زانو پرانتزی و پای پرانتزی چند تمرین توانبخشی و اصلاحی

اجرای حرکات توانبخشی و اصلاحی زانو پرانتزی و پا پرانتزی

نکات مهم قبل از شروع حرکات اصلاحی زانو پرانتزی

1. شروع با حرکات ساده: اگر شما تازه با حرکات اصلاحی پای پرانتزی آشنا شده‌اید، بهتر است با حرکات ساده شروع کنید و سپس به تدریج به حرکات پیشرفته‌تر بروید.
2. تمرین به صورت منظم: برای داشتن نتایج مثبت، بهتر است تمرینات را به صورت منظم و در بازه‌های زمانی مشخص انجام دهید.
3. استفاده از تجهیزات مناسب: استفاده از تجهیزات مناسب مانند وزنه‌ها، توپ‌های ورزشی و محصولات فیزیوتراپی می‌تواند به بهبود عضلات پای پرانتزی کمک کند.
4. رعایت حداقل و حداکثر مقدار: هنگام انجام حرکات اصلاحی، حداقل و حداکثر مقدار مجاز را رعایت کنید. این کار به جلوگیری از آسیب دیدگی عضلات کمک می‌کند.
5. توجه به نوع درد: در صورتی که شما درد یا ناراحتی در پای پرانتزی دارید، بهتر است ابتدا با دکتر زانو مشورت کنید و سپس برنامه تمرینی خود را آغاز کنید.

پای پرانتزی چیست؟

پای پرانتزی به عارضه‌ای گفته می‌شود که مچ و کف پا به هم نزدیک هستند، اما زانوها از هم دورند. حرکات اصلاحی زانوی پرانتزی با هدف تقویت ماهیچه‌های اطراف زانو، کاهش فشار روی تاندون‌ها و مفصل‌ها و بهبود پای پرانتزی انجام می‌شود. البته با انجام این تمرین‌ها نمی‌توان موارد شدید پای پرانتزی را اصلاح کرد. انجام این تمرین‌ها صرفاً برای اصلاح موارد خفیف پای پرانتزی مفید است و در موارد شدید باید عمل جراحی استئوتومی برای انحراف زانو یا پایانجام شود.

حرکات اصلاحی پای پرانتزی

نکته مهمی که هنگام یادگیری حرکت‌های اصلاحی زانوی پرانتزی باید از آن آگاه باشید، این است که تمرین‌های تقویتی طراحی شده برایاصلاح پای پرانتزی ماهیچه‌های بالای ران و زانوها را قوی‌تر می‌کند و به این ترتیب می‌توانید موقعیت پاها را به طور پیوسته و با سعی و تلاش تغییر دهید. اگر چه اکثر این تمرین‌ها پای پرانتزی را به سرعت اصلاح نمی‌کند، اما تکنیک‌هایی نظیر موارد توصیه شده برای تغییر وضعیت اندامی و کاهش شدت عارضه مفید است.

در صورت پیچیده بودن عارضه جراحی ضرورت می‌یابد، اما تمرین‌های اصلاحی و تغییر دهنده به بیمارانی کمک می‌کند که تلاش می‌کنند وضعیت اندامی را اصلاح کنند و ظاهرشان را بهبود دهند.

حرکات اصلاحی زانو پرانتزی بزرگسالان و کودکان

درمان غیر جراحی حرکات اصلاحی زانو پرانتزی بزرگسالان و کودکان

حرکات اصلاحی پای پرانتزی

سیستم بدنی انسان و در واقع مکانیزم بدن او، به صورتی طراحی شده است که هر یک از اجزا باید به صورت صحیح عمل کنند. دست ها، پاها، چشم ها و هر جزء دیگر باید بتواند به درستی وظیفه خود را انجام دهد. پس زمانی که اختلالی در هر یک از این اجزا رخ می دهد، قطعا نیاز به درمان و رسیدگی دارد. یکی از این آسیب ها، پای پرانتزی شکل است که پزشک متخصص روش درمانی را شامل حرکات اصلاحی پای پرانتزی به برخی از بیماران توصیه می کند.

در این مقاله در خصوص درمان پای پرانتزی با حرکات اصلاحی به خوبی توضیح خواهیم و روش های درمانی موثر را معرفی می کنیم، بنابراین توصیه می کنیم حتما تا انتها همراه ما باشید.

زانو پرانتزی در چه افرادی رخ می دهد؟

زانو پرانتزی

معمولا زانوی پرانتزی به دلایل زیادی رخ می دهد که باعث می شود تا این آسیب در بعضی افراد ادامه دار و در بعضی دیگر سریعا به پایان برسد. به این ترتیب بهتر است در صورت ادامه دار شدن این اختلال هر چه زودتر برای درمان نزد پزشک مراجعه کنید.

در اصل منظور از پای پرانتزی زمانی است که فرد وقتی که پاهای خود را در کنار یکدیگر قرار می دهد، بین زانوهای او فاصله وجود دارد و این فاصله می تواند در برخی از افراد کم و در برخی زیاد باشد. به این ترتیب زانوی فرد کمی به داخل کشیده می شود و در نتیجه باعث ناتوانی در راه رفتن و حتی ایستادن فرد می شود. شاید فکر کنید که راه درمانی برای این آسیب وجود ندارد زیرا در بیشتر مواقع پای پرانتزی به صورت ژنتیکی رخ می دهد. ولی این تصور غلط را از خود دور کنید و با مراجعه نزد پزشک متخصص بهترین روش درمانی را در پیش بگیرید.

در واقع در این آسیب، دلیل نامگذاری پاها، به پای پرانتزی، این است که زانوها حالت کمانی شکل پیدا می کنند. زمانی که برای هر آسیبی به پزشک متخصص مراجعه می کنیم، پزشک ابتدا روش های تشخیصی را در پیش می گیرد تا بتواند بهترین درمان را توصیه کند. در این حیطه برای فردی که به پای پرانتزی دچار شده است، معمولا پزشک از روش های عکس برداری، آزمایشات و اشعه ایکس و سایر روش های این چنینی برای تشخیص میزان انحراف و کمانی شدن پاها استفاده می کند.

در این صورت بهتر است بدانید که روش های درمانی در میزان و شدت انحراف پاها در هر فرد متفاوت است. پس هر روش درمانی مختص حال شما نمی شود. یکی از این روش ها حرکات اصلاحی پای پرانتزی است که این حرکات باید زیر نظر پزشک و با توصیه پزشک صورت بگیرند.

درجات پای پرانتزی و دلایل رخ دادن آن در بین افراد چیست؟

درجات پای پرانتزی

همانطور که ذکر شد، میزان این آسیب در هر فرد متفاوت است و ممکن است به صورت های مختلف باشد که یقینا باعث می شود تا روند درمان آن ها متفاوت باشد زیرا یک درمان به روی همه آن ها نمی تواند پاسخ گو باشد. پس می توان درجات پای پرانتزی یا همان زانوی پرانتزی را در انواع خفیف و کم، متوسط، و شدید و زیاد تقسیم بندی کرد. زانوی پرانتزی که به صورت خفیف و کم باشد، معمولا نیازی به درمان های جدی ندارد و درد نیز به همراه ندارد.

ولی زمانی که این آسیب ادامه دار و به صورت متوسط و شدید تبدیل شود، نیاز به مراجعه به پزشک متخصص دارد. به این ترتیب دلایل بروز این آسیب در افراد مختلف می تواند متفاوت باشد. این دلایل شامل موارد ذکر شده در زیر می باشد:

• پاره شدن رباط های زانو در بزرگسالان
• عدم هماهنگی صفحه رشد کودکان
• ضعف عضله دوسر رانی
• زود راه رفتن کودک
• چاقی یا وزن زیاد
• پوشک کردن زیاد کودک
• کوتاهی عضلات نیم غشایی و نیم وتری
• بیماری هایی که باعث کاهش ماده معدنی استخوان می شود
• آرتروز
• شکستگی های انتهایی استخوان ران که باعث بد جوش خوردن شده اند
• شکستگی قسمت فوقانی استخوان درشت نی
• بیماری پاژه

بهتر است ببدانید که دلایل رخ دادن این عارضه محدودیت ندارد و می تواند شامل موارد زیادی باشد که در صورت دچار شدن به این آسیب، می تواند توسط پزشک تشخیص داده شود. پس با مراجعه به یک پزشک متخصص دیگر نیازی نیست که نگران سلامتی خود باشید.

درمان پای پرانتزی به وسیله حرکات اصلاحی زانو پرانتزی

حرکات اصلاحی پای پرانتزی

پزشک متخصص با توجه به شرایط بیمار روش های درمانی زیادی را توصیه می کند. این روش های درمانی شامل موارد مهمی می شود که به شدت و میزان درجه پرانتزی بودن پاها وابسته است. این درمان با توجه به این تشخیص در انواع روش های دارو درمانی، فیزیوتراپی، ماساژ درمانی، درمان با کفش طبی و … تقسیم بندی شده است.

یکی از این روش های درمانی حرکات اصلاحی زانو پرانتزی است که این روش درمانی شامل تمریناتی می شود که پزشک متخصص توصیه می کند. این تمرینات و حرکات اصلاحی در اصل باعث بهبود تقویت زانوها شده و قدرت استخوان و عملکرد آن ها را افزایش می دهد. به این ترتیب برای دریافت کردن توصیه های پزشک باید حتما زیر نظر وی باشید.این حرکات اصلاحی که نوعی درمان قطعی محسوب می شود و به شما بسیار کمک می کند، شامل موارد ذکر شده در زیر است:

1- اسکات

حرکت اسکات در اصل یکی از انواع حرکات های اصلاحی پای پرانتزی است که باعث تقویت چهار سر ران، سرینی و همسترینگ می شود. این حرکت می تواند با نشستن جلوی یک صندلی در حفظ تعادل شما کمک کرده و همچنین باعث پایدار شدن زانوهای شما می شود.

حرکت اسکات به این شکل است که می توانید پاهای خود را در حالت نشسته به اندازه عرض شانه باز کرده و در حالی که کمرتان صاف است، به عقب بنشینید. در این صورت می توانید پشت خود را پایین آورده و اجازه ندهید که زانوهایتان از انگشتان پاها جلوتر برود.

2- بشین پاشو

حرکت بشین پاشو، یکی از راحت ترین حرکات اصلاحی زانو پرانتزی است که در عین سادگی باعث تقویت پاهای شما می شود. استفاده از یک صندلی کمی بلندتر و یا باز و بسته کردن دست هایتان می تواند باعث سهولت در انجام این تمرین شود. همچنین اگر دوست دارید تمرین را زیر نظر پزشک خود دشواتر کنید، می توانید صندلی کوتاه تری انتخاب کنید.

3- حرکات پهلو

حرکت اصلاحی پهلو برای زانو پرانتزی

یکی از تمرینات خانگی درمان پای پرانتزی حرکت اصلاحی بالا کشیدن پا از پهلو را که دیگر همه می شناسند. این حرکت باعث تقویت عضلات چهار سر ران و داخل ران ها می شود. به این ترتیب برای این کار باید به یک طرف دراز کشیده و پاهای خود را به روی یکدیگر قرار دهید.

برای این کار باید کف پای بالایی را به بیرون خم کرده و پای بالایی را به آرامی بالا ببرید. همچنین آن را به صورت صاف و قوی نگه دارید. حتی می توانید پا را تا عرض شانه بالا ببرید.

4- تمرین ساق پا

حرکت ورزشی ساق پای پرانتزی

بالا کشیدن پشت ساق پا باعث می شود تا بتوانید تعادل و ثبات را در حرکت خود به دست آورید. اگر نمی توانید به تنهایی این کار را انجام دهید، می توانید برای حفظ تعادل خود از یک صندلی یا دیوار کمک بگیرید. در این حرکت، پاها را به اندازه عرض لگن از هم باز کرده و به آرامی وزن خود را به روی انگشتان منتقل کنید.

5- تمرین عضله همیسترینگ در خانه

تمرینات خانگی درمان پای پرانتزی

تمرین اصلاحی عضله همیسترینگ نوع دیگری از این روش های تمرین است که توسط پزشک توصیه می شود. این تمرین در اصل باعث می شود تا در پاها قدرت ایجاد شود و حرکت بهبود پیدا کند و در نتیجه خشکی مفصل زانو کاهش پیدا می کند.

برای این حرکت باید پشت یک صندلی را با دست بگیرید و پای خود را به آرامی از پشت خم کنید. در این تمرین باید پاشنه پای خود را تا باسن خم کنید. ران و زانو باید در راستای یکدیگر در این تمرین قرار داشته باشند.

6- حرکت پل

حرکت ورزشی پل برای زانو پرانتزی

تمرین پل حرکت رایج دیگری است که باعث ترازبندی خوب، پایداری و تقویت پایداری باسن و لگن و همچنین عضلات سرینی و.. می شود. این حرکت به صورتی است که باید به روی پشت دراز بکشید و پاهای خود را بالا بیاورید.

به طوری که باسن به همراه پاها بالا کشیده شود و سر به روی زمین باشد. البته لازم به ذکر است که دست ها باید به روی زمین در دو طرف بدن باقی بمانند. برای چند ثانیه بهتر است که در این حرکت باقی بمانید.

7- بالا کشیدن کمر

ورزش برای پای پرانتزی بزرگسالان

بالا کشیدن پا به صورت صاف، تمرینی است که بهتر است به روی صندلی بنشینید. به صورتی که کمر شما کاملا صاف باشد. در این حالت می توانید یک پای خود را به جلو کشیده و آن را در این حالت نگه دارید. این در حالتی است که پاشنه پا باید به روی زمین و پنجه به بالا کشیده شده باشد.

پس بعد از آن می توانید این تکرار را نیز برای پای چپ خود انجام دهید. این حرکت در نتیجه باعث تقویت عضلات پشت ران شده است. همچین می توانید این تمرین را به وسیله بستن وزنه به پا انجام دهید. البته می توانید از یک نوار کشی نیز برای پاهای خود استفاده کنید.

در زیر به تعدادی دیگر از تمرینات خواهیم پرداخت.

تمرین‌های اصلاح پای پرانتزی

هدف از انجام این تمرین‎ها تقویت ماهیچه‌های اطراف زانو، کاهش فشار روی تاندون‌ها و مفصل‌ها و بهبود پای پرانتزی است. البته این نوع ورزش برای اصلاح موارد خفیف پای پرانتزی در نظر گرفته شده است. اگر بدشکلی زانوی پرانتزی شدید باشد، جراحی توصیه می‌شود. جراح استخوان را می‌شکند و هم‌ترازی آن را اصلاح می‌کند. دوران بهبود این نوع جراحی بیش از ده هفته است.

1- تمرین تقویت عضلات ران

به پشت روی دستگاه دراز بکشید، زانوها را خم کنید و وزنه‌ای را بین پاها قرار دهید. پاها را تا جایی که به باسن بخورد خم کنید و سپس پاها را صاف کنید. این مراحل را چند بار تکرار کنید تا پیشرفت تدریجی حاصل شود. پس از مدتی باید وزنه را سنگین‌تر کنید و حرکت را بیشتر تکرار کنید.

2- تقویت عضلات ساق پا

روی نیمکت (bench) دراز بکشید و هر دو پا را بدون جدا کردن از هم بلند کنید. پاها را با حداکثر سرعتی که می‌توانید بالا و پایین ببرید و پاها را تمام مدت انجام تمرین به هم بچسبانید. پس از مدتی با بلند کردن بالاتنه از زمین و منقبض کردن ماهیچه‌های شکمی تمرین را سخت‌تر کنید.

این تمرین‌ها چندان ساده نیست، اما روش موثری برای افزایش انعطاف‌پذیری و اصلاح پای پرانتزی محسوب می‌شود. یوگا در صورت وجود عارضه زانوی پرانتزی به چالش دشواری تبدیل می‌شود. با انجام یوگا می‌توانید حالت اندامی را اصلاح و پای پرانتزی را صاف کنید. هر دو حرکت خم شدن رو به جلو و کو فیس را در برنامه ورزشی روزانه خود بگنجانید تا پاها تقویت و بدشکلی اصلاح شود.

3- خم شدن رو به جلو

4- کو فیس (cow face)

5- تمرین ماهیچه دور کننده (ابداکتور) مفصل ران

روی صندلی بنشینید، اگر چسباندن زانوها به هم در حالت نشسته دشوار است، احتمال این که ماهیچه ابداکتور ضعیف باشد، بالا است. برای قوی‌تر کردن این ماهیچه می‌توانید زانوها، مچ پاها و پنجه‌ها را به هم بچسبانید. نشستن در این حالت را به طور مداوم و هنگام هر بار نشستن تمرین کنید تا ماهیچه دور کننده مفصل ران به تدریج تقویت شود.

6- تقویت عضلات چهارسر ران

به پهلو دراز بکشید، یک دست را برای حفظ تعادل مقابل بدن بگذارید و با دست دیگر سر را نگه دارید. یک پا را جلوی پای دیگر بگذارید و سعی کنید در این بین تعادل خود را حفظ کنید. سپس پای سمت دستی را که با آن سر را نگه داشته‌اید، بالا ببرید. هنگام بالا بردن پا نفس را بیرون بدهید. حرکت را سریع انجام ندهید، آهسته و آرام پیش بروید. این مراحل را چند بار برای هر دو پا تکرار کنید.

ادامه مطلب سندرم پلیکا - درمان - علائم و علت

7- تقویت عضلات ران و پا

روش انجام این حرکت مانند حرکت قبلی است، با این تفاوت که پس از بالا بردن پا آن را همانجا نگه می‌دارید و در این بین پای روی زمین را از مچ حدود سه ثانیه می‌چرخانید. این دو تمرین را به مدت 5 تا 10 دقیقه انجام دهید. دقت کنید حین انجام این حرکات اصلاحی مفصل ران و حالت اندامی را صاف نگه دارید. حتماً قبل از شروع هر گونه ورزش با پزشک یا متخصص طب فیزیکی مشورت کنید تا از ایمنی حرکات مطمئن شوید.

تمرینات و حرکات اصلاحی در زانوی ضربدری

تمریناتی که برای اصلاح عارضه زانوی ضربدری می‌توانند کمک کننده باشند شامل موارد زیر است. هرچند که این تمرینات توصیه می شود ولی لازم است تحت نظر متخصصین فیزیوتراپی ورزشی این تمرینات را انجام دهید.

تمرین ٨

تمرین پروانه

مطابق شکل زیر نشسته به نحوی که کف پاها را به هم نزدیک کرده و با تماس آنها به هم به آهستگی زانوهای خود را دور می کنید این حرکت را در انتها باید با کشش عضلات داخل ران همراه کنید. این حرکت را می توانید حداقل به میزان 30 ثانیه کشش در پنج مرتبه تکرار انجام دهید.

تمرین ٩

تمرین لانجز

مطابق شکل زیر حرکت لانجز را انجام دهید در این حرکت همانطور که در شکل می بینید روی یک زانو تکیه کرده و به آهستگی به سمت پایین تا جایی می‌رویم که 90 درجه زانوی شما خم شود. حرکت لازم است به آهستگی انجام شده و با کنترل عضلانی همراه باشد. این حرکت را می‌توانید برای هر سمت 10 مرتبه و در 5 ست انجام دهید.

تمرین سوم١٠

دوچرخه سواری

جالب است اینکه بدانید تمرین با دوچرخه چه دوچرخه ثابت و چه دوچرخه های تفریحی می‌تواند به بهبود علائم زانوی ضربدری کمک کند.

تمرین چهارم١١

تمرین اسکات

مطابق شکل زیر از حالت ایستاده به آهستگی به حالت اسکات می روید. در این حرکت بهتر است هر چقدر که می توانید زانوهای خود را از هم باز کنید با باز کردن زانوها فشار وارد شده برای تقویت عضلات داخل ران کمک کننده خواهد بود. این حرکت را می توانید بین 3 تا 5 ست در 10 مرتبه تکرار انجام دهید.

تمرین پنجم١٢

تمرین leg raise

مطابق شکل زیر در حالتی که به پشت دراز کشیده اید پاهای خود را به صورت همزمان به هم متصل کرده و به آهستگی از روی زمین بلند می کنید در این حرکت عضلات فلکسور یا خم کننده ران، عضلات شکمی می توانند تقویت شوند. افرادی که عضلات شکمی ضعیفی دارند ممکن است در انجام این حرکت تا حدی ناتوان باشند ولی به تدریج می‌توانند با انجام تمرینات به توانایی مناسب برسند.

تفاوت پای پرانتزی و زانوی پرانتزی

پای پرانتزی و زانوی پرانتزی، دو بیماری مجزا در زوایای مختلف پا هستند. در زانوی پرانتزی، درجه انحراف زانو به داخل است که باعث می‌شود زانو به هم نزدیک شود و پا به شکل پرانتزی بنمایاند. این بیماری معمولاً به دلیل ضعف عضلات پوسته ران و باسن، تنها و یا به همراه بیماری های دیگر مانند فلج مغزی و اختلالات اسکلتی-عضلانی رخ می دهد.

اما در پای پرانتزی، انحراف پا به داخل است که باعث می‌شود پا به شکل پرانتزی نمایش داده شود. این بیماری نیز معمولاً به دلیل ضعف عضلات پوسته ران و باسن، اختلالات ساختاری در پا و باسن و یا به علت بارگذاری زائد روی پاها رخ می‌دهد. به طور کلی، هر دو بیماری به تقویت عضلات زانو، ران و باسن نیاز دارند. همچنین، در صورت تشخیص هر یک از این بیماری‌ها، بهتر است با پزشک یا متخصص فیزیوتراپی مشورت کنید تا برنامه درمان مناسب برای شما تعیین شود.

نگارش و گردآورنده: رضا رحیمی

منبع:مهدی موید فر متخصص جراحی زانو

کمر درد و انواع آن

علائم دیسک کمر در پاها

در این مقاله با علت و انواع کمر درد از جمله دیسک کمر، سیاتیک، گرفتگی عضلات، بارداری و همچنین با روش های نوین درمان کمر درد از جمله داروی قوی برای کمر درد و ورزش کمر درد آشنا خواهید شد.

کمردرد چیست؟

دردی که در قسمت پایین کمر ایجاد می‌شودکمردرد نام دارد. کمردرد به علت بیماری در ساختمانهایی که در کمر قرار گرفتند ایجاد می شود که شامل دیسک بین مهره‌ای، لیگامانهای که استخوانهای ستون مهره ها را به هم می چسبانند، مفاصلی که ستون مهره ها را بهم وصل می کند نیرو اسپاسم عضلات کمر باشد.
کمردرد دلیل شایع مراجعه به پزشک است.

طبق اعلام موسسه ملی اختلالات عصبی و سکته مغزی (NINDS)، کمر درد شایعترین علت ناتوانی ناشی از شغل است. حداقل 80درصد مردم در طول زندگی خود کمردرد را تجربه می کنند.
کمر درد یکی از شایع ترین دلایلی است که افراد به پزشک مراجعه می‌کنند و یکی از علل مهم غیبت از محل کار و مرخصی استعلاجی در جوامع می باشد، خوشبختانه کمردرد قابل پیشگیری است.
کمر انسان ساختمان پیچیده ای است که از ماهیچه‌ها، تاندون‌ها، دیسک ها و استخوان ها تشکیل شده است و کمر انسان محلی است که اعصاب کمری در آن قرار گرفته اند این اعصاب از نخاع خارج شده و به داخل اندام های تحتانی می روند. کمر ما از 5 مهره درست شده است و در بین مهره ها ساختمان های غضروفی به نام دیسک کمری قرار گرفته اند. به علت همین مهره هاست که ما می‌توانیم به جلو و عقب و چپ و راست حرکت کنیم.

ریسک فاکتورهای کمردرد عبارتند از کشیدن سیگار چاقی افزایش وزن افزایش سن کارهایی که نشستنی و بدون فعالیت هستند و یا برعکس کارهایی که مستلزم فعالیت بدنی شدید هستند و بالاخره مسائل روحی از قبیل اضطراب استرس و افسردگی.

انواع کمر درد

.کمر درد از لحاظ مدت زمان شروع می تواند به چندین صورت شکل بگیرد

.حاد باشد یعنی کمردردهایی که کمتر 6 هفته طول می کشند و در عرض یک و نیم ماه معمولاً بهبود پیدا می‌کند

.کمر درد هایی که بین یک و نیم تا سه ماه پس شروع علائم دیده می شود که کمر دردهای تحت حاد نامیده می‌شود

کمر دردهای مزمن که کمر درد هایی هستند که بعد از سه ماه درمان هنوز بیمار خوب نشده است و کمردرد هنوز ادامه دارد.

هرچه کمردرد زمان بیشتری طول بکشد تا خوب شود نشانه بیماری های بدتری می باشد

:از لحاظ خصوصیات بالینی کمردرد ها سه دسته تقسیم می شوند

1- کمر دردهای مکانیکی یعنی کمردرد هایی که با استراحت بهتر می شوند و با حرکت بدتر می شوند. مثلا هنگامی که بیمار حرکت می نشیند یا می‌ ایستد یا راه می رود بدتر می شود. این نوع درد ها به علت بیماریهایی که ریشه عصبی فشار می آورند، مانند پارگی دیسک کمر،تنگی کانال نخاعی، ناپایداری و حرکت غیر عادی مهره های کمر لیز خوردن مهره ها.
2- دردهای التهابی یعنی دردهایی که صبح ها هنگام برخاستن بیمار از بستر ایجاد می شوند و هنگامی که بیمار کمی گرم می شود و حرکت می کند درد بیمار بهتر می شود. این نوع دردها معمولا در بیماری‌های التهابی دیده می شود مانند آرتریت روماتوئید، اسپوندیلیت آنکیلوزان.
3- دردهایی که مخلوطی از اینها هستند مانند دردهای مربوط به تومورهای شکستگی ها پوکی استخوان.

درد کمر سمت چپ

درد هایی که در پایین کمر سمت چپ دیده می شوند، معمولاً به علت پارگی دیسک در سمت چپ می باشد و در تنگی های کانال نخاعی نیز با اینکه تنگی کانال نخاعی نیز معمولاً سوراخ های بین مهره ای در دو طرف تنگ می شود اما علائم ممکن است در طرف چپ دیده شد.

درد پایین کمر سمت راست

درد هایی که در پایین کمر سمت راست دیده می شوند، معمولاً به علت پارگی دیسک در سمت راست می باشد و در تنگی های کانال نخاعی نیز با اینکه تنگی کانال نخاعی نیز معمولاً سوراخ های بین مهره ای در دو طرف تنگ می شود اما علائم ممکن است در طرف راست درد کمر و سیاتیک ام علائم ممکن است در طرف راست دیده شود.

چه عواملی باعث ایجاد کمردرد در سمت راست پایین می شود؟

کشش آمدن لیگامان ها strain و پاره شدن لیگامان ها Sprain علت کشش آمدن لیگامان ها strain و پاره شدن لیگامان ها Sprain بوجود میاید.
وقتی جسم سنگینی برداشته می‌شود که خارج از توان شخص باشد یا وضعیت بدنی شخص در حالت مناسبی نباشد می‌تواند باعث کشیده شدن لیگامان ها و یا اگر شدیدتر شود باعث پاره شدن لیگامان ها بشود.
کش آمدن و پاره شدن لیگامان ها دلایل اصلیکمردرد حاد هستند.

علت کش آمدن و پاره شدن لیگامان شامل موارد زیر است:

1 - بلند کردن اجسام سنگین با استفاده از تکنیک بالابردن نادرست.
2 - پیچاندن یا حرکت بدن در شرایطی که بدن آمادگی ندارد و یا در وضعیت بدی قرار گرفته است.
3 - کشش بیش از حد لیگامان ها حین ورزش به علت حرکات ناگهانی و سنگین
4 - گرم نکردن بدن قبل از ورزش
5 - سقوط از بلندی و زمین خوردن
6 - کمر درد ناشی از کشیده شدن لیگامان ها و یا پاره شدن آنها که اصطلاحاً در زبان عامیانهرگ به رگ شدن نامیده می شود می تواند خفیف تا شدید باشد.

علائم کش آمدن و پاره شدن لیگامان ها شامل موارد زیر باشد:

1 - درد کمر، سفتی یا حساسیت در قسمت تحتانی کمر: یعنی وقتی کمر بیمار را لمس می کنیم، با فشار دادن عضلات، بیمار احساس درد می کند. یا بیمار احساس یک توده ای در کمر می‌کند که ناشی از اسپاسم عضلانی است.
2 - محدود شدن دامنه حرکت کمر به علت درد: یعنی دیگر بیمار نمی تواند مثل قبل به جلو و عقب خم شود یا به طرفین بچرخد. ایستادن یا نشستن به حالت ایستاده دشوار است.کمر درد ممکن است به باسن تیر بکشد.اسپاسم عضلات در قسمت تحتانی کمر است و نوع درمان بستگی به علت و شدت علائم دارد.

روش های درمان درد کمر و گرفتگی های عضلانی:

فرد می تواند با استفاده از استراحت، بسته های یخ و داروهای ضد درد مانند استامینوفن و ایبوپروفن درمان کند. برای مبتلایان به درد های شدیدتر، پزشک ممکن است داروهای شل کننده عضلانی و کاهش دهنده درد قوی تر تجویز کند.

سایر گزینه های درمانی می توانند شامل موارد زیر باشند:

1 - فیزیوتراپی
2 - ماساژ ملایم
3 - تمرینات کششی
4 - تحریک عضلات الکتریکی
5 - عمل جراحی

بیماری های زنان که باعث کمردرد می شوند:

علل درد در قسمت پایین سمت راست یا چپ کمر در خانم ها شامل موارد زیر باشد:
1- آندومتریوز:
آندومتریوز می تواند باعث درد کمر یا لگن شود. اندومتریوز شرایطی است که در آن، بافت مشابه لایه رحم یا آندومتر در سایر قسمتهای بدن مانند تخمدانها، لوله‌های فالوپی، واژن و دهانه رحم رشد می کند. آندومتریوز می تواند باعث درد مزمن در قسمت تحتانی کمر و لگن شود.

آندومتریوز و کمر درد در زنان

علائم دیگر آندومتریوز شامل موارد زیر می باشد:

1 - گرفتگی و اسپاسم دردناک کمر و زیر دل در دوران قاعدگی که ممکن است با گذشت زمان بدتر شود.
2 - درد حین یا بعد از مقاربت جنسی
3 - درد هنگام مدفوع یا ادرار کردن
4 - خونریزی یا لکه بینی بین دوره های قاعدگی
5 - اسهال یا یبوست
6 - نفخ
7- حالت تهوع

گزینه های درمانی آندومتریوز شامل موارد زیر است:

1 - دارو های کاهش دهنده درد
2 - دارو های کنترل هورمونی و ضد حاملگی
3 - آگونیست های هورمون آزاد کننده گنادوتروپین (GnRH)

اقدامات جراحی برای از بین بردن بافت آندومتریوز

فیبروم رحم:

فیبروم رحم رشد غیر سرطانی است که می تواند در دیواره رحم ایجاد شود. داشتن آنها خطر ابتلا به سرطان رحم را در فرد افزایش نمی دهد. فیبروم رحم می تواند در اندازه متفاوت باشد، و ممکن است برخی افراد متوجه آن نشوند و پزشک هنگام معاینه لگن یا سونوگرافی آنها را تشخیص دهد.

همه افراد مبتلا به فیبروم رحمی علامت ندارند اما در عده‌ای از افراد علامتهایی ایجاد می‌کند که شامل موارد زیر است:

1 - درد پایین کمر
2 - درد اندام تحتانی
3 - درد یا فشار در ناحیه لگن
4 - تکرر ادرار
5 - یبوست
6 - دوره های قاعدگی غیر معمول طولانی
7- درد یا خونریزی شدید در دوره های قاعدگی

افراد بدون علائم ممکن است نیازی به درمان نداشته باشند.

گزینه های درمانی شامل موارد زیر است:

1 - داروهای کاهش دهنده درد
2 - داروهای کنترل هورمونی و ضد حاملگی
3 - آگونیست های GnRH یا گاهی آنتاگونیست های آن

بیماری التهابی لگن

بیماری التهابی لگن

بیماری التهابی لگن (PID) نوعی عفونت است که به طور معمول در زمانی که یک بیماری مقاربتی مانند سوزاک یا کلامیدیا، به رحم، تخمدانها یا لوله های فالوپ گسترش می یابد رخ می دهد. شدت علائم PID می تواند متفاوت باشد و ممکن است شامل موارد زیر باشد:

1 - درد در پایین شکم یا کمر
2 - ترشحات واژن غیرمعمول یا ناخوشایند است
3 - درد حین یا بعد از مقاربت
4 - ادرار دردناک
5 - تب و لرز
6 -تهوع و استفراغ

افرادی که علائم PID دارند باید در اسرع وقت به پزشک مراجعه کنند. خطر عفونت های لگنی ایجاد بافت اسکار یا جوشگاهی در لگن و خطر بروز مشکلات باروری و حاملگی خارج رحمی را افزایش است. بنابرین درمان سریع این بیماری می‌تواند در جلوگیری از مشکلات نازایی و حاملگی خارج رحمی موثر باشد. آنتی بیوتیک ها معمولاً می توانند عفونت باکتریایی ایجاد کننده PID را درمان کنند.

آنتی بیوتیک ها معمولاً می توانند عفونت باکتریایی ایجاد کننده PID را درمان کنند.

درد کمر در دوران بارداری

برخی از خانم ها در دوران بارداری درد کمر و لگن را تجربه می کنند. درد می تواند در یک یا هر دو طرف کمر یا لگن باشد.
این درد ممکن است در ناحیه تناسلی (پرینه)، زیر شکم باشد یا به سمت ران ها انتشار پیدا کند. درد ممکن است هنگام پیاده روی، ایستادن یا چرخیدن روی یک طرف بدتر شود.

نکات زیر ممکن است به کاهش درد لگن در دوران بارداری کمک کند:
انجام تمریناتی که کف لگن را تقویت می کند
1 - کشش
2 - حمام گرم
3 - پوشیدن کفش های صاف و راحت
4 - اجتناب از ایستادن طولانی مدت
5 - استراحت فراوان
زنان همچنین می توانند از بسته های یخ یا گرما استفاده کنند تا درد را تسکین دهد. استامینوفن معمولاً در دوران بارداری بی خطر است. با این وجود، توصیه می شود قبل از مصرف هرگونه دارو، قبل از مصرف با پزشک صحبت کنید.

علل خاص کمر درد در مردان

پیچ خوردگی بیضه می تواند باعث درد کمر در سمت راست یا چپ در مردان شود.

پیچ خوردگی بیضه

پیچ خوردگی بیضه هنگامی اتفاق می افتد که بیضه در داخل کیسه آن بچرخد و باعث پیچ خوردگی طناب اسپرمی می شود. پیچیده شدن طناب اسپرماتیک می تواند جریان خون به بیضه را کاهش یا کاملاً مسدود کند و می تواند صدمات جبران ناپذیری ایجاد کند.

علائم پیچ خوردگی بیضه می تواند شامل موارد زیر باشد:

درد شدید و ناگهانی در بیضه یا کشاله ران
دردی که به سمت راست یا چپ کمر کشیده می شود
تورم بیضه
حالت تهوع
استفراغ
خون در مایع منی
پیچ خوردگی بیضه یک اورژانس پزشکی است.درمان شامل عمل جراحی برای رفع چرخش طناب اسپرمی و در صورت اختلال خونرسانی بیضه، برداشتن بیضه است.

کمردرد در طرف چپ

گاهی اوقات، کمردرد فقط در یک طرف بدن احساس می شود. برخی از افراد درد مداوم را تجربه می کنند، در حالی که برخی دیگر دردی دارند که می آید و می رود و همیشه نیست.نوع کمردرد در افراد مختلف متفاوت است. بسیاری از افراد درد شدید نیز و ناگهانی را تجربه می کنند، در حالی که بعضی از افراد درد مبهمی را حس می کنند.

چه عواملی باعث درد کمر در طرف چپ می شود؟

شایع ترین دلایل کمردرد در موارد زیر است:

1 - آسیب بافت نرم عضلات یا رباط هایی که ستون فقرات را پشتیبانی می کنند. صدمه به ستون فقرات، مانند دیسک یا مفاصل بین ستون فقرات که فاست FACET نامیده می شود.

2 - بیماریهای اندام های داخلی مانند کلیه ها، روده ها یا دستگاه تناسلی

3 - آسیب بافت نرم

4 - هنگامی که عضلات در قسمت تحتانی کمر بیش از حد استفاده می شوند یا بیش از حد کشیده می شوند، یا رباط ها (لیگامان ها) بیش از حد کشیده یا پاره می شوند، التهاب ایجاد می شود. التهاب می تواند به اسپاسم عضلات منجر شود. خود اسپاسم عضلانی می تواند منجر به درد شود.

کمر درد در اثر آسیب ستون فقرات معمولاً ناشی از:

فتق یا پارگی یا بیماری دیسک کمر، آرتروز و ساییدگی در مفاصل ستون فقرات که در اصطلاح پزشکی FACET نامیده می شود.

اختلال عملکرد در مفاصل لگن که در اصطلاح پزشکی مفاصل ساکروایلیاک نامیده می شوند.

کمر درد در طرف چپ می تواند نشانه مشکل در اعضای داخل شکمی باشد مانند:

1 - عفونت کلیه
2 - سنگ کلیه
3 - پانکراس
4 - کولیت اولسراتیو
5 - اختلالات زنان مانند اندومتریوز و فیبروم

کمر درد شما ممکن است ناشی از یک وضعیت جدی باشد. در صورت پیدایش علایم زیر

به پزشک مراجعه کنید:

1 - ضعف در اندام تحتانی شما که در اصطلاح عموم مردم ضعف پا نامیده می شود.
2 - احساس گز گز، مور مور، احساس سوزن سوزن شدن در اندام های تحتانی
3 - حالت تهوع
4 - استفراغ
5 - تنگی نفس
سرگیجه
گیجی
تب
لرز
درد یا سوزش هنگام ادرار کردن
خون در ادرار
بی اختیاری ادرار و مدفوع یا بند آمدن ادرار

روش های درمان کمر درد

1 - استراحت: یک یا دو روز استراحت نمایید و از فعالیت های شدید خودداری کنید.
2 - پس از استراحت، از فعالیت ها یا موقعیت هایی که درد شما را تشدید می کند، خودداری کنید یا به حداقل برسانید.
3 - داروهای ضد درد التهاب مانند آسپرین (بایر)، ایبوپروفن (Advil) و ناپروکسن (Aleve) می توانند به کاهش ناراحتی کمک کنند. البته داروها باید با نسخه پزشک مصرف شوند.
4 - یخ / گرما درمانی: بسته های سرد می توانند تورم را کاهش دهند و گرما می تواند جریان خون را افزایش داده و اسپاسم عضلات را آرام کند.
سعی کنید در اولین فرصت به پزشک مراجعه کنید، پزشک ممکن است علاوه بر داروهای ضد التهاب موارد زیر تجویز کند:

1- شل کننده های عضلانی: از داروهایی مانند باکلوفن، متوکاربامول، و کلروزوکسازون (Paraflex) معمولاً برای کاهش سفتی عضلات و اسپاسم استفاده می شود.
2- داروهای مخدر مانند فنتانیل (Actiq، Duragesic) و هیدروکودون (Vicodin، Lortab) برای درمان کوتاه مدت درد شدید کمر تجویز می شود.در موارد شدید تزریق استروئید (کورتون) در فضای اپیدورال کمری، نزدیک به ریشه عصب نخاعی انجام می شود.
3- کمر بند
4- فیزیوتراپی می تواند، بهبودی سریع را فراهم کرده و باعث تسکین درد شود.
5 - طب سوزنی

نگارش و گردآورنده: رضا رحیمی

منبع: قاسم اسحاقی فوق تخصص دیسک و ستون فقرات

کم خونی و انواع آن

عارضه کم خونی زمانی بروز می‌ کند که خون فاقد هموگلوبین کافی است.

هموگلوبین به گلبول ‌های قرمز(RBC) خون در حمل اکسیژن از ریه ‌ها به تمام اندام‌ های بدن کمک می ‌کند. ابتلا به کم خونی که به آن هموگلوبین پایین نیز گفته می شود، می تواند باعث احساس خستگی و ضعف شود. انواع مختلفی از کم خونی وجود دارد که هر کدام علت خاص خود را دارند. کم خونی می تواند موقت یا طولانی مدت باشد و از خفیف تا شدید متغیر باشد همچنین می تواند مادرزادی یا اکتسابی باشد. در بیشتر موارد، کم خونی بیش از یک علت دارد. اگر مشکوک به کم خونی هستید به پزشک مراجعه کنید چون می تواند یک علامت هشدار دهنده از یک بیماری جدی باشد.

انواع کم خونی:

• کم خونی آپلاستیک
• کم خونی ناشی از فقر آهن (IDA)
• کم خونی داسی شکل
• تالاسمی
• کم خونی ناشی از کمبود ویتامین

علائم و نشانه های کم خونی:

علائم و نشانه های کم خونی بسته به علت و شدت کم خونی متفاوت است. بسته به دلایل کم خونی، ممکن است شما هیچ علامتی نداشته باشید.

علائم و نشانه ها، در صورت بروز، ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• خستگی
• ضعف
• پوست رنگ پریده یا مایل به زرد
• ضربان قلب نامنظم
• تنگی نفس
• سرگیجه یا سبکی سر
• درد قفسه سینه
• دست و پاهای سرد
• سردرد

در ابتدا، کم خونی می تواند آنقدر خفیف باشد که متوجه آن نشوید. اما علائم به مرور زمان بدتر می شود.

کاری که گلبول های قرمز انجام می دهند:

بدن شما سه نوع گلبول می‌ سازد: گلبول ‌های سفید برای مبارزه با عفونت، پلاکت ‌ها برای کمک به لخته شدن خون، و گلبول‌ های قرمز خون برای حمل اکسیژن از ریه ‌ها به بقیه بدن و دی اکسید کربن از بدن به ریه‌ ها. گلبول های قرمز حاوی هموگلوبین هستند– پروتئینی غنی از آهن که به خون رنگ قرمز می دهد. هموگلوبین گلبول‌ های قرمز خون را قادر می‌ سازد تا اکسیژن را از ریه ‌ها به تمام قسمت‌ های بدن منتقل کنند و دی اکسید کربن را از سایر قسمت‌ های بدن به ریه ‌ها برسانند تا بازدم شود. اکثر سلول های خونی، از جمله گلبول های قرمز خون، به طور منظم در مغز استخوان شما تولید می شوند - ماده ای اسفنجی که در حفره های بسیاری از استخوان های بزرگ شما یافت می شود. برای تولید هموگلوبین و گلبول های قرمز، بدن شما به آهن، ویتامین B-12، فولات و سایر مواد مغذی از غذا هایی که می خورید نیاز دارد.

کم خونی آپلاستیک

کم خونی آپلاستیک وضعیتی است که زمانی رخ می دهد که بدن شما تولید سلول های خونی جدید کافی را متوقف کند. این وضعیت شما را خسته و مستعد ابتلا به عفونت ها و خونریزی های کنترل نشده می کند. یک بیماری نادر و جدی، کم خونی آپلاستیک می تواند در هر سنی ایجاد شود. ممکن است به طور ناگهانی رخ دهد، یا ممکن است به آرامی ظاهر شود و با گذشت زمان بدتر شود. می تواند خفیف یا شدید باشد. درمان کم خونی آپلاستیک ممکن است شامل داروها، انتقال خون یا پیوند سلول های بنیادی باشد که به عنوان پیوند مغز استخوان نیز شناخته می شود.

علائم کم خونی آپلاستیک:

کم خونی آپلاستیک می تواند بدون علامت باشد. در صورت وجود، علائم و نشانه ها می تواند شامل موارد زیر باشد:

• خستگی
• تنگی نفس
• ضربان قلب سریع یا نامنظم
• پوست رنگ پریده
• عفونت های مکرر یا طولانی مدت
• کبودی بدون دلیل یا آسان
• خونریزی بینی و خونریزی لثه
• خونریزی طولانی مدت از بریدگی
• بثورات پوستی
• سرگیجه
• سردرد
• تب

کم خونی آپلاستیک می تواند کوتاه مدت باشد یا مزمن شود. می تواند شدید و حتی کشنده باشد.

علل کم خونی آپلاستیک

سلول های بنیادی در مغز استخوان، سلول های خونی – گلبول های قرمز، گلبول های سفید و پلاکت ها را تولید می کنند. در کم خونی آپلاستیک سلول های بنیادی آسیب می بینند. در نتیجه، مغز استخوان یا خالی است (آپلاستیک) یا حاوی سلول های خونی کمی است (هیپوپلاستیک). شایع ترین علت کم خونی آپلاستیک، حمله سیستم ایمنی بدن شما به سلول های بنیادی در مغز استخوان است. عوامل دیگری که می تواند به مغز استخوان آسیب برساند و بر تولید سلول های خونی تأثیر بگذارد عبارتند از:

پرتو درمانی و شیمی درمانی. در حالی که این درمان ‌های ضد سرطان سلول‌ های سرطانی را می‌ کشند، می ‌توانند به سلول ‌های سالم از جمله سلول ‌های بنیادی در مغز استخوان نیز آسیب برسانند. کم خونی آپلاستیک می تواند یک عارضه جانبی موقت این درمان ها باشد.

قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی سمی. مواد شیمیایی سمی، مانند برخی از آن ها که در آفت کش ها و حشره کش ها استفاده می شود، و بنزن، یکی از مواد تشکیل دهنده بنزین، با کم خونی آپلاستیک مرتبط هستند. اگر از قرار گرفتن مکرر در معرض مواد شیمیایی که باعث بیماری شما می شوند اجتناب کنید، این نوع کم خونی ممکن است بهبود یابد.

استفاده از داروهای خاص. برخی از داروها، مانند داروهایی که برای درمان آرتریت روماتوئید و برخی آنتی بیوتیک ها استفاده می شوند، می توانند باعث کم خونی آپلاستیک شوند.

اختلالات خود ایمنی. یک اختلال خود ایمنی، که در آن سیستم ایمنی بدن شما به سلول های سالم حمله می کند، ممکن است سلول های بنیادی در مغز استخوان شما را درگیر کند.

یک عفونت ویروسی. عفونت های ویروسی که بر مغز استخوان تاثیر می گذارند می توانند در ایجاد کم خونی آپلاستیک نقش داشته باشند. ویروس هایی که با کم خونی آپلاستیک مرتبط هستند عبارتند از هپاتیت، Epstein-Barr، سیتومگالوویروس، پاروویروس B19 و HIV.

بارداری. سیستم ایمنی شما ممکن است در دوران بارداری به مغز استخوان شما حمله کند.

عوامل ناشناخته در بسیاری از موارد، پزشکان قادر به شناسایی علت کم خونی آپلاستیک (کم خونی آپلاستیک ایدیوپاتیک) نیستند.

ارتباط با کم خونی فانکونی

کم خونی فانکونی یک بیماری نادر و ارثی است که منجر به کم خونی آپلاستیک می شود. کودکانی که با آن متولد می شوند معمولا کوچکتر از حد متوسط هستند و دارای نقایص مادرزادی مانند اندام های رشد نکرده هستند. این بیماری با کمک آزمایش خون تشخیص داده می شود. همانطور که می دانیم، عملکرد اصلی مغز استخوان تولید سلول‌ های خونی جدید است که شامل؛ گلبول ‌های قرمز خون است که اکسیژن را به بافت‌ های بدن منتقل می ‌کند، گلبول ‌های سفید خون، که با عفونت‌ها مبارزه می‌ کنند،و پلاکت‌ ها، که برای لخته شدن طبیعی خون لازم هستند. تقریباً90 درصد افراد مبتلا به کم خونی فانکونی، اختلال در عملکرد مغز استخوان دارند که منجر به کاهش تولید تمام سلول‌ های خونی می ‌شود. افراد مبتلا به دلیل کمبود گلبول‌های قرمز خون (کم خونی) خستگی مفرط تجربه می‌ کنند. همچنین، به دلیل تعداد کم گلبول‌های سفید خون (نوتروپنی) عفونت ‌های مکرر و مشکلات لخته شدن به دلیل تعداد کم پلاکت (ترومبوسیتوپنی) می ‌باشد. افراد مبتلا به کم خونی فانکونی نیز ممکن است دچار سندرم میلودیسپلاستیک شوند، بیماری که در آن سلول ‌های خون نابالغ قادر به رشد طبیعی نیستند. بیش از نیمی از افراد مبتلا به کم خونی فانکونی دارای ناهنجاری های جسمی هستند. این ناهنجاری‌ ها می‌تواند شامل رنگ پوست نامنظم مانند وجود رنگ روشن غیرمعمول پوست (hypopigmentation) یا لکه ‌های قهوه‌ای روشن (café-au-lait)، که تکه ‌های صاف برروی پوست که تیره تر از مناطق اطراف آن می ‌باشند. از دیگر علائم احتمالی کم خونی فانکونی، می‌ توان به بد شکلی انگشتان شست یا بازو ها و سایر مشکلات اسکلتی از جمله کوتاهی قد؛ کلیه‌ های ناقص یا عدم وجود آن ‌ها و سایر نقایص دستگاه ادراری؛ ناهنجاری‌ های دستگاه گوارش؛ نقص قلبی؛ ناهنجاری های چشم مانند چشم های کوچک یا غیر طبیعی و ناهنجاری گوش و کاهش شنوایی اشاره کرد. افراد مبتلا به این بیماری ممکن است دستگاه تناسلی غیرطبیعی یا ناهنجاری ‌های سیستم تولید مثل داشته باشند. در نتیجه، بیشتر مردان مبتلا و حدود نیمی از زنان مبتلا نمی‌ توانند فرزندان بیولوژیکی داشته باشند (نابارور هستند). علائم و نشانه‌ های اضافی می‌ تواند شامل ناهنجاری ‌های مغز و نخاع (سیستم عصبی مرکزی) از جمله افزایش مایعات در مرکز مغز (هیدروسفالی) یا اندازه غیرمعمول کوچک سر (میکروسفالی) باشد.در مبتلایان به این بیماری، خطر ابتلا به سرطان سلول‌ های خون‌ساز در مغز استخوان به نام لوسمی میلوئید حاد (AML) یا تومور های سر، گردن، پوست، دستگاه گوارش یا تناسلی افزایش یافته است. احتمال ابتلا به یکی از این سرطان‌ ها در افراد مبتلا به کم خونی فانکونی بین 10 تا 30 درصد است. شیوع بیماری کم خونی فانکونی یک در هر 160،000 نفر در سراسر جهان رخ می ‌باشد از آنجا که کم خونی فانکونی یک بیماری ارثی است، هیچ راهی برای جلوگیری کامل از آن وجود ندارد. با این حال، آزمایش‌ های غربالگری ژنتیکی می‌ تواند تعیین کند که آیا افراد ناقل یک ژن آسیب دیده کم خونی فانکونی هستید یا نه. درمان کم خونی فانکونی بستگی به سن بیمار و چگونگی ساختن سلول‌ های خونی جدید مغز استخوان بستگی دارد. درمان ممکن است شامل پیوند خون و مغز استخوان، انتقال خون یا دارو برای کمک به بدن، برای ساختن گلبول‌ های قرمز بیشتر باشد.

پیشگیری کم خونی آپلاستیک

هیچ پیشگیری برای اکثر موارد کم خونی آپلاستیک وجود ندارد. اجتناب از قرار گرفتن در معرض حشره کش ها، علف کش ها، حلال های آلی، پاک کننده های رنگ و سایر مواد شیمیایی سمی ممکن است خطر ابتلا به این بیماری را کاهش دهد.

کم خونی فقر آهن

کم خونی فقر آهن یک نوع رایج کم خونی است - وضعیتی که در آن خون فاقد گلبول های قرمز سالم کافی است. گلبول های قرمز خون، اکسیژن را به بافت های بدن حمل می کنند. همانطور که از نام آن مشخص است، کم خونی ناشی از فقر آهن به دلیل کمبود آهن است. بدون آهن کافی، بدن شما نمی تواند به اندازه کافی ماده ای در گلبول های قرمز تولید کند که آن ها را قادر به حمل اکسیژن (هموگلوبین) می کند. در نتیجه، کم خونی ناشی از فقر آهن ممکن است شما را خسته نشان دهد و فرد دچارتنگی نفس گردد. معمولاً می توانید کم خونی ناشی از فقر آهن را با مکمل آهن اصلاح کنید. گاهی اوقات آزمایش ها یا درمان های اضافی برای کم خونی فقر آهن ضروری است، به خصوص اگر پزشک مشکوک باشد که شما خونریزی داخلی دارید.

علائم کم خونی فقر آهن

در ابتدا، کم خونی فقر آهن می تواند آنقدر خفیف باشد که مورد توجه قرار نگیرد. اما با کمبود آهن در بدن و تشدید کم خونی، علائم و نشانه ها تشدید می شود.

علائم و نشانه های کم خونی فقر آهن ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• خستگی مفرط
• ضعف
• پوست رنگ پریده
• درد قفسه سینه، ضربان قلب سریع یا تنگی نفس
• سردرد، سرگیجه یا سبکی سر
• دست و پا های سرد
• التهاب و درد زبان
• ناخن های شکننده
• هوس غیرمعمول برای مواد غیر مغذی مانند یخ، خاک یا نشاسته
• کم اشتهایی به خصوص در نوزادان و کودکان مبتلا به کم خونی فقر آهن

علل کم خونی فقر آهن عبارتند از:

از دست دادن خون. خون حاوی آهن در گلبول های قرمز است. بنابراین اگر خون از دست بدهید، مقداری آهن از دست می دهید. زنانی که پریود های سنگین دارند در معرض خطر کم خونی فقر آهن هستند زیرا در طول قاعدگی خون از دست می دهند. از دست دادن آهسته و مزمن خون در بدن - مانند زخم معده، فتق هیاتال، پولیپ روده بزرگ یا سرطان کولورکتال - می تواند باعث کم خونی فقر آهن شود. خونریزی گوارشی می تواند ناشی از استفاده منظم از برخی مسکن های بدون نسخه، به ویژه آسپرین باشد.

کمبود آهن در رژیم غذایی. بدن شما به طور منظم از غذا هایی که می خورید آهن دریافت می کند. اگر آهن خیلی کم مصرف کنید، به مرور زمان بدن شما دچار کمبود آهن می شود. نمونه هایی از غذا های غنی از آهن شامل گوشت، تخم مرغ، سبزیجات و غذا های غنی شده با آهن است. برای رشد و تکامل مناسب، نوزادان و کودکان به آهن موجود در رژیم غذایی خود نیاز دارند.

ناتوانی در جذب آهن. آهن غذا در روده کوچک به جریان خون شما جذب می شود. یک اختلال روده، مانند بیماری سلیاک، که بر توانایی روده شما برای جذب مواد مغذی از غذای هضم شده تأثیر می گذارد، می تواند منجر به کم خونی فقر آهن شود. اگر بخشی از روده کوچک شما با عمل جراحی بای پس برداشته شده باشد، ممکن است بر توانایی شما در جذب آهن و سایر مواد مغذی تأثیر بگذارد.

بارداری. بدون مکمل آهن، کم خونی فقر آهن در بسیاری از زنان باردار رخ می دهد، زیرا ذخایر آهن آن ها نیاز به افزایش حجم خون خود و همچنین منبع هموگلوبین برای جنین در حال رشد دارد.

پیشگیری کم خونی فقر آهن

با انتخاب غذا های غنی از آهن می توانید خطر کم خونی ناشی از فقر آهن را کاهش دهید. غذهای غنی از آهن عبارتند ا:

• گوشت قرمز و مرغ
• غذای دریایی
• لوبیا
• سبزیجات با برگ سبز تیره مانند اسفناج
• میوه های خشک شده مانند کشمش و زردآلو
• غلات، نان و پاستا غنی شده با آهن
• نخود فرنگی

بدن شما آهن بیشتری را از گوشت نسبت به سایر منابع جذب می کند. اگر تصمیم به عدم مصرف گوشت دارید، ممکن است لازم باشد مصرف غذا های غنی از آهن و گیاهی را افزایش دهید تا همان مقدار آهن را جذب کنید که افرادی که گوشت می خورند.

برای افزایش جذب آهن، غذا های حاوی ویتامین C را انتخاب کنید. شما می توانید با نوشیدن آب مرکبات یا خوردن سایر غذا های غنی از ویتامین C همزمان با مصرف غذا های پر آهن، جذب آهن بدن خود را افزایش دهید. ویتامین C موجود در آب مرکبات، مانند آب پرتقال، به بدن کمک می کند تا آهن رژیم غذایی را بهتر جذب کند. ویتامین C همچنین در موارد زیر یافت می شود:

• کلم بروکلی
• گریپ فروت
• کیوی
• سبزیجات
• خربزه
• پرتقال
• فلفل
• توت فرنگی
• نارنگی
• گوجه فرنگی

پیشگیری از کم خونی فقر آهن در نوزادان

برای جلوگیری از کم خونی ناشی از فقر آهن در نوزادان، در سال اول به کودک خود شیر مادر یا شیر خشک غنی شده با آهن بدهید. شیر گاو منبع خوبی از آهن برای نوزادان نیست و برای نوزادان زیر یک سال توصیه نمی شود. پس از 6 ماهگی، حداقل دو بار در روز به کودک خود با غلات غنی شده با آهن یا گوشت های پوره شده تغذیه کنید تا دریافت آهن را افزایش دهید. پس از یک سال، مطمئن شوید که کودکان بیش از 591 میلی لیتر شیر در روز نمی نوشند. شیر زیاد اغلب جای سایر غذاها از جمله غذا های غنی از آهن را می گیرد.

کم خونی داسی شکل

کم خونی داسی شکل یک بیماری ژنتیکی و یک اختلال خونی است که با هموگلوبین معیوب شناخته می شود. هموگلوبین به طور طبیعی صاف و گرد است و به سلول اجازه عبور آسان از مویرگ های خونی را می دهد. گاهی هموگلوبین بسیار سخت، چسبنده و به شکل داس می شود و به راحتی از مویرگ های خونی عبور نمی کند.

این مولکول های هموگلوبین تمایل دارند به شکل خوشه ای و در کنار یکدیگر قرار گیرند، بنابراین به راحتی از مویرگ های خونی عبور نمی کنند. این خوشه ها منجر به توقف جریان خون حمل کننده اکسیژن می‌گردند و سلول های هموگلوبین سفت و به شکل داس می شوند. بر خلاف گلبول قرمز طبیعی که بیش از 120 روز زنده می مانند، گلبول های داسی بعد از 10 تا 12 روز از بین می روند. این روند طی یک دوره مزمن، منجر به بروز کم خونی می‌گردد. هنگامی که بدن با کمبود اکسیژن مواجه شود، گلبول های قرمز تغییر شکل می‌ دهند و به شکل داس در می آیند و در عروق ریز و باریک گیر می‌کنند و باعث درد شدیدی در اعضای مختلف بدن می شوند. سلول های داسی ممکن است توسط طحال نابود شوند. طحال عضوی است که خون را از عفونت و سلول های بیمار فیلتر می کند. به علت کاهش تعداد سلول های هموگلوبین موجود در بدن فرد مبتلا به بیماری سلول داسی شکل دچار کم خونی یا همان آنمی می شود. طحال نیز به خاطر سلول های مضری که نمی توانند اکسیژن را حمل کنند، آسیب می بیند. بدون یک طحال طبیعی این افراد در معرض خطر ابتلا به عفونت هستند اما نوزادان و کودکان در معرض خطر عفونت های خطرناکتری قرار می گیرند. آمار نشان می دهد که ساالنه تقریبا 500 هزار نوزاد با این بیماری متولد می شوند و 50 درصد از این افراد قبل از پنج سالگی جان خود را از دست می دهند به همین دلیل تشخیص زود هنگام و درمان مشکلات، حیاتی است. هنگامی که رگ های خونی توسط سلول داسی شکل مسدود می شوند، جریان خون قطع می شود و بحران درد رخ می دهد. درد در تمام نقاط بدن ایجاد می گردد اما اغلب در قفسه سینه، بازوها و پاها احساس می گردد. این بیماری از یک الگوی اتوزومال مغلوب به ارث می رسد، به این معنی که هر دو نسخه از ژن در هر سلول دارای جهش هستند. به طور کلی در بدن برای هر ژنی دو نسخه وجود دارد که یکی از مادر و یکی از پدر به ارث می رسد. برای بروز بیماری کم خونی داسی شکل باید هر دو نسخه همزمان دچار اختلال شوند. اگر یکی از این ژن ها دچار اختلال شوند، فرزند نیز ناقل خواهد بود. ناقل بودن تنها در شرایطی که اکسیژن بسیار کم است ممکن است علامت داشته باشند. یعنی در شرایطی که مثلا در ارتفاعات هستند یا ورزش های سنگین می کنند، علائم بروز پیدا می کند در غیر اینصورت صفت داسی شکل را دارند و علائم بالینی بیماری بروز پیدا نمی کند.

علت بیماری

نژاد

این بیماری معمولا در افرادی که اجداد آفریقایی، مدیترانه ای (یونانی ها، ترک ها، ایتالیایی ها)، عرب ها و هندی ها زیاد اتفاق می افتد. علت این امر این است که موقعیت جغرافیایی این نژاد ها کنار ساحل می باشد. در حقیقت این افراد در در برابر بیماری مالاریا مقاومت می کردند. به این صورت که افراد صفت این بیماری را به ارث می بردند. در حقیقت ناقل بیماری کم خونی داسی شکل بودند ولی مبتلا به این بیماری نمی شدند. افرادی عادی در برابر مالاریا می مردند اما این افراد مقاومت می کردند و زنده می ماندند. در کشور ایران نیز مالاریا در سواحل جنوبی و شمالی اتفاق می افتد. به همین جهت ساکنین این مناطق بیشتر به بیماری های کم خونی داسی شکل وتالاسمی مبتلا می شوند.

ژنتیک

علت جهش ژنتیکی در ژن هموگلوبین بتا(HBB) می باشد. همان طور که می دانید دو ژن برای هموگلوبین وجود دارد: هموگلوبین آلفا، هموگلوبین بتا که باهم هموگلوبین بالغین را می سازند. جهش در ژن هموگلوبین بتا به علت جایگزینی اسید آمینه ششم (اسید گلوتامیک) به اسید آمینه والین. زمانی که اسید آمینه والیدن جایگزین می شود، ایجاد هموگلوبین S یا داسی شکل می کند. اگر اسید آمینه هایی غیر از والین باشند می توانند منجر به هموگلوبین داسی شکل خفیف از جمله C و E کند. ژن HBBدستورالعمل ساخت بتا گلوبین را ارائه می دهد.

این جهش در نقاطی از جهان که بیماری مالاریا شایع است بیشتر دیده می شود هر چندافراد دارای صفت داسی به مالاریا مبتلا نمی شوند. صفت داسی حقیقتاً فرد را در برابر انگل مالاریا محافظت می نماید. کودکی که جهش ژنتیکی را از هر دو والدین به ارث می برد، بیماری سلول داسی شکل مبتلا خواهد شد. کودکی که جهش را از یکی از والدین به ارث می برد به حامل صفت سلول داسی شکل خواهد بود و می تواند آن را به فرزندانش منتقل سازد.

تشخیص کم خونی داسی شکل تنها با یک آزمایش خونی ممکن خواهد بود که می توان هموگلوبین را بررسی کرد. فرم معیوب هموگلوبین که زمینه ساز کم خونی سلول داسی شکل می باشد. در این آزمایش در بزرگسالان, یک نمونه خون از سیاه رگ در بازو گرفته می شود و در کودکان و نوزادان , نمونه خون معمولاً از انگشت یا پاشنه جمع آوری می شو و برای هموگلوبین s غربالگری می شود.اسمیر خونی بر روی لام در زیر میکروسکوپ مورد بررسی قرار می گیرد. در زیر میکروسکوپ معمولا انحنای سلول های خونی قابل مشاهده خواهد بود، البته در مواردی می توان از آزمایش ژنتیک برای تشخیص DNA های معیوب خونی استفاده نمود. برای تشخیص بیماری کم خونی داسی شکل در دوران جنینی از روش آمنیوسنتز یا نمونه برداری پرزهای کوریونی استفاده می گردد. نمونه های تهیه شده برای تجزیه و تحلیل DNA به آزمایشگاه ارسال می گردد. اگر بیمار، ژن سلول داسی را حمل می ‌کند، احتمالاً به مشاور ژنتیکی ارجاع داده خواهد شد.

پیشگیری کم خونی داسی

اگر شما دارای ویژگی سلول داسی شکل هستید، مراجعه به یک مشاور ژنتیک قبل از اقدام به بارداری می تواند به شما در درک خطر ابتلا به یک کودک مبتلا به کم خونی داسی شکل کمک کند. آن ها همچنین می توانند درمان های احتمالی، اقدامات پیشگیرانه و گزینه های باروری را توضیح دهند.

درمان کم خونی داسی

درمان قطعی برای این بیماری وجود ندارد اما برای بهبود زندگی می توان از روش های مدیریتی و تا حدود زیادی حمایتی برای کنترل علائم بیماری استفاده نمود. برخی از علائمی که ممکن است سبک زندگی این بیماران تحت تاثیر قرار دهد عبارتند از:

خستگی یکی از شایع ترین علائم این بیماری است که به دلیل کم خونی مزمن در این بیماران ایجاد می گردد. البته سلول های مغز استخوان برای جبران این کمبود دچار پر‌کاری می‌گردند. گاهی سلول‌ های مغز استخوان از ایجاد این سلول های خونی متوقف می شوند و بدن دچار بحران آپلاستیک می ‌گردد. در این شرایط بدن بیشتر مستعد ابتلا به ویروس های معده و روده و حتی بیماری های ویروسی دیگر مانند آنفولانزا می گردد. بحران های درد اغلب به دلیل خون رسانی ناکافی به اندام های بدن رخ می دهند. این جریان خون مختل شده باعث ایجاد درد های متناوبی می گردد که گاه برای برطرف شدن نیاز به دریافت مسکن های قوی و یا حتی بستری شدن در بیمارستان خواهند داشت. افراد برای مقابله با این علائم می توانند تا حدودی با پیشگیری از بروز کم آبی بدن مانع از تشدید علائم گردند.

در صورت وجود هرگونه نشانه ‌ای از عفونت باید آنتی ‌بیوتیک تجویز شود. در بیماران دچار کم‌خونی علامت‌دار باید تزریق خون انجام شود. تعویض خون در بیمارانی ضرورت دارد که دچار سندرم قفسه سینه، سکته مغزی، نکروز مغز استخوان و پریاپیسم شده‌اند. درد مقاوم به درمان و پاسخ آهسته به سایر اقدامات حمایتی جزو اندیکاسیون‌های دیگر انتقال خون هستند که در مورد آن ها اختلاف نظر وجود دارد. هدف از تعویض خون، رساندنHbS به حد 30-40% است. همچنان که قبلاً اشاره شد، در بیمارانی که دچار سکته مغزی براثر ترومبوز عروق بزرگ شده ‌اند باید مرتباً تعویض خون انجام گیرد. درمان با هیدروکسی اوره که در افراد دچار بیماری سلول داسی شکل غلظت HbF را افزایش می‌دهد سبب کاهش میزان بروز بحران های انسداد عروق می‌ شود. کارایی هیدروکسی اوره در یک مطالعه تصادفی شده و مطالعات پیگیری نمایش داده شده و بهبود بقا را برای بیماران درمان شده با هیدروکسی اوره آشکار ساخته است. پیوند مغز استخوان که به پیوند سلول بنیادی نیز مشهور است، تنها درمان بالقوه کم خونی داسی شکل را ارائه می دهد. این کار معمولاً برای افرادی که کم تر از 16 سال سن دارند، انجام می شود چون ریسک برای افراد بیشتر از 16 سال بیشتر است. یافتن یک اهدا کننده دشوار است و این روند خطرات جدی در ارتباط با آن، از جمله مرگ را دارد در نتیجه درمان کم خونی داسی شکل معمولاً با هدف اجتناب از بحران ها، تسکین علایم و جلوگیری از پیچیدگی های انجام می شود.

نگارش و گردآورنده: رضا رحیمی

منبع: آزمایشگاه رازی

در این مقاله باانواع بیماری های روده بزرگ و سندروم روده تحریک پذیر آشنا خواهید شد. آیا تا بحال از التهاب و ناراحتی روده ای رنج برده اید؟

انواع بیماری های روده بزرگ

در مقاله بیماری های روده بزرگ، قبل از این که با بیماری های مختلف روده آشنا شویم بهتر است که ابتدا به توضیحاتی درباره خود روده بپردازیم. روده عضوی از بدن است که دارای طول بسیار بلندی می باشد. غذای خورده شده توسط فرد در روده تجزیه می گردد و سپس دفع می شود. روده دارای بیماری های مختلفی است که در ادامه به آن ها خواهیم پرداخت.

انواع مختلف روده

روده به زبان ساده تر لوله بسیار بلندی است که قادر است تا غذا را برای ما تجزیه کند. در روده مواد مفید غذا به همراه آب گرفته می شود. پس همان طور که تا الان متوجه شدید غذایی که توسط شما خورده می شود وارد روده ها می گردد. در بدن ما دو نوع روده وجود دارد که شامل روده بزرگ و روده کوچک می شود.

قبل از این که غذا از بدن دفع شود باید وارد روده بزرگ بشود. البته لازم به ذکر است که بیش ترین کاری که روده انجام می دهد جذب آبی است که در مواد غذایی وجود دارد.

روده باریک:

طولانی ترین عضو دستگاه گوارش بدن روده باریک است که طول روده باریک به شش متر می رسد. با وجود این که روده باریک بسیار طولانی است اما از آن به عنوان روده باریک یاد می شود زیرا قطر آن بسیار کوچک و در حدود دو تا چهار سانتی متر است. قطر روده بزرگ از روده باریک بیش تر و تا شش سانتی متر می باشد. در بخش ابتدایی روده باریک دوازده قرار دارد. این بخش از کوتاه ترین بخش های روده به شمار می رود.

روده بزرگ:

روده بزرگ قسمتی از دستگاه گوارش است که مابین روده باریک و مخرج واقع شده است. طول این روده به یک 1 متر و نیم می رسد. وظیفه روده بزرگ این است که آب غذاها و همین طور آبی که می نوشیم را دوباره جذب کند.

انواع بیماری های روده بزرگ

روده بزرگ می تواند به مشکلات متعددی دچار گردد که در ادامه به توضیح یک به یک بیماری های روده بزرگ خواهیم پرداخت. هر کدام از بیماری های روده بزرگ دارای علائم مشخص و خاص خود است. در این مطلب قصد داریم تا درباره رایج ترین بیماری های روده بزرگصحبت کنیم.

بیماری های روده بزرگ

کسانی که مدتی بعد از خوردن غذا به دل درد دچار می شوند و ممکن است به طور مداوم اسهال داشته باشند و همین طور نشانه هایی از جمله خون ریزی از بخش مقعد و کاهش وزن می تواند از جمله علائم بیماری روده محسوب شود. از جمله سایر نشانه های بیماری روده می توان به تعریق در طور روز و یا تب نیز اشاره کرد.

بیماری کورون در روده بزرگ

بیماری کورون دارای علائمی است که آن را شبیه به بیماری های روده می کند به همین دلیل تشخیص آن دشوار است. بیماری کورون موجب می شود که روده فرد به التهاب دچار گردد. کورون اکثرا در ایلئوم که در بخش پایینی روده کوچک است و در روده بزرگ تاثیر گذار است. با این حال این بیماری می تواند در تمام قسمت های لوله گوارش بدن نیز ایجاد بیماری کند. التهاب ناشی شده از بیماری کورون موجب می شود که فرد به دردهای شکمی،تب، کاهش وزن و همین طور اسهال دچار گردد. ابتلا به این بیماری هیچ گونه ارتباطی با استرس ندارد.

علت بیماری کورون

در افرادی که به این بیماری دچار هستند سیستم ایمنی واکنش بالایی در مقابل باکتری و مواد موجود در روده از خود نشان می دهد. با حمله گلبول های سفید به دیواره روده نوعی التهاب در آن ایجاد می شود که سبب شده روده بزرگ دچار ورم بگردد. همچنین این حمله باعث زخم شدن روده نیز می گردد. یکی از مشکلاتی که این بیماری ایجاد می کند این است که اگر کسی از خانواده شما به این بیماری مبتلا باشد احتمال این که شما نیز به این بیماری دچار شوید بالاست.

نشانه های بیماری کورون

بروز علائم زیر می تواند از نشانه های بیماری کورون باشد:

• درد در ناحیه شکم که در قسمت پایینی و راست آن ایجاد می شود
• بروز اسهال
• خون ریزی در مقعد
• کاهش یافتن اشتها
• مشکلات پوستی
• تب
• خستگی
• کم خونی
• کاهش اشتها
• درد در ناحیه مفاصل
• بیماری کورون در کودکان باعث تاخیر در رشد می شود

طرز تشخیص بیماری کورون

تشخیص بیماری کورون توسط آزمایش مخصوصی صورت نمی گیرد. دکتران برای تشخیص این بیماری مجبورند تا یک سری از آزمایشات را برای فرد مشکوک به کورون تجویز کنند تا بتوانند این بیماری را از سایر بیماری هایی که مشابه با آن هستند تشخیص دهند. از جمله بیماری هایی که به بیماری کورون شبیه هستند بیماری های سلیاک، دیورتیکولوز، سندروم روده تحریک پذیر و کولیت اولسراتیو می باشند.

سندرم روده تحریک پذیر (IBS)

این بیماری از جمله بیماری های بسیار شایع در سیستم گوارش بدن است. سندروم روده تحریک پذیر قادر است تا بخش پایین و بالای سیستم گوارش را مبتلا سازد. زنان بیش تر از مردان به این سندروم مبتلا می شوند واین میزان به دو تا سه برابر نیز می رسد.

علت بیماری سندروم روده تحریک پذیر

مطالعات نشان داده است که هنگامی که مقدار زیادی باکتری در روده باریک و روده بزرگ تولید می شود این بیماری خود را نشان می دهد.
کسانی که به این بیماری مبتلا هستند، روده بزرگی دارند زیرا هنگامی که در روده بزرگ تولید گاز صورت می گیرد این امر باعث می شود که روده زیاد از حد فعال گردد. مصرف یک سری از داروها و غذاها باعث می گردد تا نشانه های این بیماری بدتر گردد. از جمله این غذاها می توان به حبوبات، الکل، غذای چرب و شکلات اشاره کرد. نشانه های سندروم روده تحریک پذیر خود را در دوران قاعدگی نشان می دهد و همین امر نشان دهنده این است که هورمون های جنسی بر این سندروم تاثیرگذار هستند. طبق تحقیقات دانشمندان بزرگ ترین عامل ایجاد این بیماری عفونت باکتری هایی است که در روده زندگی می کنند. عفونت موجب می شود که به اعصاب آسیب وارد شود و همین طور یبوست نیز رخ دهد.

نشانه های سندروم روده تحریک پذیر:

• درد شکم
• مدفوع به همراه مخاط
• نفخ
• استفراغ
• تهوع
• اسهال

کسانی که به این بیماری دچار هستند در هنگام خواب نشانه ای از خود بروز نمی دهند.

تفاوت IBS با بقیه بیماری ها

عواملی مانند استرس و اضطراب باعث می شود علائم سندروم وخیم تر شود. در سندروم روده تحریک پذیر برخلاف بیماری کورون نشانه های التهاب وجود ندارد. از جمله عواملی که نشان دهنده التهاب در بدن است شامل مواردی هم چون مدفوع خونی، تب در حال افزایش، کم خونی، خون ریزی از مقعد و کاهش وزن است.

بیماری کولیت اولسراتیو یا کولیت زخمی

در این بیماری نیز مانند بیماری کورون، التهاب روده ایجاد می شود. علت این بیماری ایجاد التهاب و زخم های کوچکی در دیواره روده بزرگ است. با این که التهاب در انتهای ترین بخش روده بزرگ و در مقعد روی می دهد ولی می تواند روده بزرگ را کاملا درگیر کند. زخم هایی که در بخش ملتهب شده ایجاد می شوند باعث می شوند تا سلول هایی پوششی روده تخریب گردند و در نتیجه خون ریزی و عفونت ایجاد می شود.

دلیل بروز کولیت زخمی

عوامل مختلفی می توانند باعث ایجاد این بیماری بشوند. رژیم های غذایی نامناسب، واکنش دادن سیستم ایمنی بدن به محیط و عفونت می توانند از جمله عواملی باشند که باعث التهاب در روده می گردند.

نشانه های بیماری کولیت اولسراتیو

از جمله نشانه های این بیماری می توان موراد زیر را نام برد:

درد در ناحیه شکم
خون ریزی مقعد
تب
خستگی
کاهش اشتها
کم خونی
کاهش وزن

تفاوت بیماری کولیت زخمی با سایر بیماری ها

با این که کولیت زخمی ربطی به استرس و اضطراب ندارد اما گاهی اوقات در بعضی اشخاص استرس می تواند سبب افزایش نشانه های این بیماری گردد. در بیماری کولیت زخمی التهابی که در روده بزرگ رخ می دهد در بخش بالایی آن است ولی در بیماری کورون در دیواره های سخت روده التهاب رخ می دهد.
بیماری دیورتیکولوز
افراد زیادی در روده بزرگ خود دارای کیسه های کوچکی هستند که به سمت بیرون برآمده می باشند. این کیسه های کوچک را با عنوان دیورتیکولوم می شناسند در نتیجه اگر روده ای حاوی این کیسه ها باشد به آن دیورتیکولوز می گویند. کیسه های ذکر شده اگر دچار عفونت و یا التهاب گردند به اسم دیورتیکولیت خوانده می شوند.

علت بروز بیماری دیورتیکولوز

کمبود فیبر در غذا از جمله عوامل شایع برای ایجاد این بیماری است. فیبر موجب می شود تا مدفوع ساده تر دفع گردد و در نتیجه از بروز یبوست جلوگیری می شود. اگر باکتری و یا مدفوع وارد دیورتیکولوم شود باعث عفونی شدن آن می شود.

نشانه های بروز دیورتیکولوز

نفخ
تهوع
تب
درد خفیف شکم
استفراغ و لرز
تفاوت این بیماری با سایر بیماری ها
استرس با بیماری دیورتیکولوز مرتبط است.
نشانه های بیماری دیورتیکولوز به صورت ناگهانی رخ می دهد.
یبوست

فرد حداقل باید سه بار در هفته اجابت مزاج انجام دهد تا بتوان گفت که یبوست ندارد. همچنین اگر مدفوع شخص به راحتی دفع نشود و سفت باشد می توان گفت که شخص به یبوست دچار است. فردی که دارای یبوست است مدفوع سختی دارد و عمل دفع آن به سختی صورت می گیرد. یبوست یکی از رایج ترین مشکلات گوارشی در بین افراد است. شاید برایتان جالب باشد که بدانید در میان خانوم ها این مشکل به نسبت آقایان رواج بیش تری دارد و این میزان به سه برابر می رسد. علت این امر این است که سرعت انتقال در روده آقایان از خانوما ها بالاتر است و همچنین خانم های زیادی هستند که در موقع عادت ماهیانه خود به یبوست دچار می شوند. از عوامل دیگری که در یبوست تاثیر گذار هستند می توان به سن بالا، رژیم های غذایی که حاوی فیبر کمی هستند، بی تحرکی و مصرف تعداد بالایی دارو اشاره کرد.

یبوست با سرعت انتقال طبیعی به چه صورت است؟

در این حالت بیمار با این که حس یبوست دارد ولی مدفوع به طور نرمال از روده بزرگ عبور می کند. در مواقع استرس، این یبوست نیز شدیدتر می گردد. درمان این نوع یبوست به وسیله مسهل و یا فیبر مکمل صورت می پذیرد.

یبوست با سرعت انتقال پایین:

در این حالت مدفوع مدت زمان بیش تری طول می کشد تا از روده بزرگ عبور کند. در بیمارانی که به این نوع یبوست دچار هستند روده بزرگ در حالت استراحت تحرک طبیعی دارد. دراین حالت کسانی که دچار یبوست شدید هستند را نمی توان تنها با استفاده از مسهل و فیبر مکمل درمان کرد.

یبوست خروجی:

در موقعی که قرار است تا تخلیه مدفوع صورت بگیرد عضلات کف لگن دارای هماهنگی لازم نیستند. با این حال بیش تر کسانی که درگیر این یبوست هستند سرعت انتقال نرمالی در روده بزرگ دارند. در این افراد مدفوع می تواند به رکتوم برسد ولی قادر نیست تا از آن خارج گردد. بیمارانی که دارای این مشکل هستند می توانند با استفاده از تمرین های آسوده سازی به نتایج بهتری دست یابند.

یبوست در سالمندان:

تقریبا بیست درصد افرادی که سن بالاتر از شصت و پنج سال دارند دارای این مشکل هستند و خروج مدفوع از رکتوم آن ها با تاخیر مواجه است. از عواملی که باعث این مشکل می شود می توان به دیابت و پارکینسونیا به دلیل مصرف دارو و تریاک اشاره کرد. یبوست در سالمندان می تواند موجب مشکلاتی هم چون کمبود مایعات در بدن، زوال عقل، فشار خون، بیماری پارکینسون و تیروئید گردد. اگر مدفوع در بدن جمع شود می تواند به زخمی شدن روده بزرگ و انسداد آن منجر گردد. همین طور اگر شخص برای عمل یبوست زیاد زور بزند می تواند منجر به این شود که رکتوم بیرون بزند. به طور کلی همیشه پیش گیری از درمان بهتر است به همین دلیل اگر شخص بتواند میزان مناسبی از مایعات را در طول هفته مصرف کند و همین طور به طور مرتب نیز ورزش نماید می تواند از بروز یبوست جلوگیری کند. یکی دیگر از عواملی که می تواند مانع از بروز یبوست گردد مصرف غذاهایی است که دارای فیبر زیادی می باشند. غذاهای فیبردار شامل میوه، غلات سبوس دار و سبزیجات می گردند. فیبر باعث می شود که مدفوع پر حجم و نرم گردد در نتیجه حرکت آن آسان تر می شود.

نگارش و گردآورنده: رضا رحیمی

منبع: مهدی افضل آقایی، متخصص گوارش

افتادگی رحم چیست و چه نشانه هایی دارد و چگونه درمان می شود.

یکی از شایع ترین بیماری های زنان، افتادگی رحم است که با افزایش سن ممکن است اتفاق می افتد. با گذشت زمان و با چند بار زایمان طبیعی، ماهیچه ها و رباط های اطراف رحم شما ضعیف می شوند. وقتی این ساختار حمایتی شروع به از کار افتادن می کند، رحم می تواند از موقعیت خود خارج شود. درمان افتادگی رحم شامل گزینه‌های جراحی و غیرجراحی بر اساس شدت افتادگی است.

افتادگی رحم چیست؟

افتادگی رحم وضعیتی است که در آن عضلات و بافت های اطراف رحم ضعیف می شوند. این امر سبب آویزان ماندن و افتادن رحم داخل واژن می شود.. این مشکل می تواند برای هر دختری هنگام تولد نیز پیش آید، اما بیشتر پس از یائسگی و در افرادی که بیش از یک زایمان طبیعی داشته اند، شایع تر است.

عضلات کف لگن که شامل ماهیچه ها، رباط ها و بافت های لگن است. این ماهیچه ها از رحم، راست روده، واژن، مثانه و سایر اندام های لگنی نگهداری کنند. افتادگی زمانی اتفاق می‌افتد که عضلات کف لگن آسیب دیده یا ضعیف شده‌اند تا جایی که دیگر نتوانند حمایت کنند. این باعث می شود که اندام های لگن شما به داخل یا خارج از واژن شما بیفتد.

افتادگی رحم می تواند خفیف یا شدید باشد، بسته به اینکه عضلات پشتیبان رحم شما چقدر ضعیف شده اند. در یک افتادگی ناقص، رحم شما ممکن است به اندازه کافی لیز خورده باشد که بخشی از واژن شما باشد. این یک توده یا برآمدگی ایجاد می کند. در موارد شدیدتر، رحم شما می تواند به اندازه ای بلغزد که از واژن شما خارج شود. به این پرولاپس کامل می گویند.

مراحل پرولاپس یا افتادگی رحم

پزشک ممکن است از سیستمی برای طبقه بندی افتادگی رحم استفاده کند. مراحل افتادگی رحم عبارتند از:

مرحله اول: رحم شما به قسمت بالایی واژن می ریزد.
مرحله دوم: رحم شما به قسمت پایین واژن می افتد.
مرحله سوم: رحم شما از واژن بیرون زده است.
مرحله چهارم: تمام رحم شما خارج از واژن شما می لغزد.

چه کسانی دچار افتادگی رحم می شوند؟

افتادگی رحم بیشتر در افرادی اتفاق می افتد که:

• یک یا چند زایمان طبیعی داشته اند.
• خانم ها به سن یائسگی رسیده اند.
• سابقه افتادگی رحم داشته باشند
• قبلاً جراحی های لگن داشته اند.

یائسگی زمانی اتفاق می‌افتد که تخمدان‌های شما تولید هورمون‌هایی را که دوره قاعدگی ماهانه شما را تنظیم می‌کنند متوقف می‌کنند. یکی از این هورمون ها استروژن است. این هورمون خاص به قوی نگه داشتن عضلات لگن شما کمک می کند. بدون آن، شما در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به پرولاپس هستید.

چه عواملی سبب افتادگی رحم می شوند؟

رحم در داخل لگن توسط گروهی از ماهیچه ها و رباط ها (عضلات کف لگن) در جای خود نگه داشته می شود. وقتی این ساختارها ضعیف می شوند، نمی توانند رحم شما را در موقعیت خود نگه دارند و شروع به افتادگی می کند.

عوامل متعددی می توانند در ضعیف شدن عضلات لگن نقش داشته باشند، از جمله:

• از دست دادن تون عضلانی در نتیجه یائسگی.
• بارداری.
• زایمان واژینال، به خصوص اگر نوزادان زیادی یا نوزادان بزرگ (بیش از 9 پوند) داشته باشید..
• سرفه یا زور زدن مزمن.
• یبوست مزمن.
• بارها و بارها بلند کردن سنگین.

درمان افتادگی رحم

گزینه های جراحی و غیرجراحی برای درمان افتادگی رحم وجود دارد. ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی شما مسیر درمانی شما را بر اساس شدت افتادگی، سلامت عمومی، سن و اینکه آیا در آینده فرزند می‌خواهید یا نه انتخاب می‌کند. درمان به طور کلی برای اکثر افراد موثر است. گزینه های درمانی می تواند شامل موارد زیر باشد:

روش های درمانی غیر جراحی

روش های غیر جراحی برای درمان افتادگی رحم به شرح زیر است:

ورزش

تمرینات ویژه ای که تمرینات کگل نامیده می شوند، می توانند به تقویت عضلات کف لگن کمک کنند. این ممکن است تنها درمان مورد نیاز در موارد خفیف افتادگی رحم باشد. برای انجام تمرینات کگل، ماهیچه های لگن خود را به گونه ای سفت کنید که انگار می خواهید ادرار را نگه دارید. ماهیچه ها را برای چند ثانیه سفت نگه دارید و سپس رها کنید. 10 بار تکرار کنید. می توانید این تمرینات را در هر مکان و در هر زمان (حداکثر چهار بار در روز) انجام دهید.

پساری واژن

پساری وسیله ای لاستیکی یا پلاستیکی به شکل دونات است که در اطراف یا زیر قسمت تحتانی رحم شما (دهانه رحم) قرار می گیرد. این دستگاه به نگه داشتن رحم و نگه داشتن آن در جای خود کمک می کند. یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی پساری را که باید مرتباً تمیز شود و قبل از رابطه جنسی خارج شود، قرار داده و وارد می کند.

رژیم غذایی و سبک زندگی

تغییر در رژیم غذایی و سبک زندگی شما ممکن است در تسکین علائمی مانند یبوست مفید باشد. افزایش مصرف آب و فیبر ممکن است دفعات دفع مدفوع را کاهش دهد. حفظ وزن مناسب برای تیپ بدنی شما فشار کمتری بر عضلات لگن شما هنگام ایستادن یا راه رفتن وارد می کند.

نگارش و گردآورنده: رضا رحیمی

منبع:اعظم السادات موسوی
متخصص زنان و زایمان و فوق تخصص انکولوژی
عضو هیئت علمی و استاد دانشگاه

(Central Nervous System) عفونت های سیستم اعصاب مرکزی

عفونت حاد سیستم اعصاب مرکزی
شایع ترین علت تب همراه با علا،م و نشانه های بیماری سیستم اعصاب مرکزی در اطفال است. عفونت ممکن است توسط میکروب ها -عوامل ویروسی - قارچی و انگلی ایجاد گردد.پاتوژن ها تحت تاثیر سن و وضعیت ایمنی میزبان و اپیدمیولوژی عامل پاتوژن قرار می گیرند. مهمترین عامل عفونت های سیستم عصبی مرکزی عوامل ویرال و در درجه بعد عفونت های میکروبی نهایت عفونت های قارچی و انگلی هم می توانند تاثیر گذار باشند ندرتا عوامل و گونه های میکوپلاسما هم قادر به ایجاد عفونت سیستم اعصاب مرکزی می باشند.بدون در نظر گرفتن عامل بیماری اکثر مبتلایان به عفونت های حاد سیستم اعصاب مرکزی علائمی مشابه و غیر اختصاصی خواهند داشت علائم غیر اختصاصی شایع عبارتند از: تب - سر درد - تهوع و استفراغ - بی اشتهائی - بی قراری و تحریک پذیری.علاوه بر علائم غیر اختصاصی فوق علائم و نشانه های تا اندازه ای اختصاصی مربوط به سیستم اعصاب مرکزی شامل: فتوفوبی - سفتی و درد ناحیه گردن - استوپر و کما و تشنج و علائم عصبی موضعی که ظن طبیب می تواند با علائم غیر اختصاصی و اختصاصی بطرف بیماری و تشخیص آن موثر باشد.عفونت های سیستم اعصاب مرکزی ممکن است به دو فرم منتشر و موضعی تظاهر کند
فرم منتشر: مننژیت گرفتاری اولیه مننژ و آنسفالیت گرفتاری پارانشیم مغز نمونه هائی از عفونت منتشر هستند که در صورت گرفتاری هر دو قسمت مننژ و پارانشیم مغز بنام مننگو آنسفالیت گفته می شود.
فرم موضعی: مثل آبسه مغز که با تظاهرات نورولوژیک بسته به محل آبسه مشخص می شود. تشخیص عفونت های سیستم اعصاب مرکزی توجه با تاریخچه و علائم اختصاصی و غیر اختصاصی و ظن طبیب و علائم آزمایشگاهی و بزل مایع نخاع می باشد.
مننژیت باکتریال
مننژیت باکتریال بالقوه عفونت حاد کشنده است که بعلت عوامل میکروبی مختلف ایجاد می شود سابقامرگ ومیر در اطفال وشیرخواران نسبتا بالا ولی درحال حاضر با پیششرفت هائی که در تشخیص ودرمان حاصل شده به کمتراز 2-5 درصد کاهش یافته است ولی متاسفانه هنوز مرگ ومیر در نوزادان به 30 درصد میرسد وکاهش شنوائی وعوارض شنوائی وعوارض نورولوژیک در 3/1 آنها که زنده میمانندایجاد می شود. عوامل ضد میکروبی در دوره بیماری وپپیش آگهی عمیقا تاثیر دارد. با پیشرفت تکنولوژی وانتی بیوتیک های بتا لاکتاماز نیز در یهیودی کمک خواهد کرد.در دهه اخیر ظن طبییب وافزایش تشخیص ودرمان به موقع وپیشگیری تاثیر بسزائی داشته است وباوکسیناسیون هموفیلوس انفلوآنزه تیپ ب شیوع مننژیت باکتریال کاهش یافته است واز طرفی دیگرمقاومت میکروبی نسبت به پنوموکوک و اپیدمی های مننگوکوک در کشورهای در حال توسعه مشکلاتی را بدنبال دارد
اتیولوژی
در دو ماه اول تولد: باکتری هائی که ایجاد مننژیت می نمایند نشانگر فلور میکروبی مادر می باشد که عبارتند از: استرپتوکوک گروه B باسیل های گرام منفی -ای کولای و سایر گرم منفی ها - لیستریا منوسیتوژن و آنتروکوک Enterococci. در شیرخوران و کودکان دو ماهه تا پنجساله: استرپتوکوک پنومونیه - نیسریامننژیتیدیس و هموفیلوس آنفلوانزه تیپ b (واکسیناسیون کنژوگه بر علیه هموفیلوس آنفلوانزه تیپ b بشدت مننژیت ناشی از آن کاهش یافته است و در کشورهائی که واکسیناسیون انجام می گردد مننژیت ناشی از هموفیلوس آنفلوانزه تیپ b در سنین 25 سالگی افزایش یافته است). بیشترین ریسک مننژیت باکتریال درسنین بین 6ماه -12 ماه می باشد. در کودکان بالاتر از 5 سال: استرپتوکوک پنومونیه و نیسریا مننژیتیدیس N. Meningitidis Streptococcus Pneumoniae در کودکان با نقص ایمنی وکودکانی که اقدامات نورو سرژیکال انجام شده: گونه های استافیلوکوک-گرم منفی ها و پسودومونس ائروژینوزا از مهمترین عوامل می باشد.قبل از واکسیناسیون روتین بر علیه هموفیلوس آنفلوانزه تیپb تقریبا 65% موارد را تشکیل می داد و بقیه موارد نیسریا مننژیتیدیس و استرپتوکوک پنومونیه بود
اپیدمیولوژی
عوامل خطرساز High risk غیر اختصاصی عبارتند از:
تضعیف پاسخ ایمنی نسبت به پاتوژن های خاص
کلونیزاسیون اخیر با باکتری های پاتوژن
تماس نزدیک در خانه - مرکز مراقبت های روزانه - مدارس و سربازخانه ها
ازدحام جمعیت
فقر اقتصادی
نژاد سیاه
جنس مذکر
عدم تغذیه با شیر مادر
عیوب سیستم کمپلیمان (9C - 5C) با عفونت های مکرر مننگوکوکی * نقص سیستم پروپردین properdin با افزایش خطر بیماری مننگوکوکی کشنده همراه است. اختلال در عملکرد طحال (آنمی داسی شکل) یا عدم وجود طحال بعلت ضربه - عوامل ارثی - هوچکین احتمال افزایش مننژیت هموفیلوس آنفلوانزه و پنوموکوک و بندرت مننگوکوک را خواهد داشت.عیوب لنفوسیت T مادر زادی یا اکتسابی بدلیل شیمی درمانی و بدخیمی ها و ایدز با افزایش احتمالی عفونت سیستم عصبی مرکزی ناشی از لیستریامنوسیتوژن همراه است.نشت (Leak) مادرزادی یا اکتسابی مایع مغزی نخاعی با افزایش خطر مننژیت پنوموکوکی همراه است.سینوس های پوستی لمبوساکرال و مننگومییلوسل با مننژیت استافیلوکوکی و باکتری های گرم منفی ارتباط دارند.ضربه های نافذ مغزی و عفونت های شنت مایع مغزی نخاعی خطر ابتلا به مننژیت استافیلوکوکی بخصوص گونه های کواگولاز منفی و سایر باکتری های پوستی را می دهد.

استرپتوکوک پنومونیه (Streptococcus Pneumoniae)
استرپتوکوک پنومونیه دیپلوکوک گرام مثبت و تقریبا با 90 سروتیپ پلیساکارید کپسول دار است وسروتیپ های 4و B 6 و V 9و 14 و C 18 و F 19 وF23 علت مهمترین عفونت پنوموکوکی مهاجم Invasive است وسروتیپ های A 19 و 14 و V 9 و B 6 و F 19 و F 23 بیشتر مقاوم به پنیسیلینResistance هستند.پنوموکوک در حلق بسیاری از افراد وجود دارد وانتقال شخص به شخص وبا ترشحات تنفسی است. عفونت های.یروسی دستگاه تنفسی فوقانی از فاکتور های مساعد کننده عفونت پنوموکوکی است. عفونت بیشتر در شیرخواران وکودکان شایع است ودر کسانیکه ضعف ایمنی مادرزادی یا اکتسابی مثل ایدز دارند یا در کسانی که اختلال عملی طحال دارند مثل سیکل سل - نداشتن طحال مادرزادی یا بعد از جراحی و سندروم نفروتیک ونارسائی کلیه وپیوند اعضا- دیابت ملیتوس بیماری ریوی مزمن یا نارسائی حاد قلب بیماران با نشت (Leak) مایع مغزی نخاعی بعلت مالفور ماسیون مادرزادی یا شکستگی جمجمه یا اقدامات نوروسرژری ممکن است مننژیت باکتریال عود کننده را سبب گردد. مرگ ومیر در موارد مننژیت پنو موکوکی بالا است 15% عفونت پنوموکوکی درزمستانبیشتر شایع است دوره واگیری بیماری مشخص نیست احتمالا کمتر از 24 ساعت بعد از درمان با آنتی بیوتیک.دوره کمون 1-3 روز است شیوع مننژیت پنوموکوکی 1-3 در هر 100 هزار نفر است.
نیسریا مننژیتیدیس (Neisseria Meningitidis)
نیسریا مننژیتیدیس دیپلوکوک های گرم منفی با 13 سروگروپ که 8 سروگروپ پاتوژن شاملA و B و C و X و Y و Z , 135 - W , L و سروتیپ هایA وB و C وY و135- W بیشتر بیماری سیستمیک ایجاد می کند و سروگروپ های A وB وC تقریبا90 درصد را تشکیل می دهد ودر غیاب اپیدمی ها گروپ B و نوع A و گاهیC مسئول اپیدمی هااست انتقال شخص به شخص و از راه ترشحات تنفسی است واز زمانی که واکسیناسیون هموفیلوس انفلوآ نزه انجام شده یکی از دو علت مهم مننژیت باکتریال درکودکان می باشد.بیماری بیشتر در کودکان کمتر از 5 سال وباشیوع بین 6-12 ماه ودرپسر ها شیع بیشتر ودرزمستان وبهار شیوع زیادتری را دارد.وعوامل خطرساز ضعف ایمنی -اختلال در عملکرد طحال یا عدم وجود طحال -عیوب سیستم کمپلمان (9C- 5C) ونقص سیستم پروپردین می باشد. بیماری تا 24 ساعت بعد از درمان با آنتی بیوتیک قابل سرات است. دوره کمون 1-10 روز وعالبا کمتراز 4 روز است.شیع در کودکان 1-23 ماه4.5 در 100 هزار ومرگ ومیر 8 درصد.خطر بیماری در تماس های فامیلی 1% واین 1000 برابر میزان شیوع جمعییت عمومی است ودر مراکز مراقبت های روزانه 1در 1000 است.هموفیلوس آنفلوآنزه تیپHaemophylus Influenzae Type b هموفیلوس آنفلوآنزه کو کو باسیل گرم منفی است انتقال شخص به شخص است وبا ترشحات تنفسی است قبل از واکسیناسیون شایع ترین علت مننژیت باکتریال یود وشیوع سنی 3 ماه تا 3 سال بیشتر در پسر ها شایع است ودرمناطق پر جمعییت شیوع بیشتری دارد. درضعف ایمنی -عدم وجود طحال -اختلالا ت آناتومیک از عوامل مساعد کننده بشمار میرود12B - HLA , 40 HLBW وفاکتور های ژنتیک هم از فاکتور های خطر ساز ذکر شده است.پاتولوژی
اگزودای مننژ با ضخامت متفاوت دراطراف ورید های مغزی - سطح مغز ومخچه در شیار سیلوین وسیسترن های بازال ونخاع شوکی منتشر شده است ووانتریکولیت همراه با باکتری وسلول های التهابی درمایع وانتریکولی وافیوژن ساب دورال وبندرت آمپییم می تواند روی دهد انفیلتراسیون التهابی دور عروقی دیده می شود تغییرات عروقی وپارانشیمی مغزی با ارتشاح پلی مورفونوکلئر به نواحی زیر آنتیمای شریان ها وورید های کوچک وسلولیت وترمبوز ورید های کورتیکال وانسداد سینوس های وریدی بزرگ آرتریت نکروزان که به خونریزی ساب ارکنوئید منتهی می شود. ضایعات کورتکس مغزی ایجاد سکل های نورولوژیک مننژیت می شود که نتیجه انفلا ماسیون عصب-ادم مغزی -افزایش فشار داخل جمجمه ICP -تغییرات عروقی مغزی هیپوگلیکوراشیا Hypoglycorrhachia(کاهش قند مایع نخاع) و اسیدوز می شود. انفلاماسیون عصب علائم ونشانه های مننژ می دهد کری واختلالات وستیبولر شایع تر است ابتلائ عصب بینائی ممکن است اجاد شود هرنی ترانس تنتوریال ممکن است علت فشار عصب باشد.ادم مغزی نتیجه پروسس های وزوژنیک انترسیسیل وسیتوتوکسیک است ادم وزوژنیک Barrier - Brain - Blood افزایش نفوذ پذیری سد خونی مغزی واز دست دادن مایع غنی از آلبومین است.ادم انترسیسیل با کاهش جذب مجدد مایع نخاع مثل پروتئن -لکوسیت بروز می کند که باعث افزایش آب وسدیم داخل سلولی وکاهش پتاسیم داخل سلولی می شود.افزایش فشار داخل جمجمه اغلب بیش از 300 ملیمتر اب است هیپوکسی وایسکمی در نتیجه کاهش پرفوزیون ایجاد می شود. ترشح نا بجای هورمون آنتی دیورتیک SIADH باعث احتباس اب وافزایش فشارداخل مغزی می گردد.هیدروسفالی عارضه غیر شایع و حاد مننژیت است که بیشتر بصورت هیدروسفالی ارتباطی بدلیل ضخیم شدگی ناشی از چسبندگی ویلوس های آراکنوئیددور سیسترن های بازال مغز خود را نشان خواهدداد وهیدروسفالی انسدادی ممکن است نتیجه فیبروز و گلیوز راکتیو سوراخ لوشکا وماژندی باشد.هیپوگلیکورراشیاواسیدوز نتیجه افزایش مصرف گلوکوز وکاهش انتقال گلوکوز در پلکسوس کوروئید ملتهب می باشد وافزایش مصرف گلوکوز باعث افزایش ایجاد لاکتات وبطور ثانوی باعث هیپوکسی می گردد.افزایش پروتئین مایع نخاع تا حدی به افزایش نفوذ پذیری عرق سد خونی مغزی واز دست دادن مایع غنی از آ لبومین توسط عروقی که از فضای ساب دورال عبور می کند وابسته است.
پاتوژنز
مننژیت باکتریال اکثرا بدلیل انتشار خونی میکرواورگانیسم از کانون عفونی دور می باشد باکتریمی اغلب همراه یا پیش از آن وجود دارد کلونیزاسیون باکتریائی بوسیله میکرواورگانیسم های مهاجم در نازوفارنکس منبع معمول باکتریمی می باشد بیماری ویروسی قبلی یا همزمان در دستگاه تنفسی فوقانی می تواند بیماریزائی باکتری های مولد مننژیت را افزایش دهد نیسریا مننژیتیدیس وهموفیلوسآنفلوآنزه توسط پرز به رسپتور های سلول های سیستم مخاطی اپی تلیوم متصل می شود بعد از اتصال سد مخاطی را تخریب نمودهوارد جریان خون می شود مننگوکوک بدنبال بلع توسط سلولهای اپیتلیال درداخل واکوئل فاگوسیتیک در سطح مخاطی میگذرد.راه ورود باکتری ها به مایع مغزی نخاعی از طریق شبکه کوروئید بطن های طرفی ومننژ ها است سپس باکتری ها به مایع مغزی نخاعی خارج مغزی وفضای ساب ارکنوئید راه یافته و بدلیل غلضت نا کافی کمپلمان و آنتی بادی جهت محدود کردن باکتری ها بطور سریع تکثیر می یابند سپس فاکتور های کموتاکتیک سبب ایجاد پاسخ التهابی موضعی می شوند که با ارتشاح سلولی پلی مورفونوکلئر مشخص می گردد وجود لیپوساکارید های دیواره سلولی باکتری (آندوتوکسین) گرم منفی واجزائ دیواره سلولی پنوموکوک سبب تحریک پاسخ التهابی شدیدیا تولید موضعی فاکتور نکروز تومور - اینتر لوکین 1 و پروستاگلاندین ای وسایر واسطه های التهابی می شوند وتا زمان محو شدن باکتری از مایع مغزی نخاعی التهاب شدید با واسطه سیتوکین ادامه می یابد در بعضی موارد مننژیت ممکن است مستقیمااز تهاجم باکتری ها از کانون های مجاور سینوس های پارانازال -گوش میانی -ماستوئید -سلولیت اوربیت -استئومیلیت جمجمه باشد.ضربه شدید به جمجمه و شکستگی های جمجمه یا رینوره مایع مغزی نخاعی ممکن است سبب مننژیت بخصوص با عامل استرپتوکوک پنومونیه گردد مستقیما ممکن است باکتری به مایع مغزی نخاعی بطور مادرزادی از طریق سینوس های درموئید یا مننگومیلوسل ویا اقدامات نوروسرژریNeuro Surgical Procedures مثل شنت یا زخم های نافذ ویا از کانون های اطراف مننژ چرکی انتشار یابد. شیرخواران با بیماری های زمینه ئی مثل بدخیمی ها وآنمی سیکل سل وآگا ماگلوبینمی ونقص کمپلمان وایدز از عوامل مساعدکننده مننژیت با عوامل شایع وغیر شایع می باشد.همچنین مننژیت می تواند با سوختگی شدید وجود کاتتر درمحل یا آلودگی تجهیزات همراه باشد.
تضاهرات بالینی
مننژیت باکتریال ممکن است بصورت تدریجی در ظرف چند روز ویا بصورت برق آسا در ظرف مدت چند ساعت شروع گردد. که در نوع برق آسا با ادم شدید مغزی که گاهی بطرف هرنی مغزی پیش میرود همراه است علائم مننژیت بستگی به سن دارد درنوزادان اغلب بصرت علائم سپتی سمی ودر شیرخواران بصورت علائم غیر اختصاصی بروز می کند ودر کودکان علائم کلاسیک مننژیت تظاهر می کند. تب تقریبا در 80% و حتی ممکن استتا 90% -95% موارد وجود داشته باشد. نشانه ها ی مننژیت در تابلو یک خلاصه شده است شامل: در شیرخواران:تب -هیپوترمی - لتارژی - دیسترس تنفسی - زردی - استفراغ - اسهال - خوب شیر نخوردن - بیقراری - تحریک پذیری - کاهش تونیسیته عضلات - فونتانل برجسته و تشنج
در کودکان: تب - لرز - فوتوفوبی - بی اشتهائی - کنفوزیون - تغییرات هوشیاری - کما - فلج عصب کرانیال- نشانه های تنفسی فوقانی - پتشی و راش های پورپوریک - میالژی - آرترالژی - سفتی گردن - سردرد - حالت تهوع و استفراغ - بی حالی - بیقراری - لتارژی - آتاکسی - هیپرستزی - درد ناحیه پشت - تشنج و علامت کرنیک و بردوزنسکی بطور کلی سردرد - بیقراری - کنفوزیون Confusion هیپراستزی Hyperesthesia- فتوفوبی - سفتی گردن و تشنج از علائم برجسته مننژیت باکتریال است - سفتی گردن ممکن است دیر تر ظاهر شود.تشنج در 30% موارد قبل یا در حین مننژیت ایجاد می شود و در 20% موارد ممکن است تشنج قبل از بستری شدن بیمار رخ دهد. تشنج اگر 4 روز بعد از شروع بیماری ایجاد شود نشانگر پیش آگهی بد است.
فونتانل برجسته در 30% موارد وجود دارد. دربچه های بزرگتر سردرد علامت خوبی است که بهمراه تغییرات منتال هیپرتانسیون وبرادیکاردی در اثر افزایش فشارداخل جمجمه - در 15 درصد موارد در حالت نیمه کما یا کما که بیشتر در مننژیت های با عامل مننگوکوک یا پنوموکوک دیده می شود.ادم پاپی نادر است اما اگر وجود داشته باشد باید از نظر آبسه مغزی -آمپیم ساب دورال وانسداد سینوس های وریدی باید بررسی نمود.ضایعات اعصاب کرانیال گذرا یا دائم ممکن است بعلت کری - اختلالات وستیبولر - آتاکسی - پارالیزی عصب فاسیال باشد علائم نورولوژیک فوکال ممکن است در 10-20 درصد مننژیت های باکتریال ودر 15- 30 درصد کودکان با مننژیت پنوموکوکی دیده شود.مهمترین علامت سفتی گردن بهمراه علامت کرنیک وقتی بیمار به پشت خوابیده وساق ها تا 90 درجه روی لگن خم گردد زانو ها خم می شود.علامت دیگر علامت بردوزنسکی است وقتی که گردن روی بدن خمیده می شود وبیمار در حالت به پشت خوابیده ساق ها خم می شود ودر 50 درصد موارد ممکن است دیده نشود مخصوصا زمانی که قبلا آنتی بیوتیک مصرف شده باشد. وقتی که بیماری پیشرفت می کند سفتی گردن افزایش یافته وبعلت اسپاسم عضلات گردن بیماران وضعییت اپیس تو تو نو س پیدا می کنند.علائم ونشانه های دیگر ساب دورال افیوژن که در 50 درصد حالات دیده می شود که ممکن است اسیمتو ماتیک باشدوفقط با اندازه گیری دور سر روزانه بصورت افزایش آن وترانس ایلومیناسیون واستفراغ وتشنج وفونتانل برجسته وعلائم نورولوژی موضعی وتب مقاوم مشخص می شود.ضایعات پورپورا یا پتشی معمولا بهمراه مننژیت مننگوکوکی دیده می شود اگرچه ممکن است در مننژیت هموفیلوس آنفلوآنزه هم باشد وراش در مننژیت پنوموکوکی ندرتا دیده می شود بثورات خونریزی دهنده متعدد بهمراه مراحل شوک پاتوگونومونیک مننگوکوکسمی می باشد (سندرم واتر هاوس فریدریک سنFriderichsen - house - ter Wa ابتلائ مفاصل آرتریت وآرترالژی در مننژیت مننگوکوکی وهمچنین در هموفیلوس آنفلوآنزه دیده می شود.در صورت اوتیت یا سابقه ضربه به سر -شکستگی جمجمه مننژیت پنوموکوکی بیشتر شایع است.بعلت اینکه شیوع مننژیت در سنین 6-12 ماه لازم است هر تب بدون علت در شیرخواران از نظر مننژیت مشکوک شد وبای تشخیص اقدامات لا زم انجام داد.
تشخیص: تشخیص مننژیت باکتریال نمی تواند بر مبنای علائم ونشانه ها با شد وعلائم کلاسیک مننژیت هم یا خفیف است ویا ممکن است وجود نداشته باشد وممکن است بعلت مننژیسم باشد مثل مننژیت آسپتیک. مهم ترین راه تشخیص مننژیت باکتریال بزل مایع نخاع(Lumbar Puncture) است
اندیکاسیون بزل مایع نخاع LP
انجام با متد صحیح پونکسیون مایع نخاع نسبتا بی ضرر است مع الو صف با وجود بی خطر بودن بدون جهت نباید انجام گیرد هر وقت پزشک شک به مننژیت نماید پونکسیون مایع نخاع باید انجام شود وتشخیص زودرس ومتعاقب آن درمان صحیح اثرات خوبی در بر خواهد داشت.انجام پونکسیون با وجود حاصل غالبا نرمال بر انجام ندادن آن واز دست دادن تشخیص زودرس مننژیت ترجیح دارد.در بسیاری از موارد بخصوص در شیرخواران تب وتشنج ممکن است تنها علامت مننژیت باشد و بهمین لحاظ ارتباط دادن تب وتشنج بدون عارضه خطرناک است. در شیرخواران بالاتر از 2 سال مهارت هنر پزشک است که تب وتشنج را از مننژیت باکتریال تشخیص افتراغی داده وتصمیم بجا بگیرد مع الوصف انجام احتیاط امیز و عاقلانه پونکسیون در هر شیرخوار وکودک با تب وتشنج که نمی توان مننژیت را تشخیص افتراقی داد لازمست.در کودکانی که کشت خون مثبت دارندولی علائم مننژیت ندارند وتب ادامه دارد پونکسیون ضرورت دارد.
کنتراندیکاسیون پونکسیون مایع نخاع فوری
1- وجود علائم دال بر افزایش فشار داخل جمجمه (غیر از برجستگی فونتانل) مثل ادم
2- وچود اختلال در سیستم قلب و عروق که نیاز به اقدامات سریع احیاء جهت شوک دارد
3 - بیمارانیکه در موقع وضعیت دادن برای پونکسیون دچاراختلال درعملکرد سیستم قلب وعروق می شوند
4- عفونت پوست محل انجام پونکسیون مایع نخاع.
5- ترومبوسیتوپنی.درصورت وجود علائم فوق که اجبارا انجام پونکسیون باید به تاخیر افتد انتی بیوتیک مناسب باید هرچه سریعتر شروع گردد و CT اسکن مغزی یا MRI قبل از انجام پونکسیون جهت بررسی ابسه مغزی وادم ژنرالیزه مغزی باید انجام گیرد که دراینگونه موارد خطر هرنی زیاد خواهد بودوپس از درمان افزایش فشار داخل جمجمه وردابسه مغزی پونسیون صورت پذیرد در اینطور موارد بهتر است از سوزن نازک وبه آهستگی وبا حجم کم مایع نخاع برای تشخیص انجام داد.روش پونکسیون مایع نخاع: بطور معمول درحالت خوابیده به پهلو وخم شده وبا رعایت کامل استریلیزاسیون وشستو شوی دست ها وبکار بردن دستکش وگان وماسک وضدعفونی محل پونکسیون صورت می گیرد. سوزن ماندرن دار درفضای بین مهره های 4 L و 3L یا 5L و 4L داخل وپس از ورود به فضای ساب ارکنوئید به بیمار قدری تغییر وضعییت داده و اکستانسیون داده می شود تا فشار مایع داخل مغزی نخاعی اندازه گیری شود اگر فشار بالا باشد فقط مقادیر کم جهت ازمایش گرفته می شود.
اختصاصات مایع نخاع در مننژیت باکتریال:
1- منظره کدر.
2- افزایش سلول با ارجحیت پولی مورفونوکلئر.
3-کاهش قند نسبت به قند خون.
4- افزایش پروتئین.
5- اسمیر وکشت مثبت میکرو اورگانیسم.
6- افزایش فشار مایع نخاع.
نشانه های طبیعی وغیر طبیعی مایع نخاع در سنین اطفال با یا بدون مننژیت باکتریال شرح داده شده است.
تابلو شماره 2
نوزادان شیرخواران واطفال
نشانه ها طبیعی غیر طبیعی نرمال غیر نرمال
لکوسیت ها کمتر از 30 بیش از 100 کمتر از 100 بیش از 1000
پولی مورفو نوکلئر % کمتر از 60 بیش از 80 کمتر یا مساوی 10 بیش از 60-80
پروتئین کمتر از 170 بیش از 200 کمتر از 40 بیش از 100
قند مایع نخاع به خون کمتر از 6 /. کمتر از 5 /. بیش از 5 /. کمتر از 4 /.
فشار مایع نخاع کمتر از 60 بیش از 100 کمتر از 90 بیش از 150

* رنگ مایع نخاع باید دیده وثبت گردد اگر مایع نخاع گزانتوکروم باشد ممکن است بعلت خونریزی -اغشته به بیلیروبین در بیماران ایکتریک وافزایش پروتئین باشد
* اسمیر مایع نخاع با ید انجام شود ودر شیرخواران وکودکان در مننژیت پنوموکوکی تا 90 % مثبت ودر بقیه موارد 50 % درصورتیکه قبلا آنتی بیوتیک مصرف کرده باشد 40-60 % مثبت خواهد بود موارد کاذب مثبت ممکن است دراثر اورگانیسم های پوستی باشد
*کشت مایع نخاع:باید بطور روتین انجام گیرد. کشت مایع نخاع در 70- 85 % موارد درصورت مصرف آنتی بیوتیک قبل از بستری تا 50 % مثبت خواهد شد.
سلول: درشیرخواران وکودکان 95 % موارد در حالت طبیعی سلول کمتر از 6 دارند درمننژیت باکتریال معمولا تعداد سلول بین 1000-5000 اکثریت با پولی مورفونوکلئر است اگر سلول بین 200-400 عدد در میلیمتر مکعب باشد سبب کدورت مایع نخاع خواهد شد. 20 % از کودکان با مننژیت باکتریال ممکن است تعداد سلول کمتر از 250 باشد اگرچه بطور معمول ارجحیت با پولی مورفونوکلئر است ولی ممکن است در ابتدای مننژیت باکتریال ارجحیت با لنمفوسیت باشد همچنانکه در مننژیت های ویرال هم گاهی درابتدا ارجحیت با پولی مورفونوکلئر می گردد دربعضی موارد نادر بیماری شدید تعداد سلول نرمال است علارغم کشت مایع نخاع مثبت در اینگونه موارد تکرار پونکسیون درچند ساعت بعد ممکن است افزایش سلول را نشان دهد.تعدادواقعی سلول در پونکسیون تروماتیک درفرمول زیر بدست میآید

WBC CSF WBC Blood x RBC Blood
RBC Blood
بعد از درمان با آنتی بیوتیک روزهای پنجم وبعد از آن ارجحیت با لمفوسیت نشان می دهد و علظت گلوکز وپروتئین تا چند روز غیر طبیعی باقی میماند.گلوکز: نسبت گلوکز مایع نخاع به خون کمتر از 3/2 تا نصف گکوکز خون می باشد ودر بعضی گزارشات در مننژیت مننگوکوکی ممکن است قند مایع نخاع نسبت به قند خون طبیعی باشد. گلوکز مایع نخاع کمتر از 20 میلی گرم در دسی لیتر با شیوع بیشتر کاهش شنوائی همراه است، پاسخ به درمان را می توان با برگشت سریع کلوکز مایع نخاع بطرف طبیعی ملاحظه کرد.
پروتئین: پروتئین مایع نخاع اغلب افزایش یافته است پروتئین طبیعی در شیرخواران بالاتر از دو ماه کمتر از 40 میلی گرم در دسی لیتر است.
فشار مایع نخاع: معمولا در مننژیت باکتریال افزایش یافته است فشار متوسط در شیر خواران بین 80 تا 90 میلی لیتر آب بطور نرمال می باشد و در مننژیت باکتریال معمولا بیش از 150 - 200 میلی لیتر آب می باشد،
تست های سریع تشخیصی: CIE و تست آگلوتیناسیون لاتکس و ELIZA ,PCR از تست های دیگری است که می توان در تشخیص بکار برد،
کشت خون: کشت خون تا 90% موارد ممکن است مثبت باشد که اگر آنتی بیوتیک قبلا مصرف شده باشد ممکن است کمتر مثبت شود.
اسمیر: اسمیر ضایعات پوستی - پتشی وپورپورا ممکن اورگانیسم را نشان دهد.
تشخیص افتراقی: گرچه بامشخصات مایع نخاع می توان مننژیت باکتریال را تشخیص دادولی در بعضی مواردممکن است سیمای تیپیک نداشته و با مننژیت آسپتیک ومایکو باکتریوم وآبسه مغز وعوامل قارچی وانگلی قابل افتراق نباشد.
درمننژیت آسپتیک: مایع نخاع با افزایش لمفوسیت وکاهش مختصر قند ومختصری افزایش پروتئین ودراوائل ممکن است اکثر با پولی مورفونوکلئر باشد ودر ظرف مدت 12-24 ساعت ارجحیت با لمفوسیت خواهد شد. PCR درظرف چند ساعت می تواند درتشخیص کمک کننده باشد.
درمننژیت: هم باافزایش سلول 50-500 وارجحیت با لمفوسیت -افزایش پروتئین وکاهش قند مایع نخاع همراه است که تاریخچه بیماری -تماس مثبت -و PPD ورادیوگرافی ریتین در تشخیص کمک کننده است.
آبسه مغزی: که درنتیجه ضربه مغزی -اوتیت مزمن - سینوزیت -آمبولی در بیماری های مادرزادی قلب ایجاد می شود. مایع نخاع ممکن است طبیعی یا افزایش لکوسیت وقند طبیعی وافزایش مختصر پروتئین باشد.
تومور های مغزی: علائم شبیه آبسه مغزی است بجز اینکه شروع موذیانه ومعمولا بدون تب است.
مننژیسم: علائم ونشانه های تحریک مننژ دارد ومایع نخاع نرمال.
مسمومیت با سرب: آنسفالوپاتی در اثر مسمومیت با سرب هم شبیه مننژیت باکتریال است که مایع نخاع فقط افزایش پروتئین را نشان می دهد وسلول طبیعی یا مختصر افزایش یافته است. جهت تشخیص اسمیر خون محیطی ودیدن Basophilic Stippling ورادیوگرافی استخوان های دراز -افزایش دانسیته متافیز وکوپروپورفیرینوری Coproporphyrinuria و افزایش سرب خون کمک کننده است،.
درمان: در بیماری که احتمال مننژیت باکتریال وجود دارد یک اورژانس پزشکی است و هرچه سریع تر درمان باید آغاز گردد درمان باید مبتنی بر اقدامات زیر باشد:
1- انتخاب آنتی بیوتیک مناسب.
2- تنظیم آب والکترولیت.
3- کنترل قلب وعروق.
4-کنترل فشار داخل جمجمه.
5- درمان تشنج.
6- رول استیروئید را باید در نظر داشت.انتخاب اولیه آنتی بیوتیک در درمان مننژیت باکتریال باید بر اساس حساسیت آنتی بیوتیک باشد. استرپتوکوک پنومونیه در اکثر جاها تا 25-50 % نسبت به پنیسیلین مقاوم شده اند و مقاومت نسبت به سفوتاکسیم و سفتریاکسون هم 5-10 % می باشد بیشتر گونه های مننگوکوک به پنی سیلین وسفالوسپورین ها حساس می باشند و30-40 % هموفیلوس آنفلوآنزه تولید کننده بتا لاکتاماز وبنا براین مقاوم به آمپی سیلین می باشند لذا بهتر است یکی از سفالوسپورین های نسل سوم سفتریاکسون یا سفوتاکسیم باضافه وانکومایسین تجویز گردد.سفوتاکسیم 200 میلی کرم بازائ هر کیلو گرم وزن در 24 ساعت در4 دروز وسفتریاکسون 100میلی گرم پر کیلو در24ساعت هر 12 ساعت در2 دوز و وانکوماسین 60 میلی گرم پر کیلو در24 ساعت در 4 دوز و یا کلرامفنیکل 100 میلی گرم پر کیلو در24 ساعت هر 6 ساعت ودر موارد نقص ایمنی سفتازیدیم ویک آمینو گلیکوزید بکار برد.مدت درمان:مدت درمان با آنتی بیوتیک در مننژیت استرپتوکوک پنومونیه بدون عارضه 10-14 روز ترکیب سفوتاکسیم یا سفتریاکسون باضافه وانکومایسین می باشد سایر ترکیباتی که می توان تجویز نمود مروپنم Meropenem وکلرامفنیکل می باشد.در مننژیت مننگوکوکی مدت درمان 5-7 روز درمان انتخابی پنی سیلین با دوز بالا وهر 4-6 ساعت سفتریاکسون وسفوتاکسیم نیز می توان تجویز نمود درصرت آلرژی کلرامفنیکل بکار میرود.درمننژیت هموفیلوس آنفلوآنزه بدون عارضه 7-10 روز درصورت عوارض بیش از 10 روز می باشد درمان با سفتریاکسون یا سفوتاکسیم یا آمپی سیلین با کلرامفنیکل می باشد ونکسیون مجدد بطور روتین در مننژیت باکتریال لازم نمی باشد.
کورتیکوستیروئید ها: گزارشاتی از سال 1988 در مورد مصرف استیروئید درمننژیت باکتریال داده شد ومطالعات متعدد در کشورهای مختلف منجمله ایران (سلطانزاده م ح 1379-2000) انجام ودر ابتدا توصیه براین بود که قبل از شروع درمان آنتی بیوتیکی ویا همزمان باشروع آنتی بیوتیک 15/. میلی کرم پر کیلو پر دوز در 4 دوز به مدت 2 روز واخیرا 4 /. میلی گرم پر کیلو پر دوز هر 12 ساعت به مدت 2 روز در کاهش عوارض عصبی بخصوص شنوائی موثر میدانند که در شیرخواران کمتر از 6 هفته توصیه نمی شود.
مراقبت های حمایتی: اکسیژن کافی -پیشگیری از هیپوگلیسمی وهیپوناترمی - درمان تشنج ومراقبت درافزایش فشارداخل چمچمه از اقدامات حمایتی می باشد. شیرخواران وکودکان از نظر سطح هوشیاری -بررسی پاپی وقلب وتنفس وفشار مغزی باید مانیتورینگ شوند دور سر هر روز اندازه گیری وثبت شود نبض وفشارخون وتنفس سریعا باید کنترول گردند. CBC , BUN سدیم وپتاسیم وسطح بیکربنات وفاکتور های انعقادی چک شود مایعات داخل وریدی تا اثبات عدم وجود SIADH باید به 3/2 تا نصف کاهش یابد. درصورت ادم مغز مانیتول 1-5/. گرم پر کیلو واخیرا گلیسیرول توصیه شده است درصورت تشنج دیازپام یا لورازپام وریدی وفنیتوئین با دوز اولیه 15-20 میلی گرم پر کیلو وسپس 5میلی گرم پر کیلو پر دوز نسبت به فنوباربیتال ترجیح دارد.
عوارض: عوارض مننژیت باکتریال ممکن است درابتدای بیماری یا قبل از تشخیص بیماری ویا چند روز بعد از شروع درمان ایجاد شود.تظاهرات سیستمیک عروقی ممکن است بروزکند درروز اول بستری در بیمارستان کلابس عروقی محیطی از عوارض شدید بیماری است.وبیشتر درمننگوکوکسمی شایع است ولی پانجام نشود بطرف مرگ پیش میرود.ودراواخر DIC ممکن است تظاهر کند. Disseminated Intravascular Coagulation گانگرن اندام ها در مننژیت مننگوکوکی برق آسا ممکن است بروز کند حتی باوجود درمان سریع که می تواند مربوط به آندوتوکسین باشد.ممکن است دربعضی از بیماران سنندرم SIADH یا ترشح نامناسب هورمون آنتی دیورتیک روی دهد.که احتیاج به محدودیت مایعات می باشد. ابته اخیرا هم درتحقیقات کلینیکی پیشنهاد افزایش ADH سرم داده اند ومصرف مایعات زیاد را ذکر کرده اند.
عوارض نورولوژیک: کاهش شنوائی - اختلالات رفتاری -عقب ماندگی ذهنی -اختلالات روانی عصبی - تشنج - اسپاستیسیتی- پارزی - دیابت انسی پید -هیدروسفالی - میلیت ترانسورس - کوری و پلی آرتریت -عوارض عصبی وشنوائی تا 33% موارد ذکر شده است که بامصرف استیروئید قبل یا همزمان با شروع آنتی بیو تیک درکمتر شدن عارضه موثر است تحقیقات زیادی درتمام کشور ها در این مورد انجام شده است ودرایران هم تحقیق دردو گروه بیمار وشاهد بصورت Double Blind Plaacebo controlled انجام ونشان داده شد آنها که دگزامتازون با آنتی بیو تیک با هم مصرف کرده بودند 4% کاهش شنوائی داشتند وآنها که فقط آنتی بیوتیک مصرف کرده بودند 12% کاهش شنوائی نشان دادند (سلطان زاده م ح - پژوهنده -1379).تجمع مایع در ساب دورال در 10- 20 % بیماران ایجاد می شود ودر 85-90 % بدون علامت می باشند.آنها که علامت دارند شامل برجستگی فونتانل -افزایش دور سر -استفراغ -تشنج-تب- نشانه های غیر طبیعی در ترانس ایلومی ناسیون مغزی -آسپیراسیون فونتانل سبب کاهش علائم بیماری می شود. آرتریت در مننژیت بعلت مننگوکوک و هموفیلوس آنفلوآنزه ممکن است دیده شود.تب ناشی از مننژیت باکتریال اکثرا 5-7 روز پس از شروع درمان مرتفع می گردد. تب بیش از 10 روز در 10 % بیماران مشاهده می گردد که ممکن است ناشی از عفونت بیمارستانی -ترومبوفلبیت و واکنش داروئی باشد.پیش آگهی: پیش آگهی بستگی به سن بیمار دارد هر چه سن کمتر باشد پیش آگهی بدتری دارد مرگ ومیر که درممالک درحال توسعه تا 55% ذکر شده امروزه با تشخیص زودرس ودرمان بموقع وانتخاب آنتی بیوتیک های جدید به 2-5 %کاهش یافته است.مرگ ومیر مربوط به سن بیمار -نوع مننژیت -شدت بیماری -ایمنی میزبان وزمان استریل شدن مایع نخاع می باشد. حملات مکرر وعود مننژیت باکتریال به سه حالت ممکن است باشد:
1- Recrudescence مربوط به ظهور مجدد عفونت در حین درمان با آنتی بیوتیک مناسب که کشت مایع نخاع باکتری هائی که مقاوم به آنتی بیوتیک است نشان می دهد.
2- ریلاپس Relapse: بین سه روز تا سه هفته بعد از درمان است که نشانگر عفونت باکتریائی مداوم - آمپیم ساب دورال - وانتر یکو لیت - آبسه مغزی - ماستوئیدیت - استئومیلیت جمجمه - عفونت اوربیت که مربوط به انتخاب نامناسب نوع دارو - دوز دارو و مدت درمان می باشد.
3- Recurrence: حمله جدید مننژیت بعلت همان میکرب یا میکرب دیگر است که مربوط به اختلالات آناتومیک و عیوب ایمنی می باشد.
پیشگیری: واکسیناسیون و پیشگیری با آنتی بیوتیک در روش جهت کاهش مننژیت باکتریال است که درمننژیت های پنوموکوکی ومننگوکوکی وهمو فیلوس آنفلوآنزه متفاوت است. تمام افرادی که با هر نوع مننژیت باکتریال درتماس بوده وتب دارند باید فورا تحت نظر مخصوص پزشکی قرار گیرند. با تشخیص مننژیت باکتریال مننگوکوک وهمو فیلوس آنفلو آنزه به اداره بیماری های واگیر گزارش نمود.
درهموفیلوس آنفلوآنزه: احتیاط های استاندارد تا 24 ساعت بعد از درمان آنتی بیوتیکی بیمر مبتلا بای اطرافیان رعایت گردد. تمام افراد خانواده که درتماس بوده اند بدون توجه به سن زمانی که یک فرد کمتر از 4 سال که واکسینه نشده است وجود داشته باشد و یا یک فرد با نقص ایمنی درخانه باشد باید پیشگیری با ریفامپین انجام گیرد.فرد در تماس کسی است که درمجاورت بیمار 5-7 روز قبل از بستری بیمار دربیمارستان حد اقل روزانه 4 ساعت با بیمار باشد. پیشگیری در اعضائ خانواده هرچه سریعتر بعد از تشخیص بیماری باید انجام شود زیرا 50%موارد ثانویه یگ هفته بعد از مورد بیماری بروز می کند. در افرادی که در مهد کودک ها کار می کنند وبیش از 25 ساغت در هفته کار می کنند و2 مورد یا بیشتر در ظرف مدت 60 روز درکودکان بالاتر از 2 سال بروز کند باید پیشگیری انجام شود دوز ریفامپین 20 میلی گرم پر کیلو روزانه بمدت 4 روز حد اکثر 600 میلی گرم ومورد بیماری نیز باید پیشگیری انجام شود مگر اینکه درمان با سفتریاکسون انجام شده باشد.
واکسیناسیون: درتمام شیرخواران در2-4-6 ماهگی باید 5 /. سی سی داخل عضله تزریق گردد.
در مننژیت مننگوگوکی: دربیمار مبتلا تا 24 ساعت بعد از درمان باید احتیاط های لازم انجام شود. تمام کسانی که در خانه ومهد کودک وحود بیمار باید پیشگیری با رفامپین صورت گیرد با دوز 10 میلی گرم پر کیلو هر 12 ساعت حد اکثر 600 میلی گرم بای 2 روز.سفتریاکسون 125 میلی گرم در کودکان کمتر از 12 سال و250 میلی گرم در کودکان بالا تر از 12 سال. سیپروفلوکساسین در افراد بالا تر از 18 سال یک دوز 500 میلی گرم خوراکی. پرسنل پزشکی که درتماس نزدیک با بیمار بوده ودر 24 ساعت اول بستری تماس با ترشحات بیمار داشته اند (احیائ دهان به دهان ساکشن- اینتوباسیون) پیشگیری باید انجام شود. در افرادی که در تماس نزدیک بوده بمحض اینکه علائم با تب وجود داشته باشد باید تحت نظر مراقبت های شدید پزشکی قرار گیرند.
واکسیناسیون: واکسن هایA و C و Y و 135 W در بیماران پر خطر بلاتر از 2 سال تو صیه می شود واکسن بمقدار 5 /. سی سی زیر جلدی تزریق می شود بطور روتین واکسیناسیون توصیه نمی شود فقط در شیر خوارانی که بالاتر از 2 سال هستند ودر معرض خطر کم کاری یا نداشتن طحال یا نقص ایمنی وکمبود پروپردین دارند واکسن نوع A درشیرخواران 3 ماه وبالاتر می توان بکار برد. واکسن نوع B متاسفانه تهیه نشده واکثرا مننژیت های مننگوکوکی از نوع B می باشد اخیرا در کوبا ونروژ واکسن OMP بر علیه مننگوکوک B ساخته ا ند که هنوز تاثیر آن مشخص نیست.
در مننژیت پنوموکوکی: واکسیناسیون یا پیشگیری داروئی در فرد سالمی که با فرد مبتلا در تماس بوده لازم نیست. بیماران پر خطر -بیماری سیکل سل -اختلال عملی طحال یا نداشتن طحال - سندرم نفروتیک -نارسائی مزمن کلیه -نقص ایمنی - پیوند اعضا می توان واکسیناسیون انجام داد.

نگارش و گردآورنده: رضا رحیمی
منابع:

1- Nelson , Text book of pediatrics 16th edition 2000
2- Oskkis , Text book of pediatrics 2000
3- Krugman , Infectious Disease of children 1998
4- Feigin & Cherry pediatrics infectious disease 1998
5- Atlas of Pediatric clinical diagnosis 2000
6- RED Book 2000 Report of the committee on infectious Diseases
7 - کتاب عفونی اطفال جلد یک دکتر سلطان زاده م - ح 1369
8 - دکتر سلطان زاده م - ح دگزامتازون در کمتر شدن عارضه کاهش شنوائی در مننژیت باکتری

پشتیبانی از سرور، یکی از عناصر حیاتی در تشکیلات و کسب‌وکارهای مدرن است و نقش اساسی را در تضمین عملکرد صحیح سرورها ایفا می‌کند. در ادامه، ما به اهمیت پشتیبانی از سرور، جنبه‌های مختلفی که در آن وجود دارد، و بهترین روش‌ها برای حفظ یک محیط سرور قابل اطمینان و کارآمد می‌پردازیم.

اهمیت پشتیبانی از سرور

پشتیبانی از سرور شامل مجموعه‌ای از فعالیت‌ها است که به منظور نگهداری، بهینه‌سازی و رفع مشکلات سیستم‌های سرور انجام می‌شود. سرورها مراکز مرکزی داده و برنامه‌ها هستند و به همین دلیل برای عملکرد روزمره تشکیلات بسیار مهمی به حساب می‌آیند. بدون پشتیبانی صحیح، مشکلات سرور می‌توانند منجر به از دست دادن وقت تا از دست دادن داده و زیان‌های مالی شوند.

یکی از دلایل اصلی اهمیت پشتیبانی از سرور، اطمینان از دسترسی پایدار است. سازمان‌ها برای ارائه خدمات و اطلاعات 24 ساعته، به سرورها اعتماد می‌کنند. مشکلات هر دوره‌زمانی سرور می‌تواند منجر به از دست دادن درآمد و تضرر از شهرت یک سازمان شود. تیم‌های پشتیبانی به منظور جلوگیری از ضرر، به توسعه و نگهداری از سرور اقدام می‌کنند.

جنبه‌های کلیدی نگهداری سرور

نگهداری از سرور شامل چندین جنبه اصلی است:

1. مانیتورینگ و نگهداری: مانیتورینگ منظم، بسیار مهم است. این شامل بررسی وضعیت سلامت سخت‌افزار، به‌روزرسانی‌های نرم‌افزاری و بهینه‌سازی سیستم می‌شود.

2. امنیت: تیم‌های پشتیبانی از سرور به حفاظت از سرورها در برابر تهدیدات سایبری می‌پردازند. آن‌ها اقدامات امنیتی مانند دیواره‌های آتش، سیستم‌های تشخیص تخلف و به‌روزرسانی‌های امنیتی منظم را برای محافظت از دسترسی غیرمجاز و نفوذ به داده‌ها اجرا می‌کنند.

3. پشتیبانی و بازیابی داده: داده‌ها دارای ارزشی برای سازمان‌ها هستند. تیم‌های پشتیبانی از سرور اطمینان می‌یابند که داده‌ها به طور منظم پشتیبان‌گیری می‌شوند و روش‌های بازیابی اطلاعات، در مواقع بحرانی در دسترس باشند.

4. رفع مشکلات: کارشناسان سرور در تشخیص و رفع مشکلات سرور ماهر هستند. آن‌ها باید با سرعت به رفع مشکلات پاسخ دهند.

5. برنامه‌ریزی ظرفیت: مانیتورینگ مصرف منابع سرور و برنامه‌ریزی برای نیازهای آینده بسیار مهم است. تیم‌های پشتیبانی از سرور باید اطمینان حاصل کنند که ظرفیت سرور با رشد و نیازهای سازمان هماهنگ باشد.

6. مستندسازی: حفظ مستندات جامع در مورد پیکربندی‌ها، فرآیندها و روش‌های رفع مشکلات سرور برای پشتیبانی مؤثر و انتقال دانش برای رفع مشکلات، ضروری است.

بهترین روش‌های پشتیبانی از سرور

برای ارائه پشتیبانی موثر از سرورها، سازمان‌ها باید از بهترین روش‌ها پیروی کنند:

1. به‌روزرسانی منظم: نرم‌افزارها و فریمورهای سرور را به‌روز نگه دارید تا به رفع آسیب‌پذیری‌های امنیتی بپردازید و عملکرد سرور را بهبود ببخشید.

2. پروتکل‌های امنیتی: تدابیر امنیتی قوی را برای محافظت از سرورها در برابر تهدیدات سایبری پیاده‌سازی کنید. این شامل کنترل دسترسی، رمزگذاری و سیستم‌های تشخیص تخلف می‌شود.

3. مانیتورینگ 24 ساعته: از ابزارهای مانیتورینگ برای شناسایی مشکلات به‌صورت زمان واقعی و رفع پیشگیرانه آن‌ها استفاده کنید.

4. تکثیر داده: راه‌حل‌های تکثیر و پشتیبان‌گیری را پیاده‌سازی کنید تا از دسترسی به داده‌ها و بازیابی در مواقع بحرانی اطمینان حاصل کنید.

5. قابلیت مقیاس‌پذیری: برای رشد آینده برنامه‌ریزی کرده و منابع سرور را به طور متناسب افزایش دهید.

6. تیم پشتیبانی ماهر: از افراد ماهر و مجرب در زمینه پشتیبانی از سرور استفاده کنید که با سخت‌افزار و نرم‌افزار سرور آشنا هستند.

7. مستندسازی: مستندات جامع را حفظ کرده تا انتقال دانش و حل مشکلات به صورت سریع و ساده باشد.

سخن پایانی

در پایان، پشتیبانی سرور نقش حیاتی در کسب‌وکارها و سازمان‌ها دارد که به زیرساخت فناوری اطلاعات وابستگی دارد. این تضمین می‌کند که سرورها قابلیت، امنیت و کارآیی را داشته باشند و در نهایت به عملکرد بی‌وقفه خدمات اصلی کمک کنند. با پیروی از بهترین روش‌ها و سرمایه‌گذاری در تیم‌های پشتیبانی ماهر، سازمان‌ها می‌توانند محیط‌های سرور قوی را حفظ کرده و دوره‌زمانی را به حداقل رسانده و از نگهداری پویا و موفقیت در تضمین تداوم کسب‌وکار بهره‌برند.

برای کسب اطلاعات بیشتر با ما در ارتباط باشید و درخواست خود را برای ما ارسال کنید.

در دوران مدرن اتصال دستگاه‌ها و ارتباط دیجیتال، شبکه‌های کامپیوتری به عنوان ستون فقراتی برای تبادل اطلاعات بی‌درنگ عمل می‌کنند. در میان این شبکه‌ها، عنصری که اغلب نادیده گرفته می‌شود اما حیاتی است، کابل‌ها هستند. کابل‌های شبکه کامپیوتری همراه با تجهیزات مرتبط، نقش حیاتی در ایجاد کانال‌های ارتباطی پایدار و کارآمد دارند.

انواع کابل‌ها

کابل‌های شبکه کامپیوتری انواع مختلفی دارند که هر یک برای تأمین نیازها و استانداردهای عملکرد خاص طراحی شده‌اند. دو دسته اصلی، کابل‌های جفت چرخیده و کابل‌های فیبر نوری هستند. کابل‌های جفت چرخیده، از سیم‌های مس چرخیده تشکیل شده‌اند و به طور عمده در ارتباطات کوتاه تا متوسط ​​استفاده می‌شوند. این کابل‌ها دو نوع اصلی دارند: جفت چرخیده بدون حفاظت (UTP) و جفت چرخیده با حفاظت (STP) . UTP در برنامه‌های روزانه رایج است، در حالی که STP حفاظت اضافی را در برابر تداخل الکترومغناطیسی فراهم می‌کند.

از سوی دیگر، کابل‌های نوری از نشانگرهای نوری برای انتقال داده با سرعت بالا و کاهش حداقل از دست دادن سیگنال استفاده می‌کنند. این کابل‌ها از الیاف شیشه‌ای یا پلاستیک تشکیل شده‌اند و از مزایای انتقال نرخ داده‌های بالا و مصونیت در برابر تداخل الکترومغناطیسی برخوردارند.

تجهیزات شبکه

چندین قطعه کلیدی از تجهیزات برای عملکرد شبکه کامپیوتری حیاتی هستند. اینها عبارتند از:

1.روترها: روترها دستگاه‌هایی هستند که شبکه‌های مختلف را به یکدیگر متصل می‌کنند و ترافیک داده بین آنها را فراهم می‌کنند. آنها نقش حیاتی در هدایت بسته‌های داده بین دستگاه‌ها دارند.

2.سوئیچ‌ها: سوئیچ‌ها در داخل یک شبکه محلی عمل می‌کنند و مسئول ارسال داده‌ها تنها به دستگاه مقصد است. به عنوان مثال، سوئیچ‌ها در افزایش کارایی شبکه با ایجاد مسیرهای مستقیم بین فرستنده و گیرنده نقش مهمی دارند.

3. هاب‌ها: هاب‌ها دستگاه‌های ابتدایی شبکه هستند که چندین دستگاه را به یکدیگر متصل می‌کنند. با این حال، هاب‌ها هوش سوئیچ‌ها را ندارند، زیرا داده‌ها را به تمام دستگاه‌های متصل پخش می‌کنند و باعث ازدحام غیرضروری شبکه می‌شوند.

4. مودم‌ها: مودم‌ها برای اتصال یک شبکه به اینترنت حیاتی هستند. آنها سیگنال‌های دیجیتال از یک رایانه را به سیگنال‌های آنالوگ برای انتقال از خطوط تلفن تبدیل و سیگنال‌های آنالوگ ورودی را به شکل دیجیتال باز می‌کنند.

5. نقاط دسترسی: نقاط دسترسی امکان اتصال دستگاه‌های بی‌سیم به یک شبکه سیمی را با استفاده از Wi-Fi فراهم می‌کنند. آنها در گسترش دسترسی به یک شبکه بدون نیاز به کابل‌های فیزیکی نقش مهمی را ایفا می‌کنند.

6. پنل‌های پچ: پنل‌های پچ به عنوان نقاط اتصال مرکزی برای کابل‌های مختلف شبکه عمل می‌کنند. آنها امکان سازماندهی و نگهداری آسان را با فراهم کردن یک رابط ساختارمند برای مسیریابی کابل‌ها به مقاصد مختلف شبکه فراهم می‌کنند.

برای کسب اطلاعات بیشتر با ما در ارتباط باشید و درخواست خود را برای ما ارسال کنید.

امروزه در دنیای انتقال داده‌ها، کابل‌های نوری فیبر به عنوان یک عجایب فناوری برجسته‌ شده‌اند. در این روش اطلاعات سریع منتقل می‌شود. این روش پیشرفته، انتقال داده با استفاده از نخ‌های نازکی از شیشه یا پلاستیک و با استفاده از پالس‌های نور صورت می‌گیرد. با توجه به مزایای این تکنولوژی، درک نکات مهم کابل‌های فیبر نوری امری حیاتی به حساب می‌آید.

مزایای کابل کشی فیبر نوری

کابلی کشی و راه اندازی فیبر نوری مزایای متعددی دارد که در ادامه به آن اشاره می‌کنیم.

1. سرعت و پهنای باند بی‌نظیر

یکی از مزایای قابل توجه کابل‌های نوری، سرعت و پهنای باند استثنایی آنها است. برخلاف کابل‌های مسی سنتی، فیبر نوری می‌تواند داده‌ها را با سرعت نور انتقال دهد، که امکان ارتباط بسیار سریع و کارآمد را فراهم می‌کند. این انتقال با سرعت بالا به ویژه برای برنامه‌هایی که انتقال داده‌های بزرگ را نیاز دارند، مانند پخش ویدیو، بازی‌های آنلاین و محاسبات ابری، بسیار مفید است.

2. از دست دادن کمترین سیگنال

کابل‌های نوری از دست دادن سیگنال در فواصل بلند نسبت به کابل‌های مسی کمتر تجربه می‌کنند. سیگنال‌های نوری در این کابل‌ها، با مقاومت کمتری مواجه می‌شوند که این امکان را فراهم می‌کند که داده‌ها بدون تضعیف قابل ملاحظه در فواصل طولانی انتقال پیدا کنند. این ویژگی باعث می‌شود که کابل‌های نوری برای راه‌حل‌های شبکه مناسب با اتصال پایدار و کیفیت اطمینانی در مناطق جغرافیایی وسیع مناسب باشند.

3. مقاومت در برابر تداخل الکترومغناطیسی

بر خلاف کابل‌های مسی، کابل‌های فیبر نوری در برابر تداخل الکترومغناطیسی مقاوم هستند. این مقاومت در برابر EMI تضمین می‌کند که انتقال داده‌ها پایدار و بدون تداخل باشد، حتی در محیط‌هایی با سطوح بالای تابش الکترومغناطیسی. این ویژگی باعث می‌شود که کابل‌های نوری برای برنامه‌هایی که حفظ امانت سیگنال اساسی است، مانند مراکز پزشکی و محیط‌های صنعتی، مناسب باشند.

4. افزایش امنیت

کابل‌های نوری فیبر لایه اضافی امنیتی را ارائه می‌دهند به دلیل طبیعت انتقال داده با استفاده از سیگنال‌های نور. این سیگنال‌ها دشوارتر به سایر افراد نفوذ می‌کنند نسبت به کابل‌های مسی سنتی که سیگنال‌های الکترومغناطیسی ارسال می‌کنند که قابل افشای هستند. بنابراین، کابل‌های نوری فیبر اغلب برای انتقال اطلاعات حساس انتخاب می‌شوند که به بهبود امانت داده‌ها کمک می‌کند.

5. طراحی سبک و کوچک

کابل‌های نوری به شدت سبک‌تر و کم‌حجم‌تر از همتایان مسی خود هستند. این باعث می‌شود که آنها آسان‌تر قابل مدیریت، نصب و حمل شوند. وزن و اندازه کمتر باعث مدیریت و ساختار کابل‌ها ساده‌تر و کارآمدتر می‌شود، که اجازه نصب انعطاف‌پذیرتر و کاراتر، به ویژه در محیط‌های مختلف را می‌دهد.

6. مقاومت و طول عمر

کابل‌های فیبر نوری برای مقاومت و طول عمر آنها شناخته می‌شوند. مواد استفاده‌شده در ساخت آنها، مانند شیشه و پلاستیک، مقاوم به عوامل محیطی مانند رطوبت و تغییرات دما هستند. به علاوه، کابل‌های نوری فیبر کمتر به زنگ‌زدگی حساس هستند، که طول عمر بیشتری را تضمین می‌کند و نیاز به تعویض‌های مکرر را کاهش می‌دهد.

سخن پایانی

به عبارت دیگر، کابل‌های فیبرنوری نمایانگر یک انقلاب در عالم ارتباطات و انتقال داده‌ها هستند. سرعت بی‌نظیر، از دست دادن کمترین سیگنال، مقاومت در برابر تداخل، افزایش امنیت، طراحی کوچک و سبک، مقاومت و طول عمر، و آینده‌نگری از جمله مزایای کابل کشی فیبر نوری است؛ که آنها را به گزینه‌ای ترجیحی برای راهکارهای شبکه مدرن تبدیل کرده‌اند.

برای کسب اطلاعات بیشتر با ما در ارتباط باشید و درخواست خود را برای ما ارسال کنید.

اگر آپارتمانی همراه با پارکینگ خریداری شده باشد، اما بعد از آماده شدن سند، مشخص شد واحد بدون پارکینگ است.

دو حالت قابل تصور است:

اول، اگر در مبایعه نامه به پارکینگ اشاره شده باشد؛ خریدار می‌تواند اقدام به طرح دعوای الزام به انجام تعهد و تحویل یک باب پارکینگ و تقاضای اصلاح سند را نماید.

دوم، اگر به صورت شفاهی در مورد پارکینگ صحبت شده باشد؛ خریدار می بایست این ادعا را با دلایل محکمه پسند در دادگاه اثبات نماید وگرنه دعوای او در دادگاه مورد پذیرش قرار نمی گیرد.

حتما هنگام خرید آپارتمان از صحت وجود پارکینگ و مساحت آن و قید پارکینگ در سند مالکیت اطمینان حاصل نمایید.

در خصوص وجود انباری و متراژ دقیق آن نیز بررسی لازم را داشته باشید.

جهت اطمینان از اظهارات شفاهی فروشنده، از مدیریت آپارتمان و همسایه‌ها تحقیق کنید.