آموزش انتقال ارز دیجیتال از Kraken به MetaMask

معرفی کراکن و متامسک

Kraken یکی از صرافی‌های رمزنگاری پیشرو در سطح جهان است که در سال 2011 به وجود آمد. این بدان معناست که Kraken برای مدت بسیار طولانی وجود داشته است، و این یک چیز رایج در بازار کریپتو نیست. این صرافی بیش از 6 میلیون کاربر فعال دارد و در بیش از 190 کشور در دسترس است. یکی از محبوب ترین کیف پول ها کیف پول MetaMask است زیرا ادعا می کند بیش از 30 میلیون کاربر فعال دارد. یکی از اولین چیزهایی که در مورد MetaMask متوجه خواهید شد این است که استفاده از آن بسیار آسان است و هم برای مبتدیان و هم برای معامله گران با تجربه مناسب است.

حساب Kraken خود را باز کنید

اولین قدم این است که با وارد کردن نام کاربری (ایمیل) و رمز عبور وارد حساب Kraken خود شوید. مطابق شکل زیر بر روی دکمه “Sign in” کلیک کنید.

بر روی دکمه “Withdraw” کلیک کنید

بسیار خوب، اکنون از طریق تب “Founding” حرکت کنید.

پس از باز کردن برگه “Founding”، روی دکمه “Withdraw” که بین دکمه های “Deposit” و “Transfer” قرار دارد کلیک کنید.

ارزی را که می خواهید انتقال دهید پیدا کنید

قدم بعدی یافتن کوینی است که می خواهید انتقال دهید. آن را در کادر جستجو تایپ کنید، پس از یافتن روی آن کلیک کنید.

آدرس کیف پول MetaMask خود را پیدا کنید

بسیار خب، اکنون به آدرس کیف پولی که می‌خواهیم کوین ها را در آن بفرستیم نیاز داریم. با وارد کردن رمز عبور و سپس کلیک بر روی دکمه “Confirm” وارد سیستم خود شوید.

آدرس کیف پول شما در بالای موجودی کوین اصلی قرار دارد (کوین اصلی همان کوین ای است که برای پرداخت هزینه های گس فی شبکه اصلی استفاده می کنید – به عنوان مثال، اتریوم برای شبکه اصلی اتریوم استفاده می شود). فقط روی آدرس کلیک کنید و به طور خودکار کپی می شود.

آدرس را در بخش “Withdraw” کراکن قرار دهید

اگر قبلاً کوین هایی را به کیف پولی ارسال کرده اید، آدرس به صورت خودکار مطابق شکل زیر ظاهر می شود.

اگر برای اولین بار است که کوین ها را ارسال می کنید، باید روی دکمه “add Ethereum address” کلیک کنید.

اکنون آدرس کیف پول MetaMask خود را قرار دهید و سپس بر روی دکمه “add new Ethereum address” کلیک کنید.

مقدار را وارد کنید

اکنون مبلغی را که می خواهید انتقال دهید وارد کنید.

برداشت خود را تایید کنید

دوباره بررسی کنید که آیا جزئیاتی که وارد کرده اید صحیح است یا خیر، و اگر همه چیز خوب است، روی دکمه بنفش “Withdraw” کلیک کنید.

موجودی MetaMask خود را بررسی کنید

مرحله آخر این است که موجودی MetaMask خود را بررسی کنید. کوین ها می توانند در عرض چند دقیقه روی موجودی شما قابل مشاهده باشند، اما ممکن است چند ساعت نیز طول بکشد.

منبع: آموزش انتقال ارز دیجیتال از Kraken به MetaMask

صرافی بایننس بزرگترین، معتبر‌ترین و پرحجم‌ترین صرافی رمز‌ارز دنیاست. بایننس با وجود اینکه دیرتر از رقبای خود وارد بازار شد اما خیلی زود موفق به جلب اعتماد معامله‌گران شده و جایگاه خود را تثبیت کرد. با گذر زمان به پیشرفت خود ادامه داد تا اینکه هم‌اکنون با اختلاف بزرگترین صرافی رمز‌ارز و یکی از معتبر‌ترین مراجع برای ارائه خدمات بلاکچینی در دنیا است. در مقاله‌ای دیگر به معرفی کامل صرافی پرداختیم، حال می‌خواهیم نحوه خرید و فروش رمزارز در این صرافی را آموزش بدهیم.

معرفی صرافی بایننس – Binance بزرگترین صرافی دنیا

 نحوه خرید و فروش در صرافی Binanace چگونه است؟

در مقاله قبلی چگونگی ثبت‌نام و مشکلات پیرامون استفاده از صرافی بایننس را توضیح دادیم، حال فارغ از حواشی مربوط تنها به آموزش خرید و فروش در صرافی می‌پردازیم.

در ابتدا سایت بایننس را باز کرده، موس خود را در نوار بالای سایت روی قسمت Trade برده، سپس گزینه SPOT را فشار دهید.

صفحه اصلی سایت بایننس

پس فشردن گزینه SPOT وارد صفحه جدیدی می‌شوید که معاملات در حال انجام هستند. این قسمت دفتر سفارشات و تمامی معاملات در لحظه به شما نشان داده می‌شود و قیمت ثانیه به ثانیه در حال جابه‌جایی است.

پلتفرم معاملاتی بایننس

در پایین این قسمت جعبه‌ای وجود دارد برای سفارش گذاشتن شما. شما می‌توانید سفارش خرید یا فروش گذاشته یا حتی با میانگین قیمت لحظه‌ای بازار سفارش دیگران را پر (Fill) کنید.

قسمت مربوط به ثبت سفارشات

انواع سفارشات خرید یا فروش

در پلتفرم‌های معاملاتی چندین روش سفارش گذاری وجود دارد که معامله‌گران بسته به استراتژی خود می‌توانند از آنها استفاده کنند. در زیر به توضیح آنها خواهیم پرداخت.

مارکت (Market) – در صورت خرید یا فروش به وسیله مارکت، معامله در همان قیمت لحظه‌ای بازار انجام می‌شود. در واقع مارکت سفارشات از قبل گذاشته شده دیگر معامله‌گران را پر می‌کند. سیستم به‌صورت خودکار سفارش‌هایی که نزدیک‌ترین قیمت به قیمت اکنون بازار باشد را پیدا کرده و پر می‌کند.

لیمیت (Limit) – لیمیت برای ایجاد یک سفارش در قیمتی که هنوز بازار به آن نرسیده است، استفاده می‌شود. به‌عنوان مثال بیت کوین هم‌اکنون در قیمت 30 هزار دلار معامله می‌شود، شما یک سفارش تایین می‌کنید در صورتی که بیت کوین به قیمت 25 هزار دلار برسد برای شما خرید انجام دهد.

همچنین می‌توانید پس از خرید یک رمز‌ارز قیمت فروش مدنظر خود را انتخاب کرده و سفارش بگذارید، حال سیستم به‌صورت خودکار در صورت رسیدن قیمت به سفارش شما و وجود خریدار سفارش شما را پر می‌کند.

پس از ایجاد یک لیمیت اوردر (سفارش شرطی) دارایی شما درگیر آن سفارش می‌شود و دیگر نمی‌توانید با همان دارایی سفارش دیگری تایین کنید.

استاپ لیمیت – Stop Limit – این قسمت از دو شرط تشکیل شده است. برای زمانی استفاده می‌شود که شما یک دارایی را خریده و قصد دارید هم حد ضرر هم حد سود برای معامله خود تایین کنید.

استاپ لیمیت از 2 المان تشکیل شده است، لیمیت همانطور که توضیح دادیم سفارش شما را پر می‌کند و معامله انجام می‌شود اما دارایی شما درگیر شده و دیگر نمی‌توانید سفارش دیگری اعمال کنید.

حال باکمک استاپ تا زمانی که ماشه استاپ فعال نشده باشد دارایی درگیر سفارش لیمیت نخواهد شد! به مثال زیر توجه کنید.

شما مقداری بیت کوین در قیمت 30 هزار دلار خریده‌اید، قصد دارید که برای آن هم حد ضرر هم حد سود تایین کنید. برای این کار نیاز به اعمال 2 استاپ و 2 لیمیت دارید. تصور کنید حد سود شما قیمت 45 هزار دلار و حد ضرر شما 25 هزار دلار شد. پس برای اعمال این سفارش‌ها یک استاپ در قیمت 42 هزار و یک لیمیت در قیمت 45 هزار تایین می‌کنید. برای حد ضرر نیز یک استاپ در قیمت 27  هزار دلار و یک لیمیت در قیمت 25 هزار دلار قرار می‌دهید.

حال تا زمانی که قیمت به استاپ‌ها نرسیده دارایی شما آزاد می‌ماند و درگیر هیچ سفارشی نمی‌شود. زمانی که قیمت به استاپ 42 هزار (یا 27هزار) برسد دارایی درگیر لیمیت 45 هزار (یا 25) شده و در صورت رسیدن قیمت به لیمیت‌ها معامله شما انجام می‌شود. وجود استاپ به دلیل این است که دارایی تا زمانی که به نزدیکی لیمیت‌ها نرسد آزاد بماند تا بتوانید 2 طرف معامله خود (حد ضرر و حد سود) را مدیریت کنید.

معاملات اسپات (SPOT) به چه معناست؟

در معاملات اسپات تمامی معاملات به‌صورت واقعی انجام می‌شود، خریداران واقعا خریدار آن دارایی هستند و پس از خرید مالک واقعی آن می‌شوند. اما در معاملات فیوچرز نه واقعا خریدی آنجام می‌شود و نه واقعا فروشی. همه چیز به‌صورت قراردادی بوده تنها می‌توان از جابه‌جایی قیمت‌ها سود گرفت.

آموزش واریز و برداشت در صرافی بایننس

واریز و برداشت در صرافی بایننس مراحلی شبیه بهم اما برعکس دارند. کاربران ایرانی نمی‌توانند از امکانات واریز و برداشت فیات استفاده کنند و تنها باید به‌صورت رمز‌ارز اینکار را انجام دهند. در ادامه به توضیح آن می پردازیم.

ابتدا لاگین کرده و وارد اکانت خود شوید، سپس از نوار بالا گزینه کیف‌پول (Wallet) را فشار داده و وارد صفحه فیات و اسپات (Fiat and Spot) شوید.

برداشت از بایننس مرحله اول

حال از نوار بالا گزینه برداشت یا Withdraw را فشار دهید.

برداشت از بایننس مرحله دوم

در این صفحه جدید قسمت برداشت Withdraw را فشار داده و از بین گزینه فیات و کریپتو، کریپتو را انتخاب کنید. حال باید ارز دیجیتال مورد نظر خود را انتخاب کرده و سپس شبکه‌ای که می‌خواهید رمز ارز خود را در آن انتقال دهید انتخاب کنید.

برداشت از بایننس مرحله سوم

در  این قسمت شبکه مورد نظر خود را انتخاب کنید.

برداشت از بایننس مرحله چهارم

حال با وارد کردن آرس کیف پول مقصد می‌توانید گزینه برداشت را فشار داده از برداشت رمز ارزی خود را انجام دهید. برای واریز نیز مراحل کاملا مشابه است. با این تفاوت که به‌جای صفحه برداشت (Withdraw) باید صفحه واریز (Deposit) را باز کرده و آدرس کیف پول ارائه شده توسط بایننس را در کیف پول مبدا خود وارد کنید.

کلام آخر

در این پست تلاش کردیم آموزشی کاربردی درباره نحوه استفاده از صرافی بایننس و انجام معاملات در آن به شما ارائه دهیم. هرچند که خدمات بایننس تنها به معاملات خلاصه نمی‌شود و آموزش کامل آن نیازمند چندین و چند مقاله است. قبل از تصمیم به استفاده از بایننس حتما مقاله معرفی بایننس رو مطالعه کرده و از ریسک‌ها و حواشی مربوط به آن مطلع شوید.

آدا کاردانو:

کاردانو(cardano)، یک پلتفرم بلاکچین غیرمتمرکز اثبات سهام (PoS) نسل سوم است که برای جایگزینی کارآمدتر برای شبکه‌های اثبات کار (PoW) طراحی شده است. مقیاس‌پذیری، قابلیت همکاری و پایداری در شبکه‌های PoW مانند اتریوم به دلیل زیرساخت‌های هزینه‌های رو به رشد، مصرف انرژی و زمان کند تراکنش محدود می‌شود. چارلز هاسکینسون، یکی از بنیانگذاران بلاک چین اثبات کار (PoW) اتریوم، پیامدهای این چالش ها را برای شبکه های بلاک چین درک کرد و در سال 2015 شروع به توسعه کاردانو و ارز دیجیتال اصلی آن یعنی آدا (ada) کرد و پلتفرم و آدا را راه‌اندازی کرد.

درباره کاردانو:

چارلز هاسکینسون، یکی از بنیانگذاران اتریوم، توسعه کاردانو را در سال 2015 آغاز کرد و این پلتفرم را در سال 2017 راه‌اندازی کرد. 5 کاردانو خود را به عنوان جایگزینی برای اتریوم معرفی کرده است. هر دو پلتفرم برای کاربردهای مشابه مانند قراردادهای هوشمند، استفاده می‌شوند و هدفشان ساختن یک سیستم متصل و غیرمتمرکز است. کاردانو خود را نسخه به روز شده اتریوم می‌داند و خود را به عنوان پلتفرم نسل سوم بر اعتبار نسل دوم اتریوم معرفی کرده است. پلتفرم بلاک چین همچنین هدف ارائه خدمات بانکی به افراد بدون بانک در جهان را دارد.

درباره آدا (ADA):

آدا ارز رمزنگاری شده بومی پلتفرم کاردانو است (به نام آدا لاولیس، ریاضیدان قرن نوزدهمی که اغلب به عنوان “اولین برنامه نویس کامپیوتر جهان” نامیده می شود) نامگذاری شده است.

توکن‌های آدا به پلتفرم کاردانو سوخت می‌رسانند، مانند توکن‌های اتریوم که سوخت پلتفرم اتریوم هستند. آنها برای پرداخت هزینه های تراکنش استفاده می شوند و توسط اعتبار سنجی ها که می خواهند در ازای کسب پاداش به حفظ امنیت و ثبات شبکه کمک کنند، مورد استفاده قرار می گیرند.

در آینده، آدا همچنین به عنوان یک توکن حاکمیتی استفاده خواهد شد که به دارندگان این امکان را می دهد تا در مورد تغییرات و ارتقاء پلتفرم کاردانو رأی دهند.

پلتفرم کاردانو:

کاردانو، یک پلت فرم بلاک چین است که هدف آن پلت فرم توسعه غیرمتمرکز (DApp) با دفتر کل چند دارایی و قراردادهای هوشمند قابل تأیید است. هر پلتفرم بلاک چین از الگوریتمی برای ایجاد بلاک ها و اعتبارسنجی تراکنش ها استفاده می کند. کاردانو از Ouroboros استفاده می کند (اولین پروتکلی بود که توسط تحقیقات دانشگاهی علمی به وجود آمد)، الگوریتمی که از پروتکل اثبات سهام (PoS) برای استخراج بلوک ها استفاده می کند. این پروتکل برای کاهش مصرف انرژی در طول فرآیند تولید بلوک به حداقل ممکن طراحی شده است. این کار را با حذف نیاز به قدرت هش یا منابع محاسباتی عظیم که در عملکرد الگوریتم اثبات کار (PoW) مورد استفاده توسط بیت کوین نقش اساسی دارند، انجام می دهد.

مراحل توسعه کاردانو:

کاردانو در پنج مرحله ساخته شده و هر کدام به نام یک شخصیت تاریخی تأثیرگذار نامگذاری شده. پنج مرحله یا دوره عبارتند از:

پایه (دوره Byron)

غیر متمرکز (دوره Shelley)

قراردادهای هوشمند (دوره Goguen)

مقیاس بندی (دوره Basho)

حکومت داری (دوره Voltaire)

مثال هایی با استفاده از کاردانو:

سازمان‌های پشتیبان کاردانو سه محصول را عرضه کرده‌اند: Atala PRISM، Atala SCAN و Atala Trace. اولین محصول به عنوان یک ابزار مدیریت هویت به بازار عرضه می شود که می تواند برای دسترسی به خدمات، مورد استفاده قرار گیرد. به عنوان مثال، می توان از آن برای تأیید اعتبار برای افتتاح حساب بانکی یا واجد شرایط بودن برای کمک های دولتی استفاده کرد. دو محصول دیگر برای ردیابی مسیر یک محصول از طریق زنجیره تامین استفاده می شوند.

کاردانو همچنین در حال توسعه یک پلت فرم قرارداد هوشمند است که به عنوان یک پلت فرم پایدار و ایمن برای توسعه برنامه های غیرمتمرکز در سطح سازمانی عمل می کند. در آینده نزدیک، تیم کاردانو قصد دارد از یک سیستم حکومت‌داری دموکراتیک در زنجیره به نام Project Catalyst برای مدیریت توسعه و اجرای پروژه‌ها استفاده کند. آنها همچنین سیستم مدیریت خزانه خود را برای تامین هزینه های آتی با استفاده از Project Catalyst اصلاح خواهند کرد.

دو لایه بلاک چین کاردانو:

لایه تسویه کاردانو (CSL)

CSL حاوی دفتر کل حساب ها و مانده ها است (و جایی است که تراکنش ها توسط مکانیسم اجماع Ouroboros تأیید می شود).

لایه محاسباتی کاردانو (CCL)

لایه CCL جایی است که تمام محاسبات برای برنامه های در حال اجرا بر روی بلاک چین، از طریق عملیات قراردادهای هوشمند، اجرا می شود.

برترین صرافی های مشتقه در سال 2022

این روز‌ها درکنار سرمایه‌گذاری در دنیای رمز‌ارز‌‎ها معاملات مشتقه آن نیز طرفداران بسیاری پیدا کرده است. معامله‌گران بسیاری از این خدمات استفاده کرده و هر روزه درحال معامله رمز‌ارز‌ها هستند، صرافی‌های رمز‌ارزی نیز بیکار ننشسته و در حال ارائه امکانات جدید‌تر و به روز‌تر هستند. در این مقاله قصد داریم بهترین صرافی‌هایی که خدمات بازار مشتقه و آتی را ارائه می‌دهند معرفی کنیم.

1- Binance

وقتی نام صرافی رمزارزی به میان می‌آید نام بایننس همه‌جا می‌درخشد، بایننس با اختلاف بزرگترین صرافی دنیا از نظر خدمات، کاربران و حجم معاملات است. خدمات مشتقه بایننس نیز زبان زد معامله‌گران بوده و اغلب آنها از این صرافی معتبر استفاده می‌کنند.

خدمات بازار مشتقه بایننس شامل موارد زیر است:

معاملات آتی (فیوچرز) دلاری – قرداد‌های آتی که برپایه دلار یا استیبل‌ کوین‌های دلاری مانند USDT یا BUSD انجام می‌شود.معاملات آتی (فیوچرز) برپایه کوین – قرارداد‌های آتی که برپایه بیت کوین یا اتریوم انجام می‌شود.توکن‌های اهرمی – توکن‌های که مانند اسپات معامله می‌شود اما اهرمی هستند و می ‌توانند سود و ضرر معاملات را افزایش دهند. (خرید توکن‌های اهرمی امکان لیکوید شدن را از بین می‌برد، حتی اگر قیمت به صفر میل کند شما آن دارایی را خواهید داشت)معاملات آپشن (Option) – قرار داد‌های مدت دار که ممکن است به اندازه یک ماه و در یک طیف قیمتی خاص معتبر باشد.

2- Bybit

بای بیت یک صرافی معتبر است که به‌صورت اختصاصی تنها معاملات مشتقه را پشتیبانی می‌کند. این صرافی سال 2018 راه‌اندازی شد و تاکنون موفق به جذب کاربران بسیاری شده است. کارمزد پایین معاملات و مدیریت شفاف، بای بیت را خیلی زود به جایگاه که شایسته آن بود رساند، هم‌اکنون این صرافی جزو پلتفرم‌های محبوب و معتبر در زمینه ارائه خدمات مالی است.

خدمات پلتفرم معاملاتی بای بیت به شرح زیر است.

معاملات آتی (فیوچرز) دلاریمعاملات آتی (فیوچرز) برپایه کوینقرارداد‌های آتی مدت دار – قرار داد در مدت زمان مشخصی باید تسویه و تحویل داده شود.
3- FTX

صرافی FTX یکی دیگر از معتبر‌ترین صرافی‌های رمز ارزی در دنیاست. FTX یک صرافی آمریکایی است که توسط بانکمن فرید تاسیس شد. با وجود ورود دیرهنگام این صرافی به بازار رمز‌ارز‌ها، با جذب کاربران بسیار، هم‌اکنون جزو پرچمداران این عرصه است.

FTX ارائه دهنده خدمات بسیاری در معاملات مشتقه است که در زیر به معرفی آنها خواهیم پرداخت.

معاملات آتی – قرار‌داد های آتی در صرافی FTX به دو صورت انجام می‌شود. برخی از آنها مدت دار است و در بازه های 3 ماه منقضی می‌شود، نوع دیگر دائمی بوده و هیچگاه منقضی نمی‌شود اما با گذز زمان علاوه بر افزایش کارمزد فاندینگ ریت معاملات نیز تغییر می‌کند.

پیشبینی وقایع دنیای واقعی – یک بخش جذاب اما قمارگونه در صرافی FTX وجود دارد که کاربران به واسطه رمز‌ارز‌ها می‌توانند به پیشبینی اتفاقات واقعی مانند انتخاب رییس جمهور بعدی آمریکا یا قهرمان جام جهانی بعدی بپردازند، در صورت پیروزی پاداش کسب می‌‍کنند.

معاملات آپشن – قرارداد‌های اختیار معامله که باید در تاریخی خاص و قیمتی خاص معامله شود.

4- Deribit

صرافی Deribit یک صرافی معبتر که‌ به‌صورت تخصصی معاملات مشتقه را پشتیبانی می‌کند. این صرافی نسبت به صرافی‌های دیگر قدمت بیشتری داشته و از سال 2016 فعال است. هم‌اکنون صرافی Deribit به صد کشور خدمات می‌دهد، واریز موجود بدون کارمزد است و برداشت تا سقف مشخصی رایگان انجام خواهد شد.

خدمات ارائه شده توسط صرافی به شرح زیر است.

قرار داد‌های آتی دائمیقرار داد‌های آتی مدت‌دارقرار داد‌های آپشن

صرافی Deribit از ربات‌های معاملاتی پشتیبانی می‌کند و معامله‌گران می‌توانند ربات‌های خود را طراحی کنند.

5- Bitmex

صرافی بیتمکس یکی دیگر از صرافی‌های قدیمی در حوزه معاملات ارز دیجیتال است. این صرافی از سال 2014 شروع به‌کار کرده و تاکنون محبوبیت بالایی بدست آورده است. بیتمکس علاوه بر معاملات اسپات از امکانات معاملات مشتقه نیز برخوردار است. امکانات معاملات مشتقه بیتمکس نیز به شرح زیر است.

معاملات آتی مدت دار و دائمی.معاملات آتی بیتمکس تنها بر پاینه بیت کوین انجام می‌شود.تمامی واریز و برداشت نیز بر پایه بیت کوین است.

کارمزد معاملات صرافی Bitmex جزو کمترین کارمزد‌ها در بین رقبای خود است.

Gate.io -6

صرافی گیت دات آیو یک صرافی معتبر جهانی است که بخاطر خدمات منحصر به فردش مورد توجه قرار گرفته است. این صرافی همواره در لیست صرافی‌های معتبر حضور داشته و خدمات بازار مشتقه آن نیز چیزی کمتر از رقبای خود ندارد. این صرافی در سال 2013 تاسیس شد و تاکنون موفق به تثبیت جایگاه خود در بازار معامله‌‎گری رمز‌ارز‌ها شده است.

خدمات صرافی Gate.io شامل موارد زیر است.

بازار معاملات آتی – قرار داد‌‌های آتی که برپایه بیت کوین و USDT تسویه می‌شوند.معاملات آتی مدت دار – قرار داد‌هایی که طی مدت خاص منقضی می‌شوند.

7- Huobi Global

هاوبی گلوبال نیز از یکی از قدیمی‌ترین و پرچم‌داران صرافی‌ها از نظر میزان نقدینگی است. هاوبی در سال 2013 تاسیس شد، با وجود فراز و نشیب‌های فراوان برای بازار ارز دیجیتال در این سال‌ها، این صرافی همچنان و قوت خود باقی و جایگاه خود را حفظ کرده است.

صرافی‌ هاوبی شامل خدماتی مانند قرار دادهای آتی مدت‌دار، قرارداد‌های آتی دائمی، معاملات مارجین و آپشن است.

تمامی خدمات هاوبی هم برپایه تتر و هم برپایه بیت کوین ارائه می‌شود.

منبع: 7 صرافی برتر بازار مشتقه در سال 2022

مفهوم هدر بلوک(هدر بلاک) Block Header

بلاک چین یک پایگاه داده توزیع شده است که عمدتاً برای تراکنش های همزمان استفاده می شود. یکی از محبوب ترین پیاده‌سازی های بلاک چین بیت کوین است. بلاک چین دارای چندین بلوک است که گره نیز نامیده می شود و تمام بلوک ها با کمک هدر بلوک مدیریت می شوند.هدر بلوک برای شناسایی یک بلوک خاص(هدرهای بلوک تک تک بلوک ها را در یک بلاک چین شناسایی می کنند) در کل زنجیره بلاک چین استفاده می‌شود و به طور مکرر هش می‌شود تا اثبات کار برای پاداش‌های ماینینگ ایجاد شود.یک بلاک چین شامل مجموعه ای از بلوک های مختلف است (بلوک ها به صورت عمودی لایه بندی می شوند و با بلوک پیدایش شروع می شوند)که برای ذخیره اطلاعات مربوط به تراکنش هایی که در شبکه بلاک چین رخ می دهد استفاده می شود.هر یک از بلوک ها حاوی یک هدر منحصر به فرد است و هر بلوک از این قبیل با هش هدر بلوک خود به صورت جداگانه شناسایی می شود.

الزامات هدر بلوک

هدر بلوک شامل سه مجموعه عظیم داده است. هدر بلوک یک رشته به طول 80 بایت است و از موارد زیر تشکیل شده است:

4 بایت شماره نسخه‌ی بیت کوین32 بایت هش بلاک قبلی – هش هدر بلاک قبلی32 بایت ریشه مرکل (درختی برای سازماندهی تراکنش های رایج) – هش رشته از درخت مرکل در انتقال این بلاک4 بایت زمان‌سنج بلاک – زمان‌سنج بلاک در یونیکس (فیلد زمانسنج به این علت تعبیه شده است که هر فردی که در حال کار بر روی پروژه است، بتواند به اطلاعات دائمی و رمزگذاری شده ی زمان وقوع رویدادها دسترسی داشته باشد).4 بایت سختی شبکه – هدف سخت برای بلاک4 بایت عدد تصادفی نانس (nonce) – پیشخوان مورد استفاده ماینرها برای تولید هش صحیح
مولفه ها و اجزای هدر بلوک

هر یک از این مؤلفه ها برای ایجاد یک هدر دقیق و قابل اعتماد حیاتی است. شناسه اصلی هر بلوک مجزا، هش رمزنگاری موجود در آن است. این در اصل یک اثر انگشت دیجیتال است و با هش کردن هدر بلوک از طریق الگوریتم قابل اجرا دو بار ایجاد می شود.شماره نسخه بیت کوین برای پیگیری تغییرات و به روز رسانی ها در سراسر پروتکل مفید است. هش بلوک قبلی به بلوک قبلی یا بلوک والد آن پیوند می خورد و به طور مؤثر زنجیره را ایمن می کند.

اجزای هدر بلوک

مهر زمان:

مهر زمانی در زنجیره بلوکی به عنوان مدرکی استفاده می‌ شود که نشان می ‌دهد بلوک خاص در چه زمانی استفاده می ‌شود تا همه افرادی که روی پروژه کار می کنند بتوانند یک رکورد دائمی و رمزگذاری شده از زمان وقوع یک رویداد خاص را ببینند، همچنین این مهر زمانی به عنوان پارامتری برای تأیید صحت هر بلوک استفاده می ‌شود.

نسخه:

نسخه ای که بلوک خاص از آن استفاده می کند را بیان می کند، سه نوع نسخه بلاک چین وجود دارد:بلاک چین نسخه 1.0 (ارز رمزنگاری شده)، از یک دفتر کل عمومی برای ذخیره داده ها استفاده می کند، به عنوان مثال، بیت کوین.بلاک چین نسخه 2.0 (قرارداد هوشمند)، به آن قراردادهای هوشمند گفته می شود که برنامه های خود اجرا کننده هستند، به عنوان مثال، اتریوم.بلاک چین نسخه 3.0 (DAPPS)، برای ایجاد یک ساختار غیرمتمرکز، به عنوان مثال، مرورگر tor استفاده می شود.بلاک چین نسخه 4.0 (بلاک چین برای صنعت)، برای ایجاد یک شبکه بلاک چین مقیاس پذیر و مقرون به صرفه استفاده می شود تا افراد بیشتری بتوانند از آن استفاده کنند.

ریشه مرکل:

یک ریشه مرکل از فرمول های ریاضی برای بررسی اینکه آیا داده ها خراب، هک یا دستکاری نشده اند استفاده می کند، ریشه درخت مرکل از تمامی هش های تراکنش هایی که درون تراکنش ها هش شده اند تشکیل شده است و هر هش با هش بعدی جمع می شود.

سختی شبکه:

سختی شبکه، پیچیدگی و قدرت محاسباتی مورد نیاز برای استخراج شبکه را مشخص می ‌کند، اگر هدفی با دشواری بالا داریم، به این معنی است که برای استخراج آن به یک ماشین محاسباتی گران‌تر و قدرتمندتری نیاز داریم.فیلد سختی شبکه نیز پارامتری است که بیت کوین و سایر ارزهای رمزنگاری شده از آن استفاده می کنند تا با تغییر قدرت هش شبکه، میانگین زمان استخراج بلاک ها را ثابت نگه دارند.

نانس:

عدد نانس به اختصار عدد یک بار مصرف نامیده می ‌شود و عددی است که استخراج ‌کنندگان بلاک چین آن را پیدا می ‌کنند و به طور متوسط تقریباً 10 بار طول می‌ کشد تا به آن پی ببرند. یک nonce یک عدد 32 بیتی است که حداکثر مقدار آن 2^(32) است، بنابراین وظیفه استخراج کنندگان بیت کوین این است که مقدار صحیح آن را که یک عدد صحیح تصادفی بین 0 و 2^ (32) است، بیابند. بنابراین از نظر محاسباتی گران تمام می شود.یک هدر بلوک به صورت دوره‌ای توسط ماینرها با تغییر مقدار nonce به عنوان بخشی از فعالیت استخراج عادی هش می‌شود. هدف آن‌ها ایجاد مدرک اثبات کار از طریق این تمرین است که به آن‌ها اجازه می‌دهد تا برای تلاش‌هایشان برای حفظ عملکرد روان و مؤثر سیستم بلاک چین جبران شوند.

هش قبلی:

از آنجایی که بلاک چین مجموعه ای از چندین گره به هم پیوسته است که بلوک نیز نامیده می شود، بنابراین هش قبلی مقدار هش شده آدرس گره قبلی را ذخیره می کند، اولین بلوک در بلاک چین، بلوک پیدایش نامیده می شود و هیچ مقدار هش بلاک قبلی ندارد.

کلام آخر

هدرهای بلوکی برای استخراج بسیار عالی هستند، اما به دلیل اندازه کوچکشان برای مشتریان سبک نیز مفید هستند. بلاک چین بیت کوین خیلی بزرگتر از آن است که در دستگاه های تلفن همراه ذخیره شود. از سوی دیگر، هدرهای بلوک برای بلوک های یکسان، تنها 0.008 گیگابایت یا 8 مگابایت فضای ذخیره‌سازی را اشغال می کنند.می توان گفت از هدرهای بلوک برای هدف قرار دادن بلوک های خاص در یک زنجیره بلوکی استفاده می شود. آنها در ازای پرداخت های ماینینگ برای اثبات کار هش می شوند.

منبع: هدر بلوک Block Header

قراردادهای هوشمند چگونه کار می کنند:

قراردادهای هوشمند برای اولین بار در سال 1994 توسط نیک سابو (Nick Szabo)، دانشمند کامپیوتر آمریکایی که یک ارز مجازی به نام “بیت گلد” را در سال 1998 اختراع کرد(10 سال قبل از اختراع بیت کوین) پیشنهاد شد. در واقع، اغلب شایعه می شود که سابو، ساتوشی ناکاموتوی واقعی، مخترع ناشناس بیت کوین است، که او آن را رد کرده است. سابو قراردادهای هوشمند را به عنوان پروتکل های تراکنش رایانه ای تعریف کرد که شرایط یک قرارداد را اجرا می کند. او می خواست کارکرد روش های تراکنش الکترونیکی مانند POS (Point of sale) را به حوزه دیجیتال گسترش دهد.

سابو در مقاله خود همچنین اجرای قراردادی را برای دارایی های مصنوعی مانند مشتقات و اوراق قرضه پیشنهاد کرد. سابو نوشت: این اوراق بهادار جدید با ترکیب اوراق بهادار (مانند اوراق قرضه) و مشتقات (اختیارات و قراردادهای آتی) به روش‌های مختلف شکل می‌گیرند. پرداخت‌ها اکنون می‌توانند در قراردادهای استاندارد و با هزینه‌های مبادله کم معامله شوند.

بسیاری از پیش‌بینی‌های سابو در این مقاله به روش‌هایی که پیش از فناوری بلاک چین بودند، به حقیقت پیوستند. به عنوان مثال، تجارت در حال حاضر بیشتر از طریق شبکه های کامپیوتری با استفاده از ساختارهای پیچیده انجام می شود. قرارداد هوشمند (Smart Contract) یک قرارداد خود اجرا است که شرایط توافق بین خریدار و فروشنده مستقیماً به صورت کد نوشته می شود. کد و توافق نامه های موجود در سراسر یک شبکه ی بلاک چین غیرمتمرکز وجود دارد و تراکنش ها را اجرا می کنند، تراکنش ها قابل پیگیری و برگشت‌ناپذیر هستند.

اجرای قرارداد هوشمند می تواند منجر به تبادل پول، ارائه خدمات، باز کردن قفل محتوای محافظت شده توسط مدیریت حقوق دیجیتال شود. قراردادهای هوشمند همچنین می توانند برای اجرای حفاظت از حریم خصوصی استفاده شوند، به عنوان مثال، با تسهیل انتشار انتخابی داده های محافظت شده از حریم خصوصی برای پاسخگویی به یک درخواست خاص. این نوع قراردادها امکان انجام معاملات و توافقات قابل اعتماد را در بین طرف های ناشناس بدون نیاز به یک مرجع مرکزی، سیستم قانونی یا مکانیزم اجرایی می دهد و تراکنش ها را قابل ردیابی، شفاف و غیرقابل برگشت می کند.

برنامه های قرارداد هوشمند و بلاک چین:

بلاک چین به دلیل امنیت و تغییرناپذیری فناوری برای ذخیره قراردادهای هوشمند ایده آل است. داده‌های قرارداد هوشمند در یک دفتر کل مشترک رمزگذاری شده‌اند و از دست دادن اطلاعات ذخیره‌شده در بلوک‌ها عملاً غیرممکن می‌شود.

انعطاف پذیری یکی دیگر از مزایای فناوری بلاک چین است که در قراردادهای هوشمند گنجانده شده است. توسعه دهندگان می توانند تقریباً هر نوع داده ای را در یک بلاک چین ذخیره کنند و گزینه های تراکنش بسیار متنوعی برای انتخاب دارند. قراردادهای هوشمند مبتنی بر بلاک چین به امن تر، کارآمدتر و مقرون به صرفه تر شدن تراکنش ها و سایر فرآیندهای تجاری کمک می کند و در نتیجه هزینه های تراکنش را کاهش می دهد. به عنوان مثال، در سال 2016، ایلات کوک کانتی آمریکا از بلاک چین برای ایجاد پایگاه داده ای برای انتقال و ردیابی عناوین دارایی استفاده کرد. هنگامی که این تراکنش‌ها اتفاق می‌افتد، علاوه بر سند کاغذی سنتی، خریدار یک توکن دیجیتالی دریافت می‌کند که می‌تواند به عنوان مدرک مالکیت استفاده شود.

صنایع مختلفی می توانند از قراردادهای هوشمند مبتنی بر بلاک چین به عنوان بخشی از زنجیره تامین خود سود ببرند. خودکارسازی پرداخت‌ها با استفاده از قراردادهای هوشمند می‌تواند هزینه‌های اضافی را کاهش دهد و از تقلب جلوگیری کند. محبوب ترین پلتفرم قرارداد هوشمند، اتریوم است که یک پلتفرم ارز دیجیتال پرکاربرد نیز می باشد. جامعه اتریوم از زبان Solidity را برای نوشتن برنامه‌های قرارداد هوشمند استفاده می کنند. سایر محیط های برنامه نویسی محبوب عبارتند از زبان WebAssembly (WASM) و زبان مدل سازی دارایی دیجیتال (DAML). WASM به توسعه دهندگان اجازه می دهد تا قراردادهای هوشمندی ایجاد کنند که می توانند در یک مرورگر وب اجرا شوند و با استفاده از زبان های برنامه نویسی مختلف مانند C، جاوا اسکریپت، تایپ اسکریپت و Rust در بلاک چین و سایر در دفتر کل توزیع شده ادغام شوند. DAML یک زبان سازمانی متمرکز است و به اجرای حفاظت از حریم خصوصی کمک می‌کند.

مزایای قرارداد هوشمند:

بازده مالی:

قراردادهای هوشمند قول می‌دهند که فرآیندهای تجاری را که محدوده‌های سازمانی را در بر می‌گیرند، خودکار کنند. این می‌تواند بسیاری از هزینه‌های عملیاتی را حذف کند و در منابع ذخیره کند، از جمله پرسنل مورد نیاز برای نظارت بر پیشرفت یک فرآیند پیچیده که در پاسخ به شرایطی که شرکت‌ها را در بر می‌گیرد، اجرا می‌شود.

سرعت پردازش:

قراردادهای هوشمند می توانند سرعت پردازش فرآیندهای تجاری را که در چندین شرکت اجرا می شوند، بهبود بخشند.

خود مختاری:

قراردادهای هوشمند به طور خودکار توسط شبکه انجام می شود و نیاز به شخص ثالث برای مدیریت تراکنش های بین مشاغل را کاهش می دهد.

قابلیت اطمینان:

قراردادهای هوشمند همچنین می‌توانند از مزایای دفتر کل بلاک چین و سایر فناوری‌های دفتر کل توزیع‌شده برای حفظ یک رکورد قابل تأیید از تمام فعالیت‌های مربوط به اجرای فرآیندهای پیچیده استفاده کنند و پس از آن قابل تغییر نیستند. همچنین از تراکنش های خودکار پشتیبانی می کند که احتمال خطای انسانی را از بین می برد و از دقت در اجرای قراردادها اطمینان می دهد.

سه نکته کلیدی قراردادهای هوشمند که باید بخوانید و به یاد داشته باشید:

نکته اول: قرارداد هوشمند توافقی بین دو نفر در قالب کد کامپیوتری است. آنها بر روی بلاک چین اجرا می شوند، بنابراین در یک پایگاه داده عمومی ذخیره می شوند و نمی توان آنها را تغییر داد.

نکته دوم: تراکنش‌هایی که در یک قرارداد هوشمند اتفاق می‌افتند توسط بلاک چین پردازش می‌شوند، به این معنی که می‌توانند به صورت خودکار و بدون شخص ثالث ارسال شوند. این یعنی کسی نیست که به او تکیه کند!

نکته سوم: معاملات فقط زمانی اتفاق می‌افتد که شرایط قرارداد برآورده شود و هیچ شخص ثالثی وجود ندارد، بنابراین هیچ مشکلی در مورد اعتماد وجود ندارد.

مسائل و چالش های رایج در قراردادهای هوشمند:

امنیت:

قراردادهای هوشمند عناصر کلیدی خاصی را در یک فرآیند تجاری که چندین طرف را درگیر می کند، ایمن می کند. با این حال، این فناوری جدید است و هکرها همچنان سطوح حمله جدیدی را شناسایی می‌کنند که به آنها اجازه می‌دهد اهداف کسب‌ و کارهایی را که قوانین را مشخص کرده‌اند به خطر بیاندازند. در روزهای اولیه اتریوم، هکرهای قرارداد هوشمند موفق به سرقت 50 میلیون دلار ارز دیجیتال شدند. IEEE (بزرگترین سازمان فنی حرفه ای جهان) همچنین نگرانی های مربوط به ناسازگاری در ابزارهای مورد استفاده برای شناسایی آسیب پذیری های مختلف در امنیت قراردادهای هوشمند را ثبت کرده است.

یک پارچگی:

یک اوراکل (یکی از منابع داده جریانی که به‌روزرسانی‌های رویداد را ارسال می‌کند) باید در برابر هکرها که رویدادهایی را جعل می‌کنند، محافظت کند و باید برای تولید دقیق رویدادها برنامه ریزی شود، که می تواند برای سناریوهای پیچیده چالش برانگیز باشد.

هم ترازی:

قراردادهای هوشمند می‌توانند اجرای فرآیندهایی را که چندین طرف را در بر می‌گیرند، سرعت بخشند. اما این قابلیت می‌تواند تأثیر آسیب‌هایی را که در زمان خارج شدن از کنترل اتفاق بیفتد، به‌ویژه زمانی که هیچ راهی برای متوقف کردن یا رفع رفتار ناخواسته وجود ندارد، افزایش دهد. شرکت تحقیقاتی گارتنر خاطرنشان کرده است که این موضوع چالش‌هایی را در مقیاس‌ پذیری و مدیریت قراردادهای هوشمند ایجاد می‌کند که هنوز به طور کامل به آنها رسیدگی نشده است.

مدیریت:

پیاده‌سازی و مدیریت قراردادهای هوشمند پیچیده است. آنها اغلب به گونه ای پیکربندی می شوند که تغییر آنها را دشوار یا غیرممکن می کند. اگرچه این می تواند یک مزیت امنیتی در نظر گرفته شود ولی طرفین نمی توانند هیچ تغییری در قرارداد هوشمند ایجاد کنند یا جزئیات جدیدی را بدون توسعه قرارداد جدید وارد کنند.

آینده قراردادهای هوشمند:

قراردادهای هوشمند پیچیده هستند و پتانسیل آنها فراتر از انتقال ساده دارایی است. آنها می توانند معاملات را در طیف گسترده ای از زمینه ها، از فرآیندهای قانونی گرفته تا حق بیمه، قراردادهای تامین مالی جمعی و مشتقات مالی، انجام دهند. قراردادهای هوشمند این پتانسیل را دارند که زمینه های حقوقی و مالی را با ساده‌سازی و خودکارسازی فرآیندهای معمول و تکراری که مردم در حال حاضر هزینه های قابل توجهی را به بانک ها و وکلا پرداخت می کنند، از بین ببرند.

نقش وکلا نیز می‌تواند در آینده تغییر کند زیرا قراردادهای هوشمند قابلیت‌هایی مانند قضاوت قراردادهای قانونی سنتی و قالب‌های قرارداد هوشمند قابل تنظیم، را به دست می‌آورند. علاوه بر این، توانایی قراردادهای هوشمند نه تنها در خودکارسازی فرآیندها، بلکه در کنترل رفتار و همچنین پتانسیل آنها برای حسابرسی و ارزیابی ریسک در زمان واقعی، می تواند مفید باشد.

یکی دیگر از موارد استفاده، ادغام قراردادهای هوشمند با دستگاه‌های فروش خودکار است که می‌توانند کالاها را در پاسخ به پرداخت‌های ارز دیجیتال آزاد کنند.

اثبات زمان سپری شده (PoET) چیست؟

یک مکانیسم اجماع شبکه بلاکچین است که از استفاده زیاد از منابع و مصرف انرژی جلوگیری می کند. پیروی از یک سیستم قرعه کشی منصفانه، این فرآیند را کارآمدتر نگه می دارد.

این الگوریتم از یک زمان سپری شده به‌طور تصادفی برای تصمیم‌گیری درباره حقوق ماینینگ و مسدود کردن برندگان در شبکه بلاکچین استفاده می‌کند. با اجرای یک کد قابل اعتماد در یک محیط امن، همچنین با اطمینان از اینکه نتایج قرعه کشی توسط شرکت کنندگان خارجی قابل تأیید است، شفافیت را افزایش می دهد.

مکانیزم اجماع روشی است که توسط شبکه های بلاکچین برای تأیید تراکنش ها و ایجاد بلاک های بیشتر استفاده می شود. (PoET) یا همان اثبات زمان سپری شده یک مکانیسم توافقی است  که اغلب در شبکه های بلاکچین، مجاز برای تصمیم گیری درباره حقوق استخراج یا برندگان بلاک در شبکه استفاده می شود. 

مکانیسم اجماع شبکه PoET باید دو عامل مهم را تضمین کند:

تضمین می‌کند که گره‌های شرکت‌کننده واقعاً زمانی را انتخاب می‌کنند که واقعاً تصادفی است و نه مدت کوتاه‌تری که عمداً توسط شرکت‌کنندگان برای برنده شدن انتخاب شده است.مشخص می کند که برنده زمان انتظار را کامل کرده است.

 POET چگونه کار می‌کند؟

بر اساس اصل یک سیستم قرعه کشی منصفانه که در آن احتمال انتخاب هر گره به یک اندازه است، مکانیسم PoET شانس برنده شدن را در بین بیشترین تعداد ممکن از شرکت کنندگان شبکه پخش می کند.

تحت PoET، هر گره شرکت کننده در شبکه باید منتظر یک دوره انتخاب تصادفی باشد. اولین کسی که زمان انتظار تعیین شده را تکمیل کند، بلوک جدید را برنده می شود. هر گره در شبکه بلاکچین یک زمان انتظار تصادفی ایجاد می کند و برای مدت زمان مشخص می خوابد.

کسی که ابتدا بیدار می شود (یعنی کسی که کمترین زمان انتظار را دارد) بیدار می شود و یک بلوک جدید را به بلاکچین متعهد می کند و اطلاعات لازم را برای کل شبکه همتا پخش می کند. درادامه همین فرآیند برای کشف بلوک بعدی تکرار می شود.

POET چه تفاوتی با POW دارد؟

اساساً، گردش کار عملکردی مشابه مکانیزم اجماع است که توسط الگوریتم اثبات کار بیت کوین (PoW) دنبال می شود، اما بدون مصرف انرژی بالا. این اجازه می دهد تا یک گره بخوابد و به کارهای دیگر برای مدت زمان مشخص سوئیچ کند و در نتیجه کارایی شبکه را بالاتر ببرد.

درک ریشه مرکل یا مرکل روت:

مرکل روت یا ریشه مرکل، هش تمام هش های تراکنش هایی است که بخشی از یک بلوک در شبکه بلاکچین می باشد. یک بلاکچین از بلوک های مختلفی تشکیل شده است که به یکدیگر مرتبط هستند (از این رو بلاکچین نامیده می شود). درخت هش یا درخت مرکل، داده های بلاکچین را به شیوه ای کارآمد و ایمن رمزگذاری می کند. این امکان تأیید سریع داده های بلاکچین و همچنین جابجایی سریع مقادیر زیادی داده از یک گره کامپیوتری به گره دیگر در شبکه بلاکچین همتا به همتا را فراهم می کند.

هر تراکنشی که در شبکه بلاکچین انجام می شود دارای یک هش است. با این حال، این هش‌ها به ترتیب متوالی در بلوک ذخیره نمی‌شوند، بلکه به شکل ساختاری درخت‌مانند به‌طوری‌که هر هش به دنبال یک رابطه درخت مانند والد-فرزند به والد خود پیوند می‌خورد. از آنجایی که تراکنش‌های متعددی در یک بلوک خاص ذخیره می‌شوند، تمام هش‌های تراکنش در بلوک نیز هش می‌شوند که منجر به یک ریشه Merkle می‌شود. به عنوان مثال، یک بلوک هفت تراکنش را در نظر بگیرید. در پایین ترین سطح (به نام سطح برگ)، چهار هش تراکنش وجود خواهد داشت. در سطح یک بالای سطح برگ، دو هش تراکنش وجود خواهد داشت که هر کدام به دو هش در زیر آنها در سطح برگ متصل می شوند. در بالا (سطح دو)، آخرین هش تراکنش به نام root وجود خواهد داشت و به دو هش زیر آن (در سطح یک) متصل می شود.

به طور مؤثر، شما یک درخت دودویی وارونه دریافت می کنید، که هر گره درخت تنها به دو گره زیر آن متصل می شود (از این رو نام “درخت دودویی” نامیده می شود). یک هش ریشه در بالا دارد که به دو هش در سطح یک متصل می‌شود، که هر کدام دوباره به دو هش در سطح سه (سطح برگ) متصل می‌شوند و ساختار بسته به تعداد هش‌های تراکنش ادامه می‌یابد

هش کردن از گره های پایین ترین سطح (سطح برگ) شروع می شود و هر چهار هش در هش گره هایی که در سطح یک به آن پیوند داده شده اند، قرار می گیرند. به طور مشابه، هش در سطح یک ادامه می‌یابد، که منجر به رسیدن هش‌های هش به سطوح بالاتر می‌شود، تا زمانی که به هش ریشه اصلی برسد.

این هش ریشه، ریشه Merkle نامیده می شود و به دلیل پیوند درخت مانند هش ها، حاوی تمام اطلاعات مربوط به هر هش تراکنش های موجود در بلوک است. این یک مقدار هش تک نقطه ای را ارائه می دهد که اعتبار همه چیز موجود در آن بلوک را امکان‌پذیر می کند.

برای مثال، اگر کسی باید تراکنشی را تأیید کند که ادعا می‌کند از بلوک شماره 137 آمده است، فقط باید درخت مرکل بلوک را بررسی کند، بدون اینکه نگران تأیید هر بلوک دیگری در بلاک چین، مانند بلوک 136 یا بلوک # باشد.

اساساً، مکانیسم درخت Merkle و ریشه Merkle به طور قابل توجهی سطوح هش انجام شده را کاهش می دهد و امکان تأیید و تراکنش های سریع تر را فراهم می کند.

شاردینگ:

یک تکنیک پارتیشن بندی پایگاه داده است که توسط شرکت های بلاک چین با هدف مقیاس پذیری استفاده می شود و آنها را قادر می سازد تا تراکنش های بیشتری را در هر ثانیه پردازش کنند. شاردینگ کل شبکه یک شرکت بلاک چین را به پارتیشن‌های کوچک‌تری تقسیم می‌کند که به «شارد» معروف هستند. هر خرده از داده های خود تشکیل شده است، که آن را در مقایسه با سایر خرده ها متمایز و مستقل می کند.

شاردینگ می تواند به کاهش تاخیر یا کندی شبکه کمک کند زیرا شبکه بلاک چین را به قطعات جداگانه تقسیم می کند. با این حال، برخی نگرانی های امنیتی در مورد شاردینگ وجود دارد که در آن خرده ها می توانند مورد حمله قرار گیرند.

درک شاردینگ:

شبکه های بلاک چین و ارزهای رمزنگاری شده مربوط به آنها به دلیل کاربرد گسترده این فناوری که شامل مدیریت زنجیره تامین و تراکنش های مالی است، محبوبیت بیشتری پیدا می کند. با افزایش محبوبیت بلاک چین، حجم کار و حجم معاملاتی که توسط شبکه مدیریت می شود نیز افزایش می یابد. اگر بلاک چین را به عنوان یک پایگاه داده مشترک در نظر بگیریم، با افزودن داده های بیشتر و بیشتری، شبکه باید راه های جدیدی پیدا کند تا بتواند همه آن داده ها را به طور موثر و سریع پردازش کند، که در اینجا اشتراک گذاری می تواند کمک کند.

مقیاس پذیری:

با این حال، یکی از چالش‌های اصلی فناوری بلاک چین این است که با اضافه شدن رایانه‌های اضافی به شبکه و پردازش تراکنش‌های بیشتر، شبکه دچار گرفتگی می‌شود و این روند را کند می‌کند که به آن تأخیر می‌گویند. تأخیر یک مانع برای بلاک چین است که برای استفاده گسترده مورد استفاده قرار می گیرد، به ویژه در مقایسه با سیستم های پرداخت الکترونیکی فعلی که به سرعت و کارآمد عمل می کنند. به عبارت دیگر، مقیاس‌پذیری یک چالش برای بلاک چین است، زیرا شبکه‌ها ممکن است نتوانند حجم فزاینده داده و جریان تراکنش را مدیریت کنند، زیرا صنایع بیشتر و بیشتری از این فناوری استفاده می‌کنند.

گره های بلاک چین:

در حال حاضر، در بلاک چین، هر گره در یک شبکه باید تمام حجم تراکنش های درون شبکه را پردازش یا مدیریت کند. گره ها در یک بلاک چین مستقل هستند و مسئول نگهداری و ذخیره تمام داده ها در یک شبکه غیرمتمرکز هستند. به عبارت دیگر، هر گره باید اطلاعات مهمی مانند موجودی حساب و تاریخچه تراکنش را ذخیره کند. شبکه های بلاک چین به گونه ای ایجاد شدند که هر گره باید تمام عملیات، داده ها و تراکنش های شبکه را پردازش کند.

در حالی که با ذخیره کردن هر تراکنش در تمام گره ها، امنیت یک بلاک چین را تضمین می کند، این مدل پردازش تراکنش را به میزان قابل توجهی کند می کند. سرعت پایین برای پردازش تراکنش‌ها، آینده خوبی را به همراه نخواهد داشت که در آن بلاک چین مسئول میلیون‌ها تراکنش باشد. شاردینگ می تواند کمک کند زیرا بار کاری تراکنش را از یک شبکه بلاک چین تقسیم یا پخش می کند، به طوری که هر گره نیازی به مدیریت یا پردازش تمام بار کاری بلاک چین نداشته باشد. به نوعی، شاردینگ حجم کار را به پارتیشن ها یا خرده ها تقسیم می کند.

چرا اتریوم به اشتراک گذاری نیاز دارد:

شاردینگ می تواند اجرای این گره های کامل را آسان تر کند. بر اساس بلاک اکسپلورر Etherscan، گره های کامل اتریوم در حال حاضر حداقل پنج ترابایت فضا را اشغال می کنند، که تقریباً 10 برابر فضایی است که یک رایانه معمولی می تواند در خود جای دهد و گره‌ها با گذشت زمان و پیوستن کاربران بیشتری به پلتفرم، بزرگ‌تر و سخت‌تر می‌شوند.

چه زمانی شاردینگ در اتریوم فعال می شود؟

شاردینگ از زمان ظهور اتریوم در سال 2013 یک ایده بوده است. هنوز مشخص نیست که آیا کار خواهد کرد یا خیر. همچنین مشخص نیست چه زمانی به اتریوم اضافه خواهد شد.

شاردینگ بخشی برنامه ریزی شده از اتریوم 2.0 است، مجموعه ای از ارتقاء بلاک چین اتریوم که به طور رسمی در 1 دسامبر 2020 شروع به کار کرد. به دلیل خطرات و پیچیدگی احتمالی، شاردینگ به احتمال زیاد در مراحل بعدی ارتقاء گنجانده می شود.

منبع: شاردینگ (sharding) چیست؟ (کاربرد، مزایا، معایب)

مکانیسم اجماع چیست؟

مکانیسم اجماع یک مکانیسم تحمل خطا است که در سیستم‌های رایانه‌ای و بلاکچین برای دستیابی به توافق لازم بر روی یک مقدار داده واحد یا یک حالت واحد از شبکه در میان فرآیندهای توزیع شده یا سیستم‌های چند عاملی، مانند ارزهای دیجیتال استفاده می‌شود. از جمله موارد دیگر در ثبت سوابق مفید است. به عنوان مثال، در بلاکچین بیت کوین، مکانیسم اجماع به عنوان اثبات کار (PoW) شناخته می شود، که به اعمال قدرت محاسباتی برای حل یک معمای دشوار اما دلخواه برای صادق نگه داشتن تمام گره های شبکه نیاز دارد.

توضیحی کامل در خصوص مکانیزم اجماع

در هر سیستم متمرکز، مانند پایگاه داده ای که اطلاعات کلیدی در مورد گواهینامه های رانندگی در یک کشور را در اختیار دارد، یک مدیر مرکزی اختیار نگهداری و به روز رسانی پایگاه داده را دارد. وظیفه ایجاد هرگونه به‌روزرسانی – مانند افزودن/حذف/به‌روزرسانی نام افرادی که واجد شرایط مجوزهای خاص هستند- توسط یک مقام مرکزی انجام می‌شود که تنها مسئول حفظ سوابق واقعی است.

بلاکچین های عمومی که به عنوان سیستم های غیرمتمرکز و خودتنظیمی عمل می کنند در مقیاس جهانی بدون هیچ مرجع واحدی کار می کنند. آنها شامل مشارکت صدها هزار شرکت کننده هستند که روی تأیید و احراز هویت تراکنش های انجام شده در بلاکچین و فعالیت های استخراج بلاک کار می کنند.

در چنین وضعیت در حال تغییر پویا از بلاکچین، این دفتر کل به اشتراک گذاشته شده عمومی به یک مکانیسم کارآمد، منصفانه، زمان واقعی، کاربردی، قابل اعتماد و ایمن نیاز دارند تا اطمینان حاصل شود که تمام تراکنش های انجام شده در شبکه واقعی هستند و همه شرکت کنندگان بر سر یک اجماع توافق دارند. در مورد وضعیت دفتر، این وظیفه بسیار مهم توسط مکانیسم اجماع انجام می‌شود، که مجموعه‌ای از قوانین است که در مورد مشروعیت مشارکت‌های شرکت‌کنندگان مختلف (یعنی گره‌ها یا تراکنش‌کنندگان) بلاکچین تصمیم می‌گیرد.

مکانیسم های اجماع بلاک چین

الگوریتم های مکانیزم اجماع مختلفی وجود دارد که هر کدام بر اساس اصول متفاوتی کار می کنند.

اثبات کار (PoW) یک الگوریتم اجماع رایج است که توسط محبوب ترین شبکه های ارز دیجیتال مانند بیت کوین و لایت کوین استفاده می شود. این نیاز به یک گره مشارکت کننده دارد تا ثابت کند که کار انجام شده و ارائه شده توسط آنها واجد شرایط دریافت حق اضافه کردن تراکنش های جدید به بلاکچین است. با این حال، کل این مکانیسم استخراج بیت کوین به مصرف انرژی بالا و زمان پردازش طولانی تری نیاز دارد.

اثبات سهام (PoS) یکی دیگر از الگوریتم‌های اجماع رایج است که به عنوان جایگزینی کم‌هزینه و کم مصرف برای الگوریتم PoW تکامل یافته است. این شامل تخصیص مسئولیت در نگهداری دفتر کل عمومی به یک گره شرکت کننده به نسبت تعداد توکن های ارز مجازی است که توسط آن نگهداری می شود. با این حال، این با این اشکال همراه است که به جای هزینه کردن، احتکار کریپتوکوین را تشویق می کند.

در حالی که PoW و PoS بسیار رایج‌ترین در فضای بلاکچین هستند، الگوریتم‌های اجماع دیگری مانند اثبات ظرفیت (PoC) وجود دارد که امکان اشتراک فضای حافظه گره‌های مشارکت‌کننده در شبکه بلاک چین را فراهم می‌کند. هر چه یک گره حافظه یا فضای هارد دیسک بیشتری داشته باشد، حقوق بیشتری برای نگهداری دفتر کل اعطا می شود. اثبات فعالیت (PoA)، مورد استفاده در بلاکچین Decred، ترکیبی است که از جنبه‌های PoW و PoS استفاده می‌کند. Proof of Burn (PoB) یکی دیگر از مواردی است که تراکنش‌کنندگان را ملزم می‌کند تا مقادیر کمی از ارزهای دیجیتال را به آدرس‌های کیف پول غیرقابل دسترسی ارسال کنند و در واقع آنها را از بین می‌برند.

دیگری به نام اثبات تاریخ (PoH) که توسط پروژه سولانا توسعه یافته و مشابه اثبات زمان سپری شده (PoET) است، گذر زمان خود را به صورت رمزنگاری رمزگذاری می کند تا بدون صرف منابع زیاد به اجماع برسد.

نتیجه گیری:

مکانیزم اجماع به هر تعداد روشی که برای دستیابی به توافق، اعتماد و امنیت در سراسر یک شبکه کامپیوتری غیرمتمرکز استفاده می شود، اشاره دارد. در زمینه بلاک چین و ارزهای دیجیتال، اثبات کار (PoW) و اثبات سهام (PoS) دو مورد از رایج‌ترین مکانیسم‌های اجماع هستند. منتقدان ماینرهای بیت کوین استدلال کرده اند که PoW بیش از حد انرژی بر است، که باعث ایجاد مکانیسم های جدید و کارآمدتر شده است.