نکات مهم بازیابی ارز دیجیتال از دست رفته

سوالی همواره فعالان و سرمایه‌گذاران حوضه دارایی‌های رمزنگاری درگیر خود کرده، این است که آیا امکان بازیابی رمز ارز از دست رفته وجود دارد؟ اگر گوشی موبایل یا لپتاپی که داخلش کیف پول داشتیم گم یا خراب شود چگونه می‌شود دوباره به کیف پول خود دسترسی داشته باشیم؟ آیا در صورت گم شدن کیف پول سخت‌افزاری خود چطور؟ امکان بازیابی رمز‌ارزها وجود دارد؟ در این مقاله همراه ما باشید تا در مورد این موضوع مهم صحبت کنیم.

کیف پول و بلاکچین

کلید خصوصی مهم‌ترین اصل برای دارایی رمزنگاری است. اما قبل هر چیز لازم است اعلام کنیم که دارایی‌های رمزنگاری در کیف‌ پول ذخیره نمی‌شوند، بلکه کیف پول تنها راه دسترسی به دارایی را فراهم می‌کند. تمامی ارز‌های دیجیتال در شبکه‌های بلاکچینی هستند و از آن خارج نمی‌شود.

مانند کارت بانکی تنها دسترسی به حساب بانکی را فراهم می کند و پول در خود کارت ذخیره نمی‌شود. حال به این نتیجه میرسیم که در صورت مفقود شدن کیف پول، دزیده شدن موبایل یا مواردی از این قبیل دارایی شما همچنان در بلاکچین باقی خواهد ماند و درصورتی که کلید خصوصی کیف پول را همچنان در اختیار داشته باشید می‌توانید به سادگی دارایی خود را بازیابی کنید.

مفهوم کلید خصوصی در کیف پول

همانطور که گفتیم کیف پول تنها انشعابی از بلاکچین و مسیری برای دسترسی به دارایی خود در بلاکچین است. حال این مسیر چگونه به واسطه دارندگان باز می‌شود؟ کلید خصوصی

بسته به کیف پول‌‌ها و شبکه بلاکچینی کلید خصوصی می‌تواند متفاوت باشد. این کلید‌ها می‌تواند رشته‌ای 12 یا 24 کلمه‌ای از اعداد تصادفی یا رشته‌ کدی کاملا متصادفی از اعداد سمبول‌ها یا حروف باشد. زمانی که کاربر کیف پولی را در گوشی یا لپتاپ خود نصب می‌کند کیف پول اقدام به ساخت کلید خصوصی می‌کند.

امضای تمامی تراکنش‌های در بلاکچین توسط کلید خصوصی شخص انجام می‌شود و همچنین تنها راه بازیابی دارایی در کیف‌ پول‌های گم شده کلید خصوصی است.

چگونه دارایی از دست رفته را بازیابی کنیم؟

در صورتی که کیف پول گرم شما (کیف پول نرم افزاری)، به‌دلیل از کار افتادن گوشی موبایل یا کامپیوتر شخصی یا به سرقت رفتن گوشی یا لپتاپ از دست رود. تنها را باز یابی دارایی رمزنگاری خود استفاده از کلید خصوصی است.

برای بازیابی کیف پول از دست رفته تنها کافیست، نسخه‌ای جدید از همان کیف پول را در دستگاه جدیدی، گوشی یا لپتاپ نصف کرده و کلید خصوصی خود که قبل کیف پول برای شما تولید کرده بود را در آن وارد کنید. حال به سادگی دارایی به کیف پول جدید باز خواهد گشت.

در صورت گم کردن کلید خصوصی، هیچ راهی برای بازیابی دارایی کیف پول از دست رفته وجود ندارد.کلید خصوصی را به هیچ وجه در گوشی موبایل، ایمیل یا دیگر پایگاه داده‌های دیجیتالی ذخیره نکنید.از کلید خصوصی خود اسکرین شات نگیرید.کلید خصوصی را حتما در چندین کاغذ و یادداشت کرده و درکنار مدارک مهم خود در جایی امن نگهداری کنید.چندین راه‌کار برای افزایش امنیت کیف پول و حساب صرافی

برای افزایش امنیت کیف پول نیز چندین راهکار وجود دارد که در ادامه به معرفی آن می‌پردازیم.

در صورت استفاده از کیف پول موبایلی حتما از رمز‌عبور برای باز شدن آن استفاده کنید. رمزعبور سخت انتخاب کنید و آن را با هیچکس به اشتراک نگذارید. در این صورت زمانی که گوشی موبایل شما به سرقت رفت، سارق به سرعت و سادگی نمی‌تواند به کیف پول دسترسی پیدا کرده و دارایی شما را انتقال دهد. این اتفاق می‌تواند برای شما کمی زمان بخرد تا دارایی خود را بازیابی و به کیف پول جدیدی منتقل کنید.

اگر از صرافی‌های رمز‌ارزی استفاده می‌کنید. دارایی سنگینی درون آنها نگه‌ندارید. اگر قصد سرمایه‌گذاری بلند مدت یا هولد کردن دارید، حتما رمز‌ارز خود را به کیف پول شخصی منتقل کنید.

در صورتی هم که قصد ترید کردن‌‎های کوتاه مدت دارید و الزام هست که دارایی شما در صرافی نگهداری شود، حتما مقداری از دارایی را به اینکار اختصاص دهید که ریسک از دست دادن آن را پذیرفته باشید.

برای استفاده از حساب صرافی‌ها، حتما از رمز‌عبور دو مرحله‌ای google authenticator استفاده کنید. این نرم‌افزار هر یک دقیقه یک رمز عبور جدید تولید می‌کند که تنها به مالک حساب دسترسی به آن را می‌دهد.

حتما یک نسخه پشتیبان از google authenticator خود داشته باشید تا در صورت از دست رفتن گوشی موبایل خود امکان بازیابی آن وجود داشته باشد.

برای استفاده از صرافی‌های خارجی برای انجام معاملات، به هیچ وجه از شماره موبایل و رمز‌عبور دو مرحله‌ای پیامکی استفاده نکنید.

در صورت انجام تراکنش اشتباه در بلاکچین امکان بازیابی آن وجود دارد؟

اگر به‌طور کوتاه بخواهیم جواب دهیم، پاسخ خیر است! بلاکچین به دلیل ماهیت غیرمترکز آن، امکان بازیابی تراکنش انجام شده در آن وجود ندارد. بلاکچین ماهیتی تغییر ناپذیر دارد. وقتی بلاکی ایجاد می‌شود و تراکنش‌ها در آن ثبت می‌شوند دیگر غیرقابل تغییر است تا ابد باقی خواهد ماند.

شبکه‌های بلاکچینی آدرس‌های با چهارچوب یکسان دارند، معمولا اگر آدرسی را وارد کنید که کلا خارج از چهارچوب باشد، کیف پول اخطار آدرس اشتباه می‌دهد و اجازه انجام تراکنش را صادر نمی‌کند. اما اگر چهارچوب را رعایت کنید اما جزئیات آدرس را اشتباه وارد کنید، تراکنش انجام شده و به شخص دیگر منتقل می‌شود. در این مورد دیگر راهی برای بازگرداندن تراکنش وجود ندارد.

قبل از انجام تراکنش‌های سنگین حتما یک تراکنش آزمایشی با مبلغ ناچیز انجام دهید.همواره نهایت دقت را در انجام تراکنش‌های رمز‌ارزی به خرج دهید.برای انتقال کیف پول به کیف پول می‌تواند از اسکن QRCode نیز استفاده کنید.

جمع‌بندی

در این مقاله سعی کردیم به بررسی یکی از مهم‌ترین مسائل تازه کاران دنیای رمز‌ارز بپردازیم. حفظ و نگهداری از دارایی دیجیتال از اهمیت بالایی برخوردار است. با وجود اینکه امنیت بلاکچین تاکنون ثابت شده است، با رعایت چند نکته کلیدی دیگر می‌توان با خیال راحت از دارایی دیجیتالی خود نگهداری کرد. امیدواریم این مقاله برای شما مفید واقع شده باشد.

معرفی پروتکل Mina

پروتکل مینا بلاکچینی مختصر برای مؤثرتر شدن DApp ها ساخته شده است که عنوان سبک‌ترین بلاکچین جهان را به خود اختصاص داده است. سایز شبکه مینا 22 کیلوبایت می باشد که در مقایسه با بیت‌کوین 300 گیگابایتی بسیار کوچک به شمار می‌آید. علاوه بر این، امنیت و غیرمتمرکز بودن آن در همه شرایط ثابت می‌ماند. این پروژه در ابتدا Coda Protocol نام داشت که سپس در اکتبر سال 2020 به Mina تغییر کرد.

بلاکچین ها غیرمتمرکز می باشند و در هر بلاکچین رو به رشد غیر متمرکزی، اجرای یک نود (گره) نیاز به یک سیستم قوی کامپیوتر و انرژی زیاد دارد. این فرایند اغلب شرکت کردن در بلاکچین را برای کاربران متوسط دشوار می‌کند. به علاوه، این موضوع را هم باید در نظر داشت که با توجه به اینکه اشخاصی که دارای قدرت کامپیوتری بالاتری می‌باشند، در حجم زیادی از زنجیره می‌توانند تأثیر بگذارند و همین باعث می‌شود تا سیستم غیرمتمرکز تر عمل کند. 

توسعه‌دهندگان مینا تکنیک رمزنگاری با نام zk-SNARKS را استفاده کردند تا بلاکچینی مبتنی بر پرداخت ایجاد کنند که تمام نودها مجبور به ضبط و ثبت تاریخچه تراکنش‌ها نباشند. این امر توانست تا نیازمندی‌های محاسباتی برای پشتیبانی از شبکه بلاکچین را کاهش دهد. همچنین استفاده از این تکنینک به بلاکچین کمک می‌کند تا از سایز کوچک‌تری برخوردار باشد. 

تاریخچه پروتکل

مینا توسط تیمی در آزمایشگاه O(1) در سال 2017 ساخته شده است؛ بنیانگذاران این آزمایشگاه Evan Shapiro و Izaak Meckler می‌باشند که با هدف استفاده از محاسبات رمزنگاری، مردم را در کنترل زندگی‌های دیجیتالی خود کمک می‌کند. تیم آزمایشگاه O(1) پس از چهار سال بررسی و تست پلتفرم، شبکه اصلی Mina را در 23 مارس 2021 توزیع کرد. Mina میزبانی فروش توکن جامعه در 2021 را بر عهده گرفت و توانست 18.75 میلیون دلار برای این پروژه جمع‌آوری کند. این پروتکل بر کمک هزینه‌های توسعه‌دهندگان جامعه نظارت و دارایی‌های این شبکه را حفظ خواهد کرد.

هدف Mina Protocol

سازندگان این پروتکل قصد دارند تا امکاناتی برای تسهیل کردن شرایط بلاکچین ها ایجاد کنند. از جمله اهداف پروتکل مینا، 

ارائه بلاکچینی سبک وزن بدون در نظر گرفتن تعداد تراکنش‌های شبکه با حفظ اندازه ثابت 22 کلوبایتتعیین سایزی ثابت با اجازه راه‌اندازی نود به هر شخصیایمن‌سازی شبکه بدون نیاز به سخت‌افزار کامپیوتری پیچیدهغلبه بر سایر بلاکچین‌ها با کوچک‌تر کردن کل بلاکچین به نسبت گوشی همراه شماارائه توکن MINA برای تسهیل تراکنش‌های شبکه و توزیع هزینه‌ها بین همه کاربران
مزایا استفاده از پروتکل Mina

وزن سبک را با این پلتفرم می توانید تجربه کنید. به علاوه، امروزه کاربران عادت دارند تا برای ورود به دنیای مدرن، اطلاعات خود را در اختیار مجموعه متمرکزها قرار دهند. اما Mina با استفاده از تکنیک zk-SNARKS، بدون دریافت کوچک‌ترین اطلاعات، امکان بررسی، ارزیابی و تأیید دارایی ها کاربران را به خود آنها می‌دهد. بنابراین هیچگونه استرسی بابت هک شدن و یا سرقت اطلاعات شخصی وجود ندارد. از سری مزیت‌های دیگر، دسترسی به مینا از سایر زنجیره‌ها می باشد. با توجه به قراردادهای هوشمند Mina و طراحی سبک این پروتکل، به راحتی دسترسی به آن از سایر زنجیره‌ها انجام می‌شود. در حال حاضر این امکان برای پُلی میان اتریوم و مینا انجام می‌شود.  

سایر پروتکل‌های بلاکچین با اینترنت کار نمی‌کنند و کاربرد اپلیکیشن‌های خود را محدود می‌کنند، اما Mina Protocol به صورت خصوصی قابلیت تعامل با هر وبسایتی و تأیید داده‌های دنیای واقعی برای استفاده درون زنجیره ای را دارد. نکته جالب دیگر پروتکل، “هر شرکت‌کننده، یک نود کامل” می باشد؛ به این معنا که زنجیره‌های قدیمی به قدری سنگین بودند که کاربران برای اجرای نودها مجبور به تکیه کردن بر واسطه ها بودند، اما با پروتکل مینا می توان به صورت خصوصی تراکنش ها را تأیید کرد. 

نحوه عملکرد پروتکل مینا

نکته کلیدی پروتکل Mina به کارگیری از تکنیک zk-SNARKS می‌باشد که اولین بار توسط پروفسور MIT و Silvio Micali (بنیانگذار  Algorand) توسعه داده شد. این تکنیک به کاربران اجازه می‌دهد تا اطلاعات خود را بدون به اشتراک گذاشتن آنها با سایر افراد، تأیید کنند. فرایند تراکنش ها با zk-SNARKS به این شکل پیش می‌رود که نیازی نیست تا شبکه تراکنشی را با هر بلاکی که ایجاد می‌کند، تأیید کند. در عوض، بلاکچین با همان تکنیک کار تأیید خود را پیش می‌برد. این Proof به مراتب بسیار کوچک‌تر از سایر بلاکچین‌ها می باشد و وضعیت کل زنجیره را توضیح می‌دهد.

هر شرکت‌کننده به منظور ارسال و دریافت تراکنش ها در شبکه Mina موظف است تا نود و یا همان گره را اجرا کند. به علاوه، پروتکل مینا برای مؤثرتر واقع شدن، از دو نود متخصص در شبکه استفاده می کند:

Block producersSnark workers

پروتکل مینا از مکانیزمی که نوعی PoS می باشد بهره می‌گیرد که به ویژه برای شبکه‌های غیرمتمرکز ساخته شده است.

ساختار پروتکل مینا

اکثر پلتفرم‌ها با بلاکچین ها دارای تأییدکننده و نودهایی می باشند که به هنگام تأیید تراکنش ها روی کار می آیند. پروتکل Mina شرکت‌کننده‌های متفاوت‌تری را در پیش می‌گیرد و از 3 شرکت‌کننده برای تأیید تراکنش‌ها استفاده می کند:

Verifiers

وظیفه این تأییدکنندگان استفاده ازفناوری zk-SNARKs برای اعتبارسنجی می‌باشد. هر شخصی با داشتن گوشی‌های همراه با ظرفیت 22 کیلوبایتی با قدرت پردازش چند میلی‌ ثانیه‌ای می تواند در فرایند تأیید شرکت کنند.

Block Producers

تولیدکننده‌های بلوک نوعی ماینر می‌باشند که پاداش‌های بلوک و کارمزدهای پرداخت‌شده در تراکنش‌ها را دریافت می‌کنند. نکته جالب این که این دسته از شرکت‌کننده ها به کاربران Mina اجازه می‌دهند تا کوین‌های خود را به آنها دهند. جدای دسته بندی تراکنش‌ها در بلوک‌، تولیدکنندگان بلوک‌ باید تعدادی از معاملات قبلی را SNARK کنند؛ در غیر این صورت ممکن است به نقصی در بلوک‌ها ختم شد.

اگر تولیدکننده بلوک قصد ترکیب 10 تراکنش را در زنجیره داشته باشد، باید کلیه ترید‌ها را نیز SNARK کنند. با این حال، آنها می توانند خود SNARK را تولید کنند و یا همان اسنارک‌های از پیش ساخته شده توسط گروهی از شرکت‌کنندگان را مورد استفاده قرار دهند.

Snarkers

اسنارکر‌ها، یا همان اثبات‌کننده‌ها، از تکنیک zk-SNARKs برای ارزیابی و تأیید تراکنش‌ها استفاده می کنند. تولیدکنندگان بلوک‌ها از کارمزدهای پرداختی از تراکنش‌ها و افزودن بلوک‌های جدید، مبلغی را به اسناکرها پرداخت می نمایند. توجه داشته باشید که تکنیک گفته شده باید در خود بلوکی استفاده شود که تولیدکننده آن مسئول پرداخت کارمزد می باشد و تولیدکننده‌ها وظیفه ایجاد انگیزه در اسناکرها برای استفاده از zk-SNARKs را بر عهده دارند.

تولیدکنندگان بلوک به دنبال سود هستند و در تلاش هستند که کمترین کارمزدها را در اسناکرها انتخاب کنند و همین موضوع کار را برای اسنارکر‌ها چالشی می کند. 

نحوه انجام تراکنش‌ها در Mina

به محض شروع یک تراکنش توسط کاربر که به مِمپول (Mempool) می‌رود، فرایند آغاز می‌شود. در مرحله بعدی، اسناکِرها (Snarker) همانند ماینرهای سایر بلاکچین‌ها برای تأیید و اثبات روی کار می‌آیند. در ادامه فرایند، تولیدکننده‌های بلوک (Block Producer) چندین تراکنش را انتخاب و در یک بلوک ترکیب و مجموعه را برای تراکنش‌های سودآور بررسی می کنند. سپس، BP یک اسنارک را طبق قوانین مکانیزم انتخاب می نماید. 

Mempool به استخری می‌گویند که تراکنش‌ها پس از درخواست، به آنجا می‌روند تا توسط ماینرها تأیید شوند.

در ادامه وقت آن می‌رسد تا SNARKS در بلوک ترکیب شوند، بلوک به زنجیره اضافه و در آخر شبکه بروز می‌شود. تولیدکننده‌های بلوک تکنیک zk-SNARKS را در پروتکل ارتقا می‌دهند تا در نهایت بلوک جدید به طور ثابت، بخشی از زنجیره شود. 

امنیت پروتکل Mina

پیش‌تر هم گفته شد که خود افراد شرکت‌کننده از دارایی‌های خود مواظبت می‌کنند و به عنوان نود می توانند تراکنش‌ها را تأیید کنند و هیچ کدام از اطلاعات شخصیِ آنها با کسی به اشتراک گذاشته نمی شود؛ بنابراین می توان گفت که بستری امن را برای کاربران ایجاد می کند. 

توکن MINA

توکن Mina برای راه‌اندازی حساب جدید و پرداخت تراکنش‌ها مورد استفاده قرار می گیرد. دارندگان این توکن همچنین می توانند مستقیماً برای ارزیابی تراکنش‌ها و پردازش محاسبات شرکت کنند. 

برای کسب اطلاعات بیشتر در رابطه با توکن این پروتکل به مقاله معرفی “توکن MINA” مراجعه نمایید.

منبع: پروتکل مینا (Mina)، سبک ترین بلاکچین جهان!

هدف پروتکل UMA

اوما (UMA) پروتکلی منبع باز بر بستر شبکه اتریوم می باشد که به همه، این امکان را می دهد تا قراردادهای مالی و دارایی های مصنوعی خود را ایجاد کنند. هدف اصلی پروتکل UMA، تسهیل کردن معماری غیرمتمرکز می باشد که بتواند دسترسی جهانی بازار را به بازار دیفای امکان‌پذیر کند. کاربردی بودن ارزهای دیجیتال باعث شده تا این رمزارز ها توسط انبوهی ار افراد پذیرفته شوند. همانطور که بخش DeFi معروف تر و محبوب تر می شود، اوما قصد دارد تا دسترسی به بازار دیفای را برای طیف گسترده ای از افراد ایجاد کند.

ایجادِ قراردادهای متفاوت برای موارد و اهداف متفاوت، توسط پروتکل اوما انجام می شود. به علاوه، با بهره‌گیری از پروتکل اوما، قراردادهای آتی، دارایی های رمزنگاری شده، CFD ها و سایر مسائل مربوط به امور مالی را می توان دیجیتالی کرد. کاربران می توانند قرارداد ها را در شبکه اتریوم ایجاد کنند؛ از ویژگی های این قراردادها می توان به تکمیل شدن، اجرا شدن و قانون‌گذاری کردن توسط خود کاربران اشاره کرد. 

CFD ها که در پاراگراف قبلی به آن اشاره شد، قراردادهایی هستند که بین سرمایه‌گذاران و سازمان های مالی بسته می شود که در آنها، سرمایه‌گذاران سهمی در ارزش آتیِ دارایی ها خواهند داشت.

داراریی های مصنوعی به دارایی هایی گویند که از ارزش دارایی های دیگر تقلید می کنند. دارایی های Synthetic از طریق توکن‌سازیِ ارزش های واقعی به دست می  آیند. به این شکل که افراد می توانند با سرمایه گذاری در دارایی های مصنوعی، در دارایی های دیجیتالی سرمایه گذاری کنند و با وجود اینکه دارایی توسط آنها خریداری نشده است، کماکان صاحبان دارایی ها تلقی شوند. از آنجایی که پروتکل UMA در بلاکچینِ بدون نباز به مجوزِ اتریوم اجرا می شود، افراد در سراسر دنیا می توانند قراردادها را ایجاد کنند و دارایی های مصنوعی خود را با پروتکل اوما توسعه دهند. 

نحوه عملکرد پروتکل UMA

برای ایجاد دارایی های مصنوعی و طراحیِ قراردادهای هوشمند، به صورت راحت و کاربر پسند، اوما بر یک مدل معماری پیچیده با دو جزء اصلی متکی است:

طرح های قراردادهای مالیِ پر بها سرویس اوراکل (Oracle) غیرمتمرکز

این طرح های قراردادهای مالی، شامل قراردادهای هوشمند مالی می باشند که در پروتکل اوما وجود دارند و به کاربران این اجازه را می دهند تا دارایی های مصنوعی را طراحی کنند و به توسعه ی آنها بپردازند.

سیستم اوراکل نیز دارای دو جزء می باشد: سرویس اوراکل خوشبین و مکانیزم تأیید داده ها. مکانیزم برای نقدینگی و اختلافات استفاده می شود و این در حالی می باشد که بعد از اتمام قراردادها و در صورت نیاز به تسویه، با توکن های مصنوعی نیز سر و کار دارد. اوما به حامیان مالی، سازنده های نقدینگی و مخالفان، به عنوان بازیگران اصلی شبکه می نگرد. حامیان مالی توکن های مصنوعی ایجاد می کنند، سازنده های نقدینگی به نقدینگی ها می پردازند و مخالفان نیز می توانند با نظرات سازنده های نقدینگی مخالفت کنند.

دارندگان توکنUMA قابلیت رأی دادن دارند و با این قدرت می توانند در تصمیم گیری های مبتنی بر قیمت بازار نیز مشارکت داشته باشند. 

تاریخچه پروتکل اوما

در سال 2018، UMA توسط دو فرد بنیانگذاری شد: هارت لَمبر (Hart Lambur) و اَلیسن لو (Allison Lu).

“لَمبر“، در رشته ی کامپیوتر و از دانشگاهی در  کلمبیا، فارغ‌التحصیل شد. وی مدیر اجرایی و بنیانگذار Risk Labs نیز می باشد. به علاوه، لمبر بنیانگذار و رئیس یک پلتفرم مالی مستقل (Openfolio) است که در سال 2017 آن را فروخت. در حال حاضر مسئول توسعه ی پروژه ی اوما می باشد. و اما “لو”، معاون Goldman Sachs و داراری مدارک اقتصاد و مدیریت ار MIT است. پیش از بنیانگذاریِ اوما، وی مشاوری در یک پروتکل وام‌دهی مبتنی بر اتریوم بود.

هدف اصلی پروژه پروتکل UMA، ایجاد دسترسی بازارهای غیر متمرکز در سطح جهانی می باشد. به علاوه، اوما قصد دارد تا تمام افراد قابلیت ساخت دارایی های مصنوعی را داشته باشند. 

چه چیزی UMA را منحصر به فرد می کند؟

در رابطه با اهداف پروتکل UMA صحبت شد که قصد دارد تا دسترسی را به بازار جهانی و امکان ایجاد دارایی های مصنوعی را به کاربران بدهد. اوما موانع کلی را از طریق پروتکل UMA کاهش می دهد و به کاربران این امکان را می دهد تا مشتقات بازار مالی را نیز به توکن تبدیل کنند. 

همانطور که پیش‌تر گفته شد، پروتکل اوما به کاربران اجازه می دهد تا دارایی های مصنوعی برای خود ایجاد کنند؛ از همین رو، کاربرانِ UMA، رمزارزها (به عنوان مثال بیت‌کوین) را بدون نگهداری خود آن می توانند داشته باشند. همچنین، پروتکل به کلیه سازمان ها و افراد، شانسی یکسان می دهد تا مشتقات مالی را از طریق توکن‌سازی به دست آورند.

امنیت شبکه پروتکل اوما

uma پروتکلی مبتنی بر شبکه ی اتریوم می باشد، بنابراین پروتکل اوما توسط مکانیزم های مشابه که در شبکه اتریوم استفاده می شود، امن می باشد. پلتفرم PoW در از عملیات استخراج پشتیبانی می کند و این در حالی می باشد که تیم توسعه ی اتریوم قصد دارد تا شبکه را به پلتفرم Proof of Stake انتقال دهد که به صرفه تر و از انرژی کمتری نیز استفاده می کند. در صورتی که این انتقال صورت گیرد، امنیت UMA نیز بر همین پلتفرم خواهد بود.

به علاوه، پروتکل UMA از یک سری ممیزی ها نیز استفاده می کند تا از عملکرد درستِ قراردادهای هوشمند اطمینان حاصل کند.

چرا از پروتکل UMA استفاده کنیم؟کاربر پسند: اوما، پروتکل بومی Web3 می باشد که با تمرکز بر روی جامعه، کار را برای کاربران راحت می کند.بدون محدودیت در طراحی: برای تأمین انرژی، هر گونه داده ای که مورد نیاز است را می توان از پلتفرم درخواست کرد.امنیتی قطعی: اوراکل در پروتکل UMA تنها موضوعی است که ضمانت اقتصادی را ارائه می دهد.کارمزد پایین‌تر: حملات و کارمزد کمتری در این پروتکل در کمین کاربران می باشد.
مزایا و معایب پروتکل اوما

ارزیابی کنندگان و نقدینگی سازان، کنترل قراردادها را در پروتکل UMA در دست دارند. این فرایند مقرون به صرفه می باشد و آن هم به این دلیل می باشد که پروتکل، هزینه های مورد نیاز برای واسطه ها را حذف می کند.پروتکل UMA با اجتناب از استفاده از اوراکل ها، مسائل مربوط به تراکم شبکه را بر طرف می کند.پروتکل اوما، آزادی‌ای را برای توسعه دهندگان ایجاد می کند تا توکن هایی را ایجاد کند که می توانند هر معیاری را با داده های معتبر ردیابی کنند.پلتفرم اوما، پتانسیل کسب درآمد بالا را دارد. افراد می توانند در نقش های نقدینگی ساز و یا منحل کننده (اشخاصی که قالباً با اتفاقات مخالف هستند) در کنترل و نظارت شبکه کمک کنند. در صورتی که رأیِ درست داده شود و یا اینکه مخالفت درستی در مقابل نقدینگی ها صورت گیرد، پاداشی در قالب توکن UMA اعطا می شود.  
پروتکل UMA، خود را در فضایی کاملا رقابتی و در کنار پروژه های متعدد دیگری می بیند. اما می بایست این بازی را در بهترین حالت ممکن پیش ببرد تا لیدر این بخش باشد.در حال حاضر، تنها 62 درصد کل منبعِ اوما قابل مبادله می باشد. 

ارتباط UMA با Web3

اوراکلِ UMA قصد دارد تا مسئله های دردآور داده ها را برای توسعه دهندگان اپلیکیشن های Web3 حل کند. طبق گزارشی در “ETHDenver”، پروتکل اوما از افراد دعوت می کند تا با استفاده از اوراکل، اپلیکیشن های پر سرعت، ایمن و پرکاربرد و جدید برای آینده ی نسل سوم وب (Web3) ایجاد کنند.

در اوراکل، داده ها در نتیجه ی درخواست ها ارائه می شوند و در صورتی که در بازه ی زمانی مشخصی، با مخالفتی مواجه نشوند، به واقعیت تبدیل می شوند.

ارز اوما – توکن اصلی شبکه UMA

توکن اوما، توکنی ERC-20 در پروژه های اوما می باشد که استفاده اصلی آن مشارکت در اداره ی شبکه می باشد؛ به این شکل که دارندگان توکن UMA می توانند تغییراتی را برای پارامترهای شبکه درخواست و یا به تغییرات ارائه شده، رأی دهند. به علاوه، دارندگان این قابلیت را دارند تا زمانی که اختلاف نظری در رابطه با قیمت ها و نقدینگی وجود دارد، رأی دهند. رأی دهندگان و دارندگان می توانند با توجه به توکنی که استیک کرده اند، پاداش نیز دریافت نمایند.

افرادی که در اکثر رویدادها رأی می دهند، پاداش های تورمیِ 0.05 درصدی را بابت مشارکت خود در اداره ی شبکه، دریافت می کنند. اوما می تواند در بازار رمزارزها مبادله شود و مبادله کنندگان با تغییرات قیمت ها در زمان خرید و فروش، به سود و یا ضرر می رسند.

برای کسب اطلاعات بیشتر در رابطه با کوین اوما به مقاله ی “ارز اوما – توکن کاربردی پروتکل UMA” مراجعه کنید.

چند توکن UMA در حال گردش می باشد؟

در زمان نگارش این مقاله، 66,470,250 کوین از منبع کل اوما یعنی 107,193,146، در حال گردش است. بیشترین منبع آن هم 101,172,570 می باشد. در زمان انتشار این توکن، منبع اولیه 100 میلیون کوین بود. تورم در حال حاضر، 0.05% می باشد؛ با این حال، ممکن است تا پروتکل کارمزدهایی را برای قراردادهای مالی در نظر بگیرد که برای خرید و یا سوزاندن توکن اوما مورد نیاز است. در کل، بسته به میزان ارزش قفل شده در پروتکل و تعداد رأیِ دارندگان توکن UMA، عرضه اوما می تواند بالا یا پایین شود.

کلام آخر

UMA یکی از پروژه های برتر میزبانی شده در شبکه بلاکچین اتریوم با کاربرد مناسب می باشد. همانطور که دارایی های مصنوعی روز به روز محبوب تر می شوند، UMA ممکن است که حتی داراییِ محبوب تری شود که بر روی قیمت توکن اوما در بازار تأثیر خواهد گذاشت. با داشتن هدفِ ایجاد بازار مالی غیر متمرکز با دسترسی آزاد، آن هم به لطف موانع کم، پروتکل UMA در حال کار کردن بر روی جهانی شدنِ توکن سازی و دستزسی یافتن به امور مالی غیر متمرکز می باشد. 

منبع: پروتکل اوما (UMA) یک شگفتی در معماری غیرمتمرکز

معرفی پروتکل بارن بریج

پروتکل بارن‌‌ بریج برای مدیریت و کاهش ریسک های دیفای می باشد؛ ریسک هایی همچون تورم و نوسانات نرخ بهره و قیمت ها. پروتکل BarnBridge به کاربران اجازه می دهد تا پروفایل ریسک خود را انتخاب نمایند و از همین طریق ریسک ها را با بخش های توکن شده و لیکوئید شده مجدد توزیع می کند. پروتکل BarnBridge کلیه فرایند ها را با استفاده از دو محصول خود، SMART Yield و SMART Alpha، انجام می دهد و هر کدام از این محصولات به ریسک های مشخصی در دیفای می پردازند. توسعه مداوم dApp ها توسط تیم اصلی ارائه شده است اما انجمن با سیستم غیر متمرکز بارن‌بریج آن را مدیریت می کنند.

منظور از توکن سازی ریسک ها، تبدیل کردن ریسک های هر کدام از استخرها به توکن هایی می باشد که قابلیت خرید و فروش داشته باشند. در نتیجه مشتریان با انتخاب ریسک های توکن شده می توانند خطر احتمالی را که ترجیح می دهند برای سرمایه خود اتفاق بیافتد را مشخص نمایند.

حکومت و اداره BarnBridge تحت نظر سازمان غیرمتمرکز بارن‌بریچ می باشد که توسط دارندگان توکن “BOND” انجام می شود. دارندگان کنترل کامل بر روی پروتکل BarnBridge دارند و با قفل کردن توکن خود می توانند قدرت بیشتری نیز داشته باشند.

بنیانگذار پروتکل بارن‌بیج

Troy Murray و Tyler Ward دو بنیانگذار پروتکل BarnBridge می باشند. هر دوی آنها پیش از کار پروتکل BarnBridge به فعالیت های جداگانه ای مشغول بودند.

Murray یک شرکت تحقیق و توسعه رمزنگاری را بنیانگذاری کرده بود که مزایای استفاده از بلاکچین در رسانه ها را بررسی می کرد. او همچنین عنوان مدیر استراتژی در Breaker را داشت و در snglsDAO، به عنوان سرپرست فنی مشغول بوده است.

Ward توانسته بود تا Proof Sysyem را تأسیس کند؛ شرکت بازاریابی دیجیتال که  با تمرکز بر روی صنعت فین‌تک فعالیت می کرد. او همچنین با ConsenSys، Earn.com، FOAM، Dether، Centrality، Sylo، NEAR Protocol، DARMA Capital، SingularDTV و snglsDAO کار کرده است.

هدف پروتکل BarnBridge

پروتکل قصد دارد تا با کاهش ریسک ها، دیفای و عملیات آن را روان تر، انعطاف‌پذیر تر و مؤثر تر کند. BarnBridge ابزار های مدیریت ریسک ها را فعال می کند و ابزارهای درآمد در بازار دیفای را بررسی و در صورت وجود مشکل، آن را برطرف می کند. هدف اصلی، تقسیم ریسک های ارزهای دیجیتال به بخش های کوچکتر می باشد تا شرکت کننده ها و یا همان اعضای بازار بتوانند بسته به پروفایلِ ریسک خود، در محصولات و دارایی های متفاوت سرمایه گذاری کنند. 

امنیت شبکه BarnBridge

توکن Bond بر بستر استاندارد ERC-20 اتریوم می باشد. این توکن برای استیک کردن، حکومت و ایجاد مشوق در شبکه بارن‌ بریج استفاده می شود. باند در هر کیف پولی که از اتریوم پشتیبانی می کند قابل ذخیره شدن است و دسترسی به توکن ها را سخت نمی گیرد.

چه چیزی پلتفرم بارن بریج را منحصر به فرد می کند؟

پلتفرم های پایدار دیفای همچون COMP و AAVE بیش از 5 درصد سود سالیانه برای برخی از دارایی ها ارائه می دهند. با بهینه‌سازی سودآوری، درصد سود سالانه (APY) می تواند تا 10 درصد هم رشد کند. مشکلی که این پلتفرم های دیفای دارند، ثابت نبودن درآمد از آنها می باشد. علاوه بر این، افزودن ارزهای دیجیتال به سبد به معنای پذیرفتن ریسک های احتمالی آنها می باشد.

مزیتی که بارن‌بریج دارد، سودهایی با درآمد ثابت است و با استفاده از آنها کارایی سیستم را بهبود می بخشد. این ویژگی به صنعت کریپتو کمک می کند تا کمی خصوصی تر عمل کند و برای مشتریان قابل پیش بینی تر باشد. به علاوه، برای بهبود اثربخشی سهام نیز مناسب می باشد. از دیگر ویژگی های پروتکل BarnBridge می توان به ایجاد مشتق های توکن شده بر اساس نوسانات بازار اشاره کرد. مشتق های توکن شده در سه دسته پر ریسک، کم ریسک و معمولی تقسیم می شوند. 

همچنین، پروتکل BarnBridge از اوراق عرضه SMART Alpha استفاده می کند که برای توکن سازی ریسک های قیمت مورد استفاده قرار می گیرد. آنها می توانند مشتریان را در معرض نوسانات بالا، کم و یا متوسط قیمت قرار دهند. به منظور محافظت در برابر هر گونه نوسانات قیمت توکن ERC-20، اوراق عرضه SMART Alpha در اتریوم را می توان استفاده کرد. 

معرفی توکن BOND – ارز رسمی پلتفرم BarnBridge

توکن Bond توکنی ERC-20 و حاکمیتی می باشد که به پروتکل غیر متمرکز BarnBridge قدرت می دهد. دارندگان می توانند تا در رأی گیری های درون شبکه و تصمیم گیری های توسعه پروتکل شرکت کنند و مدیریت شبکه را به دست بگیرند. 

برای کسب اطلاعات بیشتر در رابطه با توکن این پلتفرم، به مقاله معرفی توکن BOND مراجعه نمایید.

چند نفر دارنده توکن BOND هستند؟

در حال حاضر و در زمان نگارش این مقاله، 9,991 نفر دارای این توکن هستند که رشد 0.05 درصدی داشته است. هر زمانی که دارندگان قصد بیرون کشیدن توکن های خود را داشته باشند می توانند این کار انجام دهند، مگر اینکه آنها را قفل کرده باشند. 

کلام آخر

در رابطه با یکی از پلتفرم های مورد علاقه افراد مشتاق در بخش دیفای صحبت کردیم. این پلتفرم به گونه ای عمل می کند که دارندگان توکن می توانند در رأی گیری ها و تصمیم گیری ها مشارکت داشته باشند؛ از همین رو، توکن BOND را توکن حاکمیتی می نامند. پروتکل BarnBridge سعی بر این دارد تا سرمایه گذاران بیشتری را در بازار مالی و دیفای جذب کند و این کار را هم از طریق توکن سازی ریسک ها در بخش های کوچک‌تر انجام می دهد. 

منبع: پروتکل BarnBridge + درآمدی ثابت با توکن‌سازی ریسک‌ها

سرویس همتا به همتا یا Peer to Peer چیست؟

سرویس همتا به همتا (P2P) یک پلتفرم غیرمتمرکز است که در آن دو فرد مستقیماً بدون واسطه شخص ثالث با یکدیگر تعامل دارند. در عوض، خریدار و فروشنده مستقیماً از طریق سرویس P2P با یکدیگر معامله می کنند. پلتفرم P2P خدماتی مانند جستجو، رتبه‌بندی، پردازش پرداخت یا سپرده گذاری را ارائه دهد.

آشنایی با خدمات P2P

مفهوم مدرن خدمات همتا به همتا (p2p) توسط سیستم های اشتراک گذاری فایل، مانند برنامه اشتراک گذاری موسیقی Napster که در سال 1999 به‌وجود آمد رایج شد. حرکت سریع خدمات همتا به همتا به میلیون ها کاربر اجازه داد که مستقیماً در اینترنت به یکدیگر متصل شوند، گروه ها را تشکیل دهند و با یکدیگر همکاری کنند تا به عنوان موتورهای جستجوی ایجاد شده توسط کاربران و ابررایانه های مجازی و سیستم های فایل عمل کنند. مدل شبکه همتا به همتا با مدل سرویس گیرنده یا همان سرور که در آن معمولاً ارتباط با سرور مرکزی برقرار می شود، متفاوت است.

با اینکه امروزه خدمات P2P عمدتا مبتنی بر اینترنت می باشد اما از خدمات صرفاً اینترنتی فراتر رفته است. خدمات همتا به همتا شامل فعالیت هایی است که از خرید و فروش ساده گرفته تا مواردی که بخشی از اقتصاد اشتراکی تلقی می شود را شامل می شود. برخی از خدمات همتا به همتا اصلاً شامل تراکنش های پرداختی توسط کاربران نمی‌شود، اما شبکه همتا به همتا افراد را برای کار روی پروژه‌های مشترک، اشتراک‌گذاری اطلاعات یا ارتباط بدون واسطه مستقیم گرد هم می‌آورد. این نوع از خدمات P2P ممکن است به عنوان خدمات غیرانتفاعی رایگان هم استفاده شود و یا از طریق تبلیغات برای کاربران یا فروش داده های کاربر درآمد ایجاد کند.

هنگامی که شخص ثالثی از معامله ای حذف می شود، این خطر در ذهن مخاطب وجود دارد که ممکن است ارائه دهنده خدمات در ارائه خدمات کوتاهی کند یا خدمات با کیفیت دیگر مورد انتظار نخواهد بود و یا خریدار ممکن است پرداخت نکند، یا اینکه ممکن است طرفین بتوانند از اطلاعات نامتقارن استفاده کنند. این ریسک اضافی هزینه های تراکنش اضافه شده به تراکنش P2P را تشکیل می دهد. اغلب خدمات P2P با هدف تسهیل این معاملات و کاهش ریسک برای خریدار و فروشنده ایجاد شده است. خریدار یا فروشنده و یا هر دو ممکن است هزینه خدمات را بپردازند یا ممکن است خدمات به صورت رایگان ارائه شود و از راه دیگری درآمد ایجاد کنند.

نمونه هایی از خدمات P2P

نرم‌افزار منبع باز

هر کسی می تواند کد نرم‌افزار را مشاهده و یا آن را تغییر دهد. نرم‌افزار منبع باز سعی می کند ناشر یا ویرایشگر مرکزی نرم‌افزار را با جمع سپاری، کدگذاری، ویرایش و کنترل کیفیت نرم‌افزار در بین نویسندگان و کاربران حذف کند.

اشتراک گذاری فایل

اشتراک گذاری فایل جایی است که آپلودکنندگان و دانلودکنندگان برای مبادله رسانه ها و فایل های نرم افزاری با هم ملاقات می کنند. علاوه بر شبکه های همتا به همتا، خدمات اشتراک فایل می تواند اسکن و امنیت فایل های به اشتراک گذاشته شده را فراهم کند. آنها همچنین ممکن است به کاربران این امکان را ارائه دهند که به طور ناشناس حقوق مالکیت معنوی را دور بزنند یا به طور متناوب ممکن است برای مالکیت معنوی اقدامات لازم را ارائه دهند.

بازارهای آنلاین

بازارهای آنلاین از شبکه ای برای فروشندگان خصوصی کالا تشکیل شده تا خریداران علاقه مند را پیدا کند. بستر بازارهای آنلاین می‌تواند خدمات تبلیغاتی را برای فروشندگان، رتبه‌بندی خریداران و فروشندگان بر اساس سابقه و پردازش پرداخت و خدمات سپرده گذاری را ارائه دهند.

ارزهای دیجیتال و بلاکچین

بلاکچین جنبه ای از فناوری ارزهای دیجیتال است. این شبکه‌ای است که در آن کاربران می‌توانند بدون صادرکننده ارز مرکزی یا اتاق تسویه، پرداخت‌ها، پردازش و تأیید پرداخت‌ها را انجام دهند. فناوری بلاکچین به افراد اجازه می دهد تا با استفاده از ارزهای رمزنگاری شده، تجارت خود را انجام دهند و قراردادهای هوشمند ببندند و اجرا کنند.

خانه های اشتراکی

خانه های اشتراکی به صاحبان املاک اجازه می دهد تا تمام یا بخشی از ملک خود را به اجاره دهندگان کوتاه مدت اجاره دهند. خدمات خانه های اشتراکی معمولاً پردازش پرداخت، تضمین کیفیت، یا رتبه بندی و صلاحیت مالکان و اجاره دهندگان را فراهم می کند.

خودروهای اشتراکی

خودروهای اشتراکی بستری برای دارندگان خودرو است تا خدمات راننده را برای افرادی که به دنبال تاکسی سواری هستند ارائه دهند. پلتفرم‌های اشتراک‌گذاری خودرویی، خدماتی مشابه خدمات اشتراک‌گذاری خانگی ارائه می‌کنند.

چکیده پایانی مطالب سرویس همتا به همتا پلتفرمی است که مستقیماً طرفین معامله را بدون واسطه شخص ثالث به یکدیگر متصل می کند.خدمات همتا به همتا از قدرت فناوری برای غلبه بر هزینه های مبادله، اعتماد، اجرا و عدم تقارن اطلاعاتی استفاده می کند که به طور سنتی این کار بواسطه دخالت اشخاص ثالث قابل اعتماد انجام می پذیرفت.پلتفرم های همتا به همتا خدماتی مانند پردازش پرداخت، اطلاعات خریداران و فروشندگان و تضمین کیفیت را به کاربران خود ارائه می دهند.

Block Time

اندازه‌گیری زمانی است که استخراج‌کنندگان یا اعتبار سنجی‌ها در یک شبکه برای تأیید تراکنش‌های درون یک بلاک و تولید یک بلاک جدید در آن بلاک چین طول می‌کشد.بلاک چین ها اولین بار توسط بیت کوین در سال 2009 رایج شدند. این فناوری با ایجاد ارزهای رمزنگاری شده بیشتر رشد کرده است که هر کدام می توانند از زنجیره بلاکی متفاوت یا یکسان، روش های اعتبارسنجی و تکنیک هایی برای ایجاد بلاک های جدید استفاده کنند.

درک زمان بلاک

بلاکچین یک پایگاه داده توزیع شده است که تمام تراکنش های درون یک شبکه ارز دیجیتال را ثبت می کند. شما می توانید یک بلاک در پایگاه داده را به عنوان سلولی در صفحه گسترده در نظر بگیرید که اطلاعات تراکنش در آن ذخیره می شود. ماینرها تراکنش ها را تأیید می کنند، که زمان می برد زیرا یافتن راه حل بلاک مستلزم انجام محاسبات آزمایشی و خطای زیادی از سوی رایانه ها است.

اگر می‌خواهید زمان بلاک را درک کنید، چند نکته کلیدی وجود دارد که باید به خاطر بسپاریدبلواک فایلی است که تعدادی از آخرین تراکنش های ارز دیجیتال را ثبت می کند.هر بلاک حاوی یک ارجاع به بلاکی است که قبل از آن وجود داشته است (به همین دلیل است که از نظر تئوری تغییر ارز دیجیتال غیرممکن است).ماینرهای ارزهای دیجیتال برای حل هش با یکدیگر رقابت می کنند، که عدد هگزادسیمال تراکنش ها را تأیید کنند و برنده یک کوین کریپتو دریافت می کند. تفاوت زمان بلاک بیت کوین با اتریوم

هر ارز دیجیتال زمان بلاک متفاوتی دارد. بیت‌کوین حدود 10 دقیقه طول می‌کشد، در حالی که اتریوم تنها حدود 14 ثانیه طول می‌کشد. مدت زمان دقیقی که برای تولید بلاک طول می‌کشد متفاوت است و به سختی هش بستگی دارد. به عبارت دیگر، زمان های بلاک همیشه یکسان نخواهند بود.

مکانیسم‌های اجماع وجود دارد تا به شبکه اجازه دهد تا در مورد معتبر بودن یک تراکنش توافق کند. ارزهای دیجیتال می‌توانند از مکانیسم‌های اجماع مختلفی استفاده کنند که از جمله عوامل دیگر، بر زمان لازم برای تأیید تراکنش‌ها و ایجاد بلاک‌های جدید است. اثبات کار و اثبات سهام دو نوع مکانیسم توافقی هستند که از روش‌های مختلفی برای تأیید یک معامله استفاده می‌کنند. اتریوم در حال انتقال به مکانیزم اجماع اثبات سهام در سال 2022 است، در حالی که بیت کوین همچنان بر روی مکانیسم اثبات کار قرار دارد.

تحلیل تکنیکال

تحلیل فنی یک رشته تجاری است که برای ارزیابی سرمایه‌گذاری‌ها و شناسایی فرصت‌های معاملاتی با تجزیه و تحلیل روندهای آماری جمع‌آوری‌شده از فعالیت‌های معاملاتی، مانند حرکت قیمت و حجم، استفاده می‌شود.

اطلاعاتی درباره تحلیل تکنیکال

برخلاف تحلیل بنیادی، که تلاش می‌کند ارزش اوراق بهادار را بر اساس نتایج تجاری مانند فروش و درآمد ارزیابی کند، تحلیل تکنیکال بر مطالعه قیمت و حجم تمرکز دارد. ابزارهای تحلیل فنی برای بررسی روش‌هایی که عرضه و تقاضا برای یک اوراق بهادار بر تغییرات قیمت، حجم و نوسانات ضمنی تأثیر می‌گذارد، استفاده می‌شود.

تجزیه و تحلیل فنی اغلب برای تولید سیگنال های معاملاتی کوتاه مدت از ابزارهای مختلف نمودار استفاده می شود، اما همچنین می تواند به بهبود ارزیابی قدرت یا ضعف یک اوراق بهادار نسبت به بازار گسترده‌تر یا یکی از بخش های آن کمک کند. این اطلاعات به تحلیلگران کمک می کند تا برآورد کلی ارزش خود را بهبود بخشند.

تجزیه و تحلیل فنی را می توان بر روی هر امنیتی با داده های معاملاتی تاریخی استفاده کرد. این شامل سهام، قراردادهای آتی، کالاها، با درآمد ثابت، ارزها و سایر اوراق بهادار است. در این آموزش، ما معمولاً سهام را در مثال های خود تجزیه و تحلیل می کنیم، اما به خاطر داشته باشید که این مفاهیم را می توان برای هر نوع امنیت به کار برد. در واقع، تحلیل تکنیکال در بازارهای کالاها و فارکس که معامله‌گران بر روی حرکات کوتاه‌مدت قیمت تمرکز می‌کنند، بسیار رایج‌تر است.

تجزیه و تحلیل تکنیکال همانطور که امروزه می شناسیم اولین بار توسط چارلز داو و نظریه داو در اواخر دهه 1800 معرفی شد.

چندین محقق قابل توجه از جمله ویلیام پی همیلتون، رابرت ریا، ادسون گولد، و جان مگی بیشتر به مفاهیم نظریه داو کمک کردند که به شکل گیری پایه آن کمک کردند. امروزه تجزیه و تحلیل تکنیکال تکامل یافته است و صدها الگو و سیگنال را در بر می گیرد که طی سال ها تحقیق توسعه یافته اند.

به طور کلی، تحلیلگران فنی به انواع گسترده شاخص های زیر توجه می کنندروند قیمتالگوهای نمودارشاخص های حجم و حرکتاسیلاتورهامیانگین های متحرکسطوح حمایت و مقاومتمفروضات اساسی تحلیل فنیدو روش اصلی برای تجزیه و تحلیل اوراق بهادار و تصمیم گیری سرمایه گذاری استفاده می شود

تحلیل بنیادی و تحلیل تکنیکال. تحلیل بنیادی شامل تجزیه و تحلیل صورت های مالی یک شرکت برای تعیین ارزش منصفانه کسب و کار است، در حالی که تحلیل تکنیکال فرض می کند که قیمت اوراق بهادار از قبل منعکس کننده تمام اطلاعات در دسترس عموم است و در عوض بر تجزیه و تحلیل آماری تغییرات قیمت تمرکز می کند. تحلیل تکنیکال تلاش می‌کند تا با جستجوی الگوها و روندها به جای تحلیل ویژگی‌های اساسی یک اوراق بهادار، احساسات بازار را در پشت روند قیمت درک کند.

تحلیلگران حرفه ای معمولاً سه فرض کلی را برای این رشته می پذیرند

بازار همه چیز را تخفیف می دهد: تحلیلگران فنی بر این باورند که همه چیز از اصول یک شرکت گرفته تا عوامل گسترده بازار و روانشناسی بازار در حال حاضر در سهام قیمت گذاری شده است. این دیدگاه با فرضیه بازارهای کارآمد (EMH) که نتیجه‌گیری مشابهی را در مورد قیمت‌ها فرض می‌کند، مطابقت دارد. تنها چیزی که باقی می ماند تحلیل حرکت قیمت است که تحلیلگران فنی آن را محصول عرضه و تقاضا برای یک سهم خاص در بازار می‌دانند.

حرکت قیمت در روندها: تحلیلگران فنی انتظار دارند که قیمت ها، حتی در حرکات تصادفی بازار، بدون توجه به بازه زمانی مشاهده شده، روندی را نشان دهند. به عبارت دیگر، قیمت سهام بیشتر احتمال دارد که روند گذشته را ادامه دهد تا حرکت نامنظم. بیشتر استراتژی های معاملاتی فنی بر این فرض استوار است.

تاریخ تمایل به تکرار دارد: تحلیلگران فنی معتقدند که تاریخ تمایل به تکرار دارد. ماهیت تکراری حرکات قیمت اغلب به روانشناسی بازار نسبت داده می شود که بر اساس احساساتی مانند ترس یا هیجان بسیار قابل پیش بینی است. تحلیل تکنیکال از الگوهای نمودار برای تجزیه و تحلیل این احساسات و حرکات بعدی بازار برای درک روندها استفاده می کند. در حالی که بسیاری از اشکال تحلیل تکنیکال برای بیش از 100 سال مورد استفاده قرار گرفته‌اند، هنوز اعتقاد بر این است که آنها مرتبط هستند زیرا الگوهایی را در حرکت قیمت نشان می‌دهند که اغلب خود را تکرار می‌کنند.

تحلیل تکنیکال در مقابل تحلیل فاندامنتال

تحلیل فاندامنتال و تحلیل تکنیکال، مکتب‌های فکری اصلی در مورد نزدیک شدن به بازارها، در دو طرف طیف قرار دارند. هر دو روش برای تحقیق و پیش‌بینی روندهای آتی قیمت سهام استفاده می‌شوند و مانند هر استراتژی یا فلسفه سرمایه‌گذاری، هر دو طرفداران و مخالفان خود را دارند.

تحلیل فاندامنتال روشی برای ارزیابی اوراق بهادار با تلاش برای اندازه گیری ارزش ذاتی یک سهام است. تحلیلگران بنیادی همه چیز را از وضعیت کلی اقتصاد و صنعت گرفته تا وضعیت مالی و مدیریت شرکت ها مطالعه می کنند. درآمدها، هزینه‌ها، دارایی‌ها و بدهی‌ها همگی از ویژگی‌های مهم برای تحلیل‌گران بنیادی هستند.

تجزیه و تحلیل فنی چگونه استفاده می شود

تحلیل تکنیکال تلاش می‌کند تا حرکت قیمت تقریباً هر ابزار قابل معامله‌ای را که عموماً تحت تأثیر نیروهای عرضه و تقاضا است، از جمله سهام، اوراق قرضه، معاملات آتی و جفت ارز پیش‌بینی کند. در سراسر صنعت، صدها الگو و سیگنال وجود دارد که توسط محققان برای حمایت از معاملات تحلیل تکنیکال توسعه داده شده است. تحلیلگران فنی همچنین انواع متعددی از سیستم های معاملاتی را توسعه داده اند تا به آنها در پیش بینی و معامله بر اساس حرکات قیمت کمک کنند.

نکات مهم

تحلیل فنی یک رشته تجاری است که برای ارزیابی سرمایه‌گذاری‌ها و شناسایی فرصت‌های معاملاتی در روند قیمت و الگوهای مشاهده شده در نمودارها به کار می‌رود.

تحلیلگران فنی بر این باورند که فعالیت های معاملاتی گذشته و تغییرات قیمت یک اوراق بهادار می تواند شاخص های ارزشمندی از حرکات آتی قیمت اوراق بهادار باشد.

تحلیل تکنیکال ممکن است با تحلیل بنیادی که به جای الگوهای قیمتی تاریخی یا روند سهام، بر وضعیت مالی شرکت تمرکز دارد، در تضاد باشد.

دو بار خرج کردن چیست؟

دو بار خرج کردن یا (Double-Spending) خطری است که می تواند یک ارز دیجیتال را مورد تهدید قرار دهد و از یک ارز دو بار استفاده شود. در صورت رعایت شرایط خاص، اطلاعات تراکنش در یک بلاکچین قابل تغییر است. این شرایط به بلوک های اصلاح شده اجازه می دهد تا وارد بلاکچین شوند. اگر این اتفاق بیفتد شخصی که تغییر را آغاز کرده است می تواند سکه های مصرف شده را دوباره پس بگیرد.

 فرآیند دو بار خرج کردن را بهتر بشناسیم

برای درک بهتر دو بار خرج کردن یا (Double-Spending) باید کمی با نحوه عملکرد بلاکچین آشنا شویم. هنگامی که یک بلوک ایجاد می شود یک عدد هش یا رمزگذاری دریافت می کند که شامل مهر زمانی، اطلاعات بلوک قبلی و داده های تراکنش است. این اطلاعات با استفاده از یک پروتکل امنیتی مانند الگوریتم SHA-256 مورد استفاده توسط بیت کوین رمزگذاری می شود.

هنگامی که اطلاعات آن بلوک توسط ماینرها تأیید شد (در اجماع اثبات کار) بسته می‌شود و یک مورد جدید با مهر زمانی، اطلاعات تراکنش و هش بلوک قبلی ایجاد می‌شود. یک بیت کوین به ماینری تعلق می گیرد که دستگاه او هش را تأیید کرده است.

چگونه از دو بار خرج کردن جلوگیری می شود؟

دو بار خرج کردن همچنان یک خطر است. با این حال این خطر توسط بلاکچین به حداقل می رسد. احتمال درج یک بلوک مخفی در بلاکچین بسیار اندک است زیرا باید توسط شبکه ماینرها پذیرفته و تأیید شود.

تنها شانسی که یک ماینر با نیات غیرقانونی برای وارد کردن یک بلوک تغییر یافته دارد این است که سعی کند، کاربر دیگری با استفاده از بلوک مخفی و ارز دیجیتال او (مخرب) تراکنش را بپذیرد. حتی در این صورت احتمال پذیرش بلوک اصلاح شده بسیار اندک است. بلاکچین و مکانیسم اجماع آنقدر سریع حرکت می کند که بلوک اصلاح شده قبل از پذیرفته شدن قدیمی می شود. حتی اگر آن بلاک پذیرفته می شد، شبکه باز هم اطلاعات موجود در بلوک را ارسال و آن را رد می کرد.

بررسی تراکنش‌های ارزهای رمزنگاری‌شده مدتی طول می‌کشد، زیرا این فرآیند شامل انتخاب تصادفی اعداد برای حل هش پیچیده است. این همچنین قدرت محاسباتی زیادی را می‌گیرد. بنابراین کپی کردن یا جعل بلاکچین بسیار دشوار است، زیرا قدرت محاسباتی بسیار زیادی برای پیشی گرفتن از سایر ماینرهای شبکه نیاز دارد.

حملات دو بار خرج کردن

مهم‌ترین خطر برای بلاکچین‌ها حمله 51 درصدی است زیرا اگر ماینر بیش از 50 درصد از قدرت محاسباتی را کنترل کند، تراکنش‌ها را تأیید و بلوک‌ها را ایجاد می‌کند و ارزهای دیجیتال را اعطا می‌کند و باعث دو بار خرج کردن می شود.

اگر این کاربر یا کاربران اکثر هش‌ها را در بلاکچین کنترل کنند، می‌توانند اجماع تراکنش‌ها را دیکته کنند و اعطای ارز را کنترل کنند. در رمزارزهای محبوب تر مانند بیت کوین، به دلیل تعداد ماینرها و مشکل هش که به آن رسیده است، این امر بسیار بعید است. با این حال ارزهای دیجیتال جدید یا فورک شده با شبکه های کوچکتر در معرض این حمله هستند.

معمولاً از حمله تراکنش تایید نشده برای فریب دادن کاربران ارزهای دیجیتال استفاده می شود. اگر یکی از این تراکنش‌ها را مشاهده کردید، نباید آن را بپذیرید زیرا می‌تواند باعث حمله دوبار خرج شود.

آیا تا به حال دو بار خرج کردن اتفاق افتاده است؟

مواردی وجود داشته است که تلاش های مضاعف برای این موضوع گزارش شده و متوقف شده است. حملاتی که ممکن است اتفاق بیفتد، عموماً منجر به دزدی می شود تا دو بار خرج کردن.

آیا می توان یک بیت کوین را کپی کرد؟

شما نمی توانید یک بیت کوین را کپی کنید زیرا بلاکچین و مکانیسم اجماع آن را نمی پذیرد.

 نمونه هایی از حملات دوگانه خرج کردن

چندین نوع از حملات می تواند به ماینرهایی که نیت بد دارند اجازه دهد تا دو بار خرج کنند. شامل حمله Finney، حمله مسابقه، حمله 51٪، حمله شغلی، و حملات تراکنش تایید نشده است.

نکات مهم و پایانی2 بار خرج کردن زمانی اتفاق می‌افتد که شخصی یک شبکه بلاکچین را تغییر می‌دهد و شبکه خاصی را وارد می‌کند که به آنها امکان می‌دهد دوباره یک ارز دیجیتال را به دست آورند.خرج کردن مضاعف ممکن است اتفاق بیفتد، اما به احتمال زیاد یک ارز دیجیتال از کیف پولی که به اندازه کافی محافظت و ایمن نشده است به سرقت می رود.انواع مختلفی از حملات را می توان برای دو بار خرج کردن متصور شد که یکی از معروفترین این حملات، حمله 51 درصدی می باشد.

سفارش لیمیت (Limit Order)

یک سفارش لیمیت به سرمایه‌گذار اجازه می دهد تا یک ارز را با قیمتی خاص بخرد یا بفروشد، یک سفارش فقط با قیمت معین یا بهتر اجرا می شود. اساساً، شما لیمیت تعیین می‌کنید و بیان می‌کنید که نمی‌خواهید یک ارز را فراتر از یک نقطه خاص بخرید یا زیر یک آستانه خاص بفروشید. سرمایه‌گذاران می‌توانند برای تعیین حد خرید یا فروش، یک سفارش لیمیت خرید یا یک سفارش لیمیت فروش را انتخاب کنند، که کنترل بیشتری بر سرمایه‌گذاری‌های آنها ارائه می‌دهد.

سفارشات لیمیت قیمت اجرا را کنترل می کند اما می تواند منجر به از دست رفتن فرصت ها در شرایط بازار سریع شود. تضمینی وجود ندارد که سفارش واقعاً انجام شود. قیمت ارز باید مشخصات سفارش حد را برآورده کند تا به درستی اجرا شود.سفارشات لیمیت به سرمایه گذاران کنترل بیشتری بر قیمتی که معامله می کنند و توانایی سرمایه گذاری بر روی نوسانات کوتاه مدت بازار را می دهد. برای جلوگیری از زیان های نزولی بزرگ، می توان از دستورات لیمیت همراه با دستورات stop استفاده کرد.

دو نوع مختلف سفارش لیمیت وجود دارد که سرمایه گذاران می توانند انتخاب کنند

سفارش لیمیت خرید: یک قیمت لیمیت را تعیین می کند که در آن ارز فقط با آن قیمت یا کمتر قابل خرید است.

سفارش لیمیت فروش: قیمت لیمیتی را تعیین می کند که در آن ارز فقط با آن قیمت یا بالاتر فروخته می شود.

اگر می خواهید ارز یک شرکت را با قیمت مشخصی خریداری کنید، می توانید آن را به عنوان حد خرید خود تعیین کنید. اگر ارز شرکت به آن حد برسد، دستور اجرا می شود. همچنین می‌توانید یک سفارش حد فروش تعیین کنید تا در صورت افزایش ارزش ارز، سود را به حداکثر برسانید.

نحوه عملکرد سفارشات لیمیت

سفارش لیمیت دستورالعملی است برای معامله گر برای خرید ارز با قیمت تعیین شده یا کمتر از آن، یا فروش ارز در قیمت مشخص شده یا بالاتر. در اصل، یک سفارش لیمیت به معامله گر می‌گوید که می‌خواهید یک ارز را بخرید یا بفروشید، اما تنها در صورتی که قیمت آن ارز به هدف مورد نظر شما برسد. یک معامله گر با این دستورالعمل‌ها فقط یک معامله را با قیمت لیمیت یا بهتر انجام می‌دهد و تنها در صورتی که ارز به آن قیمت برسد.

زمان‌های مختلفی برای استفاده از یک سفارش لیمیت وجود دارد، مانند زمانی که یک ارز خیلی سریع افزایش یا کاهش می‌یابد، و یک معامله‌گر می‌ترسد که یک سفارش بازار را پر کند. به‌علاوه، اگر معامله‌گر ارزی را تماشا نکند و قیمت خاصی را در ذهن داشته باشد، می‌تواند مفید باشد که از خرید یا فروش آن ارز خوشحال می‌شود. سفارشات لیمیت را نیز می توان با تاریخ انقضا باز گذاشت.

سرمایه گذاران هنگام ثبت سفارش لیمیت دو گزینه دارند:

یک سفارش لیمیتیت روز یا یک سفارش حد مجاز (GTC)

سفارش لیمیتد روز Day limit order: سرمایه گذاران از دستور لیمیتد روزانه استفاده می کنند تا مطمئن شوند که بهترین قیمت ممکن ارز را در یک روز معاملاتی معین به دست می آورند. یک سفارش لیمیتد روز، همانطور که از نام آن پیداست، در پایان روز معاملاتی منقضی می شود. یک سرمایه‌گذار معمولاً در صورت ارسال سفارش خرید، یک سفارش لیمیت روز را در قیمت پیشنهادی یا در حدود قیمت پیشنهادی تعیین می‌کند، بالاترین قیمتی که حاضر است برای یک ارز بپردازد. سرمایه‌گذاری که از یک سفارش روزانه استفاده می‌کند و می‌خواهد ارزی را بفروشد، قیمت حدی را نزدیک به قیمت پیشنهادی تعیین می‌کند، که پایین‌ترین قیمت برای ارزی است که مایل به پذیرش است. اگر ارز تا پایان آن روز معاملاتی به قیمت مورد نظر نرسد، سفارش لیمیتد روز منقضی می‌شود. سپس سرمایه‌گذار این گزینه را دارد که در روز معاملاتی باز بعدی سفارش جدیدی را ثبت کند.

سفارش لیمیت Good-’til

سفارش لیمیت GTC دستورات خرید یا فروش سرمایه‌گذار را تا زمانی که یکی از سه رویداد رخ دهد به جلو منتقل می کند:

تجارت اجرا می شود.سرمایه‌گذار به معامله گر دستور می دهد تا سفارش لیمیت را لغو کند.سفارش لیمیتیت GTC به طور خودکار منقضی می شود که در اکثر معامله گری ها پس از 60 روز تقویمی رخ می دهد.

اگر یک ارز در هر زمانی که یک سفارش لیمیت GTC فعال است به قیمت حد برسد، معامله گر معامله را با خرید یا فروش ارز در قیمت لیمیت یا بهتر انجام می دهد.

مزایا و معایب سفارشات لیمیت

قبل از تصمیم گیری در مورد نوع سفارشی که می خواهید استفاده کنید، جوانب مثبت و منفی را در نظر بگیرید.

مزایای یک سفارش لیمیت این است که می‌توانید حداکثر قیمتی را که می‌پردازید یا حداقل قیمتی را تعیین کنید که در آن ارز را بفروشید. این می‌تواند به ویژه در بازارهای در حال حرکت در مقایسه با یک سفارش بازار مفید باشد، سفارش‌های بازار خرید می‌کنند یا ارز را به قیمت رایج بازار بفروشید، که می تواند به سرعت تغییر کند. اشکال اولیه برای سفارش لیمیت این است که ممکن است پر نشود. ممکن است قیمت هرگز به حد مجاز شما نرسد و به طور بالقوه فرصتی را از دست بدهید.

تفاوت سفارشات لیمیت و سفارشات stop

تفاوت اصلی بین یک دستور stop و یک دستور لیمیت در این است که یک دستور stop بلافاصله اجرا می‌شود و می‌تواند بر اساس شرایط بازار با قیمتی متفاوت از قیمت stop تعیین‌شده پر شود. یک سفارش لیمیت فقط با قیمت لیمیت یا بهتر اجرا می شود.

هنگامی که در حال خرید یا فروش یک ارز هستید، معمولاً می توانید از بین یک سفارش لیمیت یا سفارش بازار یکی را انتخاب کنید. سفارشات لیمیت بر اساس قیمت است، در حالی که سفارشات بازار بر اساس سرعت و کارایی است. دستور stop نیز وجود دارد. در اینجا یک تفکیک در مورد تفاوت این نوع سفارشات با یکدیگر ارائه شده است.

دستورات لیمیت با قیمت مشخصی اجرا می شوند. شما می توانید از بین سفارش لیمیت خرید یا سفارش لیمیت فروش انتخاب کنید که تنها در صورتی فعال می شود که شرایط بازار بر اساس لیمیتیت اجازه دهد.

سفارش‌های بازار بلافاصله اجرا می‌شوند و قیمت را در معادله در نظر نمی‌گیرند، اگرچه این نوع سفارش‌ها معمولاً در قیمت پیشنهادی فعلی (برای سفارش فروش) یا درخواست (برای سفارش خرید) یا نزدیک به آن اجرا می‌شوند. بنابراین سفارش شما انجام می شود، اما ممکن است به دلیل نوسانات قیمت، هزینه متفاوتی داشته باشد.

دستور stop نوعی سفارش برای خرید یا فروش زمانی است که ارز به قیمت معینی می رسد که به آن قیمت stop می گویند. هنگامی که آن قیمت برآورده شد، سفارش به یک سفارش بازار تبدیل می شود و بلافاصله معامله می شود.

فقط مطمئن شوید که از لیمیتدهای زمانی و این که سفارش شما ممکن است اجرا شود یا نشود، آگاه باشید و همیشه نحوه بازی انواع سفارش‌ها را در استراتژی سرمایه‌گذاری خود ارزیابی کنید.

مارجین کال (margin call)

مارجین کال زمانی اتفاق می‌افتد که ارزش حساب به زیر یک آستانه معین می‌رسد و سرمایه‌گذار را مجبور می‌کند پول بیشتری اضافه کند تا شرایط وام کارگزار یا صرافی را برآورده کند. یک حساب مارجین به سرمایه گذاران این امکان را می دهد که از کارگزار یا صرافی خود وجوه قرض کنند تا با پول نقدی که در دسترس دارند، موقعیت های بزرگ تری را به دست آورند و قدرت خرید آنها را افزایش دهند.

اگر مارجین کالی صادر شود و سرمایه‌گذار نتواند سرمایه‌گذاری خود را به حداقل نیاز برساند، کارگزار یا صرافی حق دارد موقعیت‌ها را بفروشد و همچنین هرگونه کارمزد، کارمزد و سود را از صاحب حساب دریافت کند.

حداقل مارجین

حداقل مارجین مقدار وجوهی است که باید توسط مشتری حساب مارجین نزد کارگزار یا صرافی واریز شود. با یک حساب مارجین، می توانید از کارگزار یا صرافی خود برای خرید سهام یا ارز دیجیتال وام بگیرید. هنگامی که یک حساب مارجین تایید و تامین مالی شد، می توانید تا درصد معینی از قیمت خرید تراکنش را وام بگیرید. به دلیل اهرمی که توسط معاملات با وجوه قرض‌گرفته شده ارائه می‌شود، می‌توانید موقعیت‌های بزرگ‌تری نسبت به آنچه که معمولاً با پول نقد می‌توانید وارد کنید، وارد کنید. بنابراین، معامله در مارجین می‌تواند هم برد و هم باخت را افزایش دهد. با این حال، مانند هر وام دیگری، باید پولی را که کارگزاری یا صرافی به شما قرض داده است، بازپرداخت کنید.

حداقل مارجین مورد نیاز معمولاً توسط صرافی هایی تعیین می شود که ارز و قراردادهای مختلفی را ارائه می دهند. الزامات در پاسخ به عواملی مانند تغییر نوسانات، رویدادهای ژئوپلیتیکی و تغییر در عرضه و تقاضا تغییر می کند. مارجین اولیه پولی است که باید از پول خود بپردازید (یعنی نه مبلغ وام گرفته شده) تا وارد یک موقعیت شوید. کمترین مبلغ حداقل مقداری است که باید در حساب مارجین حفظ شود.

عدم پاسخگویی به مارجین کال

مارجین کال از شما می‌خواهد که وجوه جدیدی را به حساب مارجین خود اضافه کنید. اگر مارجین کال را برآورده نکنید، کارگزار یا صرافی شما می تواند هر موقعیت باز را ببندد تا حساب را به حداقل مقدار بازگرداند. این به عنوان فروش اجباری یا انحلال شناخته می شود. کارگزار یا صرافی شما می‌تواند این کار را بدون تأیید شما انجام دهد و می‌تواند انتخاب کند که کدام موقعیت را انتخاب  کند. علاوه بر این، کارگزاری یا صرافی شما می‌تواند از شما برای تراکنش ها و هر گونه سودی که در وهله اول به شما وام داده شده است، از شما دریافت کند. شما مسئول هر گونه زیان متحمل شده در طول این فرآیند هستید، و کارگزاری یا صرافی شما ممکن است به اندازه ای ارز یا قرارداد را نقد کند تا از حد نیاز اولیه مارجین فراتر رود.

انحلال‌های اجباری معمولاً پس از اخطارهایی که کارگزار یا صرافی در مورد وضعیت حداقل مارجین یک حساب صادر کرده است، اتفاق می‌افتد. اگر دارنده حساب انتخاب کند که شرایط مارجین را برآورده نکند، کارگزار حق دارد موقعیت های فعلی را بفروشد.