جوان سازی پوست صورت

همانطور که می‌دانید، مبحث مراقبت از پوست صورت و راه‌های پزشکی مراقبتی از آن، روز به روز در حال پیشرفت و به‌روز‌ رسانی شدن می‌باشد. امروزه، روش‌های درمانی و مراقبتی بسیاری برای از بین بردن مشکلات پوستی متععدی وجود دارد. این مشکلات از قبیل: آسیب‌های پوستی ناشی از نور آفتاب، جای زخم، جوش، چین و چروک‌ها و هایپرپیگمنتاسیون(تغییر رنگ پوست) و …، می‌باشند. به هر حال، چه شما مشکلات پوستی داشته باشید و چه بخواهید فقط پوستتان را جوانسازی کنید، شیوه‌های درمانی بسیار زیادی پیش روی شما قرار دارد. در اینجا، قرار است شما با تکنیک‌های جوانسازی پوست صورت و نیز مزایا و معایب آن‌ها به خوبی آشنا شوید. همچنان به‌خاطر داشته باشید که اگر تصمیم به از بین بردن مشکلات پوستی و جوانسازی پوستتان گرفتید، حتما به یک متخصص ماهر و باتجربه مراجعه داشته باشید؛ چرا که تنها در این صورت است که می‌توانید با خیالی آسوده، این نوع از درمان‌های پوستی را انجام داده، بدون آن که نگران ایجاد عوارض جانبی خطرناکی باشید.

تکنیک‌های جوانسازی پوست صورت

همانطور که پیش‌تر نیز اشاره شد، روش‌های جوانسازی متعددی وجود دارند، از قبیل موارد زیر:

حفظ سلامت پوست

استفاده از ضدآفتاب

همانطور که ممکن است بدانید، نور آفتاب به راحتی می‌تواند روند پیری پوست شما را سرعت داده و با از بین بردن لایه‌های پوستی کلاژن دار، باعث ایجاد چین و چروک و افتادگی پوست شما شود. از جمله عوارض حاد ناشی از در معرض نور خورشید قرار گرفتن بدون استفاده از ضدآفتاب می‌توان به: تلانژکتازی(نمایان شدن مویرگ‌ها روی صورت و ملتهب به نظر رسیدن پوست)، تغییر رنگدانه‌های پوستی، الاستوزیس(پیری و افتادگی پوست)، خطوط ریز ایجاد شده روی پوست و…، اشاره کرد. بنابراین طبق مطالعات انجام شده، استفاده از ضدآفتاب، کمک بسیاری به جلوگیری از روند پیر شدن پوست می‌کند. همچنین ثابت شده است که استفاده از ضدآفتاب‌هایی تشکیل شده از مواد غیرآلی مانند “زینک اکساید” و “دی اکسید تیتانیوم”، برتری و قدرت محافظت از پوست بیشتری در مقایسه با ضدآفتاب‌هایی دارند که ارگانیک (طبیعی) می‌باشند (مانند: آمینوبنزوات‌ها، سینامات‌ها، سالیسیلات‌ها). این نوع ضدآفتاب‌های تشکیل شده از مواد غیرآلی، می‌توانند محافظت فوق العاده‌ای در برابر اشعه ماورا بنفش ساطع شده از خورشید به عمل آورده و نیز کاهش ریسک ابتلا به آلرژی‌های پوستی را به دنبال داشته باشد. بهترین کرم ضدآفتاب‌هایی که به متقاضیان جراحی پلاستیک پیشنهاد می‌شود، همان ضدآفتاب‌هایی است که حاوی درصد بالایی از دی اکسید تیتانیوم و زینک اکساید باشند؛ تا بدون آن که پوست را زیادی سفید کند، محافظت لازم را در برابر اشعه‌های خطرناک خورشید، فراهم آورد. در نهایت به همه توصیه می‌شود که به مدت 30 دقیقه قبل از قرارگیری جلوی نور آفتاب، از ضدآفتاب اسفاده کرده وحدود هر 2 ساعت یکبار، روی پوست خود تمدیدش کنند.

آنتی اکسیدان‌ها

از آنتی اکسیدان‌ها برای محافظت از پوست در برابر عوارض ناشی از استرس و نیز جوانسازی پوست استفاده می‌شود. از “‌ویتامین C” برای تولید کلاژن که منجر به جوانسازی پوست شده، استفاده می‌شود و از “ویتامین E” برای اکسیژن‌رسانی بیشتر به بافت پوست استفاده می‌شود. حال با افزوده شدن کمی “فرولیک اسید” به ویتامین‌های C و E، خواص آنها بیشتر شده و نتیجتا باعث کمک به تعویق انداختن پیری زودرس پوست خواهد شد. یک آنتی اکسیدان خوب و باکیفیت باید شامل مواد زیر باشد

• پلی فنول‌ها
• فلاونوئیدها
• کاروتنوئیدها

بنابراین اگر مواد تشکیل دهنده روی بسته آنتی اکسیدانی که از داروخانه تهیه می‌کنید را خواندید و دریافتید که این مواد، در آن به کار رفته است، با خیالی آسوده از آن برای پوستتان و به صورت روزانه استفاده کنید.

رتینوئیدها

“رتینوئیدها” موادی هستند که تولید کلاژن، ضخامت پوست و نیز خاصیت ضربه گیری پوست را افزایش داده و از این طریق باعث کاهش تیرگی پوست شده و پوست را نرم و لطیف می‌کنند. البته لازم به ذکر است که مواد تشکیل دهنده این رتینوئیدها به گونه‌ای هستند که اگر بیش از دوز تجویز شده توسط متخصصین پوست و مو استفاده شوند، باعث ایجاد التهاب و آلرژی و نیز پوسته پوسته شدن می‌گردند. بنابراین بسیار مهم است که طبق نظر پزشک، از این مواد برای پوست خود استفاده کنید. بد نیست بدانید که با وجود تمام این عوارض جانبی احتمالی ناشی از مصرف بی رویه این مواد، ساختار رتینوئیدها به گونه‌ای است که کمک بسیار زیادی به جوانسازی پوست صورت شما می‌کنند؛ بنابراین طبق دستور پزشک، زیباجویان می‌توانند از “ترتینوئین با غلظت پایین 0.025%” استفاده کرده تا اثر آن را بر جوانسازی پوستشان به خوبی مشاهده کنند. “رتینول” نیز که ماده‌ای ساخته شده از ترتینوئین می‌باشد، در مقایسه با همان ترتینوئین، 20 برابر اثربخشی کمتر و نیز 1000 برابر غلظت پوستی کمتری دارد؛ و این در حالی‌است که، “رتین آلدئید” که یکی دیگر از مواد ساخته شده از ترتینوئین می‌باشد، دارای اثربخشی مشابه و با عوارض جانبی کمتری نسبت به ترتینوئین می‌باشد. حال اگر جمع بندی کنیم، ترتینوئین بهترین نوع از گروه رتینوئیدها بوده که کمک بسیار زیادی در جوانسازی پوست کرده و نیز باید به عنوان یک شیوه درمانی مکمل در کنار سایر درمان‌های جوانسازی پوست صورت، استفاده می‌شود.

اسیدها

اسیدهای “آلفاهیدروکسی”،”گلیکولیک”، “لاکتیک” و “سیتریک”، همگی گزینه‌های درمانی مناسبی برای جوانسازی پوست صورت بوده که با افزایش قوام پوستی، باعث می‌شوند تا پوست صورت شما بسیار جوان به نظر آید. مطالعات نشان می‌دهند که بعد از استفاده از آلفاهیدروکسی اسید، ضخامت پوست افراد بیشتر شده و نیز تولید کلاژن و حالت ارتجاعی پوست آنها با افزایش چشمگیری مواجه شده است. در یک مطالعه دیگر نشان داده شد که بیماران بعد از استفاده از دوزهای معینی از لاکتیک اسید، چین و چروک‌های ریز پوستشان کاهش یافته و نیز لطافت و نرمی پوستشان، افزایش داشته است. در نتیجه به زیباجویان عزیر توصیه می‌شود تا طبق نظارت پزشک و به عنوان یک راه درمانی موثر برای جوانسازی پوست صورتشان از آلفاهیدروکسی اسید موضعی (به اندازه‌ای که باعث ایجاد التهابات و آلرژی‌های پوستی نشود)، استفاده کنند.

نکته: به هیچ عنوان نباید از ترکیب اسیدها و آنتی اکسیدان‌ها با یکدیگر استفاده کنید چرا که باعث کاهش کارایی ویتامین C موجود در آنتی اکسیدان شده و نهایتا هیچ اثر مثبتی روی پوست شما نخواهد داشت.

لایه‌برداری شیمیایی

اقدامات پیش از لایه‌برداری

لایه‌برداری شیمیایی یک روش مقرون به صرفه برای جوانسازی‌پوست صورت است. قبل از انجام لایه برداری، بسیار مهم است که نوع و میزان مقاومت پوست بیمار سنجیده شود؛ چرا که افرادی که پوست سست‌تری دارند، شاید اصلا برایشان استفاده از لایه‌برداری به شیوه شیمیایی، گزینه مناسبی نباشد.

کارهایی که باید قبل از لایه‌برداری انجام شود، کمک بسیار زیادی به اثربخشی این شیوه درمانی داشته و نیز باید به مدت 4 تا 6 هفته پیش از انجام لایه‌برداری، انجام شوند. استفاده از ترتینوئین قبل از انجام لایه‌برداری، می‌تواند با لایه‌برداری کردن سطوح آسیب دیده پوست و افزایش مقاومت پوستی، پوست صورت را برای انجام یک لایه برداری موفقیت آمیز آماده سازی کند.

از کرم‌های ضدلک “هیدروکینون‌” نیز می‌توان برای کاهش رنگدانه‌های پوستی که در اثر قرارگیری جلوی آفتاب ایجاد می‌شوند، استفاده کرد تا از تغییر رنگ پوست و نیز التهابات آن کاسته شده و نهایتا پوست برای انجام لایه‌برداری آماده شود. “اسید گلیکولیک” با غلظت 10% یا کمتر، به صورت روزانه و برای دوران آمادگی پیش از انجام لایه‌برداری تجویز می‌گردد.

استعمال تمامی این کرم ها، به مدت 1 هفته قبل از لایه‌برداری، به منظور جلوگیری از تحریک شدن پوست، متوقف خواهد شد. برای افرادی که تبخال دارند نیز باید درمان ضدویروسی تجویز شود که این درمان اصولا 2 روز پیش از انجام لایه‌برداری شروع شده و باید تا 10 روز پس از آن نیز ادامه یابد.

لحظاتی قبل از لایه‌برداری پوست صورت، باید پوست بیمار را با استون یا الکل‌های ضدعفونی کننده، به خوبی پاکسازی کرد. برای لایه برداری نیز، مواد لایه‌برداری را با کمک گاز یا اپلیکاتورهای پارچه‌ای، روی سطح پوست اعمال می‌کنند. به دلیل بروز خطرات احتمالی، به هیچ عنوان نباید این مواد روی چشم‌ها، دهان و پره‌های بینی اعمال شوند.

لایه‌برداری سطحی

لایه‌برداری شیمیایی سطحی پوست، برای از بین بردن ناهنجاری‌های جزئی پوست و نیز کک و مک‌ها، مورد استفاده قرار می‌گیرد. مزیت اصلی این شیوه لایه برداری، کم عوارض بودن آن است و نیز باید برای پاسخ‌دهی کامل، جلسات درمانی آن پشت سر هم انجام شود. برای تشخیص اینکه تا چه عمقی از پوست را می‌توان لایه برداری انجام داد، باید به ظهور لکه‌های سفید رنگ روی پس زمینه صورتی، در سطح پوست دقت کرد. یعنی زمانی‌که اپراتور لایه بردار، این لکه‌ها را روی سطح پوست بیمار مشاهده کند، باید عملیات لایه برداری، به سرعت متوقف شود و بیش از آن نباید لایه‌های عمقی تر پوست فرد را از بین برد.

“اسید گلیکولیک” با غلظت 30 تا 50 درصد، ماده اصلی این نوع از لایه‌برداری بوده که پیش از اعمال آن روی پوست، باید با آب ترکیب شده تا حالت اسیدی آن کاهش یابد. محلول “جسنر” نیز یکی دیگر از انواع مواد لایه‌‎برداری بوده که هیچ نیازی به کاهش سطح اسیدیته آن وجود ندارد و می‌تواند مستقیما برای لایه‌برداری سطحی روی پوست اعمال شود.

لایه برداری با عمق متوسط

این شیوه از لایه‌برداری پوست، برای از بین بردن چین و چروک‌ها و نیز کک و مک‌های پوستی کاربرد دارد. برای تشخیص عمق مناسب لایه‌برداری، همانند روشی که در بالاتر توضیح داده شد، باید به ظاهر شدن لکه‌های سفید بر روی پوست بیمار دقت کرده و به محض دیدن آنها می‌توان فهمید که حال باید لایه‌برداری را به عمق‌های بیشتر پوست، ادامه داد. در این زمان، اسید گلیکولیک(مانند روشی که در بالا توضیح داده شد) با غلظت 70%، کمی خنثی شده (کاهش اسیدیته) و سپس روی پوست اعمال می‌شود.

از “اسید کلرو استیک یا همان TCA” با غلظت 30 تا 50 درصد، نیز می‌توان به عنوان یک ماده لایه‌بردار استفاده کرد که البته این ماده برخلاف اسید گلیکولیک، هیچ نیازی به کاهش حالت اسیدی خود ندارد. بعد از انجام این لایه‌برداری‌ها، فرد نیاز به استراحت بین 3 الی 7 روز داشته که البته در این بین ممکن است بیمار در خود بروز یک سری عوارض جانبی را مشاهده کند.

لایه‌برداری عمقی

این شیوه از لایه‌برداری، برای از بین بردن چین و چروک‌های عمقی‌تر و نیز جای‌جوش‌هایی که عمیق‌تر هستند، استفاده می‌شود. به علت آنکه لایه‌های عمیق‌تر پوست قرار است برداشته‌شوند، پیش از انجام درمان، باید کمی داروی آرام بخش به فرد تزریق شود. نوعی از لایه‌برداری عمقی پوست نیز وجود داشته که بر پایه استفاده از مواد لایه بردار” فنل” دار می‌باشد؛ که پیش از استعمال آنها بر روی پوست بیمار، باید اطمینان حاصل کرد که بیمار مشکلات قلبی عروقی نداشته باشد. برای تشخیص عمق مناسب لایه برداری نیز، باید دقت کرد که به محض دیدن لکه‌های خاکستری رنگ روی پوست، لایه‌برداری متوقف شود؛ چرا که بروز این لکه‌ها، نشانگر ورود به لایه‌های بسیار عمقی پوست بوده که خب نباید به آنجا نفوذ کرد. این شیوه از لایه‌برداری، نیازمند استراحت به مدت 10 تا 14 روز بوده و نیز نسبت به سایر روش‌های لایه‌برداری، با درد و ناراحتی بیشتری همراه خواهد بود.

از محلول “هتر – ترکیبی از فنل و روغن کروتون‌” می‌توان برای لایه‌برداری سطحی، عمق متوسط و عمق زیاد، استفاده کرد. تنظیم اینکه این محلول به چه عمقی از پوست نفوذ کند، بستگی به دوز اعمال شده به سطح پوست دارد. همچنین می‌توان از طریق مشاهده لکه‌های رنگی که در بالاتر به آن اشاره شد، متوجه شویم روی چه عمقی از پوست لایه‌برداری را انجام می‌دهیم. بروز لکه‌های صورتی نشانگر آسیب لایه‌های اولیه پوست، لکه‌های سفید یا صورتی نشانگر آسیب لایه‌های میانی پوست و لکه‌های تماما سفید نشانگر آسیب لایه‌های عمقی‌تر پوست می‌باشند.

مراقبت‌های پس از درمان لایه‌برداری

پس از انجام لایه‌برداری‌های متوسط و عمیق، به بیماران توصیه می‌شود تا روزانه صورت خود را با کرم‌های مرطوب کننده حاوی مشتقات نفتی، مرطوب نگه‌دارند، تا جای ممکن باید از قرارگیری در معرض آفتاب خودداری کرده ولی استعمال ضدآفتاب بلافاصله بعد از لایه‌‌برداری عمق متوسط و نیز 2 هفته بعد از لایه برداری عمیق، باید شروع شود.

بلافاصله بعد از مشاهده اولین لک‌ها بر روی پوست خود، باید به پزشک اطلاع داده تا برای شما استفاده از کرم‌های ضدلک هیدروکینون را تجویز کنند. اگر بروز کیست‌های میلیوم (برجستگی‌های کوچک) را در اطراف چشم‌های خود مشاهده کردید، باز هم فورا با پزشک خود تماس گرفته تا ایشان برای شما ترتینوئین موضعی تجویز کنند.

اگر هم دچار تبخال‌های ویروسی شده باشید، باز هم جای نگرانی نیست چرا که درمان‌های‌ دارویی و پمادی متعددی برای رفع این مشکلات در بازار موجودند که باید با تجویز پزشک از آنها استفاده کنید.

لیزر درمانی

لایه‌برداری با استفاده از لیزر، باعث از بین رفتن لایه سطحی پوست شده و در نتیجه باعث بهبود رنگ پوست، از بین رفتن چین و چروک‌ها و نیز کاهش کک و مک‌های پوستی خواهد شد. در بیمارانی که سابقه بیماری‌های پوستی خاصی دارند، انجام این نوع از لیزردرمانی باید با رعایت اصول و احتیاط انجام شود. رعایت اصول قبل از انجام لیزردرمانی، همانند اصولی است که در شیوه لایه‌برداری به طور مفصل توضیح داده شد؛ بنابراین همانند شیوه لایه‌برداری، در لیزردرمانی نیز باید قبل از انجام آن، اصولی توسط بیمار رعایت شود در غیر اینصورت باعث ایجاد آسیب‌های جدی در حین و پس از درمان خواهد شد.

لیزر درمانی سطحی را می‌توان با استفاده از بی‌حسی موضعی انجام داد و این در حالیست که برای درمان لایه‌های عمقی‌تر پوست، از تزریق آرام‌بخش به داخل عروق خونی فرد یا حتی بیهوشی، استفاده نمود. انواع لیزردرمانی پوست شامل لیزر ابلیتیو (سایشی) / غیر ابلیتیو و نیز لیزر فرکشنال/ غیر فرکشنال می‌باشند.

در لیزر های غیر ابلیتیو، خطرات ناشی از آن کمتر بوده و این در حالیست که لیزر های ابلیتیو، اثر جوانسازی بیشتری را داراست. لیزرهای فرکشنال، مانند” CO2 درمانی” و نیز لیزر “اریبوم”، از آب به عنوان پایه اصلی درمانی خود استفاده می‌کنند و با استفاده از بخارآب تولید و پخش‌شده روی نواحی آسیب دیده پوست، کمک به کلاژن‌سازی بیشتر پوست و در نتیجه جوانسازی آن می‌کنند. بزرگترین ایراد لیزرهای CO2، دوران نقاهت طولانی مدت آنها (بعضا تا 6 ماه) و نیز احتمال ایجاد تغییر رنگ پوست، می‌باشد. در لیزر اریبوم، خطرات و عوارض جانبی بسیار کمتر بوده ولی در عین حال، اثربخشی آن در جوانسازی پوست، بسیار پایین‌تر می‌باشد.

لیزر های غیر ابلیتیو، با تولید گرما، کمک به از بین رفتن لایه‌های پوستی مرده و آسیب دیده شده و در نتیجه باعث کاهش چین و چروک‌ها و جوانسازی هرچه بیشتر پوست شما می‌شود.

لیزرهای فرکشنال که در دسته لیزرهای سایشی یا همان ابلیتیو قرار می‌گیرد، باعث بازسازی بافت‌های کلاژن شده و نیز حالت ارتجاعی پوست را افزایش می‌دهد. در این روش در هر جلسه حدود 20 الی 30 درصد از سطح پوست شما بازسازی می‌شود. این نوع از لیزردرمانی، بدون آسیب رساندن به پوست انجام شده و در نتیجه پوست را شاداب‌تر و جوان‌تر می‌کند. جلسات درمانی مورد نیاز برای درمان با این نوع از لیزر، بین 2 تا 4 هقته می‌باشد.

به هنگام انتخاب لیزر مناسب، بیمار باید در نظر داشته باشد که تا چه میزان مایل است وقت و انرژی صرف کرده و نیز تا چه انتظار درمان با تکنیک مورد نظر را دارد. مراقبت‌های بعد از درمان با لیزر نیز شامل استقاده از وازلین و پانسمان بوده و بیمار باید این مراقبت‌ها را تا بهبودی کامل پوست خود انجام دهد. دوره نقاهت نیز برای درمان با لیزرهای فرکشنال بین 24 تا 48 ساعت تا چند هفته می‌باشد. ضدآقتاب نیز باید بعد از درمان کامل سطح پوست، به طور منظم روی پوست اعمال شود.

شایع‌ترین عارضه لایه‌برداری با لیزر، آریتم (التهاب) پوستی می‌باشد. ایجاد جوش و نیز کیست‌های کوچک در اطراف چشم‌ها، بخش دیگری از عوارض احتمالی محسوب می‌شوند. اگر تغییر رنگ در پوست ایجاد شود، قابل درمان نمی‌باشد ولی می‌توان با استفاده از انجام تکنیک‌های خاصی، کمک به بهبود آنها نمود. در این باره باید با پزشک خود مشورت کنید.

در شرایط نادرتر، ممکن است سوختگی‌هایی به علت عدم مراقبت کافی از پوست در برابر نور خورشید، رخ دهد. عفونت کردن ناحیه تحت درمان نیز، تنها در صورتی ممکن است رخ دهد که پانسمان‌های پوست را به خوبی و با رعایت اصول بهداشتی تعویض نکنید. در صورت عفونت‌کردن هم، بیمار باید از درمان‌های ضدویروسی و ضد قارچی استفاده کند.

ابریژن پوست

میکروابریژن

میکرودرم ابریژن، یک تکنیک درمانی غیرتهاجمی محسوب می‌شود که در آن پوست شما به آرامی لایه‌برداری شده و یک درمان موثر برای از بین بردن چین و چروک‌ها، جای زخم یا جوش سطحی و نیز بد رنگی‌های پوستی می‌باشد. البته طبق تجربیات بیمارانی که از این روش استفاده کرده‌اند، اثربخشی آن بر جوانسازی پوست کم می‌باشد. مزیت اصلیمیکرودرم این می‌باشد که برخلاف شیوه لیزردرمانی و نیز لایه‌برداری شیمیایی، حتی برای بیمارانی که سابقه بیماری‌های پوستی نیز داشته اند، کم خطر می‌باشد.

در این روش، متخصص با استفاده از دستگاه میکرودرم، لایه سطحی پوست را به آرامی برمی‌دارد و البته ممکن است در حین درمان این حس را داشته باشید که روی پوست شما در حال سنباده کشی می‌باشند ولی هیچگونه دردی را حس نخواهید کرد. پس از درمان نیز باید از ضدآفتاب استفاده کرده و معمولا افراد هیچ نیازی به گرفتن مرخصی از محل کار خود نمی‌باشند چرا که درمان با این روش، بسیار سبک و بدون درد است. عوارض احتمالی نیز شامل، التهاب، لکه‌‎های ناشی از خونمردگی و سوزش می‌باشد.

درماابریژن (ابریژن پوستی)

در روش درم ابریژن، از دستگاهی استفاده می‌شود که به سرعت چرخیده و لایه سطحی پوست را بلند می‌کند. بعد از انجام این عمل، پوست فرد مجددا رشد کرده و پوستی لطیف و جوانتر جایگزین پوست آسیب دیده قبلی خواهد شد. درم ابریژن همچنین می‌تواند خط و خطوط‌های ریز و سطحی پوست و نیز جای‌جوش‌های سطحی را از بین ببرد و باعث جوانسازی پوست صورت شود.

رادیوفرکوئنسی

ساز و کار

از این روش برای سفت کردن بافت پوست و نیز از بین بردن چین و چروک‌ها بدون عمل جراحی استفاده می‌کنند. یک روش غیرابلیتیو بوده که با بهبود دادن لایه‌سطحی پوست و محافظت کردن از لایه‌های عمقی‌تر آن، لکه‌های پوستی و جای زخم و جوش را از بین می‌برد.

موارد مصرف و منع مصرف

از این روش برای از بین بردن چروک‌های صورت، لیفت ابروها و افتادگی پوست استفاده می‌شود. استفاده از این روش برای بیمارانی که بیماری‌های زمینه‌ای داشته و یا ارتزهای کاشتنی در بدن آنها وجود دارد، به هیچ عنوان نباید استفاده شود. همچنین مطالعات نشان داده که استفاده از این روش برای افراد مسن به علت کم آب بودن پوستشان و نیز کاهش درمان پذیری پوست، توصیه نمی‌شود.

شیوه انجام

پوست ناحیه‌ای که قرار است درمان شود، با استفاده از کرم‌های بی‌حسی موضعی، بی‌حس شده سپس با وارد کردن سوزن‌های بسیار نازکی به سطح پوست‌، باعث تحریک کلاژن‌سازی می‌شود. همچنین دستگاه‌های مورد استفاده در این روش، یا تک قطبی بوده و یا دو قطبی. در حالی‌که فرکانس رادیویی دستگاه تک قطبی، از تمامی لایه‌های پوست عبور کرده و آسیب بیشتری به لایه‌های عمقی وارد می‌کند، فرکانس رادیویی دستگاه دو قطبی، از قدرت نفوذ کمتری برخوردار بوده و درمان‌های سطحی را انجام داده و درد کمتری نیز دارد. بنابراین برای استفاده از فرکانس دوقطبی نیاز به بیهوشی وجود ندارد و این در حالیست که برای استفاده از فرکانس تک قطبی، بیمار باید بیهوش شود.

پیامدها و عوارض

به بیماران باید گفته شود که نتایج کامل درمان را می‌توان در عرض 6 ماه تا 1 سال مشاهده کرد. از شایع‌ترین عوارض جانبی این شیوه درمانی می‌توان به تورم، بی‌حسی و کبودی اشاره کرد؛ که البته بعد از گذشت 1 تا 2 ماه کاملا برطرف می‌شوند.

اولتراسوند

ساز و کار

در سفت کردن پوست با اولتراسون، از انرژی متمرکز شده اولتراسوند استفاده شده که منجر به گرم کردن پوست در نواحی مورد درمان و نهایتا تحریک کلاژن‌سازی می‌شود. این کلاژن‌سازی نیز باعث جوانسازی پوست شده و قوام پوست بیمار را نیز زیاد می‌کند. این روش معمولا با کمک ابزارهای دستی انجام شده و ایمنی بخشی آن نیز بالا می‌باشد.

موارد مصرف و منع مصرف

سفت‌کردن پوست از این طریق برای نواحی چان، گردن و سینه تایید شده است. همچنین بیماری که قصد استفاده از این شیوه درمانی را دارد باید هیچگونه بیماری زمینه‌ای که مانع از بهبودی پوستش شود نداشته و نیز پوست وی دچار افتادگی خفیف تا متوسطی باشد. همچنین تجربه ثابت کرده که استفاده از این روش برای درمان مشکلات پوستی سالمندان، موثر تر واقع می‌شود.

شیوه انجام

پس از اعمال بی‌حسی موضعی، عمق کانونی روی مانیتور نمایش داده شده و انرژی اولتراسوند متمرکز شده برای تابش به لایه مشخصی از پوست فرد، با دستگاه کالیبره شده و نهایتا به ناحیه مورد نظر می‌تابد.

پیامدها و عوارض

از جمله عوارض احتمالی می‌توان به ایجاد کبودی، تورم و التهاب اشاره کرد. برای مشاهده درمان کامل باید حدود 6 ماه منتظر ماند و نیز طبق مطالعات انجام شده، 80 درصد از بیماران، بعد از اتمام طول درمانی خود، نتیجه دلخواه را از این روش گرفته اند. به ندرت ممکن است بیماران با مشکلات پوستی مواجه شوند که البته در صورت بروز، بعد از گذشت چندهفته، بهبود می‌یابد. متاسفانه گزارش هایی نیز از فلج عصب حرکتی صورت، وجود داشتع که خوشبختانه بعد از 6 هفته برطرف شده اند.

انرژی نور مادون قرمز

ساز و کار

در استفاده از این روش که بسیار هم غیرتهاجمی می‌باشد، انرژی مادون قرمز از طریق نور به سطح پوست تابانیده شده و ایجاد گرما کرده و نهایتا با تحریک کلاژن سازی، کمک به جوانسازی پوست می‌کند.

موارد مصرف و منع مصرف

برخلاف شیوه درمانی با اولتراسوند، مادن قرمز قادر به نفوذ به عمق‌های پایین تر پوست نبوده و تنها برای بهبود حدودی از ایرادات پوستی در لایه سطحی پوست کاربرد دارد. مشابه سایر روش‌ها، بیماران با اختلالات پوستی، هرگز نباید از این شیوه درمانی استفاده کنند.

شیوه انجام

به طور معمول، استفاده از این روش دردناک نبوده و نیازی به اعمال بی‌حسی نمی‌باشد. در این روش، نواحی مورد نظر، گرم‌ شده و کلاژن‌سازی نیز تحریک شده و سپس پوست گرم شده، با استفاده از کمپرس سرد، خنک می‌شود.

پیامدها و عوارض

معمولا بیماران پس از درمان، ناراحتی‌های خفیفی را تجربه می‌کنند. برای رسیدن به نتایج کامل و موفق باید 3 تا 6 جلسه درمان را در فواصل 2 تا 4 هفته ای انجام داد.

میکرونیدلینگ

ساز و کار

در میکرونیدلینگ، لایه های سطحی پوست توسط سوزن‌های بسیار کوچک و نازکی، خراش خورده و از این طریق پوست را مجبور به کلاژن‌سازی و نهایتا جوانسازی می‌کند.

موارد مصرف و منع مصرف

از آنجا که این شیوه، یک روش درمانی بسیار ساده بوده، تنها برای درمان عارضه‌های سطحی پوست کاربرد دارد. البته کاربرد جدیدتری نیز دارد که آن دارورسانی به پوست می‌باشد.

شیوه انجام

بعد از اعمال بی‌حسی موضعی، سوزن میکرونیدلینگ به صورت عمودی روی پوست فرود آمده و ضربه‌هایی را به پوست وارد می‌کند و از این طریق، خراش های لازم را برای احیای پوست ایجاد خواهد کرد. بعد از ضربات سوزن‌ها روی سطح پوست‌، شما شاهد خونریزی بسیار کمی در کل نواحی مورد درمان قرار گرفته خواهید بود که همین امر نشان دهنده انجام صحیح شیوه درمانی می‌باشد. یادتان باشد که بعد از انجام درمان میکرونیدلینگ، باید از ضدآفتاب های آب رسان به مدت 48 ساعت به بالا، استفاده کنید.

پیامدها و عوارض

جلسات میکرونیدلیگ را می‌توان هر 2 تا 4 هفته تکرار کرد تا زمانیکه نتیجه دلخواه را بگیرید. عوارض جانبی احتمالی نیز می‌تواند شامل، کبودی و التهاب باشد که البته خیلی زود نیز از بین می‌روند.

تزریق بوتاکس

سم بوتولینوم یا همان بوتاکس، از جمله رایج ترین روشهای جوانسازی و غیرجراحی پوست صورت بوده که از طریق فلج کردن موقتی ماهیچه‌های صورت، از پیری زودرس پوست جلوگیری می‌کند. در حال حاضر انواع برندهای این محصول در سطح جهان تولید شده است که بسته به بودجه‌ای که دارید و نیز انتظاری که از درمان خود دارید، می‌توانید از انواع آن استفاده کنید. البته لازم به ذکر است که طبق نحقیقات انجام شده روی این محصول زیبایی، ثابت شده است که تفاوت بسیار زیادی بین میزان جوابدهی انواع این برندها وجود ندارد.

تزریق بوتاکس، به طور کلی بی خطر بوده ولی در بیمارانی که حساسیت به تخم مرغ یا آلبومین موجود در آن داشته، باردار یا شیرده بوده و نیز دچار عفونت در محل تزریق بوتاکس می‌باشند، استفاده از این ماده تزریقی منع شده است. اگر نیز از داروهای ضدانعقاد استفاده می‌کنید و یا اختلالات عصبی – عضلانی دارید، به هیچ عنوان نباید از بوتاکس برای جوانسازی استفاده کنید.

قسمت بالای صورت

تزریق بوتاکس به پیشانی و دور چشم انجام می‌شودو نیز باید این تزریق بر حسب فرم کلی ابروها انجام شود چراکه در بعضی موارد باعث بالارفتن بیش از حد ابرو شده و نهایتا مغایرت با اصول زیبایی خواهد داشت.

در ناحیه پیشانی، با توجه به عمق خطوط ایجاد شده، باید از بوتاکس در مقادیر بین 1.25 تا 25 واحد تزریق شود. برای حفظ زیبایی فرم ابروها، تزریق نباید خیلی پایین و نزدیک به ابرو انجام شده تا ارتفاع طبیعی و قوس ابرو به خوبی حفظ شود. ماهیچه‌های بین دو ابرو نیز بعضا دچار خط اخم‌های عمیقی شده که در این حالت نیز تزریق باید با رعایت اصول خاص مربوط به عضلات این ناحیه، صورت گیرد.

تزریق در نواحی کنار ابروها نیز، ممکن است به منظور بالابردن نسبی دم ابرو و زیبا تر کردن فرد، انجام شود. در این حالت، بوتاکس با مقداری 1 تا 2 واحد در 3 تا 5 نقطه مجزا تزریق خواهد شد. البته لازم به ذکر است که اگر بیماری، عضلات بسیار مقاوم در برابر سم بوتاکس داشته باشد، بنابر صلاحدید پزشک، باید به یک ردیف دیگر از عضلات او، این تزریق انجام داده شود.

اگر عوارضی در ناحیه فوقانی صورت در اثر تزریق بوتاکس پدید آید، ظاهری نامطلوب به‌دست می‌دهد. البته می‌توان از ایجاد عدم تقارن بین ابروها، با تزریق‌های دقیق، جلوگیری کرد. عوارض جانبی دیگری که ممکن است در بعضی از افراد رخ دهد عبارتند از: تورم، کبودی و یا التهاب و قرمزی.

قسمت پایین صورت و گردن

تزریق بوتاکس در ناحیه پایین صورت، در مقایسه با نواحی فوقانی، دشوار تر و خطرناک تر می‌باشد. بنابراین داشتن دانش کافی فرد تزریق کننده نسبت به آناتومی سر و صورت، از اهمیت بالایی برخودار است.

در اطراف لب‌ها این نوع از تزریق قابل اجراست که البته باید مقدار و حجم کمی از این محصول برای به حداقل رساندن خطرات احتمالی، تزریق شود. البته بد نیست بدانید که چین و چروک‌های ریز و سطحی که ناشی از اثرات مخرب سیگار روی پوست فرد است، با این نوع از تزریق از بین نخواهد رفت.

تزریق این سم، به میزان 2 الی 2.5 واحد در چند میلی متر بالاتر از مرز فک پایینی و لب‌ها، می‌تواند باعث لیفت لب‌ها خواهد شد که ظاهری زیبا به فرد خواهد داد. به منظور رفع افتادگی چانه نیز، می‌توان از تزریق بوتاکس بهره برد. مکان دقیق این تزریق نیز، 5 میلی متر از خط وسط و 1 سانتی متر بالای چانه بوده و به اندازه 2 تا 2.5 واحد از این سم، تزریق خواهد شد.

اثرات نامطلوب استفاده از تزریق بوتاکس در قسمت تحتانی صورت می‌تواند شامل عدم تقارن لب‌ها و صورت به هنگام خندیدن، مشکل در صحبت کردن، آبریزش دهان و دیسفاژی باشد.

تزریق ژل

انواع ژل‌های تزریقی برای جوانسازی پوست صورت می‌توانند شامل دو نوع جذب شونده (اسید هیالورونیک / اسید پلی ال لاکتیک) و غیر قابل جذب (هیدروکسی آپاتایت / پلی متیل متا کریلات)، باشند. اگر بعد از تزریق ژل، نتایج مطلوبی بدست نیاید، اسید هیالورونیک، به علت آن‌که برگشت پذیر است و ساختار آن نیز به گونه‌ای است که سازش پذیری بالایی با بافت پوست دارد، به عنوان ژل پرکننده صورت، از محوبیت خاصی برخوردار است.

ژل را در قسمت بالایی صورت به اندازه 0.25 تا 0.5 میلی لیتر، در ناحیه کنار ابروها تزریق می‌کنند و در نتیجه می‌توان از این طریق ابرو را به بالا لیفت کرد. همچنین این نوع از ژل را می‌توان به پلک فوقانی تزریق نمود تا باعث اصلاح فرم چشم‌ها نیز بشود. البته به دلیل نازک بودن بیش از حد پوست این ناحیه، باید تزریق به شیوه بسیار محتاطانه‌ای انجام شود تا از بروز پارگی جلوگیری کند. ایمن‌ترین روش برای درمان این ناحیه، تزریق 0.25 میلی‌لیتر از ژل به ناحیه کناری پلک، به جای تزریق مستقیم همین مقداری روی غدد اشکی می‌باشد. همچنین بعد از تزریق، تمامی نواحی ماساژ داده شده تا ژل‌های وارد شده به این قسمت‌ها، یکدست پخش شوند.

در قسمت میانی صورت، می‌توان دوزهای مشخصی از ژل را به نواحی گونه‌ها تزریق کرده تا باعث خوش فرم شدن و لیفت گونه‌ها شود. بعد از انجام این تزریق نیز باید ماساژدرمانی برای پخش یکدست مواد ژل زیر پوست، انجام شود.

در قسمت پایین صورت، می‌توان مقداری از ژل را به لب‌ها تزریق کرده تا ظاهری زیبا و جوان‌تر به صورت فرد بدهد. برای انجام این تزریق نیز، باید کمی بی‌حسی موضعی بر روی لب بیمار اعمال کرد. می‌توان تا هرچقدر که تقاضای بیمار است، به لب ها ژل تریق کرده و آن‌ها را بزرگتر کرد؛ ولی توصیه می‌شود که این کار با توجه به معیار های زیبایی در هر شخص انجام شود تا صورتی متقارن و در عین حال زیبا، بدست آورد. برای قسمت چانه نیز مقداری از ژل را می‌توان تزریق کرده تا چانه فرد برجسته‌تر شده و زیبایی وی را دوچندان کند.

سوالات متداول

تکنیک‌های جوانسازی، چگونه به احیای پوست کمک می‌کنند؟

در این روش، کلاژن‌سازی پوست تحریک شده و قوام پوست نیز افزایش می‌یابد؛ در نتیجه جلوی عوارض ناشی از پیری پوست گرفته شده و بعد از انجام درمان‌های متناسب با پوست شما، ظاهری جوان‌تر و شاداب‌تر خواهید داشت.

جوانسازی کل صورت چیست؟

این شیوه، با تمرکز بر نواحی مختلف صورت و با استفاده از تکنیک‌‎های ویژه‌ای کمک بسیار چشمگیری به افزایش زیبایی‌های طبیعی چهره شما و جوانسازی پوست صورتتان خواهد کرد.

بایدها و نباید های بعد از انجام جوانسازی چه مواردی هستند؟

• زمانیکه در حال شستن صورت با استفاده از صابون های مخصوص می‌باشید، به هیچ عنوان نگذاریذ کف صابون برای بیشتر از 20 ثانیه روی پوست باقی بماند!
• به هنگام شستن صورت، پوست خود را با دست محکم فشار ندهید (پوست را نمالید).
• از در معرض آفتاب و آلودگی قرار گرفتن، حتی الامکان خودداری کنید.
• یک ماه بعد و قبل از انجام تکنیک های جوانسازی پوست، از وکس کردن صورت و یا استفاده از هرگونه موبر، خودداری کنید.

میکروابریژن چه روشی است؟

در این روش، از ابزار هایی استفاده می‌شود تا به آرامی پوست شما را تراشیده و لایه بیرون ضخیم تر و ناهموار تر پوست را از بین ببرد. از این نوع شیوه درمانی، برای درمان جای زخم و جوش سطحی، آسیب های ناشی از در معرض آفتاب قرار گرفتن و نیز رفع ترک های پوستی استفاده می‌شود.

مراقبت‌های بعد از استفاده از تکنیک‌های جوانسازی پوست صورت، کدامند؟

استفاده از کرم‌ها، پمادها و نیز تونرهای آبرسان، به عنوان روش‌های مراقبتی برای بعد از انجام جوانسازی پوست، از اهمیت بالایی برخوردار است.

آیا روش‌های جوانسازی پوست، می‌توانند باعث ایجاد آسیب های پوستی شوند؟

بله. استفاده بیش از حد از تکنیک های جوانسازی پوست صورت، می‌تواند منجر به آسیب رسانی به پوست شده و نیز عوارض جانبی ای را از جمله، تورم و التهاب، در پی داشته باشد.

کدام روش بهتر است؟ میکروابریژن یا لایه برداری شیمیایی پوست؟

همانطور که گفته شد لایه‌برداری شیمیایی، باعث بهبود مشکلات پوستی افراد می‌شود و در نهایت کمک زیادی به جوانسازی آنها می‌کند ولی برای برخی از افرا، به دلیل بالا بودن هزینه‌های این روش و نیز زمان بر بودن آن، استفاده از روش میکرودرم ابریژن گزینه بسیار مناسب‌تری خواهد بود.

چه افرادی نباید از میکروابریژن استفاده کنند؟

این روش برای افرادی که جای‌زخم و جوش‌عمقی، ضایعات پوستی، تبخال، آکنه فعال، سرطان پوست، اگزما، بیماری‌های خودایمنی، آفتاب سوختگی، زگیل و نیز دیابت دارند، به هیچ عنوان نباید استفاده شود.

نگارش وگردآورنده: رضا رحیمی

منبع:ابوالفتح محرابیان، متخصص پوست و مو

علائم، علل و درمان لارنژیت

التهاب حنجره و آنچه باید در مورد آن بدانید

لارنژیت در واقع التهاب حنجره است. حنجره اندامی از بدن است که مسئول اجازه دادن به ورود هوای دمی و خروج هوای بازدمی است. همچنین مهم‌ترین قسمت برای تولید صدا است. به این دلیل که پرده‌های صوتی در این مکان واقع شده‌اند.

به نقل از روابط عمومی معاونت غذا و دارو اراک، لارنژیت بیماری بسیار رایجی است که معمولا توسط نوعی ویروس ایجاد می‌شود. به همین دلیل دانستن علائم و عوامل مولد این بیماری بسیار ضروری است که در این مطلب تمام این اطلاعات آمده است.بر اساس گفته‌های متخصصان اگر بیمار بعد از مدت کوتاهی مثلاً چند ساعت یا چند روز بهبود یابد، این بیماری حاد تلقی می‌شود؛ اما اگر علائم برای مدتی بیش از 3 هفته ادامه داشته باشند حالت مزمن آن ایجاد شده است.دانستن ویژگی‌های اپیدمی این بیماری خیلی مهم است. ویژگی‌هایی مثل اینکه چه کسانی بیشتر در معرض لارنژیت هستند؟ برای پیشگیری چه کنند؟ و...مطالعات اپیدمیولوژی اطلاعات شگفت‌انگیزی را مشخص کرده‌اند: - لارنژیت حاد 15-20٪ از بیماری‌های تنفسی را تشکیل می‌دهد.- بروز این بیماری در نوزادان 3 تا 6 درصد است. بنابراین، تقریباً از هر 100 کودک زیر شش سال، شش کودک در هر دوره زمانی مشخص از این بیماری رنج می‌برد.- نوع حاد این بیماری ریشه در سابقه‌ی خانوادگی دارد. بر اساس تحقیقات انجام شده کودکانی که خویشاوند مبتلا به این بیماری دارند سه برابر سایر کودکان در معرض ابتلا به این بیماری هستند.همانطور که می‌بینید این بیماری، بیماری است که در کودکان رایج‌تر است. این مسئله به این دلیل است که کودکان تا شش سالگی دارای اپی گلوت بالاتر و بافت‌های زیر مخاطی شل و کم فیبر هستند؛ عواملی که آن‌ها را مستعد ابتلا به عفونت می‌کند.

علائم و عوامل مولد لارنژیت

تحقیقات نشان داده‌اند که دلایل مختلفی باعث ایجاد این بیماری در جامعه می‌شوند. مثل:- عوامل عفونی: به دلیل ویروس (سرماخوردگی، آنفولانزا یا هرپس)، باکتری (مایکوپلاسما و دیفتری) یا قارچ (کاندیدیازیس یا آسپرژیلوز)- عوامل غیرعفونی: مثل آلرژی‌ها، جراحات، دارو یا بیماری‌های خودایمنی

لارنژیت ویروسی

بر اساس مطالعات متعددی ویروس پاراآنفلوانزای 1، 2 یا 3 باعث 65 درصد موارد این بیماری است.همچنین ویروس‌های آنفلوانزای A و B که باعث آنفلوانزا می‌شوند و انواع مختلفی از آدنوویروس‌ها از عوامل شایع این بیماری هستند.این عوامل بیماری‌زا با عفونت‌های دستگاه تنفسی فوقانی همراه هستند و منجر به علائم بالینی شبیه به آنفلوانزا می‌شوند. مثل:- آبریزش بینی- خشکی گلو و گلودرد- دیسفاژی (مشکل در بلع)- سخت نفس کشیدن و سرفه‌های مداوم- تورم لوزه‌ها- گوش درداین علائم از التهاب مخاط حلق که متورم و قرمز هستند ناشی می‌شود.درمان‌های پیشنهادیبیمار باید به صدایش استراحت بدهد و از ضد تب و ضد درد استفاده کند.در موارد حاد بیماری خودش خود به خودی خوب می‌شود. در واقعاً چند روز بعد از شروع ناپدید می‌شود. سیستم ایمنی بدن با عامل ایجادکننده مبارزه می‌کند و اثرات ماندگاری بر جای نمی‌گذارد.

لارنژیت باکتریایی

این مورد از موارد ویروسی شیوع کمتری دارد. این مورد هم خودبه‌خود بهبود می‌یابد و درمان سریعی دارد.یکی از باکتری‌های رایج مولد این بیماری مایکوپلاسما است که بیش از 100 نوع دارد. علائم آن بسیار شبیه علائمی است که در بالا ذکر کردیم: تب، سرفه خشک، بلع دردناک و دیسفونی (گرفتگی و خشونت صدا).درماندر این موارد درمان براساس آنتی بیوتیک ها صورت می‌گیرد؛ اریترومایسین، کلاریترومایسین و آزیترومایسین داروهای بسیار موثری هستند.

لارنژیت غیرعفونی

بعضی از موارد مولد این بیماری از انواع بیماری‌زا نیستند به این معنی که بیماری در این حالات توسط میکروارگانیسم‌ها ایجاد نشده است.آلرژی: التهاب حاد تارهای صوتی و سایر مخاط حلقی بعد از استنشاق مواد آلرژی‌زا یکی از عوامل ایجاد این بیماری است. این مورد باعث به وجود آمدن علائم متعددی می‌شوند از پاکسازی گلو (سرفه‌های کوتاه و مکرر برای صاف کردن صدا) گرفته تا انسداد شدید راه هوایی.استنشاق: در این حالت به‌وسیله‌ی تماس مستقیم بافت حلق با مواد مضر لارنژیت ایجاد می‌شود. مثل استنشاق هوای خیلی خیلی داغ. این مورد در میان کسانی که از آتش‌سوزی نجات یافته‌اند و آتش‌نشان‌ها بسیار رایج است.به دلیل جراحات یا مشکلات صوتی: تحریک حنجره ناشی از ضربه یا فشار آوردن بیش از حد به تارهای صوتی.

و اما چیزهایی که باید به راجع به دلایل و علائم این بیماری بدانید

در تمام موارد مولد این بیماری که در این مطلب ذکر شد همگی علائم رایجی دارند مثل دیسفونی (گرفتگی و خشونت صدا) و سرفه‌ی خشک.به دلیل اینکه عوامل عفونی بیشتر از سایرین رایج هستند از طریق تماس مستقیم یا ترشحات تنفسی در جامعه منتقل می‌شوند؛ بنابراین، با توجه به الگوی اپیدمیولوژیکی آن اوج شیوع این بیماری در زمستان و پاییز است.این بیماری تنفسی در نوزادان خیلی شایع است. با این حال، جای نگرانی نیست، زیرا آن‌ها معمولاً خودبه‌خود حل می‌شوند؛ اما اگر علائم بیش از دو هفته طول کشید، لازم است به پزشک مراجعه کنید.

درمان‌های خانگی لارنژیت

1- سرکه سیبسرکه‌ی سیب خواص ضدمیکروبی دارد. به همین دلیل می‌تواند به بهبود لارنژیت عفونی کمک کند. همچنین حاوی مواد ضدالتهاب است و باعث کاهش تورم ناحیه حنجره خواهد شد.چیزهایی که احتیاج دارید:2 قاشق غذاخوری سرکه سیب1 قاشق چای‌خوری عسل1 یک لیوان آبکارهایی که باید انجام دهید:سرکه سیب را با عسل و آب مخلوط کرده و این مخلوط را بنوشید.یا یک قاشق غذاخوری سرکه سیب را در یک لیوان آب گرم حل کنید. این مخلوط را غرغره کنید.دفعاتی که باید این کار را انجام دهید: 2-3 بار در روز2- زنجبیلزنجبیل خواص ضدمیکروبی دارد. به همین دلیل می‌تواند در درمان التهاب گلو مؤثر باشد.چیزهایی که احتیاج دارید:یک تکه ریشه‌ی زنجبیلآبکاری که باید بکنید:زنجبیل را به تکه‌های نازک برش دهید. سپس آن را با مقداری آب 10 دقیقه بجوشانید.مخلوط را از صافی رد کرده و اجازه دهید به دمای اتاق برسد.یک قاشق غذاخوری از عصاره‌ی به دست آمده را بنوشید.دفعاتی که باید اینکار را انجام دهید: 3-4 بار در روز3- لیمو و عسلعسل دارای خاصیت قابض است به همین دلیل می‌تواند گلودرد را تسکین دهد. آب‌لیمو خاصیت ضدمیکروبی دارد و در پاکسازی عفونت گلو نقش دارد.چیزهایی که احتیاج دارید:1 قاشق غذاخوری عسلپنج قطره آب‌لیموکاری که باید انجام دهید:آب‌لیمو را به عسل اضافه و خوب هم بزنید.سپس این ترکیب را بنوشید.دفعاتی که باید این کار را انجام دهید: 2 بار در روز

سرکه‌ی سیب خواص ضدمیکروبی دارد. به همین دلیل می‌تواند به بهبود لارنژیت عفونی کمک کند. همچنین حاوی مواد ضدالتهاب است و باعث کاهش تورم ناحیه حنجره خواهد شد

4- آب‌میوه‌هاالف: آب آناناسآب آناناس حاوی آنزیمی به نام بروملین است که این آنزیم دارای خواص ضدالتهابی است و موجب کاهش تورم و مخاط اضافی می‌شود.چیزهایی که احتیاج دارید:آب آناناسکاری که باید انجام دهید:یک لیوان آب آناناس تازه که به دمای اتاق رسیده است را بنوشید.دفعاتی که باید اینکار را انجام دهید: روزی یک بارب: آب آلوئه ورابرگشت اسید معده یکی از دلایل لارنژیت است مخوصا لارنژیت مزمن. این نوشیدنی موجب بهبود ریفلاکس اسید می‌شود.چیزهایی که احتیاج دارید:1 انس (حدود 30 سی‌سی) آب آلوئه ورا1 انس آبکاری که باید انجام دهید:آب آلوئه ورا را در آب حل کرده و بنوشید.دفعاتی که باید اینکار را انجام دهید: چندین بار در روز این مخلوط را بنوشید.5- پیازپیاز خلط آور است و برای درمان حنجره و تسکین سرفه و مخاط استفاده می‌شود.چیزهایی که احتیاج دارید:سه تا چهار عدد پیاز متوسطچهار لیوان آبیک لیوان آب گرمیک قاشق غذاخوری عسلچند قطره آب‌لیموکاری که باید انجام دهید:پیازها را به قطعاتی کوچک خرد کنید.سپس آن‌ها را در چهار فنجان آب بجوشانید تا مخلوط غلیظ شود و به یک قوام شربت مانند تبدیل شود.دو تا سه قاشق از این شربت را به یک لیوان آب ولرم اضافه کنید.سپس عسل و آب‌لیمو را به مخلوط حاصل اضافه کرده و آرام‌آرام بنوشید.دفعاتی که باید اینکار را انجام دهید: 1-2 بار در روز6- اسانس اکالیپتوسعصاره‌ی اکالیپتوس خواص ضدمیکروبی و ضد التهابی دارند که برای درمان لارنژیت مفید است.چیزهایی که احتیاج دارید:چهار تا پنج قطره عصاره اکالیپتوسمقداری آب داغیک حوله‌ی بزرگکاری که باید انجام دهید:عصاره‌ی اکالیپتوس را به آب داغ اضافه کنید.سرتان را با حوله بپوشانید و بخار آن را به مدت 10 دقیقه استنشاق کنید.دفعاتی که باید اینکار را انجام دهید: 2 بار در روز7- آب نمکغرغره کردن آب نمک موجب کشته شدن باکتری‌ها و ویروس‌های گلو و دهان می‌شوند.چیزهایی که احتیاج دارید:نصف قاشق چای‌خوری نمکیک لیوان آب گرمکاری که باید انجام دهید:نمک را در آب بریزید و هم بزنید. سپس مخلوط را غرغره کنید.دفعاتی که باید اینکار را انجام دهید: سه تا چهار بار در روزتوجه: اگر مقدار نمک را خیلی زیاد کنید گلو را تحریک می‌کند. پس مقدار را طبق دستور داده شده بریزید.8- سیرسیر حاوی ترکیبی به نام آلیسین است که دارای خواص ضدمیکروبی است.چیزهایی که احتیاج دارید:یک حبه سیرکاری که باید انجام دهید:حبه‌ی سیر را دو نیم کرده و هریک از آن‌ها را در یک طرف دهان خود بگذارید و به آرامی شیره‌ی آن‌ها را مکیده و بعد از چند دقیقه آن‌ها را به بیرون تف کنید و دهانتان را با آب ولرم بشویید.دفعاتی که باید اینکار را انجام دهید: چند بار در روز این کار را تکرار کنید.9- ریشه‌ی شیرین بیاناین ریشه خاصیت ضدمیکروبی و ضدویروسی دارد.چیزهایی که احتیاج دارید:یک قاشق چای‌خوری شیرین بیان خشک شدهیک و نیم لیوان آبکاری که باید انجام دهید:شیرین بیان را سه تا پنج دقیقه با آب بجوشانید.مخلوط را از صافی رد کرده و آن را بنوشید.دفعاتی که باید اینکار را انجام دهید: دو تا سه بار در روز

نگارش و گردآورنده: رضا رحیمی

منبع: دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی و درمانی اراک

کیست تخمدان به چه روش هایی درمان می شود؟ کیست تخمدان به چه روش هایی درمان می شود؟ یکی از بیماری های نسبتا شایع در میان زنان کیست تخمدان است. این عارضه می تواند در هر دوره سنی اتفاق افتد، که به دلیل شیوع زیاد آن در میان زنان سوالاتی ذهن آن ها را به خود مشغول ساخته که آیا این بیماری قابل درمان است و اینکه کیست تخمدان به چه روش هایی درمان می شود؟ با وجود داشتن این بیماری امکان بارداری وجود دارد؟ و یا اینکه کیست های تخمدان انواع خاصی دارند؟ برای پاسخ دریافت سوالات خود می توانید با ما همراه باشید تا با آگاهی بیشتر به کاهش استرس ها و درمان بیماری خود بپردازید. فهرست محتوا پنهان 1 علائم کیست تخمدان 1.1 چه زمانی باید به دکتر مراجعه کنیم؟ 2 علت ابتلا به کیست تخمدان 2.1 عوامل خطر 3 انواع کیست های تخمدان و خطرات آن ها 3.1 کیست شکلاتی 3.2 کیست های عملکردی 3.2.1 کیست فولیکولی 3.2.2 کیست جسم زرد 4 درمان کیست تخمدان 4.1 چکاپ های دوره ای منظم 4.2 درمان کیست تخمدان با دارو 4.3 جراحی کیست تخمدان 4.4 درمان کیست تخمدان با لاپاراسکوپی 5 احتمال بارداری با وجود کیست تخمدان وجود دارد؟ کیست تخمدان، کیسه های پر از مایعی است که در تخمدان یا روی آن رشد می کنند. زنان در هر طرف رحم دارای دو تخمدان هستند، که اندازه و فرم آن ها همانند بادام می باشد. تخمک گذاری در تخمدان انجام شده و بالغ می شود و در سیکل ماهانه آزاد می گردد. بسیاری از خانم ها در برخی دوره ها مبتلا به کیست تخمدان هستند. در اکثریت مواقع کیست های تخمدان بی خطر بوده و نگران کننده نخواهد بود و طی چند ماه حتی بدون درمانی برخی از آن ها بهبود می یابند. کیست های تخمدان به ویژه آن هایی که پاره شده اند می تواند خطرناک باشند و علائم جدی را ایجاد کنند. لذا معاینات لگنی را برای محافظت از سلامتی خود به طور منظم انجام دهید و علائمی را که می توانند نشانه ای از یک خطر پنهان باشند، جدی بگیرید. کیست تخمدان به چه روش هایی درمان می شود؟ علائم کیست تخمدان بیماری کیست تخمدان یکی از بیماری های است که افراد متوجه آن نخواهند بود به همین منظور در صورت داشتن هر گونه اختلال در سیکل های قاعدگی، لکه بینی، درد در ناحیه زیر شکم، احساس فشار و احساس درد در زمان رابطه جنسی بدون اتلاف وقت به متخصص زنان و زایمان مراجعه نمایید زیرا این علائم می تواند نشان دهنده ابتلا به کیست تخمدان باشد، لذا بهتر است برای بررسی های بیشتر اقدام نمایید. سایر علائم کیست تخمدان بیشتر کیست ها علائمی ندارند و خود به خود درمان می شوند. یک کیست بزرگ تخمدان می تواند باعث علائم زیر شود: درد لگن احساس درد در قسمت پایین شکم در کنار کیست پر بودن یا سنگینی شکم نفخ شکم چه زمانی باید به دکتر مراجعه کنیم؟ در صورت مشاهده موارد زیر فورا به پزشک مراجعه کنید. درد ناگهانی و شدید شکمی یا لگنی درد همراه با تب و استفراغ علت ابتلا به کیست تخمدان بیشتر کیست های تخمدان به علت سیکل قاعدگی به وجود می آیند. دیگر انواع کیست ها به ندرت مشاهده می شوند. عوامل خطر خطر ابتلا به کیست تخمدان با این موارد افزایش می یابد: مشکلات هورمونی بارداری آندومتریوز عفونت شدید لگن سابقه ابتلا به کیست تخمدان انواع کیست های تخمدان و خطرات آن ها کیست های تخمدان دارای انواع مختلفی می باشد، که شدت بروز عوارض و خطرات با توجه به نوع آن متفاوت می باشد. کیست های تخمدان به دو صورت بدخیم و خوش خیم اند که به طبع خوش خیم ها هیچ نوع خطری را برای فرد به همراه نخواهداشت، در صورتی که بدخیم ها می تواند منجر به بروز سرطان در فرد شود. کیست های تخمدان علاوه بر اینکه انواع مختلفی دارند هر کدام از این نوع کیست ها می توانند اندازه های مختلفی داشته باشند و در صورتی که کیست ها بزرگ باشند می تواند منجر به بروز مشکلات فشاری برای افراد شود. کیست شکلاتی یکی از انواع کیست های تخمدان، کیست شکلاتی است که این نوع کیست بسیار خطرناک بوده و می تواند منجر به ناباروری فرد گردد. کیست های عملکردی هر ماه به طور طبیعی در تخمدان شما ساختارهای کیست مانندی به نام فولیکول رشد می کند. فولیکول ها هورمون های استروژن و پروژسترون را تولید می کنند. کیست های عملکردی معمولا بی خطر هستند، این کیست ها به ندرت باعث درد می شوند و اغلب طی دو تا سه سیکل قاعدگی از بین می روند. اگر یک فولیکول به طور طبیعی ماهیانه رشد کند، به عنوان کیست عملکردی شناخته می شود. دو نوع کیست عملکردی وجود دارد: کیست فولیکولی در زمان سیکل قاعدگی، تخمک از فولیکول خارج شده و به سمت پایین لوله رحمی حرکت می کند. زمانی به کیست فولیکولی مبتلا می شوید که فولیکول پاره نمی شود یا تخمک آزاد نمی کند، اما به رشد خود ادامه می دهد. کیست جسم زرد زمانی که یک فولیکول تخمک خود را آزاد می کند، استروژن و پروژسترون برای بارداری تولید می شود. این فولیکول جسم زرد نامیده می شود. گاهی اوقات، مایع در درون فولیکول جمع می شود و باعث می گردد جسم زرد به کیست تبدیل شود. انواع-کیست-های-تخمدان درمان کیست تخمدان درمان با توجه به سن، نوع و اندازه کیست ها و علائم در نظر گرفته می شود و نوع درمان با توجه به تشخیص متخصص زنان و زایمان مشخص می گردد. چکاپ های دوره ای منظم در بسیاری از موارد صبر نمودن و بررسی کیست ها در چکاپ های دوره ای ضروری است. به طور معمول در صورتی که علائمی ندارید و در نمای سونوگرافی کیست های کوچک و پر از مایع مشاهده می کنید. به طور معمول پزشک توصیه می کند در فواصل زمانی سونوگرافی لگن انجام دهید تا متوجه شوید سایز کیست ها تغییر کرده است یا خیر. درمان کیست تخمدان با دارو اکثر کیست های تخمدان خوش خیم بوده و معمولا این نوع کیست ها نیازی به درمان خاصی نخواهند داشت و در عرض چند هفته برطرف می شوند. در حقیقت این نوع کیست های تخمدان نیاز به درمان دارویی نداشته و تنها لازم است که هر چند وقت یکبار مورد بررسی قرار گیرند. پزشک برای جلوگیری از پیشرفت بیماری، داروهای ضد بارداری هورمونی تجویز می کند که در درمان آن تاثیر بسزایی خواهد داشت. جراحی کیست تخمدان در صورت آنکه کیست های تخمدان شبیه به کیست های عملکردی نباشد و در حال رشد باشد و طی دو تا سه سیکل قاعدگی سبب ایجاد درد و ناراحتی شود، احتمال خواهد داشت به منظور درمان پزشک پس از بررسی های لازم اقدام به جراحی نماید. برخی کیست های تخمدان را می توان بدون برداشتن تخمدان (سیستکتومی تخمدان) از بین برد. در برخی موارد ممکن است، نیاز به برداشت تخمدان آسیب دیده باشد (اوفورکتومی). اگر توده کیستی سرطانی باشد، ممکن است لازم باشد رحم، تخمدان ها و لو له های رحمی خود را برداشته و شیمی درمانی و یا رادیوتراپی آغاز گردد. درمان کیست تخمدان با لاپاراسکوپی درمان برخی دیگر از کیست های تخمدان تنها جراحی است و درمان دارویی موثر نخواهد بود. بهترین روش جراحی، لاپاراسکوپی است. در طی جراحی لاپاراسکوپی بایستی تمامی کیست های تخمدان به طور کامل برداشته شود، زیرا باقی ماندن هر تکه از کیست ها می تواند پس از چند سال مجدد به کیست شود. پس از انجام جراحی بیمار به مدت یک روز در بیمارستان بستری و تحت مراقبت خواهد بود و پس از یک هفته می تواند به انجام فعالیت های روزمره خود بپردازد. احتمال بارداری با وجود کیست تخمدان وجود دارد؟ امکان بارداری با توجه به نوع کیست تخمدان امکان پذیر خواهد بود. در صورتی که کیست تخمدان از نوع ساده و در اندازه های کوچک باشد اجازه بارداری خواهد داشت، اما برخی از کیست ها به دلیل سایز بزرگ و بروز مشکلاتی همچون احساس درد و فشار را بر روی تخمدان، بهتر است ابتدا درمان شده سپس فرد اقدام به بارداری نمایید. کلام آخر افرادی که مبتلا به بیماری کیست تخمدان بوده و حتی درمان شده اند، بهتر است بدانند که انجام چکاپ ها و بررسی های لازم هر چند وقت یکبار فراموش نکنند، زیرا احتمال بروز کیست های تخمدان وجود خواهد داشت. نگارش و گردآورنده:رضا رحیمی منبع: Source: https://mayoclinic.org/diseases-conditions/ovarian-cysts/symptoms-causes/syc-20353405 شبنم سالمی فوق تخصص نازایی و IVFجراح و متخصص زنان و زایمان عضو هیئت علمی دانشگاه اهواز

علت بوی بد دهان از چیست و چگونه درمان می شود؟

علت بوی بد دهان از چیست و چگونه درمان می شود؟

بوی بد دهان در مقاطعی از زندگی برای هر شخصی اتفاق می‌افتد و افراد زیادی را آزار می‌دهد. در اصطلاح پزشکی به بوی بد دهان هالیتوز یا (halitosis) یا فتوراوریس (fetor oris) نیز گفته می‌شود. علت بوی بد دهان یا هالیتوز می‌تواند از دهان، دندان ها یا نتیجه یک بیماری و مشکل اساسی باشد. این بوی بد می‌تواند یک مشکل موقتی یا حتی یک بیماری مزمن باشد. طبق آمار انجمن دندانپزشکی آمریکا، حداقل 50 درصد از بزرگسالان در طول عمر خود دچار هالیتوز می‌شوند.

علائم هالیتوز

علاوه بر بوی بد دهان، افراد ممکن است متوجه طعم بد دهان نیز شوند. اگر احساس طمع، مزه و بد بویی دهان ناشی از یک بیماری اساسی باشد، حتی اگر شخص مسواک بزند این بو از بین نمی‌رود.

چه عواملی باعث ایجاد بوی بد دهان می‌شوند؟ بوی بد دهان از چیست؟

از مهمترین دلایل و علت بوی بد دهان، مواردی است که در ادامه به شرح و توضیح ان پرداخته ایم:

1- بهداشت ضعیف دهان و دندان

به طور معمول باکتری‌ها ذرات مواد غذایی که در دندان یا دهان شما به دام افتاده است را تجزیه می‌کنند. ترکیبی از باکتری‌ها و ذرات ریز مواد غذایی در دهان شما، بوی نامطبوع و زننده‌ای ایجاد می‌کند. مسواک زدن و کشیدن نخ دندان به طور مرتب، غذای به دام افتاده در لابلای دندان ها را قبل از فعالیت باکتری ها و پوسیدگی دندان از بین میبرد.

مسواک زدن همچنین پلاک دندان که ماده چسبنده‌ای است که روی دندان های شما ایجاد می‌شود و باعث بد بو شدن دهان شما می شود را از بین میبرد. ایجاد پلاک می تواند باعث ایجاد حفره و بیماری پریودنتال و لثه شود. اگر به طور منظم و مرتب مسواک نزنید و یا به بهداشت دهان و دندان خود اهمیت ندهید، بارها و بارها هالیتوز را تجربه کرده اید و خواهید کرد.

نقش بهداشت ضعیف دهان و دندان در بد بو شدن دهان

بهداشت ضعیف دهان و دندان مخصوصا در کسانی که تحت درمان ارتودنسی قرار دارند می تواند به شدت بوی دهان را تحت تاثیر قرار دهد. زیرا با وجود دستگاه هایارتودنسی ثابت سخت می تواند دندان ها را تمیز کرد. در خصوص ایمپلنت دندان، بریج و سایر دستگاه های دندانپزشکی نیز این امر صادق است. اگر تحت ارتودنسی هستید و یا ایمپلنت و بریج و خلاصه هر روش جایگزین دندانی دارید حتما بیشتر از پیش به بهداشت دهان و دندان خود رسیدگی کنید.

2- یک علت بوی بد دهان مصرف غذاها و نوشیدنی های قوی است

مصرف برخی غذاها می‌تواند باعث بد بو شدن دهان انسان شود. برخی از این خوراکی ها که می توانند بوی بدی در دهان و نفس ایجاد کنند سیر، پیاز و یا قهوه هستند. برای مثال اگر شما سیر یا پیاز بخورید، معده شما هنگام هضم این غذاها روغن های موجود در ساختار آن ها را جذب می کند و روانه جریان خون می کند.. این روغنها وارد جریان خون شما شده و به ریه های شما می روند. درنهایت این مواد باعث آزاد شدن بوهای نامطبوعی از نفس شما خواهند شد که می تواند از 24 ساعت تا 72 ساعت در نفس شما وجود داشته باشند. و باعث بوی بد دهان شود.

3- سیگار کشیدن

سیگار کشیدن علاوه بر اینکه بوی لباس شما را بد می کند بلکه در بد بو شدن دهان شما تاثیر به سزای خواهد گذاشت. دود سیگار باعث خشک شدن فضای داخلی دهان و راه های هوایی شما می شود. خشکی نیز مستقیما باعث بروز بوی نامطبوع خواهد شد.

4- خشکی دهان

اگر غدد بزاقی شما مقادیر کافی بزاق تولید و ترشح نکنند، دهان شما خشک می‌شود و از رطوبتش کاسته می‌شود. بزاق معمولا به تمیز نگه داشتن دهان کمک می کند و شدت بو را کاهش می‌دهد. در شرایط زیر دهان خشک می شود و دچار هالیتوز خواهید شد:

• بروز مشکل اساسی برای غدد بزاقی
• خوابیدن با دهان باز
• مصرف برخی دارو ها
• مصرف برخی میوه ها و مواد غذایی

5- بیماری پریودنتال

بیماری پریودنتال هنگامی اتفاق می‌افتد که برای از بین بردن پلاک ها پس از تشکیل شدن اقدام درمانی انجام نداده باشید. با گذشت زمان، پلاک سفت و سخت می‌شود و به تارتار تبدیل می‌شود. شما نمی توانید با مسواک زدن تارتار را از بین ببرید. این ساختار باعث تحریک لثه های شما می شود. تارتار ممکن است باعث ایجاد فضاها و فاصله های کوچکی بین دندان ها و لثه شوند. مواد غذایی، باکتری‌ها و پلاک های دندان می‌توانند در این فضاها جمع شوند و باعث ایجاد بوی فوق العاده زننده و بدی در دهان شوند.

6- مشکلات مربوط به سینوس ها، گلو یا دهان می تواند دلیل بوی بد دهان باشد

اگر هر یک از مشکلات زیر را داشته باشید، بوی بد دهان شما بیشتر از پیش خواهد شد:

• وجود عفونت در سینوس ها
• ترشحات بخش خلف بینی
• برونشیت مزمن
• بروز عفونت در دستگاه تنفسی فوقانی یا تحتانی

علاوه بر این موارد سنگ های لوزه نیز می‌توانند منبع بوی بد دهان باشند. زیرا باکتری ها می‌توانند به راحتی روی سنگ ها تجمع پیدا کنند و با فعالیت خود باعث بد بو شدن دهان شوند.

7- برخی از بیماری‌ها

بوی غیر طبیعی نفس انسان می‌تواند نشانه و علائم بیماری هایی مانند بیماری کلیوی، دیابت و اختلال ریفلاکس معده (GERD) باشد. ریفلاکس یا GERD یکی از دلایل نسبتاً شایع ایجاد هالیتوز است. اگر شما نارسایی کلیه یا کبد و یا بیماری دیابت دارید، ممکن است نفس شما بوی ماهی بدهد. هنگامی که بیماری دیابت کنترل نشده باشد، نفس شما بوی غیر عادی خواهد داد.

بوی بد دهان چگونه درمان می‌شود؟

اگر بوی بد نفس به دلیل ایجاد پلاک باشد، تمیز کردن دندان ها ممکن است مشکل را حل کند. در صورت ابتلا به بیماری پریودنتال، تمیز کردن عمیق دندان ممکن است در دستور کار قرار بگیرد. درمان مشکلات پزشکی اساسی مانند عفونت سینوس ها یا بیماری کلیوی نیز می‌تواند به بهبود بوی بد نفس کمک کند. در صورت که خشکی دهان باعث ایجاد بو و مشکل هالیتوز شود، دندانپزشک ممکن است توصیه کند آب زیادی بنوشید و یا از داروها و موادی که ترشح بزاق را افزایش می دهند استفاده کنید.

چگونه می توان از بوی بد دهان جلوگیری کرد؟

شما باید هر روز حداقل دو بار مسواک بزنید. علاوه بر مسواک زدن بهتر است روزی یک بار از نخ دندان استفاده کنید. باید مطمئن شوید که همه مواد غذایی و ذرات کوچک را از لابلای دندان های خارج خواهید کرد.

برای از بین بردن باکتری ها به صورت روزانه از دهانشویه های ضد میکروبی استفاده کنید. علاوه بر دندان ها شما باید زبان خود را نیز مسواک بزنید زیرا زبان شما حاوی تعداد زیادی باکتری است که می توانند باعث بد و شدن دهان شما شوند.

به طور معمول هیدراته ماندن و تامین آب مورد نیاز بدن به کاهش خشکی دهان و بد بو شدن آن کمک می‌کند. ترک سیگار نیز می‌تواند به حفظ سلامتی دندان های شما و از بین بردن بوی بد دهان کمک کند.

به شما توصیه می کنیم، برای شناسایی علت بوی بد دهان، مواردی که در این مقاله بیان شد را به ترتیب چک کنید و راه از بین بردن آن را با توصیه های قابل انجام در خانه یا با مراجعه به پزشک یا دندانپزشک، جلو ببرید.

نگارش و گردآورنده: رضا رحیمی

منبع:کلینیک دندانپزشکی ایده آل،

بیماری‌های چشم علائم و بیماری‌ها

درمان خانگی انحراف چشم با چند تمرین ساده

اطلاعات این مقاله صرفاً برای افزایش آگاهی شماست. به‌هیچ‌عنوان بدون مشورت با پزشک، خوددرمانی نکنید.

درمان خانگی انحراف چشم درواقع چند تمرین ساده است که به‌راحتی می‌توانید آن‌ها را در منزل انجام دهید. البته فراموش نکنید که برای نتیجه گرفتن از درمان‌های خانگی به صبر و مداومت نیاز دارید.

عدم‎ هماهنگی بین چشم‌ها را انحراف چشم می‌نامند. در چنین شرایطی برای هماهنگ کردن چشم‌ها معمولا از روش‌هایی نظیر جراحی، استفاده از عینک و لنز استفاده می‌شود. بعضی از تمرینات ورزشی نیز وجود دارند که می‌توانند در روند درمان این بیماری تأثیر مثبتی داشته باشند. در این مقاله از مجله سلامت دکتر ساینا با موثرترین تمرینات خانگی و انواع تمرینات ورزشی برای درمان انحراف چشم آشنا خواهید شد.

چشم‌بند: ساده‌ترین راه درمان خانگی انحراف چشم

ساده‎ترین روش برای درمان خانگی انحراف چشم استفاده از چشم‌بندها است. کافی است چشم سالم را با یک چشم‎بند تمیز ببندید؛ در این‌صورت چشم منحرف مجبور می‌شود که عضلات ضعیف خود را برای دید بهتر قوی سازد. برای نتیجه‌گرفتن از این شیوه باید چند ساعت در روز از این چشم‌‏بندها استفاده نمایید.

مدت‌زمان استفاده از چشم‌بند بستگی به میزان انحراف چشم دارد. در مواردی که انحراف شدید نیست سه تا چهار ساعت استفاده از چشم‌بند می‎تواند کافی باشد. در موارد شدیدتر، این زمان به شش ساعت در روز نیز افزایش خواهد یافت. استفاده از این شیوه می‌تواند هم برای کودکان و هم بزرگسالان مفید باشد. طول درمان نیز با نظر چشم‌پزشک تعیین می‌شود و می‌تواند چندین ماه و حتی چندین سال به‌طول بینجامد.

مزایای چشم بند

درمان خانگی انحراف چشم با چشم بند هزینه‌ی زیادی را به خانواده تحمیل نمی‌کند و برای انجام آن نیاز به دانش و مهارت خاصی نیست. علاوه‌براین پچ (چشم‎بند) همه‌جا در دسترس و در هر زمان و مکانی قابل استفاده است. در صورتی‌که استفاده از چشم‌بند تداوم داشته باشد تا حدود زیادی به بهبود این عارضه کمک خواهد کرد.

معایب چشم‌بند

درمان خانگی انحراف چشم کودکان با استفاده از چشم‌بند‌ برای کودکان کمی دشوار است، چرا که معمولاً از نوع چسبی آن استفاده می‌شود. باوجودی‌که این چسب‌ها از مواد غیر حساسیت‎زا تهیه می‌شوند، اما بازهم کودک از ایجاد خارش شکایت می‌کند. البته انواع بنددار این چشم‌بندها نیز موجود هستند که استفاده از آن‌ها برای کودکان بسیار راحت‎تر است.

از دیگر معایب چشم‌بند برای کودکان این است که با بستن چشم‎بند دچار استرس می‌شوند و از حضور در جمع خجالت می‌کشند. این چشم‌بندها معمولاً مانع از بازی و فعالیت کودکان می‌شوند. بنابراین کودک منتظر کوچک‌ترین غفلت شما است تا چشم‎بند را بردارد. علاوه براین، استفاده از این چشم‌بندها در تابستان به‌دلیل ایجاد گرما و تعریق برای کودک آزاردهنده است و بچه‌ها تمایلی به استفاده از آن ندارند.

شما والدین عزیز می‌توانید برای دریافت مشاوره تخصصی درباره راه‌های درمان مشکلات چشم کودک خود از طریق سامانه مشاوره پزشکی دکتر ساینا با بهترین فوق تخصص چشم کودکان در ارتباط باشید.

برای مشاهده لیست بهترین متخصص چشم‌ پزشکی کلیک کنید:

ارتباط تلفنی با متخصص چشمارتباط آنلاین با متخصص چشم

نقش ورزش برای درمان خانگی انحراف چشم

همانطور که در ابتدای مطلب اشاره کردیم درمان انحراف چشم شامل موارد زیادی است که در بین این روش‌ها، جراحی و استفاده از عینک یا لنز برای هماهنگ کردن چشم‌های بیش‌ترین کاربرد را دارند. اما این احتمال وجود دارد که انجام بعضی از ورزش‌ها در درمان خانگی انحراف چشم تأثیر داشته باشند.

تمرین‌های عضلانی ماهیچه‌ای چشم درست مثل سایر تمرینات‌ ورزشی عمل کرده و باعث قوی‌تر شدن عضله‌ی چشم می‌شوند. علاوه براین عضلات چشم‌ها در اثر انجام این ورزش‌ها قوی تر شده و در برابر آسیب‌ها مقاومت بالاتری پیدا می‌کنند.

البته به گفته‌ی پزشکان و متخصصین چشم به‌دلیل این که علت بروز بیماری انحراف چشم در هر فردی متفاوت است استفاده از ورزش به تنهایی نمی‌تواند یک درمان صد درصدی برای تمامی بیماران باشد. به‌همین دلیل از تمرینات ورزشی چشم می‌توان به‌عنوان درمان کمکی استفاده می‌شود.

در ادامه با چند ورزش برای درمان انحراف چشم آشنا خواهید شد. یادتان باشد که در مورد نحوه‌ی انجام این فعالیت‌ها باید حتما با پزشک خود مشورت کنید.

تمرین مداد برای درمان خانگی انحراف چشم

یکی از روش‎های مؤثر در درمان خانگی انحراف چشم انجام تمرین مداد است. برای این منظور لازم است در محیطی قرار بگیرید که در پیرامون آن چیزی وجود نداشته باشد. می‎توانید روبرو‌ی یک در و یا دیوار بایستید. یک مداد ساده انتخاب کنید و آن را در فاصله‌ی حدود 40 سانتی‌متری خود نگه دارید؛ طوری مداد را جلوی صورت بگیرید که در راستای بینی شما قرار گیرد. توجه و نگاه شما باید به مداد باشد. حال بدون آن که چشم از آن بردارید مداد را خیلی آرام به‌سمت خود حرکت دهید.

سعی کنید با چشمانتان بر روی نوک مداد تمرکز کرده و حرکت مداد را تعقیب کنید. به‌محض این‌که دچار دوبینی شدید حرکت را متوقف کرده و با تمرکز فقط به نوک مداد نگاه کنید. شما باید سعی کنید نوک مداد را یکی ببینید. این تمرین ساده را می‎توانید دو بار در روز انجام دهید. با تمرین و تمرکز در فواصل کم‌تری دچار دوبینی خواهید شد.

این تمرین ساده به تقویت ماهیچه‌های ضعیف چشم کمک می‌کند و استفاده از آن برای بزرگسالان به‌راحتی قابل انجام است.

مزایای و معایب تکنیک مداد

این روش به‌طور مؤثری ماهیچه‎های چشمی را درگیر کرده و همگرایی چشم را افزایش می‌دهد. تکنیک مداد در عین ساده بودن، کاربردی است و برای استفاده از آن نیاز به ابزار خاصی نیست. این کار در هر مکان و زمانی قابل اجرا است. در واقع این شیوه نوعی ویژن‌تراپی (Vision therapy) به شمار می‌آید. البته استفاده از این روش برای کودکان دشوار است و نمی‎توان دید و تمرکز آن‌ها را کنترل نمود.

تکنیک طناب بروک برای درمان خانگی انحراف چشم

تکنیک طناب بروک برای تقویت حرکت چشم‌ها موثر است. این تمرین علاوه بر درمان خانگی انحراف چشم برای درمان تنبلی چشم نیز توصیه می‌شود. در انجام این تمرین نیز مانند سایر تمرینات باید صبر و مداومت داشته باشید.

در این شیوه‌ی درمان خانگی انحراف چشم به یک طناب و سه توپ یا گوی با رنگ‌های متفاوت نیاز دارید. طنابی با طول تقریبی 15 تا 30 سانتی‌متر را آماده کنید و سپس سه گوی رنگی را با فاصله از طناب عبور دهید. یک سر طناب را به مکانی ثابت ببندید و سر دیگر را در دست بگیرید. طناب باید در راستای بینی نگه داشته شود.

حالا سعی کنید فقط به توپ (گوی) اول نگاه کنید. نگاه شما باید کاملاً خیره باشد. سپس بدون این که نگاه خود را متوجه محیط اطراف خود نمایید طول نخ را دنبال کرده و تا به گوی دوم برسید. با رسیدن به هرگوی مدت زمانی کوتاه بر روی آن تمرکز داشته باشید. سپس با همین تکنیک به سراغ گوی سوم بروید. توجه داشته باشید که چشم‌ها در هر مرحله‎ باید فقط گوی مورد نظر را ببینند.

این تمرین برای کودکان بسیار مناسب است، چراکه می‌توان آن را در قالب یک بازی به‌کار برد.

درمان خانگی انحراف چشم با تکنیک استوانه‌های رنگی و کارت

برای انجام این ورزش باید سه استوانه به رنگ قرمز را در سایزهای مختلف روی طول یک کارت یا مقوا بکشید. در سمت دیگر این کارت یا مقوا نیز سه استوانه در سایز‌های مختلف، اما این بار به رنگ سبز بکشید.

حال کارت را به‌صورت عمودی و به درازا مقابل بینی خود بگیرید. به استوانه‌ی بزرگ‌تر (که در یک سمت کارت است و فاصله‌ی بیش‌تری با چشم شما دارد) خیره شوید تا زمانی‌که استوانه‌های هر دو سمت کاغذ را ببینید. نگاه خود را برای 5 ثانیه روی استوانه ثابت کنید. سپس همین کار را روی استوانه کوچک که در سمت دیگر کارت است انجام دهید.

درمان خانگی انحراف چشم با تمرین چرخش چشم

چرخش چشم نیز می‎تواند به‌عنوان شیوه‎ای برای درمان خانگی انحراف چشم مورد استفاده قرار گیرد. برای این منظور بر روی صندلی بنشینید. چشمان خود را ببندید و نوک سه انگشت خود را بر روی چشم‌ها قرار دهید. حال سعی کنید که چشم‌هایتان را به‌صورت ساعتگرد و پاد ساعتگرد بچرخانید. این حرکت را در هر جهت 50 بار را تکرار کنید و سپس جهت را تغییر دهید.

این تمرین را در هر هفته سه تا پنج بار تکرار کنید. البته میزان انجام تمرینات باید با توجه به آسیب چشم و توصیه‌ی پزشک متخصص انجام شود. با انجام این تمرین حرکت ماهیچه‌های چشمی را به‌وضوح حس خواهید کرد. انجام این شیوه مانند تکنیک مداد، ساده، اما کاربردی و مفید است و عارضه‌ی خاصی به همراه ندارد.

حرکت چشم ها در شش جهت

حرکت چشم ها به شکل حرف z با رد گیری رفت و برگشت

حرکت چشم ها بارگیری مارپیچ

حرکت چشم ها با ردگیری عمودی و افقی

حرکت چشم ها با نقطه فای رنگین روی یک صفحه کاغذ یا سری لامپ چشمک زن

زدن توپ بولینک یا تیر اندازی به هدف متحرک و ثابت با یک چشم و دو چشم

علاوه براین چند ورزش مفید و مؤثر برای درمان انحراف چشم می‌توانید سایر ورزش‌های بینایی که برای تقویت عضلات و ماهیچه‌های چشمی هستند (مانند تنفس عمیق، چرخش گردن، چشمک زدن منظم و حرکت چشم ‌بسته در جهات چهارگانه) را به‌مدت دو دقیقه انجام دهید.

درمان خانگی انحراف چشم با استفاده از نرم‌افزارها

یکی دیگر از شیوه‎های مؤثر درمان خانگی انحراف چشم استفاده از نرم‎افزارهایی که است که در این رابطه طراحی شده‎اند. این نرم‎افزارها شامل بازی و تمرینات متنوعی هستند که استفاده از آن‌ها می‌‌تواند برای درمان انحراف چشم (خصوصا در کودکان) مفید باشد. این نرم‌افزارها بر روی گوشی و سیستم خانگی قابل نصب و اجرا هستند.

نگارش و گردآورنده: رضا رحیمی

منبع:

دوره های آموزشی بینایی سنجی تهران، یوسف آباد مرکز باغچه بان

مجله سلامت، دکتر ساینا، نوشته شده توسط مرضیه احمدی

بیماری لایم چیست؟ علائم، روش‌های انتقال، درمان و جلوگیری

کلینیک یادمان تب

آنچه باید در مورد بیماری لایم بدانید

بیماری لایم یا بورلیوز یک بیماری جدی است که با انتقال باکتری از کنه های پا سیاه به انسان ایجاد می شود. بیماری لایم شایع ترین بیماری عفونی قابل انتقال از کنه است.

کنه ها باکتری های بورلیا بورگدورفری (Borrelia burgdorferi) را از موش ها و گوزن ها گرفته و آنها را از طریق نیش خود به انسان منتقل می کنند.

مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC)، 23558 مورد تایید شده بیماری لایم را در سال 2018 ثبت کردند.

این بیماری بالاترین میزان شیوع را در پنسیلوانیا داشت.

ممکن است در ابتدا راش های پوستی ظاهر شوند که بدون درمان از بین می روند. با گذشت زمان، عوارض بیماری لایم می تواند مفاصل، قلب و سیستم عصبی را تحت تاثیر قرار دهد، بنابرین در صورت مشاهده علائم این بیماری سریعاََ به پزشک مراجعه کنید. برای تشخیص و درمان بیماری لایم می توانید به کلینیک یادمان طب در تهران نیز مراجعه کنید.

علائم

علائم اولیه بیماری لایم معمولاً بسیار خفیف هستند. برخی از افراد هیچ علائمی ندارند یا ممکن است این علائم را با آنفولانزا اشتباه بگیرند.

مرحله 1: بیماری لایم زودرس

اریتم مهاجر، بثوراتی است که اغلب در مراحل اولیه بیماری یعنی 3 تا 30 روز پس از ایجاد عفونت ظاهر می شود. بثورات در 70 تا 80 درصد افراد مبتلا به بیماری لایم ایجاد می شود و به صورت زیر هستند:

• معمولاً با یک ناحیه قرمز رنگ کوچک شروع شده و طی چند روز گسترش می یابد.
• در نهایت به قطر 12 اینچ یا حدود 30 سانتی متر می رسد.
• ممکن است مرکز آن بی رنگ شده و ظاهری مانند چشم گاو نر پیدا کند.
• معمولاً از محل گزش کنه شروع می شود، اگرچه می تواند با گسترش باکتری در جای دیگری ظاهر شود.
• دردناک نیست یا خارش ندارد، اما ممکن است هنگام لمس حس گرما داشته باشید.
• بسته به رنگ پوست، بثورات ممکن است خیلی محسوس یا نمایان نباشند.

بیشتر بخوانید: علت زردی پوست چیست؟

مرحله 2: علائم بعدی

گاهی ماه ها طول می کشد تا علائم بعدی ظاهر شوند. این علائم عبارتند از:

• سردرد
• سفتی گردن
• بثورات اضافی
• فلج صورت (از بین رفتن تون عضلانی در یک یا هر دو طرف صورت)
• آرتریت و تورم در مفاصل
• درد عضلانی، تاندون و استخوان
• درد عصب
• تیر کشیدن، گزگز و بی حسی در دست ها یا پاها
• تپش قلب

این علائم ممکن است بدون درمان در عرض چند هفته یا چند ماه از بین بروند. با این حال، علائم در برخی از افراد مبتلا به لایم مزمن، دائمی می شود.

حدود 60 درصد از افرادی که به دنبال درمان بیماری نمی روند، دوره های مکرر آرتریت همراه با تورم شدید، به ویژه در مفاصل بزرگ را تجربه می کنند.

سندرم بیماری لایم پس از درمان

برخی از افرادی که برای این بیماری تحت درمان قرار گرفته اند، همچنان سندرم بیماری لایم را پس از درمان تجربه می کنند، که به آن بیماری مزمن لایم نیز می گویند.

این عارضه شامل علائم غیر اختصاصی مانندخستگی و درد مفاصل است که گاهی تا ماه‌ها پس از درمان باقی می ماند.

بعید است که آنتی بیوتیک ها در این مورد موثر باشند.

هدف از درمان، تسکین علائم به مرور زمان می باشد. یک رویکرد درمانی، ترکیب استراحت با داروهای ضد التهابی است.

بیشتر بخوانید: درمان سندرم درد منطقه ای پیچیده (CRPS) + علائم، علل

انتقال بیماری لایم

در ایالات متحده، باکتری های عامل بیماری لایم از طریق نیش کنه پا سیاه آلوده وارد بدن می شوند.

کنه، چه بالغ یا کوچک باشد، سوراخ کوچکی در پوست ایجاد کرده و با وارد کردن دهان خود در این سوراخ، خود را به میزبان متصل می‌کند.

کنه‌ها معمولا به مناطق غیر قابل مشاهده مانند پوست سر، زیر بغل و کشاله ران، می‌چسبند.

برای انتقال این بارکتری کنه ها معمولاً باید حداقل 36 تا 48 ساعت به پوست بچسبند.

کنه‌های بالغ و بزرگ‌تر به راحتی قابل مشاهده هستند و افراد می‌توانند سریع آنها را دور کنند. اما، کنه های جوان به سختی قابل مشاهده بوده و ممکن است افراد متوجه آنها نشوند.

آیا انتقال فرد به فرد امکان پذیر است؟

خیر. بیماری لایم به صورت زیر سرایت نمی کند:

• بین انسان ها
• از حیوانات خانگی به انسان
• از طریق هوا، غذا یا آب

شپش، پشه، کک و مگس نیز آن را منتقل نمی کنند.

بارداری و شیردهی

در برخی از مطالعات غیر گسترده محققان ارتباطی بین بیماری لایم در دوران بارداری و تفاوت های رشدی یا مرگ جنین یافته اند. تایید این امر مستلزم تحقیقات بیشتر است.

هیچ گزارشی مبنی بر انتقال از طریق شیردهی گزارش نشده است. با این حال، پزشک ممکن است توقف شیردهی را در حین درمان توصیه کند.

افراد برای درمان بیماری لایم در دوران بارداری به نوع دیگری از آنتی بیوتیک نیاز دارند.

تشخیص

فردی که احتمال می دهد بثورات پوستی او ناشی از گزش کنه است، باید فورا تحت مراقبت های پزشکی قرار گیرد.

برای توصیف موقعیتی که احتمالا در معرض کنه قرار گرفته اید، آماده باشید. برای مثال این موقعیت می تواند پیاده روی در منطقه ای باشد که کنه ها زیاد هستند.

اگر فرد کنه ای که او را گزیده پیدا کند باید از آن عکس گرفته و در مورد نوع آن تحقیق کند.

شایان ذکر است که در صورت عدم دریافت درمان زودهنگام بیماری لایم، ممکن است علائم شدیدتری ایجاد شود. علائم گاهی سالها بعد ظاهر می شوند.

درمان بیماری لایم

اگر فردی در ناحیه ای که بیماری لایم شایع است در معرض کنه قرار گرفته باشد، حتی بدون تایید بیماری لایم نیز می توان درمان را شروع کرد.

این درمان پیشگیرانه نامیده می شود و در صورت وجود باکتری در بدن بیمار از بروز بیماری لایم جلوگیری می کند.

درمان باید در اسرع وقت آغاز شود و درمان معمولاً شامل مصرف آنتی بیوتیک ها است.

بهبودی در اکثر افرادی که درمان زودهنگام دریافت می کنند، کامل تر و سریع تر خواهد بود.

بیشتر بخوانید: هرآنچه باید در مورد بیماری قلبی بدانید

جلوگیری

بهترین راه برای پیشگیری از بیماری لایم، جلوگیری از نیش کنه است. در اینجا به چند راه برای این کار اشاره می کنیم:

• محل احتمالی کنه ها را شناسایی کنید.
• از مواد دافع روی پوست، لباس و وسایل پیاده روی یا کمپینگ استفاده کنید.
• به حیوانات خانگی داروهای ضد کنه بدهید.
• تمام وسایل، لباس ها و حیوانات خانگی را بعد از حضور در فضای باز بررسی کنید تا کنه ای به آنها نچسبیده باشد.
• پس از وارد شدن به خانه دوش بگیرید و وجود کنه ها را بررسی کنید.
• لباس ها را در دمای بالا خشک کنید.
• برای دور نگه داشتن کنه ها از حیاط خانه، از خدمات دفع آفات کمک بگیرید.
• کنه ها را به سرعت و به درستی از پوست خود جدا کنید.
• نسبت به علائم بیماری لایم هوشیار باشید.

هنگام جستجوی بدن برای کنه، حتما نواحی زیر را بررسی کنید:

• زیر بازو و پشت زانو
• داخل و اطراف گوش
• در ناف
• در تمام نواحی دارای مو
• بین پاها
• دور کمر

اگر کنه به مدت کمتر از 24 ساعت به پوست چسبیده باشد، بعید است که باکتری های عامل بیماری لایم را منتقل کند.

برداشت نهایی

اگر کنه پا سیاه با نیش خود باکتری بورلیا بورگدورفری را منتقل کند، بیماری لایم ایجاد می شود. در اوایل، ممکن است بثورات پوستی به شکل حلقه یا چشم گاو نر به وجود آید. درمان با آنتی بیوتیک معمولا موثر واقع می شود.

احتمال بروز عوارضی مانند درد مفاصل در آینده وجود دارد که برای درمان آن احتمالا به رویکرد متفاوتی نیاز خواهد بود.

نگارش و گردآورنده: رضا رحیمی

منبع:کلینیک یادمان تب

بواسیر چیست؟

بواسیر یا همان هموروئید معمولا در وهله اول علائم خاصی ندارد و این بیماری به دلیل تورم رگ‌های اطراف مقعد ایجاد می‌شود و باعث مشکلاتی در دفع مدفوع، نشستن و انجام فعالیت‌های روتین روزمره فرد خواهد شد.همچنین نوعی ضایعه ایجاد شده در مقعد یا دیواره رکتوم است که این ضایعه از عروق خونی تشکیل شده است و این عروق خونی نیز همان سیاهرگ‌های متورم در انتهای راست روده و مقعد هستند.حال در این مقاله به شما کمک می‌کنیم که بیشتر با علائم بواسیر آشنا شوید و چگونگی مقابله با آن را یاد بگیرید.

بواسیر به دو دسته خارجی و داخلی تقسیم می‌شود که نوع داخلی آن نیز چهار حالت دارد:

بواسیر داخلی و انواع آن

• بواسیر داخلی درجه یک درون کانال مقعد است‌ و در هر صورت فرقی ندارد که روده در حال انجام فعالیت باشد یا خیر و همیشه داخل مقعد می‌باشد.
• بواسیر داخلی درجه دو جایگاه ثابتی ندارد، به طوری که هنگام انجام فعالیت روده از مقعد خارج و در حالت ثابت و بدون فعالیت وارد مقعد می‌شود.
• بواسیر داخلی درجه سه هنگام حرکات روده به بیرون می‌آید و بعد از انجام شدن فعالیت داخل نمی رود و فرد در چنین شرایطی می‌تواند با انگشت آن را داخل مقعد کند.

علائم و نشانه‌های بواسیر داخلی

• بواسیر داخلی درجه چهار نیز در همه شرایط بیرون از سوراخ مقعد است.

بواسیر خارجی

بواسیر‌های خارجی نیز به طور کلی در اطراف مقعد یافت می‌شود و درد و خونریزی زیادی دارند و این نوع بواسیر دردناک تر از انواع داخلی است و احتمال خونریزی آن نیز بیشتر است.

اما قبل از هر نوع بررسی در مورد بواسیر، بهتر است که نشانه‌های آن را بررسی کنیم و ببینیم که علائم بیماری بواسیر چیست؟

درمان بواسیر

علائم هموروئید یا بواسیر کدامند؟

• برجستگی در ناحیه مقعد:

قطعا بواسیر را با یک ضایعه برجسته و گوشتی در مقعد خود مشاهده می‌کنید که این ضایعه به دلیل تجمع بافت و خون در این قسمت است و ظاهر خوبی ندارد و باعث می‌شود که فرد هنگام مدفوع دچار مشکل شود و البته گاهی اوقات، بواسیر پنهان است که باید علائم دیگر را برای آن جستجو کرد.

• خونریزی:

اگر مشاهده کردید که هنگام دفع مدفوع، از ناحیه مقعد شما خون بیرون می‌زند، احتمالا ابتلا به بواسیر شده اید.

البته که برای بررسی دقیق تر باید این ناحیه را چک کنید تا متوجه برجستگی شوید و در موارد شدید تر این خونریزی از چند قطره فراتر می‌رود و گاهی اوقات ممکن است باعث کم خونی در فرد نیز بشود.

• خارش:

خارش نیز یکی دیگر از علائم بواسیر است و معمولا افراد مبتلا به بواسیر با پوشیدن لباس زیر تنگ بیش از بقیه اذیت می‌شوند و خونریزی نیز این خارش را افزایش می‌دهد.

• خروج ترشحات از مقعد:

به دلیل تجمع خون و ملتهب شدن رگ‌ها ممکن است که این افراد هنگام دفع مدفوع با مشکلاتی مثل خروج ترشحات از مقعد مواجه شوند.

• ناتوانی در دفع کامل مدفوع:

فرد با بدن سالم در حالت طبیعی باید بتواند هر مقدار از احساس نیاز به دفع مدفوع را به طور کامل انجام دهد اما گاهی اوقات بواسیر اجازه این کار را نمی دهد و مقداری از مدفوع پشت عضلات دریچه ای گیر می‌کنند.

احتمال بروز بواسیر در چه کسانی بیشتر است؟

• مادران باردار
• مبتلایان به یبوست
• مبتلایان به اسهال
• بین سنین 45 تا 65

علل بروز بیماری هموروئید چیست؟

• نشستن به مدت طولانی
• ابتلا به یبوست مزمن و گاهی حتی اسهال شدید
• بلند کردن اجسام سنگین (که در بین خانم‌ها رایج تر است)
• بارداری و زایمان (به دلیل تغییرات هورمونی در خانم‌ها در این دوران و افزایش ابتلا به مشکلاتی مثل یبوست)
• کم تحرک بودن
• مصرف بیش از حد گوشت گاو
• زیاده روی در مصرف چای سیاه
• انجام ورزش‌های سنگین
• رژیم غذایی نامناسب

چگونه می‌توان بواسیر را تشخیص داد؟

بواسیر خارجی را می‌توان به راحتی مشاهده کرد و تشخیص آن با چشم انجام می‌شود اما معمولا پزشک به این کار اکتفا نمی کند و با استفاده از یک لوله پلاستیکی، نوری را در ناحیه مقعد روشن می‌کند و تمام علائم را بررسی و معاینه می‌کند که نام این لوله آنوسکوپ است و می‌توان از طریق آن کل رکتون را بررسی کرد اما گاهی اوقات فرد به بواسیر داخلی مبتلاست که تشخیص آن به این راحتی‌ها نخواهد بود. در این حالت پزشک از معاینه با اشعه ایکس باریم استفاده می‌کند و به کمک آن تمام قسمت‌های داخلی روده و معده را بررسی می‌کند.

راه‌های پیشگیری از هموروئید چیست؟

همیشه شنیده اید که پیشگیری بهتر از درمان است. حال برای به کارگیری این جمله بهتر است که به راه‌های پیشگیری از بواسیر توجه کنید که شامل موارد زیر است:

• تغذیه مناسب: یکی از بهترین راه‌ها برای جلوگیری از ابتلا به بواسیر استفاده از میوه‌های آب دار و سبزیجات است. این میوه‌ها دفع مدفوع را سهولت می‌بخشد و از همورویید جلوگیری می‌کند. همچنین مصرف فیبر را افزایش دهید تا دفع راحت تری داشته باشید که فیبر را می‌توان در موادی مثل لوبیا، لپه، عدس، جو دو سر، نخود سبز و کلم بروکلی و کاهو به میزان زیادی یافت.

• آب: نوشیدن آب به اندازه هشت لیوان در روز تضمینی برای جلوگیری از ابتلا به بواسیر است.

• استاده از مرطوب کننده: استفاده از کرم‌های مرطوب کنده در مقعد برای افراد مبتلا به یبوست باعث جلوگیری از ابتلا به بواسیر می‌شود.

• ورزش کردن: همانطور که قبلا اشاده کردیم، یکی از علت‌های به وجود آمدن بواسیر، زیاد نشستن و کم تحرکی است و‌ بنابراین می‌توانید با تحرک بالا و فعالیت ورزشی احتمال ابتلا به این بیماری را تا حد زیادی کاهش دهید.

• مدفوع خود را نگه ندارید: سعی کنید که هر چه زودتر نیازهای بدن خود را برطرف کنید و هرگز مرفوع تان را نگه ندارید که با نگه داشتن مدفوع، باعث می‌شوید دفعه بعد با زور و نیروی بیشتری مجبور به دفع باشید که همین امر باعث پاره شدن رگ‌های خونی در مقعد و ابتلا به بواسیر می‌شود.

• زیاد ننشینید: نشستن‌های طولانی مدت حتی در توالت می‌تواند فشار را بر روی ورید‌ها مقعدی افزایش دهد.

انواع درمان‌های بواسیر توسط پزشک:

• عمل جراحی: جراحی و برش بواسیر برای بواسیرهای بزرگ به کار می‌رود و معمولا می‌توان بلافاصله بعد عمل به منزل رفت و در این جراحی قسمتی از روده فرد برداشته می‌شود.

• روش IRC: این روش یکی از سریع ترین و راحت ترین روش‌ها برای درمان همورویید است‌ که در آن با استفاده از لیزر، بواسیر را از ریشه می‌خشکانند و هیچ درد و خونریزی همراه نخواهد داشت‌.

• باند پلاستیکی: پزشک متخصص در این روش یک باند پلاستیکی را به دور بواسیر از پایه می‌بندد‌ و این کار باعث می‌شود که جریان خون در این ضایعه کاملا قطع شود و خود به خود بعد از چند روز خشک شده و بیافتد‌.

• اسکلروتراپی: در این روش، پزشک ماده ای را به درون بواسیر تزریق می‌کند‌ و این ماده باعث می‌شود که بواسیر به مرور کوچک و کوچک تر شود و کم کم ناپدید شود.

درمان خانگی بواسیر

اما بواسیر هم مانند همه مشکلات و بیماری‌های جسمی دارای درمان‌های خانگی می‌باشد که در این قسمت به چند مورد از موثر ترین آن‌ها اشاره خواهیم کرد:

• مصرف انجیر:

انجیر را می‌توانید به صورت تازه و یا خشک شده استفاده کنید‌ و البته دقت داشته باشید که در نوع خشک شده، باید آن را به مدت یک الی دو ساعت در شیر یا آب خیس کنید‌ و بعد میل کنید‌ انجیر یکی از بهترین درمان‌ها برای افراد مبتلا به یبوست و بواسیر است.

حدود هشت الی ده عدد انجیر در روز کفایت می‌کند.

• آب نمک

می توانید هنگام حمام کردن، یک تشت از آب گرم با نمک دریا درست کنید و به مدت 20 تا 30 دقیقه داخل آن بنشینید که این روش هم از بواسیر جلوگیری می‌کند و هم در افراد مبتلا، باعث کاهش درد می‌شود.

• آب لیمو

برای از بین بردن درد و سوزش بواسیر، یک پنبه را به کمی آب لیمو آغشته کنید و چند ثانیه روی بواسیر قرار دهید و اگر بتوانید سوزش اولیه آن را تحمل کنید، کم کم درد شما تسکین خواهد یافت.

• روغن‌های طبیعی

مقعد را با روغن‌های طبیعی و بدون اسانس چرب کنید تا از خشکی و یبوست جلوگیری کنید‌ و همچنین مصرف روغن هایی مثل روغن زیتون و کنجد در غذا در بهبود بواسیر بسیار موثر خواهد بود.

• کمپرس یخ

بسته یخ و یا کمپرس سرد باعث کاهش تورم، التهاب و درد می‌شود آن را به مدت 15 دقیقه در ناحیه مقعد قرار دهید و این کار را دو تا سه بار در روز تکرار کنید.

• سیر

تعدادی سیر را له کنید و با کمی آب مخلوط کنید و بعد با استفاده از یک تکه پنبه روی قسمت آسیب دیده اعمال کنید.

چه زمانی به پزشک مراجعه کنیم؟

اغلب با روش‌های خانگی و مراقبت‌های ذکر شده، بواسیردر عرض یک هفته بهبود می‌یابد اما اگر بعد از یک هفته بهبود حاصل نشد به پزشک مراجعه کنید و اگر هم در دورا یک هقته اول درد و خونریزی شدید بود به پزشک مراجعه کنید.

نگارش و گردآورنده: رضا رحیمی

منبع: کلینیک فوق تخصصی نور، تهران، بلوار کشاورز

تعریف

تعریف بتا تالاسمی بیماری بتا تالاسمی نوعی کم خونی ارثی یا ژنتیکی است که از طریق والدین به کودکان منتقل می شود این بیماری به دو صورت خفیف (مینور) و شدید (ماژور) دیده می شود

علائم بیماری بتا تالاسمی: این علائم از 6 ماهگی به بعد ظاهر می شود که شامل رنگ پریدگی؛ اختلال خواب؛ ضعف و بیحالی کودک است

بیماری تالاسمی یکی از شایع‌ترین اختلالات بیماری‌های خونی است که مهم‌ترین دلیل بروز آن، وراثت و نقص در ساخت زنجیره هموگلوبین است. مبتلایان به تالاسمی مینور با مشکلی مواجه نمی‌شوند و صرفا نقش ناقل را دارند، اما افرادی که نوع تالاسمی آنها ماژور باشد، با مشکلات جسمی و روحی فراوانی مواجه می‌شوند.

به همین دلیل، مشاوره ژنتیک قبل از ازدواج و انجام آزمایش ژنتیک از اهمیت و ضرورت بالایی برخوردارند.

در تالاسمی تعداد گلبول های قرمز و هموگلوبین ها (پروتئین های داخل گلبول قرمز که وظیفه حمل و انتقال اکسیژن را در بدن به عهده دارند‌) از تعداد نرمال و معمولی کمتر است. هموگلوبین ها مسئول حمل اکسیژن در بدن هستند، در نتیجه کاهش تعداد آنها منجر به بروز علائم کم خونی در بدن فرد بیمار می شود.

زمانی که سلول های خون به صورت کامل تشکیل نشوند، توانایی بدن در انتقال اکسیژن کاهش پیدا می کند و در نتیجه کم خونی را برای فرد به ارمغان می آورد. به این نوع کم خونی، تالاسمی گفته می شود که انواع مختلف دارد. افرادی که به تالاسمی مینور مبتلا هستند، علائم خاصی نداشته و فقط نقش ناقل دارند. اما درباره ی تالاسمی ماژور، اوضاع متفاوت است. تالاسمی ماژور باعث اختلالات جسمی و روانی متعددی در بیمار خواهد شد.

بیشتر بخوانید: اهمیت آزمایش ژنتیک ازدواج فامیلی در چیست؟

شکل گلبول های قرمز خون در خون سالم و در خون فرد مبتلا به بیماری تالاسمی – دکتر مریم اسلامی

ازدواج دو نفر مبتلا به تالاسمی مینور

سالیان قبل، ازدواج دو نفر مبتلا به تالاسمی مینور به دلیل امکان ابتلای فرزندان به تالاسمی ماژور (یک بیماری خونی بود که زندگی زوجین و فرزند را سخت می کند) دارای مجوز نبود.امروزه با پیشرفت آزمایش های ژنتیکی قبل از ازدواج و قبل از بارداری، امکان غربالگری جنین سالم، در صورتی که افراد حتما مشاوره و آزمایش ژنتیک قبل از ازدواج و قبل بارداری را انجام داده باشند؛ به طوری که مشاور ژنتیک به آنها آموزش می دهد، می توانند به بارداری اقدام کنند و امکان ازدواج، دارا بودن فرزند و نسل سالم را داشته باشند.

انواع بیماری تالاسمی

بیماری تالاسمی اغلب به دو نوع آلفا و بتا تقسیم می شود که هر کدام از آن ها خود انواع مختلف دارند. در ادامه به بررسی انواع بیماری تالاسمی می پردازیم

تالاسمی آلفا

تالاسمی آلفا زمانی ایجاد می شود که زیر واحد پروئینی آلفا دربدن فرد به میزان کافی وجود ندارد و تولید نمی شود.

مرحله خاموش تالاسمی آلفا

در این نوع از تالاسمی به این علت که کمبود آلفا در هموگلوبین بسیار کم است در عملکرد آن اختلال ایجاد نمی شود و به علت اینکه علائم آشکاری ندارد و به سختی می توان آن را تشخیص داد، از آن به عنوان مرحله خاموش نام برده می شود.

هموگلوبین کنستانت اسپرینگ

نوع غیر معمولی از مرحله خاموش است که مانند آن اختلال شدیدی برای بیمار به وجود نمی آید.

صفت تالاسمی آلفا (تالاسمی آلفا خفیف)

در این نوع به علت اینکه بیمار کمبود آلفا بیشتری را تجربه می کند سلول های خونی آن کوچک تر است اما این نوع نیز علائم کمی دارد و در بسیاری از موارد با کمبود آهن اشتباه گرفته می شود.

هموگلوبین H

نام این نوع به علت زنجیره غیر طبیعی H باعث تخریب سلول ها می شود و به مقادیر زیاد، کمبود زیر پروتئین آلفا وجود دارد. این کمبود باعث کم خونی شدید و بروز علائم زیادی در فرد می شود

تالاسمی آلفای ماژور

این نوع خطرناک ترین نوع تالاسمی آلفا است که در بسیاری از بیماران باعث مرگ قبل از تولد یا بلافاصله پس از آن شده است. در این نوع کم خونی مزمن و شدید وجود دارد و اگر هم فرد بتواند به زندگی ادامه دهد تا انتهای آن به تزریق مقادیر زیادی از خون و مراقبت های پزشکی نیازمند خواهد بود. در آلفا تالاسمی، شدت تالاسمی بیمار بستگی به تعداد جهش‌های ژنی دارد که از والدین خود به ارث برده است. هر چه ژن های جهش یافته بیشتر باشد، تالاسمی شدیدتر است.

تالاسمی بتا

تالاسمی بتا نیز به این دلیل بروز می‌کند که واحد زیر پروتئینی بتا در هموگلوبین به میزان کافی وجود ندارد. از انواع تالاسمی بتا عبارتند از؛ تالاسمی مینور، بینابینی و ماژور.

در بتا تالاسمی، شدت تالاسمی بستگی به این دارد که کدام قسمت از مولکول هموگلوبین تحت تأثیر قرار گرفته است.

تالاسمی مینور

در تالاسمی مینور از دسته تالاسمی بتا، کمبود زیرپروتئین بتا به میزان شدیدی نیست که در عملکرد هموگلوبین ها مشکلی ایجاد کند و صرفا باعث کم خونی خفیفی در فرد می شود. بنابراین در پاسخ به این سوال که آیا تالاسمی مینور خطرناک است، باید بگوییم که خیر.

تالاسمی بینابینی

در این نوع از تالاسمی بتا، تقریبا کم خونی شدیدی برای فرد به وجود می آید که باعث می‌شود مشکلاتی برای او پدید آید (مشکلاتی نظیر؛ بدفرمی استخوانی و …) و در ادامه برای اینکه علائم بیماری کمتر شود و کیفیت زندگی بیمار بهبود یابد او به تزریق خون احتیاج پیدا خواهند کرد.

تالاسمی بتای ماژور

تالاسمی ماژور شدیدترین و خطرناک ترین نوع تالاسمی بتا است که مشکلات زیادی را برای بیمار فراهم می کند و او برای ادامه زندگی خود به مقادیر زیادی تزریق خون و مراجعه به مراکز درمانی احتیاج دارد.

بیماری تالاسمی چه علائمی دارد؟

همانطور که اشاره کردیم انواع مختلفی از تالاسمی وجود دارند و با توجه به نوع آن علائم متفاوت خواهند بود. بسته به نوع تالاسمی در برخی از نوزادان هنگام تولد علائم بروز خواهند کرد و در برخی دیگر ممکن است که تا سال های اول زندگی بدون بروز علائم باشد. افرادی که از تالاسمی شدید رنج می برند، ممکن است استخوان بندی های غیر معمول و مشکلات تغذیه و … داشته باشند.

با این وجود، علائم شایع تالاسمی، معمولا موارد زیر هستند:

• احساس ضعف و خستگی
• رنگ پریدگی پوست
• تیره بودن رنگ ادرار
• تورم شکم
• کند بودن روند رشد در کودکی
• تغییر شکل استخوان ها

بعضی از نوزادان مبتلا به تالاسمی از ابتدا تولد، نشانه های آن را ندارند. اما بعد از گذشت چند سال، علائم شروع به آشکار شدن می کنند. در بعضی از بیماران، فقط یکی از ژن های مرتبط با هموگلوبین دچار آسیب است. در این افراد معمولا علائم کم خونی بروز پیدا نمی کند. اگر ژن های جهش یافته، بیشتر از ژن های آسیب دیده باشند، احتمالا علائم نیز شدیدتر خواهند بود.

بنابراین، در صورتی که هر کدام از علائم ذکر شده مربوط به بیماری تالاسمی را در فرزند خود مشاهده کردید، بهتر است برای معاینه و تشخیص دقیق، به متخصص مراجعه کرده و در صورت لزوم، آزمایش انجام دهید.

دلایل ابتلا به تالاسمی

دلیل ابتلا به تالاسمی، جهش در DNA سلول های تولید کننده هموگلوبین است.هموگلوبین، ماده ای در گلبول های قرمز خون است که اکسیژن را در بدن حمل می کند. جهش های گفته شده مربوط به ابتلا به تالاسمی، از والدین به فرزندان منتقل می شود.

مولکول های هموگلوبین از زنجیره هایی که به آنها “آلفا” و “بتا” گفته می شود ساخته شده و تحت تاثیر این جهش قرار می گیرند. در واقع، کاهش تولید زنجیره های آلفا و بتا هستند که باعث بروز تالاسمی آلفا یا بتا می شوند.

این نوع خطرناک ترین نوع تالاسمی آلفا است که در بسیاری از بیماران باعث مرگ قبل از تولد یا بلافاصله پس از آن شده است. در این نوع کم خونی مزمن و شدید وجود دارد و اگر هم فرد بتواند به زندگی ادامه دهد تا انتهای آن به تزریق مقادیر زیادی از خون و مراقبت های پزشکی نیازمند خواهد بود. در آلفا تالاسمی، شدت تالاسمی بیمار بستگی به تعداد جهش‌های ژنی دارد که از والدین خود به ارث برده است. هر چه ژن های جهش یافته بیشتر باشد، تالاسمی شدیدتر است.

در بتا تالاسمی، شدت تالاسمی بستگی به این دارد که کدام قسمت از مولکول هموگلوبین تحت تأثیر قرار گرفته است.

عوامل خطرساز در ابتلا به تالاسمی

مواردی که خطر ابتلا به بیماری تالاسمی را افزایش می دهند، عبارت هستند از:

• سابقه فامیلی و زمینه ژنتیکی تالاسمی

تالاسمی توسط ژن های جهش یافته مربوط به هموگلوبین، از والدین به فرزندان منتقل می شود.

• قومیت و نژاد های خاص

تالاسمی اغلب در آمریکایی های آفریقایی تبار و در افراد مدیترانه ای و آسیای جنوب شرقی، بیشتر رخ می دهد.

پیشگیری از تولد کودک مبتلا به تالاسمی

متاسفانه اغلب ما هنوز به باور «پیشگیری بهتر از درمان است» نرسیده‌ایم. به همین دلیل در شرایط مختلف شاهد حضور مشکلاتی در زندگی خود و دیگران هستیم که اتفاقا قابل پیشگیری بوده و می‌توانست وجود نداشته باشد.پیشگیری از تولد کودکانی با بیماری ژنتیکی به نام تالاسمی ماژور و محکوم کردن آنها به زندگی سراسر درد و زجر از‌ جمله همین مشکلات است که پدر و مادرهای جوان آینده می‌توانند مانع وقوع این اتفاق تلخ در زندگی خود و فرزندشان شوند.

شاید تعجب کنید اگر بگوییم بیماری تالاسمی از یک امتیاز مثبت برخوردار است که از آن می‌توان بخوبی استفاده کرد. خوشبختانه تالاسمی مینور هرگز به تالاسمی ماژور تبدیل نمی‌شود و امکان پیشگیری از تولد نوزادان مبتلا به تالاسمی ماژور وجود دارد. با کمک گرفتن از مشاور ژنتیک و آزمایش های مربوطه به راحتی می توان از بروز این گونه نواقض جلوگیری کرد

تالاسمی چه عوارضی دارد؟

عوارض احتمالی تالاسمی متوسط تا شدید، عبارتند از:

• تولید آهن اضافی در بدن

افراد مبتلا به تالاسمی می توانند آهن زیادی در بدن خود دریافت کنند. این اتفاق هم می تواند به علت این بیماری باشد و هم به علت تزریق مکرر خون. آهن بیش از حد می تواند به قلب، کبد و سیستم غدد درون ریز- که شامل غدد تولید کننده هورمون است که فرآیندهای بدن را تنظیم می کند- آسیب برساند.

• عفونت

بیماران تالاسمی، در معرض خطر ابتلا به عفونت های مختلف قرار دارند. مخصوصا اگر به هر دلیلی طحال خود را برداشته باشند.

در صورتیکه که تالاسمی شدید باشد، موارد زیر نیز ممکن است رخ دهند:

• تغییر شکل استخوان ها
• بزرگ شدن طحال
• کند و آهسته شدن روند رشد یا بلوغ
• مشکلات قلبی

درمان بیماری تالاسمی

درمان تالاسمی، بستگی به نوع و شدت بیماری دارد. با توجه به به این موارد و سایر شرایط بالینی بیمار، پزشک متخصص می تواند دوره درمانی مناسب و نتیجه بخش در مورد شخص بیمار را ارائه دهد.

بعضی از شیوه های درمان تالاسمی عبارت اند از:

• انتقال (تزریق) خون
• پیوند مغز استخوان
• مصرف دارو و مکمل
• عمل جراحی برای برداشتن طحال یا کیسه صفرا

توصیه مهم به افراد مبتلا به تالاسمی، این است که از مصرف بدون تجویز مکمل های آهن یا ویتامین خودداری کنند. زیرا در بعضی موارد ممکن است پزشک حتی دستور منع مصرف این مکمل ها را بدهد.خصوصا در افرادی که خون دریافت می کنند. زیرا ممکن است آهن اضافی در بدن این افراد انباشته شده و مشکلات و خطرات جدی تری را به دنبال داشته باشد

عوارض بیماری بتا تالاسمی:

با بزرگتر شدن کودک عوارض بیماری مانند پهن شدن استخوان چهره؛تغییر چهره بیمار؛ بزرگ شدن کبد و طحال و اختلال رشد؛ ظاهر می شود. این کودکان بخاطر کم خونی به صورت مداوم به تزریق خون نیاز دارند و چون تزریق مداوم خون باعث افزایش آهن بدن می شود لذا لازم است ماده دفع کننده آهن بنام آمپول دسفرال نیز برای این کودکان تزریق شود0

ناقلین:

کلیه مشخصات افراد مانند رنگ چشم؛ رنگ مو و غیره از والدین به ارث می رسد بطوری که برای هر خصوصیت دو عامل به نام ژن (عامل مولد صفات) وجود دارد که یکی از پدر و دیگری از مادر به ارث میرسد اگر شخصی تنها یک عامل (ژن) معیوب را از یکی از والدین خود دریافت کند بیمار نخواهد شد و به این شخص ناقل یا تالاسمی مینور یا مبتلا به نوع خفیف تالاسمی می گویند که می تواند عامل (ژن) تالاسمی خود را به فرزندان منتقل کند بدیهی است فرزند او نیز اگر فقط یک عامل (ژن) معیوب را از والدین خود (پدر یا مادر) دریافت کند تنها ناقل بوده و بیمار محسوب نمی شود. در حالیکه در تالاسمی ماژور یا شدید شخص دو عامل (ژن) معیوب را از والدین خود دریافت می کند (پدر و مادر هر دو ناقل هستند)

اگر پدر و مادر هر دو ناقل ژن تالاسمی باشند در هر حاملگی 25% احتمال وجود دارد که کودک یک ژن معیوب را از پدر و یک ژن معیوب را از مادر به ارث برده و در نتیجه دارای دو ژن معیوب شده و مبتلا به بیماری تالاسمی ماژور گردد.

راههای تشخیص بیماری بتاتالاسمی:1-انجام آزمایش خون2-انجام آزمایش ژنتیک در زمان جنینی (قبل از تولد)

راههای پیشگیری از بیماری بتا تالاسمی:1- عدم ازدواج دو فرد تالاسمی مینور یا ناقل تالاسمی2- استفاده از روشهای مطمئن تنظیم خانواده مانند بستن لوله در زنان؛ وازکتومی در مردان؛استفاده از قرص ضد بارداری؛IUD؛ کاندوم 3- انجام مشاوره ژنتیک زوج ناقل و تعیین ژن معیوب پدر و مادر قبل از بارداری زوجه و انجام مجدد مشاوره ژنتیک در هفته 12-8 بارداری و تشخیص وضعیت جنین از لحاظ ابتلا به بیماری بتا تالاسمی ماژور که در صورت تایید بیمار بودن جنین می توان اقدام به سقط نمود.

نکات قابل توجه:1- کلیه داوطلبین ازدواج بایستی قبل از جاری شدن صیغه محرمیت یا عقد شرعی برای انجام آزمایشات تشخیصی تالاسمی مراجعه کنند در واقع این عمل باید بعنوان اولین اقدام قبل تدارک مراسم ازدواج انجام گیرد. ضروری است بدانیم در هنگام انجام آزمایش تشخیص تالاسمی قبل از ازدواج چنانچه با انجام آزمایش اول تشخیص قطعی حاصل نشود ممکن است لازم باشد زوجین داوطلب ازدواج به مدت 3 ماه تحت اهن درمانی قرار گرفته و سپس آزمایشهای تکمیلی بعمل آید بنا بر این افراد باید همه اقدامات و تصمیمات دیگر را برای مراسم ازدواج به بعد از کسب نتایج ازمایشات نهایی تشخیص تالاسمی موکول نمایند0

2-ناقل تالاسمی هیچ مشکلی ندارد اهمیت ناقل بودن زمانی است که شخص توجه داشته باشد که همسر انتخابی وی ناقل نباشد و چنانچه هردو نفر (زوج و زوجه) ناقل باشند بایستی پیش از هر اقدامی مشاوره تالاسمی در مرکز بهداشتی درمانی ویژه مشاوره تالاسمی که در هر شهرستان به این منظور اختصاص یافته انجام شده و در صورت تصمیم به ازدواج جهت انجام مشاوره ژنتیک به یکی از ازمایشگاههای معتبر کشور مراجعه شود.

3- والدین عزیزی که زوج مینور هستند و توفیق داشتن فرزند سالم را داشته اند حتماً از وقوع بارداری مجدد خودداری نمایند

نگارش و گردآورنده: رضا رحیمی

منبع:

مریم اسلامی، متخصص ژنتیک

دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه

دارو سازی دکتر عبیدی

قارچ سیاه، علایم، عوارض و درمان آن

این روزها COVID-19 منجر به افزایش موارد عفونت قارچی کشنده به نام موکورمیکوزیس شده است که در بین مردم به عنوان “قارچ سیاه” شناخته می‌شود. این عفونت به همان اندازه خطرناک است که رسانه‌ها آن را به تصویر کشیده‌اند؛ اما روایت‌های متعددی در مورد منابع احتمالی عفونت و درمان بیماری قارچ سیاه در رسانه‌های اجتماعی منتشر می‌شود.همه داده ها و آمارها بر اساس اطلاعات عمومی موجود در زمان انتشار است. برخی از اطلاعات ممکن است قدیمی باشند.سیستم ایمنی بدن ما معمولاً با این دست از قارچ‌ها مقابله کرده و آن را شکست می‌دهد، اما دیابت، COVID-19 و درمان با استروئید می‌تواند ایمنی فرد را تا حدی تضعیف کند که این میکروارگانیسم ها بتوانند جای پای خود را در بدن محکم کنند.

بیماری قارچ سیاه چیست؟

این بیماری که به دنبال کرونای منحوس ورد زبان جهانیان شده قارچ سیاه نام دارد. عامل این بیماری کپک موکور است.این کپک معمولا در خاک، گیاهان،کود حیوانی، میوه‌ها و سبزیجات فاسد وجود دارد. موکورمایکوزیس یا همان کپک موکور در اغلب کشورها از جمله: استرالیا،هند و آمریکا مشاهده شده است. این عفونت می‌تواند در بیمارستان‌ها از بیماران آسیب پذیر پیوندی (وقتی که کپک‌ها روی ملحفه بیمارستان قرار می‌گیرند) از طریق سیستم‌های تهویه منتقل شود.

قارچ سیاه کرونا چیست؟

عفونت‌های قارچی، از جمله قارچ سیاه، آسپرژیلوز و کاندیدیاز در بیمارانی گزارش شده است که به کویید 19 مبتلا هستند یا روند بهبودی این بیماری به سپری می‌کنند.این بیماری بیشتر در افرادی یافت می‌شود که یا بیماری زمینه‌ای دارند یا نقص سیستم ایمنی! البته ممکن است برخی از بیماران با ابتلا به کووید 19، سیستم ایمنی‌شان تا حدی ضعیف شود که به این عفونت قارچی نیز مبتلا شوند.درواقع، این عفونت قارچی بیشتر مواقع سینوس‌ها، ریه، پوست و مغز را درگیر می‌کند.

با توجه به اطلاعات موجود و گفته‌ی متخصصان، این نوع کپک از راه سینوس وارد بدن انسان‌ها شده و در آن‌جا شروع به رسوب کرده و به سر بیمار راه پیدا می‌کند. زمانی‌که سیستم ایمنی افراد نتواند این کپک را کنترل و دفع کند، به پایه مغز حمله کرده و مشکلات خطرآفرینی را به وجود می‌آورند. لازم به ذکر است که در بیشتر مواقع سیستم ایمنی بدن قادر به دفع این نوع آلودگی قارچی هست و تنها کسانی را به شدت درگیر می‌کند که سیستم ایمنی به شدت ضعیف داشته یا بیماران سرطانی باشند.

علائم بیماری قارچ سیاه

این علایم بستگی به بخشی از بدن که قارچ در آن رشد می‌کند دارد. از جمله علائم این عفونت قارچی می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

• تب
• سرفه
• سینه درد
• تنگی نفس
• تورم در یک سمت صورت
• سردرد
• گرفتگی سینوس
• ضایعات سیاه رنگ روی پل بینی یا درون دهان
• شکم درد
• حالت تهوع و استفراغ
• خونریزی گوارشی
• خون در مدفوع
• اسهال

در صورتی که پوست تحت تاثیر این قارچ قرار گرفته و آلوده شده باشد، آن قسمت ممکن است تاول زده قرمز یا متورم شود! یا حتی امکان دارد دردناک شود.

لازم به ذکر است که این عفونت می‌تواند از طریق خون به سایر نقاط بدن گسترش یابد که تحت عنوان موکورمایکوزیس شناخته می‌شود. در زمان وقوع عفونت، قارچ توانایی این را دارد که به اندام‌هایی مانند طحال و قلب گسترش یابد.در موارد شدید بیماری، فرد ممکن است تغییرات روانی را تجربه کرده یا گرفتار کما یا فوت شود.

انواع عفونت بیماری قارچ سیاه

با توجه به تحقیقات موجود 5 فرم بالینی برای قارچ سیاه وجود دارد که از این تعداد عفونت‌های سینوسی،مغزی و ریوی شایع‌ترین این موارد هستند. یک علامت قارچ سیاه، شروع سریع نکروز بافتی با تب یا حتی بدون تب است! نکروز در واقع به مرگ بافتی گفته شده که با حمله کپک به رگ‌های خونی و ترومبوز ایجاد می‌شود.

عوارض قارچ سیاه

از جمله عوارض موکورمایکوزیس می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

• نابینایی
• لخته‌های خون یا رگ‌های خونی مسدود شده
• آسیب عصبی
• در صورتی که موکورمایکوزیس درمان نشود می‌توان موجب مرگ شود. اما این که کدام قسمت بدن درگیر این بیماری شده احتمال وقوع مرگ را تعیین می‌کند.

چه افرادی به بیماری قارچ سیاه مبتلا می‌شوند؟

از آن‌جایی‌که موکورمایکوزیس یک بیماری نادر است، بیشتر در بین افرادی که بهداشت فردی و محیطی را رعایت نکرده یا افرادی دیده می‌شود که داروهایشان، سیستم ایمنی بدنشان را تضعیف کرده است. افرادی که بیشتر به این بیماری دچار می‌شوند در زیر شرح داده شده است:1. افرادی که دیابت دارند (به ویژه باکتواسیدوز دیابتی که باعث مرگ و اغما می‌شود)2. افراد مبتلا به سرطان3. افرادی که در آن‌ها پیوند عضو صورت گرفته است4. افرادی که در آن‌ها پیوند سلول‌های بنیادی صورت گرفته باشد5. افراد مبتلا به «نوتروپنی» (Neutropenia) یعنی تعداد گلبول‌های سفید خون در آن‌ها کم است6. افرادی که به صورت طولانی مدت از کورتیکواستروئیدها استفاده کرده‌اند7. افرادی که به صورت طولانی مدت داروی تزریقی مصرف کرده‌اند8. افراد دارای آهن زیادی در بدن (یا مبتلا به هموکروماتوز)9. نارس بودن و وزن کم هنگام تولد (برای موکورمایکوزیس دستگاه گوارش نوزادان)

بیشتر بخوانید:آیا درد قفسه سینه خطرناک است؟

همچنین لازم به ذکر است که این بیماری مسری نبوده و بیشتر کسانی را درگیر می‌کند دیابت، فشار خون بالا یا نقص سیستم ایمنی دارند.بیماری قارچ سیاه از تماس انسان یا حیوان منتقل نمی‌شود. اما از اسپورهای قارچی که در هوا یا محیط زیست وجود دارند، انتشار می‌یابد، که اجتناب از آنها تقریباً غیرممکن است.

نظرات کارشناسی پزشکان درباره بیماری ناشی از عفونت قارچ سیاه

کیو بوژانگ شتی، رئیس بیمارستان تخصصی چشم نارایانا نترالایا گفت: “باکتری‌ها و قارچ ها در بدن ما وجود دارند، اما توسط راد مبتلا به COVID-19 در معرض خطر بسیاری از “عفونت های فرصت طلب” هستند.دکتر روندلو توضیح داد که افرادی که با “عفونت مهم” مانند COVID-19 مبارزه می‌کنند بیشتر مستعد ابتلا به عفونت‌های فرصت طلب هستند زیرا سیستم ایمنی بدن آن‌ها مشغول مبارزه با ویروس SARS-CoV-2 است.

وی گفت که سایر عفونت های قارچی رایج می‌تواند شامل موارد زیر باشد:

• کاندیدیازیس، عفونت قارچی ناشی از مخمر (نوعی قارچ) به نام کاندیدا است.
• هیستوپلاسموز، بیماری ایجاد شده توسط قارچ (یا کپک) به نام هیستوپلاسما. این قارچ در شرق و مرکز ایالات متحده رایج است.
• آسپرژیلوز، ناشی از آسپرژیلوس، یک کپک معمولی که در ساختمانها و خارج از منزل یافت می شود.

دکتر روندلو می گوید: “شواهد محدودی وجود دارد که نشان می دهد بیماران مبتلا به COVID-19 در برابر آسپرژیلوز ریوی (ریه) آسیب پذیر هستند.”

درمان قارچ سیاه

چنانچه این بیماری خطرناک زودتر شناسایی شود، تشخیص و تجویز سریع درمان ضد قارچی مناسب برای بهبود بیماران مبتلا به قارچ سیاه اهمیت دارد.همانطور که اشاره شد موکورمایکوزیس یک عفونت بسیار حاد و جدی‌ست که نیاز مبرم به درمان ضد قارچی دارد. داروهای فعال ضد آسپرژیولس مثل ووریکونازول در برابر موکورمیست‌ها قعال نبوده و نشان می‌دهد درمان با این دارو در مراحل اولیه بیماری نتیجه بخش بوده است.علاوه براین، از طریق جراحی نیز می‌بایست ناحیه آلوده برداشته شود.این جراحی برای عفونت‌های سینوسی، مغزی، پوستی و عفونت‌های قارچ سیاه دستگاه گوارش ضروری‌ست.برخی از اوقات نمی‌توان این بیماری را کنترل کرد. دراین حالت صورت بیمار به شدت درگیر می‌شود که چاره‌ای جز تخلیه صورت بیمار برای متخصصان گوش، حل و بینی باقی نخواهد ماند….

داروی تقلبی قارچ سیاه، لطفا هوشیار باشید!

گذشته از هولناک بودن ویروس کرونا و تبعات آن، قارچ سیاه نیز به گستره‌ی این ویروس اضافه گردیده و جانمان را می‌لرزاند.البته در بیشتر پایگاه‌های خبری اعلام گردیده است که قارچ سیاه همه‌گیر نبوده و برخی از افراد را که درگیری‌های خودایمنی دارند را مبتلا می‌کند.خبری که این روزها داغ بدتری را روی دل ما می‌گذارد در رابطه با درمان قارچ سیاه است! که امیدواریم واقعیت نداشته باشد.سازمان غذا و دارو در رابطه با ابتلا قارچ سیاه در بیمارانی که به کرونای دلتا مبتلا بودند گفت:از داروی آمفوتریسین برای درمان این دسته از بیماران استفاده می‌شد که در این هفته به اتمام رسید.به این علت اقدامانی را جهت واردات و جایگرین کردن این دارو انجام گرفت که در همه‌ی داروخانه‌های منتخب به توزیع رسید.

متاسفانه هرچیزی که کمبودش احساس شود، باعث می‌شود نقش افرادسودجو پررنگ‌تر از قبل شود و بخواهند موش بدوانند.به همین علت با کمبود مقطعی داروی درمان قارچ سیاه این افراد فروش داروهای تقلبی را شروع کرده و برچسب داروی اصلی را روی آن می‌زنند و با قیمت‌های فضایی به فروش می‌رسانند. لطفا این موضوع را در میان افراد زندگی‌تان نشر دهید تا با فاجعه‌ای عظیم رو‌به‌رو نشویم.بهتر است برای جلوگیری از این مشکل داروی موردنظر را از داروخانه‌ها خریداری کنید.

نگارش و گردآورنده: رضا رحیمی

منبع:مهسا موسوی، فوق تخصص بیماری های ریه و آسم

ضمن تشکر از حسن انتخابتان شما را دعوت به مطالعه مقاله زیر می کنم با آرزوی سلامتی برای شما

بی حسی پاها: 12 دلیل مهم بی حس شدن پا

بی حسی پاها چیست؟ چه علایمی دارد؟ بی حسی در پاها چه علت‌هایی دارد؟ چه زمانی برای بی حس شدن پاها به پزشک مراجعه کنیم؟ درمان بی حسی پا چیست؟

حتماً تابه‌حال این اتفاق را تجربه کرده‌اید که پس از آن که مدت نسبتاً طولانی پاهای خود را روی‌هم قرار دادید احساس بی حسی و گزگز و یا اصطلاحاً خواب رفتگی در پاهایتان ایجاد شده است و پس از برداشتن فشار و تغییر حالت این حس برطرف شده است.

اما شاید این سؤال برای شما ایجاد شود که بی حسی دقیقاً به چه معناست و علت آن چیست. در این مقاله به این موضوع می‌پردازیم.

بی حسی پاها چیست؟

احساس بی حسی و یا پارستزی زمانی اتفاق می‌افتد که عصب ناحیه‌ای از پا تحریک شده باشد. به زبان ساده‌تر تصور کنید عصب پای شما یک خیابان است و پیام‌های عصبی اتومبیل‌هایی هستند که در این خیابان تردد می‌کند و وقتی فشار مداوم روی عصب قرار می‌گیرد بسان آن است که در عصب شما یا همان خیابان مانعی وجود دارد و اتومبیل‌ها یا پیام‌های عصبی نمی‌توانند به‌درستی در طول عصب حرکت کنند و این باعث ایجاد راهبندان در مسیر عصبی می‌شود به دنبال این اختلال در ارسال پیام عصبی سیستم عصبی بدن شما تحت‌تأثیر قرار می‌گیرد و شما بی حسی و گزگز و خواب رفتگی در پاهایتان احساس می‌کنید.

علایم بی حسی پاها چیست؟

همان‌طور که گفتیم در اغلب موارد بی حسی با تغییر حالت و جا به جا کردن پاها از بین می‌روند و مورد جدی به حساب نمی‌آید؛ اما گاهی ممکن است به دلایلبیماری‌های زمینه‌ای خاصی مثل دیابت ایجاد شود و یا همراه علایم دیگری باشد مثل:

• سوزش و خارش
• تحلیل عضلات
• افتادگی پاها
• سندرم پای بی قرار

در برخی موارد علایم جدی‌تر مثل خونریزی و تاول و درد زیاد و قرمزی و گرمی پاها هم ایجاد می‌شود که نیاز به بررسی بیشتر دارد.

اگر متوجه تغییر رنگ پوست پاها، یا تغییر بافت در اندام تحتانی خود شده‌اید، نباید این علائم هشداردهنده را نادیده بگیرید.

علت قرمز شدن ناگهانی پوست پا

بی حسی پاها نشانه چیست؟

علت بی حس شدن پاها از زانو به پایین

دلایل متنوعی باعث بروز بی حسی در ساق پا و کف پاهامی‌شود.

1-وضعیت نامناسب پاها

گاهی به دلیل زیاد نشستن و یا روی هم قرار دادن پاها روی هم به مدت طولانی و یا پوشیدن لباس‌های تنگ خون‌رسانی به پاها کم می‌شود و از طرف دیگر اعصاب آن ناحیه از پا تحت تأثیر قرار می‌گیرد و به دنبال آن بی حسی و یا خواب رفتگی در پاها ایجاد می‌شود که اغلب با حرکت دادن پاها برطرف می‌شود.

2- آسیب و ضربه به پاها

آسیب‌های فیزیکی به لگن و ستون فقرات و نیم تنه و پاها می‌تواند باعث آسیب به اعصاب پاها و ایجاد بی حسی شود.

3- بیماری‌های زمینه‌ای

بیماری‌های سیستمیک مثل انواع دیابت در صورت عدم درمان و کنترل مناسب می‌تواند بی حسی در اندام تحتانی شما ایجاد کند. دیابت یک بیماری پیش‌رونده است که اگر به درستی و به موقع درمان نشود می‌تواندآسیب‌های عصبی متعدد و فلج کننده ایجاد کند.

بیماری‌های مثل مولتیپل اسکلروزیس یا ام اس و سکته مغزی هم می‌توانند باعث ایجاد عارضه بی حسی در پاهاشوند.

اضافه وزن، پوشیدن لباس تنگ و انداختن پاها روی هم برای مدت طولانی باعث اختلال در عملکرد دریچه‌های لانه کبوتری و در نتیجه ابتلا به بیماری واریس می‌شود.

درمان قطعی واریس پا

4- مشکلات ستون فقرات و کمر

آسیب‌ها و بیرون زدگی‌های مهره‌های ستون فقرات و کمر می‌تواند باعث تحت فشار قرار گرفتن اعصاب پاها و ایجاد اختلال در ارسال پیام‌های عصبی و بی حسی شود. تنگی کانال نخاعی نیز می‌تواند کمر و پاها را درگیر کند و ضعف، بی‌حسی، درد و سنگینی پا را به وجود آورد.

5- اختلال در خون‌رسانی

در صورتی که خون‌رسانی به پاها به دلیل تحت فشار قرار گرفتن و یا آسیب‌های فیزیکی و یا تنگی عروق کاهش پیدا کند بی حسی ایجاد می‌شود. ضعف و بی حسی ناشی از خون‌رسانی ناکافی در بالا رفتن از پله‌ها بیشتر احساس می‌شود.

6- تومورها و کیست‌ها

گاهی برخی عوامل مثل عفونت و آبسه و تومورهای خوش‌ خیم ممکن است در مسیر اعصاب و عروق پاها قرار بگیرند و بی حسی ایجاد شود.

7- چاقی و اضافه وزن

تمام وزن شما روی پاهایتان قرار می‌گیرد؛ بنابراین وقتی وزن زیادی روی پاهایتان باشد اعصاب و عروق تحت فشار هستند و بی حسی در پاها دور از انتظار نیست.

8- نیش حشرات و سموم

برخی حشرات مثل زنبورها و برخی سموم در مسیر عصبی اختلال ایجاد می‌کنند.

اضافه وزن عامل بسیاری از بیماری‌هاست. چاقی بیش از یک‌چهارم جمعیت بزرگسالان را گرفتار کرده است. آیا وزن شما متعادل است؟

محاسبه نمایه توده بدنی یا همان BMI

9- کمبود ویتامین‌ها و مواد معدنی

کمبود ویتامین B12 باعث احساس بی حسی و سوزن سوزن شدن در دست و پاها می‌شود. ویتامین B1, B12 و B6 برای درمان نوروپاتی مفید هستند.

ویتامین B1 به کاهش درد و التهاب کمک می‌کند.

ویتامین B6 در حفاظت از ساختار عصب نقش دارد.

تحقیقات اخیر نقش کمبود ویتامین D در بروز نوروپاتی(بی حسی و درد و سوزن سوزن شدن دست و پا) را تأیید کرده‌اند.

10-عوارض داروها

برخی داروها مثل داروهای شیمی درمانی عارضه بی حسی و اختلالات عصبی ایجاد می‌کنند.

11- مصرف الکل و مواد مخدر

12- بارداری

زنان در سه‌ماهه سوم بارداری تجربه بی حسی در پا و سوزن سوزن شدن در پاها به‌خاطر ورم بدن و فشار به عصب‌ها را دارند.

DVT در بارداری، به لخته شدن خون در رگ‌های عمقی در طول دوران بارداری و تا 6 هفته پس از زایمان اطلاق می‌شود. علائم DVT تورم، درد شدید و ناراحتی در یک پا یا هر دوپا است.

لخته خون در بارداری

علت بی حسی ران پاها

از دلایل شایع بی حسی در ران پا می‌توان به موارد ذیل اشاره کرد.

1- آسیب ورزشی

ورزش شدید می‌تواند عضلات درگیر را دچار بی حسی و یا درد کند؛ ولی اگر درد تداوم داشته باشد نیاز به مراجعه به پزشک و بررسی آن است.

2- مرالژیا پارستزیا

در این سندرم درد و بی حسی در قسمت خارجی ران بروز می‌کند و علت آن گیر افتادگی عصب موجود در ران است. پوشیدن لباس تنگ، چاقی و بارداری از علل این سندرم هستند که در اغلب موارد با ایجاد تغییرات جزئی در سبک زندگی بهبود می‌یابد. در موارد شدید ممکن است پزشک برای شما دارو تجویز کند یا جراحی در صورت ادامه چند ماهه درد نیاز باشد.

3- درد سیاتیک

این درد معمولاً یک طرفه است و معمولاً ناحیه باسن و لگن دچار درد می‌شود. با وجود اینکه درد نشانه اولیه سیاتیک است؛ اما ممکن است ضعف عضلانی و بی حسی در پا هم دیده شود.

درد واریس به‌صورت سنگینی پا و خستگی در پاها هم توصیف می‌شود. این احساس ناخوشایند در ساعات پایانی روز تشدید می‌شود.

چه زمانی به پزشک مراجعه کنیم؟

همان‌طور که گفتیم در اکثر موارد بی حسی در پاها نشانه خاصی نیست و بعد از چند دقیقه استراحت و تغییر حالت برطرف می‌شود. اما گاهی بی حسی علت جدی‌تری دارد که باید حتماً جهت بررسی بیشتر به پزشک مراجعه کنید.

*در صورتی که علایم زیر را به همراه بی حسی دارید حتماً پزشک خود را مطلع کنید:

1- ایجاد ضعف و فلج و لمسی یک طرفه بدون علت قبلی(می‌تواند علایم سکته مغزی باشد)

2- اختلال در تکلم به صورت ناگهانی

3-درد شدید و غیر قابل تحمل

4- خونریزی و آسیب فیزیکی

5- تداوم و طولانی شدن بی حسی

واریس یکی از شایع‌ترین بیماری‌های انسان است. سی درصد افراد به نحوی درگیر این بیماری هستند. بعضی مشکلات زیبایی دارند و بعضی دیگر از سنگینی درد و خستگی شاکی هستند.

بهترین متحصص واریس تهران

درمان بی حسی پاها چیست؟

درصورتی‌که پاهای شما دچار خواب رفتگی شده باشند و احساس گزگز در پاهایتان دارید ماساژ و استفاده از کمپرس آب گرم و یا یخ بسیار کمک کننده خواهد بود. درصورتی‌که به دلیل دیگری بی حسی ایجاد شده باشد بر اساس معاینه و تشخیص پزشک نوع درمان شما مشخص می‌شود.

به‌عنوان‌مثال: فیزیوتراپی و انجام حرکات کششی و طب سوزنی تحت نظر پزشک در مواردی که بی حسی به دلیل آسیب ستون فقرات باشد بسیار مفید خواهند بود.

کنترل وزن، ورزش منظم، مصرف مواد غذایی سالم و ویتامین‌های مورد نیاز بدن در کنترل و پیشگیری از بی حسی پاها بسیار مفید هستند.

نگارش و گردآورنده: رضا رحیمی

منبع:مهرداد اقدسی

پروفسور دکتر مهرداد اقدسی، متخصص قلب و فلوشیپ فوق تخصصی اینترونشنال عروق، مشاور ارشد بیماریهای وریدی و استاد افتخاری دانشگاههای علوم پزشکی تهران، شهید بهشتی