بیماری صرع و راههای درمان آن

بیماری صرع چیست و چگونه درمان می شود؟

تومورهای مغزی

تشخیص صرع

تشخیص صرع بر اساس نتیجه معاینه و دقت پزشک، آزمایش‌های خونی، تصویربرداری از مغز مانند سی‌تی‌ اسکن، ام آر آی و نوار مغز انجام می‌شود.

نوع دیگری از بررسی به نام بررسی ویدیویی طولانی‌ مدت هم وجود دارد که در بیمارانی انجام می‌شود که به درمان مقاوم هستند یا برای درمان صرع، به جراحی نیاز دارند. بررسی ویدیویی این امکان را به پزشک می‌دهد که از نوع صرع و محل ایجاد تشنج در مغز اطمینان حاصل کند.

صرع من خوب خوب شد؟

به‌طور معمول اگر بیمار طی 10 سال گذشته تشنج نداشته و از این 10 سال، 5 سال بدون مصرف دارو، تشنجش متوقف شده باشد، می‌توان گفت که صرع بهبود یافته است.

با‌‌ این‌حال هنوز تعریف دقیق علمی در این زمینه ارائه نشده و قطع درمان دارویی فقط با صلاح‌ دید پزشک صورت گیرد.

آیا صرع یک بیماری ارثی است؟

در خانواده‌ای که صرع در یکی از فرزندان تشخیص داده می‌شود، احتمال وجود صرع در فرزندان دیگر در مقایسه با خانواده‌ای که به این بیماری مبتلا نیستند، کمی بیشتر است.

از طرف دیگر، اگر مادر یا پدر کودک صرع داشته باشند، احتمال ابتلا فرزند به بیماری کمی بیشتر است.

در نتیجه، ابتلای پدر یا مادر به صرع، دلیل منطقی و علمی برای بچه‌‌دار نشدن نیست.

درمان صرع

زمانی که تشخیص صرع قطعی می‌شود، پزشک بهترین درمان را بر اساس نوع صرع، سن، جنسیت، شغل و شرایط اجتماعی و اقتصادی بیمار آغاز می‌کند.

در بیشتر موارد، درمان با یک داروی ضد صرع آغاز می‌شود. حدود نیمی از بیماران با درمان تک دارویی کنترل می‌شوند. حدود 30 درصد از بیماران برای کنترل تشنج‌ها نیاز به درمان دو دارویی یا سه دارویی دارند و مابقی بیماران که نسبت به درمان‌های خوراکی ضد‌صرع مقاوم هستند به درمان‌های دیگری از جمله عمل جراحی نیاز پیدا می‌کنند.

علاوه بر این درمان‌ها، بیمار هم باید تمامی عادات اشتباه زندگی را تغییر دهد.

بی‌خوابی زیاد، گرسنگی طولانی‌مدت، استرس و اضطراب زیاد، عدم نوشیدن آب به مقدار کافی، مصرف مشروبات الکلی و مواد تحریک‌کننده مانند اکستازی و کوکایین، عدم پایبندی به مصرف داروهای تجویز شده در زمان مناسب و مقدار تجویز شده می‌توانند احتمال حمله تشنج را بالا ببرد

نگارش و گردآورنده: رضا رحیمی

منبع: گروه داروسازی عبیدی

بیماریهای غده تیروئید: علائم و درمان

پرکاری تیروئید و کم کاری تیروئید).

• تیروئیدیت: بیماری‌ التهاب یا تورم تیروئید است. انواع مختلفی از تیروئیدیت وجود دارد که یکی از آنها تیروئیدیت هاشیموتو است

غده تیروئید چگونه عمل می‌کند؟

غده تیروئید شما غده کوچکی است که به طور معمول وزن آن کمتر از یک اونس بوده و در جلوی گردن واقع شده است. این غده از دو نیمه (لوب) تشکیل شده، که در امتداد نای قرار دارد و توسط نواره باریکی از بافت تیروئید (موسوم به ایسموس) به هم متصل شده است.

تیروئید دقیقا در زیر برآمدگی " سیب آدم" و یا حنجره واقع شده است. در طی رشد بدن (در داخل رحم) ریشه غده تیروئید در پشت زبان واقع است، اما به طور معمول تا قبل از تولد به جلوی گردن نقل مکان می‌کند. در برخی موارد جابجایی این غده به درستی رخ نمی‌دهد و در بالای گردن و یا حتی در پشت زبان (تیروئید زبانی) واقع می‌شود. البته این مورد بسیار نادر است. در موارد دیگر این غده ممکن است به فاصله خیلی دورتری جابجا شود. به طوری که تا قفسه سینه برسد، که این مورد نیز نادر است.

عملکرد غده تیروئید شامل جذب ید (موجود در مواد غذایی) و تبدیل آن به هورمون‌های تیروئید است. این هورمون‌ها عبارتند از: تیروکسین (T4) و تیریودوتیرونین(T3). سلول‌های تیروئید تنها سلول‌های بدن هستند که می‌توانند ید را جذب کنند. این سلول‌ها با ترکیب ید و اسید آمینه تیروزین، هورمون T3 و T4 را تولید می‌کنند. سپس این هورمون‌ها به جریان خون وارد شده و به منظور کنترل متابولیسم بدن (تبدیل اکسیژن و کالری به انرژی) به سراسر بدن انتقال می‌یابند.

تنظیم متابولیسم هر سلول در بدن وابسته به هورمون‌های تیروئید است. غده تیروئید نرمال، حدود %80 T4 و حدود 20% T3 تولید می‌کند، با این حال، "قدرت" T3 حدود چهار برابر هورمون T4است.

غده تیروئید تحت کنترل غده هیپوفیزاست، که غده‌ای کوچک به اندازه یک بادام زمینی در پایه مغز است. هنگامی که سطح هورمون‌های تیروئید (T3 و T4) بسیار پایین می‌‌آید‌، غده هیپوفیز هورمون محرک تیروئید (TSH) را تولید‌ می‌کند که باعث تحریک غده تیروئید برای تولید هورمون بیشتر می‌گردد. تحت تاثیر هورمون TSH، غده تیروئید شروع به تولید و ترشح هورمون‌های T3 و T4 کرده و در نتیجه سطح این هورمون‌ها در خون افزایش می‌یابد.

غده هیپوفیز نیز توسط غده دیگری موسوم به هیپوتالاموس تنظیم می‌شود. هیپوتالاموس بخشی از مغز است که هورمون آزادکننده TSH (موسوم به TRH) را تولید می‌سازد. این هورمون به غده هیپوفیز فرمان تحریک غده تیروئید (انتشارTSH) می‌دهد. هیپوتالاموس را می‌توان به فردی تشبیه کرد که ترموستات را تنظیم می‌کند، زیرا به غده هیپوفیز می‌گوید که تیروئید در چه سطحی باید تنظیم گردد.

رژیم غذایی کم کاری تیروئید خود پایبند باشید، هیچ گونه نگرانی در مورد عود علائم نخواهید داشت.

• ندول‌ منفرد تیروئید: تشکیل ندول‌های منفرد یا توده‌ در غده تیروئید بسیار شایع است. طبق تخمین و برآوردهای انجام شده، بیش از نیمی از جمعیت دارای یک ندول در غده تیروئید خود هستند. اکثریت این ندول‌ها خوش‌خیم هستند. معمولا" توسط بیوپسی آسپیراسیون با سوزن ظریف (FNA) ندول‌های سرطانی تعیین می‌گردد.

• سرطان تیروئید: سرطان تیروئید نسبتا" شایع است. با این حال، میزان زنده ماندن بیماران تا مدت طولانی، در حد عالی است. در برخی موارد، علائمی مانند گرفتگی صدا، درد گردن، و بزرگ شدن غدد لنفاوی در افراد مبتلا به سرطان تیروئید رخ می‌دهد. سرطان تیروئید می‌تواند هر کسی با هر سنی را مبتلا سازد، اما در زنان و افراد بالاتر از سی سال، احتمال بروز این بیماری بیشتر است.

• تیروئیدیت: این عارضه به التهاب تیروئید گفته می‌شود، که ممکن است با عملکرد غیر طبیعی تیروئید (به ویژه پرکاری تیروئید) در ارتباط باشد. التهاب می‌تواند باعث مرگ سلولهای تیروئید شود. در نتیجه تیروئید قادر به تولید هورمون‌های کافی برای حفظ متابولیسم طبیعی بدن نخواهد بود. پنج نوع تیروئیدیت وجود دارد و هر کدام از آنها نیاز به درمان خاص خود دارد.

نگارش و گردآورنده: رضا رحیمی

منبع: مهرزاد غلامپوردهکی، فوق تخصص غدد متخصص داخلی.

بواسیر یا هموروئید چیست و چه درمانی دارد

بواسیر یا هموروئید به رگ‌های متورم شده در قسمت تحتانی مقعد و راست روده گفته می‌شود. زمانی که این رگ‌های کشیده شوند، تحریک خواهند شد. از آنجایی که این عارضه با گذشت زمان بدتر می‌شود، پزشکان پیشنهاد می‌کنند که به محض بدتر شدن شرایط حتما به متخصص مراجعه کنند.
اغلب افراد اطلاعات کافی در خصوص این بیماری ندارند، به همین جهت اطلاعاتی را در ادامه مقاله در اختیار شما قرار خواهیم داد.

حقایقی در رابطه با بواسیر که باید بدانید

برخی از نکات مهم در رابطه با این بیماری وجود دارد که در ادامه برای شما ذکر خواهیم کرد:
خانم‌ها در بارداری بیشتر دچار بواسیر می‌شوند.
احتمال بروز بواسیر با بالاتر رفتن سن افزایش می‌یابد.
بواسیر هنگامی رخ می‌دهد که رگ‌های اطراف مقعد متورم و بزرگ شوند.
گاهی اوقات جهت درمان بواسیر به دارو و جراحی نیاز است.

بواسیر چیست؟

منظور از بواسیر در واقع رگ‌های متورم شده در پایین‌ترین قسمت راست روده و مقعد شماست. گاهی اوقات دیواره رگ‌های خونی در این قسمت از روده به قدری نازک می شود، که رگ‌ها ملتهب و دردناک خواهند شد. به‌طور کلی بواسیر به‌عنوان یکی از مهم‌ترین دلایل خونریزی مقعدی شناخته می‌شود.
در اغلب مواقع این بیماری خودبه‌خود یا به روش‌های خانگی برطرف می‌شود و تنها در موارد معدود درمان بواسیر توسط پزشک انجام می‌گیرد.

علت بواسیر

دلایل مختلفی در ایجاد این بیماری نقش دارد که در ادامه برای شما ذکر خواهیم کرد:

بارداری

هموروئید بیشتر در خانم‌های باردار مشاهده می‌شود؛ چراکه با بزرگ‌تر شدن رحم به رگ‌های روده فشار وارد شده و منجر به تورم رگ‌ها می‌شود.

افزایش سن

بواسیر در میان بزرگسالان بین سنین 45 تا 65 سال بیشتر مشاهده می‌شود؛ اما، به این معنی نیست که جوانان و کودکان کم سن و سال دچار این عارضه‌ای نمی‌شوند.

اسهال

بواسیر می‌تواند پس از اسهال مزمن ایجاد شود.

یبوست مزمن

زمانی که برای دفع مدفوع زور می‌زنید، فشار زیادی به دیواره رگ‌های خونی وارد می‌شود.

بیش از حد نشستن

اگر به مدت طولانی یکجا بنشینید، احتمال بروز بواسیر وجود خواهد داشت.

بلند کردن اجسام سنگین

بلند کردن مداوم اجسام سنگین منجر به هموروئید در افراد می‌شود.

رابطه مقعدی

چنین رابطه‌ای منجر به بواسیر می‌شود یا در صورت وجود این بیماری اگر از مقعد رابطه وجود داشته باشد، این شرایط بدتر خواهد شد.

چاقی

چاقی مرتبط با رژیم غذایی نادرست می‌تواند منجر به بواسیر شود.

ژنتیک

گاهی اوقات تنها به‌دلیل ژنتیک، برخی از افراد این بیماری را به ارث می‌برند.

علائم بواسیر

در اغلب موارد علائم مشابهی که وجود دارد به شرح زیر است:
خونریزی بدون درد
خارش یا سوزش در ناحیه مقعد
احساس درد در ناحیه مقعد
وجود توده یا تورم در ناحیه مقعد
نشت مدفوع
این علائمی که برای شما ذکر کردیم شاید نگران‌کننده به نظر برسند؛ اما، جای نگرانی نیست و خطری شما را تهدید نخواهد کرد. در این مواقع می‌بایست به پزشک متخصص مراجعه کنید تا درمان به موقعی برای شما انجام گیرد.

انواع بواسیر

بواسیر می‌تواند به دو صورت ایجاد شود:

بواسیر داخلی

بواسیر داخلی در عمق راست روده ایجاد می‌شود و از بیرون قابل مشاهده نیست. در اغلب مواقع این نوع بواسیر بدون درد است و اکثرا خونریزی مقعدی اولین علائم این بیماری است.
زور زدن یا فشار آوردن در برخی از مواقع بواسیر داخلی را تحت فشار قرار می‌دهد که منجر به خارج شدن از مقعد می‌شود. به این حالت «بواسیر برجسته» گفته می‌شود و می‌تواند بسیار دردناک باشد.

بواسیر خارجی

بواسیر خارجی در زیر پوست اطراف مقعد ایجاد می‌شود، به همین جهت قابل مشاهده است. از آنجا که عصب‌های حساس‌تری در این قسمت از بدن وجود دارد، در حالت عادی هم دردناک است. در این صورت وارد شدن فشار هنگام دفع مدفوع ممکن است منجر به خونریزی شود.

بواسیر ترومبوز

در صورتی که خون در بواسیر خارجی تجمع پیدا کند، منجر به بواسیر ترومبوز می‌شود که علائمی همچون موارد زیر را به همراه دارد:
درد شدید
التهاب
تورم
احساس یک توده سخت در نزدیک مقعد

از کجا بفهمیم بواسیر داخلی داریم؟

همانطور که برای شما ذکر کردیم یکی از مهم‌ترین علائمی که ناشی از این نوع بواسیر مشاهده می‌شود، خونریزی مقعدی است.

هموروئید چگونه توسط پزشک تشخیص داده می‌شود؟

هر فردی که علائم ذکر شده از بواسیر را داشت، باید در اسرع وقت به پزشک مراجعه کند. این نکته را در نظر داشته باشید سرطان روده بزرگ و مقعد هر دو می‌توانند منجر به خونریزی مقعدی شوند.
هنگامی که به پزشک مراجعه می‌کنید و علائم خود را با او در میان می‌گذارید، پزشک معاینات بدنی را انجام می‌دهد و آزمایشات لازم را جهت تایید یا عدم وجود این بیماری، از شما درخواست می‌کند. این آزمایشات ممکن است شامل معاینه «رکتال دیجیتال» باشد.

درمان هموروئید

در اغلب مواقع با اقدامات ساده و ابتدایی می‌توانید علائم ناشی از بواسیر را درمان کنید. در برخی از مواقع ممکن است نیاز به درمان با دارو باشد، در مرحله نهایی و عدم پاسخ به هیچ درمانی، بیمار نیاز به جراحی خواهد داشت.

درمان خانگی بواسیر یا هموروئید

همیشه به بیماران توصیه می‌شود هر زمانی که با بیماری یا مشکلی مواجه می‌شوند، ابتدا با راهکارهای خانگی مشکل خود را برطرف کنند، در صورت عدم درمان می‌بایست به پزشک مراجعه کنند. در ادامه همه موارد را برای شما ذکر خواهیم کرد:
علائم ناشی از بواسیر را می‌توان به روش‎های خانگی تسکین داد که این راهکارها به شرح زیر است:

پماد برای درمان بواسیر؛

کرم‌ها و شیاف‌های بدون نسخه که حاوی هیدروکورتیزون است می‌تواند برای رفع این مشکل بسیار موثر باشد. همچنین پمادهایی هستند که برای بی حسی روی پوست کاربرد دارد.

استفاده از یخ یا کمپرس آب سرد؛

استفاده از این موارد می‌تواند به رفع التهاب در قسمت آسیب‌دیده بسیار موثر باشد.

حمام آب گرم؛

حمام آب گرم می‌تواند به رفع خارش و سوزش کمک کند.

استفاده از دستمال مرطوب؛

استفاده از دستمال‌های خشک در سرویس بهداشتی می‌تواند علائم را بدتر کند، به همین جهت توصیه می‌شود به جای دستمال خشک، نوع مرطوب را انتخاب کنید.

داروی بواسیر

برخی از داروهای مسکن مانند آسپرین، ایبوپروفن و استامینوفن ممکن است درد و ناراحتی را تسکین دهد. به‌طور کلی بیشتر داروهای مربوط به بواسیر بدون نسخه به فروش می‌رسند، این موارد می‌تواند شامل پماد، مسکن یا شیاف باشد. در واقع مواردی مانند هیدروکورتیزون جهت تسکین درد و خارش بسیار موثر است.
اگر این داروها پس از یک هفته مصرف، موثر نبود بهتر است به پزشک متخصص مراجعه کنید تا بررسی‌های جدی‌تری برای شما انجام گیرد.

درمان‌های غیر جراحی

متداول‌ترین روشی که جهت درمان بواسیر به کار گرفته می‌شود، استفاده از «رابربند» است. در واقع این روش جهت درمان سرپایی بواسیر داخلی به کار برده می‌شود، این امر موجب می‌شود تا خونرسانی قطع شود، در نهایت بواسیر کوچک یا قطع خواهد شد.
روش دیگر «اسکلروتراپی» است که این محلول به بواسیر داخلی تزریق می‌شود، در واقع این روش خونرسانی را در قسمتی که بواسیر ایجاد شده، قطع می‌کند. روش‌های دیگر از جمله «فوتو انعقاد مادون قرمز» و «انعقاد الکتریکی» دو گزینه دیگر برای درمان بواسیر هستند.

درمان‌های جراحی

در نهایت اگر هیچ یکی از روش‌های دارو درمانی و دیگر مواردی که برای شما ذکر کردیم موثر نباشد، جراحی جهت برداشتن بواسیر انجام می‌گیرد. این نوع روش درمان به عنوان «هموروئیدکتومی» شناخته می‌شود. همچنین ممکن است نوع دیگر روش درمانی برای بیمار صورت گیرد تا بواسیر پرولاپس جای خود قرار گیرد.
تمامی این روش‌ها با بیهوشی عمومی انجام می‌گیرد و در اغلب مواقع بیمار در همان روز ترخیص خواهد شد.

اقداماتی جهت پیشگیری از ایجاد بواسیر

هنگامی که مدفوع سفت نباشد، خطر ابتلا به این بیماری به شدت کاهش می‌یابد. علاوه بر این مورد روش‌های دیگری نیز وجود دارد در ادامه برای شما ذکر خواهیم کرد:

تغذیه؛

مصرف غذاهای غنی از فیبر مانند میوه، سبزیجات و همچنین غلات کامل منجر به نرم شدن مدفوع می‌شود. به همین جهت نوشیدن مایعات فراوان از خشک شدن مدفوع جلوگیری می‌کند. همچنین می‌توانید از مکمل‌های بدون نسخه جهت رفع یبوست مصرف کنید.

خودداری از فشار زیاد؛

هنگام دفع، فشار زیادی به خود وارد نکنید؛ چراکه، ممکن است فشار زیادی به رگ‌های راست روده وارد شود و مشکلات بیشتری را برای شما ایجاد کند.

استفاده از سرویس بهداشتی به‌صورت مکرر؛

افراد نباید منتظر بمانند تا در صورت نیاز به سرویس بهداشتی بروند. هرچه تعداد دفعات استفاده از سرویس بهداشتی کمتر شود، به طبع مدفوع خشک‌تر و دفع سخت‌تر خواهد شد.

فعالیت بدنی؛

نشستن یا ایستادن طولانی مدت منجر به فشار زیاد به رگ‌ها می‌شود. علاوه بر این، فعالیت بدنی منجر به حرکت مدفوع در روده می‌شود؛ بنابراین، نیاز به دفع مدفوع به‌طور منظم وجود خواهد شد.

داشتن وزنی متعادل.

در صورت داشتن اضافه وزن خطر ایجاد بواسیر نیز بیشتر خواهد شد.

عارضه‌های ناشی از بواسیر

عارضه‌های ناشی از این بیماری بسیار نادر است؛ اما، به‌طور کلی می‌تواند مشکلاتی از قبیل موارد زیر را ایجاد کند:

کم خونی؛

از دست دادن خون به‌صورت مکرر می‌تواند منجر به کم خونی شود. در واقع در این حالت به اندازه کافی گلبول قرمز سالم جهت حمل اکسیژن به سلول‌های بدن وجود ندارد.

قطع خونرسانی؛

اگر خونرسانی به بواسیر قطع شود، ممکن است احساس درد شدید در بیمار وجود داشته باشد.

لخته شدن خون.

گاهی اوقات ممکن است لخته خون در بواسیر ایجاد شود (بواسیر ترومبوزه). این عارضه خطرناک نیست؛ اما، می‌تواند منجر به درد شدید و زخم در بیمار شود. در این مواقع گاهی ممکن است نیاز به تخلیه داشته باشد.

علائم عفونت بواسیر چیست؟

امکان دارد بواسیر در برخی از افراد، آلوده شده و در نهایت منجر به عفونت بواسیر شود. در واقع زمانی که دچار عفونت بواسیر می‌شوید، علاوه بر داشتن علائم معمولی این بیماری ممکن است علائم دیگری ناشی از عفونت را مشاهده کنید، که این موارد شامل موارد زیر است:

تب
احساس درد بیشتر حتی پس از انجام درمان
قرمزی در اطراف مقعد به ویژه در قسمتی نزدیک عفونت
در صورتی که به عفونت بواسیر مشکوک هستید، باید فورا به پزشک مراجعه کنید تا اقدامات لازم جهت رفع این بیماری انجام گیرد. در صورت بی توجهی به عفونت ایجاد شده ممکن است مشکلات بیشتر و خطرناکی را برای شما به همراه داشته باشد.

آیا بواسیر منجر به سرطان می‌شود؟

خیر، این بیماری با سرطان مرتبط نیست و منجر به سرطان نخواهد شد؛ اما، نکته‌ای در خصوص این مورد وجود دارد این است که علائم سرطان روده مانند علائم بواسیر است. با مراجعه به پزشک بررسی‌های لازم انجام می‌شود و تا هر یک از این موارد را رد یا تایید کند.

چه افرادی مبتلا به بواسیر می‌شوند؟

بواسیر بیماری تقریبا رایجی است که ممکن است بیش از نیمی از افراد تا 50 سالگی علائم بواسیر را تجربه کنند. هم آقایان و هم خانم‌ها می‌توانند مبتلا به بواسیر شوند، به‌طور کلی احتمال ایجاد بواسیر پس از 30 سالگی افزایش می‌یابد. بسیاری از خانم‌ها در بارداری یا پس از زایمان دچار آن می‌شوند.

آیا همه بیماران نیاز به جراحی بواسیر دارند؟

همانطور که در ابتدای مقاله برای شما ذکر کردیم انجام عمل جراحی به عنوان راه حل نهایی برای بیماران در نظر گرفته می‌شود؛ چراکه، این روش درمانی می‌تواند هزینه بیشتری داشته باشد و اقدامات تهاجمی‌تری برای بیماران انجام گیرد. خوشبختانه راهکارها و درمان‌های غیر جراحی بسیاری برای رفع بواسیر وجود دارد که می‌توان این مشکل را درمان کرد.
همچنین خودتان می‌توانید از پماد و داروهای بدون نسخه تهیه کرده و برای تسکین علائم استفاده کنید. در اغلب مواقع این بیماری به روش‌های ساده و غیر تهاجمی درمان می‌شود.

آیا درمان‌های خانگی به‌صورت طولانی مدت موثر است؟

بیماران باید این نکته را در نظر داشته باشند که روش‌های خانگی که برای بیماران در نظر گرفته می‌شود، تنها جهت رفع علائم بواسیر موثر است. در واقع راهکارهایی از قبیل استفاده از پمادهای بدون نسخه فقط منجر به تسکین علائم بواسیر می‌شود.
تنها در مواقعی درمان کلی صورت می‌گیرد که خود بیماری برطرف شود، این امر تنها با از بین رفتن بواسیر امکان‌پذیر خواهد بود. بهتر است در این خصوص با پزشک متخصص مشورت داشته باشید تا اطلاعات لازم در خصوص درمان قطعی در اختیار شما قرار دهد.

نگارش و گردآورنده: رضا رحیمی

منبع: برگرفته از محتوای تولیدی سایت زایشگاه مریم

بیماری ام اس چیست؟

بیماری فلج چند گانه یا ام اس (MS) یک مشکل مغزی و نخاعی است. این بیماری می تواند علائم مختلفی را برای بیمار ایجاد کند. در اکثر موارد، در ابتدا عوارض بیماری ام اس به تناوب ایجاد شده و بر طرف می شوند. با گذشت زمان، بعضی از این علائم ماندگار شده و می توانند ناتوانی فرد را به همراه داشته باشند. هر چند هیچ درمان مشخصی برای این بیماری وجود ندارد، داروها و درمان بیماری ms به روش های مختلف می توانند تعداد دفعات عود بیماری و علائم و ناتوانی های مربوط به آن را کاهش دهند.

علائم و نشانه ها:

محلهای درگیر در ام اس

این بیماری می تواند مجموعه گسترده و متنوعی ازعلایم بیماری ام اس را برای فرد به همراه داشته باشد. بسیاری از افراد در این شرایط فقط با تعداد محدودی از این علائم مواجه می شوند و احتمال مشاهده همه این علائم در یک نفر کم و ناچیز است. علائم این بیماری معمولاً غیر قابل پیش بینی هستند. بیماری ms می تواند در هر زمان عود کرده و علائم آن در هر بار عود متفاوت باشد. علائم ایجاد شده در زمان عود بستگی به بخش یا بخش هایی از مغز یا ستون فقرات دارد که تحت تاثیر بیماری قرار می گیرند. بیمار ممکن است در این شرایط فقط یک علامت در یک عضو بدن خود داشته، یا علائم متعدد در اعضای مختلف بدن خود مشاهده نماید. این علائم به این دلیل ایجاد می شود که فیبرهای عصبی آسیب دیده فعالیت صحیح خود را متوقف می نمایند.

رایج ترین علائم این بیماری به شرح زیر هستند:

• مشکلات بینایی: اولین نشانه این بیماری برای حدود یک نفر از هر چهار نفر بیمار، ایجاد اختلال در وضعیت بینایی است. در این حالت درد در پشت چشم ها احساس شده و گاهی اوقات فرد بیمار بخشی از قدرت بینایی خود را از دست می دهد. این شرایط معمولاً فقط بر یک چشم تاثیر می گذارد. علائم چشم دیگر در این حالت می تواند شامل دید تار یا دید دوگانه باشد.

• اسپاسم عضلات و تشنج: در این شرایط ممکن است بعضی عضلات دچار اسپاسم شوند. اسپاسم معمولاً به خاطر وارد شدن آسیب به عصب هایی که پیام های مغزی را به این عضلات می رسانند، ایجاد می شود. بعضی از عضلات ممکن است در این حالت کوتاه (منقبض) و محکم شده و به این ترتیب حرکت آنها دشوار گردد. در اصطلاح به این شرایط تشنج گفته می شود.

• درد: افراد مبتلا به بیماری ام اس با دو نوع اصلی درد مواجه می شوند. درد نوروپاتیک اولین نوع دردی است که بیمار به خاطر آسیب وارد شده به فیبرهای عصبی آن را تجربه می کند. این شرایط می تواند باعث ایجاد درد به صورت تیر کشیدن یا احساس سوزش بر روی بخش های مختلف پوست شود. علاوه بر این ممکن است این آسیب دیدگی باعث حساسیت بیش از حد پوست در بعضی بخش های آن شود. نوع دیگر درد معمولاً درد اسکلتی عضلانی است که امکان مشاهده آن در عضلات آسیب دیده به خاطر اسپاسم یا تشنج وجود دارد.

• خستگی: خستگی زیاد به صورتی که میزان خستگی بیشتر از آن چیزی است که پس از انجام فعالیت های ورزشی یا بدنی انتظار آن وجود دارد، یکی دیگر از علائم این بیماری می باشد. این خستگی حتی می تواند بر وضعیت تعادل و تمرکز بیمار نیز تاثیر گذارد.

• مشکلات احساسی و افسردگی: در این شرایط بیمار ممکن است به سادگی و حتی بدون دلیل به خنده افتاده یا گریه کند. علاوه بر این، افراد مبتلا به این بیماری با علائم افسردگی یا تشویش در برخی مراحل بیماری مواجه می شوند.

سایر علائم این بیماری می تواند شامل موارد زیر باشد:

• بی حسی یا سوزش در بخش های مختلف پوست که رایج ترین نشانه از اولین عود بیماری است.
• ضعف یا فلج در بعضی عضلات که می تواند بر توانایی حرکتی فرد تاثیر منفی داشته باشد.
• ایجاد مشکل در ارتباط با حفظ تعادل و هماهنگی اعضای بدن.
• ایجاد مشکل در ارتباط با تمرکز و توجه کردن.
• لرزش یا اسپاسم بعضی عضلات.
• گیجی و حواس پرتی.
• ایجاد مشکل در دفع ادرار.
• ناتوانی در آمیزش جنسی در مردان.
• ایجاد مشکل در ارتباط با صحبت کردن.

علل بیماری ام اس

این بیماری یک اختلال خود ایمنی در بدن انسان است. این شرایط به معنی این است که سلول های سیستم ایمنی بدن که بطور عادی به باکتری ها، ویروس ها، و سایر موارد مانند آن حمله می کنند، در این بیماری به خود بدن فرد حمله می نمایند. هنگامی که بیماری فعال شود، بخش هایی از سیستم ایمنی که عمدتاً به آنها سلول های T گفته می شود، به غلاف میلین عصب که فیبرهای عصبی در مغز و ستون فقرات را در بر گرفته، حمله می کنند. این شرایط باعث ایجاد لکه های التهاب کوچک و آسیب دیدگی بر روی این غلاف می شود.

احتمالاً عوامل مشخص باعث فعال شدن سیستم ایمنی و عملکرد آن بطور نادرست می شود. یک تئوری مطرح شده در این رابطه به وجود عامل ویروسی یا سایر فاکتورهای محیطی اشاره داد. این فاکتورها می توانند بر وضعیت بعضی افراد که سیستم ایمنی آنها دارای شرایط ژنتیک خاص است، تاثیر گذاشته و باعث ابتلا به این بیماری شوند.

با ابتلا به بیماری، التهاب ایجاد شده اطراف پوسته یا غشای عصب باعث می شود فیبرهای عصبی آسیب دیده نتوانند عملکرد مناسب خود را انجام دهند و به این ترتیب علائم بیماری پیشرفت می کند. هنگامی که التهاب ایجاد شده در این پوسته توسط بدن شناسایی شود، غلاف میلین آسیب دیده ممکن است توسط بدن ترمیم شده و بهبود پیدا کند. به این ترتیب فیبرهای عصبی فعالیت خود را مجدداً آغاز می نمایند.

به هر حال، التهاب یا آسیب دیدگی مجدد می تواند جراحت های کوچک (اسکلروز) در غشای میلین ایجاد نماید و بطور دائمی باعث وارد شدن آسیب به فیبرهای عصبی شود. در بعضی افراد مبتلا به این بیماری، چند ناحیه کوچک از جراحت در مغز و ستون فقرات ایجاد می شود. این جراحت ها بعضی مواقع پلاک نامیده می شوند.

چگونگی پیشرفت بیماری

سه الگوی عمومی را می توان در افراد مبتلا به این بیماری به شرح زیر مشاهده کرد:

• علائم عود کننده و بهبود یابنده: در این حالت می توان دوره هایی را مشاهده کرده که علائم بیماری عود می کنند (زمانی که علائم به یکباره تشدید می شوند) و به دنبال آن علائم بهبود می یابند (دوره های ریکاوری). بین موارد عود بیماری، معمولاً شرایط بیمار با ثبات است و وضعیت وی بدتر نمی شود. این نوع از علائم در اکثر موارد هنگام شروع ابتلا به بیماری مشاهده می شود. حدود نیمی از افراد بیمار که با این حالت از بیماری مواجه می شوند، به تدریج به مرحله دوم پیشرفت بیماری (که در ادامه توضیح داده شده) با گذشت زمان وارد می شوند.

• پیشرفت اولیه بیماری: در این حالت علائم بیماری به تدریج تشدید شده و ادامه پیدا می کنند. به این ترتیب دیگر نمی توان دوره های بهبود یا ریکاوری را در وضعیت بیمار مشاهده کرد.

• پیشرفت ثانویه بیماری: بعضی افراد که در ابتدا با علائم عود کننده و بهبود یابنده بیماری مواجه بوده اند، به تدریج با از بین رفتن عملکرد عصبی بدن روبرو می شوند. این شرایط می تواند همراه با تشدید علائم یا بدون آن باشد. در صورتی که بیماری در این شرایط عود داشته باشد، در اصطلاح به آن نوع «پیش رونده عود کننده» گفته می شود.

راه های تشخیص

تقریباً تمام علائم این بیماری را می توان در بیماری های دیگر نیز مشاهده کرد. به همین خاطر گاهی اوقات اطمینان از ابتلا به این بیماری (در زمان عود اولیه آن) دشوار است. در نتیجه تشخیص قطعی ابتلا به بیماری اغلب تا زمانی که دو مورد حمله یا بیشتر انجام نشود، امکان پذیر نیست.

بعضی از آزمایش ها می تواند در تشخیص ابتلا به بیماری مفید بوده و ابتلای احتمالی به بیماری را نشان دهند، یا احتمالاً دلیل مشاهده علائم در بیمار را مشخص نمایند. این آزمایش ها شامل اسکن ام آر آی، پونکسیون کمری یا نخاعی (شامل نمونه بردای از مایع مغزی نخاعی در ستون فقرات)، و نیز آزمایش پتانسیل فرا خوانده (که در آن الکترودها آهسته شده اند یا وجود هر گونه الگوی غیر عادی در پالس های الکتریکی اعصاب خاص در سیستم مغزی نخاعی را کنترل می کنند) هستند.

روش های درمان

در حال حاضر، با وجودی که هیچ درمان مشخصی برای این بیماری وجود ندارد، می توان برخی از علائم بیماری را از طریق روش های درمانی خاص کاهش داد. این درمان ها بطور کلی به چهار دسته زیر طبقه بندی می شوند:

• مصرف دارو با هدف تغییر فرآیند بیماری

• استفاده از داروی استروئید به منظور کاهش موارد عود بیماری

• مصرف سایر داروها به منظور کاهش علائم بیماری

• فیزیوتراپی به منظور حداقل کردن نتایج ناشی از بیماری

• روش های درمانی جدید برای تحریک سلول های مغزی همچون مگنت تراپی و تحریک مغناطیسی مغز

دارو درمانی

داروهای مورد استفاده برای این بیماری داروهای تعدیل کننده سیستم ایمنی نامیده می شوند. این داروها به دو شکل اینترفرون بتا 1a (آونکس و ربیف) و اینترفرون بتا 1b (بتافرون)، گلاتیرامر (کوپاکسون)، ناتالیزوماب (تیسابری) و فینگولیمود (جیلنیا) موجود هستند. این داروها نمی توانند بیماری را درمان کنند و نیز برای همه افراد مبتلا به این بیماری مناسب نیستند. ناتالیزوماب درمان جدید تر برای بیمارانی است که علائم بیماری آنها پیشرفته تر و بیماری آنها فعال تر است. فینگولیمود و دیمتیل فومارات تنها قرص هایی هستند که برای این بیماری مصرف می شوند. تمام داروهای دیگر این بیماری می بایست به بیمار تزریق شوند.

استروئیدها (کورتیکواستروئید)

داروی استروئید اغلب در مواردی که عود بیماری باعث ناتوانی فرد می شود، برای بیمار تجویز می گردد. دوز بالای این دارو معمولاً در چند روز اول برای بیمار استفاده می شود. گاهی اوقات برای این کار از قرص های استروئید و گاهی مواقع از تزریق دارو داخل رگ می توان بهره گرفت. این دارو می تواند التهاب ایجاد شده در سیستم عصبی را کاهش دهد. یک دوره درمان با استروئید معمولاً می تواند دوره عود بیماری را کوتاه نماید. این شرایط به معنی اینست که در صورت عدم استفاده از این دارو، علائم بیماری با سرعت بیشتر در هنگام حمله ایجاد می شوند.

سایر درمان ها

با توجه به علائم ایجاد شده در بیمار، می توان از سایر روش های درمانی تجویز شده توسط پزشک برای بهبود این علائم استفاده کرد. برای مثال این درمان ها به شرح زیر هستند:

• داروهای ضد اسپاسم برای کاهش اسپاسم عضلانی
• داروهای مسکن که گاهی اوقات بیمار نیاز به مصرف آنها پیدا می کند. این داروها شامل انواع خاص داروهای مسکن هستند که می توانند درد نوروپاتیک بیمار را بهبود بخشند.
• داروهایی که می تواند به درمان برخی مشکلات دفع ادرار در افراد مبتلا به این بیماری کمک نمایند.
• داروهای ضد افسردگی که گاهی اوقات در صورت ابتلا به افسردگی برای بیمار تجویز می شوند.
• داروهایی که می تواند به مشکل آمیزش جنسی در مردان کمک موثر نماید.

فیزیوتراپی

فیزیوتراپی می تواند برای طراحی تمرین های حرکتی جهت رفع نیازهای خاص بیمار و باز گرداندن توانایی وی موثر باشد. در این حالت متخصص فیزیوتراپی می تواند انجام ورزش هایی را به بیمار توصیه نماید که در آنها تمرکز بر نواحی خاص بدن و کمک به بیمار جهت کنترل عوارض خاص بیماری می باشد.

فیزیوتراپی می تواند بسیاری از علائم این بیماری را کاهش داده و به بهبود بیمار کمک موثر نماید. این روش ها می توانند نقش موثر در موارد زیر داشته باشند:

• مشکلات حفظ تعادل بدن
• مشکلات حرکتی بدن
• احساس خستگی
• انتخاب تمرین های روزمره مناسب برای بهبود وضعیت بیمار
• تسکین درد
• بهبود ضعف
• آموزش روش های ذخیره کردن انرژی
• یادگیری روش های بهتر حرکت و انجام فعالیت های روزمره

در این حالت بیمار ممکن است فیزیوتراپی را بلافاصله پس از تشخیص بیماری شروع کرده و سپس جلسات فیزیوتراپی را در مواقع لازم دنبال کند. در اولین ملاقات، فیزیوتراپ با بیمار درباره علائم وی صحبت کرده و وضعیت انجام فعالیت های مختلف توسط وی را بررسی می نماید. در ادامه فیزیوتراپ می تواند با توجه به شرایط بیمار تمرین های مناسب را برای وی تجویز کرده و نحوه انجام این تمرین ها در خانه را به بیمار آموزش دهد.

در جلسات بعدی فیزیوتراپی موارد زیر به بیمار آموزش داده می شود:

• تمرین های کششی به منظور پیش گیری یا کاهش اسپاسم عضلات
• انجام حرکت های تقویت عضلات
• تمرین های دامنه حرکتی همچون تقویت و خم کردن دست ها و پاها
• نکات لازم توجه به منظور جلوگیری از زمین خوردن

فیزیوتراپ همچنین می تواند برای بیمار یک برنامه بدن سازی تجویز کند که برای تقویت عضلات و اهداف درمانی وی مناسب باشد. اکثر متخصصان فیزیوتراپی می توانند از جلسات درمانی بیشتر به منظور کمک به بیمار در راستای دستیابی به اهداف مورد نظر همچون غلبه بر مشکل کشیده شدن پا بر روی زمین که می تواند قدم زدن بیمار را آهسته و دشوار نماید، استفاده نمایند.

مگنت تراپی

مگنت تراپی یک روش درمان بی خطر و غیر تهاجمی است که در آن از میدان های مغناطیسی برای اهداف درمانی استفاده می شود. در مگنت تراپی از سیگنال های مغناطیسی برای تاثیرگذاری بر سلول های آسیب دیده و تحریک ترمیم مجدد آنها استفاده می شود.

با توجه به اینکه همه مولکول ها، سلول ها و اندام ها از خود امواج مغناطیسی آزاد می کنند و به همین خاطر به میدان های مغناطیسی حساس هستند، این روش درمانی می تواند بر ماهیت الکترو مغناطیسی اجزای بدن تاثیر گذارد. به این ترتیب میدان های مغناطیسی می توانند بر بسیاری از فرآیندهای شیمیایی و فیزیولوژیک بدن تاثیر گذاشته و آنها را بهبود بخشند.

قدرت میدان مغناطیسی بطور معمول با اصطلاح «گوس» یا «تسلا» توصیف می شود. یک تسلا برابر با 10،000 گوس است. مگنت تراپی در اکثر مواقع در دامنه 200 تا 10،000 گوس بر روی بیمار انجام می شود. مطالعات انجام شده در این حوزه نشان می دهند پالس های میدان الکترو مغناطیسی می توانند برخی از علائم بیماری ام اس همچون خستگی، مشکلات ادراکی، مشکلات دفع ادرار، درد، مشکلات راه رفتن، و بطور خاص تشنج را بهبود بخشند.

مطالعات انجام شده نشان می دهند پالس های حوزه الکترو مغناطیسی هر چند بیماری ام اس را درمان نمی کنند، با این وجود می توانند برخی از علائم بیماری ام اس را بهبود بخشند. به این ترتیب، مگنت تراپی می تواند کیفیت زندگی فرد را بدون عوارض جانبی معمول در سایر روش های درمانی همچون مصرف دارو، بهبود بخشد..

تحریک مغناطیسی مغز

تحریک مغناطیسی مغز در ام اس

تحریک مغناطیسی مغز یک شکل از روش های درمانی تحریک مغزی است. در این روش از پالس های مغناطیسی به جای الکتریسیته به منظور فعال کردن بخش های مختلف مغز استفاده می شود. این روش درمانی عمدتاً برای بیمارانی استفاده می شود که در نتیجه بیماری دچار افسردگی حاد شده و به داروهای ضد افسردگی واکنش مناسب نشان نمی دهند. این روش بطور بالقوه می تواند باعث کاهش خستگی و افسردگی در بیماران مبتلا به ام اس شود. در طول درمان، پزشک یک ابزار الکترو مغناطیسی در برابر پیشانی بیمار قرار می دهد. این ابزار می تواند پالس های مغناطیسی را به نواحی هدف در مغز هدایت کند. انجام این کار می تواند تحریک الکتریکی در سلول های عصبی خاص را به همراه داشته باشد. بطور معمول یک جلسه تحریک مغناطیسی مغز به کمتر از یک ساعت زمان نیاز دارد.

نگارش و گردآورنده: رضا رحیمی

منبع: طب توانبخشی فروغ

برای آگاهی خود در زمینه انتخاب گزینه مناسب برای رفع نارسایی قلبی حتما این مقاله در بخوانید

آنژیوگرافی و آنژیوپلاستی ممکن است دو اصطلاح پزشکی ترسناک به نظر برسند، اما باید بدانید این دو فرایند پزشکی در در بسیاری از مواقع شما را از خطرات جدی قلبی و انجام جراحی های سنگین قلبی، مصون نگه می دارند. اما ببینیم تفاوت آنژیوگرافی و آنژیوپلاستی در چیست؟

تفاوت آنژیوگرافی و آنژیوپلاستی

از آنجایی که آنژیوپلاستی و آنژیوگرافی با هم اشتباه گرفته می شوند ما به تعریف هر کدام بصورت جداگانه پرداخته ایم تا تفاوت مشخص باشد.

آنژیوگرافی چیست؟

اگر شما یکی از میلیون ها نفری باشید که دارای آنژین (درد قفسه سینه) یا بیماری شریان کرونری (باریک شدن یا انسداد شریان های قلب) هستید، شما در معرض خطر حمله قلبی قرار دارید. برای کاهش خطر حمله قلبی، پزشک شما ممکن است آنژیوگرافی توصیه کند.

آنژیوگرافی، بررسی رگهای خونی شریانی برای ردیابی هر گونه انسداد در جریان خون می باشد. این آزمایش از اشعه ی ایکس برای ترسیم “نقشه ی مسیر” رگ های خونی و شریان ها در قلب استفاده می کند و در عین حال اطلاعات زیادی را درباره ی عملکرد قلب، فشار خون و سطح اکسیژن در خون فراهم می کند.

استنت گذاری قلبی صورت میپذید.

عوارض آنژیوگرافی

عوارض جانبی آنژیوگرافی معمولاً محدود به کبودی یا زخم در طول چند هفته بعد می باشند، گرچه، این روش می تواند چندین عوارض جدی مانند واکنش منفی به ماده کنتراست، سرگیجه یا تنگی نفس، حمله قلبی یا آسیب کلیوی ناشی از خونریزی داخلی داشته باشد. در بیشتر موارد، حتی عوارض جانبی جدی مربوط به آنژیوگرافی نیز موقتی و قابل درمان هستند.

آنژیوگرافی، معمولاً در بیمار مبتلا به آنژین برای شناسایی گرفتگی شریان ها (آترواسکلروز) که می تواند منجر به حمله یا سکته قلبی شود، انجام می شود. آنژیوگرافی، همچنین برای برنامه ریزی روشهای تهاجمی برای گشادکردن رگ های خونی باریک یا مسدود شده، برای شناسایی بیماری شریانی محیطی و تشخیص انسداد در خونرسانی به کلیه ها یا ریه ها (که می تواند منجر به آمبولی ریوی شود) استفاده می شود.

آنژیوپلاستی چیست؟

جراح، پس از آنژیوگرافی، بسته به شدت هر انسداد، ممکن است تصمیم بگیرد که به منظور جلوگیری از انجام یک جراحی بزرگ، آنژیوپلاستی انجام دهد. متخصص قلب در طول روش آنژیوپلاستی، مانند آنژیوگرافی، یک کاتتر را وارد انسداد شریانی می کند و آن را با استفاده از اشعه ی ایکس هدایت می کند، سپس یک بالون قابل باد شدن را در ناحیه مسدود شده قرار می دهد.

بالون، حاوی آبی است که فشار آن از سطح فشار خون بالاتر است، بنابراین انسداد را باز می کند و باعث می شود که خون دوباره درون شریان جریان پیدا کند. این رویکرد معمولاً به آنژیوپلاستی بالون معروف است. گرچه، اگر در برخی موارد، آنژیوپلاستی موفقیت آمیز نباشد، جراح عروق ممکن است از استنت (داربستی که معمولاً از فلز یا مواد دیگر ساخته می شود) استفاده کند تا بتواند دیواره شریان را برای افزایش جریان خون بازتر نگه دارد.

آنژیوپلاستی، مانند آنژیوگرافی، یک روش ایمن با عوارض جانبی اندک می باشد. با این حال، این فرایند خطر آسیب رگ خونی و در موارد نادر، جراحی اضطراری را به همراه دارد.

عوارض آنژیوپلاستی

عوارض دیگر آنژیوپلاستی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• باریک شدگی شدید رگ که باز کردن آن با استفاده از بالون، علی رغم تلاش های زیاد غیر ممکن باشد.
• گرفتگی مجدد رگ در زمانی که از استنت استفاده نشده است.
• حمله قلبی
• مشکلات کلیوی
• ضربان قلب نامنظم

اگر شما از چندین انسداد شریانی رنج می برید یا بیماری های دیگری مانند دیابت دارید، پزشک ممکن است جراحی بای پس شریان کرونری را توصیه کند، که در آن یک رگ خونی از قسمت دیگری از بدنتان به طرف محل مسدود شده ی شریان هدایت می شود. پس از انجام موفقیت آمیز رویکرد آنژیوپلاستی، ریکاوری معمولاً یک ساعت طول می کشد، پس از آن می توانید از بیمارستان ترخیص شوید.

متخصص قلب برای جلوگیری از انسداد های دیگر در آینده، داروهای رقیق کننده خون را پیشنهاد می کند. با پزشک مشورت کنید تا اطلاعات بیشتری را درباره ی مزیت های آنژیوگرافی یا آنژیوپلاستی و خطرات احتمالی آنها به دست آورید.

نگارش و گردآورنده: رضا رحیمی

منبع:نادر افشاری متخصص قلب ودعروق

آشنایی با مراکز درمانی مدرن و مجهز کمک شایانی به فرایند تشخیصی و درمانی شما برای مقابله با نارسایی و مشکلات قلبی و عروقی خواهد شد یکی از کارآمدترین بیمارستانهای ایران درحیطه ارتقاء سلامت و بهبود زندگی بیماران قلبی عروقی بیمارستان قلب شهید رجایی تهران است در این بخش در ادامه مقاله قبلی و در راستای تکمیل آن شما را دعوت به مطالعه این مقاله می کنم.

قبلا گفته شد آنژیوگرافی و آنژیوپلاستی چه تفاوت هایی دارند حال به

بخش آنژیوگرافی بزرگسالان می پردازیم

این بخش با داشتن تجهیزات پزشکی منحصر به فرد و استفاده از متخصصین اینترونشنال کاردیولوژیست، یکی از قطب های علمی کشور به شمار می رود.

این بخش دارای پنج اتاق آنژیوگرافی بزرگسال بوده و در حال حاضر سالانه بیش از 15322 مورد عملیات درمانی در بیش از 20 نوع اینترونشن مختلف انجام داده و توانسته گام های مثبتی در پیشرفت و ترقی اقدامات مداخله ای (Invasive) بردارد. همچنین این بخش دارای دستگاه اکوکاردیوگرافی داخل عروقی (IVUS) بوده که در نوع خود در کشور بی نظیر است.

ازخدمات این بخش می توان به موارد زیر اشاره کرد:

- آنژیوگرافی عروق قلب، مغز و پریفرال (عروق محیطی)

- آنژیوپلاستی

- والولوپلاستی

- بستن مجرای VSD,ASD و PDA

- بیوپسی قلب

- پریکاردیوسنتز، آسپیریشن ترومبو آمبولی پولمونر

- T.A.V.I و EVAR

- پیس میکرهای موقت، فلوروسکپی دریچه های قلب

بخش آنژیوگرافی اطفال

این بخش با داشتن تجهیزات پزشکی منحصر به فرد و استفاده از متخصصین اینترونشنال کاردیولوژیست کودکان، یکی از قطب های علمی کشور به شمار می رود.

این بخش دارای دو اتاق آنژیوگرافی اطفال بوده و در حال حاضر بیش از 2089 عملیات درمانی برای اطفال در بیش از 20 نوع اینترونشن مختلف انجام داده و توانسته گامهای مثبتی در پیشرفت و ترقی اقدامات مداخله ای بردارد.

از خدمات این بخش می توان به موارد زیر اشاره کرد:

- آنژیوگرافی عروق محیطی، مغز و Congenital

- والولو پلاستی پولمونر و آئورت

- بستن مجرای VSD , ASD ,PDA با کویل و آمپلاتزر

- ترمیم کوآرکتاسیون آئورت با بالن و استنت

- بیوپسی قلب و کت راست

کاتترگذاری قلبی (سوندگذاری قلبی)

پزشکان از کاتترگذاری قلبی برای انجام بررسی‌ها و آزمایشات زیادی بر روی قلب و رگهای خونی استفاده می‌کنند. کاتترگذاری روشی تهاجمی است که در آن کاتتر(یک لوله بلندونازک) وارد بدن می‌شود. برای کاتترگذاری قلبی، معمولا در ناحیه کشاله ران یک سوراخ کوچک ایجاد می‌شود تا پزشک بطورمستقیم به سرخرگ یا ورید دسترسی داشته باشد.کاتتر از طریق یک رگ خونی به سمت قلب هدایت خواهد شد. برخی از بررسی‌ها و درمان‌ها را می‌توان از طریق تزریق مواد (مانند مواد حاجب) یا هدایت ابزار درمانی از طریق کاتتر انجام داد.
کاتترگذاری قلبی روشی است که در آن با وارد کردن یک ماده حاجب یددار می‌توان آنژیوگرافی کرونری (تصویربرداری از داخل سرخرگ‌های کرونری)، ونتریکولوگرافی (تصویربرداری از داخل بطن‌ها که به منظور درمان برخی بیماری‌های دریچه‌ای قلب یا بیماری‌های عضله قلب انجام می‌شود)، و یا مطالعات الکتروفیزیولوژی (یک ارزیابی از فعالیت الکتریکی قلب) را انجام داد. انواع تخصصی آنژیوگرافی‌ها را می‌توان از طریق کاتترگذاری انجام داد و اطلاعاتی درباره رگ‌های خونی محیطی و سرخرگ‌های درون ریه‌‌ها (آنژیوگرافی ریوی) به دست آورد. همچنین می‌توان برای بررسی نواقص مادرزادی قلب و ارزیابی فشارخون قسمت‌های مختلف قلب ازکاتترگذاری قلبی استفاده نمود.
بررسی‌های کمتر تهاجمی و ارزان‌تر (مانند اکوکاردیوگرافی و اسکن هسته‌ای) اطلاعات بسیار زیادی فراهم می‌نمایند، اما تنها کاتترگذاری قلبی است که برخی از مشکلات خاص را مشخص می‌کند. همچنین ممکن است بعد از بقیه بررسی‌ها به منظور تایید نتیجه آنها، کاتترگذاری قلبی انجام شود. همچنین پزشکان برای تشخیص التهاب یا بررسی پس زدن بافت قلب بعد از عمل پیوند، می‌توانند از طریق کاتتر قلبی از ماهیچه قلب بیوپسی (نمونه برداری از بافت) تهیه کنند.

کاتترگذاری انتخابی قلبی

برای کاتترگذاری قلبی به منظور انجام یک تست تشخیصی مثل آنژیوگرافی یا سایر دلایل غیر اورژانس، شما باید به یک بیمارستان مراجعه نمایید. این بررسی در بیمارستان به عنوان یک عمل سرپایی انجام می‌شود. کاتترگذاری قلبی، بررسی رایج و متداولی است، اما از آنجایی‌که یک روش تهاجمی محسوب می‌شود ممکن است خطراتی نیز داشته باشد. اگر پزشک فکر کند که اطلاعات حاصل از آنژیوگرافی به میزان خطر آن می‌ارزد، این بررسی را درخواست خواهد نمود. قبل از انجام آنژیوگرافی با پزشک خود صحبت کنید و دغدغه‌های خود را با وی درمیان بگذارید. برخی از افراد دچار عوارضی مانند کبودشدگی، بی‌حسی موقتی یا خونریزی در محل ورود کاتتر خواهند شد، اما این عوارض بسیار نادرند. برخی از افراد نیز نسبت به ماده حاجب حاوی ید حساسیت دارند.
عوارض خطرناک‌تری مانند تحریک حمله قلبی، سکته مغزی یا یک آریتمی (بی نظمی ضربان قلب) بسیار نادرترند و معمولا در افرادی رخ می‌دهندکه از قبل به شدت بیمار بوده‌اند. توجه داشته باشید که از شما به خوبی مراقبت شده و در تمام مراحل بررسی روش‌های استریل رعایت خواهند شد.

نحوه انجام آنژیوگرافی

قبل از کاتترگذاری قلبی با پزشک خود راجع به داروهای مصرفی خودتان حتماً گفتگو کنید، شاید لازم باشد که مصرف برخی از آنها، بویژه رقیق‌کننده‌های‌خون یا ضد‌انعقادها را چند روز قبل از آنژیوگرافی، متوقف کنید. تهیه فهرستی مکتوب از داروهای مصرفی همراه با مقدار مصرفی (دوز) آنها، کار بسیار عاقلانه‌ای است به این ترتیب پزشکان و تکنسین‌ها دقیقا می‌فهمند که چه داروهایی مصرف می‌کنید.
به شما گفته می‌شود که از نیمه شب قبل از آنژیوگرافی چیزی نخورید و نیاشامید. اگر مبتلا به دیابت هستید، با پزشکتان درباره نحوه مصرف غذا و انسولین قبل از آنژیوگرافی صحبت کنید. اگر به ماده حاجب حاوی ید حساسیت دارید، روز قبل از آنژیوگرافی داروهای دیگری دریافت می‌کنید و درست لحظاتی قبل از انجام آنژیوگرافی به شما استرویید تزریق می‌شود.
در روز کاتترگذاری، آماده‌سازی و آنژیوگرافی روی هم رفته 2 تا 3 ساعت طول می‌کشد و پس از آن شما چندین ساعت، در اتاق ریکاوری (برگشت به حالت طبیعی) تحت کنترل خواهید بود. ممکن است قبل از انجام این بررسی از شما آزمایش‌های خون، نوار قلب و تصویربرداری با استفاده از اشعه ایکس از قفسه سینه گرفته شود. آنژیوگرافی در آزمایشگاه کاتترگذاری یا کت لب انجام خواهد شد. به یک دستگاه مونیتور قلب وصل خواهید شد و کاف فشارسنج به بازوی شما وصل خواهد شد. یک راه وریدی در بازوی شما تعبیه خواهد شد و مقداری داروی آرام‌بخش دریافت خواهید کرد تا در طول آنژیوگرافی آرام باشید.
پرستار، کشاله ران شما یعنی جایی‌که قرار است کاتتر وارد شود را ضدعفونی و در صورت لزوم اصلاح خواهد کرد. سپس پزشک در آن ناحیه یک ماده بی‌حس کننده موضعی تزریق خواهد کرد. بدین ترتیب دیگر دردی احساس نخواهید کرد. سپس پزشک پوست را برای وارد کردن کاتتر به داخل سیاهرگ یا سرخرگ با یک سوزن اختصاصی سوراخ خواهد کرد و کاتتر را از طریق رگ خونی به سمت قلب هدایت خواهد کرد. در طول این فرایند، شما هیچ دردی حس نخواهید نمود. در طول آنژیوگرافی بیدار خواهید بود و پزشک در حین عمل توضیحات لازم را به شما خواهد داد.
پزشک کاتتر را از طریق سرخرگ وارد بدن می‌کند و به سمت قلب می‌فرستد. سپس هرچیزی که قرار است وارد بدن شود (ماده حاجب، ابزارآلات درمانی و...)، از طریق کاتتر منتقل می‌شود. ممکن است پزشک به منظور بررسی نواحی مختلف، بیش از یک کاتتر وارد بدن کند. طیف وسیعی از مواد و لوازم را می‌توان برای هدایت نوک کاتتر، گرفتن نمونه های خونی، تزریق رنگ‌ها، اندازه‌گیری فشار در حفرات مختلف قلب و انجام سایر آزمایش‌های لازم، از طریق کاتتر وارد بدن نمود. بسته به کاری که برروی شما انجام می‌شود ممکن است احساس سرخ شدن، تهوع مختصر یا تپش قلب کنید. توجه داشته باشید که این احساسات عادی‌اند. بنابراین در صورت وقوع آنها احساس نگرانی نکنید. پیشاپیش از پزشک خود بپرسید که در طی کاتترگذاری چه انتظاری باید داشته باشید. اگر دچار هرگونه درد در قفسه سینه بشوید، بلافاصله به پزشک خود خبر دهید.
بعد از اتمام آنژیوگرافی، کاتتر و راه وریدی برداشته خواهند شد. برای جلوگیری از هرگونه خونریزی، پزشک یا پرستار محل کاتتر را به آرامی فشار می‌دهند که ممکن است کمی ناراحت کننده باشد و سپس آن را بانداژ می‌نمایند.
بعد از اتمام آنژیوگرافی شما را به اتاق ریکاوری می‌برند و بر روی ناحیه کاتترگذاری به مدت 15 دقیقه یا بیشتر به آرامی فشار می‌دهند. در برخی افراد، برای ترمیم سرخرگ باید از بخیه یا ابزارهای خاصی استفاده کرد. باید سعی کنید دراز بکشید و پاهایتان را به مدت چند ساعت دراز کنید. یک پرستار میزان ضربان قلب و فشارخونتان را کنترل خواهد نمود. به محض از بین رفتن تاثیر داروهای بی‌هوشی و کنترل خونریزی احتمالی، ترخیص خواهید شد.
فرد دیگری باید شما را به منزل برساند. در خانه حداقل به مدت 6 تا 8 ساعت اندام تحتانی خود (یا بازوی خود را اگر کاتترگذاری از طریق آن انجام گرفته است) را استراحت مطلق بدهید. نباید به مدت 48 تا 72 ساعت زیاد تقلا کنید یا چیزهای سنگین بلند کنید، اما می‌توانید کارهای معمولی خود را انجام دهید. ممکن است به شما گفته شود که برای دفع ماده حاجب از بدنتان مایعات زیادی بنوشید.

نحوه تفسیر نتایج

ازکاتتر قلبی می‌توان هم به عنوان یک ابزار تشخیصی و هم به منظور درمان استفاده کرد. شایع‌ترین کاربرد تشخیصی آنژیوگرافی بررسی آناتومی قلب به ویژه سرخرگ‌های کرونری آن می‌باشد. از طریق عکس‌برداری در طول کاتترگذاری قلبی، پزشکان انسداد رگ‌های خونی را تشخیص می‌دهند و همچنین اندازه و موقعیت انسدادها را مشخص می‌کنند. گزینه‌‌های درمانی برای انسداد سرخرگ‌های کرونری عبارتند از درمان دارویی و پیروی از شیوه سالم زندگی، جراحی، و یا درمان در حین انجام آنژیوگرافی. برای مثال پزشک در صورت رویت پلاک در داخل سرخرگ‌ها، آنژیوپلاستی بالونی را ممکن است به عنوان بخشی از کاتترگذاری در قلب به منظور تسهیل گردش خون انجام دهد. علاوه بر این، پزشک ممکن است برای بهبود گردش خون در یک سرخرگ مسدود از استنت (فنر) استفاده نماید. اگر بعد ازکاتترگذاری مشخص شود که رگ‌های خونی شما نیاز به بازسازی با استفاده از عمل جراحی دارند، پزشک با شما درباره جراحی پیوند بای‌پس سرخرگ کرونری قلب صحبت خواهد کرد. جراح قلب در برنامه‌ریزی درمان جراحی، از اطلاعات حاصل از تصاویر بدست آمده در طی آنژیوگرافی استفاده خواهد کرد.

آنژیوگرافی (رگ نگاری)

آنژیوگرافی یک روش تصویربرداری با استفاده از اشعه ایکس می‌باشد. در این روش یک ماده حاجب وارد قلب یا رگ‌های خونی می‌شود. به منظور انجام یک آنژیوگرافی، پزشک یک کاتتر قلبی را وارد بدن شما خواهد کرد. نوک این کاتتر به سمت بطن چپ و یا به سمت مدخل سرخرگ کرونری هدایت خواهد شد. سپس یک ماده حاجب یددار به بدن تزریق می‌شود تا پزشک بتواند جریان خون را در درون این ساختارها مشاهده نماید. برخی افراد نسبت به رنگ حاوی یُد حساسیت دارند. وقتیکه این رنگ وارد بطن چپ می شود، ممکن است شما احساس گرما بکنید.
آنژیوگرافی نحوه پمپاژکردن قلب، شکل قلب و قسمت‌های داخلی قلب را نشان می‌دهد و همچنین نشان می‌دهد که آیا عدم کارکرد صحیح دریچه‌های قلبی منجر به تنگی یا نارسایی دریچه شده است یا خیر؟
اگر ماده حاجب وارد سرخرگ‌های کرونری قلب بشود، آنژیوگرفی نشان می‌دهد که آیا تنگ شدگی یا انسداد این سرخرگ‌ها باعث کاهش یا قطع جریان خون شده است یا خیر؟
انجام کاتترگذاری تشخیصی و تهیه آنژیوگرام در حدود 1ساعت وقت لازم دارد، ولی شما باید بیشتر یا تمام یک روز را صرف انجام این بررسی نمایید. بعد از انجام این بررسی باید استراحت کنید تا آثار ماده بی‌هوشی از بدن شما محو شود. باید مایعات زیادی بنوشید تا به دفع ماده حاجب از بدن کمک نمایید.



آنژیوپلاستی

استفاده از داروها و تغییرات سالم در شیوه زندگی همیشه برای پیشگیری از حمله قلبی کافی نیستند. فردی که با آنژین شدید یا حمله قلبی به بیمارستان مراجعه می‌کند، احتمالا دارای یک یا چند سرخرگ کرونری کاملاً مسدود شده می‌باشد. اولویت نخست، برقراری سریع و دوباره جریان‌خون می‌باشد و اقدام بعدی تلاش برای کاهش میزان خطر وقوع یک حمله قلبی دیگر است. میزان خطر به خصوص زمانی بیشتر می‌شود که فعالیت پمپاژ قلب در اثر انسداد سه یا چند سرخرگ کرونری و یا انسداد سرخرگ کرونری اصلی سمت چپ (که خون عضلات بطن چپ قلب را تامین می‌نماید) دچار اشکال شود. آنژیوپلاستی یا آنژیوپلاستی بالونی روشی است که یک سرخرگ مسدود شده را از طریق فشار دادن پلاک به دیواره‌های سرخرگ، باز می‌کند. آنژیوپلاستی کرونری داخل مجرایی از طریق پوست (PTCA) نام دیگر آنژیوپلاستی می‌باشد. این روش از طریق وارد کردن یک کاتتر در یک سرخرگ (معمولا درکشاله‌ران) و عبور آن از آئورت به سمت قلب انجام می‌شود. وقتیکه این بالون به محل انسداد رسید، به منظور فشار دادن به پلاک و گشاد نمودن مجرای سرخرگ باد می‌شود.
با بازکردن یک سرخرگ، آنژیوپلاستی بطور موثری درد آنژین را تسکین داده و میزان آسیب وارده به قلب را کاهش می‌دهد. آنژیوپلاستی ممکن است به عنوان روشی اورژانسی در فردی انجام شود که در حین حمله قلبی به بیمارستان مراجعه نموده است. همچنین ممکن است آنژیوپلاستی به صورت غیراورژانسی برای تسکین علایم آنژین قلبی یا پیشگیری از حمله قلبی انجام شود.
در بیشتر مواردِ آنژیوپلاستی (70 تا 90درصد موارد) پزشک یک استنت (فنر یا وسیله‌ای برای حمایت از دیواره‌های سرخرگ از درون) را داخل سرخرگ تعبیه خواهد کرد. برخی از استنت‌ها (فنرها) توسط داروهایی پوشانده می‌شوند که به کاهش میزان خطر تشکیل لخته خون کمک می‌نمایند. دلیل اینکه استنت‌ها در برخی افراد کارگذاشته نمی‌شوند، موقعیت و نوع ضایعه می‌باشد.
هدف اصلی از تعبیه یک استنت، کاهش احتمال تنگ شدن مجدد سرخرگ در همان محل می‌باشد، که به این فرآیند تنگی‌مجدد گفته می‌شود (صفحه272را ملاحظه بفرمایید). تنگی مجدد در حدود40درصد افرادیکه فقط از آنژیوپلاستی استفاده می‌کنند و تنها در 20درصد افرادیکه از آنژیوپلاستی و استنت‌گذاری توام استفاده می‌کنند، دیده می‌شود. بنا به دلایل نامشخص، افراد مبتلا به دیابت (بیماری قند خون) در معرض خطر بیشتر تنگی مجدد قرار دارند.
اگر پزشک استفاده از آنژیوپلاستی را به شما پیشنهاد نماید، ابتدا قبل از انجام آنژیوپلاستی ممکن است از شما یک عکس قفسه سینه با استفاده از اشعه ایکس، یک نوارقلب و آزمایش‌های خونی گرفته شود. شما و پزشکتان می‌توانید درباره موارد زیر بحث کنید: اینکه چرا آنژیوپلاستی برای شما لازم است؟ آنژیوپلاستی چگونه انجام می‌شود؟ چه انتظاراتی می‌توانید از آن داشته باشید؟
حتما درباره داروهای مصرفی خود به پزشک اطلاعات لازم را بدهید. پزشک ممکن است از شما بخواهد که مصرف آنها (به ویژه ضدپلاکت‌ها و داروهای ضدانعقاد) را قبل از آنژیوپلاستی متوقف کنید. همچنین ممکن است از شما بخواهد که بعد از نیمه شب قبل از آنژیوپلاستی چیزی نخورید و نیاشامید. اگر مبتلا به دیابت (بیماری قند خون) هستید، با پزشکتان به دقت درباره میزان داروها و غذای مصرفی خود صحبت کنید، چون هریک از این عوامل برمیزان قندخون شما تاثیر می گذارند.

آنژیوپلاستی بالونی

جهت انجام آنژیوپلاستی پزشک کاتتری را که دارای یک بادکنک (بالون) در نوک آن می‌باشد، وارد رگ خونی نموده و آن را به سمت سرخرگ کرونری دچار انسداد می‌راند. سپس بادکنک را در محل انسداد باد می‌کند تا پلاک را به سمت دیواره سرخرگ فشرده سازد. این فرآیند به سرعت جریان خون عضلات قلب را با هزینه و خطر نسبتا کمی برمی‌گرداند.

نحوه انجام آنژیوپلاستی

معمولا آنژیوپلاستی در یک آزمایشگاه کاتترگذاری قلبی انجام می‌شود، به این آزمایشگاه "کت لَب" گفته می‌شود. بر روی قفسه سینه شما الکترودهایی قرار می‌گیرند و به این ترتیب به یک دستگاه مونیتور قلب وصل می‌شوید تا قلب شما در حین آنژیوپلاستی کنترل شود. نیاز به بی‌هوشی عمومی نیست، ولی یک داروی آرام‌بخش داخل عروقی به شما تزریق می‌شود. کشاله
ران شما (یا گاهی بازو) که کاتتر از آن وارد بدن خواهد شد، اصلاح و ضدعفونی شده و سپس با استفاده از دارو بی‌حس می‌شود. بعد از بی‌حس شدن این قسمت از بدن، دیگرهیچ دردی را در طول آنژیوپلاستی حس نخواهید کرد، ولی در عین حال بیدار و هوشیارخواهید بود.
پزشک سرخرگ مناسب را پیدا کرده و کاتتر (یک لوله نازک) را از طریق پوست وارد آن می‌کند. او کاتتر را از طریق سرخرگ به سمت آئورت و از آنجا به سمت قلب می‌فرستد، که می‌توان مسیر عبور آن را در مونیتور مشاهده نمود. وقتیکه کاتتر در مدخل سرخرگ کرونری قرارگرفت، یک ماده حاجب تزریق می‌شود تا پزشک بتواند از سرخرگ‌ها عکس گرفته (آنژیوگرام، صفحه225 را ملاحظه بفرمایید) و در صورت وجود هرگونه تنگی در مسیر خون سرخرگ کرونری، آنرا تشخیص دهد. بعد از بررسی اندازه و وسعت انسداد، پزشک ممکن است یک وسیله بالونی شکل را وارد بدن نموده و آنرا به سمت محل انسداد هدایت کند و سپس بالون را در برابر دیواره‌های سرخرگ باد نماید. بالون باد شده به مدت دو دقیقه در محل دچار تنگی نگهداری می‌شود و سپس بادش خالی می‌شود. در صورت لزوم پزشک بارها این کار را تکرارمی‌کند. در صورت رضایت‌بخش بودن نتایج، بالون خالی شده و کاتتر از بدن خارج می‌شود.

نحوه کارگذاشتن استنت‌ها

استنت (فنر) یک قطعه لوله‌ای شکل است که از بافت سیمی مارپیچی شکل ساخته می‌شود. استنت بر روی بالون در نوک کاتتر قرار می‌گیرد و به سمت سرخرگ کرونری دچار انسداد هدایت می‌شود. سپس بالون باد می‌شود و استنت متسع شده و در محل انسداد قفل می‌شود و به منزله حائلی رگ را باز نگه می‌دارد. باد بالون خالی شده و کاتتر خارج می‌شود، ولی استنت در محل باقی می‌ماند. ظرف چند هفته، بافت‌های جدیدی بر روی سطح استنت تشکیل می‌شوند، بطوریکه سطح داخلی سرخرگ‌ها کاملا صاف و صیقلی می‌شود. استنت‌گذاری ممکن است به تنهایی هم انجام شود، اما معمولا همراه با آنژیوپلاستی انجام می‌شود. پزشک ممکن است در طی یک آنژیوپلاستی، بر روی چندین سرخرگ مسدود شده اقدام نماید.

بعد از آنژیوپلاستی

معمولا یک آنژیوپلاستی بین 45 دقیقه تا بیش از 2 ساعت طول می‌کشد. بعد از اتمام آنژیوپلاستی و برداشتن کاتتر، پزشکان یا پرستاران با اعمال فشاردستی (و یا استفاده از دستگاه‌های مخصوص اعمال فشار) به مدت بیست دقیقه یا بیشتر در محل ورود کاتتر جلوی خونریزی را می‌گیرند و سپس محل را بانداژ می‌کنند. ممکن است تا زمانی‌که داروی آرام‌بخش در بدن‌تان وجود دارد، احساس خواب‌آلودگی نمایید. ممکن است از شما خواسته شود که پس از آنژیوپلاستی درحدود 8 ساعت در کمال آرامش دراز بکشید. یک پرستار مرتب قلب و فشارخونتان را بررسی کرده و نیز محل ورود کاتتر را به طور مرتب از نظر نشانه‌های خونریزی بیش از حد و نیز صدمه به خون‌رسانی سرخرگ کنترل می‌کند. ممکن است پس از آنژیوپلاستی یک تا دو روز در بیمارستان بستری شوید.
باید با یکی از دوستان یا اعضای خانواده‌تان هماهنگ کنید تا شما را پس از آنژیوپلاستی به خانه برساند. شما تا چند روز پس از آنژیوپلاستی نباید خودتان رانندگی کنید تا زخم‌ها کاملا خوب شوند. پزشک به شما خواهد گفت که حداقل تا دو روز پس از آنژیوپلاستی حمام نکنید و یا برای مدت زمان طولانی سر پا نایستید و قدم نزنید. پس از بازگشت به خانه در صورت وقوع خونریزی یا تورم در محل ورود کاتتر یا تب که ممکن است علامتی از وجود عفونت باشد، بلافاصله مراتب را به پزشک خود اطلاع دهید. در صورت جاگذاری استنت در بدن، باید از ورزش‌های شدید به مدت 30 روز دوری کنید. با این‌حال در بسیاری از موارد افراد خیلی زودتر از این مدت به ورزش و کار خود برگشته‌اند. از پزشکتان بپرسید که بهترین زمان برگشت به کار و ورزش چه موقعی می‌باشد؟
پزشکتان ممکن است داروهایی مانند نیتروگلیسرین را برای شل کردن سرخرگ‌های کرونری، مهارکننده‌های کانال کلسیم را برای محافظت در برابر اسپاسم‌های سرخرگ کرونری یا آسپیرین و سایر داروهای ضدپلاکتی را برای پیشگیری از تشکیل لخته‌های خونی در محل انسداد تجویز نماید. اگر در بدن‌تان استنت وجود دارد، باید از رقیق‌کننده‌خون مانند آسپیرین استفاده کنید. همچنین باید یک داروی ضدپلاکتی مانند کلوپیدوگرل را حداقل تا یک ماه بعد از جاگذاری استنت لخت فلزی در سرخرگ کرونری و دو سال یا بیشتر پس از جاگذاری استنت دارویی در سرخرگ کرونری مصرف کنید. به علت وجود استنت فلزی، نباید حداقل تا 4 هفته پس از استنت‌گذاری بدون ارزیابی ابتدایی پزشکتان، MRI انجام دهید. اما می‌توانید از میان دستگاه فلزیاب فرودگاه رد بشوید، بدون اینکه مشکلی برایتان بوجود بیاید.

تنگی مجدد (تنگ شدن یا انسداد مجدد)

اغلب درعرض 6 ماه پس از آنژیوپلاستی اصلی ممکن است تنگی مجدد در محل همان سرخرگی که آنژیوپلاستی بر روی آن‌ انجام شده است، رخ دهد. گرچه جاگذاری یک استنت به شدت از این احتمال خواهد کاست، ولی ممکن است تنگی مجدد در سرخرگ دارای استنت نیز رخ دهد. این سرخرگ دوباره مسدود خواهد شد چون علاوه بر بافت جدید سالمی که بر روی استنت تشکیل می‌شود، بافت اسکار نیز ممکن است به صورت زیر سطحی گسترش یافته و به قدری ضخیم شود که جلوی عبور جریان خون را بگیرد. افراد مبتلا به دیابت در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به تنگی مجدد می‌باشند. تنگی مجدد در سایر بیماران نیز رخ می‌دهد. تنگی مجدد به محل انسداد و الگوی رشد بافت اسکار بستگی دارد.
اگر تنگی مجدد رخ بدهد، فرد احتمالاً علایمی مشابه با مراحل قبل از آنژیوپلاستی (درد سینه بعد از فعالیت بدنی) را تجربه خواهد کرد. در یک فرد مبتلا به دیابت، ممکن است علایم تیپیک کمتر بوده یا شدت کمتری داشته باشند. خوشبختانه، تنگی مجدد ندرتا منجر به حمله قلبی می‌شود. پزشک باید به دقت در صدد تشخیص تنگی مجدد باشد و با نظارت بر علایم بالینی و انجام استرس تست ورزشی، انسداد در دیگر سرخرگ‌های کرونری را پیگیری نماید. بعد از آنژیوپلاستی هر گونه علامتی را بلافاصله به پزشک خود اطلاع دهید. اگر تنگی مجدد رخ دهد، ممکن است انجام یک آنژیوپلاستی دیگر یا جراحی بای‌پس برای اصلاح انسداد لازم باشد.
البته، پزشکان به دنبال روش‌هایی برای پیشگیری از بروز تنگی مجدد هستند. پیشرفت آشکار در این زمینه استفاده استنت‌های آغشته به دارو بوده است، یعنی وسایلی که توسط داروهای آهسته رهش پوشیده شده‌اند و این داروها به تدریج وارد بافت پیرامونی می‌شوند تا از رشد بافت اسکار جلوگیری کنند. به نظر می‌رسد که استنت‌های آغشته به دارو موفقیت طولانی‌مدت روش‌های آنژیوپلاستی را افزایش زیادی داده‌اند، ولی در عین حال باعث افزایش خطر کوتاه‌مدت تشکیل لخته نیز شده‌اند. در صورت جاگذاری یک استنت آغشته به دارو، ضروری است حداقل به مدت 2 سال از "کلوپیدوگرل" و به شکل نامحدودی از آسپیرین استفاده نمایید. قبل از جاگذاری استنت از پزشک خود بپرسید که کدامیک از انواع استنت‌های فلزی یا آغشته به دارو برای شما مناسب‌تر است. پزشکان برخی مراکز درمانی مشغول کار بر روی روشی به نام براکی‌تراپی هستند. در این روش از اشعه برای متوقف کردن رشد بافت در اطراف استنت استفاده می‌شود. یک کاتتر با یک نوک رادیواکتیو وارد محل انسداد اطراف استنت شده و یک مقدار اشعه را درآن‌جا آزاد می‌کند. اگرچه این تشعشع تنها 10 دقیقه طول می‌کشد، ولی جلوی رشد طولانی‌مدت بافت را می‌گیرد، براکی‌تراپی هنوز در دسترس عموم قرار نگرفته است و نیازمند تحقیقات بیشتری است.
شما پس از آنژیوپلاستی می‌توانید با پیروی از یک شیوه سالم زندگی، خود را در برابر تنگی مجدد محافظت نمایید. سیگار را ترک کنید، غذاهای کم چرب بخورید، به طورمرتب ورزش کنید، داروهای خود را به موقع مصرف کنید و مرتب با پزشک تماس داشته باشید. یک برنامه بازتوانی قلبی، تمام این تغییرات حیاتی را در زندگی شما اعمال نموده و از شما پشتیبانی می‌نماید.

نگارش و گردآورنده: رضا رحیمی

منبع: مرکز آموزشی تحقیقاتی و درمانی بیمارستان قلب شهید رجایی

راههای جلوگیری از واریس پا

ما نیز نکات مفیدی را در مورد نحوه جلوگیری از بدتر شدن رگ های واریسی تهیه کرده ایم. اما در ابتدا مهم است، بدانیم چه چیزی باعث ظاهر شدن رگ های واریسی می شود.

و حالا خبر بد:

رگ های واریسی ظاهر ناخوشایندی دارند و ممکن است تا حدی برای شما آزاردهنده باشند که دیگر نخواهید شلوارک یا دامن مورد علاقه خود را بپوشید. این شرایط همچنین می تواند بسیار دردناک باشد. رگ های واریسی ممکن است موجب بروز زخم، اولسرهای پوستی و لخته های خونی شوند.

این مسئله به این معناست تا زمانی که رگ های واریسی دارید، در معرض خطر درد و ناراحتی مربوط به آنها قرار دارید. اگر در حال حاضر از مشکلات مربوط به رگ های واریسی رنج می برید، اولین قدم مراجعه به پزشک است. او می تواند به شما در انتخاب بهترین مسیر درمانی کمک کند.

6 روش برای کاهش درد واریس

علت ابتلا به رگ های واریسی چیست؟

رگ ها خون را به قلب حمل می کنند. تمام رگ ها یک دریچه ی یک طرفه دارند که به هدایت جریان خون به طرف قلب کمک می کند. یک درب ورودی گردان را در نظر بگیرید. حالا تصور کنید اگر این درب گردان از حرکت باز بماند چه اتفاقی می افتد. همین موضوع در مورد رگ های واریسی نیز اتفاق می افتد.

زمانی که این دریچه آسیب می بیند، خون در رگهای شما جمع می شود و موجب التهاب و ناراحتی می شود. رگ های واریسی طناب مانند هستند و ممکن است آبی یا قرمز رنگ باشند. این رگ ها حتی می توانند پوست شما را برجسته کنند. احتمال ظاهر شدن این رگ ها در پشت و جلوی ساق پا، قسمت داخلی پا و روی ران ها شایع تر است.

ترفند هایی برای جلوگیری از واریس پا

خوشبختانه، راهکارهای ساده ای وجود دارد که شما می توانید برای افزایش جریان خون در پاهای خود انجام دهید. در نتیجه می توانید از بدتر شدن رگ های واریسی جلوگیری کنید. این راهکارها را امتحان کنید:

1.به طور منظم ورزش کنید.

عضلات پای شما بزرگترین متحدان بدن هستند. چرا؟ آنها به رگ های شما کمک می کنند خون را به قلب برسانند. این قابلیت بسیار مفید است زیرا عضلات در مقابل نیروی گرانش عمل می کنند. هرگونه ورزش پا نیز به جلوگیری از ظاهر شدن رگ های واریسی جدید کمک می کند.

2.اگر اضافه وزن دارید، وزن خود را کاهش دهید.

اگر اضافه وزن دارید یا چاق هستید، فشار بیشتری به رگهای خود وارد می کنید. کاهش وزن می تواند از تشکیل رگ های واریسی جدید جلوگیری کند. کاهش وزن به جز کمک به جلوگیری از رگهای واریسی مزایای زیادی دیگری نیز دارد و به کاهش احتمال بیماری قلبی، سکته و دیابت نوع 2 کمک می کند.

3.از ایستادن یا نشستن طولانی مدت خودداری کنید.

امروزه کارمندان اداری بیشتر در معرض ابتلا به رگ های واریسی یا تشدید آنها هستند. به یاد داشته باشید که حداقل هر نیم ساعت یکبار باید استراحت کنید، بایستید و مقداری راه بروید. این کار عضلات پا را وادار می کند خون را به سمت قلب حرکت دهند. اگر شغل شما مستلزم ایستادن های طولانی مدت است، سعی کنید برنامه ریزی کنید و مدت زمان کوتاهی را استراحت کنید.

4.لباس های تنگ نپوشید.

این کار فشار زیادی به پاهایتان وارد می کند و باعث بدتر شدن رگ های واریسی می شود.

5. پاهای خود را بالا نگه دارید.

در صورت امکان، پای خود را روی صندلی قرار دهید تا خون بتواند به طرف قلب برگردد. اگر شما در شغل خود به مدت طولانی می نشینید یا می ایستید این موضوع اهمیت ویژه ای پیدا می کند.

6. جوراب شلواری بپوشید.

پوشیدن جوراب شلوای یک اقدام پیشگیرانه برای جلوگیری از تشکیل رگ های واریسی است. این جوراب ها مانند جوراب های فشاری، فشار زیادی اعمال نمی کنند اما برای بسیاری از افراد مبتلا به رگ های واریسی مفید هستند.

7. جلوگیری از واریس پا با جوراب فشاری

شما می توانید این جوراب ها را بدون نسخه تهیه کنید یا از پزشک بخواهید یک جوراب فشاری قوی برای شما تجویز کند. فشار روی مچ و ساق پا به برگشتن خون به قلب کمک می کند.

آیا من در خطر ابتلا به رگ های واریسی پا قرار دارم؟

در موارد زیر شما بیشتر مستعد ابتلا به رگ های واریسی هستید:

1_ سابقه ی خانوادگی

اگر مادر شما رگ های واریسی داشته است، شما نیز بیشتر مستعد ابتلا به آن هستید. نیمی از افرادی که رگ های واریسی دارند، دارای سابقه ی خانوادگی هستند.

2_ سن

با بالارفتن سن ممکن است دریچه های رگ های شما به خوبی وقتی که جوانتر بودید عمل نکنند. این یک عامل خطر دیگر برای رگ های واریسی است.

3_ جنسیت

تغییرات هورمونی در زنان در کنار مصرف قرص های ضدبارداری می تواند احتمال ابتلا به رگ های واریسی را افزایش دهد.

3_ بارداری

جنین در حال رشد فقط به مثانه ی شما فشار وارد نمی کند، بلکه رگ های پاهایتان را نیز تحت تأثیر قرار می دهد. خوشبختانه در این مورد رگ های واریسی معمولاً ظرف 3 تا 12 ماه بعد از زایمان بهبود پیدا می کنند.

4_ اضافه وزن زیاد یا چاقی

این اضافه وزن فشار زیادی به رگ ها وارد می کند و منجر به افزایش احتمال خطر می شود.

5_ ایستادن یا نشستن طولانی مدت

کارمندان اداری که به مدت طولانی در یک وضعیت می نشینند، رگ ها را وادار می کنند که سخت تر کار کنند و این امر احتمال ابتلا به رگ های واریسی را افزایش می دهد.

6_ لخته های خونی در گذشته

هرگونه آسیب یا ضربه به پاها یا رگها در گذشته می تواند رگها را ضعیف کند و احتمال ابتلا به رگهای واریسی را افزایش دهد.

نگارش و گردآورنده: رضا رحیمی

منبع:نادر افشاری متخصص قلب و عروق، عضو انجمن قلب آمریکا

در این مقاله درباره بهداشت پوست و مو سخن خواهیم گفت

استفاده از انواع کرم ها و ماسک ها وعینک، ورزش،.... همه همه برای حفاظت از زیبایی پوست است

حال بهداشت پوست چیست؟

یکی از اجزای مهم بدن انسان خصوصاً خانم‌ها پوست است از این رو بهداشت پوست بسیار مهم است. امروزه افراد به دنبال راه حل‌های مناسب هستند تا پوست شاداب‌تری داشته باشند. در بالا اشاره کردیم که استحمام روزانه، دور بودن از فضای استرس زا و… از راهکارهایی برای بهداشت پوست به شمار می‌آید. یکی از مشکلات مهم که در سنین نوجوانی تا زمان پیری ما را با خود درگیر می‌کند التهاب پوست به دلیل استفاده از مواد آرایشی است. از رایج‌ترین آن‌ها رژلب‌هاست که به دلیل قرار گرفتن در زیر نور آفتاب متورم شدن لب را به علت وجود مواد رنگی رژلب به نام ائوزین هست.

حفظ بهداشت پوست

برای رعایت بهداشت پوست عوامل تاثیرگذار و صدمات احتمالی همچنین نوع پوست خود را باید بشناسیم.

تشخیص نوع پوست بسیار ساده است و فهمیدن آن بستگی به میزان تولید چربی پوست دارد. مواردی مثل ژن-استرس-مراقبتهایی که برای پوست صورت می‌گیرد در تولید چربی پوست تأثیر می‌گذارد.

برای تشخیص راحت نوع پوست لازم است ابتدا صورت را بشوییم و به آرامی خشک کنیم سپس با کاغذ نازک یا دستمال پاک کردن عینک در قسمت‌های مختلف پوست صورت فشار دهیم. اگر کاغذ چسبید پوست چربی دارید و اگر نچسبید پوست شما خشک است اگر کاغذ در نقطه (پیشانی-بینی-چانه) چسبید پوست مختلط یعنی نرمال دارید که حدود 70% خانم‌ها پوست نرمال دارند.

آشنایی با انواع پوست برای مراقبت از آن

در بالا اشاره کردیم که پوست سالم به چهار دسته تقسیم می‌شود:

پوست معمولی: در این نوع پوست اثری از جوش و آکنه، چروک دور لب و چشم و پیشانی یا جوش سرسیاه یا سرسفید نیست و این نوع پوست احساس خشکی و کشیدگی ندارد.

پوست خشک: می‌شود از علائم این پوست به پوسته پوسته شدن، چروک ریز دور لب، چروک دور چشم و یا روی پیشانی است. این افراد هنگام شستن پوست صورت و دست‌ها احساس خشکی و کشیدگی می‌کنند.

پوست چرب: افراد دارای پوست چرب جوش و آکنه و کمدون های سرسیاه و سر سفید در پوست دارند همچنین این نوع پوست براقیت به خاطر چربی زیاد دارد.

پوست مختلط: این نوع پوست در قسمت چانه، پیشانی و بینی چرب است اما نقاط دیگر صورتشان خشک و معمولی است.

با دانستن نوع پوست می‌توانیم بهتر در جهت حفظ بهداشت پوست گام برداریم و یقیناً رعایت بهداشت پوست در سلامت روحی و جسمی افراد بسیار مؤثر است.

نکاتی مهم در مورد بهداشت پوست:

برای بهداشت پوست باید نکاتی را رعایت کنیم:

از خستگی زیاد، کم خوابی، استرس و عصبانیت پرهیز کنیم.

از اخم کردن و چین و چروک صورت و کشیدن آن بپرهیزیم.

هنگام حرف زدن ریلکس باشیم.

آب در طول روز زیاد بنوشیم. نوشیدن گلاب نیز سبب می‌شود پف چشم در صبح از بین برود.

از اشعه ماورا بنفش دور باشیم و سعی کنیم زمانی که در معرض آن قرار می‌گیریم از کرم‌های مخصوص استفاده کنیم.

ورزش را فراموش نکنیم.

از غذاهای سرشار از ویتامین، میوه و سبزیجات در برنامه غذایی استفاده کنیم.

سعی کنیم وزن خود را متعادل نگه داریم چرا که اضافه کردن و کم کردن وزن می‌تواند بر روی پوست اثر بگذارد.

پوست خود را هر شب با پاک کننده تمیز کنیم و قبل از خواب مرطوب کنیم.

با پوستی که آرایش دارد به رختخواب نرویم زیرا باعث پیری زودهنگام پوست می‌شود.

اگر پوست خشکی دارید از کرم‌های چرب کننده صورت استفاده نمایید.

بعد ورزش به دلیل تعریق حتماً حمام کنید تا مواد سمی و چربی حاصل از بین برود و از مرطوب کننده بعد استفاده کنید تا رطوبت از دست رفته بازگردد.

هر گونه تغییر غیر عادی در پوست خال پوستی باید با یک پزشک متخصص مطرح شود.

از کشیدن سیگار و قلیون و سایر دخانیات خودداری کنیم.

محصولات انتخابی برای حفظ بهداشت و مراقبت پوست:

صابون و پاک کننده‌ها: در بهداشت پوست از این ترکیبات برای آرایش، چربی و کثیفی از سطح پوست استفاده می‌کنند. امروزه پاک کننده‌ها نسبت به صابون طرفداران بیشتری دارد زیرا با استفاده از آن‌ها رطوبت پوست حفظ می‌شود. در واقع این پاک کننده‌ها برای سلامت و بهداشت پوست است. برای پوست خشک باید صابون همراه با مرطوب کننده باشد و بعد شستن باید پوست را به آرامی مالش دهیم و اسکراب هم انجام دهیم. آب برای شستن پوست باید حتماً ولرم باشد و برای خشک کردن از حوله نرم جهت گرفتن آب اضافی استفاده شود.

مرطوب کننده: استفاده از مرطوب کننده در بهداشت پوست بسیار اهمیت دارد و برای هر نوع پوست مرطوب کننده مربوط به خود به کار برده شود. در پوست خشک مرطوب کننده چرب باید استفاده شود و برای پوست چرب ضرورتی در استفاده از مرطوب کننده‌ها نیست مگر در موارد خاص مثلاً فصول سرد و همینطور در پوست مستعد آکنه نباید مرطوب کننده معمولی استفاده کنیم. برای پوست نرمال از مرطوب کننده حداقل چربی و برای پوست ترکیبی در نواحی چانه و بینی و پیشانی از مرطوب کننده استفاده نشود.

ضدآفتاب: از موارد مهم و ضروری در بهداشت پوست استفاده از ضدآفتاب است. هر چه پوست روشن‌تر باشد احتمال آسیب بیشتر است بیماران نیز باید مراقب لازم در برابر اشعه مضر آفتاب را به کار گیرند.

ماسک‌ها: راه حل مراقبتی دیگر در بهداشت پوست استفاده از ماسک است که برای پاک کردن عمیق منافذ پوست –سفت کردن پوست و مرطوب کردن پوست توصیه می‌شود. اکثر افراد از ماسک‌ها به دلیل راحت در دسترس بودن و اثرات آن استقبال زیادی می‌کنند اما در مورد بیماران باید این محصولات به صورت هفته‌ای یک بار استفاده شود.

استفاده از عینک آفتابی همانطور که از چشم در برابر آفتاب حفاظت می‌کند از چین و چروک دور چشم در مقابل آفتاب محافظت می‌کند در استفاده از عینک بهتر است از فرم چشم را داشته و لبه بزرگتر داشته باشد تا از ورود امواج مضر جلوگیری کند.

اقدامات مناسب و بهداشت پوست باعث کاهش آسیب ناشی از نور آفتاب به پوست می‌شود و رطوبت پوست حفظ می‌شود البته از طرفی سبک زندگی درست به صورت روزانه بسیار اهمیت دارد.

کرم مرطوب کننده: استفاده از لایه بردارها نیز باسازی پوست را انجام می‌دهد و پوست نرم و شفاف می‌شود.

کرم دور چشم: از مراقبت‌های دیگر حفظ بهداشت پوست استفاده از کرم دور چشم به صورت روزانه است خصوصاً برای افرادی که مسن هستند این کرم‌ها توصیه می‌شود و سبب برطرف شدن تیرگی، چین و چروک و پف دور چشم می‌شود. این کرم‌ها با باز کردن عروق دور چشم سبب افزایش گردش خون در این نقاط می‌شود. بهتر است این کرم‌ها در اول صبح و شب‌ها بعد از شستشو صورت انجام گیرد.

کرم لایه بردار: برای سلامت و بهداشت پوست می‌توان از کرم‌های لایه بردار برای از بین بردن لایه‌های مرده پوست صورت استفاده کرد تا پوست راحت نفس بکشد و پوستی سالم‌تر داشته باشیم. با استفاده مرتب از لایه بردارها پوستی به دور از چین و چروک و خشکی و افتادگی پوست خواهیم داشت. این کار باعث باز شدن منافذ پوست به علت ضخیم شدن پوست می‌شود. این کرم را در شب می‌توانید جایگزین کرم‌های مرطوب کننده کنید. کافی است بعد از شستشوی صورت آن را به تمام صورت به جز دور چشم بمالید.

تأثیر معجزه آسای خواب بر مراقبت پوست:

خوابیدن عاملی بسیار مهم در بهداشت پوست است. 8 ساعت خوابیدن در شب سبب می‌شود که پوست خسته نشود و شاداب بماند. مالیدن عسل هم باعث تسکین پوست می‌شود و اثر درمانی دارد. برای پوست‌هایی که حاوی آکنه است نباید به جوش دست زد زیرا باعث تورم و قرمزی در نهایت زخم می‌شود هنگامی هم که احساس کردم جوش در راه است منطقه را با گلاب تمیز کنید و از چای سبز کیسه‌ای سرد بر روی محل استفاده کنید.

در استفاده از محصولات بهداشت پوست باید صبور باشیم. باید هنگام استفاده از محصولات پوست زمان بدهیم تا به نتایج بهتر دست یابیم و نباید از چند محصول با برندهای مختلف همزمان استفاده کنیم.

حال چطور از پوست خود مراقبت بهتری بکنیم؟ نکات کلیدی بهداشت پوست و مو از منظر پزشکی و دارویی

مراقبت از پوست و مو دغدغه خیلی از افراد است و افراد باید نکات کلیدی بهداشت پوست و مو را رعایت کنند، به خصوص خانم ها که در این زمینه حساسیت بیشتری نشان می دهند. پوست به‌ عنوان مهم‌ترین پوشش، بدن را از خطر ابتلا به بیمارى‌هائى که راه ورود آنها از طریق پوست است، مصون نگه مى‌دارد. علاوه بر این، نقش مهمى در سلامت انسان دارد، زیرا از یک طرف سموم و مواد زاید بدن را به شکل عرق خارج کرده و از طرفى با جذب کردن اکسیژن عمل تنفس را کامل مى‌نماید. به‌علاوه وسیله‌اى براى کنترل و ثابت نگه‌داشتن حرارت بدن است.

تغذیه سالم در سلامت پوست و مو موثر است پس از آن غافل نشوید؛ کمبود پروتئین ها، ویتامین ها، آهن و… باعث خشکی پوست و مو، ریزش مو، شکستگی مو، ایجاد چین و چروک در پوست و در نهایت از دست دادن طراوت و شادابی پوست و مو می شود. منظور از بهداشت یعنی رعایت و مراقبت درست پوست و مو در برابر عوامل تهدید کننده ای که موجب به خطر انداختن سلامت می شود. مو و پوست سالم، چهره را جوان تر و شاداب تر می کند. با رعایت نکاتی که برای بهداشت پوست و مو می گوییم می توانید پوست و مو را سالم نگه دارید.

اهمیت رعایت بهداشت پوست

پوست مواد زاید و سموم بدن را به صورت عرق از بدن دفع می کند. اگر پوست سالم باشد در مقابل بیماری های پوستی بسیار مقاوم است و همچنین می تواند در برابر عوامل بیماری زا و باکتری ها دفاع کند. چنانچه قسمتی از پوست خراش داشته باشد باکتری ها راحت نفوذ می کنند و باعث بیماری می شوند به همین دلیل لازم است از پوست خود مراقبت کنیم. برخی افراد پوست بسیاری حساسی دارند و به شوینده ها یا عطر ها واکنش نشان می دهند، که به صورت التهاب، قرمزی، آکنه و… روی پوست دیده می شود.

برخی خانم ها زیاد از لوازم آرایشی استفاده می کنند و مدام آرایش دارند این موضوع باعث می شود پوست نفس نکشد و شادابی خود را از دست بدهد حتی باعث بروز آکنه شود. بهترین زمان برای استراحت پوست شب، هنگام خواب است، قبل خواب سعی کنید آرایش صورت را با محلول مخصوص پاک کردن آرایش تمیز کنید و بعد با آب خالی صورت را بشویید و از شستشو با صابون خودداری کنید چون صابون ماده ای دارد که باعث گرفتن چربی پوست و خشکی می شود. اگر پوست خشکی دارید حتما از مرطوب کننده استفاده نمایید.

بهداشت پوست

همانگونه که خود مطلع هستید، پوست خارجی‌ترین اندام انسان و اولین لایه دفاعی بدن در مقابل تمامی صدمات و آسیب‌هاست. نکات کلیدی بهداشت پوست و مو به شما کمک می کند تا پوست و مویی سالم را تجریه کنید. پوست خود شامل سه بخش زیر است:

• لایه اپیدرم: نازک‌ترین لایه و خارجی ترین لایه
• لایه درم: لایه ضخیم و میانی
• لایه هیپودرم: داخلی‌ترین لایه و متصل کننده پوست به سایر بافت‌های بدن

هر سه‌ ی این بخش‌ها در ضخیم‌ترین مکان پوست، نهایتا ضخامتی 6 میلی‌متری دارد، اما قوی‌ترین دژ دفاعی انسان است.

باید بدانید که پوست جزو بزرگ‌ترین اعضا‌ی بدن است. پوست انسان همواره در حال رشد و تغییر است و نمود کلی از سلامت جسمانی است. به عنوان مثال، افرادی که بر سر شانه‌ی خود جوش و آکنه دارند، دچار مشکل کبدی هستند. همان گونه که می‌بینید، پوست از ارگان‌های حیاتی بدن است و حفظ و نگه‌داری از آن بسیار مهم و ضروری است. بسیاری بیماری‌ها هستند که با وجود همین پوست هرچند نازک به انسان منتقل نمی‌شوند، اما با کوچک‌ترین زخم و جراحت بر روی پوست، آن بیماری به انسان سرایت می‌کند.

برای حفاظت از پوست شما در بدو باید با روش‌های پیشگیری بیماری‌های آن آشنا شوید و سپس با آشنایی با بیماری‌های آن، بدانید که در مواجهه با هر کدام باید چه راهکار‌ی را انتخاب کنید و جلوی پیش رفت آن را بگیرید.

• نظافت و تمیزی پوست
• شستن دست و صورت و نواحی بدن
• بهداشت تراشیدن موها
• دوری از تابش بیش از اندازه نور خورشید(آفتاب سوختگی)
• انتخاب صابون و شستشو دهنده های مناسب پوست
• انتخاب کفش مناسب و تاثیر آن بر پوست پا
• جلوگری از چرب شدن زیاد پوست
• جوش های صورت و نحوه برخورد با آن ها

بهداشت مو

برای خود وقت بگذارید و به بهداشت پوست و مو اهمیت دهید. اگر بهداشت مو را رعایت نکنید دچار موخوره، شپش، ریزش مو و… می شوید. هنگام شستشو سر از هر شامپویی استفاده نکنید، با توجه به نوع مو شامپو بگیرید؛ چنانچه موی خشکی دارید از شامپوی مناسب موی خشک و اگر موی چربی دارید از شامپوی مناسب موی چرب استفاده نمایید. هنگام شانه کردن موهای فر و خشک حتما قبل از شانه کردن موها را نرم کننده یا ماسک مو بزنید تا راحت شانه شود. سعی کنید هر چند وقت موهای خود را کوتاه کنید که رشد خوبی داشته باشد؛ مو هر چه کوتاه تر و کم حجم تر باشد نگهداری و رعایت بهداشت راحت تر می شود.

به نکات کلیدی بهداشت پوست و مو سر توجه بفرمایید:

• شستن موى سر، حداقل دوبار در هفته
• استفاده از وسایل شخصى استحمام جهت شستشو و خشک نمودن مو. ضمناً نباید موهاى خیس را در جریان وزش باد قرار داد.
• برس‌کشیدن روزانه موها و ماساژ مرتب آن به‌مدت چند دقیقه که باعث تشدید سرعت جریان خود و رسیدن هوا به ریشه موها مى‌شود. شانه و برس پیوسته باید تمیز باشد و از شانه و برس دیگران استفاده نشود.
• نوع شامپو و صابون باید با توجه به خصوصیات مو (چرب، خشک، معمولی) انتخاب شود.
• براى استراحت باید از بالش و ملافه شخصى استفاده کرد تا از ابتلا به بیمارى‌هائى نظیر بیمارى قارچى سر در امان بود.
• پس از اصلاح موى سر در آرایشگا‌ە‌هاى عمومى حتماً باید سر را با آب‌ گرم و صابون شست و پس از هر بار شستشو، موها را با دقت خشک کرد.
• ناراحتى‌هاى عصبی، بى‌خوابی، بدى تغذیه و بیمارى‌هاى مزمن در وضع موها اثر نامطلوبى دارد.
• براى بهداشت و سلامت موها باید به برنامه ‌غذائى نیز توجه گردد. وجود ویتامین‌ها و کلسیم در رژیم غذاى براى سلامت مو مؤثر است.
• در صورت مشاهده هر گونه عارضه پوستى نظیر کورک، کفگیرک، زردزخم، پوسته و شوره سر و … لازم است به پزشک مراجعه شود.

نگارش و گردآورنده: رضا رحیمی

منبع: امید رجبی، دکترای داروسازی، شرکت داروسازی رجبی

در این مقاله با بهداشت دهان و دندان آشنا می شویم، دندان‌ها علاوه بر زیبایی صورت، در تولید صدا و گفتار سلیس و روان، تغذیه و گوارش آسان نقش اساسی دارد، مواظبت و مراقب از آنها باعث شادابی و نشاط جسمی و نیز نقش مهمی در ارتباطات اجتماعی و افزایش اعتماد به نفس دارد. ​

بهداشت دهان و دندان یک امر بسیار حائز اهمیت است که انجام آن برای زندگی هر فردی واجب است. حداقل یک مرتبه در طول زندگی کار ما دندانپزشکی برخورده است و مجبور بودیم به کلینیک دندانپزشکیمراجعه کنیم.

هر کس ممکن است بنا به دلایل مختلفی به مراکز مراجعه کند و درمان هیچکس با فرد دیگری نمی تواند یکسان باشد زیرا شرایط بدنی هر فرد مختص خود آن فرد است.

به دلیل هزینه های زیادی که برای درمان های دندانپزشکی وجود دارد برخی از افراد به دنبال درمان مشکلات خود نیستند؛ اما باید بدانید هر چه دیر تر به دنبال انجام درمان های دندان پزشکی خود باشید متاسفانه هزینه و اتفاقات جبران ناپذیر دیگری را باید تحمل کنید.

ایرفلوبرای جرم گیری دندان ها و برداشتن استین، هزینه های مقرون به صرفه این پروسه است.

چگونه از بوی بد دهان خلاص شویم؟

بسیاری از افراد متاسفانه دچار بوی بد دهان هستند و این مشکل بسیار بین افراد مختلف رایج است. اولین راهی که هر فردی امتحان می کند استفاده از خوش بو کننده دهان و آدامس است. اما متاسفانه این روش روشی بسیار موقتی است و باید به دنبال یک درمان اساسی و اصولی برای این مشکل باشیم.

در واقع حلق، بینی و دهان یکسری حفره هایی هستند که مکان مناسبی برای رشد باکتری بوده و محیط امنی برای رشد آنها را فراهم می کنند. جالب است بدانید شیارهایی که بر روی زبان وجود دارند نیز مکان بسیار مناسبی برای تجمع ورشد باکتری هستند. باکتری هایی که در دهان وجود دارند دارای ترکیباتی هستند که از خود گوگرد آزاد می کنند و این گوگرد ها هستند که منشا بوی بد دهان بیماران خواهند بود.

البته بوی بد دهان بیمار می تواند منشا و دلیل های دیگری داشته باشد که شما اطلاعات دقیقی از ان ندارید. برای مثال اگر دچار بیماری هایی چون پوسیدگی دندان،بیماری لثه، بیماری های گوارشی و بیماری های تنفسی باشید ممکن است دهان شما نیز بوی بدی به خود بگیرد. پس بهتر است به صورت دوره ای همیشه چکاپ کامل انجام دهید تا از بروز بیماری های وابسته آن در امان باشید.

نکات بهداشتی برای سلامت عمومی دهان و دندان

یکسری نکات هستند که می توانند تاثیر بسیار زیادی بر رعایت بهداشت عمومی دهان و دندان شما را داشته باشند و اغلب توصیه می شود تا حد ممکن همه موارد را انجام دهید تا از این سرمایه گرانقدر مدت زمان بیشتری استفاده نمائید. در ادامه قصد داریم مواردی که باید توسط همه افراد رعایت شود را نام ببریم:

• جالب است بدانید تنها موادی که قند بالایی دارند مضر نیستند بلکه موادی که بسیار ترش و اسیدی هستند نیز می توانند به آسانی مواد معدنی موجود در سطح مینای دندان بیمار را از بین ببرند.
• یکی از سخت ترین مواد موجود در بدن مینای دندان است اما به راحتی هم دچار شکستگی می شود. برای مثال با خوردن قطعه های یخ، پاپ کورن، ته دیگ و مواد غذایی که بسیار سخت و سفت هستند ممکن است شکسته شده و دچار آسیب شود.
• در صورت استفاده بیش از حد از مینای دندان آسیب بزرگی به دندان های شما میرسد.
• دندان ها هنگامی که در طول دوره درمان ارتودنسی هستند برای پوسیدگی مستعدتر بوده و باید بهداشت بیشتری را رعایت کنید.
• بدن انسان در طول شب آب کمتری نسبت به روز تولید می کند. به همین علت است که دندان ها اغلب آسیب پذیری بیشتری در شب نسبت به اسیدهایی که دهان تولید می کند دارند و آسیب جدی تری می بینند زیرا آب دهان خاصیت حفاظت کنندگی دارد که در شب به میزان کمی وجود دارد. به همین علت همه دندان پزشکان توصیه می کنند پیش از خوابیدن بهتر است هرگونه بقایای مواد غذایی را از رو و بین دندان ها پاک کنید تا پلاک های موجود هنگام خواب شما آسیب جدی به دندان شما نرسانند.
• پس از آنکه قبل از خوابیدن دندان خود را مسواک بزنید هرگز هیچگونه مواد غذایی و نوشیدنی استفاده نکنید و اگر پیش از خواب از فلوراید استفاده می کنید بهتر است حتی پس از آن دهان خود را آب کشی نکنید زیرا فلوراید نیز از دهان شما با این امر خارج می شود و خاصیت خود را از دست می دهد. اما جالب است بدانید استفاده از فلوراید می تواند 25 درصد از بروز علائم پوسیدگی دندان جلوگیری کند.
• پس از هر وعده غذایی دندان های خود را مسواک بزنید. اگر بعد از هر وعده دندان خود را مسواک نمیزنید حداقل چند ساعتی پیش از خوابیدن دندان خود را مسواک کنید تا هرگونه پلاک و باکتری تجمع شده بر روی سطح دندان شما از بین برود.
• نخ دندان هایی وجود دارند که حاوی فلوراید هستند و بهتر است با استفاده از آنها روزانه پساز وعده غذایی بین دندان های خود را تمیز کنید تا هیچگونه مواد غذایی بین دندان های شما باقی نماند.
• استفاده از هرگونه دخانیات می تواند خط ابتلا به سرطان دهان و میزان پوسیدگی دندان های شما را افزایش دهد پس بهتر است استعمال دخانیات را ابتدا بسیار کمتر کرده و سپس ترک کنید. دقت داشته باشید که استعمال دخانیات می تواند تاثیر زیادی بر بوی بد دهان و زرد شدن دندان شما داشته باشد.
• بهتر است از مواد غذایی دارای قند بالا بسیار کم مصرف کنید زیرا در صورت رعایت نکردن بهداشت دهان پلاک هایی بر روی سطح دندان تشکیل می شود که برای دندان مضر است. 2 الی 5 دقیقه پس از استفاده کردن از موادی که دارای قند بالایی هستند که در صورت ماندگاری بلند مدت باعث می شوند دندان شما فرسایش یافته و باعث ایجاد حفره بر روی دندان می شود. پس بهتر است یا از خوردن مواد قندی بپرهیزید یا پس از خوردن آن حتما از مسواک و نخ دندان استفاده نمائید.
• لطفا برای رعایت سلامت دهان و دندان یک رژیم غذایی متعادل بگیرید زیرا کمبود برخی مواد معدنی و ویتامین می تواند سلامت عمومی دهان و دندان شما را به خطر بیاندازد.
• به صورت مرتب هر چند وقت یکبار برنامه ریزی کنید که به پزشک هت معاینه مراجعه کنید تا در صورت به وجود آمدن مشکل آن را به راحتی حل کرده و از جدی شدن آن جلوگیری کنند.
• بهتر است 5 الی 30 دقیقه پس از مصرف مواد غذایی دارای قند و شیرینی جات آدامس بدون قند بجوید.

درمان ارتودنسی دندان پیدا کنید پس بهتر است بیشتر مراقب دندان شیری خود باشید. چرا که آسیب پوسیدگی عمیق دندان شیری بر دندان دائمی اجتناب ناپذیر است.

درست مسواک زدن و خمیر دندان مناسب و همچنین نخ دندان و گاهی دهانشویه.در این مقاله به برخی از مواردی که در بهداشت دهان و دندان نقش مهمی دارند، بپردازیم.

حفظ بهداشت دهان و دندان

حفظ بهداشت دهان و دندان نقش بسیار مهمی در سلامت جسم دارند.
حفظ بهداشت دهان و دندان و لثه ها، ضروری است؛ چون بدون مسواک زدن و نخ دندان کشیدن منظم، دندان ها ممکن است دچار فساد و لثه ها دچار بیماری شوند. شست و شوی دندان ها، علاوه بر افزودن بر زیبایی و سلامت دندان و در نتیجه نحوه بهتر تکلم، برای سلامت دهان و بدن نیز ضروری است. امروزه توجه به بهداشت دندان ها در بسیاری از کشورهای جهان، سبب کاهش شیوع فساد دندان نسبت به چند دهه قبل شده است؛ از این رو لازم است به موضوع بهداشت دهان و دندان توجه بیشتری مبذول شود.

بوی نامطبوع دهان می شوند که به طور عمده، می توان آنها را به دو دسته تقسیم کرد:
1)علل دهانی که بر اثر، ضایعات داخل دهان از قبیل لثه، دندان ها و روی زبان ایجاد می شوند؛
2) علل خارج دهانی که در نتیجه عوارض گوارشی به وجود می آیند.

علل داخلی بوی نامطبوع دهان

1. عدم رعایت بهداشت دهان

مسواک نزدن و عدم رعایت بهداشت، اصلی ترین علت ایجاد بوی دهان است. خرده های غذا در بین دندانها، فاسد و بدبو می شوند. بنابراین، در بسیاری از موارد، مسواک زدن و استفاده از نخ دندان، ممکن است باعث از بین رفتن بوی بد دهان شود.

2. جِرم و ضایعات دندان

هرچند به ظاهر، خود جرم نباید بویی داشته باشد، ولی این رسوبات، محل مناسبی برای لانه گزینی و پرورش میکروب ها و تکثیر آنها می باشند و بدین ترتیب، عامل عمده ای در جهت ایجاد بدبویی دهان محسوب می شوند.
در مراحل پیشرفته تر، جرم سبب از بین رفتن استخوان اطراف دندان می شود و در نتیجه، بین دندان و لثه حفره ای ایجاد می شود که در آن، علاوه بر بافت های عفونی، مواد غذایی نیز فاسد می شوند و بوی بد دهان تشدید می گردد. بنابراین، راه پیشگیری از بوی بد دهان، عبارت است از: پاک کردن دهان و دندان ها از هرگونه جرم

3. التهاب بافت های نرم داخل دهان

حفره دهان برای کشت انواع میکروب ها بسیار مناسب بوده، عوامل میکروبی بیماری زای موجود در آب و هوا، غذا، دستها و اشیا به سهولت می توانند به درون آن راه یابند و به علت اینکه دمای دهان حدود 37 درجه سانتی گراد است و محیط مناسبی برای تولید و ازدیاد میکروب ها می باشد، در چنین مواقعی مخاط دهان و لثه دچار آماس تورم می شود و رنگ قرمز تندی به خود می گیرد؛ لذا ترشح غدد بزاقی، غلیظ و چسبنده شده، در نتیجه بوی دهان، نامطبوع می شود.

4. دندان های پوسیده و عفونی

دندان های پوسیده، هم جای مناسبی برای گرد آمدن خرده های غذا و متعفن شدن آنهاست و هم در پوسیدگی های پیشرفته، میکروب ها از طریق ریشه های دندان وارد بافت های زیر دندان می شوند و ایجاد عفونت و چرک می کنند و راهی به خارج می جویند؛ بنابراین، باعث بوی بد دهان می شوند.

5. مخاط روی زبان

مخاط روی زبان، در بعضی از افراد باعث نامطبوع شدن بوی دهان می شود. پاک کردن روی زبان و قرقره کردن با آب نمک، می تواند در زدودن این مشکل مفید باشد.

healthline

فرق ایمپلنت دندان با لمینت و کامپوزیت دندان

لمینت دندان برایتان دشوارخواهد بود. اساساً از لمینت های سرامیکی و کامپوزیتی برای بهبود ظاهر و زیبایی لبخند شما استفاده می‌شود، درحالیکه ایمپلنت‌های دندانی به عنوان جایگزینی برای دندان‌های از دست رفته به کار برده می‌شوند. در اینجا هرآنچه که باید درمورد ایمپلنت ولمینت دندان بدانید آورده شده است:

مشکلاتی که توسط لمینت دندان و ایمپلنت دندان حل می‌شوند

استفاده از لمینت ها چه از نوع سرامیکی یا ونیر کامپوزیت، یک راه حل عالی برای دندان‌هایی است که سالم هستند ولی ظاهر زیبایی ندارند. لمینت ها هرگونه نقص در پوسته پوسته شدن دندان، شکاف‌ها، لکه‌ها و موارد دیگر بر روی دندان را می‌پوشانند. در واقع فقط قسمت روبه جلو دندان یعنی سطح خارجی آن را می‌پوشانند. ظاهر آن‌ها شبیه به دندان‌های طبیعی است و متناسب با لبخند شما به صورت سفارشی طراحی می‌شوند. لمینت ها اعتماد به نفس شما را افزایش می‌دهند اما به هیچ وجه بر روی عملکرد دندان‌هایتان تأثیری نمی‌گذارند.

پوسیدگی دندان و بیماری‌های لثه شود. لمینت ها قابل جابجایی بوده و برای تعویض ساخته شده‌اند.

این مطلب را از دست ندهید!

سفید کردن کامپوزیت دندان چه شرایطی دارد؟

بالعکس ایمپلنت‌های دندانی به صورت دائمی بوده و مادام العمر می‌باشند. با اینکه احتمال این امر بسیار کم است اما در صورتیکه 25 الی 30 سال از کاشت ایمپلنتفردی بگذرد آن شخص می‌تواند برای تنظیم مجدد آن اقدام کند. گاهی ایمپلنت‌ها در طی گذشت سال‌ها نیاز به سفت کردن و در مواقع ضروری نیاز به تعویض دارند ولی در حالت کلی به صورت دائمی استفاده می‌شوند.

برای اصلاح لبخند ایمپلنت بهتر است یا لمینت دندان؟

به سختی می توان گفت که لمینت یا ایمپلنت دندان برای ترمیم لبخند بهتر است، زیرا هر کدام نقش منحصر به فردی را ایفا می کنند.

اگر دندان‌هایی دارید که از نظر ساختاری سالم هستند – اما نگرانی‌های در مورد زیبایی دندان و لبخند دارید – در این صورت برداشتن آنها برای کاشت ایمپلنت غیرضروری است. گزینه بهتر این است که ظاهر بیرونی را با چسباندن روکش به جلوی دندان مربوطه بهبود بخشید. لمینت ها برای مدیریت مشکلات سطحی کاربرد دارند، مانند:

• فاصله های کوچک بین دندان ها
• لکه یا تغییر رنگ عمیق
• همپوشانی یا شلوغی خفیف
• مینای دندان ناهموار و خرد شده

تا زمانی که آسیب ساختاری تهاجمی یا بیماری پریودنتال وجود نداشته باشد، لمینت ها بهترین نتایج زیبایی را برای افرادی با این نوع مشکلات سطحی ارائه می‌کنند.

از طرفی لمینت دندان قادر به جایگزینی دندان های از دست رفته نیستند. وقتی هیچ ساختار دندانی برای چسباندن آنها وجود نداشته باشد، تنها چند گزینه برای شما باقی می ماند. ایمپلنت های دندانی شاید یکی از بهترین گزینه های ترمیم لبخند برای دندان های از دست رفته باشد. طراحی ساده و استحکام آنها باعث می شود که بتوانند یک یا چند دندان را ترمیم کنند. خوردن، صحبت کردن و لبخند زدن با ایمپلنت مانند دندان های طبیعی است.

آیا خطر پوسیدگی وجود دارد؟

ایمپلنت های دندانی با ساختار طبیعی دندان متفاوت است. به این دلیل، آنها در برابر پوسیدگی دندان مقاوم هستند. با این حال، آنها هنوز هم می توانند پلاک، جرم و لکه را به خود جذب کنند. این آلودگی های باکتریایی باید به طور مرتب تمیز شوند تا از سلامت لثه و بافت های استخوانی اطراف اطمینان حاصل شود. اگر بهداشت منظم دندان وجود نداشته باشد، ممکن است باعث بیماری لثهشود. و منجر به شکست کاشت ایمپلنت دندان جدید شما شود.

این مطلب را از دست ندهید!

فرق لمینت دندان با ونیر کامپوزیت

پرسلن یا مواد کامپوزیت موجود در روکش دندان نیز در برابر پوسیدگی مقاوم است، اما دندان پشت آن مقاوم نیست. اگر به هر دلیلی در دندان زیرین حفره ایجاد شود، می‌تواند در زیر روکش گسترش یابد و منجر به شکست در ترمیم شود.

برای بهترین نتایج و اطمینان از طولانی ترین نتیجه برای ایمپلنت یا لمینت جدید خود، باید از آن مانند یک دندان طبیعی محافظت کنید. مسواک زدن روزانه و نخ دندان کشیدن ضروری است.

روند قرار دادن ایمپلنت دندان

این مطلب را از دست ندهید!

عوارض و مشکلات لمینت دندان چیست؟

7. فعال کردن مواد شیمیایی موجود در چسب به وسیله‌ی پرتوی نور ویژه‌ای که باعث سفت تر شدن سریع آن می‌شود.

8. برداشتن چسب اضافه و ثابت شدن لمینت.

9. انجام هرگونه تنظیمات مجدد بر روی لمینت مانند زدن چسب بیشتر و تمیز کردن.

توجه داشته باشید که لمینت ها ممکن است باعث ایجاد حساسیت دهان شما به سرما و یا گرما شوند. علاوه بر این‌ اگر که دندان‌های ضعیفی دارید و یا دندان قروچه می‌کنید در این صورت ممکن است استفاده از لمینت برای شما مناسب نباشد.

پروسه ها چقدر طول می کشد؟

با توجه به ماهیت ایمپلنت‌ها، روند درمان می‌تواند به چندین جلسه در طول چند ماه نیاز داشته باشد. زمان لازم است تا ایمپلنت به طور کامل با استخوان شما ادغام شود و به طور دائم آن را در خود جای دهد. پس از انجام استئواینتگراسیون کامل، ایمپلنت‌ها حتی قویتر از دندان‌های طبیعی هستند. شما معمولاً می توانید در حدود 3 تا 4 قرار ملاقات در طول حدود شش ماه برنامه ریزی کنید.

از سوی دیگر، درمان لمینت دندان از 2 نوع سرامیکی و کامپوزیتی نیازی به هیچ نوع روش جراحی ندارد. ابتدا، دندان‌ها کمی به سمت پایین سوهان می‌شوند تا فضایی برای قرار گرفتن لمینت روی آن‌ها فراهم شود. از آنجا قالب گرفته می شود و روکش های دائمی ساخته می شوند و بعد از حدود دو هفته آماده قرار دادن می شوند. 2-3 ویزیت لازم است و این درمان در کمتر از یک ماه تکمیل می شود

مدت زمان انجام لمینت کامپوزیتی از این هم کوتاه تر است و معمولا در یک جلسه بطور کامل انجام می شود.

من کاندید لمینت دندان هستم یا ایمپلنت؟

کاندیدای ایده آل برای لمینت دندان کسی است که دندان ها و لثه های نسبتا سالمی دارد اما می خواهد ظاهر لبخند خود را بهبود بخشد. برای ایمپلنت، فردی با دندان از دست رفته است که هنوز استخوان کافی در آن ناحیه برای حمایت دارد.

در هر دو مورد، یک معاینه کامل برای رد هر گونه عارضه مورد نیاز است. همه کاندیدای لمینت یا ایمپلنت دندان نیستند، بنابراین بسیار مهم است که با یک متخصص دندانپزشکی با تجربه که به او اعتماد دارید کار کنید.

کامپوزیت دندان و ایمپلنت دارای تفاوت های زیادی هستند که بسیاری از افراد با این تفاوت ها آشنایی ندارند و این دو عمل را مانند یکدیگر می دانند. امروزه افراد زیادی هستند که علاقه مند به داشتن لبخندی زیباتر هستند و برای این کار علاقه مند به کامپوزیت کردن دندان ها و یا ایمپلنت آنها هستند. اگر قصد دارید بیشتر با تفاوت کامپوزیت دندان و ایمپلنت آشنا شوید و اطلاعات خود در این زمینه را افزایش دهید حتما ما را در این مطلب همراهی کنید. ما در این مطلب اطلاعات جامعی را در این خصوص در اختیار شما قرار خواهیم داد.

ایمپلنت دندان چیست؟

ایمپلنت دندان در واقع ریشه های مصنوعی برای دندان ها است که شما می توانید با قرار دادن آنها به جای ریشه های دندان های خود دندان هایی که کشیده اید را دوباره بکارید. یکی از مهمترین ویژگی های ایمپلنت دندان ها این است که دارای مقاومت بسیار زیادی هستند تا بتوانند جایگزینی مناسب برای ریشه های طبیعی دندان ها باشند. شاید برای شما جالب باشد که بدانید این ریشه های مصنوعی می توانند به مدت 25 تا 30 سال عمر کنند. یکی دیگر از نکاتی که درباره ایمپلنت باید بدانید این است که این ریشه ها به صورت مستقیم به استخوان متصل می شوند تا بتوانند پایه ای مناسب را برای دندان های شما به وجود بیاورند. اگر شما هم جز افرادی هستید که در گذشته دندان های خود را کشیده اید و یا به هر دلیلی امروزه نیازمند کشیدن دندان های خود هستیدایمپلنت می تواند روشی مناسب برای کاشت دندان های جایگزین برای شما باشد.

کامپوزیت دندان بر خلاف ایمپلنت در واقع برای زیبایی بیشتر دندان ها کاربرد دارد و نمی توان آن را جایگزینی برای دندان های کشیده شده دانست. در واقع کامپوزیت روکشی است که شما بر روی دندان های خود می کشید تا با این روش بتوانید دندان ها و در نتیجه لبخند زیباتری را داشته باشید. معمولا استفاده از این روکش ها بیشتر بر روی دندان های جلویی کاربرد دارند چرا که این دندان ها بیشتر از دندان های عقب به چشم می آیند. اگر شما هم جز افرادی هستید که دندان های شما رنگ گرفته اند و یا شکل و فرم مناسبی ندارند شما می توانید با استفاده از این روش به راحتی هرچه تمام دندان های زیباتری داشته باشید. معمولا این روکش ها در آزمایشگاه و در شرایط بهداشتی بسیار مناسب و همینطور با استفاده از مواد ویژه ای ساخته می شوند که به همین علت آسیبی را به دندان های وارد نمی کنند.

کامپوزیت دندان این است که شما می توانید مطمئن باشید که هیچ گونه آسیبی را به دندان های شما وارد نمی کند و در صورتی که شما بهداشت دهان و دندان خود را رعایت کنید می توانید نسبت به عدم پوسیده شدن دندان های خود نیز مطمئن باشید. مزیت دیگر این عمل این است که شما می توانید به راحتی در یک جلسه دندان های خود را کامپوزیت کنید و نیازی نیست که زمان زیادی را صرف این کار کنید و چندین مرتبه به دندانپزشکی مراجعه کنید. آخرین مورد از مزیت های کامپوزیت دندان نیز این است که هزینه کمتری را نسبت به سایر روکش های دندان نیاز دارد.

کامپوزیت دندانو همینطور ایمپلنت دندان ها احتمالا به خوبی متوجه تفاوت آنها شده اید. در واقع می توان گفت که مهمترین تفاوتی که میان کامپوزیت دندان و ایمپلنت وجود دارد این است که ایمپلنت برای پر کردن جای خالی دندان هایی که از دست داده اید کاربرد دارد و به این شکل باعث زیباتر شدن صورت شما می شود ولی کامپوزیت دندان ها در واقع برای زیباتر کردن دندان هایی که دارید به کار گرفته می شود که این کار از طریق قرار دادن یک روکش با ظاهری زیبا بر روی دندان های شما انجام می شود. بنابراین امیدواریم با مطالعه این مطلب به خوبی متوجه تفاوت میان این دو روش برای زیباسازی دندان ها شده باشید.

نگارش و گردآورنده: رضا رحیمی

منبع:

سیده مریم حاکم زاده، جراح دندانپزشک

محمدرضا فرهنگی دندانپزشک و جراح لثه