون، بارداری، دیابت و اضافه وزن می توانند نقرس را فعال کنند.

علائم نقرس شامل موارد زیر می باشند:

• درد شدید و ناگهانی
• تورم و یا قرمز شدن
• احساس گرما در یک مفصل

علائم نقرس ممکن است از بین رفته و پس از ماه ها یا سال ها، دوباره باز گردند.

آرتروز عارضه ای است که طی آن مفاصل ملتهب می شوند. این عارضه ممکن است باعث تورم و گرفتگی نیز بشود. انواع زیادی آرتروز وجود دارند که رایج ترین آن ها عبارت اند از:

• آرتریت روماتوئید – یک بیماری خود ایمنی شایع در بین زنان که معمولا هر دو مچ را تحت تاثیر قرار می دهد.
• استئوآرتریت – یک بیماری مربوط به فرسایش مفاصل که در میان افراد مسن شایع است.
• آرتروز پسوریاتیک – عارضه ای که شامل یک اختلال در پوست می باشد.

آرتروز ممکن است به دلایل زیادی به وجود آید که عبارت اند از بالا رفتن سن، فرسایش طبیعی مفاصل و کار کشیدن بیش از حد از دست ها.

علائم و نشانه ها

علائم مچ درد عبارت اند از:

• مشکل در مشت کردن دست یا گرفتن اجسام
• احساس به خواب رفتگی دست ها
• انگشتان متورم
• درد، بی حسی و یا خارش که ممکن است در طول شب بد تر شوند

بسیاری از علائم و نشانه های آرتروز مچ دست وسندرم تونل کارپ مشابه اند از جمله مشکل در گرفتن اجسام، تورم و درد. اگر مچ شما قرمز و گرم شده و یا تب بالای 38 درجه سانتی گراد دارید، بلافاصله به پزشک مراجعه کنید. این عوامل می توانند نشان دهنده ی این باشد که آرتروز مچ دست شما عفونی باشد؛ یک بیماری بسیار خطرناک.

تشخیص

پزشک شما به منظور تشخیص علائم درد مچ دست، یک معاینه ی فیزیکی به عمل خواهد آورد. او ممکن است به کمک موارد زیر تشخیص خود را انجام دهد:

• او ممکن است مچ دست شما را به مدت 60 ثانیه رو به جلو خم کرده و ببیند که آیا احساس خارش و یا بی حسی به وجود می آید.
• ضربه زدن به ناحیه ی بالای عصب مدیان برای بررسی ایجاد درد.
• آزمایش نحوه ی گرفتن اجسام.
• بررسی سوابق پزشکی.
• تجویز آزمایشاتی مثل الکترومیوگرافی و یا تست سرعت انتقال عصبی.
• عکس برداری از مچ دست به کمک اشعه ی ایکس

پزشک ممکن است برای تشخیص نقرس زیر به موارد زیر عمل کند:

• تجویز عکس برداری از مفاصل به کمک اشعه ی ایکس.
• تجویز آزمایش ادرار و خون.
• بررسی یک نمونه مایع گرفته شده از مفاصل فرد برای پیدا کردن بلور ها و یا کلسیم.

راه ها و روش های درمان

بهترین روش های درمان درد مچ دست ممکن است شامل موارد زیر باشند:

• استفاده از ارتز مچ و یا اسپلینت به منظور کاهش تورم و درد در مچ دست.
• کمپرس های سرد و گرم.
• استفاده ی خوراکی یا تزریقی از دارو های ضد التهاب.
• در موارد شدید، جراحی.

اگر شما دچار یک آسیب به مچ شده اید، می توانید به کمک موارد زیر به بهبودی خود کمک کنید:

• استراحت دادن مچ و بالا نگه داشتن آن.
• قرار دادن بسته های یخ روی منطقه ی آسیب دیده به منظور کاهش درد و التهاب.
• مصرف مسکن های معمولی مانند ایبوپروفن یا استامینوفن.
• استفاده از یک اسپلینت مچ.

اگر هر بخشی از دست شما از شکل طبیعی خود خارج شده است و یا نمی توانید مچ خود را حرکت دهید، بلافاصله به پزشک مراجعه کنید چرا که ممکن است دچار شکستگی استخوان شده باشید.

اگر به آرتروز مبتلا می باشید، مراجعه به فیزیوتراپیست را مد نظر قرار دهید. او می تواند به شما تمریناتی را برای تقویت و کشیدن مچ دست، آموزش دهد.

اگر مبتلا به نقرس هستید، پزشک شما ممکن است موارد زیر را توصیه کند:

• مصرف یک دارو ی ضد التهاب مانند ایبوپروفن یا ناپروکسن
• نوشیدن مقادیر بالای مایعات به منظور جلوگیری از انباشته شدن اوریک اسید
• کاهش مقدار مصرف چربی و الکل

پیشگیری

شما می توانید با کمک موارد زیر، به پیشگیری از درد مچ دست کمک کنید:

• استفاده از یک صفحه کلید ارگونومیک و یا جلوگیری از خمیدگی مچ رو به بالا.
• استراحت دادن به دست ها هنگامی که مشغول انجام یک فعالیت تکراری مانند تایپ کردن هستید.
• مراجعه به یک متخصص کار درمانی و یا کشیدن و تقویت مچ دست ها.

به منظور پیشگیری از حمله ی نقرس و درد مچ دست در آینده، می توانید موارد زیر را در نظر بگیرید:

• نوشیدن آب بیش تر و الکل کم تر
• کاهش مصرف خوراکی هایی مثل جگر، ماهی کولی و یا هرگونه ماهی دودی یا نمک سود شده ی دیگر
• مصرف مقادیر متعادلی از پروتئین
• مصرف دارو های تجویز شده توسط پزشک
• - نگارش و گردآورنده: رضا رحیمی
• منبع: بیژن فروغ متخصص طب توانبخشی کلینیک تخصصی طب توانبخشی