علل کج شدن انگشتان دست

علت کج شدن انگشتان دست

بسیاری از شرایط می تواند بر روی دست و انگشتان تاثیر بگذارد وباعث بدشکلی آن ها گردد. در این مقاله برخی از موارد را ارائه می دهیم.

سندرم تونل کارپ فشار روی عصب مدونی ایجاد می کند که باعث درد در مچ دست و انگشت می شود.

این امر می تواند به حس سوزن سوزن شدن یا ضعف در دست و انگشتان منجر شود. این علائم معمولا در انگشت شست، انگشت وسط قرار دارد. همچنین می تواند منجر به آتروفی عضلات دست و انگشت شود.

سندرم تونل Cubital باعث درد و بد شکلی در انگشت های کوچک می شود.

این افزایش فشار عصب اولنار در آرنج است که در آن عصب تحت اپیکندیل عبور می کند.

بافت همبند بر روی عصب بعضی اوقات ضعیف می شود، باعث می شود که بیمار بی حسی و احساس مور مور شدن در طول انگشت کوچک و وسط می شود. فشرده سازی عصب Ulnar زیر آرنج می تواند یک "دست پنجه" ایجاد کند.

استئوآرتریت دیگر دلیل بد شکلی و درد در مفاصل دست ها است که معمولا بر روی مفصلی بین انگشتی و انگشت شست تاثیر می گذارد. این یک بیماری مفصلی دژنراتیو است که موجب وخامت تدریجی غضروف مفاصل دست می شود.

آرتریت روماتوئید درد در انگشتان دست و استخوان مچ دست در سمت انگشت های کوچک قرار دارد. التهاب یا تحریک این بیماری باعث درد، تورم، ضعف می شود، شکل طبیعی و ترمیم مفاصل را از بین می برد.

مفاصل بین انگشت های دست و انگشتان در حال افزایش و حرکت به سمت بالا می گردند

می توان روماتیسم مفصلی را از اصلی ترین دلیل تغییر شکل در انگشت های دست نام برد.

التهاب استخوانی مفصلی

التهاب استخوانی مفصلی، که ورم مفاصل پیری هم نامیده می‌شود، اغلب ناشی ار وارد آمدن آسیب‌‌های کوچک در طی سال‌هاست و معمولاً مانعی برای ادامه فعالیت‌های عادی نیست، گرچه ممکن است گاه‌گاه ناراحتی ایجاد کند.

اگر دست‌هایتان در جوانی، حدود سی‌سالگی، تغییر شکل داده و دردناک شده است، ممکن است دچار التهاب شبه روماتیسمی مفاصل شده باشید که یک بیماری ناتوان کننده و نیازمند درمان طبی است. مفاصل با رباط‌هائی نگاه داشته شده‌اند، و وقتی مفصل در اثر بیماری پر از مایع شود، این رباط‌ها کشیدگی پیدا می‌کنند. رباط‌ها به‌تدریج فرسوده می‌شوند تا جائی که دیگر نتوانند بندهای انگشتان را ثابت نگاه دارند. در اینجا، انگشتان شروع به انحراف از وضعیت‌ خود می‌کنند که گاهی شدید است.

به‌دلائل نامعلوم، التهاب شبه روماتیسمی مفاصل زنان را بیشتر از مردان گرفتار می‌کند و در سنین بین 35 و 40 شایع‌تر است.

تاندونیت فلکسور (انگشت مشتقه)نوعی درد است که ممکن است در کف دست و همچنین قسمت پایینی انگشت ایجاد شود. این وضعیت بر تاندون های انگشت تاثیر می گذارد و باعث می شود که انگشت در حالت خم باقی بماند.

تاندون فلکسور ضخیم و تحریک می شود، زیرا آن را از طریق قرقره تاندون عبور می کند و باعث گره زدن ضخیم تاندون می شود.

سندروم De Quervain باعث درد می شود که در قسمت انگشت و مچ دست بدشکلی ایجاد می کند.درد و تورم بر روی انگشت شست دست و مچ دست، که ممکن است کارایی انگشت شست را از بین ببرد. التهاب غلاف تونل که دو تاندون را احاطه کرده است که حرکت انگشت شست را کنترل می کند.

نگارش و گردآورنده: رضا رحیمی

منبع: سیروس مومن زاده فوق تخصص درد شناسی و طب درد

سندروم دم اسبی یا سندروم کودا اکوینا چیست؟

سندروم دم اسبی

همه ساله میلیون ها نفر از مردم دچار کمر درد می شوند و در اکثر موارد بدون متحمل شدن عمل جراحی بهبود می یابند. ‏

اما درد شدید کمر می تواند نشانه ای از یک بیماری جدی باشد که به خوبی شناخته نشده و در اکثر موارد اشتباه تشخیص ‏داده شده است.

سندروم دم اسبی یا “‏cauda equina‏” (‏CES‏) هنگامی رخ می دهد که ریشه های عصبی دم اسبی فشرده ‏شده و باعث اختلال در عملکرد حسی و حرکتی در اندام های تحتانی و مثانه می شوند.

بیماران مبتلا به این سندروم در اغلب ‏موارد به عنوان یک مورد اورژانسی در بیمارستان پذیرفته می شوند. سندرم ‏CES‏ می تواند به بی اختیاری و حتی فلج دائمی ‏منجر شود.‏
منطقه ی دم اسب ساختاری در انتهای ستون فقرات اکثر مهره داران بوده، که شامل ریشه های عصبی و ریز ریشه هایی از بالا می باشد.

در انسان، از آنجایی که رشد طناب نخاعی در طفولیت متوقف می شود در حالیکه رشد استخوان های فقراتی ادامه می یابد.

طناب نخاعی در افراد بزرگسال در حدود سطح مهره های L1/L2 و در هنگام تولد در L3 پایان می یابد.

با اینحال، برخی تغییرات در افراد بزرگسال وجود دارد و طناب نخاعی ممکن است هرجایی بین مهره های T12 تا L3 پایان یابد.

سندرم دم اسب اگرچه درد پا شایع است و معمولاً بدون جراحی بهبود می یابد.

پونکسیون کمری چگونه انجام می‌شود؟

پونکسیون کمری یا سوراخ کمری (LP) ضربه زدن به ستون فقرات است که برای تشخیص یا درمان یک بیماری انجام می‌شود. برای این روش، پزشک یک سوزن توخالی را در فضای اطراف ستون فقرات (فضای سابراکنوئید) در قسمت پایین کمر وارد می‌کند تا مقداری مایع مغزی نخاعی (CSF) را خارج کند یا دارو تزریق کند. CSF از سلول‌ها، آب، پروتئین‌ها، قندها و سایر موادی تشکیل شده است که برای حفظ تعادل در سیستم عصبی ضروری هستند.

پونکسیون کمری به چه علت و در چه مواقعی انجام می‌شود؟

پونکسیون کمری به دلایل مختلفی انجام می‌شود. شایع‌ترین دلیل برداشتن مقدار کمی CSF برای آزمایش است. این می‌تواند در تشخیص اختلالات مختلف کمک کند. این مایع برای گلبول‌های قرمز و سفید خون، پروتئین و گلوکز (قند) آزمایش می‌شود. شفافیت و رنگ مایع نیز بررسی می‌شود که آیا باکتری، ویروس یا سلول‌های غیر طبیعی وجود دارد یا خیر. CSF اضافی در افرادی که تولید بیش از حد یا کاهش جذب مایع دارند نیز برداشته می‌شود.

تست پونکسیون کمری اغلب برای چه بیماری‌هایی انجام می‌شود؟

عمل پونکسیون کمری می‌تواند در تشخیص بسیاری از بیماری‌ها و اختلالات مفید باشد، از جمله:

مننژیت التهاب غشای پوشاننده مغز و نخاع. التهاب معمولاً نتیجه یک عفونت ویروسی، باکتریایی یا قارچی است. آنسفالیت، التهاب مغز که معمولاً توسط ویروس ایجاد می‌شود. سرطان‌های خاصی که مغز و نخاع را درگیر می‌کنند. خونریزی در ناحیه بین مغز و بافت‌هایی که آن را می‌پوشانند (فضای سابراکنوئید).سردردهای خطرناک با علت ناشناخته پس از ارزیابی و در صورت لزوم تصویربرداری از سر، پونکسیون کمری می‌تواند برای تشخیص برخی شرایط التهابی که می‌تواند منجر به سردرد شود، انجام شود. میلیت، التهاب نخاع یا مغز استخوان. نوروسیفلیس، مرحله‌ای از سیفلیس که طی آن باکتری به سیستم عصبی مرکزی حمله می‌کند. سندرم گیلن باره، اختلالی که در آن سیستم ایمنی بدن به بخشی از سیستم عصبی حمله می‌کند.

بیماری‌های دمیلینه کننده بیماری‌هایی که به پوشش محافظی که رشته‌های عصبی خاصی را احاطه کرده است حمله می‌کنند. به عنوان مثال، مولتیپل اسکلروزیس یا پلی نوروپاتی دمیلینه حاد.

پونکسیون کمری و تومور کاذب مغزی

تومور کاذب مغزی که فشار خون داخل جمجمه ایدیوپاتیک یا IIH نامیده می‌شود. در این شرایط فشار داخل فضای زیر عنکبوتیه به دلایلی که مشخص نیست افزایش می‌یابد. پونکسیون کمری فقط در این شرایط پس از ارزیابی و تصویربرداری از سر انجام می‌شود. این‌ها بیماری‌هایی هستند که توسط پونکسیون کمری تشخیص داده می‌شوند.

هیدروسفالی و پونکسیون کمری

هیدروسفالی یک بیماری نادر که عمدتاً افراد مسن را تحت تأثیر قرار می‌دهد. افراد مبتلا به این بیماری معمولا علائمی از جمله؛ از دست دادن کنترل ادرار، مشکلات حافظه و راه رفتن ناپایدار دارند. برای بررسی اینکه آیا فشار CSF افزایش یافته است یا خیر، پونکسیون کمری انجام می‌شود.

خطرات پونکسیون کمر چیست؟

از آنجایی که این روش نخاع و مغز را درگیر می‌کند، گاهی عوارض زیر رخ می‌دهد:

مقدار کمی CSF می‌تواند از محل وارد کردن سوزن نشت کند. این می‌تواند باعث سردرد بعد از عمل شود. اگر نشت ادامه یابد، سردرد می‌تواند شدید باشد. همچنین خطر ابتلا به عفونت وجود دارد. زیرا سوزن سطح پوست را می‌شکافد و راهی برای ورود باکتری‌ها به بدن فراهم می‌کند. بی حسی کوتاه مدت پاها یا کمردرد احساس می‌شود. خطر خونریزی در کانال نخاعی وجود دارد. بسته به شرایط پزشکی خاص فرد، امکان وجود خطرات دیگری نیز وجود دارد. قبل از انجام عمل حتماً در مورد هر گونه نگرانی با پزشک خود صحبت کنید.

در حین پونکسیون کمر چه اتفاقی می‌افتد؟

عمل پونکسیون کمری می‌تواند به صورت سرپایی یا به صورت بستری در بیمارستان انجام شود. روش‌ها بسته به شرایط فرد و شیوه‌های پزشک متفاوت است. برخی از پزشکان ترجیح می‌دهند این روش را با استفاده از یک نوع اشعه ایکس به نام هدایت فلوروسکوپی انجام می‌دهند.

به طور کلی، پونکسیون کمری از فرآیند زیر پیروی می‌کند

فرد هر گونه لباس، جواهرات، یا سایر اشیاء را که می‌تواند در این روش تداخل ایجاد کند باید خارج کند. لباس مخصوص به فرد داده می‌شود تا بپوشد. قبل از شروع عمل یادآوری می‌شود که مثانه خود را خالی کنید. در حین پونکسیون کمری روی تخت معاینه به پهلو دراز بکشید در حالی که چانه را به سینه و زانوها را به سمت شکمتان جمع کنید. رائه دهنده با تزریق یک بی حس کننده موضعی، پوست را بی حس می کند. سپس یک سوزن توخالی از طریق پوست بی حس شده و به فضایی که CSF در آن قرار دارد وارد می‌شود.

در حین وارد کردن سوزن مقداری فشار احساس خواهید کرد، در حین وارد کردن سوزن باید کاملاً ثابت بمانید. در این مرحله ابتدا CSF جمع آوری می‌شود سپس اگر پزشک نیاز به تزریق دارو به کانال نخاعی داشته باشد، پس از جمع آوری CSF از طریق همان سوزن تزریق دارو را انجام می‌دهد. پس از انجام این روش، سوزن برداشته می‌شود و بانداژی روی محل تزریق گذاشته می‌شود. لوله‌های آزمایش برای آزمایش به آزمایشگاه منتقل می‌شوند. اگر در حین عمل احساس بی حسی، سوزن سوزن شدن، سردرد یا سبکی سر کردید، به پزشک اطلاع دهید.

مراقبت بعد از پونکسیون کمر چگونه است؟

تا زمانی که سر خود را بالا نیاوردید، مجاز خواهید بود از این طرف به آن طرف بچرخید. بعد از عمل از فرد خواسته می‌شود که مایعات زیادی بنوشد. این مایعات جایگزین CSF می‌شود که در حین ضربه زدن به ستون فقرات خارج شده است و احتمال ایجاد سردرد را کاهش می‌دهد.

همانطور که در ابتدا گفتیم پونکسیون کمر یک روش آزمایش است که از قسمت کمر انجام می شود. این آزمایش کم تهاجمی است و برای تشخیص بیماری‌های؛ مننژیت، سرطان‌ها، نوروسیفلیس، میلیت و تومورهای مغزی کاذب استفاده می‌شود. اکثر پزشکان اغلب این آزمایش را به صورت سرپایی انجام می‌دهند. عوارض خطرناکی ندارد اما باید توصیه‌های پزشک خود را بعد آن رعایت کنید.

نگارش و گردآورنده: رضا رحیمی

منبع: محمد عیسایی، جراح ستون فقرات متخصص مغز و اعصاب

آغازی دوباره تشکر از همراهی یکساله شما.

امیدوارم همیشه تنی سالم و روانی شاد در زندگی داشته باشید. مطالب وبلاک توسعه دهنده ی دانش پزشکی و ارتقاء سطح بهزیستی شماست.

تمام تلاش این بوده مطالب علمی با حس امانت داری به مخاطبان منتقل شود.

هرکجای جهان هستید شاد زندگی کنید و شادی و دانایی را به دیگران هدیه کنید.

پائیز فصل رنگارنگ و رقص طبیعت است، فصل عاشقان بیدل است. پائیز فصل دانایی است، پائیز فصل رویش دوباره است، فصل طلایی شدن است. قلبتان طلایی وجودتان زلال باد

رضا رحیمی

انواع معده درد و درمان آن

تقریبا همه‌ افراد هر از گاهی دچار معده درد می‌شوند. علائم شایع معده درد شامل تهوع، سوء‌‌هاضمه، استفراغ، نفخ، اسهال یا یبوست است.

برای معده‌های حساس غذاها و میوه‌هایی وجود دارد که مصرف آن کمک می‌کند فرد با مشکل کمتری روبه‌رو شود و سریع‌تر بهبود پیدا کند.

14 علت درد معده

درد معده می‌تواند عامل شیمیایی داشته باشد و به دلیل مصرف برخی داروها بروز کند.

بهتر است بدانید داروهایی که بیشترین تاثیر را روی معده دارند، شامل داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی (مسکن‌ها) مانند بروفن و آسپیرین است.

سوزش و سنگینی معده، ترش کردن غذا و به طور کلی احساس ناراحتی در معده جزو مشکلاتی است که بسیاری از افراد را درگیر می کند.

اما این ناراحتی و دردمعده از کجا ناشی می شود؟ عوامل متعددی در بروز این مشکل دخالت دارند که گاه بسیار عجیب هستند.

• ورم معده:

که میتونه ناشی از هر چیزی باشه،که شامل مسمومیت‌های باکتریایی، استفاده از داروهای مشخص، سن و سال، تنباکو و یا استفاده از الکل باشه.

ورم معده میتونه باعث ایجاد درد در قسمت‌های بالایی شکم باشد. و حس پر بودن در شکم.

• اسید معده:

به عنوان بیماری معده و رودوی هم شناخته می‌شود، موقعی اتفاق میافتد که اسید معده به مری برمی گرده.

که باعث درد یا احساس سوزش توی شکم و پشت قفسه سینه می شود، همچنین خوردن غذاهای چرب و تند هم تاثیر گذار هستند.

• عدم تحمل لاکتوز:

تا حالا این حس درد بعد از نوشیدن یه لیوان شیر یا خوردن پنیر داشتین؟

افرادی با این خصوصیت چیزهایی را که لاکتوز داره نمی توانند هضم کنند ودل درد می گیرند، استرس و فشارهای روانی میتونه باعث اسپاسم های فیزیکی هم باشه.

• مصرف دارو:

معده درد می تواند عامل شیمیایی داشته باشد و به دلیل مصرف برخی داروها بروز کند.

بهتر است بدانید داروهایی که بیشترین تاثیر را روی معده دارند، شامل داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی (مسکن ها) مانند بروفن و آسپرین است.

• مشکلات قلبی عروقی:

برخی بیماری های قلبی باعث ایجاد معده درد می شوند. زمانی که آنفارکتوس (سکته قلبی) در قسمت پایین قلب رخ می دهد، مانند آنوریسم آئورت می تواند باعث ایجاد معده درد شود.

• سرطان معده:

خداوند آن روز را نیاورد، اما دردهای شدید و مداوم معده می تواند نشان دهنده سرطان معده باشد. بعد از 50 سالگی، ورم معده به همراه کاهش وزن و خستگی زیاد می تواند از نشانه های این بیماری باشند.

• ورم یا زخم معده:

درد معده می تواند از خود معده ناشی شود، مانند زمانی که که التهابی در مخاط آن وجود داشته باشد. در اغلب موارد هلیکوباکترپیلوری باعث بروز التهاب و ورم معده می شود.

• سوءهاضمه:

در اکثر موارد، درد معده ناشی از سوءهاضمه است. در واقع معده درد در 40 درصد موارد به دلیل همین مشکل است.

سوءهاضمه اختلالی در عملکرد سیستم گوارشی است که به واسطه هضم نادرست و سخت مواد غذایی بروز کرده و باعث ایجاد درد معده می شود.

• درد انعکاسی:

معمولا زمانی که کسی از درد معده شکایت می کند، از درد بخش بالایی شکم صحبت می کند. اما معده الزاما باعث بروز چنین دردی نیست، چون این ارگان در قسمت بالاتر و زیر دنده ها قرار دارد.

در این منطقه از بدن نیز ارگان های دیگری نیز وجود دارند. بنابراین گاهی درد معده ربطی به این ارگان ندارد، ممکن است چنین دردی از ارگان های دیگر باشد.

• ریفلاکس معده:

اختلال در عملکرد اسفنکتر تحتانی مری، همان عضله ای که دریچه بین مری و معده را کنترل می کند می تواند باعث بالا آمدن اسید از معده به مری می شود. این مسئله را ریفلاکس معده می گویند.

• قورت دادن سریع لقمه:

گاهی تند غذا خوردن باعث معده درد می شود، بویژه اگر از سوءهاضمه رنج می برید. بهتر است بدانید همه چیز به کیفیت غذای مصرفی تان نیز بستگی دارد.

غذاهای چرب، ادویه ها و قهوه نیز باعث ایجاد معده درد می شود. این عوامل را به عادت های نادرستی مانند مصرف دخانیات یا الکل اضافه کنید.

• انسداد روده:

مشکل مربوط به روده نیز می تواند منجر به درد در ناحیه معده شود. اگر درد معده در ناحیه اثنی عشر احساس شود ممکن است در نتیجه انسداد روده باشد.

• میگرن:

گاهی عامل معده درد کمی دورتر از این ناحیه است و در اثر میگرن ایجاد می شود.

علت درد انگشت دست و روش های درمان آن

مطالعه کنید

در این صورت پای میگرن شکمی در میان است که بدون ایجاد سردرد فقط باعث ایجاد اختلالات گوارشی مانند حالت تهوع، استفراغ و معده درد می شود.

• استرس:

استرس باعث ایجاد تغییراتی در عادت های غذایی و خواب می شود. این مسائل نیز باعث بروز مشکلات گوارشی و در نتیجه معده درد می شوند.

بهتر است بدانید که قبل از کشف هلیکوباکتر و تاثیر آن در ایجاد معده درد، تمام مشکلات معده را به استرس ربط می دادند.

• اختلالات دستگاه گوارش (GI):

معمولاً شامل علائم درد معده، سوزش سر دل، اسهال، یبوست، حالت تهوع و استفراغ است.

در حالی که دلایل احتمالی زیادی در موارد مربوط به دستگاه گوارش وجود دارد، وقتی هیچ توضیحی در پزشکی یافت نشد، اغلب به آنها “علائم عملکردی دستگاه گوارش” گفته می شود.

مطالعات بسیاری همبستگی بین اضطراب، افسردگی و علائم عملکردی دستگاه گوارش را نشان داده اند.

به طور کلی، نتایج مطالعه نشان داده است افرادی که حداقل یک علامت سیستم گوارشی دارند، نسبت به افراد فاقد علائم دستگاه گوارش احتمال ابتلا به اختلال اضطراب یا افسردگی بیشتری دارند.

در حقیقت، دردها و ناراحتی های جسمی غیر قابل توضیح به طور کل – خستگی، سردرد، ناراحتی معده، تهوع، اسهال، یبوست، سرگیجه، دردهای اسکلتی-عضلانی – بیشتر در افراد دارای اختلال اضطراب و یا افسردگی گزارش شده است.

مواردی که درد معده را تشدید می کنند:

لیست زیر مواردی هستند که درد معده را تشدید می کنند و آنها را ریسک فاکتورهای معده درد می نامند.

1. سیگار کشیدن
2. سطح بالای استرس
3. استفاده بیش از حد از الکل یا کوکائین
4. بلعیدن مواد خورنده یا اشیا خارجی
5. سابقه‌ی استفراغ مزمن
6. کمبود ویتامین B12
7. استفاده معمول از داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی (NSAID ها)
8. استفاده‌ی منظم از استروئیدهای تجویز شده
9. شیمی درمانی
10. مکمل‌های پتاسیم
11. مکمل‌های آهن
12. قرار گرفتن در معرض اشعه
13. ریفلاکس صفرا بعد از جراحی معده
14. اختلالات خود ایمنی مانند تیروئیدیت هاشیموتو یا دیابت نوع 1
15. ایدز یا HIV
16. بیماری کرون
17. عفونت‌هایی که می‌توانند خطر التهاب معده را افزایش دهند مانند سل و سیفلیس

بیشتر بخوانید؛ علت و راه‌های درمان انواع درد شکم

علائمی که نشان می‌دهد معده درد طبیعی نیست

• معده دردی که از بین نمی‌رود.
• محل درد در بالای شکم و وسط قفسه سینه است.
• بعد از خوردن غذای چرب دچار معده درد شدیدی می‌شوید.
• وقتی آروغ می‌زنید در قسمت بالای شکم درد مبهمی حس می‌کنید.
• در قسمت پایین شکمتان درد تند و تیزی احساس می‌کنید.
• درد شدیدی که در سمت راست و پایین شکمتان احساس می‌کنید.
• درد شدیدی که نمی‌دانید از کجاست.
  وقتی درد وسط شکم ناگهان روی می‌دهد، مخصوصاً در افرادی که سابقه‌ی زخم گوارشی دارند یا آن‌هایی که مقدار زیادی آسپرین یا داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی مصرف می‌کنند، می‌تواند نشانه‌ی سوراخ شدن در ناحیه‌ی معده باشد.
• شکم‌درد در قسمت چپ که با حرکت کردن بدتر می‌شود.
• شکم‌دردی که ناتوان کننده است.
• معده دردی که با کاهش وزن ناخواسته همراه است.
• معده دردی که با حالت تهوع یا استفراغ همراه است.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کنید؟

گاهی مشکلات شکمی نشان‌دهنده‌ی یک مشکل جدی هستند. استفراغ‌های طولانی‌مدت شما را در معرض کم آبی قرار می‌دهد. نوشیدن جرعه‌های کوچک آب کمک می‌کند بدن‌تان دچار کم آبی نشود.

اگر تهوع و معده‌ دردتان بیشتر از 48 ساعت طول کشید جهت درمان درد معده به پزشک مراجعه کنید.

اگر متوجه شدید بعد از خوردن غذاهای خاصی یا انجام کارهای خاصی مدام دچار ناراحتی معده می‌شوید، درمورد علائم‌تان با پزشک صحبت کنید.

ممکن است چیزی نباشد اما مراجعه به پزشک‌تان می‌تواند احتمال بیماری کرون، یک آلرژی غذایی و یا سایر بیماری‌ها را مورد بررسی قرار دهد.

تشخیص علت معده درد

در دمان معده درد اولین قدم تشخیص علت درد است که با یکی یا چند روش زیر انجام می‌شود.

• معاینه بالینی
  پزشک شکم، قلب و ریه‌های بیمار را برای تعیین منشأ درد به دقت معاینه می‌کند.
• آزمایش‌ خون، ادرار و مدفوع
  تست‌های آزمایشگاهی ممکن است برای تعیین علت معده درد مفید باشند. پزشک با توجه به اطلاعاتی که از معاینه بالینی و سوال از بیمار به دست می‌آورد، دستور انجام آزمایش‌های خون یا ادرار را برای تایید تشخیص اولیه می‌دهد.

یکی از مهم‌ترین آزمایش‌ها، بررسی باردار بودن زنان است.
بالا بودن تعداد گلبول‌های سفید می‌تواند علامت عفونت یا صرفاً واکنش به فشار ناشی از درد و استفراغ باشد.
پایین بودن تعداد گلبول‌های قرمز (هموگلوبین) به معنای خونریزی داخلی است، البته اکثر عارضه‌های همراه با خونریزی دردناک نیستند.
وجود خون در ادرار: ممکن است خون در ادرار با چشم دیده نشود. درهر حال ادرار خون‌آلود علامت وجود سنگ کلیه است.
فاکتورهای دیگری مانند آنزیم‌های کبدی و آنزیم‌های پانکراس در خون اندازه‌گیری می‌شود تا پزشک متوجه شود که کدام اندام عامل درد است؛ هرچند این آزمایش‌ها به تشخیص دقیق عارضه کمک نمی‌کند.

• رادیولوژی
  بررسی رادیولوژی معده و شکم بیمار می‌تواند مفید باشد، اما همواره ضروری نیست.
• آزمایش‌های دیگر
  سونوگرافی: سونوگرافی روشی بدون درد است که به تشخیص علل معده درد کمک می‌کند. چنانچه پزشک به وجود مشکل در کیسه صفرا، پانکراس، کبد یا اندام‌های تناسلی زنان مشکوک شود، دستور سونوگرافی می‌دهد.

سونوگرافی برای تشخیص مشکلات مربوط به کلیه و طحال یا رگ‌های بزرگی مفید است که از قلب خارج می‌شوند و خون بالاتنه را تامین می‌کنند.

• سی تی اسکن (توموگرافی رایانه‌ای): سی تی اسکن اطلاعات مفیدی را درباره کبد، پانکراس، کلیه و حالب، طحال و روده کوچک و بزرگ در اختیار می‌گذارد.
• ام آر آی: ارزش تشخیصی ام آر آی برای تشخیص مشکلات معده و شکم کمتر از سی تی اسکن است.

با این حال در صورت وجود بعضی مشکلات و علائم ممکن است پزشک MRI را به سی تی اسکن ترجیح بدهد یا انجام MRI را در معاینات تکمیلی لازم بداند.
گاهی اوقات پزشک انجام هیچ آزمایشی را لازم نمی‌داند.

ممکن است علت معده درد، بدون انجام آزمایش نیز مشخص باشد و بیمار به عارضه‌ای جدی مبتلا نباشد. درهر حال اگر پزشک انجام آزمایش را لازم بداند، باید دلیل انجام آزمایش را توضیح بدهد و بگوید که در چه شرایطی انجام آزمایش توصیه نمی‌شود.

پس از آماده شدن جواب آزمایش نیز پزشک موظف است نتایج را برای بیمار تفسیر کند و توضیح بدهد که براساس این نتایج چه تغییری را در طرح درمان ایجاد می‌کند.

درمان معده درد با روش های خانگی

• انواع دمنوش های خانگی:
  دمنوش لیمو: یک عدد لیمو را در یک لیوان آب ولرم بفشارید. بهتر است کمی عسل نیز به آن اضافه کنید تا تاثیر آن بیشتر باشد.
  دمنوش زنجبیل: برای درمان درد معده ناشی از سوء هاضمه بهترین گزینه است. زنجبیل را می توان به صورت مربای آن، یا میوه خشک نیز مصرف کرد. اگر از زخم معده رنج می برید بهتر است یک رژیم حاوی زنجبیل در شکل دمنوش یا مربا داشته باشید.
  دمنوش بابونه: بابونه ضد اسپاسم و ضد التهاب است. دمنوش بابونه به آرام شدن دردهای عصبی معده و سوزش سر دل و کاهش تهوع کمک زیادی می کند.
  دمنوش نعنا: منتول موجود در نعنا و برگ های آن یک مسکن طبیعی درد است.

نکته! از خوردن چای پرهیز کنید! اگر از ورم معده شکایت دارید وعده های چای خود را به حداقل برسانید.

• خوردن انواع میوه:
  موز: یکی از میوه هایی که می تواند تسکین دهنده درد معده باشد موز است. بر طبق تحقیقات طب سنتی در مجله لانست، موز می تواند در رژیم غذایی افرادی که مبتلا به مشکلات معده هستند گنجانده شود.
  انار: یک درمان خانگی این است که مقداری فلفل و نمک را به دانه های انار بپاشید و بخورید. انار به کاهش درد معده کمک فراوانی می کند.
  پاپایا: میوه پاپایا میوه ای است که حاوی آنزیم پاپایین است. این آنزیم به هضم غذا کمک کند. اگر خوردن این گیاه برای شما خوشایند نیست بهتر است قرص آن را از داروخانه خریداری کنید و به صورت روزانه مصرف کنید.
• خوردن دانه‌های گیاهی:
  از قدیم‌ترین درمان‌هایی که برای درمان درد معده استفاده می‌شود دانه‌های رازیانه و زیره است.

دانه رازیانه: دانه‌های رازیانه را به مدت یک شب در آب خیس کنید سپس روزانه به جای نوشیدنی از آب آن استفاده کنید.
دانه زیره: برای این منظور ابتدا مقداری دانه زیره را در ماهی تابه سرخ کنید و با کمی نمک مزه دار کنید و میل نمایید.
خوردن ماست و آنقوزه: اگر دچار سوء هاضمه هستید و از دل درد خسته شده اید حتما ماست را امتحان کنید. باکتری موجود در ترکیب ماست می تواند بهترین درمان معده درد و معالجه اسهال شما باشد.
اگر به آنغوزه دسترسی دارید مقداری از آن را با کمی شیر گرم کنید. این معجون سریع ترین راه درمان درد معده است.

• جوش شیرین و نوشیدنی های بدون گاز
  دردهای شدید معده می تواند با خوردن جوش شیرین در مقداری آب گرم تسکین یابند.

افزایش گاز معده را با خوردن نوشیدنی های بدون گاز کنترل کرد و از پیشرفت درد معده جلوگیری نمود.

• سبزیجات در رژیم غذایی
  برگهای جعفری را در مقداری آب بخیسانید. نوشیدن آب جعفری و خوردن برگ های آن به حفظ سلامتی معده کمک شایانی می کند.
  دانه های شنبلیله و برگ کرفس را خرد کنید و روزانه در رژیم غذایی خود استفاده کنید.
• سرکه سیب و گلاب:
  گلاب: برای رهایی از حالت تهوع گلاب بنوشید.
  سرکه سیب: یک لیوان آب با چند قاشق سرکه سیب، یک درمان خانگی فوق العاده برای درمان درد معده است. سرکه از طریق بهبود هضم به تسکین درد کمک می کند.
  علاوه بر درمان هایی که ذکر شد بهتر است یک سری خوراکی ها را نیز از رژیم غذایی خود حذف کنید. سرخ کردنی ها، غذاهای چرب مانند ته دیگ، گوشت قرمز،

شیرینی های خامه ای، نوشابه گازدار، نسکافه از جمله مواردی است که باید رعایت کنید.
درمان های خانگی برای کاهش درد معده شاید در نوع خود بهترین باشند. اما ذکر این نکته حائز اهمیت است که اگر مدت طولانی از درد معده و ناحیه شکم خود رنج می برید با یک پزشک متخصص دستگاه گوارش مشورت کنید.

تغییر الگوی زندگی دور از استرس های کاذب نیز می تواند به کاهش دردهای عصبی معده نیز کمک کند.

آیا راهی برای پیشگیری از بروز درد معده وجود دارد؟

بله، مواد غذایی که مصرف می کنید و نحوه مصرف آن ها، بر روی معده درد تاثیر می گذارند. جهت کاهش احتمال بروز درد معده، رعایت موارد زیر توصیه می‌شود:
– عدم مصرف غذاهای چرب مانند گوشت قرمز، کره، غذاهای سرخ کرده و پنیر
– مصرف وعده های غذایی کم حجم در طول روز، به جای داشتن دو یا سه وعده غذایی بزرگ
– عدم مصرف مواد غذایی که باعث تشدید معده درد می شوند.
– عدم مصرف داروهایی که باعث بروز علائم درد معده می شوند، داروهایی مانند آسپیرین و یا ژلوفن

در برخی موارد، افراد به خصوص کودکان، بعد از خوردن شیر، پنیر، بستنی و یا مواد غذایی حاوی شیر، دچار معده درد می شوند. این افراد مبتلا به عدم تحمل لاکتوز هستند، بدین معنا که بدن قادر به تجزیه مواد غذایی حاوی شیر نمی باشد.

افراد مبتلا به چنین اختلالی، باید از مصرف شیر خودداری کنند، به خصوص اگر دارویی به نام لاکتاز مصرف می کنند. لاکتاز به تجزیه شیر کمک می کند.

در صورتی که یبوست علت معده درد باشد، بدین معناست که حرکت روده ای به اندازه کافی نیست، در چنین حالتی مصرف مواد غذایی حاوی فیبر و یا داروهای مسهل توصیه می شود.

میوه، سبزیجات و غلات حاوی مقادری بالایی فیبر هستند. مصرف قرص و پودر فیبر، به افزایش حرکات روده ای کمک می کند.

سریع ترین روش کاهش درد معده:

نوشیدن آب فراوان

نوشیدن چای زنجبیل

نوشیدن چای بابونه

خوردن موز

نگارش و گردآورنده: رضا رحیمی

منبع: سیامک مرادی فوق تخصص درد

محمد ثقفی فوق تخصص گوارش و کبد

درمان عفونت روده

عفونت گوارشی چیست؟ تعدادی باکتری، ویروس و انگل وجود دارند که باعث عفونت های دستگاه گوارش (GI)می شوند. طبق مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری های معتبر ایالات متحده، بیماری های اسهالی از هر 9 مرگ کودک در سراسر جهان 1 مورد است.

این بیماری بیشتر از ایدز، مالاریا و سرخک هر روز 2،195 کودک را مبتلا می کند. در این مقاله قصد داریم به طول کامل درمان عفونت روده را شرح دهیم.

✅علل شایع عفونت های دستگاه گوارش باکتریایی- ویروسی – انگلها

✅ زمان مراجعه به پزشک تب – استفراغ بیش از 48 ساعت – مدفوع خونی

✅ درمان عفونت گوارشی هیدراته نگهداشتن بدن

علائم عفونت گوارشی

عفونت های دستگاه گوارش معمولاً چند روز طول می کشد. گرفتگی شکم و ناراحتی بدنبال آن اسهال مشخص می شود. علائم دیگر ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• حالت تهوع
• استفراغ
• تب
• از دست دادن اشتها
• دردهای عضلانی
• کمبود آب بدن
• سردرد
• مخاط یا خون در مدفوع
• کاهش وزن

علل شایع عفونت های دستگاه گوارش

در اینجا چند نوع رایج از عفونت های دستگاه گوارش وجود دارد.

باکتریایی

اشرشیاکلی باکتری E coli در روده افراد و حیوانات یافت می شود. بیشتر گونه ها بی خطر هستند، اما برخی از گونه ها مانند E coli O157: H7 ترشح سمی دارند که می تواند باعث گرفتگی شکم، استفراغ و اسهال خونی شود.

1. coli از طریق آب یا مواد غذایی آلوده که با کود حیوانی تماس پیدا کرده پخش می شود. E coli همچنین می تواند از طریق تماس مستقیم شخص به فرد گسترش یابد.
2. عفونت سالمونلا معمولاً به دلیل خوردن مرغ، گوشت و تخم مرغ به صورت خام یا پخته نشده ایجاد می شود. اکثر عفونت های سالمونلا را می توان به عنوان ورم گوارشی طبقه بندی کرد.

ویروسی

نورو ویروس ها شایع ترین علت بیماری های ناشی از غذا در سراسر جهان هستند. به خصوص این احتمال وجود دارد که در میان افراد در فضاهای محدود گسترش یابد. اگرچه در بیشتر موارد ویروس از طریق غذا یا آب آلوده منتقل می شود، اما انتقال فرد به فرد نیز امکان پذیر است.

همچنین طبق کلینیک مایو، روتاویروس اصلی ترین علت گاستروانتریت ویروسی در کودکان در سراسر جهان است. کودکان معمولاً هنگامی که اشیا آلوده به ویروس را لمس می کنند و انگشتان خود را در دهان می گذارند، آلوده می شوند. در برخی کشورها واکسن روتاویروس موجود است.

انگلها

ژیاردیا انگلی است که از طریق تماس انسان و آب آلوده به راحتی پخش می شود. در برابر کلر مقاوم است و می تواند در استخرهای شنای عمومی پخش شود. عفونت می تواند از طریق نوشیدن آب از دریاچه ها و رودخانه های آلوده و استحمام آنها رخ دهد.

این مطلب هم بخوانید بوتاکس معده

انگل دیگری بنام کریپتوسپوریدیوز Cryptosporidium است که یکی از علل اصلی بیماری های منتقله از طریق آب در ایالات متحده می باشد، یک انگل میکروسکوپی است که باعث کریپتوسپوریدیوز می شود. پوسته ای خارجی دارد که به زنده ماندن در خارج از میزبان و تحمل گندزدایی کلر کمک می کند.

چه موقع باید به فوق تخصص گوارشمراجعه کنید؟

بزرگسالان

در این موارد فوراً به پزشک مراجعه کنید:

• تب
• بیش از 48 ساعت است که استفراغ می کنید.
• استفراغ خون داشته اید.
• تشنگی بیش از حد، خشکی دهان، ادرار کم یا بدون ادرار (یا ادرار زرد رنگ عمیق)، ضعف شدید، سبکی سر یا سرگیجه
• مدفوع خونی

فرزندان

اگر فرزندتان این علائم را داشت فوراً به پزشک متخصص اطفال مراجعه کنید:

• تب بیش از 102 درجه فارنهایت (39 درجه سانتیگراد) دارد
• ناراحتی یا درد زیادی را تجربه می کند
• بی حال به نظر می رسد
• بسیار تحریک پذیر است
• اسهال خونی دارد
• کم آب به نظر می رسد (برای تشخیص اینکه کودک شما کم آب است، می توانید میزان نوشیدن و ادرار کردن وی را با مقدار معمول آنها مقایسه کنید.

درمان عفونت روده و گوارشی

در بیشتر موارد، اقدامات مراقبت از خود درمان بیشتر توصیه شده است. آنتی بیوتیک ها به عفونت های دستگاه گوارش از ویروس ها یا انگلی کمک نمی کنند.

اگرچه آنتی بیوتیک ها می توانند به موارد پیچیده عفونت باکتریایی کمک کنند، اما در موارد بدون عارضه، آنتی بیوتیک ها در واقع ممکن است باعث طولانی شدن شرایط و افزایش خطر عود شوند.

علاوه بر این، در برخی از عفونت ها، آنتی بیوتیک ها ممکن است منجر به عوارض خطرناکی شوند. پزشک می تواند در تعیین نیاز شما یا کودکتان به آنتی بیوتیک کمک کند.

ممکن است پزشک توصیه کند از غذاهای پر فیبر که می توانند اسهال را بدتر کنند، دوری کنید. آنها همچنین ممکن است داروهای بدون نسخه را که اسید معده را خنثی می کنند یا حالت تهوع، شکم درد و اسهال را درمان می کنند، توصیه کنند.

لازم به ذکر است که مهمترین درمان مراقبت از خود برای بزرگسالان و کودکان مبتلا به عفونت دستگاه گوارش، هیدراته ماندن یا همان تامین آب کافی بدن است.

درمان عفونت روده بزرگ چیست؟

عوامل مختلفی به طور کلی در ایجاد عفونت روده بزرگ در بازه های سنی مختلف دخیل هستند، درمان این عفونت در مراحل اولیه قطعا نتایج بهتری را به همراه خواهد داشت.

درمان عفونت روده بزرگ از سال 2010 به سبب انقلاب های علمی که در دنیای پزشکی در خصوص بیماری های عفونی شده است، مطابق با روش های نوین و اصولی در حال انجام گیری می باشد و حتی به نسبت قبل در مدت زمان کمتری درمان 100 درصدی صورت می گیرد.

این مطلب هم بخوانید علائم التهاب روده

بهترین روش درمانی جهت از بین بردن هرگونه عفونت در روده بزرگ را فقط یک پزشک متخصص می تواند ارائه دهد، در صورت مشاهده علائم عفونت روده نظیر:

• اسهال
• استفراغ
• کاهش وزن
• دل پیچه و انقباض های شدید شکمی

حتما در صورت بروز این علائم به پزشک معالج مراجعه کرده و درمان سریع را آغاز کنید، قطعا در صورت درمان به موقع از درگیری سایر بافت های روده با عفونت جلوگیری خواهید کرد، یک پزشک متخصص حرفه ای در زمینه بیماری های گوارشی می تواند بهترین راهنما در این مسیر درمانی برای شما بیماران عزیز باشد.

درمان عفونت روده در کودکان:

یکی از قشرهای آسیب پذیر جامعه که بیشتر در معرض ابتلا به این بیماری قرار دارند، کودکان هستند، کودکان سیستم ایمنی ضعیف تری داشته و به سرعت دچار این عفونت ها در قسمت روده بزرگ می شوند.

علت این عفونت ها بیشتر به دلیل انتشار قارچ ها، میکروب ها و از بین رفتن باکتری های مفید روده بزرگ می باشد، یکی از راهکارهای درمانی قطعی عفونت روده بزرگ در دنیای امروزی مراجعه به پزشک متخصص می باشد، که با توجه به شرایط جسمی بیمار درمان را آغاز کند.

مدت زمان لازم برای درمان عفونت روده:

یکی از مشخصه های قابل اهمیت و همچنین شاخص های مهم برای هر فردی بیماری مدت زمان لازم جهت به دست آوردن سلامت جسمی قبل از ابتلا به این بیماری می باشد، به طور کلی عفونت روده در هر فردی به یک اندازه رخ نداده و در برخی از افراد قسمت بزرگی از بافت روده دچار این عفونت می شود.

اما به طور کلی روش های جدید پزشکی و داروهای شناخته شده به روز شرایط لازم را طوری ایجاد کرده است، که درمان در کوتاه ترین زمان ممکن قابل انجام می باشد و همچنین این روش های درمانی پزشکی آسیبی به سایر بافت های روده وارد نکرده و عفونت وارد شده را به طور 100 درصدی از بین می برند.

درمان عفونت روده به صورت قطعی به کمک روش های نوین پزشکی

یکی از ارگان های حیاتی بدن که نقش کاملا موثر و بسزایی در سلامت جسمی هر فردی دارد، دستگاه گوارشی می باشد، بخش عظیمی از دستگاه گوارش هر انسانی شامل روده بزرگ و روده کوچک می شود، که بر اثر عوامل مختلف می تواند دچار عفونت های حاد و حتی ضعیف شود.

این نوع از عفونت ها در هر سنی می توانند ایجاد شوند و در صورت عدم درمان عواقب جبران ناپذیر و هولناکی در انتظار فرد بیمار می باشد، برای درمان عفونت روده شما باید از راهکارهای صحیح و مطابق با اصول پزشکی همیشه پیروی کنید.

سوالات متداول درمان عفونت روده

علائم عفونت دستگاه گوارش چیست؟

حالت تهوع – استفراغ – تب – از دست دادن اشتها – دردهای عضلانی – کمبود آب بدن – سردرد

درمان عفونت روده چیست؟

مهمترین درمان مراقبت از خود برای بزرگسالان و کودکان مبتلا به عفونت دستگاه گوارش، هیدراته ماندن یا همان تامین آب کافی بدن

نگارش و گردآورنده: رضا رحیمی

منبع: محمد ثقفی فوق تخصص گوارش و کبد

علت یبوست طولانی مدت

بر اساس گزارش موسسه ملی دیابت و بیماری های گوارشی و کلیوی (NIDDK) در مجموع، حدود 16 درصد از جمعیت علائم یبوست را تجربه می کنند. یبوست یک شکایت شایع گوارشی است که اغلب دوره های آن کوتاه مدت هستند. با این حال، برخی از افراد یبوست طولانی مدت را تجربه می کنند و به آن یبوست مزمن می گویند.

تعریف کلی از یبوست

یبوست به معنی حرکات آهسته روده است و ناتوانی در اجابت مزاج بیش از سه برابر در هفته است. اگرچه معمولا این مشکل جدی نیست، اما زمانی که بدنتان به حالت عادی بازگردد، احساس بسیار بهتری خواهید داشت.

✅علت یبوست طولانی مدتبی حرکتی روده، کمبود فیبر، کم آبی، یبوست

✅درمان خانگی یبوستمصرف فیبر، آب، ورزش، روغن‌های نباتی

✅عوارض یبوستدرد شکمی، نفخ شکمی، اسهال

✅درمان فوری یبوستمایعات، لیکوئید، ملین‌ها، میکرونوتریشن

✅آیا یبوست باعث مرگ می شود

بله، در موارد شدید.

گذراندن بیش از 3 روز یا بیشتر بدون رفع مدفوع معمولا خیلی طولانی است. بعد از این زمان، مدفوع سفت‌تر می شود و دفع آن سخت‌تر است.

علت یبوست چیست؟

یبوست حالتی است که همه ی ما ممکن است در مراحل مختلف زندگی با آن مواجه شویم. به طور معمول هر فرد روزانه باید تا 3 بار روده ها تخلیه شود. اگر این عمل با مشکل و سختی همراه باشد و یا این که با مراجعه به پزشک همراه باشد به آن یبوست می گویند. اصلی ترین دلیل یبوست، رژیم غذایی نامناسب می باشد که باعث مشکلات گوارشی می شود اما با تغییر سبک زندگی می توان بر آن غلبه و یا از بروز آن پیشگیری نمود.

یبوست اگر به صورت طولانی مدت باشد، ممکن است باعث بروز مشکلات جدی برای روده و سلامت فرد شود به همین دلیل این نوع عارضه را مادر تمام بیماری ها در نظر می گیرند. علت یبوست طولانی مدت می تواند در هر فردی متفاوت باشد. به طور مثال برخی افراد ممکن است با مصرف مواد غذایی خاصی دچار یبوست شوند. برخی افراد با مصرف لبنیات و شیر دچار این مشکل می شوند. یکی از روش های که برای رفع یبوست مفید واقع می شود، استفاده از آب، سبزیجات، میوه کافی و به طور کلی رزیک غذایی سالم می باشد. اما اگر در صورت رعایت این نوع رژیم غذایی باز هم با یبوست مواجه بودید؛ باید حتما به پزشک متخصص مراجعه نمایید.

تفاوت یبوست طولانی مدت با کوتاه مدت

تفاوت اصلی بین یبوست طولانی مدت و یبوست کوتاه مدت در مدت زمان ماندگاری یبوست نهفته است.
یبوست کوتاه مدت فقط چند روز طول می کشد. ممکن است به دلایل زیادی مانند تغییر رژیم غذایی یا برنامه غذایی معمول، مسافرت، ورزش نکردن، بیماری یا مصرف برخی داروها ایجاد شود. ملین های بدون نسخه این حالت را تسکین می دهند. همچنین به تمرین ورزش یا رژیم غذایی غنی از فیبر کمک می کند تا به سرعت بهبود یابد.

در مقابل یبوست طولانی مدت بیش از سه ماه و گاهی سال ها طول می کشد و زندگی شخصی یا کاری فرد را تحت تاثیر قرار می دهد. اغلب اوقات، یبوست طولانی مدت با تغییر در رژیم غذایی یا ورزش برطرف نمی شود، بنابراین گاهی اوقات ممکن است نیاز به مراقبت های پزشکی یا داروهای تجویزی خاص داشته باشد.

علت یبوست طولانی

بر اساس مطالعه ای که در سال 2015 در مجله مداخلات بالینی در پیری منتشر شد، عوامل خطر اصلی برای یبوست طولانی مدت، زن و سالمند بودن هستند.

(معمولا افراد مسن بیشتر از 65 سال تعریف می شوند.) یک مطالعه فوریه 2014 که در مجله آمریکایی گوارش منتشر شد نشان داد که از سال 1997 تا 2010، بروز یبوست در بین بیمارانی که پس از بستری شدن در بیمارستان مرخص می ‌شوند، بیش از دو برابر شده و از 21190 بیمار به 48450 نفر رسیده است

علائم داشتن یبوست طولانی

• مدفوع برآمده، خشک یا سفت
• مدفوع هایی که دفع آن ها سخت یا دردناک است.
• احساس می کنید که انسدادی در رکتوم شما وجود دارد که شما را از اجابت مزاج باز می دارد.
• احساس می کنید که نمی توانید مدفوع خود را به طور کامل تخلیه کنید.
• احتیاج به برای تخلیه رکتوم با فشار روی شکم یا خارج کردن مدفوع با انگشت

طبق گفته کلینیک مایو، اگر دو یا چند مورد از این علائم را در سه ماه گذشته تجربه کرده باشید، یبوست طولانی مدت تلقی می شود.

دلایل ابتلا به یبوست طولانی مدت

یبوست مزمن می تواند دلایل مختلفی داشته باشد، از جمله موارد زیر:

• کم کاری تیروئید
• سرطان روده بزرگ
• بیماری دیورتیکولار
• دیابت
• سندرم روده تحریک پذیر (IBS)
• یک انسداد روده
• اختلالات عصبی از جمله مولتیپل اسکلروزیس و بیماری پارکینسون
• نقص در دستگاه گوارش
• بارداری

یبوست طولانی مدت در کودکان

اگر کودکی که از شیر مادر تغذیه می کند یک هفته بدون مدفوع بماند، این معمولا مشکلی نیست. نوزادانی که با شیر مادر تغذیه می شوند معمولا یبوست را تجربه نمی کنند. با این حال، اگر والدین یا مراقبان در مورد اجابت مزاج نوزاد نگرانی هایی دارند، می توانند به دنبال مشاوره پزشکی باشند.

معمولا یبوست طولانی مدت در کودکان ممکن است در شرایط زیر رخ دهد:

• هنگامی که یک نوزاد برای اولین بار شروع به مصرف شیر خشک می کند.
• در هنگام از شیر گرفتن
• در حین آموزش دستشویی
• در مواقع استرس

اگر شیرخواری در هنگام مصرف غذای شیر خشک دچار یبوست شود، ممکن است از نوشیدن آب اضافی بین دو غذا سود ببرد. با این حال، والدین نباید آب اضافی به شیر خشک اضافه کنند.
اگر نوزاد در حال حاضر مواد جامد مصرف می کند، ممکن است به فیبر و آب بیشتری در رژیم غذایی خود نیاز داشته باشد. میوه می تواند گزینه خوبی باشد. با این حال، اگر بچه‌ ها نمی ‌خواهند غذا بخورند، آن ها را مجبور نکنید، زیرا این کار می ‌تواند باعث ایجاد یا افزایش استرس شود.

در حین تمرین دستشویی، اگر کودک احساس استرس کند، به خصوص اگر تغییرات دیگری مانند شروع از مهد کودک در حال رخ دادن باشد، ممکن است یبوست رخ دهد. دادن زمان کافی به کودک برای تخلیه روده هایش ممکن است کمک کند.

به غیر از دفع نکردن مدفوع، برخی از علائم نشان دهنده یبوست در کودکان عبارتند از:

• شکم سفت یا منبسط شده
• انرژی کم
• کاهش اشتها
• تحریک پذیری

علت یبوست در زنان

موارد زیر مهم ترین علل یبوست طولانی مدت در زنان است:

• استرس، تغییرات روتین و شرایطی که انقباضات ماهیچه ‌های روده بزرگ را کند می ‌کند یا میل به روده را به تاخیر می ‌اندازد.
• یک رژیم غذایی کم فیبر، به ویژه رژیم غذایی مبتنی بر گوشت، شیر یا پنیر
• کم آبی بدن و کمبود مایعات به خصوص آب
• عدم ورزش
• حرکت و سفر مداوم که منجر به تغییر روحیه عمومی فرد می شود.
• برخی از داروها مانند آنتی اسیدهای کلسیم بالا و داروهای مسکن.
• بارداری احتمال ابتلا به یبوست طولانی مدت را در زنان افزایش می دهد.
• برخی بیماری ها مانند سکته مغزی، بیماری پارکینسون و دیابت.
• مشکلات کولون یا رکتوم، از جمله انسداد روده و سندرم روده تحریک پذیر
• استفاده بیش از حد یا سوء استفاده از ملین ها که نرم‌کننده مدفوع هستند.
• مشکلات هورمونی، از جمله کم کاری تیروئید

تشخیص یبوست طولانی

همانگونه که گفته شد این کاملا طبیعی است که گاه به گاه یک دوره کوتاه مدت یبوست داشته باشید اما اگر چندین هفته در یک زمان طول بکشد، طبق گفته کلینیک مایو، مزمن در نظر گرفته می شود. اگر مشکل بیش از سه هفته طول بکشد، منطقی است که به پزشک خود مراجعه کنید.

پزشک شما یک تاریخچه پزشکی می گیرد و یک معاینه فیزیکی انجام می دهد. همچنین احتمالا تعدادی آزمایش خون معمولی (مثلا برای بررسی کم کاری تیروئید) و همچنین آزمایش ادرار و مدفوع را تجویز می کند.

سایر آزمایش های تشخیصی امکان دارد موارد زیر را شامل شود:

• سیگموئیدوسکوپی برای بررسی رکتوم و پایین روده بزرگ (که در آن پزشک یک لوله انعطاف‌پذیر با یک نور در انتهای آن قرار می دهد تا به این نواحی از نزدیک نگاه کند)
  کولونوسکوپی برای بررسی روده بزرگ
• ارزیابی سرعت اسفنکتر مقعدی و همچنین نحوه عملکرد عضله
• ارزیابی میزان عبور غذا از روده بزرگ با مطالعه حمل و نقل کولون
• گرفتن اشعه ایکس از راست روده در حین اجابت مزاج (به این عمل دفکوگرافی می گویند)
• روشی که به عنوان دفکوگرافی MRI شناخته می شود.

​​​​عوارض یبوست طولانی مدت

یبوست اغلب حاد است، به این معنی که به طور ناگهانی ظاهر می شود – مثلا زمانی که در سفر هستید – و فقط برای مدت کوتاهی طول می کشد. اما زمانی که مزمن شد، توجه کنید و به پزشک مراجعه کنید، زیرا یبوست طولانی مدت عوارضی از جمله موارد زیر دارد:

• هموروئید (وریدهای متورم و ملتهب در راست روده یا اطراف مقعد که ممکن است باعث درد و خونریزی رکتوم شود).
• شقاق مقعد (پارگی های کوچک در پوست اطراف مقعد که اغلب با خارش، درد و خونریزی همراه است)
• ناتوانی در بیرون راندن مدفوع به دلیل سفت شدن و فشرده شدن بیش از حد در روده بزرگ و راست روده
• افتادگی رکتوم(شرایطی که در آن بخشی از رکتوم از مقعد خارج می شود)

درمان یبوست طولانی

اگر تغییرات سبک زندگی کمکی نکند، پزشک ممکن است مکمل فیبر، نرم‌کننده مدفوع، یا سایر داروها – اعم از بدون نسخه یا نسخه – را پیشنهاد کند. ملین ها یکی از گزینه ها هستند، اما از آنجایی که مصرف منظم آن ها می تواند اجابت مزاج را به تنهایی دشوار کند، بهتر است با راهنمایی پزشک از آن ها استفاده کنید.
NIDDK این گزینه های بدون نسخه دیگر را پیشنهاد می کند:

• مکمل های فیبر، مانند متاموسیل
• عوامل اسمزی مانند میرالاکس
• نرم‌کننده های مدفوع مانند کولاس
• روان‌کننده ها
• محرک ها، مانند Correctol

اما توجه داشته باشید: NIDDK هشدار می دهد که فقط در صورتی باید از محرک ها استفاده کنید که یبوست شما شدید است یا سایر درمان ها مؤثر نبوده اند.
داروهای تجویزی نیز وجود دارند که به درمان یبوست کمک می کنند. طبق NIDDK، پزشک شما ممکن است یکی از موارد زیر را تجویز کند:

• لوبی پروستون (برای افزایش مایعات در دستگاه گوارش و افزایش دفعات اجابت مزاج تجویز می شود).
• داروهایی که باعث تحریک حرکات منظم روده می شود، مانند linaclotideو plecanatide (این دارو اغلب برای کمک به افراد با یبوست طولانی مدت ناشی از استفاده سندرم روده تحریک پذیر یا IBS تجویز می گردد.)
• پروکالوپراید (این دارو در صورت داشتن یبوست مزمن بدون علت قطعی به کولون شما کمک می کند)

یبوست طولانی مدت نشانه چیست؟

همان طور که گفتیم، یبوست عمدتا مربوط به سبک زندگی و رژیم غذایی ناسالم است اما بروز این مشکل می تواند نشانه ی بیماری های مختلفی باشد که در این صورت به آن یبوست مزمن گفته می شود. شکاف در مقعد و یا راست روده می تواند یکی منجر به یبوست مزمن شود که با درد و ناراحتی های متعدد همراه است. همچنین تنگ و باریک بودن روده بزرگ، مشکلات روانی مختلف مانند افسردگی، بیماری های روده مانند سندروم روده تحریک پذیر، ناتوانی های جسمی، بیماری های عصبی و غیره نیز می توانند به عنوان نشانه های عمده ی یبوست مزمن در نظر گرفته شوند.

عوارض یبوست طولانی مدت

علت یبوست طولانی مدت هر چه که باشد، می تواند با بروز مشکلاتی برای سلامت جسمی فرد همراه باشد زیرا در این حالت مواد زائد و دفعی بدن خارج نشده و دستگاه گوارش با مشکل مواجه می شود. از عوارض یبوست طولانی مدت، هموروئید یا بواسیر است. علاوه بر این ها، یبوست طولانی مدت می تواند عوارضی مانند اضافه وزن، افتادگی روده، سردرد، بیماری های مختلف کبدی، کج خلقی، سوراخ شدن روده و غیره را نیز در پی داشته باشد.

دکتر محمد ثقفی فوق تخصص گوارش و کبد در تهران می باشد که می تواند در زمینه درمان انواع مشکلات گوارشی و همچنین درمان یبوست مزمن به شما کمک نماید.

نتیجه گیری یبوست طولانی مدت

یبوست یک اتفاق رایج است که می تواند ناشی از عادات غذایی، شرایط پزشکی و طیف وسیعی از عوامل دیگر باشد.
در صورت امکان، بهتر است با استفاده از درمان های خانگی، مانند خوردن فیبر بیشتر، نوشیدن آب بیشتر و ورزش منظم، آن را حل کنید.
با یبوست طولانی مدت در صورتی که فردی علائم یا ناراحتی شدید داشته باشد، اگر یبوست به طور ناگهانی ظاهر شود یا اگر علائم بدتر شود باید با پزشک خود صحبت کند.

سوالات متداول یبوست

یبوست چه علائمی دارد؟

درد شکمی، تغییرات در رفتار روده‌ای و اختلال در گردش روده‌ای

چه داروهایی برای درمان یبوست وجود دارد؟

مصرف ملین‌ها، لاکتولوز، لوبیا، تغییرات در رژیم غذایی و آب‌کشی مستقیم

چه رژیم غذایی‌ای برای پیشگیری و درمان یبوست مناسب است؟

مصرف بیشتر فیبر، آب، مواد غذایی کامل و کم‌چرب.

نگارش و گردآورنده: رضا رحیمی

منبع: محمد ثقفی فوق تخصص گوارش و کبد

شب ادراری در کودکان و راهکارهای موثر برای درمان آن

آنچه در این مطلب می‌خوانیم:

• علت شب‌ادراری کودکان چیست؟
• علائم و نشانه‌های مشکلات کنترل مثانه در کودکان چیست؟
• چه زمانی باید برای بررسی شب‌ادراری و مشکل کنترل مثانه به پزشک مراجعه کنیم؟
• تشخیص مشکلات کنترل مثانه در کودکان
• درمان شب‌ادراری و مشکل کنترل مثانه
• پیشگیری از شب‌ادراری و مشکلات کنترل مثانه

کودکان معمولاً در سنین 2 تا 4 سالگی کنترل مثانه خود را به دست می‌آورند، هرچند خیس کردن گاه به گاه در کودکان 4 تا 6 ساله نیز رایج است.

در سن 5 یا 6 سالگی، اگر رختخواب یک یا دو بار در هفته در طی چند ماه خیس شود، ممکن است کودک دچار مشکل شب‌ادراری باشد.

اکثر مشکلات کنترل مثانه و شب‌ادراری به طور طبیعی با بزرگتر شدن کودکان از بین می‌روند. در صورت نیاز، پزشک می‌تواند اختلالاتی را که ممکن است منجر به شب‌ادراری شوند، بررسی کند.

شب‌ادراری و عدم کنترل ادرار تقریباً هرگز به دلیل تنبلی، ضعف اراده، مشکلات عاطفی یا آموزش ضعیف استفاده از توالت نیست. از این رو باید ما، به عنوان والدین و اطرافیان کودک، همیشه با درک و حوصله با این مشکل برخورد کنیم.

علت شب‌ادراری کودکان چیست؟

شب‌ادراری اغلب با روند تکامل آهسته، سابقه خانوادگی شب ادراری یا تولید ادرار زیاد در شب مرتبط است. در بسیاری از موارد، بیش از یک علت وجود دارد. کودکان تقریباً هرگز از عمد رختخواب را خیس نمی‌کنند و اکثر کودکانی که شب‌ادراری دارند از نظر جسمی و عاطفی طبیعی هستند.

گاهی اوقات بیماری‌هایی مانند دیابت یا یبوست، می‌توانند منجر به شب‌ادراری شوند.

روند تکامل آهسته

بین سنین 5 تا 10 سالگی، روند تکامل آهسته می‌تواند باعث شب‌ادراری شود. کودک ممکن است مثانه کوچک، چرخه خواب عمیق یا سیستم عصبی در حال تکامل داشته باشد. سیستم عصبی پیام‌هایی را که بدن در مورد مثانه پر و نیاز به بیدار شدن ارسال می‌کند، کنترل می‌نماید.

سابقه خانوادگی

شب‌ادراری اغلب با سابقه خانوادگی ارتباط دارد. محققان ژن‌های مرتبط با شب‌ادراری را شناسایی کرده‌اند.

تولید ادرار بیش از حد

ممکن است کلیه‌های کودک در طول شب ادرار زیادی تولید کنند که منجر به پر شدن مثانه شود و اگر کودک به موقع از خواب بیدار نشود، احتمالاً رختخواب خود را خیس خواهد کرد. تولید ادرار اضافی در شب اغلب به دلیل سطح پایین هورمون ضدادرار (ADH) است. ADH باعث می‌شود کلیه‌ها در شب ادرار کمتری تولید کنند.

اختلالات خواب

راه رفتن در خواب و آپنه خواب نیز می‌توانند منجر به شب‌ادراری شوند. آپنه خواب باعث اختلال تنفس و در نتیجه کمبود اکسیژن می‌شود، همین امر می‌تواند عامل تولید ادرار بیشتر توسط کلیه‌ها در شب باشد. شب‌ادراری می‌تواند نشانه‌ای از ابتلای فرزندمان به آپنه خواب باشد. علائم دیگر آپنه خواب عبارتند از: خروپف، تنفس از دهان، عفونت گوش و سینوس، خشکی دهان در صبح و خواب آلودگی طی روز.

استرس

گاهی اوقات استرس می‌تواند منجر به شب‌ادراری شود و نگرانی در مورد خیس کردن خود در طول روز یا شب می‌تواند این مشکل را تشدید کند. استرس‌هایی که ممکن است بر کودک تأثیر بگذارد عبارتند از: نوزاد جدید در خانواده، تنها خوابیدن، جابجایی یا شروع مدرسه جدید، بحرانهای خانوادگی.

علائم و نشانه‌های مشکلات کنترل مثانه در کودکان چیست؟

ادرار کردن به طور تصادفی نشانه اصلی مشکل کنترل مثانه است. ممکن است کودک اغلب لباس زیر یا رختخواب خود را خیس کند.

شب‌ادراری برای بسیاری از کودکان طبیعی است و اغلب به هیچ وجه به عنوان یک مشکل سلامتی در نظر گرفته نمی‌شود؛ به خصوص زمانی که در خانواده سابقه این عارضه وجود داشته باشد.

در سنین 5 سال و بالاتر، علائمی که نشان می‌دهد ممکن است کودک مشکل کنترل مثانه در شب داشته باشد، چه به دلیل رشد فیزیکی کُند، یک بیماری یا هر دلیل دیگر، می‌تواند شامل موارد زیر باشد:

• هیچ‌گاه برای مدت طولانی شب‌ادراری قطع نمی‌شود
• خیس کردن رختخواب 2 تا 3 بار در هفته در طول 3 ماه یا بیشتر
• خیس کردن دوباره بستر بعد از 6 ماه خشک بودن

علائمی که نشان می‌دهد ممکن است کودک به شرایطی مبتلا باشد که باعث خیس کردن خود در طول روز می‌شود، عبارتند از:

• نیاز فوری به ادرار کردن، اغلب همراه با نشت ادرار
• ادرار کردن 8 بار یا بیشتر طی روز که به آن تکرر ادرار گفته می‌شود
• فقط 2 تا 3 بار در روز ادرار کردن، به جای دفعات معمول که 4 تا 7 بار در روز است
• عدم تخلیه کامل مثانه
• چمباتمه زدن، به خود پیچیدن یا روی هم انداختن پاها برای جلوگیری از نشت ادرار

چه زمانی باید برای بررسی شب‌ادراری و مشکل کنترل مثانه به پزشک مراجعه کنیم؟

اگر ما یا فرزندمان نگران خیس شدن تصادفی باشیم، بهتر است با پزشک صحبت کنیم. پزشک می‌تواند مشکلات پزشکی را بررسی کند و تشخیص دهد که آیا فرزندمان در حال رشد طبیعی است و یا برای او درمان مناسب را در نظر بگیرد.

در صورت وجود علائم زیر نیز باید به پزشک مراجعه کنیم:

علائم عفونت مثانه مانند:

• درد یا سوزش هنگام ادرار کردن
• ادرار کدر، تیره، خونی یا بدبو
• ادرار کردن بیشتر از حد معمول
• میل شدید به ادرار کردن، اما دفع مقدار کمی ادرار
• درد در ناحیه پایین شکم یا کمر
• گریه هنگام ادرار کردن
• تب
• بی قراری

و یا علائمی مانند:

• جریان ضعیف ادرار
• کودک خود را خیس نمی‌کرده، اما دوباره شروع به خیس کردن خود کند

اگرچه هر کودکی منحصر به فرد است، اما پزشک اغلب بر اساس سن کودک در مورد زمان بررسی مشکل کنترل مثانه تصمیم‌گیری می‌کند. به طور کلی:

• در سن 4 سالگی، اکثر کودکان در طول روز خشک هستند
• در سن 5 یا 6 سالگی، اکثر کودکان طی شب خشک هستند

اگر کودک علائم عفونت مثانه یا کلیه را دارد یا بدون علت واضح تب دارد، باید فورا به پزشک مراجعه نماییم. درمان سریع برای جلوگیری از ایجاد عوارض جدی برای دستگاه ادراری بسیار مهم است.

تشخیص مشکلات کنترل مثانه در کودکان

برای تشخیص مشکل کنترل مثانه، پزشک موارد زیر را در کودک بررسی می‌نماید:

• سابقه پزشکی
• معاینه فیزیکی
• نتایج آزمایش‌ها
• بررسی‌های تصویربرداری در صورت نیاز

پزشک سوالاتی در مورد:

• علائم
• زمان و دفعات خیس کردن
• وجود دوره‌های که کودک خود را خیس نمی‌کرده
• سابقه خانوادگی شب‌ادراری

درمان شب‌ادراری و مشکل کنترل مثانه

هنگامی که یک بیماری مانند دیابت یا نقص دستگاه ادراری، باعث خیس کردن شود، معمولا درمان این اختلالات زمینه‌ای باعث توقف مشکلات کنترل مثانه نیز می‌شود.

سایر اقدامات درمانی رایج برای خیس کردن شامل تمرین مثانه، استفاده از هشدار دهنده رطوبت، داروها و روش‌های خانگی است. همکاری بین ما، فرزندمان و پزشک کودک بسیار مهم است.

اگر کودک هم در روز و هم در شب خود را خیس می‌کند، احتمالاً پزشک ابتدا خیس شدن طی روز را درمان می‌کند. کودکان معمولاً قبل از اینکه کنترل مثانه را در شب بدست آورند، در طول روز خشک می‌مانند.

معمولا درمان شب‌ادراری با روش‌هایی برای ایجاد انگیزه در فرزندمان و تغییر رفتار او شروع می‌شود. مراحل بعدی شامل استفاده از هشداردهنده‌های رطوبت یا دارو است.

برای اینکه برنامه درمان شب‌ادراری موثر واقع شود، هم والدین و هم کودک باید انگیزه داشته باشند. درمان در بسیاری از موارد، شب‌ادراری را به طور کامل متوقف نمی‌کند، با این حال، می‌تواند تا حد زیادی تعداد دفعات خیس کردن کودک را کاهش دهد.

ایجاد انگیزه

در این روش ما و فرزندمان در مورد روش‌های مدیریت شب‌ادراری و پاداش‌هایی برای دنبال کردن برنامه به توافق می‌رسیم. باید وظایف و پیشرفت فرزندمان را یادداشت کنیم. می‌توانیم برای به یادآوردن استفاده از دستشویی قبل از خواب، کمک به تعویض ملحفه و تمیز کردن رختخواب خیس و داشتن یک شب خشک به فرزندمان جایزه بدهیم.

انگیزش‌درمانی به کودکان کمک می‌کند تا احساس کنترل بر شب‌ادراری پیدا کنند. بسیاری از کودکان با این روش یاد می‌گیرند خشک بمانند و در بسیاری دفعات شب‌ادراری کمتر می‌شود. پس گرفتن پاداش، خجالت زده کردن، مجازات و تنبیه کارساز نیست. کودک از عمد رختخواب را خیس نمی‌کند. اگر بعد از 3 تا 6 ماه تغییری در شب‌ادراری کودک ایجاد نشد، باید با پزشک در مورد سایر روش‌های درمانی صحبت کنیم.

زنگ رطوبت

زنگ رطوبت به صورت یک حسگر به لباس یا ملحفه کودک می چسبد و اولین قطرات ادرار را در لباس زیر کودک تشخیص می‌دهد و برای بیدار کردن کودک به صدا در می‌آید. در ابتدا ممکن است لازم باشد کودک را بیدار کنیم، او را به دستشویی ببریم و لباس‌ها و ملحفه خیس را تمیز کنیم. اما در نهایت، کودک یاد می‌گیرد که وقتی مثانه‌اش پر است از خواب بیدار شود و به موقع به دستشویی برسد.

زنگ رطوبت برای بسیاری از کودکان موثر است و می‌تواند شب‌ادراری را برای همیشه خاتمه دهد. باید به طور منظم به مدت 3 تا 4 ماه از زنگ هشدار استفاده کنیم. نشانه‌های پیشرفت معمولاً در چند هفته اول ظاهر می‌شوند.

دارو

پزشک ممکن است زمانی که سایر درمان‌ها به خوبی جواب نداده باشند، استفاده از دارو را پیشنهاد کند.

مراقبت در منزل

ایجاد چند تغییر در برنامه‌های روتین کودک، به تنهایی یا همراه با سایر روش‌های درمانی، ممکن است باعث بهبود شب‌ادراری شود. باید فرزندمان را تشویق کنیم تا:

• مقدار مناسبی مایعات و بیشتر بین صبح تا حدود ساعت 5 بعد از ظهر بنوشد. باید از پزشک بپرسیم که مصرف چه مقدار مایعات برای کودک مناسب است.
• به طور منظم در طول روز، هر 2 تا 3 ساعت، و نیز درست قبل از خواب، در مجموع حدود 4 تا 7 بار در روز، ادرار کند.
• دوبار قبل از خواب (با فاصله حدود نیم ساعت) ادرار کند تا مثانه کاملاً خالی شود و فضا برای ادراری که طی شب تولید می‌شود، باقی بماند.
• از مصرف نوشیدنی‌های گازدار، حاوی کافئین، آب مرکبات و نوشیدنی‌های ورزشی خودداری کند. این نوشیدنی‌ها ممکن است باعث تحریک مثانه یا تولید ادرار اضافی شوند.

چگونه می‌توانیم به فرزندمان کمک کنیم تا با مشکل شب‌ادراری کنار بیاید؟

صبر، درک و تشویق برای کمک به فرزندمان برای مقابله با مشکل شب‌ادراری، حیاتی است. اگر نگران هستیم که یک مشکل سلامتی ممکن است باعث شب‌ادراری فرزندمان شود، باید با پزشک مشورت کنیم.

لباس‌ها و ملحفه‌ها

برای کودکانی که در طول روز خود را خیس می‌کنند، لباس‌هایی که به راحتی پوشیده شده و در می‌آیند ممکن است به جلوگیری از خیس کردن تصادفی کمک کنند. زنگ ساعت مچی می‌تواند به کودک یادآوری کند که به دستشویی برود.

برای کودکانی که رختخواب خود را خیس می‌کنند، اقدامات زیر می‌تواند زندگی را آسان‌تر کند و اعتماد به نفس کودک را افزایش دهد:

• آماده بودن لباس خواب و حوله خشک تا کودک بتواند به راحتی خود را تمیز کند.
• استفاده از پدها و ملحفه‌های ضدآب به کودک کمک می‌کند به سرعت ملحفه‌های خیس را بردارد. این کار ممکن است به کودک کمک کند کمتر احساس خجالت کند.
• از فرزندمان بخواهیم روز بعد در تمیز کردن و شستن لباس‌ها کمک کند. با این حال، نباید او را مجازات کنیم.
• مطمئن شویم که کودک هر روز دوش می‌گیرد تا بوی ادرار از بین برود.
• استفاده از پوشک را کنار بگذاریم، مگر زمانی که کودک دور از خانه می خوابد. چرا که این کار ممکن است کودک را از بلند شدن از رختخواب برای استفاده از دستشویی منصرف کند.

حمایت عاطفی

به کودک خود بگوییم که شب‌ادراری بسیار رایج است و در بیشتر کودکان با افزایش سن از بین می‌رود. اگر کودک 4 ساله یا بزرگتر است، در مورد نحوه متوقف کردن یا مدیریت شب‌ادراری با او مشورت کنیم. مشارکت دادن فرزندمان در پیدا کردن راه‌حل‌ ممکن است در او حس کنترل ایجاد کند.

پیشگیری از شب‌ادراری و مشکلات کنترل مثانه

در اغلب موارد نمی‌توانیم از مشکل کنترل مثانه، به ویژه شب‌ادراری، که یک الگوی رایج رشد طبیعی کودک است، جلوگیری کنیم. با این حال، عادات خوب ممکن است به کودک کمک کند روزها و شب‌های خشک بیشتری داشته باشد، از جمله:

• جلوگیری یا درمان یبوست.
• آرام کردن استرس‌های فرزندمان. برای مثال استرس‌های مربوط به یک نوزاد جدید یا مدرسه جدید. می‌توانیم در این زمینه از یک مشاور یا روانشناس کمک بگیریم.

نگارش و گردآورنده: رضا رحیمی

منابع:گروه داروسازی دکتر عبیدی

National Institute of Diabetes and Digestive and Kidney Diseases

IR-0823-ABD-8519-AS

علت و درمان دندان قروچه چیست؟

دندان قروچه چیست؟ به به هم فشار دادن و به هم ساییدن ارادی یا غیر ارادی دندان روی هم در طول روز یا هنگام شب دندان قروچه گفته می‌شود. عادت دندان قروچه یکی از مشکلاتی است که می‌تواند از دوران کودکی با فرد همراه باشد. اگر بخواهیم بدانیم علت دندان قروچه چیست؟ می‌توان گفت، گاهی برخی بیماری‌های جسمانی و روانی در بزرگسالی می‌توانند سبب بروز دندان قروچه در خواب و یا حتی بیداری شوند.

دندان قروچه بر سلامت دندان تاثیر گذاشته و باعث خرابی آن‌ها می‌شود. عواملی همچون استرس و اضطراب نیز در این زمینه تاثیر می‌گذارند که باید مورد درمان قرار گیرند. از آن جا که این رفتار اغلب در خواب اتفاق می‌افتد، فرد از وجود دندان قروچه بی خبر است. با اطلاع از برخی نشانه‌ها می‌توانید به دندان قروچه (براکسیسم) خود در خواب پی ببرید و به دنبال درمان این نوع از بیماری های دهانباشید. در ادامه با ما همراه باشید تا به شما بگوییم چگونه دندان قروچه را از بین ببریم …

چگونه متوجه شویم که دندان قروچه داریم؟ | متخصص بیماری های دهان

از آن جا که دندان قروچه در خواب، هنگامی است که شما متوجه نیستید و غیر ارادی اتفاق می افتد، اگر صبح‌ها با سردرد یا درد فک از خواب بیدار می‌شوید، احتمالا دندان قروچه شبانه دارید. این عارضه معمولا مشکل جدی برای زندگی فرد ایجاد نمی‌کند، ولی در موارد شدیدتر مشکلات جدی برای دندان‌ها مثل از بین بردن مینای دندان، افزایش حساسیت دندان‌ها، ترک خوردن دندان‌ها و حتی شکستگی دندان و فک ایجاد می‌کند و باید زودتر به فکر درمان آن باشید.

دندان قروچه در بعضی مواقع دارای علائم دیگری مثل سردرد، دندان درد، لق شدن دندان‌ها، تحلیل لثه، درد گردن، بی خوابی، زخم یا درد در قسمت گونه، گوش درد، ایجاد صدا در هنگام باز و بسته کردن فک، حساسیت شدید دندان‌ها و دندانه دارشدن زبان است.

علت دندان قروچه چیست؟

هرچند جواب دقیق سوال علت‌ دندان قروچهچیست هنوز مشخص نشده اما چند علت اصلی برای آن در نظر گرفته‌اند:

• جفت نشدن درست دندان‌ها و تماس زودرس بین دندان‌های فک بالا و پایین.
• یکی از دلایل دندان قروچه در خواب این است که اختلالات خواب مثل آپنه (وقفه) تنفسی که موجب تنفس سخت می‌شود و معمولا با خروپف شدید، حرف زدن در خواب و قروچه دندان‌ها همراه است می‌تواند باعث فشار دندان ها روی هم شود.
• فشارهای روانی و استرس که مشخصه آن‌ها ناخن جویدن و عصبی بودن است، می‌توانند یکی دیگر از دلایل دندان قروچه باشند.
• مصرف نوشابه‌های حاوی کافئین، قهوه، شکلات، الکل زیاد، مصرف مواد مخدر، سیگار، برخی بیماری‌ها مثل پارکینسون و وجود کرمک در کودکان نیز می‌تواند از علل مداخله گر در بروز دندان قروچه باشند.

دندان قروچه چگونه درمان می شود؟ | چگونه دندان قروچه را از بین ببریم؟

برای درمان دندان قروچه و اینکه بدانیم چگونه دندان قروچه را از بین ببریم باید نکات زیر را رعایت کنید:

• همواره استرس و اضطراب و همچنین فشارهای روحی و روانی را کم کنید.
• بهترین روش برای خالی شدن از استرس و فشارهای روانی ورزش است.
• برای معاینه و برای درمان دندان قروچهنزد دندانپزشک بروید و مشکل خود را با او در میان بگذارید تا برای ساخت محافظ شبانه دندان یا نایت گارد برای جلوگیری از دندان قروچه در خواب اقدام کند.
  با تجویز دندانپزشک این محافظ را باید در هنگام خوابیدن در دهانتان بگذارید.
• مواد غذایی سالم استفاده کنید. به جای مصرف فست فود و یا نوشابه و غذاهای سرخ کردنی، مصرف میوه و سبزیجات را بیشتر کنید.
• استفاده از دمنوش های گیاهی نیز برای کاهش استرس قبل از خواب و درمان دندان قروچه به شدت توصیه می شود.
• مصرف آدامس را ترک کنید، زیرا آدامس احتمال بروز دندان قروچه را بیشتر می کند.
• ​✍️نگارش و گردآورنده: رضا رحیمی
• ????منبع: کلینیک دندانپزشکی سبز

بیماری پارکینسون، نوعی اختلال پیشرونده است و بر سلول‌های عصبی مغز که مسئول حرکت بدن هستند تأثیر می‌گذارد. وقتی نورون‌های تولیدکننده دوپامین می‌میرند، علائمی مانند لرزش، کندی، سفتی و مشکلات تعادلی ایجاد می‌شوند. روش‌های درمان این بیماری شامل مصرف داروها، داشتن رژیم غذایی، انجام ورزش، جراحی و تحریک مغزی عمیق است. بیماری پارکینسون چیست؟ بیماری پارکینسون، اختلالی پیشرونده است که بر سلول‌های عصبی در قسمت‌های عمیق مغز به نام گانگلیون‌های پایه و جسم سیاه تأثیر می‌گذارد. سلول‌های عصبی در توده سیاه، ناقل عصبی دوپامین را تولید می‌کنند و مسئول انتقال پیام‌هایی هستند که حرکت بدن را برنامه‌ریزی و کنترل می‌کنند. به دلایلی نامعلوم، در برخی از افراد سلول‌های عصبی تولید‌کننده دوپامین در جسم سیاه از بین می‌روند. هنگامی که 80 درصد دوپامین از بین برود، علائم پارکینسون مانند لرزش، کندی حرکت، سفتی و مشکلات تعادلی مشاهده می‌شوند. حرکت بدن توسط زنجیره پیچیده‌ای از سلول‌های عصبی به نام گانگلیون کنترل می‌شود. اطلاعات به ناحیه مرکزی مغز به نام جسم مخطط می‌رسد که با جسم سیاه همکاری می‌کند و پالس‌ها را از نخاع به مغز و برعکس می‌فرستد. گانگلیون‌های پایه و مخچه وظیفه اطمینان از روان بودن فرایند انجام حرکت را بر عهده دارند. بیماری پارکینسون تکانه‌ها به‌سرعت از نورون به نورونی دیگر، از مغز به نخاع و در نهایت به عضلات منتقل می‌شوند. هنگامی‌ که گیرنده‌های دوپامین در جسم مخطط به میزان کافی تحریک نشوند، بخش‌هایی از گانگلیون‌های پایه نیز کمتر یا بیش‌ازحد تحریک می‌شوند. سپس، هسته ساب‌تالاموس (بخشی از عقده‌های قاعده‌ای) بیش‌ازحد فعال می‌شود و به‌عنوان ترمزی عمل می‌کند که باعث تعلیق حرکت می‌شود. هنگامی‌که تحریک بیش‌ازحد باشد، تأثیر زیادی بر تالاموس می‌گذارد. درنتیجه خروجی تالاموس را کاهش می‌دهد و باعث رعشه می‌شود. این تکانه ها از نورون به نورون منتقل می شوند عملکرد دوپامین، مخالف با ناقل عصبی دیگری به نام استیل کولین است. در پارکینسون، سلول‌های عصبی تولید‌کننده دوپامین از بین می‌روند. علائم پارکینسون، شامل لرزش و سفتی زمانی رخ می‌دهند که سلول‌های عصبی فرایند انتقال پیام را شروع می‌کنند ولی دوپامین کافی برای انتقال پیام‌ها وجود ندارد. مراحل بیماری پارکینسون بیماری پارکینسون ممکن است سال‌ها طول بکشد و عوارض شدیدی را ایجاد کند. مراحل تشدید بیماری پارکینسون به شرح ذیل می‌باشند: مرحله اول مرحله اول پارکینسون، خفیف‌ترین شکل پارکینسون است. در این مرحله علائم آن‌قدر شدید نیستند که در کارهای روزانه و سبک زندگی کلی تداخل ایجاد کنند. اما خانواده و دوستان ممکن است متوجه تغییراتی در وضعیت بدنی، راه رفتن یا حالات چهره بیمار شوند. یکی از علائم اصلی مرحله اول پارکینسون لرزش و سایر مشکلات حرکتی است که یک طرف بدن را درگیر می‌کند. مصرف برخی داروهای خاص به‌طور مؤثر علائم این مرحله را کاهش می‌دهند. مرحله دوم دومین مرحله پارکینسون علائمی بسیار شبیه به مرحله اول دارد. این علائم شامل سفتی، لرزش و تغییراتی در حالات چهره می‌باشند. همچنین این مرحله مشکلاتی را در راه و وضعیت بدن فرد ایجاد می‌کند. افراد در این مرحله علائم را در هر دو طرف بدن احساس کرده و گاهی اوقات مشکلات گفتاری را تجربه می‌کنند. اکثر افراد مبتلا به مرحله دوم پارکینسون هنوز هم می‌توانند به‌تنهایی زندگی کنند، اگرچه انجام برخی کارها برای آن‌ها بیشتر طول می‌کشد. مرحله سوم مرحله سوم، مرحله میانی در پارکینسون است و نقطه عطف اصلی در پیشرفت بیماری است. در این مرحله، بسیاری از علائم مانند علائم مرحله دوم هستند. بااین‌حال، تعادل کاهش می‌یابد و حرکات بیمار کندتر می‌شوند. سومین مرحله از پارکینسون به‌طور قابل‌توجهی بر انجام کارهای روزانه تأثیر می‌گذارد، اما افراد هنوز هم می‌توانند آن‌ها را انجام دهند. مصرف دارو همراه با کاردرمانی به کاهش علائم این مرحله کمک می‌کند. مرحله چهارم در مرحله چهارم، بیمار نمی‌تواند بدون کمک بایستد و برای حرکت به واکر یا وسایل کمکی نیاز دارد. بسیاری از افراد در این مرحله از پارکینسون نمی‌توانند به‌تنهایی زندگی کنند، زیرا حرکت کردن برای آن‌ها به‌شدت سخت می‌شود. درنتیجه این مرحله بسیاری از کارهای روزانه را غیرممکن می‌کند و بسیار خطرناک است. مرحله پنجم مرحله پنجم بیماری پارکینسون، به پیشرفته‌ترین مرحله از این بیماری معروف است و شدید‌ترین علائم را دارد. این مرحله موجب سفتی در پاها می‌شود و ایستادن یا راه رفتن را غیرممکن می‌کند. افراد در این مرحله به ویلچر نیاز دارند و اغلب نمی‌توانند به‌تنهایی بایستند. همچنین چون بیماران در این مرحله مرتب تعادل خود را از دست می‌دهند به کمک شبانه‌روزی نیاز دارند. 50 درصد از افراد در مراحل چهارم و پنجم دچار سرگیجه، توهم و هذیان می‌شوند. سیستم عصبی و دوپامین برای درک بهتر بیماری پارکینسون، باید نحوه عملکرد نورون‌ها و تأثیر پارکینسون بر مغز را بدانیم که در ادامه شرح می‌دهیم. سلول‌های عصبی یا نورون‌ها، مسئول ارسال و دریافت پالس‌ها (پیام‌های عصبی) بین بدن و مغز هستند. سیم‌کشی برق خانه خود را تصور کنید. یک مدار الکتریکی از سیم‌های متعددی تشکیل ‌شده ‌است که وقتی کلید زده می‌شود، یک لامپ روشن می‌شود. به‌طور مشابه، عصبی که برانگیخته‌ شده است، انرژی خود را به نورون‌های کناری خود منتقل می‌کند. نورون ها به روش زیر با یکدیگر صحبت می کنند (شکل 1): سیستم عصبی و دوپامین شکل 1. سلول‌های عصبی دارای جسم سلولی با بازوهایی منشعب به نام دندریت هستند که مانند آنتن عمل کرده و پیام‌ها را دریافت می‌کنند. آکسون‌ها پیام‌ها را از جسم سلولی منتقل می‌کنند. مسیر پالس‌ها از نورون به نورون، از آکسون سلولی به دندریت‌های سلول دیگر و از سیناپس (فاصله کوتاه بین دو سلول عصبی) می‌گذرد. پیام‌رسان‌های شیمیایی که ناقل عصبی نام دارند به پالس الکتریکی اجازه می‌دهند از این فاصله عبور کند. نورون‌ها به روش زیر با یکدیگر ارتباط برقرار می‌کنند: پیام‌های ورودی از دندریت‌ها به انتهای آکسون منتقل می‌شود، جایی که کیسه‌های حاوی ناقل‌های عصبی (دوپامین) در داخل سیناپس باز می‌شوند. مولکول‌های دوپامین از سیناپس عبورمی‌کنند و بر روی گیرنده‌های خاصی در سلول گیرنده قرار می‌گیرند. آن سلول تحریک می‌شود تا پیام را منتقل کند. پس از انتقال پیام، گیرنده‌ها مولکول‌های دوپامین را به سیناپس باز می‌گردانند. مواد شیمیایی موسوم به MAO-B و COMT دوپامین باقی‌مانده را تجزیه می‌کنند به‌طوری‌که ناحیه سیناپس «تمیز» شده و برای پیام بعدی آماده می‌شود. علت بیماری پارکینسون همان‌طور که در بالا شرح داده شد، در بیماری پارکینسون، نورون‌ها در مغز به‌تدریج تجزیه می‌شود و می‌میرند. بسیاری از علائم بیماری پارکینسون ناشی از مرگ برخی از سلول‌های عصبی است که دوپامین در مغز انسان تولید می‌کند. هنگامی که سطح دوپامین در بدن کاهش می‌یابد، فعالیت مغز غیرطبیعی می‌شود. درنتیجه تحرک مختل‌ می‌شود و سایر علائم بیماری پارکینسون بروز‌ می‌یابند. علت بیماری پارکینسون ناشناخته است. دانشمندان اکنون در حال بررسی نقش ژنتیک، عوامل محیطی و روند طبیعی پیری در مرگ سلولی و پارکینسون هستند. اما به نظر می‌رسد عوامل متعددی در بروز آن نقش دارند که در ادامه به بیان آن‌ها می‌پردازیم. ژن‌ها محققان جهش‌های ژنتیکی خاصی را شناسایی کرده‌اند که می‌توانند باعث بیماری پارکینسون شوند. اما این موارد به‌طورمعمول اتفاق نمیفتند، مگر در موارد نادری که بسیاری از اعضای خانواده به بیماری پارکینسون مبتلا هستند. بااین‌حال، به نظر می‌رسد که تغییرات ژنی خاصی خطر ابتلا به بیماری پارکینسون را افزایش می‌دهند، اما برای هر یک از این نشانگرهای ژنتیکی احتمال ابتلا به بیماری پارکینسون بسیار کم است. عوامل محرک محیطی قرار گرفتن در معرض برخی سموم یا عوامل محیطی ممکن است خطر ابتلا به بیماری پارکینسون را افزایش دهد. محققان همچنین اشاره کرده‌اند که تغییرات زیادی در مغز افراد مبتلا به بیماری پارکینسون رخ می‌دهند، اگرچه دلیل این تغییرات مشخص نیست. این تغییرات عبارت‌اند از: عوامل محرک محیطی تشکیل اجسام لویی: تجمع مواد خاصی در سلول‌های مغزی، نشانگرهای میکروسکوپی بیماری پارکینسون هستند. این مواد توده‌هایی به نام اجسام لویی تولید می‌کنند. محققان معتقدند اجسام لویی سرنخ مهمی برای علت بیماری پارکینسون هستند. آلفا سینوکلئین در اجسام لویی: اگرچه مواد زیادی در جسم لویی یافت می‌شوند، اما دانشمندان معتقدند که آلفا‌سینوکلئین (پروتئین طبیعی) از مهم‌ترین مواد است. این پروتئین در همه اجسام لویی به شکل توده‌ای یافت می‌شود که سلول‌ها نمی‌توانند آن را تجزیه کنند. مصرف برخی داروها: انواع ثانویه پارکینسون وجود دارند که ناشی از مصرف داروهایی مانند هالوپریدول (دارویی برای درمان گیجی و توهم)، رزرپین (یکی از ترکیبات برخی داروهای ضد فشار خون بالا) و متوکلوپرامید (داروی ضد تهوع) می‌باشند. عوامل‌ خطرزای بیماری پارکینسون عوامل خطرزای بیماری پارکینسون عبارت‌اند از: سن: افراد جوان به‌ندرت بیماری پارکینسون را تجربه می‌کنند. این بیماری معمولاً در اواسط یا اواخر زندگی شروع می‌شود و با افزایش سن ریسک ابتلا به آن افزایش می‌یابد. افراد معمولاً در حدود 60 سالگی به این بیماری مبتلا می‌شوند. وراثت: داشتن خویشاوند مبتلا به پارکینسون احتمال ابتلا به این بیماری را افزایش می‌دهد. بااین‌حال، ریسک ابتلا به این بیماری پایین است مگر اینکه در خانواده خود بستگان زیادی با بیماری پارکینسون داشته باشید. جنسیت: طبق مطالعات مردان بیشتر از زنان به بیماری پارکینسون مبتلا می‌شوند. قرار گرفتن در معرض سموم: قرار گرفتن مداوم در برابر علف‌کش‌ها و آفت‌کش‌ها ممکن است کمی خطر ابتلا به بیماری پارکینسون را افزایش دهد. علائم بیماری پارکینسون علائم پارکینسون در افراد مختلف با توجه به میزان پیشرفت بیماری متفاوت است. فرد مبتلا به بیماری پارکینسون علائم زیر را تجربه می‌کند: علائم این بیماری چیست؟ برادی کینزی: این وضعیت شامل کندی حرکت، اختلال در مهارت و چابکی، کاهش پلک زدن، ریختن آب دهان و صورت بدون حالت می‌شود. رعشه در حالت استراحت: در این وضعیت لرزش غیر‌ارادی که با حرکت کاهش می‌یابد و به‌طور معمول از یک طرف بدن مانند دست شروع می‌شود. سفتی: سفتی ناشی از افزایش غیرارادی تون عضلانی (انقباض عضلانی) است. بی‌ثباتی وضعیت بدنی: در این شرایط بیماران اغلب با پایین آوردن مرکز ثقل خود که منجر به حالت خمیده می‌شود، سعی می‌کنند تعادل خود را حفظ کنند. سایر علائم زیر نیز ممکن است رخ بدهند: خشک شدن ناگهانی عضلات راه رفتن نامنظم یا کشیدن یک پا خمیده بودن مشکل در خواب یا بی‌خوابی بی‌تفاوتی و افسردگی لرزش صورت هنگام صحبت کردن اختلال در بلع یبوست اختلال در شناخت نحوه تشخیص بیماری پارکینسون ازآنجاکه سایر بیماری‌ها هم علائمی مشابه پارکینسون دارند، درنتیجه تشخیص بیماری پارکینسون بیشتر یک فرآیند بالینی است. یعنی برای تشخیص آن به متخصص نیاز است تا علائم را بررسی کند. متخصص با پرسش از بیمار و اطلاع از سابقه پزشکی فرد، پارکینسون را تشخیص می‌دهد. همچنین گاهی پزشک برای تشخیص این بیماری از آزمایش‌هایی خاص استفاده می‌کند که عبارت‌اند از: آزمایش‌های خون توموگرافی آزمایش ژنتیک تصویربرداری ام‌آر‌آی اسکن پی‌تی‌ای روش‌های کنترل بیماری پارکینسون بسیاری از بیماران مبتلا به پارکینسون از زندگی فعال و امید به زندگی طبیعی برخوردارند. حفظ سبک زندگی سالم با خوردن رژیم غذایی متعادل و فعال ماندن ازنظر جسمانی به سلامت کلی فرد کمک می‌کند. بیماری پارکینسون را می‌توان با خودمراقبتی، مصرف دارو و جراحی کنترل کرد که در ادامه به بیان آن‌ها می‌پردازیم: خود‌مراقبتی ورزش به‌اندازه دارو در کنترل پارکینسون مهم است. ورزش به حفظ انعطاف‌پذیری کمک می‌کند و تعادل و دامنه حرکتی را بهبود می‌بخشد. انجام کار‌های زیر در خودمراقبتی و کنترل پارکینسون نقش دارد: برای حفظ قدرت و انعطاف‌پذیری ورزش کنید. رژیم غذایی سالمی داشته باشید و قبل از شروع رژیم غذایی یا برنامه ورزشی جدید با پزشک خود مشورت کنید. در انجام فعالیت‌های بدنی زیاده‌روی نکنید. محدودیت‌های خود را بشناسید و به آن‌ها پایبند باشید. کل کف خانه را فرش کنید و موانع را از مسیرهای داخل و خارج خانه بردارید. لباس‌هایی را که دارای دکمه‌ها و زیپ‌های زیاد هستند با لباس‌هایی که می‌توانید به‌راحتی آن‌ها را ببندید مانند شلوار کمرکش، جایگزین کنید. کاشی دستشویی با خیس شدن لغزنده و خطرناک می‌شود. درنتیجه کف آن را بپوشانید. لقمه‌های غذا را بسیار کوچک بردارید، کاملاً بجوید و با دقت قورت دهید. قبل از شروع کردن به صحبت، نفس بکشید و بین هر چند کلمه یا حتی بین هر کلمه مکث کنید. به جای نوشتن با دست، از رایانه استفاده کنید. مصرف دارو چندین نوع دارو برای کنترل پارکینسون وجود دارند. بسته به علائم خفیف یا پیشرفته، ممکن است این داروها به‌تنهایی یا همراه با یکدیگر استفاده شوند. این دارو‌ها عبارت‌اند از: داروهای سِلِژیلین و راساژیلین محافظ عصبی هستند و می‌توانند پیشرفت بیماری را کند کنند. این داروها با جلوگیری از تجزیه MAO-B، میزان دوپامین در مغز را حفظ می‌کنند. آمانتادین دارویی است که ناقل عصبی گلوتامات را متوقف می‌کند و باعث افزایش ترشح دوپامین می‌شود. پرامیپکسول و روپینیرول و آپومورفین داروهایی هستند که نقش دوپامین را تقلید کرده و به گیرنده‌های سیناپس نورون متصل می‌شوند. لِوودوپا به مشکلات حرکتی ناشی از لرزش، سفتی، کندی و راه رفتن کمک می‌کند و دوپامین از دست رفته را در مغز جایگزین می‌کند. لوودوپا با کاربیدوپا ترکیب می‌شود تا عوارض جانبی حالت تهوع را کاهش داده و اطمینان حاصل شود که لوودوپا در مغز به دوپامین تبدیل می‌شود نه در روده یا خون. شامل تولکاپون و انتاکاپون داروهایی هستند که با مسدود کردن COMT در مغز باعث تجزیه دوپامین در دستگاه گوارش می‌شود. و ورود میزان ثابت لوودوپا به جریان خون را میسر می‌کند. داروهای تری هگسی فنیدیل و بنزتروپین فعالیت استیل کولین را کاهش داده و لرزش را کند ‌می‌کنند. پس از مصرف دارو، بیماران ممکن است متوجه شوند که اثر هر دوز قبل از مصرف دوز بعدی از بین می‌رود یا نوسانات نامنظمی ‌در اثرگذاری دارو وجود دارند. داروهای ضد‌پارکینسون می‌توانند باعث ایجاد دیسکینزی شوند. روشی جدید برای مصرف دارو ازطریق پمپ دارو ابداع شده ‌است که لوودوپا را مستقیماً به روده‌ها می‌رساند. این روش نیاز به جراحی دارد تا سوراخی کوچک در معده انجام شود. سپس از‌طریق این سوراخ، تیوبی به پمپی که روی کمربند پوشیده می‌شود متصل می‌گردد. این پمپ به‌گونه‌ای طراحی‌شده است که دارو را به طور مداوم، در دوز کم و پیوسته به بیمار تزریق می‌کند و موجب بهبود بیمار می‌شود. این پمپ شبیه پمپ‌های انسولین است که توسط بیماران دیابتی استفاده می‌شود. جراحی هنگامی‌که داروها به دلیل نوسانات شدید در اثربخشی، عدم اثربخشی یا عوارض جانبی غیرقابل تحمل، نمی‌توانند علائم را کنترل کنند، باید گزینه جراحی را در نظر گرفت. سایر روش‌های جراحی شامل پالیدوتومی و تالاموتومی هستند که برای هدف قرار دادن گانگلیون‌های خاص برای تخریب یا تحریک انجام می‌شوند. عمل جراحی در پارکینسون تحریک عمیق مغزی نوعی روش جراحی برای کاشت دستگاهی مانند ضربان‌ساز است که سیگنال‌های الکتریکی را به نواحی مغز که مسئول حرکت بدن هستند ارسال می‌کند. الکترودها بسته به علائم تحت درمان، در ناحیه خاصی از مغز (معمولاً هسته زیر تالاموس) قرار می‌گیرند. الکترودها در دو طرف چپ و راست مغز از طریق سوراخ‌های کوچکی که در بالای جمجمه ایجاد شده‌اند قرار می‌گیرند. آن‌ها توسط سیم‌های اکستنشن بلندی که از زیر پوست و پایین گردن عبور می‌کنند، به یک استیمولاتور دارای باتری در زیر پوست سینه متصل می‌شوند. هنگامی که استیمولاتور روشن می‌شود، پالس‌های الکتریکی را برای مسدود کردن سیگنال‌های عصبی معیوب که باعث لرزش، سفتی و سایر علائم می‌شوند ارسال می‌کند. تنظیمات استیمولاتور قابل‌برنامه‌ریزی است و با تغییر علائم شما قابل تنظیم است. همچنین استیمیلاتور علائم کندی، لرزش و سفتی را بهبود می‌بخشد. اکثر افراد می‌توانند با استیمیلاتور داروهای خود را کاهش دهند و عوارض جانبی آن‌ها، ازجمله دیسکینزی را کم کنند. علاوه بر این روش به بافت مغز آسیب نمی‌رساند. سایر روش‌های جراحی شامل پالیدوتومی و تالاموتومی است که مناطق خاصی از مغز را هدف قرار می‌دهند. اما به جای تحریک، از جریان انرژی با فرکانس بالا برای تخریب دائمی سلول‌ها استفاده می‌کنند. این روش‌ها برگشت‌پذیر نیستند و فقط در موارد خاصی استفاده می‌شوند. بیماران مبتلا به افسردگی شدید، زوال عقل پیشرفته یا شرایط ناپایدار پزشکی، ممکن است کاندید جراحی نباشند. همچنین بیمارانی که علائم مشابه پارکینسون دارند اما دارای اختلالاتی مانند آتروفی سیستم چندگانه، فلج پیشرونده هسته‌ای یا کورتیکوبازال دژنراسیون هستند، نباید تحت جراحی قرار گیرند. کدام افراد به پارکینسون مبتلا می‌شوند؟ بیش از 1.5 میلیون نفر انسان در دنیا مبتلا به پارکینسون هستند. این بیماری معمولاً در مردان و زنان در حدود 60 سالگی و پارکینسون زودرس در حدود 40 سالگی رخ می‌دهد. چه کسی را درگیر می کند؟ چگونه با بیماری پارکینسون زندگی کنیم؟ اگر به بیماری پارکینسون مبتلا هستید، بهترین کاری که می‌توانید انجام دهید این است که از دستورات پزشک خود پیروی کنید. داروهای خود را طبق دستور مصرف کنید. مصرف داروهای شما می‌تواند تفاوت زیادی در علائم بیماری پارکینسون ایجاد کند. اگر دچار عوارض جانبی شدید یا احساس کردید که داروهای‌تان به‌اندازه کافی مؤثر نیستند، باید داروهای خود را طبق تجویز مصرف کنید و با پزشک خود صحبت کنید. به‌طور مرتب به پزشک مراجعه کنید. این وزیت‌های پزشکی به‌ویژه برای کمک به مدیریت شرایط و یافتن داروها و دوز داروی مناسب مهم هستند.‌ علائم بیماری را نادیده نگیرید. بیماری پارکینسون طیف گسترده‌ای از علائم را ایجاد می‌کند که بسیاری از آن‌ها با درمان رفع می‌شوند. درمان به‌موقع از تشدید این علائم جلوگیری می‌کند. پیشگیری از ابتلا به بیماری پارکینسون بیماری پارکینسون به دلایل ژنتیکی رخ می‌دهد و غیرقابل پیشگیری است. پس نمی‌توانید خطر ابتلا به آن را کاهش دهید. برخی مشاغل پرخطر مانند کشاورزی و جوشکاری خطر ابتلا به این بیماری را افزایش می‌دهند، اما همه افراد در این حرفه‌ها به پارکینسون مبتلا نمی‌شوند. دوره نقاهت پس از درمان بیماری پارکینسون مدت بهبودی و مشاهده اثرات درمان‌های بیماری پارکینسون به‌ شدت نوع درمان، شدت بیماری و سایر عوامل بستگی دارد. نکاتی در نگهداری از سالمندان مبتلا به بیماری پارکینسون اگر سالمند مبتلا به پارکینسون دارید باید نکات زیر را رعایت کنید: بیمه کردن بیمار مبتلا به بیماری پارکینسون اگر بیمار مبتلا به پارکینسون بیمه ندارد، حتماً او را بیمه کنید و از جزئیاتی در مورد نسخه‌ها، تعداد جلسات درمانی بیمار و مقدار پوشش بیمه آگاهی یابید. باید بدانید که بیمه تا چه حد هزینه‌های درمانی بیمار را پوشش می‌دهد. مراقبت از بیمار مراقب تغییرات در علائم، توانایی‌ها و خلق‌وخوی فرد مبتلا به پارکینسون باشید. همچنین باید توانایی‌های در حال تغییر فرد مورد مبتلا را پس از عوض کردن دارو زیر نظر بگیرید. فرد مبتلا به پارکینسون شاید بتواند کارهای زیادی مانند کار کردن، انجام کارهای خانه، بیرون رفتن با شما یا دوستان را انجام دهد. اما باید از انجام برخی کار‌ها خودداری کنند. برای مثال نباید رانندگی کنند. صبور بودن علائم فرد مبتلا به پارکینسون در طول زمان تغییر می‌کنند و هر روز شدید‌تر می‌شوند. درنتیجه‌ در رفتار با آن‌ها صبور باشید. سعی کنید به آن‌ها امید بدهید و از آن‌ها بخواهید تا برخی کار‌ها را انجام دهند. در این شرایط به آن‌‌ها حس مستقل بودن می‌دهید. اطمینان از مصرف به‌موقع داروها حتماً مطمئن شوید که فرد بیمار دارو‌های خود را مصرف می‌کند. برای جلوگیری از فراموش کردن دارو، زمان مصرف دارو‌های‌ او را را یادداشت کنید یا در موبایل برای آن‌ها یادآور تنظیم کنید. آیا بیماری پارکینسون کشنده است؟ خود بیماری پارکینسون باعث مرگ نمی‌شود. بااین‌حال، علائم مربوط به پارکینسون می‌توانند کشنده باشند. به‌عنوان‌ مثال، صدمات ناشی از زمین خوردن یا مشکلات مرتبط با زوال عقل می‌توانند موجب مرگ شوند. برخی از افراد مبتلا به پارکینسون در بلع مشکل دارند. این امر می‌تواند منجر به پنومونی آسپیراسیون شود. آیا بیماری پارکینسون مسری است؟ بیماری پارکینسون مسری نیست و از شخصی به شخص دیگر منتقل نمی‌شود. چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟ اگر متوجه تغییراتی در علائم یا اثربخشی داروهای خود شدید، باید به پزشک مراجعه کنید. تنظیم دوز و نوع داروها می‌تواند تفاوت زیادی در تأثیر پارکینسون بر زندگی شما ایجاد کند و علائم آن را کاهش دهد. سخن پایانی بیماری پارکینسون بیماری بسیار شایعی است که احتمال بروز ابتلا به آن با افزایش سن بیشتر می‌شود. علل ابتلا به این بیماری مشخص نیست اما ژن و عوامل محیطی در آن تأثیر دارند. بااینکه بیماری پارکینسون قابل‌درمان نیست، راه‌های مختلفی برای کنترل این بیماری وجود دارند. این‌ ‌روش‌ها شامل خود‌مراقبتی، مصرف دارو و جراحی است. امروزه بسیاری از افراد می‌توانند سال‌ها یا حتی دهه‌ها با این بیماری زندگی کنند و تحت درمان قرار گیرند. توصیه می‌شود اگر در منزل از افراد مبتلا به این بیماری نگهداری می‌کنید در رفتار با آن‌ها صبور باشید و آن‌ها را بیمه کنید. پارکینسون کشنده نیست اما علائم آن گاهی کشنده هستند. درصورت مشاهده علائم پارکینسون در خود به پزشک مراجعه کنید. پزشک با برسی علائم شما داروی مناسبی را برای شما تجویز می‌کند. نگارش و گردآورنده: رضا رحیمی منبع:داریوش نیکبخت، کلینیک رسش